La guerra invisible, san Nicodemo el Aghiorita SEGUNDA PARTE,Capítulos B.9-13

ΟΣΙΟΥ ΝΙΚΟΔΗΜΟΥ ΤΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ

ΑΟΡΑΤΟΣ ΠΟΛΕΜΟΣ

La guerra invisible, san Nicodemo el Aghiorita

SEGUNDA PARTE

Capítulo B. 9 Cómo debemos prepararnos contra los enemigos que nos guerrean durante el tiempo de la muerte.

Capítulo B. 10 Cuáles son los cuatro asaltos que traen nuestros enemigos durante la hora de la muerte. Primero, el asalto contra la fe y su terapia.

Capítulo B. 11 El asalto del oscurantismo y la desesperación y su curación

Capítulo B. 12 El asalto de la vanagloria y su terapia.

Capítulo B. 13 El asalto de las fantasías y su terapia.

Capítulo B. 9 Cómo debemos prepararnos contra los enemigos que nos guerrean durante el tiempo de la muerte.

Toda nuestra vida encima de la tierra es una guerra continua y debemos guerrear siempre hasta el final de nuestra vida, como hemos dicho al capítulo 15 de la primera parte. Pero el día más interesante y principal de la guerra es durante la última hora de la muerte. Porque el que cae durante aquella última hora ya no se puede levantar.

Συγχώρηση. Ἀρχ. Σάββας Ἁγιορείτης.

Συγχώρηση. Ἀρχ. Σάββας Ἁγιορείτης. Ὁμιλία τοῦ π. Σάββα στίς 13-03-2016 (Κήρυγμα στόν Ἐσπερινό τῆς Συγχωρήσεως στήν Ἱ. Μ. Ἁγίας Τριάδας Ἔδεσσας) 
http://HristosPanagia3.blogspot.gr

Νοερά προσευχή.Ἀρχ. Σάββας Ἁγιορείτης

  Μέ τή Χάρη τοῦ Θεοῦ καί τήν εὐχή τοῦ Γέροντα, σκέφτηκα σήμερα νά δοῦμε πῶς θά μπορούσαμε ἐμεῖς νά μετέχουμε στή Μεταμόρφωση τοῦ Κυρίου. Εὐθύς ἐξαρχῆς νά ποῦμε ὅτι δέν μποροῦμε μόνοι μας νά ζήσουμε τή Μεταμόρφωση, ἀλλά μόνο μετέχοντας μέσα στό σῶμα τοῦ Χριστοῦ, πού λέγεται Ἐκκλησία, γιατί ἐκεῖ θεραπευόμαστε. Αὐτός εἶναι ὁ σκοπός τῆς Ἐκκλησίας νά θεραπευθεῖ ἡ ἀνθρώπινη προσωπικότητα, ἡ ὁποία νοσεῖ.

Κατά τούς Πατέρες, ὅλοι γεννιόμαστε ‘ψυχοπαθεῖς’, δηλαδή μέ πάθη ψυχῆς.Ὄχι μέ τήν ἔννοια τήν ψυχιατρική, ἀλλά μέ τήν ἔννοια τήν πνευματική. Γεννιόμαστε μέ ροπές, μέ ἕξεις, μέ συνήθειες, μέ κακές τάσεις μέσα μας.

Ἱερομάρτυρας ἅγιος καί ὁμολογητής Ὀνούφριος, Ἀρχιεπίσκοπος Κουρσκ...μέρος δεύτερο

Στις 5 Οκτωβρίου του 1913 ο διευθυντής της Θεολογικής Ακαδημίας της Πετρουπόλεως επίσκοπος Αναστάσιος (Άλεξάντρωφ) έκειρε τον Αντώνιο μοναχό και τον ονόμασε Ονούφριο. Η κουρά έγινε στον ναό της Ακαδημίας στη διάρκεια αγρυπνίας και για πρώτη φορά σύμφωνα μέ το αρχαίο τυπικό. Παραβρέθηκαν ο αρχιεπίσκοπος Φινλανδίας Σέργιος (Στραγκορόντσκι), μετέπειτα πατριάρχης Μόσχας, ο κυβερνητικός επίτροπος στην 'Ιερά Σύνοδο Β.Κ. Σάμπλερ, ανώτατοι αξιωματικοί του στρατού και πλήθος κόσμου.

