Κυριακή τοῦ Τυφλοῦ. Ὁ Ἱερός Χρυσόστομος γιά τή θεραπεία τοῦ ἐκ γενετῆς Τυφλοῦ. Μέρος Πέμπτο

ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΟΥ ΤΥΦΛΟΥ[:Ιω.19,1-38]

                        Ο ΙΕΡΟΣ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ

             ΓΙΑ ΤΗ ΘΕΡΑΠΕΙΑ ΤΟΥ ΕΚ ΓΕΝΕΤΗΣ ΤΥΦΛΟΥ

[Μέρος πέμπτο: υπομνηματισμός των χωρίων Ιω.9,11-16]

   «Εἶπον οὖν αὐτῷ· ποῦ ἐστιν ἐκεῖνος; λέγει· οὐκ οἶδα’’(:Είπαν λοιπόν σε Αυτόν: ‘’Πού είναι Εκείνος;’’. Τους λέγει: ‘’δεν ξέρω’’)». Έλεγαν ωστόσο αυτό το «Πού είναι εκείνος;», έχοντας πλέον φονική διάθεση εναντίον Του. Παρατήρησε επίσης την έλλειψη καυχήσεως και τη μετριοφροσύνη εκ μέρους του Χριστού, ότι  δεν έμενε παρών ενώπιον όσων θεράπευε-μετά τη θεραπεία-διότι δεν ήθελε να αποκτήσει δόξα, ούτε να προσελκύσει το πλήθος, ούτε να επιδειχθεί.

   Βλέπε πως όλα με φιλαλήθη τρόπο τα εκθέτει απαντώντας ο τυφλός. Ήθελαν μεν να βρουν τον Χριστό, για να Τον οδηγήσουν προς τους ιερείς, επειδή όμως δεν το πέτυχαν αυτό, οδηγούν τον πρώην τυφλό προς τους Φαρισαίους, για να ρωτήσουν εκείνοι αυτόν με μεγαλύτερη δριμύτητα και αυστηρότητα· για τον λόγο αυτό βεβαίως και ο Ευαγγελιστής σημειώνει ότι ήταν Σάββατο, δηλαδή για να δείξει την πονηρή τους σκέψη και διάθεση, και την αιτία για την οποία ζητούσαν να Τον κατηγορήσουν, βρίσκοντας δήθεν ως αφορμή αυτήν και δυνάμενοι έτσι να διαβάλουν το θαύμα δια της εντυπώσεως περί παραβάσεως του Νόμου[βλ. Ιω.9,14-15: «ἦν δὲ σάββατον ὅτε τὸν πηλὸν ἐποίησεν ὁ ᾿Ιησοῦς καὶ ἀνέῳξεν αὐτοῦ τοὺς ὀφθαλμούς(:η ημέρα μάλιστα που έφτιαξε ο Ιησούς τον πηλό και του άνοιξε τα μάτια ήταν Σάββατο). πάλιν οὖν ἠρώτων αὐτὸν καὶ οἱ Φαρισαῖοι πῶς ἀνέβλεψεν. ὁ δὲ εἶπεν αὐτοῖς· πηλὸν ἐπέθηκέ μου ἐπὶ τοὺς ὀφθαλμούς, καὶ ἐνιψάμην, καὶ βλέπω(:όταν λοιπόν τον οδήγησαν στους Φαρισαίους, άρχισαν και αυτοί να τον ανακρίνουν και να τον ρωτούν πάλι πώς θεραπεύθηκε και βρήκε το φως του. Και εκείνος τους είπε: ‘’Αυτός που με θεράπευσε μου έβαλε πηλό πάνω στα μάτια μου και μετά εγώ πλύθηκα και βλέπω’’)»].

