F. Savvas the Athonite: Saint Savvas inspires us

 

Ὁ ἄνθρωπος πλάστηκε ἀπό τόν Θεό Α1, Ἁγ. Νικοδήμου Ἁγιορείτου, Πνευματικά γυμνάσματα, μελέτη 2η, Α' μέρος, Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου

 ΚΗΡΥΓΜΑ_Ὁ ἄνθρωπος πλάστηκε ἀπό τόν Θεό Α1, Ἁγ. Νικοδήμου Ἁγιορείτου, Πνευματικά γυμνάσματα, μελέτη 2η, Α' μέρος, 8-1-2023, Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου

Τί πρέπει νά κάνουμε ἐμεῖς γιά τή σωτηρία μας- Τώρα εἶναι ὁ κατάλληλος καιρός γιά νά ἀγωνιστοῦμε, Ἁγ. Νικοδήμου Ἁγιορείτου, Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου

 Κήρυγμα.Τί πρέπει νά κάνουμε ἐμεῖς γιά τή σωτηρία μας- Τώρα εἶναι ὁ κατάλληλος καιρός γιά νά ἀγωνιστοῦμε, Ἁγ. Νικοδήμου Ἁγιορείτου, Πνευματικά γυμνάσματα, μελέτη 1η, Γ' μέρος, 8-1-2023, Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου

Τί ἔκανε ὁ Θεός γιά τή σωτηρία μᾶς Β1-Β2. Τί ἔπαθε ὁ Χριστός μας γιά τήν δική μας προσωπική σωτηρία, Ἁγ. Νικοδήμου Ἁγιορείτου.Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου

 

Ὁ πολυαγαπημένος Ἅγιος Σεραφείμ τοῦ Σάρωφ (Φώτης Κόντογλου)

Κάποιος καλὸς φίλος μου μοῦ χάρισε ἕνα μικρὸ εἰκονισματάκι σὲ σμάλτο ρούσικο, ἕνα ἐγκόλπιο, ποὺ παριστάνει τὸν ἅγιο Σεραφεὶμ τοῦ Σάρωφ. Ἀπὸ τὸ πίσω μέρος εἶναι καπλαντισμένο μὲ βελοῦδο, καὶ φαίνεται πὼς τὸ φοροῦσε κατάσαρκα στὸ λαιμό του κανένας ἅγιος ἄνθρωπος τῆς τσαρικῆς Ρωσίας.

Μὲ πολλὴ συγκίνηση δέχθηκα αὐτὸ τὸ δῶρο, γιατὶ αὐτὸς ὁ ἅγιος εἶναι πολὺ ἀγαπητὸς σὲ μένα, ὅπως εἶναι συμπαθέστατος καὶ σὲ ὅσους τὸν ξέρουνε. Κρέμασα λοιπὸν αὐτὸ τὸ εἰκονισματάκι στὸ εἰκονοστάσι μας, ἀνάμεσα στοὺς ἄλλους ἁγίους, ποὺ τοὺς παρακαλοῦμε στὶς περιστάσεις τῆς ζωῆς μας, καὶ ποὺ ἀνάμεσά τους ξεχωρίζουνε ὁ ἅγιος Νικόλαος κι᾿ ὁ ἅγιος Γιάννης ὁ Πρόδρομος, κ᾿ οἱ νέοι ἢ νεοφανεῖς ἅγιοι, ὅπως οἱ ἅγιοι μάρτυρες Ῥαφαὴλ καὶ Νικόλαος, ὁ ἅγιος Γεώργιος ὁ Χιοπολίτης, ὁ ἅγιος Γεώργιος Ἰωαννίνων, ὁ ἅγιος Δαυῒδ ὁ Γέρων, ὁ ἅγιος Νεκτάριος κ.ἄ.

