«Τρεῖς κανόνες ζωῆς» Γεροντικὸ-Ἀποφθέγματα Ἀββᾶ Ποιμένος. Ἀρχιμανδρίτου Σάββα Ἁγιορείτου

«Τρεῖς κανόνες ζωῆς»

Γεροντικὸ-Ἀποφθέγματα Ἀββᾶ Ποιμένος

Ἀρχιμανδρίτου Σάββα Ἁγιορείτου

Κήρυγμα 2/3/21

«Ἰδοὺ γὰρ ὁ μισθὸς ὑμῶν πολὺς ἐν τῷ οὐρανῷ» (Λουκ. 6, 23). Καὶ τοῦ Ἁγίου Νικολάου τοῦ Πλανᾶ πάρα πολὺς καὶ μέγας ὁ μισθός του στὸν οὐρανό, γιατὶ ἔπαθε γιὰ χάρη τοῦ Κυρίου, ἐλάτρεψε τὸν Κύριο μὲ ὅλη του τὴν καρδία, λειτουργοῦσε καθημερινὰ καὶ βεβαίως καὶ αὐτὸς καταδιώχθηκε, συκοφαντήθηκε ὅπως ὅλοι οἱ Ἅγιοι καὶ περιφρονήθηκε. Ἀλλὰ ὅπως εἶπε ὁ Κύριος στὸ Εὐαγγέλιο, «εἶστε μακάριοι ὅταν σᾶς διώξουν μὲ ὁποιονδήποτε τρόπο καὶ σᾶς ἀδικήσουν μὲ ὁποιονδήποτε τρόπο ἐπειδὴ εἶστε δικοί μου» (Ματθ. 5, 11). Ὁ Ἅγιος Νικόλαος ὁ Πλανᾶς εἶναι ἡ συνέχεια τῶν Κολλυβάδων οἱ ὁποῖοι εἶναι ἡ συνέχεια τῶν Ἁγίων Ἀσκητῶν τῆς ἐρήμου.

Διαβάζουμε εἰς τὰ Ἀποφθέγματα τοῦ Ἀββᾶ Ποιμένος, στὸ 157ο Ἀπόφθεγμα στὸ Γεροντικό: «Εἶπεν ὁ Ἀββᾶς Ποιμήν, ὅτι τὸ διδάξαι τὸν πλησίον, ὅμοιόν ἐστι τοῦ ἐλέγξαι». Δηλαδή, τὸ νὰ διδάσκει κανεὶς τὸν πλησίον εἶναι ὅμοιο μὲ τὸ νὰ τὸν ἐλέγχει. Γι’ αὐτὸ οἱ Ἅγιοι δὲν δίδασκαν τόσο μὲ τὸν λόγο τους θεωρητικά, ὅσο δίδασκαν μὲ τὴ ζωή τους. Δηλαδή, ἔπρατταν καὶ πράττοντας ἐδίδασκον, γι’ αὐτὸ καὶ ἀναδείχτηκαν μεγάλοι στὴν Βασιλεία τῶν Οὐρανῶν. Τέτοιος ἦταν καὶ ὁ Ἅγιος Νικόλαος ὁ Πλανᾶς ὁ ὁποῖος μὲ τὴν διαρκῆ ἱερουργία του καὶ μὲ τὴν ἁπλότητά του καὶ τὴν ἀκακία του ἀλλὰ καὶ τὴν σοφία του τὴν ἐκ Θεοῦ, δίδασκε τοὺς πάντες καὶ διδάσκει καὶ θὰ διδάσκει εἰς τοὺς αἰώνας.