    Και αυτό είναι φανερό από το ότι όταν είδαν τον τυφλό, αμέσως τίποτε άλλο δεν είπαν παρά μόνο: «Πώς σου άνοιξε τους οφθαλμούς;», παρέχοντάς του ευκαιρία να διαβάλει Εκείνον για εργασία κατά την ημέρα του Σαββάτου. Εκείνος όμως μιλούσε σε αυτούς με συντομία με την ιδέα ότι τα έχουν μάθει· διότι χωρίς ούτε το όνομα να πει, ούτε ότι «Μου είπε: ’’Πήγαινε και νίψου’’», λέγει αμέσως: «πηλὸν ἐπέθηκέ μου ἐπὶ τοὺς ὀφθαλμούς, καὶ ἐνιψάμην, καὶ βλέπω (:έκανε πηλό και μου άλειψε με αυτόν τα μάτια και μου είπε: ‘’Πήγαινε στην κολυμβήθρα του Σιλωάμ και νίψου’’. Πήγα λοιπόν εκεί και νίφτηκα, και βρήκα το φως μου’’)»[Ιω.9,11].Διότι είχε επεκταθεί πλέον και εκδηλωθεί σε μεγάλο βαθμό η διαβολή και εκείνοι είχαν πει: «Να ποια έργα κάνει ο Ιησούς κατά την ημέρα του Σαββάτου, πηλό χρίει!».

Ἡ Μονή Συχαστρία στή Ρουμανία εἶναι μία μυστική κλήση. Ἄν τή γνωρίσεις μία φορά, γίνεσαι ἕνα μαζί της καί θές νά τήν ἐπισκέπτεσαι συνέχεια!

 

                               Ο π. Κλεόπας με τον π. Βικτωρίνο στη Μονή Συχαστρία

Από το βιβλίο: Ο Γέροντας Παΐσιος Ολάρου, Πνευματικός του Γέροντος Κλεόπα Ηλίε

"Χωρίς να αδικούμε την παρουσία και τον ρόλο άλλων Μοναστηριών, που το καθένα έχει τη δική του συμβολή, άλλοτε περισσότερο κι άλλοτε λιγότερο γνωστή, επιθυμούμε να εκφράσουμε τώρα μερικές σκέψεις για τη Μονή Συχαστρία, η οποία από πολλές πλευρές, αν μας είναι επιτρεπτό να πούμε, είναι η ναυαρχίδα της Εκκλησίας μας. 

 

Στα χρόνια αυτά, δηλ. το δεύτερο μισό του εικοστού αιώνα, η Συχαστρία απέκτησε αξιοσημείωτη θέση στη χώρα μας, με τους ειδικούς γνωστούς όρους, με τους οποίους η Μονή Νεάμτς την κατοχύρωσε κατά τον καιρό του οσίου Παϊσίου Βελιτσικόβσκυ. 

 

Γιατί; Ίσως για να διατηρήσει την τάξη της αδιάλειπτης προσευχής, ίσως για ν’ αναδείξει την πλειάδα των μεγάλων Πνευματικών, ή ακόμη και για να μεταδώσει την ασκητική ενθουσιαστική πνοή, η οποία εξαπλώθηκε σ’ ολόκληρη την αδελφότητα της Μονής. Ασφαλώς και χάρη στο ένδοξο παρελθόν της, κατά το οποίο αναδείχθηκαν σπουδαίες μοναχικές προσωπικότητες.

Η Συχαστρία είναι μια μυστική κλήση. Αν τη γνωρίσεις μια φορά, γίνεσαι ένα μαζί της. Διότι Συχαστρία δεν είναι μόνο ο ομώνυμος εδαφικός της χώρος. 

Περισσότερο σημαίνει και το πλήθος των πιστών που την επισκέπτονται τακτικά ή έκτακτα. 

Σημαίνει και τους μοναχούς της, που ασκούνται εκεί ως «εξόριστοι» από τις διάφορες εξουσίες του κόσμου. 

Αν κάποιος αξιώνεται να την επισκέπτεται, έστω μια φορά τον χρόνο, γεννιέται μέσα του μια άσβεστη επιθυμία να την επισκέπτεται συχνότερα. Αυτός που επισκέπτεται τη Συχαστρία νοιώθει ότι είναι ευτυχέστερος των άλλων.

Οι πατέρες της Συχαστρίας κάνουν το έργο τους με πολλή ευλάβεια και ταπείνωση, χωρίς να διεκδικούν διορατικά χαρίσματα, χωρίς να κοινολογούν στους άλλους τ’ αμαρτήματα των Χριστιανών, χωρίς να προβάλλουν κάποια ευτελή οράματα ή έκτακτες εμπνεύσεις διδασκαλικών λόγων. 

Η πορεία τους είναι ευθεία, βασιλική, γεμάτη από καλά αισθήματα, από ταπείνωση, προσευχή, από σκληρή άσκηση και συμμετοχή με αγάπη στους αγώνες των πνευματικών τους παιδιών.