Τὸ σμαλτένιο εἰκονισματάκι ποὺ εἶπα, παριστάνει τὸν ἅγιο Σεραφεὶμ ποὺ περπατᾶ μέσα στὸ δάσος, ἕνα γεροντάκι σκυφτό, ἀκουμπισμένο στὸ ραβδί του μὲ τὸ δεξὶ χέρι καὶ στ᾿ ἀριστερὸ βαστᾶ ἕνα κομποσκοίνι. Τὸ πρόσωπό του λαμποκοπᾶ ἀπὸ τὴν καλοσύνη, καὶ τὸ ρασοφορεμένο σῶμα του μὲ τὰ χοντροπάπουτσά του ἔχει μία σεβάσμια κι᾿ ἀξιαγάπητη κίνηση, γεμάτο ἁγιοσύνη καὶ πραότητα.

Αὐτὸς ὁ ἅγιος εἶναι ἕνας ἀπὸ τοὺς τελευταίους, γιατὶ γεννήθηκε στὸ Κοὺρκ κατὰ τὰ 1759 καὶ κοιμήθηκε στὰ 1833, δηλαδὴ ἔζησε στὸν ἴδιον καιρὸ μὲ τὸ δικό μας ἅγιο Νικόδημο τὸν Ἁγιορείτη. Τὸ κοσμικὸ ὄνομά του ἤτανε Προχόρ, δηλαδὴ Πρόχορος, κ᾿ ἤτανε τὸ τρίτο παιδὶ τῆς οἰκογένειάς του. Τὰ μεγαλύτερά του ἤτανε ἕνας ἀδελφὸς καὶ μία ἀδελφή. Ὁ πατέρας του ἤτανε πρακτικὸς κάλφας ποὺ ἔχτιζε ἐκκλησιές. Λίγο πρὶν νὰ γεννηθῆ ὁ Προχόρ, ἔπιασε νὰ χτίζη μία μεγάλη ἐκκλησία, μὰ δὲν πρόφταξε νὰ τὴν τελειώση, γιατὶ πέθανε. Ἀλλὰ ἡ γυναίκα του ἤτανε ἄξια κ᾿ εἶχε μάθει κοντά του κάμποσα ἀπὸ τὴν τέχνη του, κι᾿ ἅμα ἀπόμεινε χήρα, ἀνάλαβε ἐκείνη ν᾿ ἀποτελειώση τὴν ἐκκλησιά. Πολλὲς φορὲς ἔπαιρνε μαζί της καὶ τὸ μικρὸ Προχόρ, ποὺ ἔδειχνε μεγάλη ἀγάπη στὴν τέχνη τῶν γονιῶν του.

Ὅσιος Ἰερώνυμος ὁ Σιμωνοπετρίτης.Εἰρηνικός μέσα στίς βόμβες!

– Πάτερ, αύριο μην κάνετε Λειτουργία. Είναι πολύ επικίνδυνο!

-Σιωπή, σιωπή…

– Γέροντα, σας παρακαλούμε! Η κατάσταση έχει αγριέψει. Κάθε μέρα πέφτουν γύρω μας βόμβες. Φοβόμαστε να βγούμε από το σπίτι. Ανησυχούμε και για σας.

Ατάραχος ο π.Ιερώνυμος άκουγε τους ανθρώπους που τις τελευταίες μέρες κατέφθαναν ανήσυχοι στο Σιμωνοπετρίτικο Μετόχι της Αναλήψεως στον Βύρωνα Αττικής.

Ήθελαν να τον προστατεύσουν, αλλά και να βρουν καταφύγιο στη γαλήνια μορφή του.

-Σωπάστε, σωπάστε… τους έλεγε εκείνος και προσευχόταν μυστικά με τους Χαιρετισμούς του Τιμίου Σταυρού και της Παναγίας. Πίστευε βαθιά στη δύναμη του Χριστού και γι’ αυτό, ποτέ δεν έχανε την ειρήνη του.Ο Βύρωνας βρίσκεται στο κέντρο των αντιμαχόμενων παρατάξεων.