158ο Ἀπόφθεγμα τοῦ Ἀββᾶ Ποιμένος: «Εἶπε πάλιν· μὴ πληρώσῃς τὸ θέλημά σου»· μὴν ἐκπληρώνεις δηλαδὴ τὸ θέλημά σου. «Ἀναγκαῖον δέ ἐστι μᾶλλον ταπεινῶσαι ἑαυτὸν τῷ ἀδελφῷ σου»· αὐτὸ ποὺ εἶναι πολὺ περισσότερο ἀναγκαῖο ἀπὸ τὸ νὰ ζητᾶς νὰ ἐκπληρώνεις τὸ θέλημά σου, εἶναι νὰ ταπεινώνεις τὸν ἑαυτό σου στὸν ἀδελφό σου. Νὰ ὑπακούεις αὐτὸν σὲ ὅλα ἐκτὸς ἁμαρτίας καὶ νὰ φαίνεσαι κατώτερος ἀπ’ ὅλους, καὶ αὐτὸ εἶναι ποὺ ἑλκύει τὴ Χάρη τοῦ Θεοῦ καὶ σὲ σώζει.

Ἀσπάσθηκε τήν θηλιά καί...τήν ἐφόρεσε στόν λαιμό του!

ΑΣΠΑΣΘΗΚΕ ΤΗΝ ΘΗΛΙΑ ΚΑΙ...

ΤΗΝ ΕΦΟΡΕΣΕ ΣΤΟΝ ΛΑΙΜΟ ΤΟΥ!

Ὡσάν ἄνθος ἐβλάστησεν, ὁ Ἅγιος Χατζη Θεόδωρος (30/1), ἐκ τῶν Πύργων Θερμῆς τῆς Ἁγιοτόκου Λέσβου, στόν πανεύοσμον «κῆπο» τῶν Νεομαρτύρων Ἁγιορειτῶν Πατέρων τῆς Ἐκκλησίας μας.

Οὗτος ὁ μακάριος Θεόδωρος, ἔζησε κατά τόν 18ον αἰώνα, ἦτο Χριστιανός καί ὅταν ἔφθασεν εις ηλικίαν γάμου, νυμφεύθηκε κόρη σεμνή κι ενάρετη, με την οποίαν απέκτησε 2 τέκνα. Κατοικούσε με την οικογένειά του στην συνοικία των «Κάτω Πύργων» της Μυτιλήνης, εις την πατρικήν οικία του -ένα πυργόσπιτο- της οποίας διασώζονται ακόμη και σήμερα κάποια ερείπια. Ο Θεόδωρος ήτο τίμιος και εργατικός, διατηρούσε δε, στο Μπας-φανάρι (κεντρική αγορά της Μυτιλήνης), εργαστήριον υποδηματοποιίας. Όλα κυλούσαν ήρεμα και ομαλά στην ζωή της ευλογημένης οικογενείας, ώσπου μια μέρα, ο φθόνος του πονηρού έκανε τον Θεόδωρο να νικηθή υπό του πάθους της οργής, εξαιτίας κάποιου γεγονότος (δεν υπάρχουν πληροφορίες για το εν λόγω ζήτημα) και να γίνη εξωμότης της Ορθοδόξου Πίστεως!

Όταν κατάλαβε το μέγεθος των συνεπειών τῆς πράξεώς του, συντετριμμένος και πικρώς μετανοημένος, ανεχώρησεν εις το Άγιον Όρος, όπου αφού εξομολογήθηκε στον Πνευματικόν, έλαβε τον πρέποντα κανόνα, τον οποίον και τήρησεν ο Αθληφόρος Μάρτυς πιστώς, ραίνοντας καθημερινώς με τις ροές των δακρύων της μετανοίας του, την ευλογημένη γη του Άθωνος. Αφού πέρασεν αρκετός καιρός μέ νηστείες, προσευχή και αγρυπνίαν, ο Άγιος έλαβε την ευχή τοῦ Γέροντός του, ο οποίος τον εμύρωσε, τοῦ μετέδωσε τα Άχραντα Μυστήρια και τον ενίσχυσε για το Μαρτύριο της Ομολογίας του.

Ἡ ἀγαπημένη

Όταν η ομορφιά του προσώπου ξεθωριάζει, η λάμψη των ματιών σβήνει και με το γήρας οι ρυτίδες έρχονται ή αφήνουν τα ίχνη τους και τα σημάδια τους από ασθένεια, θλίψη, ανησυχίες, η αγάπη ενός πιστού συζύγου πρέπει να παραμείνει τόσο βαθιά και ειλικρινής όσο πριν.