ΑΠΟ ΤΟΝ ΑΘΕΙΣΜΟ ΣΤΟΝ ΧΡΙΣΤΟ. Ὁ Κληρικός καί ἡ ἀναβολή τοῦ θανάτου

Ο Κληρικός και η αναβολή του θανάτου

Γράφει ο Χρήστος Αργυρόπουλος: «Συνήθιζε ο παπά - Ανάστασης Δραπανιώτης, ως εφημέριος του Λαϊκού Νοσοκομείου, νά περνά τακτικά από τούς θαλάμους των ασθενών. Τούς χαιρετούσε, έπιανε κουβέντα μαζί τους, τούς εξυπηρετούσε εάν είχαν κάποια ανάγκη και όταν η γνωριμία τους προχωρούσε, μιλούσε γιά τά Μυστήρια της Εξομολογήσεως  και Θ. Κοινωνίας. Στο έργο αυτό είχε πολύτιμους συνεργάτες τις αδελφές.

Σέ κάποιο θάλαμο πρό αρκετών ετών υπήρχε Ασθενής, ο οποιος όχι μόνον δεν μιλούσε στόν παπά- Αναστάση όταν τόν έβλεπε νά μπαίνει στο θάλαμο, αλλά επιδεικτικά του γύριζε τίς πλάτες. Μιά νύκτα τον  ξύπνησε μιά αδελφή και του είπε:

—Πάτερ, στό τάδε δωμάτιο ο τάδε ασθενής θέλει να κοινωνήσει.

—Αδύνατον τής είπε- κάποιο λάθος κάνεις. Αυτός συνεχώς με περιφρονεί.

—Όχι πάτερ, πεθαίνει και σέ παρακαλεί νά τόν κοινωνήσεις.

—Δέν μπορώ νά τόν κοινωνήσω, αν δέν εξομολογηθεί. Τέλος πάντων, πήγαινε στή δουλειά σου και θα  ανέβω νά τόν δώ.

Ό άρρωστος τόν περίμενε.

—Πάτερ, πεθαίνω και θέλω νά κοινωνήσω.

—Δεν θά σέ κοινωνήσω αν δέν εξομολογηθείς. Και μόνο πού περιφρονούσες τόν ιερέα, δέν μου επιτρέπεται νά σέ κοινωνήσω.

Μερικοί πού ἐπισκέπτονταν τόν ἅγιο Παΐσιο στό Ἅγιον Ὄρος παρατήρησαν ὅτι εἶχε μία εἰκόνα τοῦ Χριστοῦ, ἡ ὁποία ἦταν λίγο ἐφθαρμένη στά πόδια τοῦ Χριστοῦ.

 

Μερικοί πού ἐπισκέπτονταν τόν ἅγιο Παΐσιο στό Ἅγιον Ὄρος παρατήρησαν ὅτι εἶχε μία εἰκόνα τοῦ Χριστοῦ, ἡ ὁποία ἦταν λίγο ἐφθαρμένη στά πόδια τοῦ Χριστοῦ. Ὅταν τόν ρωτοῦσαν τί σημαίνει αὐτό, ἐκεῖνος ἔδινε τήν ἑρμηνεία ἀπό τήν ὁποία φάνηκε ὅτι περισσότερο ἀγαποῦσε νά ἀσπάζεται τήν εἰκόνα στά πόδια τοῦ Χριστοῦ, ὡς ἔκφραση μετανοίας. Γιατί τό νά ἀσπάζεται κανείς τά πόδια τοῦ Χριστοῦ στήν εἰκόνα Του εἶναι ἔκφραση μετανοίας, τό νά ἀσπάζεται τό στῆθος εἶναι ἔκφραση σεβασμοῦ καί θεολογίας, καί τό νά ἀσπάζεται τό πρόσωπο τοῦ Χριστοῦ εἶναι ἔκφραση τελείας ἀγάπης πού εἶναι ἡ θεοπτία.