Τα αγγλικά καράβια από τον Πειραιά βομβαρδίζουν την περιοχή. Ο π.Ιερώνυμος τελεί τη Θεία Λειτουργία. Του είπαν να κλείσει την εκκλησία για λόγους ασφαλείας.

Δεν δέχθηκε. Θέλησε να μείνει πιστός στο καθήκον του.

Έξω από τον Ναό οι οβίδες και τα βλήματα πέφτουν βροχή.

Κάποια στιγμή ακούγεται ένας φοβερός κρότος. Έπειτα κι άλλος κι άλλος.

Ἡ ἔννοια τοῦ χρόνου καί ὁ ἄνθρωπος (Λάμπρος Σκόντζος, Θεολόγος)

Εισήλθαμε ήδη με τη χάρη του Τριαδικού Θεού στο νέο έτος. Μαζί με τις ελπίδες και τις προσδοκίες μας για τη νέα χρονιά, γεμίζει αυτές τις ημέρες την ψυχή μας εύλογος προβληματισμός για την έννοια της ροής του χρόνου. Κι’ αυτό διότι ο χρόνος μαζί με τον «δίδυμο αδελφό του τον χώρο», κατά το αείμνηστο νεοφανή άγιο Ιουστίνο Πόποβιτς αποτελούν τους δύο βαρείς ζυγούς του ανθρώπου σε όλη την επί γης ζωή του, οι οποίοι του περιορίζουν τον διακαή του πόθο για την απολυτότητα.Η έννοια του χρόνου είναι μια παμπάλαια μυστηριώδης υπόθεση για τον άνθρωπο. Κανένα άλλο ον δεν έχει την αίσθηση της ροής του χρόνου, πολλώ δε μάλλον δεν έχει την ικανότητα της μέτρησής του, εκτός από τον άνθρωπο, ο οποίος μόνος αυτός προικίσθηκε από το Θεό Δημιουργό με λογική, χάρις στην οποία υπερβαίνει την ενστικτώδη κατάσταση, κοινή σε όλα τα έμβια πλάσματα, και ανάγεται έτσι στη σφαίρα του φιλοσοφικού στοχασμού.

Αυτός, από πολύ παλιά, με βάση την αέναη κινητικότητα και τις μεταβολές του φυσικού περιβάλλοντος, μέσα στο οποίο ζούσε, συνέλαβε την έννοια της χρονικής ροής. Ο χώρος και η κίνηση των υλικών υπάρξεων τον προβλημάτιζαν και γέμιζαν την ψυχή του από θαυμασμό και πολλά ερωτηματικά. Το σπουδαιότερο φαινόμενο, που τον συνέπαιρνε ήταν η εναλλαγή του ημερονυκτίου, το οποίο έγινε η πρωταρχική μέτρηση του χρόνου. Το διάστημα της ημέρας χρονομετρήθηκε επίσης με βάση την κίνηση του ηλίου. Ανάλογα με τη θέση του στο ουράνιο στερέωμα, καθοριζόταν και ο χρόνος της ημέρας. Το σύνολο των ημερονυκτίων και σε σχέση με τον ετήσιο ηλιακό κύκλο καθόρισε το χρονικό έτος.

Η σύλληψη και ο καθορισμός της έννοιας του χρόνου είναι λοιπόν στενά συνυφασμένη με τη θέση και την κίνηση του υλικού περιβάλλοντος κόσμου και έχει επίσης άμεση σχέση και με το ευμετάβλητο της υλικής δημιουργίας. Αυτό το είχε συλλάβει πρώτος ο μεγάλος αρχαίος Έλληνας φιλόσοφος Ηράκλειτος (580-490 π. Χ.), ο οποίος είχε συνοψίσει ολόκληρη την σκέψη του για το χρόνο στην παροιμιώδη φράση του «τα πάντα ρει». Ο κόσμος τάχθηκε από το Θεό Δημιουργό του να μην είναι στατικός, αλλά να βρίσκεται σε συνεχή μεταβολή και κίνηση, σε μια αδιάκοπη ροή, η οποία τον οδηγεί στο τελεολογικό του σκοπό.

