137. Ἡ Σοφία τοῦ Θεοῦ Γ΄, 13-6-2019, Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου

137. Ἡ Σοφία τοῦ Θεοῦ Γ΄, Βίος καί λόγοι Ἁγ. Πορφυρίου, 13-6-2019, Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου ζωντανή μετάδοση, Ἱ.Μ. Ἁγίας Τριάδος Ἐδέσσης, http://hristospanagia3.blogspot.gr, http://hristospanagia.gr καί τό νέο ἱστολόγιο http://agiapsychanalysi.blogspot.gr

136. Ἡ Σοφία τοῦ Θεοῦ Β΄, 12-6-2019, Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου

136. Ἡ Σοφία τοῦ Θεοῦ Β΄, Βίος καί λόγοι Ἁγ. Πορφυρίου, 12-6-2019, Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου ζωντανή μετάδοση, Ἱ.Μ. Ἁγίας Τριάδος Ἐδέσσης, http://hristospanagia3.blogspot.gr, http://hristospanagia.gr καί τό νέο ἱστολόγιο http://agiapsychanalysi.blogspot.gr

135. Ἡ Σοφία τοῦ Θεοῦ Α΄, 5-6-2019, Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου

135. Ἡ Σοφία τοῦ Θεοῦ Α΄, Βίος καί λόγοι Ἁγ. Πορφυρίου, 5-6-2019, Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου ζωντανή μετάδοση, Ἱ.Μ. Ἁγίας Τριάδος Ἐδέσσης, http://hristospanagia3.blogspot.gr, http://hristospanagia.gr καί τό νέο ἱστολόγιο http://agiapsychanalysi.blogspot.gr

Ἡ ἀντίληψη τῆς ἁμαρτίας, ἡ μετάνοια, ἡ θεοομοίωση, ἡ προσευχή καί ἄλλα ἀσκητικά θέματα.Γέρων Σωφρόνιος Σαχάρωφ

Η ΑΝΤΙΛΗΨΗ ΤΗΣ ΑΜΑΡΤΙΑΣ. Η ΜΕΤΑΝΟΙΑ, Η ΘΕΟΟΜΟΙΩΣΗ Η ΠΡΟΣΕΥΧΗ και ΑΛΛΑ ΑΣΚΗΤΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ ΓΕΡΩΝ ΣΩΦΡΟΝΙΟΣ ΣΑΧΑΡΩΦ

Κάθε φορά πού ό Θεός επιτρέπει νά σάς βλέπω συγκεντρωμένους έδώ, χαίρεται αύθόρμητα η καρδιά μου. Ή εβδομαδιαία σύναξή μας αποτελεί νέο φαινόμενο στή ζωή μας καί νομίζω ότι πρέπει νά ένισχύσουμε τήν καλή αύτή συνήθεια, έκμεταλλευόμενοι κάθε ώρα τής ζωής πού μάς δίνεται γιά τήν οικοδομή τής σωτηρίας μας. Δεν είναι άρκετή μιά ομιλία μισής ώρας. Θά ήθελα και κάποιος άλλος νά μιλά γιά άλλα θέματα. Δόξα τω Θεω, θά μπορούσαμε νά τό κάνουμε. Χθές, σε έναν μακρινό περίπατο, ρωτούσα όλους μαζί και τον καθένα χωριστά γιά τό τί θά θέλατε νά πώ σήμερα, καί όλοι βρίσκονταν σε άμηχανία. Αντιλαμβάνομαι τή δυσκολία αύτή.

