SANTO Y GRAN SÍNODO DELA IGLESIA ORTODOXA

(Convocado para el día del Pentecostés mes Junio del 2016, en la isla Creta de Helade)

Un Sínodo peligroso y problemático.

Μία Σύνοδος ἐπικίνδυνη καί προβληματική.

Tentativa de consolidación institucional del Ecumenismo.

Απόπειρα θεσμικής κατοχύρωσης του Οικουμενισμού

Un Sínodo que excluye a Obispos y deroga la forma sinódica.

Μία Σύνοδος πού ἀποκλείει τούς Ἐπισκόπους καί καταλύει τήν συνοδικότητα.

Un Sínodo sin informar la tribulación ortodoxa.

Μία Σύνοδος χωρίς τήν ἐνημέρωση τοῦ ὀρθοδόξου πληρώματος.

Un Sínodo de incoherencias teológicas, contradicciones y paradojas.

Μία Σύνοδος μέ θεολογικές ἀσυνέπειες καί ἀντιφάσεις.

Un Sínodo con papel exclusivo “de juez esjatológico competente” en temas de fe.

Μία Σύνοδος μέ ἀποκλειστικό ρόλο «ἁρμοδίου καί ἐσχάτου κριτοῦ» σέ θέματα πίστεως.

Ἡ ταπείνωση ὡς ἀπόδειξη τῆς ὑπακοῆς. 1ο Μέρος. Ἀρχ. Σάββας Ἁγιορείτης.

Ἡ ταπείνωση ὡς ἀπόδειξη τῆς ὑπακοῆς. 1ο Μέρος. Ἀρχ. Σάββας Ἁγιορείτης.Ὁμιλία στίς 10-02-2008

http://HristosPanagia3.blogspot.com

Ἡ ἀκηδία (Jean Claude Larchet)

Η ακηδία είναι παραπλήσια της λύπης (ΙΩΑΝΝΗΣ ΚΑΣΣΙΑΝΟΣ, De institutis coenobiorum), σε τέτοιο βαθμό που η ασκητική παράδοση της Δύσης της οποίας εμπνευστής είναι ο Άγιος Γρηγόριος ο Μέγας, ενώνει τα δύο πάθη σ’ ένα μόνο (Moralium liber). Η ασκητική παράδοση της Ανατολής, ωστόσο, τα διακρίνει. Η λατινική γλώσσα δανείζεται τον όρο acedia από την ελληνική, ενώ ο γαλλικός όρος «acedie», που προέρχεται από τον λατινικό, δυσκολεύεται πραγματικά ν’ αποδώσει νόημα ταυτόχρονα απλό και πλήρες· οι λέξεις «οκνηρία» ή «ανία», με τις «οποίες συχνά αποδίδεται, εκφράζουν μόνο κατά ένα μέρος τη σύνθετη πραγματικότητα, που ο όρος υποδηλώνει [Σ.τ.μ.: Δεν υπάρχει, αντίθετα, πρόβλημα στην ελληνική γλώσσα, όπου οι λέξεις αδιαφορία, παραμέληση, ολιγωρία αποδίδουν επαρκώς το νόημα του όρου «ακηδία»].

Μία ζωή θυσιαστικῆς ἀγάπης. Ἡ ζωή καί οἱ διδαχές τοῦ π. Ἰουστίνου Πάρβου

ΜΙΑ ΖΩΗ ΘΥΣΙΑΣΤΙΚΗΣ ΑΓΑΠΗΣ.

Ή ζωή και οι διδαχές του π. Ιουστίνου Πάρβου.

Δ'

Επιστροφή στο σπίτι

Ό π. Ιουστίνος αποφυλακίστηκε από το στρατόπεδο συγκεντρώσεως της Ρεπρτανα στις 14 Μαΐου 1964 μετά από 16 ολόκληρα χρόνια κρατήσεως. Έφυγε αφήνοντας πίσω του τους εν Χριστώ αδελφούς του κι αυτό τον γέμιζε θλίψη. Πήγαινε σ’ έναν άγνωστο και ξένο κόσμο περνώντας μπροστά από τούς φύλακες, οι οποίοι ήταν γεμάτοι θυμό και μίσος για την αποφυλάκισή του. Είχε όμως μάθει μέσα  στη φυλακή, ότι ό νικητής δεν είναι αυτός πού νικάει άλλα αυτός πού ξέρει να υπομένει.