Ἡ στοργική Πρόνοια τοῦ Θεοῦ γιά τόν ἄνθρωπο, Βίος καί λόγοι Ἁγ. Πορφυρίου.Ἀρχ. Σάββας Ἁγιορείτης

101. Ἡ στοργική Πρόνοια τοῦ Θεοῦ γιά τόν ἄνθρωπο, Βίος καί λόγοι Ἁγ. Πορφυρίου, 4-4-2019

Ὅλα, καί τά πιό εὐτελῆ πού μᾶς συμβαίνουν, εἶναι κάτω ἀπό τήν Πρόνοια τοῦ Θεοῦ καί νά ὑπομένεις ἀτάραχα ὅ,τι σοῦ συμβαίνει, λέγει ὁ Ἀββᾶς Δωρόθεος. Ὁ ἴδιος ὁ Κύριος μᾶς βεβαιώνει ὅτι «καί αἱ τρίχες τῆς κεφαλῆς ὑμῶν πᾶσαι ἠριθμηνται∙ μή οὖν φοβηθῆτε»[1]. Καί οἱ τρίχες μας εἶναι μετρημένες! Ὁ Κύριος παρακολουθεῖ καί τίς πλέον ἀσήμαντες λεπτομέρειες τῆς ζωῆς μας, γι' αὐτό καί δέν πρέπει νά φοβόμαστε.

Ὅ,τι σοῦ συμβαίνει, λέει καί τό βιβλίο τῶν Διδαχῶν τῶν Ἀποστόλων, νά τό δέχεσαι ὡς καλό, γνωρίζοντας ὅτι τίποτε δέν γίνεται χωρίς νά τό θέλει ὁ Θεός. Ὅλα ὅσα μᾶς συμβαίνουν, εὐχάριστα ἤ δυσάρεστα, προέρχονται ἀπό τόν Θεό πρός ὠφέλειά μας∙ ἀκόμα καί ἐκεῖνα πού συμβαίνουν ἀπό δικές μας ἐλλείψεις ἤ τῶν ἄλλων, λέει ὁ Ἅγιος Νικόδημος. Ὁ Θεός παραχώρησε νά συμβοῦν, καί μολονότι μποροῦσε νά τά ἐμποδίσει, δέν τά ἐμπόδισε. Πολλές κρίσεις τοῦ Θεοῦ γιά ἐμᾶς εἶναι ἀκατανόητες. «Ὁ διάβολος ρίχνει στάχτη στά μάτια τοῦ ἀνθρώπου, γιά νά μήν δεῖ τήν Πρόνοια τοῦ Θεοῦ. Γιατί ὅταν δεῖ ὁ ἄνθρωπος τήν Πρόνοια τοῦ Θεοῦ, θά μαλακώσει ἡ γρανιτένια καρδιά του, θά γίνει εὐαίσθητη καί θά ξεσπάσει σέ δοξολογία, κάτι πού δέν συμφέρει τόν διάβολο»[2].

Ὁ Ἅγιος Πορφύριος μᾶς διδάσκει: «Ὁ Θεός εἶναι ἀγάπη. Δέν εἶναι ἁπλός θεατής τῆς ζωῆς μας. Προνοεῖ καί ἐνδιαφέρεται ὡς Πατέρας μας πού εἶναι, ἀλλά σέβεται καί τήν ἐλευθερία μας. Δέν μᾶς πιέζει. Ἐμεῖς νά ἔχομε τήν ἐλπίδα μας στήν Πρόνοια τοῦ Θεοῦ καί ἐφόσον πιστεύουμε ὅτι ὁ Θεός μᾶς παρακολουθεῖ, νά ἔχουμε θάρρος, νά ριχνόμαστε στήν ἀγάπη Του καί τότε θά Τόν βλέπουμε διαρκῶς κοντά μας. Δέν θά φοβόμαστε μήπως παραπατήσουμε»[3]. Τί εἶναι ἡ Πρόνοια τοῦ Θεοῦ; Εἶναι ἡ διαρκής φροντίδα, ἡ διαρκής μέριμνα τοῦ Θεοῦ γιά τά πλάσματά Του. Εἶναι μία ἀπό τίς ἄπειρες ἄκτιστες ἐνέργειες τοῦ Θεοῦ.