 Τώρα μου ήρθε ή σκέψη γιά ένα παράδοξο φαινόμενο πού άπαντάται στή ζωή τού μοναχού. Όσο ζει στον κόσμο, με διάχυτο τον νου του σε πολλές κατευθύνσεις, δεν συλλαμβάνει αύτό πού γίνεται μέσα του. Όταν όμως έρθει στο μοναστήρι, τότε ό νους του συγκεντρώνεται καί βλέπει ολοένα καί περισσότερο μέσα του παρεκκλίσεις άπό τις έντολές τού Χριστού. Δημιουργείται λοιπόν ή εντύπωση ότι, όταν έρχεται ό άνθρωπος στο μοναστήρι, γίνεται διαρκώς χειρότερος καί όχι καλύτερος. Αύτό δέν συμβαίνει γιατί ό άνθρωπος έχει περισσότερους κακούς λογισμούς στο μοναστήρι παρά στόν κόσμο, όχι άλλά έπειδή είναι έσωτερικά συγκεντρωμένος, βλέπει όλες τις άνεπάρκειες μέσα στόν ίδιο του τόν έαυτό σέ «μεγέθυνση», πάσχει γι’ αύτές καί λέει: «Έγινα χειρότερος άπό ό,τι ήμουν στόν κόσμο». Με τήν προπατορική άμαρτία μπορούμε νά φαντασθούμε τήν άκόλουθη άναλογία: Επάνω σέ χειρουργικό τραπέζι βρίσκεται ένας άρρωστος οί γιατροί άνοίγουν τό σώμα του καί βλέπουν παντού τήν παρουσία σχηματιζόμενων καρκινωμάτων. Τό ίδιο συμβαίνει καί μέ μάς: ή άντίδρασή μας γιά όσα συναντούμε στή ζωή θά οφειλε νά είναι σύμφωνη μέ τήν έντολή τού Χριστού. Άλλά όπου καί νά μάς άνοίξουν, βλέπουμε ότι αύτό δέν ύπάρχει. Καί εμείς, γι’ αύτό τόν λόγο, άρχίζουμε νά πάσχουμε καί αναζητούμε διέξοδο. Άλλά νά ποιά είναι ή διέξοδος: όχι στο νά βλέπουμε τόν έαυτό μας καλύτερο, άλλά ή γνώση πώς τέτοια είναι ή οδός μας.

 Καί άν νωρίτερα δέν άνησυχούσαμε γιά κάποια άμαρτία, άκόμη καί έμπρακτη, στο μοναστήρι άνησυχούμε καί γιά τό ότι μάς έγγίζουν κακοί λογισμοί, λογισμοί κενοδοξίας, ύπεροχής, κάποτε φιλαυτίας κλπ.

Διαβάζοντας τούς Βίους τών Άγιων να θυμάστε τά λόγια τού πατρός Ίουβεναλίου, πού ήταν γείτονάς μου στον Άθω, στο μοναστήρι. Μου μίλησε ώς έξης:

Ἡ ἀξία καί ἡ δύναμη τοῦ θυμιάματος – π. Στεφάνου Ἀναγνωστοπούλου

Για την δύναμη και την αξία του θυμιάματος θα αναφερθούμε σε ένα γεγονός της Παλαιάς Διαθήκης που περιγράφεται στα κεφάλαια 16 και 17 των Αριθμών: Εκεί μέσα βλέπομαι την ανταρσία τριών ανδρών, του Κορρέ, του Δάθαν και του Αδαρών. Μαζί όμως μ’ αυτούς εστασίασαν και άλλοι 250 από τους Ισραηλίτας, ήσαν περισσότεροι από 1.000.000, που ήσαν άρχοντες και εκλεκτά μέλη των συνελεύσεων του λαού. Και η ανταρσία των τριών αυτών ανδρών, που παρέσυραν και τους άλλους, γιατί λέτε ήταν;Ήταν για να πάρουν την γενική αρχηγία που είχαν ο Μωυσής και ο Ααρών και μάλιστα μ’ αυτόν τον τρόπο αρνήθηκαν να αναγνωρήσουν την ιερωσύνη και αρχιερωσύνη του Ααρών. Ο Θεός δια του Μωυσέως μακροθυμεί, αλλά εκείνοι αποθρασύνονται. Τότε επεμβαίνει ο Κύριος και για να παιδαγωγήσει το πλήθος του λαού, τιμωρεί τους επαναστάτες.Φοβερή η τιμωρία. Περιγράφεται με λίγα λόγια, αλλά είναι όντως φοβερή. Γίνεται σεισμός κι ανοίγει η γη και τους καταπίνει όλους. Και τον Κορρε και τον Δαθαν και τον Αδαρών, μαζί με τα πράγματά τους, μαζί με τους 250, και τους κατάπιε όλους η γη, μέσα σε μια στιγμή. Συγχρόνως, παράξενη φωτιά από τον ουρανό κατέβηκε και θανάτωσε αυτούς τους 250, οι οποίοι παρεσύρθηκαν και αυτοί μέσα στο λάκο της γης, που κατόπιν έκλεισε. Βέβαια, επεκράτησε φόβος, απομακρύνθηκαν όλοι και για λίγο συνετίστηκαν.Την άλλη μέρα όμως, ξανάρχισε πάλι ο γογγυσμός, δεν έβαλαν μυαλό οι Ισραηλίτες και γόγγυσαν κατά του Μωυσέως και του Ααρών κατηγορώντας τους οτι αυτοί φταίνε για όλα και όρμησαν για να τους σκοτώσουν, περικυκλώνοντας συγχρἩ ἀξία καί ἡ δύναμη τοῦ θυμιάματος – π. Στεφάνου Ἀναγνωστοπούλουόνως βέβαια την Σκηνή του Μαρτυρίου. Και εκείνοι, μόλις που πρόλαβαν και μπήκαν μέσα για να σωθούν. Αμέσως σαν προστατευτικό τείχος, εμφανίζεται Θεία Νεφέλη και καλύπτει όλη την Σκηνή. Παραταυτα, εκείνοι αγριεμένοι απειλούν και τότε εμφανίζεται Θεία Λάμψις. ‘” Ωφθη η Δόξα Κυρίου”.

Ὡς πνευματικός μοῦ ἔδωσε ἕνα μάθημα πού δέν θά ξεχάσω ποτέ.

Ως πνευματικός μου έδωσε ένα μάθημα που δεν θα ξεχάσω ποτέ.Είχα κάνει ένα λάθος,αλλά δεν με είχε θλίψει και τόσο η αμαρτία μου,το πήρα επιπόλαια.

Πήγα στον πατέρα Ιουστίνο για να εξομολογηθώ:

«Πάτερ,έκανε το τάδε πράγμα»

Κοίταζα τα μάτια του για να δω την αντίδρασή του:Θα με μαλώσει,θα μου φωνάξει,τι θα κάνει;

Δεν είπε τίποτα Άφησε το κεφάλι του κάτω ως συνήθως.Τον κοίταξα προσεκτικά και τότε τα έχασα από την αντίδραση του γέροντα.

Διδασκαλία γιόγκα σέ ὀρθόδοξη ἐνορία τοῦ Λονδίνου !

ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΠΕΙΡΑΙΩΣ 

ΓΡΑΦΕΙΟ ΕΠΙ ΤΩΝ ΑΙΡΕΣΕΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΠΑΡΑΘΡΗΣΚΕΙΩΝ 

Ἐν Πειραιεῖ τή 10η Ἰουνίου 2019 

Ἔχουμε ἤδη κατ’ ἐπανάληψη ἀναφερθεῖ σέ παλαιότερες ἀνακοινώσεις καί μελέτες μας στά δύο μεγάλα σκοτεινά, δαιμονικά καί ἀντιχριστα κινήματα παγκοσμίων διαστάσεων, στή λεγόμενη Νέα Ἐποχή καί τόν Οἰκουμενισμό. Πρόκειται γιά δύο πολυκέφαλα θηρία, ὅμοια μ’ αὐτά πού περιγράφει ὁ ἅγιος Ἰωάννης στήν Ἀποκάλυψη, τά ὁποία ἀποτελοῦν τήν μεγαλύτερη ἀπειλή στή ζωή τῆς Ἐκκλησίας καί τά ὁποία καλεῖται σήμερα ἡ Ἐκκλησία μας πρωτίστως καί κυρίως νά ἀντιμετωπίσει. Καί τά δύο ἔχουν παράλληλη πορεία, συγκλίνουν μεταξύ τους καί τελικά ὑπηρετοῦν ἕνα κοινό στόχο, τήν σταδιακή ἐνοποίηση τῆς ἀνθρωπότητος, καί τήν πραγματοποίηση καί ἐγκαθίδρυση μίας νέας παγκόσμιας θρησκείας. 