Ἐπιχειρεῖται διάλυση τῆς Ὀρθοδοξίας; (Ἀναφορά σέ σχετική γεωπολιτική ἀνάλυση)

ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΠΕΙΡΑΙΩΣ

ΓΡΑΦΕΙΟ ΕΠΙ ΤΩΝ ΑΙΡΕΣΕΩΝ ΚΑΙ ΠΑΡΑΘΡΗΣΚΕΙΩΝ

Εν Πειραιεί τη 31η Ιανουαρίου 2022

ΕΠΙΧΕΙΡΕΙΤΑΙ ΔΙΑΛΥΣΗ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ;

(Αναφορά σε σχετική γεωπολιτική ανάλυση)

Ο Κύριος μας Ιησούς Χριστός ήρθε στον κόσμο και έγινε άνθρωπος για να καταργήσει «τον το κράτος έχοντα του θανάτου, τουτ’ έστι τον διάβολον», (Εβρ. 2, 14). Να μας απολυτρώσει από την δυναστεία του, την αμαρτία, τη φθορά και το θάνατο. Γι’ αυτό ο «απ’ αρχής ανθρωποκτόνος» (Α΄Ιωάν.3,18) μισεί θανάσιμα την αγία Του Εκκλησία και επιχειρεί εδώ και δύο χιλιάδες χρόνια να την καταστρέψει, γνωρίζοντας ότι, δι’ αυτής συντελείται η σωτηρία του ανθρώπου και η ολοσχερής συντριβή του, σύμφωνα με τον λόγο του Κυρίου μας: «νυν ο άρχων του κόσμου τούτου εκβληθήσεται έξω», (Ιω. 12,31). Από την πρώτη ημέρα της επί γης παρουσίας της μέχρι σήμερα έχει εξαπολύσει εναντίον της, μέσω των πειθηνίων οργάνων του, ένα πόλεμο σκληρό και λυσσώδη, συνεχή και ανυποχώρητο, χρησιμοποιώντας πάμπολλες δόλιες μεθοδεύσεις και κάθε πρόσφορο μέσο, με σκοπό και στόχο να ακυρώσει το σωτηριώδες έργο της.

Στην αρχή χρησιμοποίησε ως όργανά του τους Ιουδαίους, την θρησκευτική ηγεσία του Ισραήλ και στη συνέχεια τους Ρωμαίους Αυτοκράτορες, οι οποίοι επί τρείς αιώνες εξαπέλυσαν φοβερούς διωγμούς, χύνοντας ποταμούς αιμάτων και οδηγώντας στο μαρτυρικό θάνατο εκατομμύρια μάρτυρες. Νόμισε ότι με την βία και την κοσμική ισχύ θα την εξαφάνιζε εν τη γενέσει της. Γρήγορα όμως απογοητεύτηκε, όταν διαπίστωσε, ότι οι διωγμοί έφεραν αντίθετα αποτελέσματα. Η Εκκλησία βγήκε από τις κατακόμβες πιο ρωμαλέα και πιο δυνατή και κατά παράδοξο και θαυμαστό τρόπο εξαπλωνόταν σ’ όλα τα στρώματα της κοινωνίας και σ’ όλα τα μήκη και πλάτη της γης.

Αφού απέτυχε μέσω της βίας και των διωγμών, στη συνέχεια μηχανεύτηκε άλλο τρόπο πολεμικής, τις πλάνες και τις αιρέσεις. Συνεργάστηκε με εγωπαθείς και πλάνους αιρεσιάρχες, για να νοθεύσει τις αλήθειες της πίστεως, γνωρίζοντας ότι κάθε αιρετική διδασκαλία οδηγεί στην απώλεια.