«Τό σῶμα τοῦ ἀνθρώπου τόσο τέλειο!», λέει ὁ Ἅγιος Πορφύριος. «Μεγάλο ἐργοστάσιο! Πίνει νερό, πηγαίνει στό στομάχι, στά νεφρά, καθαρίζει τό αἷμα. Ἡ λειτουργία τῆς καρδίας, ὁλόκληρη ἀντλία, οἱ πνεύμονες, τό συκώτι, ἡ χολή, τό πάγκρεας, ὁ ἐγκέφαλος, τό νευρικό σύστημα, οἱ αἰσθήσεις, ἡ ὅραση, ἡ ἀκοή... Τί νά ποῦμε γιά τίς πνευματικές δυνάμεις καί πῶς συλλειτουργοῦν ὅλ' αὐτά συγχρόνως, ἁρμονικά κάτω ἀπό τήν προστασία καί τήν Πρόνοια τοῦ Θεοῦ!

«Ἄξιοι ἐκ τῶν ἀναξίων»

«Ἄξιοι ἐκ τῶν ἀναξίων»

Τοῦ πρωτοπρεσβυτέρου π. Διονυσίου Τάτση

Τὸ Οἰκουμενικὸ Πατριαρχεῖο τῆς Κωνσταντινουπόλεως δὲν ἔχει ἀνάγκη ἀπὸ ἀνθρώπους ποὺ νὰ τὸ ἐπαινοῦν καὶ νὰ τὸ ἀναδεικνύουν. Ὑπάρχει ὁ Πατριάρχης κ. Βαρθολομαῖος, ὁ ὁποῖ­ος συνεχῶς μιλάει γι’ αὐτὸ καὶ τὸ χαρακτηρίζει «Μητέρα ὅλων τῶν Ὀρθοδόξων Ἐκκλησιῶν» καὶ τὸ θεωρεῖ ἁρμόδιο νὰ ἐπιλύει τὰ προβλήματά τους, χωρὶς ἐκεῖνες νὰ τὸ ζητοῦν. Παρεμβαίνει καὶ «λύνει» προβλήματα, δημιουργώντας συγχρόνως μεγαλύτερα προβλήματα. Εἴδαμε τί ἔγινε στὴν Οὐκρανία.

Τονίζει ἐπίσης ὁ Παναγιώτατος ὅτι «ἡ Ἐκκλησία ἔχει τὴν δύναμιν καὶ τὴν Χάριν νὰ ἐξάγη ἀξίους ἐξ ἀναξίων καὶ νὰ μεταποιῆ τὰ παλαιὰ καὶ ἐφθαρμένα εἰς νέα καὶ καινουργῆ» (Ο.Τ. τῆς 16ης Σεπτ. 2022). Ὅταν λέει Ἐκκλησία τί ἐννοεῖ; Τὸν ἑαυτό του καὶ τὴν μονίμως σιωπῶσα Πατριαρχικὴ Σύνοδο; Εἶναι ἀπορίας ἄξιο ὅτι ἡ Ἐκκλησία μπορεῖ νὰ βρεῖ ἀξίους ἐξ ἀναξίων, χωρὶς τὴ μετάνοια τῶν ἀναξίων! Ὁ ἀνάξιος γίνεται ἄξιος, μόνο ὅταν μετανοήσει καὶ ἀρνηθεῖ ὅσα διέπραξε. Καὶ ὅταν λέμε νὰ μετανοήσει, πρέπει νὰ σκεπτόμασθε καὶ τὴν ἀποκατάσταση τῶν πνευματικῶν ζημιῶν ποὺ προκάλεσε. Διαφορετικὰ ἐμπαίζουμε τοὺς ἀνθρώπους. Οἱ πνευματικοὶ ἡγέτες εἶναι ἄξιοι, ἐνῷ παραμένουν ἀμετανόητοι; Αὐτὲς οἱ λύσεις εἶναι κατακριτέες καὶ ὅσοι τὶς ἀποτολμοῦν ἔχουν βαρύτατη εὐθύνη, ἀκόμα καὶ ὅταν εἶναι Πατριάρχες!

