Τὸ φῶς τοῦ νοῦ μας καὶ ἡ δαιμονικὴ παραπλάνηση (Ἁγ. Νείλου) Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου

ΚΗΡΥΓΜΑ_579. Τὸ φῶς τοῦ νοῦ μας καὶ ἡ δαιμονικὴ παραπλάνηση-Λόγος περὶ προσευχῆς, Ἁγ. Νείλου, Φιλοκαλία τόμος Ἂ'/Κεφ 73-75, Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου, 

20-11-2023 

Ἱ.Μ. Ἁγίας Τριάδος Ἐδέσσης http://hristospanagia3.blogspot.com

 

Στὰ Εἰσόδια τῆς Θεοτόκου Α' , Ἁγ. Γρηγορίου Παλαμᾶ, Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου

Στὰ Εἰσόδια τῆς Θεοτόκου Α' , Ἁγ. Γρηγορίου Παλαμᾶ, 21-11-2023, Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου (κήρυγμα)

 

Τὰ πάθη δεσμεύουν τὸ νοῦ-Λόγος περὶ προσευχῆς, Ἁγ. Νείλου, Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου

Τὰ πάθη δεσμεύουν τὸ νοῦ-Λόγος περὶ προσευχῆς, Ἁγ. Νείλου, Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου, 19-11-2023

 

Προσοχὴ νὰ μὴν στερηθοῦμε τὴν Χάρη τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου

 

«Θὰ κάνετε χιλιόμετρα γιὰ νὰ βρεῖτε σωστὸ ἱερέα...» , Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου

 

Νὰ μὴ ζητᾶμε ἄλλα χαρίσματα, ἀλλὰ μόνο τὸ χάρισμα τῆς μετανοίας , Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου

 

Τό θαῦμα τῆς Ὀρθοδόξου Πίστεώς μας καί οἱ σύγχρονοι θαυματοποιοί

Μοναχός Πέτρος Γρηγοριάτης

Τό θαύμα της Ορθοδόξου Πίστεώς μας καί οι σύγχρονοι θαυματοποιοί

Ὁ Ἀπόστολος Παῦλος στήν πρός Κοριθ. Α΄ἐπιστολή του (κεφ. ιβ΄7-11) ἀναφερόμενος στά ὑπό τοῦ Ἁγίου Πνεύματος διδόμενα πνευματικά χαρίσματα, λέγει ὅτι δέν ἐπιθυμεῖ νά ἔχουν ἄγνοια οἱ Κορίνθιοι σχετικῶς μέ αὐτά. Γι᾿αὐτό προβαίνει σέ ὡρισμένες ἐπεξηγήσεις. Αὐτές σήμερα μᾶς εἶναι πολύτιμες, διότι πάντοτε ὑπάρχουν ἀναλογικά παρόμοιες περιστάσεις μέ τήν ἐποχή ἐκείνη καί ἔτσι πάντοτε διδασκόμαστε ὥστε νά πορευώμαστε ὀρθόδοξα καί νά μή πλανώμαστε.

Γνωρίζετε, συνεχίζει ὁ Ἀπόστολος Παῦλος, ὅτι ὅταν εἴσαστε ἀκόμα εἰδωλολάτρες παρασύρεστε μακρυά ἀπό τόν Θεό πρός τά ἄψυχα εἴδωλα σάν νά σᾶς τραβοῦσε κανείς χωρίς νά ἔχετε δική σας βούλησι. Ἐπειδή λοιπόν τότε ἐπλανᾶσθε, εἶναι πιθανόν καί τώρα νά μή ἔχετε ἀκριβῆ γνώσι περί τῶν πνευματικῶν χαρισμάτων γι᾿ αὐτό σᾶς κάνω γνωστό ὅτι….. κανένας δέν μπορεῖ νά ὁμολογήση μέ πίστι καί εὐλάβεια Κύριον Ἰησοῦν, εἰ μή ἐν Πνεύματι Ἁγίῳ, δηλαδή μόνον μέ τόν φωτισμόν τοῦ Ἁγίου Πνεύματος.

