Ἡ φυλακή τοῦ Νοῦ-Καρδιᾶς, 2-1-2009, Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου

Ἡ φυλακή τοῦ Νοῦ-Καρδιᾶς, Ἁγίου Νικοδήμου-Συμβουλευτικό Ἐγχειρίδιο, 2-1-2009, Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου http://hristospanagia3.blogspot.gr, http://hristospanagia.gr καί τό νέο ἱστολόγιο http://agiapsychanalysi.blogspot.gr

Ἅγιος Μάξιμος ὁ Ὁμολογητής: Περὶ Ἀγάπης (Ἑκατοντὰς πρώτη)

1. Ἀγάπη εἶναι ἡ ἀγαθὴ διάθεση τῆς ψυχῆς, κατὰ τὴν ὁποία αὐτὴ κανένα ἀπὸ τὰ ὑλικὰ πράγματα δὲν προτιμᾶ μπροστὰ στὴ γνώση τοῦ Θεοῦ. Καὶ εἶναι ἀδύνατο νὰ ἀποκτήσει τὴν ἀγάπη αὐτὴ ἐκεῖνος ποὺ προσηλώνεται μὲ πάθος σὲ κάποιο ἀπὸ τὰ ἐπίγεια ὑλικά.

2. Τὴν ἀγάπη γεννᾶ ἡ ἀπάθεια, τὴν ἀπάθεια γεννᾶ ἡ ἐλπίδα πρὸς τὸ Θεό, τὴν ἐλπίδα πρὸς τὸ θεὸ γεννᾶ ἡ ὑπομονὴ καὶ ἡ μακροθυμία, ὅλες αὐτὲς δὲ τὶς γέννα ἡ ἐγκράτεια ποὺ περιέχει αὐτές· τὴν ἐγκράτεια πάλι τὴν γεννᾶ ὁ φόβος τοῦ Θεοῦ, τὸν δὲ φόβο τοῦ Θεοῦ τὸν γεννᾶ ἡ πίστη πρὸς τὸν Κύριο.

3. Ἐκεῖνος ποὺ πιστεύει στὸν Κύριο φοβᾶται τὴν κόλαση, ἐνῶ ἐκεῖνος ποὺ φοβᾶται τὴν κόλαση δείχνει ἐγκράτεια πρὸς τὰ πάθη. Ἐκεῖνος ποὺ δείχνει ἐγκράτεια πρὸς τὰ πάθη ὑπομένει τὰ θλιβερά, ἐνῶ ἐκεῖνος ποὺ ὑπομένει τὰ θλιβερὰ θὰ ἔχει τὴν ἐλπίδα πρὸς τὸ Θεό. Ἡ ἐλπίδα πρὸς τὸ θεὸ ἀπομακρύνει τὸ νοῦ ἀπὸ κάθε προσήλωση στὰ γήινα, ἀφοῦ δὲ ἀπομακρυνθεῖ ὁ νοῦς ἀπὸ αὐτά, θὰ ἔχει τὴν ἀγάπη πρὸς τὸ Θεό.

4. Ἐκεῖνος ποὺ ἀγαπᾶ τὸ Θεὸ προτιμᾶ ἀπὸ ὅλα ἐκεῖνα ποὺ ἔχουν γίνει ἀπ' αὐτὸν τὴ γνώση αὐτοῦ, καὶ εἶναι ἀδιάκοπα προσκολλημένος μὲ πόθο σ' αὐτήν.

5. Ἐὰν ὅλα τὰ ὄντα ἔγιναν ἀπὸ τὸ Θεὸ καὶ γιὰ τὸ Θεό, ὁ δὲ Θεὸς εἶναι ἀνώτερος ἀπὸ αὐτὰ ποὺ ἔχουν γίνει ἀπ' αὐτόν, ἐκεῖνος ποὺ ἐγκαταλείπει τὸ Θεὸ τὸν ἀσύγκριτα ἀνώτερο καὶ ἀσχολεῖται μὲ τὰ κατὰ πολὺ κατώτερα, δείχνει τὸν ἑαυτό του νὰ προτιμᾶ περισσότερο ἀπὸ τὸ Θεὸ ἐκεῖνα ποὺ ἔγιναν ἀπ' αὐτόν.