Τήν συγκλόνιζε ὁ λιθοβολισμός τοῦ Στεφάνου καί μᾶς περιέγραφε μέ κλάματα κάθε λεπτομέρεια…(Γερόντισσα Γαλακτία)

Κάθε πρωὶ ἔπρεπε νὰ περιμένω τη Γερόντισσα Γαλακτία νὰ περάσει μὲ πολὺ εὐλάβεια ὅλες τὶς εἰκόνες. Προσκυνοῦσε καὶ κουβέντιαζε στοὺς Ἁγίους.

Μετὰ ἔπαιρνε ἕνα δίφυλλο εἰκόνισμα καὶ περνοῦσε τὸ ΠΙ ποὺ κρατοῦσε ἀπὸ πάνω μέχρι κάτω γιὰ νὰ μὴν τὸ ἀκουμπᾶνε οἱ δαίμονες. Τοὺς ἔβλεπε ποὺ τὴν πείραζαν καὶ ἤθελαν νὰ τὴν ρίξουν. Σταύρωνε τὸ κρεβάτι της μὲ τὸ σταυρὸ τοῦ παπποῦ της καὶ ὅλα τὰ βασικὰ σημεῖα τοῦ σπιτιοῦ.

Γιατί μᾶς δόθηκε ὁ Χρόνος;

«Ο χρόνος μας έχει δωθεί,για να τον μεταβάλλουμε σε αιωνιότητα,ζώντας "εν σοφία"δηλαδή εν Χριστώ και δια του Χριστού»

Άγιος Ιουστίνος Πόποβιτς

https://proskynitis.blogspot.com/2023/01/blog-post_3.html

9 Ἰανουαρίου. Πολυεύκτου μάρτυρος (†295)· Εὐστρατίου ὁσίου (θ ́ αἰ.). Ἁγιογραφικό ἀνάγνωσμα.

Ἀποστολικό ἀνάγνωσμα. Ἡμέρας, Δευτ. λ΄ ἑβδ. ἐπιστ. (Ἑβρ. η΄ 7-13).

Εβρ. 8,7            εἰ γὰρ ἡ πρώτη ἐκείνη ἦν ἄμεμπτος, οὐκ ἂν δευτέρας ἐζητεῖτο τόπος.

Εβρ. 8,7                    Διότι εάν η πρώτη εκείνη διαθήκη ήτο πράγματι πλήρης και τελεία, δεν θα εζητείτο τόπος και τρόπος να δοθή δευτέρα διαθήκη.

Εβρ. 8,8            μεμφόμενος γὰρ αὐτοῖς λέγει· ἰδοὺ ἡμέραι ἔρχονται, λέγει Κύριος, καὶ συντελέσω ἐπὶ τὸν οἶκον Ἰσραὴλ καὶ ἐπὶ τὸν οἶκον Ἰούδα διαθήκην καινήν,

Εβρ. 8,8                    Εν τούτοις προανηγγέλθη από τον Θεόν η δευτέρα και τελεία αυτή διαθήκη. Διότι αυτός ο ίδιος κατηγορών και επικρίνων αυτούς που είχαν λάβει την πρώτην διαθήκην, λέγει· “ιδού, λέγει ο Κυριος, έρχονται ημέραι, κατά τας οποίας θα πραγματοποιήσω και θα συνάψω με το έθνος Ισραήλ και με την φυλήν Ιούδα, δηλαδή με τον νέον Ισραήλ της χάριτος, νέαν διαθήκην.