Σήμερα παρατηρεῖται τό φαινόμενο πολλοί νά ἐπαγγέλλωνται καί ὁμολογοῦν τόν Χριστό, ἀλλά μέ διαφορετικό τρόπο ὁ καθένας, ὥστε νά γεννᾶται τό ἐρώτημα, «σέ ποιούς ἀναπαύεται τό Ἅγιον Πνεῦμα καί τούς φωτίζει νά ὁμολογοῦν Κύριον τόν Ἰησοῦν ἐν Πνεύματι Ἁγίω »;

Στήν ἀναζήτησι αὐτή εἶναι δυνατόν ἡ ἀδυναμία μας καί ὁ διάβολος νά μᾶς παρασύρουν ὥστε βλέποντας ὡρισμένες νόθες, ψεύτικες καί ὄχι κατά Θεόν ἐμπειρίες νά ἐπηρεαστοῦμε καί ὁδηγηθοῦμε σέ σφαλερούς δρόμους, σέ θολά πνευματικά νερά ἄν δέν προσέξουμε.

Ἡ συμμετοχή στήν ζωή τῆς ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας μας τῆς μόνης ἀληθινῆς πίστεως στόν Θεάνθρωπο Χριστό, εἶναι ἀσφάλεια γιά ὅσους ποθοῦμε νά ἰδοῦμε τό πρόσωπο τοῦ Νυμφίου της καί νά τόν ὁμολογήσουμε ἐν Πνεύματι Ἁγίῳ. Καί αὐτό θά γίνη μέ τίς προϋποθέσεις πού γνωρίζει μόνον ἡ Ἐκκλησία , ἡ ὁποία γέννησε καί θά γεννᾶ Ἁγίους.

Ἔλα γίνε ζωντανό μέλος τῆς Ἐκκλησίας μας, ταπείνωσε τό πνεῦμα τῆς φιλαυτίας καί τοῦ ἐγωϊσμοῦ, ἀγωνίσου κατά τῶν παθῶν καί τότε θά αἰσθανθῆς τήν χάριν τοῦ Ἁγίου Πνεύματος νά σέ φωτίση καί ὁμολογήσης Κύριον τόν Ἰησοῦν ἐν Πνεύματι Ἁγίῳ. Θά σέ διδάξη δέ ταὐτοχρόνως, πῶς νά διακρίνης στούς ἄλλους ποιοί τόν ὁμολογοῦν ἐν Πνεύματι Ἁγίῳ καί ποιοί ὄχι, ἔστω καί ἄν φαινομενικά κάνουν θαύματα.

Μνήμη τοῦ ὁσίου Βαρλαάμ τοῦ ἀσκήσαντος πλησίον τῆς λίμνης τοῦ Κέρετς

Αγίου Βαρλαάμ του Κερέτς

(6 Νοεμβρίου και 15 Ιανουαρίου)

Προσοχή ! Τίποτα δεν είναι ασφαλές, αν κουβεντιάσουμε με τον πειρασμό ! (π.ΚΣ)

***

Ο όσιος Βαρλαάμ, ιερέας του χωριού Κόλα, στην επαρχία Αρχαγγελσκ κατά τη βασιλεία του Ιβάν Δ' του Τρομερού (1522- 1583) ασκούσε με ευλάβεια τα ιερατικά του καθήκοντα, έως την ημέρα που πέφτοντας θύμα διαβολικού λογισμού σκότωσε τη γυναίκα του την οποία υποπτευόταν για απιστία. Μόλις συνειδητοποίησε το φοβερό του αμάρτημα, μετανοημένος πικρά, απαρνήθηκε το ιερατικό του αξίωμα και έλαβε την απόφαση να ακολουθήσει αυστηρό ασκητικό βίο, με σκοπό να κερδίσει τη συγχώρεση από τον Θεό. Έφυγε για τη Λευκή Θάλασσα εγκαταλείποντας τον εαυτό του στην καθοδήγηση της θείας Πρόνοιας και ψάλλονταν ύμνους. Έμενε πάντοτε στους πιο αφιλόξενους τόπους, γεμάτους ερπετά και άγρια θηρία πού απομάκρυνε με την προσευχή του. Εγκαταστάθηκε τέλος σε ένα σπήλαιο κοντά στο Κέρετς και έζησε μέχρι την ηλικία των εκατό χρόνων με μόνη συντροφιά τα άγρια θηρία. Δεν αρκέστηκε να στρέφει την ψυχή του προς τον Θεό με την απερίσπαστη προσευχή, αλλά κήρυξε επίσης το Ευαγγέλιο στους ντόπιους της περιοχής στην ίδια τους τη γλώσσα.

