Περί φιλαργυρίας, Ἀββᾶ Κασσιανοῦ. Φιλοκαλία.Ἀρχ. Σάββας Ἁγιορείτης

Περί φιλαργυρίας, Ἀββᾶ Κασσιανοῦ. Φιλοκαλία.Ἀρχ. Σάββας Ἁγιορείτης
Ὁμιλία τοῦ π. Σάββα στίς 31-3-2013 (Σύναξη Κυριακῆς)
http://HristosPanagia3.blogspot.gr

Ο ΣΤΑΡΕΤΣ ΘΕΟΦΙΛΟΣ Ο ΔΙΑ ΧΡΙΣΤΟΝ ΣΑΛΟΣ ΑΣΚΗΤΗΣ ΤΗΣ ΛΑΥΡΑΣ ΤΩΝ ΣΠΗΛΑΙΩΝ ΤΟΥ ΚΙΕΒΟΥ. «’Ώ, τί χωρατατζῆς εἶσαι ἐσύ! Γιά δές τί σκαρφίστηκε ὁ γέρος! Ἕνα νεκρό σπουργίτι»

Αλλη μιά περίπτωση αναφέρεται, όχι μέ λιγότερο ενδιαφέρον. Στήν πόλη της Τούλα, ζούσαν δύο περιπλανώμενοι προσκυνητές, η Κίτρινα καί ο αδελφός της Ιβάν. Δεν είχαν οικογένεια ή συγγενείς. Κάθε Άνοιξη ξεκινούσαν γιά προσκύνημα στά ιερά μέρη· αυτός στόν Βορρά κι εκείνη στό Νότο. Όταν άρχιζε τό κρύο, επέστρεφαν στό σπίτι γιά νά περάσουν τόν χειμώνα.

Μιά χρονιά λοιπόν η Κατρίνα ήρθε στό Κίεβο καί ως συνήθως, σταμάτησε νά δη τόν Στάρετς Θεόφιλο.

Ο μακάριος της έδωσε την ευχή του καί μαζί μ’ αυτήν κι ένα μικρό πήλινο δοχείο, τυλιγμένο μέ χαρτί σαν ενθύμιο.

«Ορίστε, πάρτο! Αλλά πρόσεξε μή τυχόν καί τό ανοίξης πριν φτάσης στό σπίτι σου».

Θαῦμα τῆς Παναγίας ἡ διάσωση τῆς κοπέλας στήν πτώση τοῦ ἐλικοπτέρου στό Σαραντάπορο τῆς Λάρισας

Θαῦμα τῆς Παναγίας ἡ διάσωση τῆς κοπέλας στήν πτώση τοῦ ἐλικοπτέρου στό Σαραντάπορο τῆς Λάρισας στίς 19 Ἀπριλίου 2017

Δήμητρα Παπαντωνίου:

Καλησπέρα! Σήμερα βρέθηκα σε μια παρεα και ενα παλικάρι μας διηγηθηκε ενα θαυμα που θελω να το μοιραστώ μαζί σας. Είναι στρατιωτικος στα ελικόπτερα και φιλος της κοπέλας που σώθηκε απο τη μοιραία πτήση του ελικοπτέρου στο Σαρανταπορο.

Μας διηγηθηκε τα εξης: Η κοπέλα πιστευε βαθια και ειχε σχεση με τη Μονη της Παναγίας της Σεριφου την οποία ευλαβουνταν πολυ. Μάλιστα μετά την πτηση θα έπαιρνε άδεια και θα επισκεπτονταν το μοναστηρι οπου γνωριζε καλα και καποια μοναχη εκει. Οταν εχασαν το σημα του ελικοπτέρου καποιες ωρες μετα, κάποιος που γνωριζε οτι η κοπέλα ευλαβουνταν την Παναγία της Σεριφου και πριν τους βρούνε, τηλεφώνησε στη Μονη και ζήτησε απο τις μοναχές να προσευχηθουν γιατί είχαν ανησυχήσει.