6. Ἐκεῖνος ποὺ ἔχει προσηλωμένο τὸ νοῦ στὴν ἀγάπη πρὸς τὸ θεὸ περιφρονεῖ ὅλα τὰ ὁρατὰ καὶ τὸ ἴδιο τὸ σῶμα του σὰν ξένο.

7. Ἐὰν ἡ ψυχὴ εἶναι ἀνώτερη ἀπὸ τὸ σῶμα καὶ ἀσύγκριτα ἀνώτερος ἀπὸ τὸν κόσμο εἶναι ὁ Θεὸς ποὺ ἔκτισε αὐτόν, ἐκεῖνος ποὺ προτιμᾶ τὸ σῶμα περισσότερο ἀπὸ τὴν ψυχή, καὶ τὸν κόσμο ποὺ κτίσθηκε ἀπὸ τὸ Θεὸ περισσότερο ἀπὸ τὸ Θεό, δὲν διαφέρει καθόλου ἀπὸ ἐκείνους ποὺ προσκυνοῦν τὰ εἴδωλα.

8. Ἐκεῖνος ποὺ ἀπομάκρυνε τὸ νοῦ του ἀπὸ τὴν ἀγάπη πρὸς τὸ Θεὸ καὶ τὸν ἔχει προσδεμένο σὲ κάποιο ἀπὸ τὰ αἰσθητά, αὐτὸς εἶναι ἐκεῖνος ποὺ προτιμᾶ τὸ σῶμα περισσότερο ἀπὸ τὴν ψυχή, καὶ ἐκεῖνα ποὺ ἔγιναν ἀπὸ τὸ Θεὸ περισσότερο ἀπὸ τὸ θεὸ ποὺ τὰ ἔκτισε.

9. Ἐὰν ἡ ζωὴ εἶναι ὁ φωτισμὸς τῆς γνώσεως τοῦ νοῦ, αὐτὸν δὲν τὸν γεννᾶ ἡ ἀγάπη πρὸς τὸν θεό, πολὺ καλὰ ἔχει λεχθεῖ, ὅτι δὲν ὑπάρχει τίποτε μεγαλύτερο ἀπὸ τὴ θεία ἀγάπη.

10. Ὅταν ὁ νοῦς ζεῖ μὲ τὸν ἔρωτα τῆς ἀγάπης πρὸς τὸ Θεό, τότε δὲν αἰσθάνεται οὔτε τὸν ἑαυτό του οὔτε κανένα ἐξ ὁλοκλήρου ἀπὸ τὰ πράγματα τοῦ κόσμου. Διότι, καταφωτιζόμενος ἀπὸ τὸ Θεῖο καὶ ἄπειρο φῶς, παραμένει ἀσυγκίνητος πρὸς ὅλα ἐκεῖνα ποὺ ἔγιναν ἀπ' αὐτόν, ὅπως ἀκριβῶς καὶ ὁ αἰσθητὸς ὀφθαλμὸς μένει ἀδιάφορος πρὸς τὰ ἀστέρια ὅταν ἀνατείλει ὁ ἥλιος.

Ὁ θυμός δέν σέ συμφέρει…

Άγιος Ισίδωρος ο Πηλουσιώτης

Θα συμφωνήσω μαζί σου ότι το να αμύνεται κανείς δεν είναι άδικο, αλλά πρέπει και συ να συμφωνήσεις ότι δεν είναι και φιλοσοφημένο. Αυτό που λες θα ήταν λογικό, αν ήταν εύκολο και χωρίς πολλές περιπλοκές.

Αν όμως, πριν να δικαιωθεί κανείς, αδικείται χίλιες φορές τότε είναι καλύτερα να μην προσθέτει στην αδικία που του έγινε κι άλλο κακό.

Σου φαίνεται ότι μιλάω με αινίγματα; Θα προσπαθήσω λοιπόν να σου εξηγήσω.

Σκέψου, αν θελήσει κανείς να αμυνθεί, τι χρειάζεται να πάθει…

Πρώτα τον πλημμυρίζει ο θυμός και μετά τον διαλύει η οργή.

Γιατί πρώτα φέρνει στο μυαλό του αυτό που έπαθε και μετά οργίζεται και επιθυμεί την ανταπόδοση. Τρίτο, προκαλεί ταραχή γύρω του.

Τέταρτο, κάνει χίλιους δυο λογισμούς.