Στις 11 Οκτωβρίου ο επίσκοπος Αναστάσιος χειροτόνησε τον μοναχό Ονούφριο διάκονο και σύντομα πρεσβύτερο. “Ήταν τότε μόλις είκοσι τεσσάρων ετών.

Το καλοκαίρι του 1914 ο αδελφός του π. Ονούφριου Ανδρέας, πού έμενε στην πατρίδα τους, το Λούμπλιν, ήρθε στην Πετρούπολη, χίλια χιλιόμετρα περίπου μακριά, για να τον δει. Δεν είχε φτάσει καλά-καλά στην πρωτεύουσα, όταν ξέσπασε ο Πρώτος Παγκόσμιος Πόλεμος. Αμέσως πήρε τηλεγραφική εντολή να επιστρέψει στο Λούμπλιν και να παρουσιαστεί στην τοπική στρατιωτική μονάδα.

Νεομάρτυρας Μανουήλ ἀπό τά Σφακιά [Χίος 15 Μαρτίου 1792]

Ο Νεομάρτυρας Μανουήλ από τα Σφακιά

[Χίος 15 Μαρτίου 1792]

 

από τον Κωνσταντίνο Αθ. Οικονόμου, δάσκαλο, συγγραφέα

 

ΑΙΧΜΑΛΩΣΙΑ – ΕΞΙΣΛΑΜΙΣΜΟΣ: Όταν οι Οθωμανοί κατάφεραν να υποτάξουν, έστω προσωρινά, τα Σφακιά, μετά από κάποια επαναστατική κίνηση των Κρητικών, ανάμεσα στους σκλάβους που πήραν από την περιοχή ήταν κι ο μικρός Μανουήλ, τέκνο μιας ευσεβούς χριστιανικής οικογένειας. Βλέποντάς τον έξυπνο και εργατικό, κάποιοι Τουρκοκρητικοί του έκαναν περιτομή εξισλαμίζοντάς τον με τη βία.

ΜΕΤΑΝΟΙΑ -ΑΝΑΧΩΡΗΣΗ -ΑΤΥΧΗΣ ΓΑΜΟΣ: Αλλά ο ευλογημένος νέος δεν αποδέχθηκε τον εξισλαμισμό του, έκανε τα αδύνατα δυνατά να φύγει από εκεί. Πραγματικά, λίγα έτη αργότερα, κατάφερε να δραπετεύσει και να πάει στη Μύκονο. Εκεί εξομολογήθηκε, έκανε τον κανόνα του, χρίσθηκε με το Άγιο Μύρο και ζούσε ως Χριστιανός συμμετέχοντας στα Ιερά Μυστήρια. Όταν ενηλικιώθηκε, νυμφεύθηκε και απέκτησε σε λίγα χρόνια έξι παιδιά. Κάποια μέρα αντελήφθη ότι η σύζυγός του τον απατούσε.

«… Καί ξαφνικά ἕνα πρωί, βρεθήκαμε νά ἐπιλέγουν ἄλλοι γιά μᾶς…

Ξαφνικά διαπιστώσαμε δη είμαστε ύπό κατοχή- κοιτάς καί λες που είναι ή Ελλάδα; Που είναι οι Έλληνες; Ποιοί μάς πούλησαν; Ποιοί μάς αγόρασαν; Βιώνοντας ένα σκληρό παιχνίδι πίσω από τήν πλάτη μας καί πάντα εις βάρος μας… Βλέπουμε πώς δέν είμαστε άμοιροι της τύχης μας…

Φταίμε όλοι…(διότι) καταργήσαμε τόν Θεό… Στήν θέση τής ’Εκκλησίας βάλαμε τίς στοές, αντικαταστήσαμε τό Γάμο μέ συμβολαιογραφική πράξι… Τήν Μάνα μέ τήν τηλεόραση… τά παιδιά μέ τά σκυλιά… τόν πνευματικό μέ τά μέντιουμ (καί τόν ψυχολόγο), τήν Λειτουργία μέ κολυμβητήρια, φροντιστήρια, τήν προσευχή μέ γιόγκα, τήν Νηστεία μέ δίαιτες καί τον Χριστόν μέ τον χρυσό…