Η μοναχη τους ειπε πως θα σωθεί μόνο η κοπέλα και ολοι οι άλλοι θα σκοτωθούν. Μεχρι εκείνη τη στιγμή κανεις δεν ήξερε τίποτα, το ελικόπτερο αγνοούνταν. Έγιναν ολα όπως τα είπε η μοναχη. … Όταν άρχισε να πέφτει το μοιραιο ελικοπτερο εμφανίστηκε δίπλα στην κοπέλα μια γυναίκα με κόκκινα ρουχα. Ήταν η Παναγία. Την έπιασε από την καρέκλα ξηλωνοντας οχι μονο το καθισμα αλλά και το πάτωμα του ελικοπτέρου με χειρουργικη ακρίβεια (1200 πριτσινια το συγκρατει, για να το ξηλώσει ανθρωπινο χέρι θελει μερες εργασίας με εργαλεία, μας είπε το παλικάρι που έχει αυτην την ειδικότητα στο στρατό) το περασε εκτος του υπολοιπου ελικοπτέρου (που εγινε θρύψαλα) χωρίς να ακουμπήσει πουθενά και το κατεβασε 20 μετρα μακρια πανω σε ενα πουρναρι.

Ὁ Τελευταῖος Πειρασμός τοῦ Καζαντζάκη

Ο Τελευταίος Πειρασμός του Καζαντζάκη

Αρχιμ. Ιερόθεος Σ. Βλάχος

(Νυν Μητροπολίτης Ναυπάκτου και Αγ. Βλασίου) 

Την εποχή που ήμουν φοιτητής γινόταν πολύς λόγος για τον Καζαντζάκη και τα έργα του, που κυκλοφορού­σαν πάρα πολύ και διαβάζονταν από τους νέους. Επει­δή άκουγα πολλά για τον Καζαντζάκη και για τις περι­πέτειες της ζωής του, ήθελα να έχω προσωπική γνώμη. Γι’ αυτό άρχισα να διαβάζω προσεκτικά και, κατά το δυνατόν, απροκατάληπτα τα έργα του.

Το πρώτο βιβλίο που επέλεξα να διαβάσω ήταν «ο φτωχούλης του Θεού», που ήταν συγγενέστερο στις χρι­στιανικές απόψεις. Διαπίστωνα ότι περιέγραφε θαυμάσια τα γεγονότα, είχε πραγματικά ένα υπέροχο λογοτεχνικό ταλέντο, αφού διατύπωνε τις απόψεις του με ωραίο τρό­πο, δυνατές λέξεις και κυρίως με λεπτότητα εκφράσεων. Όμως κατάλαβα ότι, εν πολλοίς, εξέφραζε έναν μονα­χισμό ξένο προς την Ορθόδοξη Παράδοση. Δεν μπόρε­σε ποτέ να καταλάβη την ορθόδοξο μοναχισμό. Αυτό ση­μαίνει ότι παρουσίαζε τον μοναχισμό μέσα στα δυτικά πλαίσια, αφού στην Δύση ο μοναχισμός αναπτύχθηκε στην προσπάθεια να σωθή η Εκκλησία. Αντίθετα, στην Ορθόδοξη Εκκλησία, ο μοναχός αγωνίζεται να σωθή ο ίδιος και όχι να σώση την Εκκλησία.

Γέροντος Ἀθανασίου Μυτιληναίου:Ἡ ἐνδυμασία ἀνδρῶν καί γυναικῶν

  

Λίγα λόγια γιά τή μόδα

«Τί εἶναι μόδα; Ἡ λέξη εἶναι ξένη, εἶναι τό «mode», πέρασε στήν γλῶσσα μας μέ τήν ἴδια λέξη, καί τό d τό κάναμε δ. Ἑλληνικά λέγεται «συρμός». Συρμός ἤ μόδα θά πεῖ: Ἡ ἀντίληψη πού ἔχει ἕνα κοινωνικό σύνολο γιά κάποια πράγματα μέσα στή ζωή ἤ γιά τή ζωή. Γιά παράδειγμα, πῶς θά ντυθοῦμε, νά εἴμαστε κάτω ἀπό τόν ἴδιο συρμό, τή μόδα.Σήμερα δέν φορᾶνε φουστανέλες οἱ ἄνθρωποι, ἀλλά φορᾶνε οἱ ἄνδρες αὐτά, τά ὁποῖα λέγονται «φράγκικα ροῦχα». Παλιά, τά ραφτάδικα, εἰδικά στά χωριά, ἔγραφαν ἀπό ἔξω: «Ἑλληνοράφτης», δηλαδή ὁ ράφτης πού ράβει φουστανέλες. Στίς πόλεις παλιά ἔγραφαν οἱ ραφτάδες: «Φραγκοράφτης», ἐν ἀντιθέσει μέ τό «ἑλληνοράφτες», γι’ αὐτό λέγονταν «φραγκοράφτες». Θά πεῖ: Αὐτός πού ράβει παντελόνια. Ὑπῆρξε ἐποχή, ὁ συρμός, ἡ μόδα, πού φοροῦσαν φουστανέλες οἱ ἄνδρες. Σήμερα φορᾶμε παντελόνια, δέν φορᾶμε φουστανέλες. Ἡ μόδα λοιπόν εἶναι ἕνας τρόπος νά ντυθοῦμε, ἕνας τρόπος τί θά φᾶμε, ἕνας τρόπος πῶς θά χτίσομε τό σπίτι μας, νά εἶναι ἴδιο μέ τά ἄλλα.