Πέμπτο, τον πιάνει δέος και τρεμούλα και αγωνία γιατί τον τρώει ο θυμός και τον συγκλονίζει ο φόβος για το πώς θα πετύχει την αντεπίθεσή του. Δε σου φαίνεται λοιπόν πως τιμωρείται αυτός ο ίδιος, πριν τιμωρήσει τον άλλον;

Θαῦμα τοῦ Ἁγίου Πορφυρίου

Το παρακάτω θαύμα του Αγίου Πορφυρίου, το διηγήθηκε ένας καθηγητής πανεπιστημίου, ο οποίος το άκουσε από τον παθόντα. [Μαρτυρία του Ι.Μ.]

Ένα βράδυ, σε κάποια στροφή, ένα ταξί έπεσε σε μια χαράδρα και έγινε μια μάζα σίδερα. Ο οδηγός ήταν μόνος του στο ταξί εγκλωβισμένος, οπότε βλέπει έναν γέροντα ιερέα να βγάζει τα σίδερα και να τον ελευθερώνει. Δεν είχε πάθει τίποτε.

Ο ταξιτζής τον ρώτησε:

– Πώς με βρήκατε, πού με είδατε;

Του λέει (ο γέροντας του ταξιτζή):

Μέ ἀφορμή τό νέο Διαθρησκειακό Συνέδριο τῆς Ἀθήνας

ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΠΕΙΡΑΙΩΣ

ΓΡΑΦΕΙΟ ΕΠΙ ΤΩΝ ΑΙΡΕΣΕΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΠΑΡΑΘΡΗΣΚΕΙΩΝ

Εν Πειραιεί τη 27η Νοεμβρίου 2019

ΜΕ ΑΦΟΡΜΗ ΤΟ ΝΕΟ ΔΙΑΘΡΗΣΚΕΙΑΚΟ ΣΥΝΕΔΡΙΟ ΤΗΣ ΑΘΗΝΑΣ

Και άλλες φορές στο παρελθόν ασχοληθήκαμε με το θέμα των Διαθρησκειακών Συνεδρίων και Διαλόγων σε άρθρα και μελέτες μας, όπου τονίσαμε ότι οι διοργανώσεις των, εντάσσονται στο ευρύτερο πλαίσιο του Διαθρησκειακού Οικουμενισμού. 

Τις απαρχές του ανοίγματος της Ορθοδόξου Εκκλησίας προς τις άλλες θρησκείες θα πρέπει να αναζητήσουμε γύρω στα μέσα του 20ου αιώνα, στην Α΄ Πανορθόδοξη Διάσκεψη της Ρόδου το 1961. Ένα χρόνο αργότερα επακολουθεί το πρώτο επίσημο άνοιγμα του Παπισμού προς τις άλλες θρησκείες κατά την Β΄ Βατικάνειο Σύνοδο, (1962-1965), με την γνωστή Συνοδική Εγκύκλιο Nostra Aetate. Το παράδειγμα του Βατικανού ακολούθησε στη συνέχεια και ο Προτεσταντισμός, ο οποίος δια του Π.Σ.Ε., ίδρυσε το 1971 το «Τμήμα Διαλόγου με τις άλλες Θρησκείες» και πραγματοποίησε σειρά Διαθρησκειακών Συναντήσεων και Συνεδρίων κυρίως μεταξύ χριστιανών και μουσουλμάνων, ανταποκρινόμενο στα αιτήματα πολλών προτεσταντικών ομολογιών. 

Στις δεκαετίες που ακολούθησαν τα εν λόγω Συνέδρια κατέστησαν πλέον θεσμός. Προωθήθηκαν από θρησκευτικούς ηγέτες, αλλά και από πολιτικούς, διότι θεωρήθηκαν ως μία αναγκαιότητα για την αντιμετώπιση όχι μόνον του θρησκευτικού και ιδιαίτερα του ισλαμικού φανατισμού, αλλά και άλλων ποικίλων κοινωνικών προβλημάτων, που μαστίζουν την ανθρωπότητα: Για την προώθηση της παγκόσμιας ειρήνης, της δικαιοσύνης, της ελευθερίας και της αδελφοσύνης μεταξύ των λαών. Στην πραγματικότητα όμως εξυπηρετούν και προωθούν τα σκοτεινά σχέδια της Νέας Εποχής, την ομογενοποίηση όλων των θρησκειών, προκειμένου έτσι να οικοδομηθεί το νέο θρησκευτικό μοντέλο της πανθρησκείας του Αντιχρίστου. 