Εἰσόδια τῆς Θεοτόκου:«Τό γεγονός τῆς ἑορτῆς καί τά ἐξ αὐτοῦ συμπεράσματα». Π. Ἀθανάσιος Μυτιληναῖος

ΕΙΣΟΔΙΑ ΤΗΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ

Απομαγνητοφωνημένη ομιλία μακαριστού γέροντος Αθανασίου Μυτιληναίου

με θέμα:

« ΤΟ ΓΕΓΟΝΟΣ ΤΗΣ ΕΟΡΤΗΣ

ΚΑΙ ΤΑ ΕΞ ΑΥΤΟΥ ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ»

[εκφωνήθηκε στην Ιερά Μονή Κομνηνείου Λαρίσης στις 21-11-1982] «Την θεόπαιδα Παρθένον καί Θεοτόκον ἐν ναῷ Κυρίου προσαγομένην εὐσεβῶς ἀνευφημήσωμεν…»

Σήμερα, αγαπητοί μου, η Εκκλησία μας γιορτάζει την Είσοδον της Υπεραγίας Θεοτόκου εις τον ναόν του Σολομώντος, εις τα Άγια των Αγίων. Είναι γνωστό ότι οι γονείς της Υπεραγίας Θεοτόκου, Ιωακείμ και Άννα, ήσαν στείροι. Δηλαδή δεν έκαναν παιδιά. Και είχαν φθάσει σε μία προχωρημένη ηλικία, και παιδί δεν είχαν. Επειδή δε εθεωρείτο όνειδος, κυρίως εις την γυναίκα που δεν έκανε παιδιά, γι’ αυτό τον λόγο νυχθημερόν παρακαλούσαν τον Κύριο να τους δώσει ένα παιδί. Και ο Κύριος εισήκουσε την προσευχή τους. Και τους έδωκε ένα κορίτσι. Την Υπεραγίαν Θεοτόκον. Και στις προσευχές τους μέσα, είχαν τάξει εις τον Θεόν να προσφέρουν το παιδί εις τον ναόν. Ό,τι δηλαδή είχε κάνει παλιότερα η Άννα, η γυναίκα του Ελκανά, η δεύτερη γυναίκα του Ελκανά, που δεν είχε παιδιά, κι εκεί παρακαλούσε τον Θεό, στον ναό να της δώσει παιδί. Διότι η άλλη γυναίκα είχε πολλά παιδιά, και ησθάνετο πολύ δύσκολα, ησθάνετο όνειδος, όπως σας είπα, ντροπή· γι’ αυτόν τον λόγο, παρακαλούσε θερμά τον Θεό, και είπε: «Θεέ μου, δώσε μου ένα παιδί, και θα Σου το αφιερώσω». Και πράγματι, έκανε τον Σαμουήλ. Και τριών ετών τον έφερε εις τον ναόν και τον αφιέρωσε τότε επί αρχιερέως Ηλί. Και έμενε εις τον ναόν. Εκεί εκοιμάτο, εκεί έτρωγε, εκεί έμενε ο Σαμουήλ.

Έτσι, το ίδιο συνέβη και με την Υπεραγίαν Θεοτόκον. Οι γονείς της, ο Ιωακείμ και η Άννα, θερμά παρεκάλεσαν να τους δώσει παιδί, και αν τους έδινε, θα το αφιέρωναν στον Θεό. Και πράγματι, όταν εγεννήθη το παιδί τους, η Μαρία, την απεγαλάκτισαν, διότι έτσι εσυνηθίζετο τότε, εις ηλικίαν τριών ετών. Και μόλις απεγαλακτίσθη, δηλαδή έκοψαν το γάλα το μητρικό, προσέφεραν το μικρό παιδάκι εις τον ναόν. Και οι ιερείς οδήγησαν το κοριτσάκι αυτό, των τριών ετών, την τριετίζουσα Μαρία, εις τα Άγια των Αγίων. Εκεί ουδείς εισήρχετο, ούτε ιερεύς, παρά μόνον ο αρχιερεύς, και αυτός μόνο μία φορά τον χρόνο! Και συνεπώς η παρουσία της Υπεραγίας Θεοτόκου ήτο κατ’ έμπνευση του Θεού να βρίσκεται εκεί, εις τα Άγια των Αγίων.