ΓΕΡΩΝ ΓΡΗΓΟΡΙΟΣ Ι.Μ. ΔΟΧΕΙΑΡΙΟΥ.Ἀμμᾶδες στήν γυναικεία μονή τῆς Ζωοδόχου Πηγῆς στό νησί τοῦ Θεολόγου ..Γερόντισσα Εὐγενία, ἡ πρυτάνισσα τῶν καλογραιῶν τῆς Πάτμου

Γερόντισσα Ευγενία, η πρυτάνισσα των καλογραιών τής Πάτμου

 Πρέπει νά μπήκε στο μοναστήρι τής Ζωοδόχου Πηγής στις αρχές του περασμένου αιώνα. Άλλωστε, αυτό ήτανε καί τό μοναδικό γυναικείο στην Πάτμο και σχεδόν σ’ ολόκληρα τά Δωδεκάνησα με οργανωμένη ζωή και παράδοση από τό 1600. Ακολουθούσε τον πατμιακό μοναχισμό: ιδιόρρυθμο μέν, αλλά με ηγουμένη καί γερόντισσα όπως καί τό μοναστήρι του Θεολόγου.

Ή Ευγενία βίωσε σ’ αύτό τό μοναστήρι από τά νεανικά της χρόνια μέχρι τά ενενήκοντα δύο της, πού άφησε τήν μονή τής Παναγίας, γιά νά πασχάση στήν αιώνια του Πατέρα του ουράνιου. Γιά τήν μοναχή Ευγενία δεν υπήρχε άλλη Μονή εκτός τής μετάνοιάς της. Αυτός ό τόπος ήταν η επί γης παλαίστρα της.

- Ό μοναχός -έλεγε κάποτε στον πατέρα Ανθιμο- πρέπει νά κάνη υπομονή σπουδαία· δεν πρέπει νά μετακινήται από τόπο σε τόπο. Σύννεφο άνυδρο παρασυρόμενο από τον άνεμο αποκαλεί τον ακατάστατο μοναχό ό απόστολος Ιούδας στήν επιστολή του.

Στήν Δύση ὅλα κατάντησαν ἐρώτημα καί ὅλα τέθηκαν σέ ἀμφισβήτηση:

Στήν Δύση oλα κατάντησαν ερώτημα και oλα τέθηκαν σε αμφισβήτηση: ο Θεός, η ψυχή, η ηθική, ο γάμος, η οικογένεια, η κοινωνία, το κράτος, αυτός ο κόσμος μα και ο άλλος κόσμος. Όλα έγιναν ερωτήματα πάνω στα ερωτήματα... Η δυτική επιστήμη είναι το ατσάλινο χτένι στα χέρια του αντιχρίστου, ένα χτένι πού ξύνει παλιές πληγές και ανοίγει καινούριες... και, πραγματικά, ο άρχοντας του 'Άδου, με τη συνδρομή της ψευδό- επιστήμης, γέννησε στη Δύση μια ταραχή ανήκουστη στήν ανθρώπινη ιστορία.