Γέρων Παρθένιος: Στὸ Ἅγιον Ὅρος ἔχουμε αὐτοδιοίκηση, ἀκόμη καὶ ὁ Πατριάρχης δὲν ἔχει κανένα λόγο καὶ δὲν μπορεῖ νὰ ἐπηρεάσει μὲ κανένα τρόπο

Συζήτηση μὲ τὸν Ἀρχιμανδρίτη Παρθένιο, Ἡγούμενο τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Ἁγίου Παύλου Ἁγίου Ὅρους. Μέρος Α΄

Ὁ Ἀρχιμανδρίτης Παρθένιος (Μουρελάτος) ἄφησε τὴν κοσμικὴ ζωή καί πήγε στό Ἅγιον Ὅρος στὴν Ἱερὰ Μονή τοῦ Ἁγίου Παύλου ὅταν ἦταν πολὺ νέος. Μετὰ ἀπὸ 20 χρόνια, ἠ αδελφότητα αὐτῆς τῆς Ἱερᾶς Μονῆς τὸν ἐξέλεξε Ἡγούμενό της (ἐκείνη τὴν ἐποχὴ ἦταν ἕνας ἁπλὸς μοναχός, δασοφύλακας). Τώρα ὁ Γέρων Παρθένιος, ποὺ ἀσκήτευσε στὸ Ἅγιον Ὅρος γιὰ περισσότερο ἀπὸ 56 χρόνια, εἶναι ἕνας ἀπὸ τοὺς πιὸ διακεκριμένους πνευματικοὺς στὸν ἑλληνικὸ κόσμο.

– Γέροντα, πότε ἤρθατε στὸ Ἅγιον Ὅρος;

– Ἦρθα στὸ Ἅγιον Ὅρος τὸ 1954.

– Καὶ πόσο καιρὸ εἶστε Ἡγούμενος τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Ἁγίου Παύλου;

– Ἐδῶ καὶ 36 χρόνια εἶμαι Ἡγούμενος. Ἀπὸ τὸ 1974.

– Βρήκατε τὸ Ἅγιον Ὅρος στὴν κατάσταση, ποὺ ἐμεῖς δὲν θὰ μπορέσουμε πιὰ νὰ δοῦμε. Πεῖτε μας γιὰ τὸ Ἅγιον Ὅρος ἐκείνης τῆς ἐποχῆς.

– Ἐκείνη τὴν ἐποχή, πολλὰ ἁγιορείτικα μοναστήρια ἦταν σὲ παρακμή, ἀφοῦ δὲν εἶχαν μοναχούς. Ἦταν μία περίοδος πού, γιὰ παράδειγμα, ὑπῆρχαν πέντε μοναχοὶ στὴν Μονὴ Φιλοθέου καὶ περίπου δέκα ἄτομα στὴν Μονὴ Σιμωνόπετρας. Ἐδῶ, στὴν Μονὴ τοῦ Ἁγίου Παύλου, ὑπῆρχαν πενήντα ἀδελφοί. Πολλὰ κελιά, σκῆτες, σπίτια καὶ κτίρια καταστράφηκαν. Μόνο ἐννέα...

μοναστήρια ἀκολουθοῦσαν τὸν κοινόβιο τρόπο ζωῆς, καὶ τὰ ὑπόλοιπα ἕντεκα ἀκολουθοῦσαν τὴν ἰδιορρυθμία. Ἡ κατάσταση ἦταν τέτοια πού δημιουργήθηκε τὸ ἐρώτημα, τί θὰ συμβεῖ μὲ τὸ Ἅγιον Ὅρος στὴν συνέχεια; Καὶ αὐτὸ ποὺ συνέβη ἀργότερα στὸ Ἅγιον Ὅρος, συνέβη μὲ θαυματουργὸ τρόπο. Ὁ Κύριος καὶ ἡ Παναγία κανόνισαν νὰ γίνουν ἔτσι τὰ πράγματα ὥστε ὅλα τὰ μοναστήρια νὰ μετατραποῦν σὲ κοινόβια. Καὶ αὐτὸ τὸ γεγονὸς ξεκίνησε τὴν πορεία του τότε, ὅταν ὅλο τὸ Ἅγιον Ὅρος γιόρταζε τὴν χιλιετία ἀπὸ τὴν ἵδρυση τῆς Μεγίστης Λαύρας.