Λέγει ὁ ἅγιος Συμεών ὁ Νέος Θεολόγος σέ μία προσευχή του μέ τήν μορφή τοῦ ποιήματος πρός τόν Θεό: «Δίδου μοι καταφιλεῖν σούς πόδας». Σέ παρακαλῶ, Κύριε, –ἐνῶ ἐμεῖς ζητᾶμε ἀπό τόν Θεό πάρα πολλά ὑλικά καί οἰκονομικά καί δέν ξέρω τί ἄλλο αἰτήματα– δός μου τό δῶρο νά καταφιλῶ τά πόδια σου.

Κυριακή τοῦ Τυφλοῦ. Ὁ Ἱερός Χρυσόστομος γιά τή θεραπεία τοῦ ἐκ γενετῆς τυφλοῦ. Μέρος τέταρτο

ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΟΥ ΤΥΦΛΟΥ[:Ιω.19,1-38]

                           Ο ΙΕΡΟΣ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ

                 ΓΙΑ ΤΗ ΘΕΡΑΠΕΙΑ ΤΟΥ ΕΚ ΓΕΝΕΤΗΣ ΤΥΦΛΟΥ

[Μέρος τέταρτο: υπομνηματισμός των χωρίων Ιω.9,6-10]

   «Ταῦτα εἰπὼν ἔπτυσε χαμαὶ καὶ ἐποίησε πηλὸν ἐκ τοῦ πτύσματος, καὶ ἐπέχρισε τὸν πηλὸν ἐπὶ τοὺς ὀφθαλμοὺς τοῦ τυφλοῦ καὶ εἶπεν αὐτῷ· ὕπαγε νίψαι εἰς τὴν κολυμβήθραν τοῦ Σιλωάμ, ὃ ἑρμηνεύεται ἀπεσταλμένος. ἀπῆλθεν οὖν καὶ ἐνίψατο, καὶ ἦλθε βλέπων(:Και αφού είπε αυτά, έφτυσε κάτω και έκανε πηλό, και έχρισε με αυτόν τα μάτια του τυφλού. Και δοκιμάζοντας την πίστη του τυφλού, τού είπε: ‘’Πήγαινε, νίψου στη στέρνα του Σιλωάμ, όνομα εβραϊκό που μεταφράζεται «απεσταλμένος»’’. Ύστερα λοιπόν από την εντολή αυτή του Ιησού πήγε ο τυφλός εκεί και νίφτηκε, και ήλθε στο σπίτι του με μάτια υγιή.)»[Ιω.9,6-7].

    Εκείνοι οι οποίοι πρόκειται να συναποκομίσουν κάποια ωφέλεια από όσα αναγιγνώσκονται, ούτε το ελάχιστο από όσα λέγονται δεν πρέπει να αντιπαρέρχονται· διότι λάβαμε εντολή να ερευνούμε τις Γραφές για τον λόγο αυτό, διότι τα πολλά θεωρούνται(αν και βεβαίως αμέσως φαίνονται ότι είναι ευκολονόητα) ότι κρύπτουν στο βάθος σπουδαία νοήματα. Πρόσεχε λοιπόν ποιο είναι το νόημα και του παρόντος χωρίου. «Ταῦτα εἰπὼν(:και αφού είπε αυτά)», λέγει ο Ευαγγελιστής, «ἔπτυσε χαμαὶ(:έφτυσε κάτω)»[Ιω.9,6]. Ποια είναι αυτά, τα οποία είπε; Τα «ἵνα φανερωθῇ τὰ ἔργα τοῦ Θεοῦ ἐν αὐτῷ(:γεννήθηκε αυτός ο άνθρωπος τυφλός για να φανερωθούν με την υπερφυσική θεραπεία των ματιών του τα έργα που επιτελεί η δύναμη και η αγαθότητα του Θεού)»  και ότι « ἐμὲ δεῖ ἐργάζεσθαι τὰ ἔργα τοῦ πέμψαντός με(:Εγώ, όσο ζω στη ζωή αυτή, πρέπει να εργάζομαι για τη σωτηρία του ανθρώπου τα έργα του Θεού, που με έστειλε στον κόσμο)»· διότι δεν μας υπενθύμισε έτσι απλώς τα λεχθέντα ο Ευαγγελιστής με την προσθήκη ότι «ἔπτυσε», αλλά για να δηλώσει ότι τον λόγο τον επιβεβαίωσε με τα έργα Του.