«Ὁ τρομοκράτης»

Ο «ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΗΣ»

Ἀπομαγνητοφωνημένη ὁμιλία τοῦ πρωτοπρεσβυτέρου Κωνσταντίνου Στρατηγόπουλου, ἐπάνω στό χωρίο τοῦ κατά Λουκᾶν Εὐαγγελίου, κεφάλαιο 19ο, στίχοι 1 ἕως 10, στά πλαίσια τῆς ἑρμηνείας πού ἔγινε στό κήρυγμα τῆς Κυριακῆς 26-01-2014.

Γιά νά μπορέσω νά προσεγγίσω καλύτερα, ἑρμηνευτικά καί σύντομα, στήν ἀγάπη σας καί τά δυό κείμενα πού ἀκούσαμε πρίν ἀπό λίγο, τοῦ Λουκᾶ καί τοῦ ἀποστόλου Παύλου, πιθανῶς νά πρέπει νά κάνω ἕνα ξεκίνημα παράξενο καί νά θυμηθῶ κείμενα παλιᾶς τραγικῆς, φουτουριστικῆς, ἀπελπιστικῆς λογοτεχνίας πού μιλοῦσαν γιά μελλοντικές καταστάσεις πού τά πράγματα θά εἶναι δύσκολα, κείμενα Ὀργουελικά τά λέγαμε παλιά· ὅπου τά μοντέλα ἦταν διπλά. Πρῶτα ὑπῆρχε μιά βίαια εἰσβολή στή ζωή τοῦ ἀνθρώπου σέ ὁποιαδήποτε δεδομένα στήν οἰκογένειά του, στήν περιουσία του, στό εἶναι του καί δεύτερο μιά βίαια εἰσβολή στό νοῦ του. Προσέξτε, αὐτές οἱ τρομακτικές λογοτεχνίες, πού ἦταν γιά μᾶς παραμύθια τότε, ἀλλά δυστυχῶς σήμερα δέν εἶναι παραμύθια εἶναι γεγονότα ὁρατά, κρίνονται σέ δύο στοιχεῖα: στήν εἰσβολή στήν πράξη τῆς ζωῆς, σ᾽ αὐτό πού ἔχεις, περιουσία τήν εἶπα, ὅπως θέλετε πεῖτε την καί σ᾽ αὐτό πού ἔχεις στό νοῦ σου, τή σκέψη σου καί τό μυαλό σου. Εἶναι ἕνα ξεκίνημα πού μπορεῖ νά βοηθήσει τώρα τήν κατανόηση τῆς διπλῆς ἑρμηνευτικῆς προσπάθειάς μου στά δυό τά κείμενα πού ἀκούσαμε.

Ὁ Χριστός περπατάει στό δρόμο, στήν Ἰεριχώ καί βλέπει τό Ζακχαῖο. Ὁ Ζακχαῖος Τόν προσεγγίζει, κατεβαίνει κάτω καί δίνει μία ὑπόσχεση. Λέει, τή μισή μου περιουσία τή δίνω καί ἄν κάποιον ἀδίκησα τά δίνω τετραπλά.

Μιά μικρή παρατήρηση, αὐτά τά ἄκουσε τό ὑπουργεῖο οἰκονομικῶν; Μήπως νά βοηθηθεῖ, δηλαδή, νά ξέρει πῶς νά πάρει τά χρήματά μας.

Κειμήλια τοῦ Ξεριζωμοῦ

Κλαίγαμε που αφήναμε ορφανές τις εκκλησιές μας...Οι Έλληνες της Μικράς Ασίας, ως πρόσφυγες και ξεριζωμένοι στην Ελλάδα έσωσαν ό,τι μπόρεσαν από τις εκκλησές τους. Και τα πήραν μαζί τους. ΑΠΌ ΜΕΓΆΛΗ ΕΥΛΆΒΕΙΑ ΚΑΙ ΚΑΤΑΝΥΞΗ.

Δεν ήθελαν να απολησμονήσουν τον τόπο τους. Να αποκοπούν. Να καταντήσουν κουφάρια χωρίς ταυτότητα.

