Το αγιογραφικό ανάγνωσμα της Παρασκευής 17-07-2015

Ἡ καθημερινή μελέτη τῆς Ἁγίας Γραφῆς εἶναι ἀπαραίτητη γιά τόν Χριστιαν. Ὅπως ὁ ἄρτος γιά τό σῶμα ἔτσι καί ὁ Λόγος τοῦ Θεοῦ γιά τήν ψυχή ἀποτελεῖ ζωτική ἀνάγκη. Ὁ Κύριος μᾶς εἶπε ὅτι ὁ ἄνθρωπος δέν ζεῖ μόνο μέ ψωμί. ἀλλά καί μέ κάθε λόγο πού ἐκπορεύεται ἀπό τό στόμα τοῦ Θεοῦ (Ματθ. 4, 4): «Οὐκ ἐπ' ἄρτῳ μόνο ζήσεται ἄνθρωπος ἀλλ' ἐπί παντί ρήματι ἐκπορευομένῳ διά στόματος Θεοῦ». Εἴθε καθημερινά νά μελετοῦμε τό λόγο Του καί νά τρέφουμε τήν ψυχή μας μ' αὐτόν. Μαζί μέ τά Ἅγια Μυστήρια καί τόν Πνευματικό ἀγῶνα, ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ συντηρεῖ ἀναμμένη τήν λαμπάδα τῆς πίστεως μέσα μας καί μᾶς καθιστᾶ ζωντανά κυτταρα τοῦ Σώματος τοῦ Χριστοῦ, πού εἶναι ἡ Ἁγία Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία μας. Σύν Θεῷ θά ἀναρτῶνται τά ἀναγνώσματα πού ἔχει ὁρίσει ἡ Ἁγία Μας Ἐκκλησία νά ἀναγινώσκονται καθημερινά ἀπό τούς Χριστιανούς γιά τό 2015. Κάνετε κλίκ πάνω στήν εἰκόνα καί μεγενθύνετε γιά νά διαβάσετε τό κείμενο.

Απόστολος: Προς Γαλάτας κεφ. γ΄ 23 - δ΄ 5 

γ΄ 23 - δ΄ 5




Ευαγγέλιον: Κατά Μάρκον κεφ. Ε΄ 23 - 34

Ε΄ 23 - 34

Ευχαριστοῦμε τήν ἀδελφότητα Θεολόγων «Ὁ Σωτήρ» γιά τήν ὁλοπρόθυμη ἄδεια χρήσης καί ἀναδημοσίευσης τοῦ κειμένου μετά τῆς συντόμου ἑρμηνείας, πού ἔχει εκπονήσει ὁ μακαριστός θεολόγος Π. Τρεμπέλας.

Βλέποντας τήν Πρόνοια τοῦ Θεοῦ

 Ο Θεός επιτρέπει στον άνθρωπο να γίνει θεατής του τρόπου με τον οποίο κυβερνά τον κόσμο. Οι αιτίες, ωστόσο, των γεγονότων, οι αφετηρίες των θείων προ­σταγμάτων, είναι μόνο στον Θεό γνωστές: «Ποιός γνώ­ρισε τη σκέψη του Κυρίου; Και ποιός μπόρεσε να γίνει σύμβουλός Του;». Και μόνο το ότι μπορεί ο άνθρωπος ν’ αντικρίσει τον Θεό μέσα στις ποικίλες εκφάνσεις της πρόνοιάς Του για την κτίση Του, μέσα στα ιστορικά γε­γονότα, μέσα στην ίδια του τη ζωή, αποτελεί γι’ αυτόν το πιο πολύτιμο αγαθό, από το οποίο αποκομίζει πλούσια ψυχική ωφέλεια.

Υπερφυσική δύναμη αποκτά εκείνος που βλέπει στην κτίση τον Κτίστη της, τον Δημιουργό και Κύριο όλων των όντων, ορατών και αοράτων, και που, βλέποντάς Τον, Τον αναγνωρίζει ως παντοδύναμο Βασιλιά του σύμπαντος με απεριόριστη εξουσία πάνω σ’ αυτό. Τις τρίχες των κεφαλιών μας, τις τόσο μηδαμινές για την πε­ριορισμένη σκέψη μας, κι αυτές τις έχει μετρημένες, κι αυτές τις εξουσιάζει η άπειρη και «πανταχού παρούσα» Σοφία. Αν ούτε μια τρίχα μας δεν μπορεί να χαθεί δί­χως το δικό Της νεύμα, πολύ περισσότερο τίποτε άλλο σημαντικότερο δεν μπορεί ν’ αλλάξει στη ζωή μας, αν δεν το θελήσει ή δεν το παραχωρήσει Εκείνη.