Οἱ θιασῶτες τῆς Νέας Ἐποχῆς καί τοῦ Οἰκουμενισμοῦ διακηρύσσουν «ἐν παντί καιρῶ καί τόπω», καί προπαγανδίζουν σέ ὅλους τους τόνους, ὅτι ἡ νέα παγκοσμιοποιημένη κοινωνία στήν ὁποία ἔχει εἰσέλθει ἡ ἀνθρωπότητα, εἶναι μία σύγχρονη ἀναγκαιότητα. Ὅτι ἡ κατάσταση τοῦ...
κόσμου ἔχει ἀλλάξει πλέον, οἱ λαοί ἔχουν βγεῖ ἀπό τήν ἀπομόνωσή τους καί καλοῦνται νά ἀποκτήσουν μία νέα πλανητική συνείδηση. Ἡ ἀνθρωπότητα εἰσῆλθε σέ μία νέα ἐποχή εἰρήνης, συναδέλφωσης, ἀλληλεγγύης καί ἑνότητας, ἀφήνοντας πίσω της τίς ἀγκυλώσεις καί τίς ἔχθρες τοῦ παρελθόντος. Οἱ ἀντιπαραθέσεις μεταξύ χριστιανικῶν ὁμολογιῶν καί θρησκειῶν καλοῦνται νά γεφυρωθοῦν καί νά παραχωρήσουν τήν θέση τους στήν ἀγάπη, στήν ἀλληλεγγύη καί τήν συνεργασία. Τό «σπουδαῖο» αὐτό ἔργο καλοῦνται νά φέρουν εἰς πέρας τά δύο αὐτά σκοτεινά καί δαιμονικά κινήματα, ἀμβλύνοντας τίς δογματικές διαφορές καί προωθώντας ἕναν πρωτόγνωρο θρησκευτικό συγκρητισμό. Οἱ ἐπί μέρους δογματικές διδασκαλίες τῶν διαφόρων θρησκειῶν καλοῦνται νά ὑποχωρήσουν καί νά παραχωρήσουν τή θέση τούς σ’ ἕνα νέο κυρίαρχο δόγμα. Στό «πανδόγμα» τῆς Νέας Ἐποχῆς καί τοῦ Οἰκουμενισμοῦ, σύμφωνα μέ τό ὁποῖο ὅλες οἱ θρησκεῖες πιστεύουν στόν ἴδιο Θεό. Ὅλες προσφέρουν τή σωτηρία, διότι κατ’ οὐσίαν ὅλες δέν εἶναι τίποτε ἄλλο παρά «διαφορετικοί τρόποι καί δρόμοι ἀναγωγῆς στόν ἴδιο Θεό». 

