El Evangelio de San Juan Capítulo 18

ΚΑΤΑ ΙΩΑΝΝΗΝ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟΝ

El Evangelio de San Juan

Capítulo 18

(En letra normal traducción más literal del texto original en griego clásico y en letra cursiva en griego moderno ampliando un poco el sentido de cada frase, por memorable Panagiotis Trémpelas, teólogo y catedrático, cualquier error por favor avisarnos).

1-12 Detención de Cristo en Getzsimaní. 13-18 Cristo ante Anás. 19-24 Ante Caifás y los consejeros. 25-27 La negación de Pedro. 28-32 Cristo ante Pilatos, primer interrogatorio.

1 Habiendo dicho Jesús estas cosas, salió con sus discípulos al otro lado del torrente de Cedrón, donde había un huerto, en el cual entró con sus discípulos.

2 Judas el traidor, conocía el sitio, porque muchas veces concurría allí Jesús con sus discípulos.

3 Judas, pues, tomando una compañía de soldados del ejército Romano con su jefe y los alguaciles de los sacerdotes y los fariseos, fue allí con linternas, antorchas y armas.

ΕΥΛΟΓΗΜΕΝΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ ΜΕ ΤΟΝ ΚΥΡΙΟ ΣΤΗΝ ΚΑΡΔΙΑ ΜΑΣ

Ἀγαπητοί ἐν Χριστῷ ἀδελφοί

Εὐλογημένα Χριστούγεννα μέ μέθεξη στή Θεία Χάρη καί Λαμπρότητα τοῦ Τεχθέντος Βασιλέως τῆς Δόξης Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ.
Εὐλογημένη νέα χρονιά μέ ἀληθινή μετάνοια, κάθαρση ἀπό τά πάθη, ἀδιάλειπτη προσευχή, κατά Χριστόν πρόοδο καί πνευματική ἐργασία γιά τή δόξα Του.

Ἀρχ. Σάββας Ἁγιορείτης

Ἡ κατάθλιψη τῶν Χριστουγέννων

Πραγματικά μεῖζον θέμα...

-Ποιό;

-Ἡ κατάθλιψη τῆς πιό χαρούμενης μετά τήν Ἀνάσταση ἑορτῆς τοῦ χρόνου...Κατάθλιψη τά Χριστούγεννα...

-Ναί ἀλλά γιά ποιούς;

-Γι’ αὐτούς πού προσπαθοῦν νά ἑορτάσουν χωρίς τόν Ἑορτάζοντα...

Χριστούγεννα: Οἰκογενειακή ἑορτή σοῦ λέει ὁ ἕνας, παραμύθι πού πρέπει νά χαρεῖς σοῦ λέει ὁ ἄλλος, δῶρα, τραπέζια, δένδρο στολισμένο, κάλαντα, εὐκαιρία νά εἴμαστε μαζί σοῦ λέει κάποιος τρίτος...

Μά ...τέλος πάντων Ποιός ἑορτάζει;

Ἐμεῖς ἑορτάζουμε;...Γιαυτό καί ὀνειρευόμαστε τοῦρτες, δῶρα, ροῦχα ἤ ἔστω μία ζεστή οἰκογενειακή ἀτμόσφαιρα;

Δέν ἑορτάζει ὁ Χριστός;

Δέν ἔχει τά Γενέθλιά Του;

Μᾶς λείπουν τὰ λεφτά;

Μ ᾶ ς   λ ε ί π ο υ ν   τ ὰ   λ ε φ τ ά;

π.   Δ η μ η τ ρ ί ο υ   Μ π ό κ ο υ

Τὸ νὰ εἶ­σαι φτω­χός, δὲν ἐμ­πο­δί­ζει νὰ εἶ­σαι ἐ­λε­ή­μων καὶ φι­λάνθρωπος. Σή­με­ρα νο­μί­ζου­με, ὅ­τι γιὰ νὰ βο­η­θᾶς τὸν συ­νάν­θρω­πό σου, πρέ­πει νὰ ἔ­χεις. Τό­σα πολ­λά, ποὺ νὰ σοῦ πε­ρισ­σεύ­ουν. Ἀλ­λι­ῶς τί νὰ δώ­σεις;  