Το γεγονός αυτό που γιορτάζομε σήμερα, προβάλλεται και σε μας, αγαπητοί μου, με έναν έκτυπον τρόπον, που έρχεται να μας πει πολλά πράγματα. Ας δούμε μερικά σημεία απ’ αυτό το γεγονός που γιορτάζομε σήμερα, τι έχει σε μας να πει.

Ἁγίου Γρηγορίου τοῦ Παλαμᾶ. Ὁμιλία γιά τήν είσοδο στά Ἅγια τῶν Ἁγίων τῆς Πανυπέραγνης Δέσποινάς μας Θεοτόκου

Αγίου Γρηγορίου του Παλαμά

ΟΜΙΛΙΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΙΣΟΔΟ ΣΤΑ ΑΓΙΑ ΤΩΝ ΑΓΙΩΝ

ΤΗΣ ΠΑΝΥΠΕΡΑΓΝΗΣ ΔΕΣΠΟΙΝΑΣ ΜΑΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ

Εάν το δέντρο αναγνωρίζεται από τον καρπό και το καλό δέντρο παράγει επίσης καλό καρπό[βλ. Ματθ.7,16: «Ἀπὸ τῶν καρπῶν αὐτῶν ἐπιγνώσεσθε αὐτούς. μήτι συλλέγουσιν ἀπὸ ἀκανθῶν σταφυλὴν ἢ ἀπὸ τριβόλων σῦκα;(: Από τη διαγωγή τους και τα έργα τους, που σαν καρπό παράγουν, θα τους μάθετε καλά. Μήπως μαζεύουν από τα αγκάθια σταφύλια ή από τους αγκαθωτούς θάμνους σύκα;)» και Λουκ.6,44: «Ἓκαστον γὰρ δένδρον ἐκ τοῦ ἰδίου καρποῦ γινώσκεται. οὐ γὰρ ἐξ ἀκανθῶν συλλέγουσι σῦκα, οὐδὲ ἐκ βάτου τρυγῶσι σταφυλήν(:Κάθε δέντρο διακρίνεται και αναγνωρίζεται εάν είναι καλό ή κακό από τον καρπό που βγάζει· διότι από αγκάθια δεν μαζεύουν ως καρπό σύκα, ούτε από βάτο τρυγούν ποτέ σταφύλι)»], η μητέρα της αυτοαγαθότητος, η γεννήτρια της αΐδιας καλλονής, πώς δεν θα υπερείχε ασυγκρίτως κατά την καλοκαγαθία από κάθε αγαθό εγκόσμιο και υπερκόσμιο; Διότι η δύναμη που καλλιέργησε τα πάντα, η συναϊδία και απαράλλακτη εικόνα της αγαθότητας, ο προαιώνιος και υπερούσιος και υπεράγαθος Λόγος, από ανέκφραστη φιλανθρωπία και ευσπλαχνία, για χάρη μας θέλησε να περιβληθεί τη δική μας εικόνα, για να ανακαλέσει τη φύση που είχε συρθεί κάτω στους μυχούς του άδη και να την ανακαινίσει, διότι είχε παλαιωθεί, και να την αναβιβάσει προς το υπερουράνιο ύψος της βασιλείας και θεότητός Του.