Τί εἶναι ἡ κόλαση;

Η λέξη κόλαση σημαίνει τιμωρία. Όταν ένας άνθρωπος αμαρτάνει, έρχεται η συνείδησή του και τον τύπτει, τον ελέγχει, τον στενοχωρεί. Λέει τότε ο αμαρτωλός: Πόσο ξέπεσα; Πως το έκανα αυτό; Δεν έπρεπε να το κάνω. Ο πόνος της αμαρτωλής ψυχής μεγαλώνει με την αίσθηση ότι βρίσκεται μακριά από το Θεό και δεν έχει παρρησία και θάρρος επικοινωνίας μαζί Του με την προσευχή. Ο αμαρτωλός δεν έχει το θάρρος να «κοιτάξει κατάματα» το Θεό. Συμβαίνει κάτι ανάλογο με το παιδί που στενοχωριέται, όταν δείχνει ανυπακοή στους γονείς του ή όταν κάνει κάποια ζημιά. Αυτή η αγωνία, ότι οι γονείς θα το μαλώσουν και θα το τιμωρήσουν, είναι μία κόλαση, μία εσωτερική τιμωρία.

Ἡ μασωνία ὡς πρόδρομος τοῦ Ἀντιχρίστου

Άλλος εβραιοκίνητος πρόδρομος του Αντιχρίστου είναι ο Μασωνισμός, που εμφανίζεται με μορφή Ιδρυμάτων Φιλανθρωπικών ή Φιλοσοφικών Εταιριών. Όλα αυτά είναι στάχτη στα μάτια των ανθρώπων.

Στην πραγματικότητα όμως η Μασωνία είναι εβραϊκό κατασκεύασμα, που αρνείται την Θεότητα του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού. Δέχεται τον Κύριο σαν κτίσμα και μύστη και τον θεωρεί σαν τον Πυθαγόρα και τον Ζωροάστρη!

Δοῦλοι Κύριον.. πλ. α' Παντελεήμων Κάρτσωνας

Ψάλλει ο μακαριστός ιερομόναχος Παντελεήμων Κάρτσωνας από το κελλί του Αγ. Γεωργίου στην σκήτη της Αγίας Άννης στο Άγιον Όρος .

«Ὁ Θεός μας εἶναι φωτιά πού κατακαίει» (Δευτ. Δ΄ : 24)

«Ὁ Θεός ὅταν θέλει, γίνεται φωτιά πού καίει κάθε φαῦλο καί ξένο πρός τήν ψυχή πάθος. Διότι λέγει ἡ Ἁγία Γραφή, “ὁ Θεός μας εἶναι φωτιά πού κατακαίει”. Ὅταν θέλει, γίνεται ἀνάπαυση ἀνέκφραστη καί ἀνεκλάλητη, γιά νά ἀναπαύσει τήν ψυχή μέ τήν ἀνάπαυση τῆς θεότητας. Ὅταν θέλει γίνεται χαρά καί εἰρήνη, περιβάλλοντάς την μέ φροντίδα καί στοργή».

(Ἁγίου Μακαρίου τοῦ Αἰγυπτίου,

Ὁμιλίες Πνευματικές, Ὁμιλία Δ΄ ΕΠΕ-Φ 7, 73)

Νά δένεις τίς κλωστές στόν οὐρανό...

Ἅγ.Νικόλαος Βελιμίροβιτς

Ὅλα σου τά ἔργα, ὅποιες πράξεις, ἀλλά ὄχι ἐν ὀνόματι τοῦ οὐρανοῦ καί χωρίς τήν ἄδεια τοῦ οὐρανοῦ, θά φέρουν πικρό καρπό, ἀφοῦ ὁ οὐρανός δέν τά περιβάλει μέ τή χαρισματική του βροχή οὔτε θά τά φωτίσει μέ τό ζωοδόχο τοῦ φῶς.