Ἄν μελετήσει κανείς τίς ὁμιλίες αὐτῶν πού μετέχουν στούς Διαθρησκειακούς Διαλόγους καί συναντήσεις, στίς ὁποῖες δυστυχῶς συμμετέχουν καί ὑψηλόβαθμοι κληρικοί τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας μας, θά διαπιστώσει ὅτι ὅλες σχεδόν κινοῦνται πάνω στά ἰδεολογικά πλαίσια πού σκιαγραφήσαμε παρά πάνω. Ἐπειδή ὅμως ἀδυνατοῦν νά θεμελιώσουν τίς θέσεις καί ἀπόψεις τούς πάνω σέ βιβλικές, ἤ πατερικές μαρτυρίες, ἐπενόησαν μία ἀκόμη νέα οἰκουμενιστική θεωρία, καινοφανῆ καί κακόδοξη, τήν λεγόμενη «Οἰκονομία τοῦ Πνεύματος», σύμφωνα μέ τήν ὁποία ἡ ἐπιδημία τοῦ Ἁγίου Πνεύματος στόν κόσμο, τήν ἡμέρα τῆς Πεντηκοστῆς «ἐπεσκίασε» καί τίς θρησκεῖες, τίς ἐκτός του Χριστιανισμοῦ, καί «ἐνεργοποίησε» σ’ αὐτές τή δυνατότητα τῆς «σωτηρίας», ἀνατρέποντας ὅμως ἔτσι τόν θεόπνευστο βιβλικό λόγο ὅτι «οὐκ ἔστιν ἐν ἄλλω οὐδενί ἡ σωτηρία· οὐδέ γάρ ὄνομα ἐστιν ἕτερον ὑπό τόν οὐρανόν τό δεδομένον ἐν ἀνθρώποις ἐν ὤ δεῖ σωθῆναι ἠμᾶς», (Πράξ.4,12). 

Τό μυστήριο τῆς Πεντηκοστῆς

Τί ἄλλαξε στήν Ἐκκλησία τῆς Κ.Δ. μέ τήν Πεντηκοστή; 

Τοῦ π. Ἰωάννη Ρωμανίδη

Ὁ Χριστός, μετά τήν Ἀνάληψή Του στούς οὐρανούς, σύμφωνα μέ τήν βεβαίωσή Του, ἔστειλε, τήν πεντηκοστή ἡμέρα ἀπό τήν Ἀνάστασή Του καί τήν δεκάτη ἀπό τήν Ἀνάληψή Του, τό Ἅγιον Πνεῦμα, τό ὁποῖο ἐκπορεύεται ἀπό τόν Πατέρα. 

Ὁ Ἴδιος ὁ Χριστός εἶχε προαναγγείλει στούς Μαθητές τήν Ἀποστολή τοῦ Ἁγίου Πνεύματος: «Καί ἐγώ ἐρωτήσω τόν πατέρα καί ἄλλον παράκλητον δώσει ὑμίν, ἴνα μένη μεθ' ὑμῶν εἰς τόν αἰώνα, τό Πνεῦμα τῆς ἀληθείας, ὅ ὁ κόσμος οὐ δύναται λαβεῖν, ὅτι οὐ θεωρεῖ αὐτό οὐδέ γινώσκει αὐτό· ὑμεῖς δέ γινώσκετε αὐτό, ὅτι παρ' ὑμίν μένει καί ἐν ὑμίν ἔσται» (Ἰω. Ἰδ', 16-17). Καί ἀμέσως μετά εἶπε: «ὁ δέ παράκλητος, τό Πνεῦμα τό Ἅγιον ὅ πέμψει ὁ πατήρ ἐν τῷ ὀνόματί μου, ἐκεῖνος ὑμᾶς διδάξει πάντα καί ὑπομνήσει ὑμᾶς πάντα ἅ εἶπαν ὑμίν» (Ἰωάννης Ἰδ', 26). Καί μετά εἶπε: «συμφέρει ὑμίν ἴνα ἐγώ ἀπέλθω. Ἐάν γάρ ἐγώ μή ἀπέλθω, ὁ παράκλητος οὐκ ἐλεύσεται πρός ὑμᾶς· ἄν δέ πορευθῶ, πέμψω αὐτόν πρός ὑμᾶς» (Ἰωάννης ἴς', 7). 

Ἡ ἔλευση τοῦ Ἁγίου Πνεύματος στούς Μαθητές ἔγινε τήν ἡμέρα τῆς Πεντηκοστῆς (Πράξεις β΄, 1-13). Σημαντική θέση στήν ζωή τῶν Ἀποστόλων εἶχε ἡ Πεντηκοστή. Ἀφοῦ εἶχαν προηγουμένως περάσει ἀπό τήν κάθαρση τῆς καρδιᾶς καί τόν φωτισμό -πράγμα πού ὑπῆρχε καί στήν...
Παλαιά Διαθήκη, στούς Προφῆτες καί δικαίους- ἔπειτα εἶδαν τόν Ἀναστάντα Χριστό καί τήν ἡμέρα τῆς Πεντηκοστῆς ἔγιναν μέλη τοῦ ἀναστημένου Σώματος τοῦ Χριστοῦ. Αὐτό ἔχει ἰδιαίτερη σημασία, γιατί ἔπρεπε κάθε Ἀπόστολος νά ἔχει μέσα τοῦ τόν ἀναστάντα Χριστό. 