Για να ενωθεί, λοιπόν, με αυτήν καθ’ υπόσταση, επειδή χρειαζόταν σαρκικό πρόσλημμα και σάρκα νέα συγχρόνως και δική μας, ώστε να μας ανανεώσει από εμάς τους ίδιους, και επιπλέον χρειαζόταν και κυοφορία και γέννα σαν τη δική μας, τροφή μετά τη γέννα και κατάλληλη αγωγή, γινόμενος προς χάριν μας καθ΄όλα σαν εμάς, βρίσκει για όλα πρέπουσα υπηρέτρια και χορηγό αμόλυντης φύσεως από τον εαυτό της αυτήν την αειπάρθενη, η οποία υμνείται από εμάς και της οποίας σήμερα εορτάζουμε την παράδοξη είσοδο στα άγια των αγίων· διότι αυτήν προορίζει πριν από αιώνες ο Θεός για τη σωτηρία και αποκατάσταση του γένους και την εκλέγει ανάμεσα από όλους, όχι απλώς τους πολλούς, αλλά τους από τους αιώνες εκλεγμένους και θαυμαστούς και περιβόητους για την ευσέβεια και σύνεση, καθώς και για τα κοινωφελή και θεοφιλή συγχρόνως ήθη και λόγια και έργα.

Διότι στην αρχή σηκώθηκε εναντίον μας ο νοητός και αρχέκακος όφις και μας κατέρριψε στα βάραθρα του άδη. Και υπάρχουν πολλοί λόγοι για τους οποίους σηκώθηκε εναντίον μας και υποδούλωσε τη φύση μας· φθόνος και ζηλοτυπία και μίσος, αδικία και δόλος και σοφιστεία, και μαζί με τα τέτοια, η θανατηφόρος δύναμη που έχει μέσα του, την οποία πρώτος γέννησε και μόνος του, αφού πρώτος αυτός αποστάτησε από την αληθινή ζωή. Πραγματικά στην αρχή φθόνησε τον Αδάμ, όταν τον είδε να ζει στον τόπο της άφθαρτης τρυφής και να περιλάμπεται με θεοειδή δόξα και να οδηγείται από τη γη στον ουρανό, από όπου αυτός απορρίφθηκε δικαίως και από φθόνο εξεμάνη εναντίον του με τη χειρότερη μανία, ώστε να θελήσει και να τον θανατώσει ακόμη.

Ὅταν ἡ τέχνη περιπατεῖ ἐν τῇ σκοτία!

Πρωτ. Στέφανος Στεφόπουλος

Όταν η τέχνη περιπατεί εν τη σκοτία!

“Εγώ ειμί το φως του κόσμου, ο ακολουθών εμοί ου μη περιπατήση εν τη σκοτία αλλ’ έξει το φως της ζωής” (Ιωά. η’ 12) διαβεβαίωσε ο Κύριος.

Πολλούς αιώνες μετά, κατά την δεκαετία του 1960, ένας μεγάλος Έλληνας καλλιτέχνης, ο Μ. Χατζηδάκις έγραψε και ο Δ. Χορν ερμήνευσε το τραγούδι “Ο ηθοποιός” με στίχους: “Ο ηθοποιός σημαίνει φως… Έλα στο φως, παίζω, θα δεις… Ηθοποιός ό, τι κι αν πεις είναι καημός πολύ πικρός και στεναγμός πολύ βαθύς… Πιές το κρασί, στάλα χρυσή απ την ψυχή ως την ψυχή”!!!

“ΗΘΟΠΟΙΟΣ ΣΗΜΑΙΝΕΙ ΦΩΣ”!!!

Αλλά 60 χρόνια μετά, έπεσε βαθύ σκοτάδι και συσκότισε τις ψυχές κάποιων άλλων ηθοποιών, κάποιων που επειδή δεν φωτίστηκαν οι ίδιοι, δεν μπόρεσαν να μεταλαμπαδεύσουν το φως γιατί το φως αυτό είναι ήθος και ξεκινάει από μέσα απ’ την ψυχή και δεν είναι δεδομένο. Είναι χάρισμα του Θεού το φως της ψυχής και ο Θεός δεν υπάρχει πια στις ψυχές πολλών ηθοποιών.

Οπότε περάσαμε στο σκοτάδι ή στο συνώνυμό του “άτιμον φως” του Πλάτωνα (Πολιτεία 508, 2 – patris.gr 10/2/2021 του Γιάννη Τσερεβελάκη).