Κατὰ τὴν διάρκεια αὐτῆς τῆς χιλιετίας, ἔχουν συμβεῖ πολλά... Δεδομένου ὅτι ὑπῆρξαν πολλοὶ πόλεμοι καὶ προβλήματα ὄχι μόνο στὰ Βαλκάνια ἀλλὰ καὶ σὲ ὅλο τὸν κόσμο, αὐτὸ ἄγγιξε καὶ τὸ Ἅγιον Ὅρος ποὺ ἐπίσης πέρασε τὴν φάση τῆς αἰχμαλωσίας, καθὼς καὶ τοὺς πολέμους, τὶς δολοφονίες καὶ τὶς πειρατικὲς ἐπιδρομές. Καὶ στὴν συνέχεια ἀπελευθερώθηκε. Οἱ Τοῦρκοι διέθεταν ἐδῶ τὸ στρατό τους μὲ δέκα χιλιάδες στρατιῶτες, καὶ ὅλο τὸ Ἅγιον Ὅρος ἔπρεπε νὰ ταΐζει ὁλόκληρο στρατό. Ἐπειδὴ ὅλα τὰ μοναστήρια ἦταν φτωχά, ἔκλεισαν τὶς τράπεζές τους. Ὡς συνέπεια ὅλα τὰ μοναστήρια συνέχισαν νὰ ἀκολουθοῦν τὴν ἰδιορρυθμία, διότι δὲν μποροῦσαν νὰ τὰ βγάλουν πέρα. Στὴν συνέχεια, σιγὰ σιγά, σταδιακά, τὰ μοναστήρια ἀπὸ ἰδιόρρυθμα, ἔγιναν καὶ πάλι κοινοβιακά. Ἔτσι, τὸ μοναστήρι μου – ἡ Μονὴ Ἁγίου Παύλου ἀπὸ τὸ 1700 ἕως τὸ 1840 ἦταν ἰδιόρρυθμο καὶ στὴν συνέχεια ἔγινε κοινοβιακό. Στὸ χρονικό τῆς Μονῆς ἀναφέρεται πῶς συνέβη αὐτό, πῶς ἦρθε ὁ ἡγούμενος ... Τὸ Ἅγιον Ὅρος ἔχει μακρὰ ἱστορία.

 Φαίνεται, ὅτι τότε ἡ κατάσταση στὸ Ἅγιον Ὅρος δὲν ἦταν καλή;

Διανύουμε μία τρομερή περίοδο. Ἀλλά δέν εἶναι μόνο ἐπειδή οἱ δυνάμεις τοῦ παγκόσμιου κακοῦ κερδίζουν ὅλο καί μεγαλύτερο ἔδαφος

 

 «Διανύουμε μια τρομερή περίοδο. Αλλά δεν είναι μόνο επειδή οι δυνάμεις του παγκόσμιου κακού κερδίζουν όλο και μεγαλύτερο έδαφος στον κόσμο, αλλά ακόμα περισσότερο επειδή – τρομερό να το λέει κανείς! – πολλοί υψηλόβαθμοι ιεράρχες της Εκκλησίας του Χριστού διεξάγουν μια πραγματική προδοσία της ιερής μας Πίστεως και της Εκκλησίας. 

Μια εντελώς νέα εποχή στον Χριστιανισμό διακηρύσσεται.Σκέφτονται να δημιουργήσουν νέα εκκλησία στην οποία όχι μόνο όλοι οι Ορθόδοξοι πρέπει να μετέχουν, αλλά και οι ετερόδοξοι, και ακόμη και οι Μουσουλμάνοι, οι Εβραίοι και οι ειδωλολάτρες. 

Μιλάνε επίσης και για κάποιου είδους «διάλογο» με τους άθεους! Με αυτόν τον τρόπο, αντί της αληθινής Πίστεως και της αληθινής Εκκλησίας, μια ψεύτικη πίστη ή, κατά την έκφραση του μεγάλου μας πνευματοφόρου λύχνου, Επισκόπου Θεοφάνους του Εγκλείστου, μια δαιμονική πίστη και μια ψεύτικη εκκλησία, ετοιμάζεται να ανατείλει.