ΓΕΡΩΝ ΑΜΒΡΟΣΙΟΣ ΛΑΖΑΡΗΣ."Ἀλλά φαίνεται, παιδιά μου, ὅτι βρισκόμαστε σέ μεγάλες ἐκπλήξεις Καί κατά τήν Γραφή καί κατά τίς παραδόσεις τῆς χριστιανικῆς πορείας ἀπό ἐδῶ καί πέρα πρέπει νά περιμένουμε σοβαρές ἀλλαγές καί πολύ σοβαρές καταστάσεις. Διότι πλησιάζουμε τό τέλος καί αὐτά εἶναι προφητευμένα "

Ποιος είναι ο στόχος μας

Θέλω, παιδιά μου, να μιλήσω για την εποχή πού διερχόμεθα εμείς, οι τελευταίοι άνθρωποι του 20ου αιώνα. Ο αιώνας αυτός, δυστυχώς για τον Χριστιανισμό, έχει αλλάξει ήθη και έθιμα, έχει αλλάξει παραδόσεις, έχει χαλαρώσει τόσα πολλά στους Έλληνες χριστιανούς, οι όποιοι είχαν απτές αποδείξεις ότι ή μεγάλη δύναμις του Παντοδυνάμου Θεού προστάτευε το Έθνος των Ελλήνων.

Πριν από πενήντα χρόνια οι άνθρωποι την πίστη τους την κρατούσαν, φύλαγαν την τάξη και είχαν ακέραια την αγάπη προς τον Θεό και προς τον άνθρωπο. Δεν γίνονταν αυτά τα παρατράγουδα πού βλέπουμε σήμερα, παιδιά μου, μέσα στην ελληνική οικογένεια, χωρίς σοβαρές υποθέσεις και σοβαρά προβλήματα να γίνεται η διάλυση της ελληνικής οικογένειας. Γιατί, παιδιά μου, φτάσαμε σ’ αυτό το κατάντημα; Γιατί πέρασαν έθνη από εδώ και μάς δίδαξαν τα ήθη και τα έθιμά τους, εμείς τα ακούσαμε, τα ακολουθήσαμε και αφήσαμε τα δικά μας. Πρώτα την πίστη, πού είχαν οι προπάτορές μας, την αγάπη, την αλήθεια, τη δικαιοσύνη, τη σταθερότητα την ειλικρίνεια, πού έπρεπε να έχει ο άνθρωπος στην καρδιά. Τότε αγαπούσε ο ένας τον άλλο. Μέσα στο κάθε χωριό δεν υπήρχαν προβλήματα, όπως βλέπεις τώρα, πού δεν υπάρχει καμιά συνεννόηση μεταξύ των χριστιανών. Υπήρχε αγάπη μεγάλη. Αγαπούσαν οι άνθρωποι τον Θεό και μεταξύ τους αγαπιούνταν.

Ἀκινητοποιήθηκε ἡ ἀσθένεια! Συγκλονιστικό Θαῦμα τῆς Παναγίας

Είναι γεγονός πως μερικοί άνθρωποι διαθέτουν ισχυρή πίστη. Πλην τούτου, υποτάσσονται στο θέλημα του Θεού και έτσι επιτυγχάνουν και απολαμβάνουν την βοήθεια του Κυρίου. Άλλωστε, το έχει βεβαιώσει ο Ίδιος: «Πάντα ὅσα ἂν αἰτήσητε ἐν τῇ προσευχῇ πιστεύοντες, λήψεσθε» (Ματθ. 21,22 )

Αυτό συνέβη και σε μια νεαρή προσκυνήτρια της Παναγιάς, η οποία, ακούγοντας μερικά από τα νεώτερα θαύματα της Θεομήτορος. Διηγήθηκε και την δική της περίπτωση. Είπε:

Ἱ. Μ. Πειραιῶς, τραγικές παράμετροι τῆς ἄρνησης μετάγγισης αἵματος ἀπό τήν ἐταιρία ''Σκοπιά''

ΤΡΑΓΙΚΕΣ ΠΑΡΑΜΕΤΡΟΙ ΤΗΣ ΑΡΝΗΣΗΣ ΜΕΤΑΓΓΙΣΗΣ ΑΙΜΑΤΟΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΤΑΙΡΙΑ «ΣΚΟΠΙΑ»

ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΠΕΙΡΑΙΩΣ

ΓΡΑΦΕΙΟ ΕΠΙ ΤΩΝ ΑΙΡΕΣΕΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΠΑΡΑΘΡΗΣΚΕΙΩΝ

Ἀκτὴ Θεμιστοκλέους 190, 185 39 ΠΕΙΡΑΙΕΥΣ, Τηλ. +30 210 4514833 (19), Fax +30 210 4518476 e-mail: impireos@hotmail.com

Εν Πειραιεί τη 6η  Ιουλίου 2015

      Μια από τις παράδοξες δοξασίες της Εταιρείας «Σκοπιά», της γνωστής οργάνωσης των «Μαρτύρων του Ιεχωβά», είναι και η άρνηση της μετάγγισης αίματος στους ασθενείς που την έχουν ανάγκη. Αναμφίβολα η εξωφρενική και πέρα από κάθε λογική και επιστημονική θεώρηση, δοξασία ενέχει τεράστια αντικοινωνικό χαρακτήρα και θέτει σε κίνδυνο και συχνά στο θάνατο, ανθρώπινες ζωές.

     Για την παρούσα ανακοίνωσή μας πήραμε αφορμή από πρόσφατο δημοσίευμα της εφημερίδος «ΜΑΚΕΛΕΙΟ» (10-4-2015), με τίτλο: «ΕΠΕΛΕΞΕ ΤΟ ΘΑΝΑΤΟ ΑΠΟ ΤΗ ΜΕΤΑΓΓΙΣΗ ΑΙΜΑΤΟΣ! Ήταν έγκυος στον έβδομο μήνα, όταν διαγνώστηκε με λευχαιμία», με συντάκτη τον κ. Καραμπάτση Ευάγγελο. Αναφέρει το δημοσίευμα πως: «Μια 28χρονη γυναίκα και μάρτυρας του Ιεχωβά, αρνήθηκε να της χορηγηθεί αίμα και προτίμησε να πεθάνει, επειδή, όπως δήλωσε στους γιατρούς, η μετάγγιση αίματος αντιβαίνει στις θρησκευτικές της πεποιθήσεις.

Ἡ εἰκόνα τοῦ ἄφρονα (Ἅγ. Νεκτάριος Πενταπόλεως)

Ο άφρων στερείται φρόνησης και διορατικότητας, περιπλανιέται και χάνεται μέσα στις σκέψεις του. Ο άφρων προσκρούει σε πολλές επιθυμίες που είναι ανόητες και βλαβερές. Παρασύρεται σε σκοτεινούς δρόμους και οδηγείται σε καταστροφή και σε απώλεια. Ο άφρων είναι ασεβής∙ η αφροσύνη του τον οδήγησε στην άρνηση του Θεού: «Εἶπεν ἄφρων ἐν τῇ καρδίᾳ αὐτοῦ∙ οὐκ ἔστι Θεός».
Η ψυχή του άφρονα λατρεύει το σώμα και το σαρκικό φρόνημα. Το δε φως που υπήρχε σ’ αυτήν κατέληξε να γίνει σκοτάδι. Όταν περιεργάζεται τον κόσμο, τίποτε άλλο δεν διακρίνει παρά την άστατη ύλη στις διάφορες μορφές της. Η δυνατή του όραση δεν μπορεί να διακρίνει τίποτα στο σκοτάδι που την περικυκλώνει, έξω από την ύλη που στερείται πνεύματος. Η ψυχή του άφρονα αρνήθηκε την ίδια της την ύπαρξη, γιατί ο άφρων πορεύεται στο σκοτάδι και νύχτα ζοφερή έχει πλημμυρίσει την ψυχή του.