     Και γιατί να μη χρησιμοποιήσει νερό για τον πηλό, αλλά πτύσμα ; Επρόκειτο να στείλει αυτόν στην κολυμβήθρα του Σιλωάμ· για να μην αποδοθεί λοιπόν καμία δύναμη στην πηγή, αλλά για να μάθεις ότι η δύναμη, η οποία εξήλθε από το στόμα Του, αυτή και διέπλασε και άνοιξε τους οφθαλμούς, έπτυσε χάμω.

Ὥσπου ἕνα βράδυ, εἶδε τόν Χριστό στόν ὕπνο της πού τήν καλοῦσε κοντά Του

Η βαπτιστήρα μου η Λυδία καλή της ώρα εκεί που βρίσκεται , ήταν μία Καθολική νέα κοπέλλα απο τις Φιλιππίνες από πολύ πτωχή οικογένεια αλλά πολύ πιστή στον Θεό . Ήλθε στην Ιερουσαλήμ και άρχισε να εργάζεται μέσα σε σπίτι .

Άρχισε να μαθαίνει Ελληνικά τα έγραφε τέλεια και να ψάλλει και να διαβάζει το Ευαγγέλιο .

Ώσπου ένα βράδυ, είδε τον Χριστό στον ύπνο της που την καλούσε κοντά Του. Τρόμαξε αλλά έβλεπε συνέχεια αυτό το όνειρο . Το Σάββατο αργία , αλλά εκείνη δουλειά ΄Ηθελε μιά ημέρα να αξιωθεί να πάει να δεί την τελετή της Αφής του Αγίου Φωτός αλλά δεν είχε αυτήν την ευκαιρία .

 Ώσπου κάποια χρονιά τα κατάφερε με τα αφεντικά της και το Μεγάλο Σάββατο παρεβρέθηκε και είδε το Άγιο Φώς . Χαρές , Χαρά , έλαμπε ολόκληρη . Χαρά Χριστού που σήμερα ψάχνουμε όλοι μας να την βρούμε μέσα μας και στούς ανθρώπους γύρω μας . 

Κλάματα όλες τις ημέρες, αλλά είχε πάρει την απόφαση να βαπτιστεί αμέσως και να γίνει Χριστιανή Ορθόδοξη.

'Ετσι, ήλθε η ευλογημένη ημέρα και ένα πρωινό , έγινα η νονά της στον Ιορδάνη Ποταμό . Μέσα στις προσευχές μου ήταν και η κρυφή ευχή μου να γίνει ιεραπόστολος σε μιά χώρα εκατομμυρίων που ο Καθολικισμός κάνει θραύση .

Γέρων Μελέτιος Ἁγιορείτης εἶπε...

-Στον Χριστιανο ο Θεος δινει ενα φύλακα αγγελο για βοηθο...

-Στον προχωρημενο πνευματικα δινει και δευτερο...

-Στους πνευματικους πατερες...γερονταδες σε διακονία...δινει ενα στρατευμα ολοκληρο...

-Στον Αγιο Αντωνιο κατεξαιρεσιν ειχε δωσει ενα Σεραφειμ...

The fragrance of the soul

We used to smell the scent of a flower, inhale the smell of the earth after the rain, or the smell of the sea, remaining on the skin after bathing. It is a pity that no one told us that the soul also has its own fragrance. It also smells, and how it depends on what it lives for and how it fills every day ... 

St. Luke the Blessed Surgeon

https://apantaortodoxias.blogspot.com/2019/05/the-fragrance-of-soul.html

1 Ιουνίου. Ἰουστίνου φιλοσόφου καί μάρτυρος. Ἁγιογραφικό ἀνάγνωσμα.

ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΟ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ. Ἡμέρας. Σαβ. ε´ ἑβδ. Πράξ. (Πρξ. ιε´ 35-41).

Πραξ. 15,35       Παῦλος δὲ καὶ Βαρνάβας διέτριβον ἐν Ἀντιοχείᾳ διδάσκοντες καὶ εὐαγγελιζόμενοι μετὰ καὶ ἑτέρων πολλῶν τὸν λόγον τοῦ Κυρίου. 

Πραξ. 15,35              Ο δε Παύλος και ο Βαρνάβας παρέμειναν εις την Αντιόχειαν διδάσκοντες και κηρύττοντες το Ευαγγέλιον του Κυρίου μαζή και με πολλούς άλλους κήρυκας.