Ψάχνοντας πληροφορίες για το τραγούδι αυτό, ανέσυρα ένα εξαίρετο κείμενο του κ. Τσερεβελάκη ο οποίος τοποθετεί το θέμα αυτό στις σωστές του βάσεις. Αποδίδει, αν και δεν το αναφέρει ξεκάθαρα, το χάρισμα του φωτός στα χαρίσματα του Αγίου Πνεύματος υπογραμμίζοντας με βεβαιότητα πως μόνο όποιος καθαρίστηκε ψυχοσωματικά και φωτίστηκε από τον Θεό έχει την δυνατότητα να είναι ο ίδιος φωτεινός αλλά και να μεταδίδει αυτό το φως της καρδιάς του στους θεατές αλλά και στους νεώτερους μαθητευόμενους ηθοποιούς.

Παρουσιάζει, μάλιστα, τη μεγάλη μορφή του Αλέξη Μινωτή και συγκρίνει με την σύγχρονη εποχή που δεν μας έχει δώσει (πλην ελαχίστων εξαιρέσεων) φωτισμένους ανθρώπους-ηθοποιούς.

Η σκοτεινή εποχή που αναφέρει ο κ. Τσερεβελάκης είναι εκείνη με τους κ. Λιγνάδη, Φιλιππίδη, κ.λ.π που έθεσαν ηθελημένα ή άθελά τους την ποιότητα και την αποστολή της ένθεης υποκριτικής, του θεάτρου, της ηθοποιίας εν αμφιβόλω.

Ο κ. Τσερεβελάκης με επίγνωση, όπως φαίνεται, παραθέτει αγιογραφικά χωρία που παραπέμπουν ουσιαστικά στο θέμα του ησυχασμού!

Επικαλείται εμμέσως τον τρόπο σωτηρίας των ανθρώπων κατά τη διδασκαλία του Αγ. Γρηγορίου του Παλαμά, σύμφωνα με την οποία ο άνθρωπος από το στάδιο της κάθαρσης της ψυχής, αξιώνεται του θείου φωτισμού για να του δοθεί η εμπειρία της του Θεού θέας, δηλαδή της θεώσεως.

Στο στάδιο του φωτισμού ο άνθρωπος φωτίζεται όλος. Όχι μόνο η ψυχή αλλά και το σώμα του. Ολόκληρος γίνεται φωτεινός και λάμπει. Λούζεται όπως οι Άγιοι και οι αγιασμένοι γεροντάδες που γνωρίσαμε όπως οι Όσιοι Παΐσιος, Πορφύριος, Ιάκωβος ο Νέος, Ιωσήφ ο Ησυχαστής και τόσοι άλλοι στο Θαβώρειο φως και όλοι φωτίζονται τότε γύρω τους. Οι συνάνθρωποι, η φύση, τα ζώα, ο κόσμος όλος.

Όπως ακριβώς συνέβη, φανερώνει ο Άγιος Γρηγόριος, με τα ιμάτια του Κυρίου και τη φύση γύρω Του, κατά την αγία Του Μεταμόρφωση.

Αυτή όμως είναι η ιδανική κατάσταση για τους ανθρώπους και συχνά ανέφικτη λόγω κυρίως της αμαρτωλής ζωής και της άρνησης να συνεργαστούμε με την χάρη του Αγίου Πνεύματος ώστε να διασχίσουμε το στάδιο των αρετών, του καθαρισμού.

Το γνωρίζει αυτό ο κ. Τσερεβελάκης και γι’ αυτό υπογραμμίζει πολύ σωστά πως η θέση του Χατζηδάκι ότι “ηθοποιός σημαίνει φως”, θα έπρεπε μάλλον να είναι “ηθοποιός πρέπει να σημαίνει φως”!

Δυστυχώς, όμως, δεν είναι έτσι και γι αυτό οι περισσότεροι ηθοποιοί μένουν στην τεχνική της υποκριτικής, σπουδάζουν, παίζουν σε πολλά έργα θεατρικά και τηλεοπτικά και υποτιμούν το φως που άλλωστε δεν μπόρεσαν ή δεν θέλησαν να γνωρίσουν.