«Κακοπαθεῖ τις ἐν ὑμῖν; προσευχέσθω»

«Κακοπαθεῖ τις ἐν ὑμῖν; προσευχέσθω»

  Κακοπάθεια· μιὰ λέξη ποὺ δυσανασχετοῦμε στὸ ἄκουσμά της, μιὰ κατάσταση ποὺ ­ἀποφεύγουμε νὰ τὴ ζήσουμε. Κι ὅμως, καθημερινὰ στὴ ζωή μας ἐρχόμαστε ἀντιμέτωποι μὲ τέτοιες δύσκολες καταστάσεις ­κακοπάθειας: θλίψεις, ἀντιξοότητες, δοκιμασίες, στε­ρήσεις, ἀδικίες, ἀσθένειες, γεγονότα ἔκτακτα, δυσ­κολίες ποὺ χρονίζουν. Βασανισμένοι εἴμαστε ὅλοι, ἄλλος περισσότερο, ἄλλος λιγότερο. Κρύβει ἡ ζωή μας πολλοὺς πόνους, δάκρυα, ἀλάλητους στεναγμούς. Καὶ ἡ ἐποχή μας, ὁ σύγχρονος τρόπος ζωῆς ἐνισχύουν τὶς ἀγωνίες μας, βαραίνουν τοὺς ὤμους μας, κάνουν τὸν ἀγώνα μας ἀνυπόφορο, τὸν σταυρό μας ἀσήκωτο. 

   Ἀποροῦμε: «Γιατί; Τί κάναμε;»

   «Πῶς γίναμε ἔτσι; Ποῦ κανταντήσαμε;»

   «Ζοῦμε τραγικὲς καταστάσεις, ποῦ ἀλ­λοῦ θὰ φθάσουμε;»

  «Δὲν ἀντέχουμε ἄλλο»... Φράσεις, ἢ κα­­λύτερα κραυγὲς πόνου, ἀπογνώσεως ποὺ ἀκοῦμε συχνὰ καὶ ἐπιβεβαιώνουν τὰ λόγια τοῦ Θεανθρώπου Κυρίου μας: «ἐν τῷ κόσμω θλῖψιν ἕξετε» (Ἰω. ις΄ 33).

   Πῶς ὅμως θὰ ἀντιμετωπίζουμε τὶς καθημερινὲς κακοπάθειές μας;

Μιά νυχτερινή προσευχή. Ὁ βίος τοῦ Ὁσίου Νήφωνος Ἐπισκόπου Κωνσταντιανῆς τῆς κατ’ Ἀλεξάνδρειαν

Πλησίαζε Μεγάλη Σαρακοστή. Τά χαράματα τῆς Δευτέρας τῆς Τυρινῆς βρῆκαν τόν ὅσιο βυθισμένο στήν προσευχή:

-Δέσποτα Κύριε, ὁ Θεός

τῶν ἐπιγείων καὶ τῶν ἐπουρανίων,

τῶν ὁρατῶν καὶ τῶν ἀοράτων,

ρίξε τὸ  βλέμμα Σου καί κοίταξε

τόν ἄσωτο καί τόν ἁμαρτωλό,

πού γι’ ἄλλη μιά φορά μπροστά Σου στέκεται

πνιγμένος μές στά πλήθη τῶν πταισμάτων του.

Ἐλέησέ με, εὔσπλαχνε,

τόν μολυσμένο στήν ψυχή καί στό σῶμα,

«καί ἱλάσθητι τῇ ἁμαρτία του,

πολλὴ γάρ ἐστι»¹⁴⁴.

Ναί, ξεπερνοῦν οἱ ἁμαρτίες μου καὶ οὐρανό καὶ γῆ,

καὶ τῶν ἀνθρώπων τὸ γένος στιγματίζουν.

Μή μοῦ στερήσεις ὡστόσο, Κύριε μου,

τὴν παρουσία καί τήν προστασία Σου,

μεγάλε καί φοβερέ σ’ ὅλη τήν οἰκουμένη!

Μοναχισμός...

http://apantaortodoxias.blogspot.gr/2015/06/blog-post_27.html