Κατά τήν Πεντηκοστή, τό Ἅγιον Πνεῦμα κατέστησε τούς Μαθητές μέλη τοῦ θεανθρωπίνου Σώματος τοῦ Χριστοῦ· ἔτσι, ἐνῶ στήν Μεταμόρφωση τό Φῶς ἐνεργοῦσε στούς τρεῖς Μαθητές ἔσωθεν, διά τῆς Θεώσεως, ἀλλά τό Σῶμα τοῦ Χριστοῦ ἦταν ἔξω ἀπό αὐτούς, στήν Πεντηκοστή οἱ Μαθητές ἑνώνονται μέ τόν Χριστό, γίνονται μέλη τοῦ θεανθρωπίνου Σώματος καί ὡς μέλη τοῦ Σώματος τοῦ Χριστοῦ μετέχουν τοῦ ἀκτίστου Φωτός. Αὐτή ἡ διαφορά ὑπάρχει καί μεταξύ Παλαιᾶς Διαθήκης καί Πεντηκοστῆς. 

Προσευχή γιά τήν κρίση τῆς Πατρίδος μας - (Εἶναι ἀνάγκη νὰ διαβαστῆ ἀπ' ὅλους)

Σχόλιο Πᾶνος: Ἐν ὄψει τῶν ἐπικειμένων ἐκλογῶν, ἄς διαθέσουμε ὅλοι μας καθημερινὰ, 1 μόνο λεπτὸ ἀπὸ τὸν χρόνο μας διὰ τὴν ἀνάγνωσιν τῆς παρούσης προσευχῆς μὲ πίστιν πρὸς τὸν Κύριόν μας, νὰ μᾶς φωτίση διὰ τὴν σωστὴ ἐπιλογὴ προσώπων διὰ τὴν διακυβέρνησιν τῆς ταλαιπωρημένης Πατρίδος μας ἀλλὰ καὶ τὴν ἀνάδειξιν ἀπὸ Ἐκείνον φωτισμένων προσώπων.

Λόγῳ τῆς μεγάλης ἀποστασίας μας ἀπὸ Ἐκεῖνον καὶ διὰ τὰς μεγάλας ἁμαρτίας μας,  ὁ Θεὸς ἐπέτρεψε ὅλα τὰ δεινὰ ποὺ περνᾶμε διὰ τὴν μετάνοια καὶ ἐπιστροφὴ μας καὶ ἀφοῦ ὁ χρόνος, μέχρι τῆς παρούσης μᾶς ἀπέδειξε ὅτι δὲν τὰ καταφέραμε καθόλου καλὰ νὰ διαχειριστοῦμε μόνοι μας, τὰ τοῦ εὐλογημένου τόπου μας καὶ ὅλες τὶς δωρεές τοῦ Κυρίου μας χωρὶς Ἐκεῖνον, ἄς κάνουμε αὐτὴν τὴν ἵστατη προσπάθεια ἀπὸ καρδιᾶς, μήπως καὶ τύχουμε τοῦ ἐλέους Του καὶ μᾶς ἐλευθερώση ἀπὸ ὅλους αὐτοὺς τοὺς δυνᾶστες καὶ χριστιανομάχους.

________________

   Κύριε ὁ Θεὸς ἡμῶν, «ὁ πατὴρ τῶν οἰκτιρμῶν καὶ Θεὸς πάσης παρακλήσεως, ὁ παρακαλῶν ἡμᾶς ἐπὶ πάσῃ τῇ θλίψει ἡμῶν», πρόσδεξαι ἐν ταύτῃ τῇ ὥρᾳ τὴν δέησιν ἡμῶν ὑπὲρ τοῦ Ἔθνους καὶ τῆς Πατρίδος ἡμῶν.