Ἡ Εὐαγγελική περικοπή τῶν Εἰσοδίων τῆς Θεοτόκου. Παναγιώτης Τρεμπέλας

Η ΕΥΑΓΓΕΛΙΚΗ ΠΕΡΙΚΟΠΗ ΤΩΝ ΕΙΣΟΔΙΩΝ ΤΗΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ

Κατά Λουκάν, κεφάλαιο Ι΄, εδάφια 38-42 και κεφάλαιο ΙΑ΄, εδάφια 27-28

Κεφ.Ι΄ 38 ᾿Εγένετο δὲ ἐν τῷ πορεύεσθαι αὐτοὺς καὶ αὐτὸς εἰσῆλθεν εἰς κώμην τινά. Γυνὴ δέ τις ὀνόματι Μάρθα ὑπεδέξατο αὐτὸν εἰς τὸν οἶκον αὐτῆς. 39 Καὶ τῇδε ἦν ἀδελφὴ καλουμένη Μαρία, ἣ καὶ παρακαθίσασα παρὰ τοὺς πόδας τοῦ ᾿Ιησοῦ ἤκουε τὸν λόγον αὐτοῦ. 40 Ἡ δὲ Μάρθα περιεσπᾶτο περὶ πολλὴν διακονίαν· ἐπιστᾶσα δὲ εἶπε· Κύριε, οὐ μέλει σοι ὅτι ἡ ἀδελφή μου μόνην με κατέλιπε διακονεῖν; Εἰπὲ οὖν αὐτῇ ἵνα μοι συναντιλάβηται. 41 Ἀποκριθεὶς δὲ εἶπεν αὐτῇ ὁ ᾿Ιησοῦς· Μάρθα Μάρθα, μεριμνᾷς καὶ τυρβάζῃ περὶ πολλά· 42 ἑνὸς δέ ἐστι χρεία· Μαρία δὲ τὴν ἀγαθὴν μερίδα ἐξελέξατο, ἥτις οὐκ ἀφαιρεθήσεται ἀπ᾿ αὐτῆς.

Κεφ.ΙΑ΄ 27᾿Εγένετο δὲ ἐν τῷ λέγειν αὐτὸν ταῦτα ἐπάρασά τις γυνὴ φωνὴν ἐκ τοῦ ὄχλου εἶπεν αὐτῷ· μακαρία ἡ κοιλία ἡ βαστάσασά σε καὶ μαστοὶ οὓς ἐθήλασας. 28 Αὐτὸς δὲ εἶπε· μενοῦνγε μακάριοι οἱ ἀκούοντες τὸν λόγον τοῦ Θεοῦ καὶ φυλάσσοντες αὐτόν.

Ερμηνευτική απόδοση από τον μακαριστό Παν. Τρεμπέλα

Κεφ. Ι΄ 38 Και ενώ ο Ιησούς μαζί με τους μαθητές Του και όσους Τον ακολουθούσαν προχωρούσαν με κατεύθυνση την Ιερουσαλήμ, μπήκε Αυτός σε ένα χωριό. Και κάποια γυναίκα που ονομαζόταν Μάρθα Τον υποδέχθηκε στο σπίτι της. 39 Αυτή είχε μία αδελφή που λεγόταν Μαρία, η οποία όχι μόνο υποδέχτηκε τον Ιησού όπως η Μάρθα, αλλά και κάθισε κοντά στα πόδια Του ως ταπεινή μαθήτρια και άκουγε με απερίσπαστη προσοχή τη διδασκαλία Του.

Ἡ ἀποστολική περικοπή τῆς ἑορτῆς τῶν Εἰσοδίων τῆς Θεοτόκου.Παναγιώτης Τρεμπέλας

Η ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΗ ΠΕΡΙΚΟΠΗ ΤΗΣ ΕΟΡΤΗΣ ΤΩΝ ΕΙΣΟΔΙΩΝ ΤΗΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ

Προς Εβραίους, κεφάλαιο Θ΄, εδάφια 1-7

1 Εἶχε μὲν οὖν καὶ ἡ πρώτη σκηνὴ δικαιώματα λατρείας τό τε ῞Αγιον κοσμικόν· 2 σκηνὴ γὰρ κατεσκευάσθη ἡ πρώτη, ἐν ᾗ ἥ τε λυχνία καὶ ἡ τράπεζα καὶ ἡ πρόθεσις τῶν ἄρτων, ἥτις λέγεται ῞Αγια. 3 Μετὰ δὲ τὸ δεύτερον καταπέτασμα σκηνὴ ἡ λεγομένη ῞Αγια ῾Αγίων, 4 χρυσοῦν ἔχουσα θυμιατήριον καὶ τὴν κιβωτὸν τῆς διαθήκης περικεκαλυμμένην πάντοθεν χρυσίῳ, ἐν ᾗ στάμνος χρυσῆ ἔχουσα τὸ μάννα καὶ ἡ ράβδος ᾿Ααρὼν ἡ βλαστήσασα καὶ αἱ πλάκες τῆς διαθήκης, 5 ὑπεράνω δὲ αὐτῆς Χερουβὶμ δόξης κατασκιάζοντα τὸ ἱλαστήριον· περὶ ὧν οὐκ ἔστι νῦν λέγειν κατὰ μέρος. 6 Τούτων δὲ οὕτω κατεσκευασμένων εἰς μὲν τὴν πρώτην σκηνὴν διὰ παντὸς εἰσίασιν οἱ ἱερεῖς τὰς λατρείας ἐπιτελοῦντες, 7 εἰς δὲ τὴν δευτέραν ἅπαξ τοῦ ἐνιαυτοῦ μόνος ὁ ἀρχιερεύς, οὐ χωρὶς αἵματος, ὃ προσφέρει ὑπὲρ ἑαυτοῦ καὶ τῶν τοῦ λαοῦ ἀγνοημάτων.

Ερμηνευτική απόδοση από τον μακαριστό Παν. Τρεμπέλα

1Ας βγάλουμε τώρα κάποιο συμπέρασμα για όσα είπαμε σχετικά με την ιεροσύνη της Παλαιάς Διαθήκης, και ας τα διασαφηνίσουμε περισσότερο. Είχε βέβαια και η πρώτη Διαθήκη νόμους και λατρευτικές διατάξεις, καθώς και ένα επίγειο θυσιαστήριο.2 Κατασκευάστηκε δηλαδή το πρώτο διαμέρισμα της σκηνής, μέσα στο οποίο υπήρχε η λυχνία και η τράπεζα της προθέσεως και οι άρτοι που τοποθετούνταν πάνω σ’ αυτήν ως προσφορά στον Θεό. Και το πρώτο αυτό διαμέρισμα της σκηνής λεγόταν «Άγια». 3 Έπειτα, πίσω από το δεύτερο καταπέτασμα ήταν το μέρος της σκηνής που λεγόταν «Άγια Αγίων».

Τό κελλί τοῦ Χατζηεφεντῆ μάζευε ὅλο τόν πόνο τῶν πονεμένων ἀνθρώπων…

Το κελλί του Χατζηεφεντή μάζευε όλο τον πόνο των πονεμένων ανθρώπων… Απ’ όλα αυτά τα θαύματα που έβλεπαν οι άνθρωποι να κάνει ο πατήρ Αρσένιος με τη χάρη του Θεού, επόμενο ήταν και να τον ευλαβούνται σαν άγιο, όπως και ήταν…

Η μόνη λύση ήταν να κάνει κάπου κάπου και τον «δια Χριστόν σαλόν», και να παρουσιάζεται αντίθετος από ό,τι ήταν, με προσποιητές ιδιοτροπίες, όπως και έκανε. Για να μην τον λένε πράο, έκανε τον θυμώδη. Για να μη τον λένε νηστευτή, έκανε τον γαστρίμαργο, όπως και πολλά άλλα παρόμοια…

21 Νοεμβρίου. † ΤΑ ΕΙΣΟΔΙΑ ΤΗΣ ΥΠΕΡΑΓΙΑΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ ΜΑΡΙΑΣ. Ἁγιογραφικό ἀνάγνωσμα.

Ἀποστολικό ἀνάγνωσμα. Τῆς ἑορτῆς, 21 Νοεμβρίου (Ἑβρ. θ΄ 1-7).

Εβρ. 9,1            Εἶχε μὲν οὖν καὶ ἡ πρώτη σκηνὴ δικαιώματα λατρείας τό τε Ἅγιον κοσμικόν·

Εβρ. 9,1                     Λοιπόν η πρώτη διαθήκη, που εσυμβολίζετο από την σκηνήν του μαρτυρίου, είχε λατρευτικάς διατάξεις, όπως επίσης και το επίγειον θυσιαστήριον.