Χαρακτηριστική είναι η μαρτυρία της Αννίκα Χαριτωνίδου (από το Κέσι ): «Η επιτροπή μάζεψε τα πράματα της εκκλησίας. Έκαψε τις παλιές εικόνες κι όσα βιβλία ήταν παλιά.

Τα άλλα κειμήλια τα μαζέψανε και τα φέραμε. Το σταυρό και τον επιτάφιο τα είχα βάλει στο δικό μου σεντούκι. Τα άλλα πράγματα τα φρόντισε ο κουνιάδος μου ο δάσκαλος... Με τα πράματα της εκκλησίας είχα δώσει και μια δική μου εικόνα του Αγίου Σπυρίδωνα.

Ήταν πολύ μεγάλη και δε χωρούσε στο δικό μου σαντούκι. Σαν ήρθαμε, έδωσα στον κουνιάδο μου το σταυρό και τον επιτάφιο. Κάποιος πήγε και τα πήρε από το σπίτι του μαζί με τα άλλα πράματα της εκκλησίας. Μαζί με αυτά πήγε και η δική μου εικόνα, που ήταν πολύ παλιά.

Νά θυμᾶσαι ὅτι τό τέκνον σου τό πνευματικό, πού γράφεις στό πετραχήλι σου δέν τό γράφεις με μελάνι ἀνθρώπινο ἀλλά μέ τό Αἷμα Τοῦ Χριστοῦ...

Να θυμάσαι ότι το τέκνον σου το πνευματικό που γράφεις στο πετραχήλι σου δεν το γράφεις με μελάνι ανθρώπινο αλλά με το Αίμα Του Χριστού και τα δάκρυα της προσευχής σου.

Αν τα πνευματικοπαίδια σου πονάνε, θα πρέπει να πονάς το ίδιο, αν χαίρονται να χαίρεσαι, αν απογοητεύονται να τα στηρίζεις, αν πέφτουν να τρέχεις να τα σηκώνεις, αν λυπούνται να διώχνεις την λύπη τους, αν τρέχουν εσύ να τα κρατάς, αν παίρνουν λάθος δρόμο να δείχνεις με το παράδειγμά σου τον σωστό, πάντα να προσεύχεσαι γι' αυτά κάθε βράδυ, κάθε βράδυ να τα ονοματίζεις στην προσευχή σου, 10 είναι;

Ὁ Γέροντας Φιλόθεος Ζερβάκος κρατᾶ στά χέρια του τη μίτρα τοῦ Ἁγίου Νεκταρίου.

Αίγινα. Μονή Αγίου Νεκταρίου. Ο Γέροντας Φιλόθεος Ζερβάκος κρατά στα χέρια του τη μίτρα του Αγίου Νεκταρίου.

https://proskynitis.blogspot.com/2022/01/blog-post_486.html

πηγή

4 Φεβρουαρίου. Ἰσιδώρου τοῦ Πηλουσιώτου (†436-440). Ἰωάννου ὁσίου, Νικολάου ὁμολογητοῦ (†868), Ἀβραμίου ἱερομάρτυρος (†347). Ἁγιογραφικό ἀνάγνωσμα.

Ἀποστολικό ἀνάγνωσμα. Ἡμέρας, Παρ. ις΄ ἑβδ. ἐπιστ. (Ἐφ. α΄ 7-17).

Εφ. 1,7              ἐν ᾧ ἔχομεν τὴν ἀπολύτρωσιν διὰ τοῦ αἵματος αὐτοῦ, τὴν ἄφεσιν τῶν παραπτωμάτων, κατὰ τὸν πλοῦτον τῆς χάριτος αὐτοῦ,

Εφ. 1,7                       Πράγματι δια του Υιού του ελάβομεν και έχομεν την απελευθέρωσιν από την δουλείαν της αμαρτίας και την σωτηρίαν με το αίμα του, που εχύθη επάνω στον σταυρόν και εδόθη δια την εξαγοράν μας. Ελάβομεν έτσι και έχομεν την συγχώρησιν των αμαρτιών μας σύμφωνα με τον πλούτον της χάριτός του.