   Πάντες οἱ ὁμοπάτριδες ὀδυνόμεθα ἐπὶ τῇ χλεύῃ καὶ καταφρονήσει καὶ δυστυχίᾳ τῆς φιλτάτης ἡμῶν πατρίδος, καθὼς ἐκ τῶν ἁμαρτιῶν ἡμῶν καὶ τῆς ἐνεστώσης οἰκονομικῆς ἀνάγκης καὶ πνευματικῆς κρίσεως κατέστημεν ἄνθρωποι θλῖψιν μόνιμον ἔχοντες καὶ ἔθνος ὑπὸ τῶν ἄλλων ἐθνῶν ὀνειδιζόμενον.

Ἡ ἔννοια τῆς ἐλευθερίας. Π. Ἀθανάσιος Μυτιληναῖος

Ομιλία Π. Αθανασιος Μυτιληναίος ( Β' Θεσσαλονικείς .2 )

https://www.youtube.com/watch?v=hmzQg5PGM_w&feature=youtu.be

Θά πηγαίνουμε πρός τό χειρότερο, θά φτάσουμε ἀκόμα καί στήν ἀποστασία τοῦ κλήρου! Πιαστεῖτε ἀπό τήν κολώνα τῆς Ἐκκλησίας καί θά κρατιέστε ἐκεῖ...

Ἀπόσπασμα ἀπό τή συνέντευξη τοῦ γιατροῦ τοῦ Ἁγίου Πορφυρίου

[...] «Ὅταν κάναμε κουβέντα γιά τήν κατάπτωση τοῦ κόσμου καί ὅτι πηγαίνει πρός τό κακό ἔλεγε ὅτι «ὅλα χαλᾶνε, θά πηγαίνουμε πρός τό χειρότερο, πρός τό κακό», ἐνῶ τόνιζε ὅτι θά φτάσουμε ἀκόμα καί στήν ἀποστασία τοῦ κλήρου. Τόν ρώτησα μέ ἀγωνία, ἐμεῖς τί θά κάνουμε;

ΓΕΡΟΝΤΑ, πῶς θά ἀποκτήσω τήν ὑπομονή;

ΓΕΡΟΝΤΑ, πώς θά αποκτήσω την υπομονή;

 Υπό-μονή μπορεί να κάνει μονάχα ό ταπεινός, που βρίσκεται υπό, κάτω από τους άλλους,  και όχι   ο υπερ-ήφανος, που νομίζει ότι στέκεται υπέρ, δηλαδή πάνω από τους άλλους.

https://apantaortodoxias.blogspot.com/2019/06/blog-post_574.html

20 Ιουνίου. Μεθοδίου ἱερομάρτυρος, ἐπισκόπου Πατάρων. Ἁγίου Νικολάου Καβάσιλα Ἁγιογραφικό ἀνάγνωσμα.

ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΟ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ. Ἡμέρας. Πέμ. α´ ἑβδ. ἐπιστ. (Ῥωμ. α´ 28 - β´ 9).

Ρωμ. 1,28          Καὶ καθὼς οὐκ ἐδοκίμασαν τὸν Θεὸν ἔχειν ἐν ἐπιγνώσει, παρέδωκεν αὐτοὺς ὁ Θεὸς εἰς ἀδόκιμον νοῦν, ποιεῖν τὰ μὴ καθήκοντα, 

Ρωμ. 1,28                  Και καθώς δεν έκριναν καλόν και δεν ηθέλησαν να κατέχουν την αληθή και σοφήν γνώσιν περί του Θεού, παρεχώρησεν ο Θεός να παραδοθούν και υποδουλωθούν εις νουν ανίκανον να διακρίνη το ορθόν, με αποτέλεσμα να διαπράττουν αυτά τα απρεπή και επαίσχυντα.