Ο ΣΙΩΝΙΤΗΣ ΥΜΝΩΔΟΣ. ΜΕΛΩΔΙΚΟΙ ΚΑΙ ΘΕΙΟΙ ΥΜΝΟΙ ΟΥΣ ΨΑΛΛΟΜΕΝ ΠΕΡΙΕΡΧΟΜΕΝΟΙ ΚΑΙ ΛΙΤΑΝΕΥΟΝΤΕΣ ΕΙΣ ΤΑ ΕΝΤΟΣ ΤΟΥ ΠΑΝΙΕΡΟΥ ΝΑΟΥ ΤΗΣ ΑΝΑΣΤΑΣΕΩΣ ΠΑΝΣΕΒΑΣΤΑ ΠΡΟΣΚΥΝΗΜΑΤΑ ΚΑΙ ΘΕΙΑ ΠΑΡΕΚΚΚΛΗΣΙΑ. ΠΑΤΡΙΑΡΧΟΥ ΙΕΡΟΣΟΛΥΜΩΝ ΚΥΡΙΛΛΟΥ ΕΤΟΣ 1855. ΜΙΑ ΣΠΑΝΙΑ ΕΚΔΟΣΗ ΚΑΙ ΜΟΝΑΔΙΚΗ. ΣΕ ΣΥΝΕΧΕΙΕΣ...

9 Μαΐου Συναξαριστής. Ἠσαΐου Προφήτου, Χριστοφόρου Μεγαλομάρτυρα, Ἀκυλίνης καὶ Καλλινίκης Μαρτύρων, Ἐπιμάχου καὶ Γορδιανοὺ Μαρτύρων, Μαξίμου Πατριάρχου, Σίου Ὁσίου, Κωνσταντίνου Μάρτυρα, Νικολάου τοῦ Νέου Ὁσιομάρτυρα, Δημητρίου Πρίγκιπα, Ἰωσὴφ τῆς Ὄπτινα, τῶν Ἁγίων Νεομαρτύρων τῆς Σλομπόντσκαγια. Ὁ Προφήτης Ἠσαΐας (ἑορτὴ Ἠσαΐας), Σύναξις Ὑπεραγίας Θεοτόκου τῆς Καμαριώτισσας .

Ὁ Προφήτης Ἠσαΐας

Ὁ Προφήτης Ἠσαΐας, υἱὸς τοῦ Ἀμῶς, γεννήθηκε στὰ Ἱεροσόλυμα περὶ τὸ 774 π.Χ. Ὑπῆρξε ὁ πρῶτος μεταξὺ τῶν τεσσάρων μεγάλων Προφητῶν, ὁ λαμπρότερος καὶ μεγαλοφωνότερος ἀπὸ αὐτούς. Τὸ ὄνομα Ἠσαΐας, ἐβραϊστὶ Γιασιαγιάχου, σημαίνει «ὁ Θεὸς σῴζει».
Κατὰ ἀρχαία ραββινικὴ παράδοση, ὁ πατέρας του ἦταν ἀδελφὸς τοῦ βασιλέως τῶν Ἰουδαίων Ἀμασίου, ἡ δὲ θυγατέρα του λέγεται ὅτι εἶχε νυμφευθεῖ τὸν βασιλέα Μαννασή. Οἱ παραδόσεις αὐτές, θρῦλοι μᾶλλον καὶ ὄχι ἱστορικὲς ἀλήθειες, ὑποδηλώνουν πάντως τὴν εὐγενῆ καταγωγὴ τοῦ Ἠσαΐου. Ὁ Ἠσαΐας ἦταν ἔγγαμος καὶ εἶχε ἀποκτήσει δυὸ παιδιά, τὰ ὁποία ἀναφέρονται στὶς Προφητεῖες του.
Σὲ αὐτά, κατ’ ἐντολὴν προφανῶς τοῦ Θεοῦ, εἶχαν δοθεῖ συμβολικὰ ὀνόματα. Τοῦ μὲν πρώτου τὸ ὄνομα ἦταν Ἰασοὺβ καὶ σημαίνει κατὰ τοὺς ἑβδομήκοντα «τὸ ὑπόλοιπο θὰ ἐπιστρέψει», δηλαδὴ οἱ ἐναπομείναντες στὴν αἰχμαλωσία Ἰουδαῖοι θὰ ἐπανέλθουν στὴν πατρίδα τους. Τοῦ δὲ ἄλλου τὸ ὄνομα ἦταν Μαχὲρ Σχαλὰζ Χᾶς Βὰζ καὶ σημαίνει «ταχέως σκύλευσον, ὀξέως προνόμευσον», σὲ δήλωση τῆς ἐπικείμενης κατὰ τῶν Ἱεροσολύμων ἐπιδρομῆς τῶν Ἀσσυρίων καὶ Βαβυλωνίων.