Σωματικά εξουθενωμένος αλλά πνευματικά αναγεννημένος ο π. Ιουστίνος, φέροντας τά σημάδια τών δοκιμασιών  πού υπομονετικά βάσταξε, επιθυμούσε να γνωρίσει τον γέροντα Παΐσιο OLARU.

Ὅσιος Παΐσιος, "Ὁ Φαρισαῖος ἔδειξε στόν Χριστό πού βρισκόταν ὁ Τελώνης!"

Οἱ πολὺ ἁμαρτωλοί, ἂν γνωρίσουν τὸν ἑαυτό τους, ἔχουν φυσιολογικὰ καὶ πολὺ ὑλικὸ γιὰ ταπείνωση. Ἡ κάθε πτώση εἶναι φυσικὰ πτώση, ἀλλὰ εἶναι καὶ ὑλικὸ γιὰ ταπείνωση καὶ προσευχή. Οἱ ἁμαρτίες, ἂν ἀξιοποιηθοῦν γιὰ ταπείνωση, εἶναι σὰν τὴν κοπριὰ ποὺ ρίχνουμε στὰ φυτά. Γιατί νὰ μὴ χρησιμοποιήση λοιπὸν κανεὶς αὐτὸ τὸ ὑλικό, γιὰ νὰ λιπάνη τὸ χωράφι τῆς ψυχῆς του, γιὰ νὰ γίνη γόνιμο καὶ νὰ καρποφορήση; Ἕνας δηλαδὴ ποὺ ἔχει κάνει μεγάλες ἁμαρτίες, ἂν αἰσθανθῆ πόσο ἔφταιξε καὶ πῆ: «δὲν πρέπει νὰ σηκώνω κεφάλι, νὰ βλέπω ἄνθρωπο», ἐπειδὴ ταπεινώνεται πολύ, δέχεται πολλὴ Χάρη, προχωρεῖ σταθερὰ καὶ μπορεῖ νὰ φθάση σὲ μεγάλα μέτρα.

Ἀθανάσιος Γκάτζιος, Οἱ νέοι βάρβαροι

Οι νέοι βάρβαροι

 

Ἀθανάσιος Γκάτζιος, Φιλόλογος - Θεολόγος

 

«Οἱ βάρβαροι δέν θά ξανάρθουν ἀπ᾽ τά σύνορα. Τούς ἐκπαιδεύουν οἱ σοφοί μέ τηλεόραση. Κι οἱ ὀρδές τους ἀπ᾽ τά παιδικά δωμάτια θά ὁρμήσουν». (  Π. Α. Σινόπουλος.)

 Τώρα πλέον ἔχουν εἰσβάλει ἀπό παντοῦ. Τά σύνορα ἔπεσαν. Internet, Computers, Tablets, Smartphones εἶναι οἱ νέοι παγκόσμιοι κατακτητές!
 Σύμφωνα μέ μελέτη-ἔκθεση τοῦ Ἱ­δρύματος Kaiser Family τά παιδιά ἡλικίας 8 ἕως 10 ἐτῶν στίς Ἡνωμένες Πολιτεῖες δαπανοῦν ὀχτώ ὧρες τήν ἡμέρα μπροστά στήν ὀθόνη, ἐνῶ τά μεγαλύτερα, οἱ ἔφηβοι, ξοδεύουν κατά μέσον ὅρο δώδεκα ὧρες. Ἡ τηλεόραση κρατᾶ τά σκῆ­πτρα, ἀλλά καί οἱ ὑπολογιστές, τά tablets καί τά smartphones κερδίζουν συνεχῶς ἔδαφος.

    Μία νέα ἐπιδημία ἀπειλεῖ τή νεότητα μέ ἀνυπολόγιστες συνέπειες: ὁ ἐθισμός τοῦ διαδικτύου, «ἠλεκτρονική ἡρωίνη» τόν ὀνομάζουν ἄλλοι.