Ὁ Ἅγιος Πορφύριος γιά τήν κατάθλιψη Α΄, 1-12-2019, Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου

Ὁ Ἅγιος Πορφύριος γιά τήν κατάθλιψη Α΄, 1-12-2019, Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου Ἱερό Ἠσυχαστήριο Ἁγίου Πορφυρίου-Λεπτοκαρυά Γιαννιτσῶν http://hristospanagia3.blogspot.gr,  καί τό νέο ἱστολόγιο http://agiapsychanalysi.blogspot.gr

Μέ τό σημεῖο τοῦ Σταυροῦ οἱ δαίμονες φεύγουν μακριά τρέμοντας

Άγιος Κύριλλος Ιεροσολύμων

«Μὴ ντρεπόμαστε τὸν σταυρὸ τοῦ Χριστοῦ. Κι ἂν ἄλλος ντρέπεται καὶ τὸν κρύβει, ἐσὺ κάνε φανερὰ τὸν σταυρό σου, γιὰ νὰ δοῦν οἱ δαίμονες τὸ σημεῖο αὐτὸ τοῦ βασιλιᾶ Χριστοῦ, καὶ νὰ φύγουν μακριά, τρέμοντας.

Κάνε μάλιστα τὸ σημεῖο τοῦ σταυροῦ συχνά, εἴτε τρῶς, εἴτε πίνεις, εἴτε κάθεσαι, εἴτε ξαπλώνεις, εἴτε σηκώνεσαι, εἴτε μιλᾶς, εἴτε περπατᾶς, δηλαδὴ σὲ κάθε περίσταση.

Ἐν πᾶσι τούτοις, ἀρχὴν καὶ τέλος ἔχειν, Τὸ κεφάλαιον ἀρετῶν, τὴν ἀγάπην.

Στίχοι παραινετικοὶ τοῦ Χρυσοστόμου.

Ὅστις βούλεται τὸ φῶς ἐκεῖνο βλέψαι, 

Ὀφείλει ταῦτα φυλάττειν ἐν καρδίᾳ·

Παθῶν σαρκικῶν καὶ λογισμῶν ἀχρείων, 

Ὅρκου τε παντὸς, θυμοῦ καὶ ταραχῆς δὲ,

Καὶ περισπασμοῦ καὶ τῆς μνησικακίας, 

Καὶ τοῦ μὴ κρῖναι τὸ σύνοχον ἀνθρώπους,

Εἶναι δὲ αὐτὸν λογικὸν καὶ τοὺς φρένας, 

Καθαρόν τε τῶν σαρκικῶν μολυσμάτων,

Πρᾶον, ταπεινὸν, ἡσύχιον ὑπάρχειν, 

Ἐξαγγελτικὸν καὶ τῆς εἰρήνης τέκνον, 

Ἐγκρατῆ εἶναι βρωμάτων καὶ πομάτων, 

Καὶ τῇ προσευχῇ σχολάζειν ἀνενδότως, 

Ἐν πᾶσι τούτοις, ἀρχὴν καὶ τέλος ἔχειν, 

Τὸ κεφάλαιον ἀρετῶν, τὴν ἀγάπην.

https://wra9.blogspot.com/2019/11/blog-post_22.html

4 Δεκεμβρίου. Βαρβάρας μεγαλομάρτυρος. Ἁγιογραφικό ἀνάγνωσμα.

ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΟ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ. Τῆς ἁγίας. Πέμ. ιε΄ ἑβδ. ἐπιστ. (Γαλ. γ΄ 23 - δ΄ 5).

Γαλ. 3,23           Πρὸ δὲ τοῦ ἐλθεῖν τὴν πίστιν ὑπὸ νόμον ἐφρουρούμεθα συγκεκλεισμένοι εἰς τὴν μέλλουσαν πίστιν ἀποκαλυφθῆναι.

Γαλ. 3,23                   Πριν δε να έλθη η δια της πίστεως λύτρωσις και σωτηρία, όλοι εφρουρούμεθα από τον Νομον, κλεισμένοι και περιμανδρωμένοι, προοριζόμενοι δια την πίστιν, που έμελλε εν καιρώ να αποκαλυφθή.