Γιά τήν ἐξομολόγηση (Ἁγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς)

Στον τεχνίτη Πάγια…

Ήθελες να μάθεις εάν η εξομολόγηση είναι απολύτως απαραίτητη! Παλιότερα συχνά εξομολογιόσουν, και σταμάτησες επειδή κάποιος γέλασε γι’ αυτό μαζί σου. Δεν έπρεπε να σταματήσεις. Σε ποιόν δεν γέλασαν oι άνθρωποι; Γνωρίζεις πως είπε ο Πλέον-προορατικός: «Ουαί υμίν οι γελώντες νυν, ότι πενθήσετε και κλαύσετε» (Λουκ. 6, 25). Εκτός από τη χειροτεχνία σου, λες ότι έχεις κι ένα αμπέλι, το όποιο παράγει άφθονα, αφού το περιποιείσαι καλά. Εάν κάποιος παραμελήσει το αμπέλι του, και γελάσει μαζί σου επειδή εσύ καλλιεργείς επιμελώς το δικό σου, θα σήκωνες τα χέρια σου από το αμπέλι, και θα σταματούσες να το καλλιεργείς; Δεν θα το έκανες, είναι σίγουρο. Πώς τότε μπορείς να ταλαντευθείς στην καλλιέργεια της ψυχής σου, της σημαντικότερης απ’ όλα τα αμπέλια στη γη; Αφού όταν πεθάνεις, τη ψυχή θα την πάρεις, ενώ το αμπέλι θα το αφήσεις. Απ’ όλες τις καλλιέργειες η καλλιέργεια της ψυχής είναι η πιο σημαντική και απ’ όλους τους κόπους, με τους οποίους ο άνθρωπος κοπιάζει στη γη, ο κόπος περί της ψυχής είναι ο πιο λογικός. Γι’ αυτό, γύρισε στον προηγούμενο κόπο για τη ψυχή σου, και άρχισε ξανά να εξομολογείσαι.

Τί ἀντιπροτείνουμε στή θεωρία τῆς ἐξέλιξης;

Αντιπροτείνουμε τη Δημιουργία. Υπάρχει Θεός Δημιουργός, που με την πανσοφία, την παντοδυναμία και παναγαθότητά Του, έφτιαξε τον κόσμο. Η πίστη σε Δημιουργό είναι πιο λογική από την πίστη, γιατί περί πίστεως πρόκειται και στη θεωρία της εξέλιξης, στη σύμπτωση χιλιάδων προϋποθέσεων και στην έναρξη της ζωής και στην εξέλιξή της.

Όλα τα όντα είναι τέλεια δημιουργημένα και απόλυτα προσαρμοσμένα στο περιβάλλον τους. Αυτή η τελειότητα φαίνεται και στο σύμπαν ολόκληρο. Δεν υπάρχει τίποτε στην τύχη. Οι ερευνητές συνέχεια ανακαλύπτουν τους νόμους και την τάξη που έβαλε ο Θεός παντού.

Ἡ ἔγνοια τοῦ Ἁγίου Σεραφείμ Σόμπολεφ, γιά τήν ἀλήθεια τῆς Ὀρθόδοξης πίστης

Η ΕΓΝΟΙΑ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΣΕΡΑΦΕΙΜ ΣΟΜΠΟΛΕΦ, ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΛΗΘΕΙΑ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΗΣ ΠΙΣΤΗΣ

 

Του Β. Χαραλάμπους, θεολόγου

 

Στις 3 Φεβρουαρίου του 2016, η Ορθόδοξη Εκκλησία της Ρωσίας έχει προβεί στην αγιοκατάταξη του Αγίου Σεραφείμ Σόμπολεφ, Αρχιεπισκόπου Μπογκοτσάροφο (1881-1950).  Έχει προηγηθεί  αγιοκατάταξή του το έτος 2002, από την Ορθόδοξη Εκκλησία της Βουλγαρίας, καθότι ως Αρχιερέας εποίμανε τις Ρωσικές ενορίες της Βουλγαρίας, στα δύσκολα χρόνια του αντίθεου κομμουνισμού.

Στο «Μήνυμα της Ιεράς Συνόδου της Ιεραρχίας προς τον ευαγή κλήρο, τους μονάζοντες και πάντα τα πιστά τέκνα της Ορθοδόξου Εκκλησίας της Ρωσίας» στις (3/2/2016), γίνεται μεταξύ άλλων αναφορά τόσο στην Πανορθόδοξο Σύνοδο, όσο και στο παράδειγμα του Αγίου Σεραφείμ Σόμπολεφ, Αρχιεπισκόπου Μπογκοτσάροφο (1881-1950).

Ἀπό τό μέλι τοῦ Ἀββᾶ Ἰσαάκ…

Το μέλι είναι πολύ ωραίο. Όταν όμως φάει κανείς πάρα πολύ, μπορεί να του δημιουργήσει εμετό. Έτσι και στα πνευματικά, δεν πρέπει να βγαίνεις αδιάκριτα από τα όρια των δυνατοτήτων σου.