Πα­λι­ό­τε­ρα ὅ­μως οἱ Χρι­στια­νοὶ ἦ­ταν δι­α­φο­ρε­τι­κοί. Δὲν κοί­τα­ζαν ἂν πε­ρισ­σεύ­ει κά­τι γιὰ νὰ δώ­σουν. Ἀλ­λ’ ἀ­π’ αὐ­τὸ ποὺ εἶ­χαν, λί­γο ἢ πο­λύ, βο­η­θοῦ­σαν καὶ τὸν φτω­χό. Ἡ ἀ­γά­πη, ἡ φι­λαν­θρω­πί­α, ἦ­ταν πάν­τα ὑ­πό­θε­ση καρ­διᾶς, ὄ­χι χρη­μά­των. 

Ὁ με­γά­λος Ρῶ­σος συγ­γρα­φέ­ας Μα­ξὶμ Γκόρ­κη, ποὺ ξε­κί­νη­σε τὴ ζω­ή του πάμ­φτω­χος καὶ ὀρ­φα­νός, ἀ­να­φέ­ρει συ­χνὰ στὰ γρα­πτά του τὴ για­γιά του. Μιὰ φτω­χειὰ θε­ο­φο­βού­με­νη γυ­ναί­κα, ποὺ τὸν μά­θαι­νε ἔμ­πρα­κτα τὴ μυ­στι­κὴ φι­λαν­θρω­πί­α. Γρά­φει λοι­πὸν ὁ Γκόρ­κη στὸ ἔρ­γο του «Στὰ ξέ­να χέ­ρια»:

«Κα­τὰ τὰ με­σά­νυ­χτα ἡ για­γιὰ μὲ ξύ­πνη­σε χα­ϊ­δευ­τι­κά.

-   Πᾶ­με; Ἅ­μα μο­χθή­σεις γιὰ τὸν κο­σμά­κη, τὰ χέ­ρια σου θὰ γι­ά­νου­νε πιὸ γρή­γο­ρα (ὁ Γκόρ­κη εἶ­χε ζε­μα­τί­σει τὰ χέ­ρια του μὲ βρα­στὸ νε­ρό).

Μὲ πῆ­ρε ἀ­π’ τὸ χέ­ρι καὶ μὲ ὁ­δή­γη­σε μὲς στὸ σκο­τά­δι σὰν τυ­φλό. Ἡ νύ­χτα ἦ­ταν μαύ­ρη, ὑ­γρή, φύ­σα­γε ἀ­στα­μά­τη­τα… Ἡ για­γιὰ κον­το­ζύ­γω­νε προ­σε­χτι­κὰ στὰ σκο­τει­νὰ πα­ρά­θυ­ρα, στὰ φτω­χό­σπι­τα, σταυ­ρο­κο­πι­ό­ταν τρεῖς φο­ρές, ἄ­φη­νε στὸ περ­βά­ζι πέν­τε κα­πί­κια (λε­πτὰ) καὶ τρί­α κου­λου­ρά­κια, ξα­να­σταυ­ρο­κο­πι­ό­ταν κοι­τά­ζον­τας τὸν δί­χως ἄ­στρα οὐ­ρα­νὸ καὶ ψι­θύ­ρι­ζε:

Ἡ κοινή προσευχή (Ἀπό τό βίο τοῦ Ἁγίου Γρηγορίου τοῦ Παλαμᾶ)

Ήταν το βράδυ του μεγάλου και Μυστικού Δείπνου και των κατά σάρκα Παθών του Κυρίου. Ενώ λοιπόν ετελείτο μεγαλοπρεπώς η Ακολουθία των Παθών στην Μεγίστη Λαύρα κατά την συνήθεια, και ο Γρηγόριος συμμετείχε στην πανήγυρι και στους ύμνους μαζί με τους προκρίτους των μοναχών, και συμπαραστεκόταν σ’ αυτούς, στολίζοντας, θα έλεγε κανείς, εκείνη την σύναξη με την παρουσία του. Αλλά, όπως συμβαίνει συχνά, μερικοί από τους συμπαριστάμενους σαν να λησμόνησαν τα τελούμενα, τις μεγάλες εκείνες και θαυμάσιες ωδές, καθώς και το σκοπό της συναθροίσεως, εκτράπηκαν σε μάταιες ομιλίες και μάλιστα πέρα από το μέτρο και υπερβολικά, αν μπορεί να μιλήσει κανείς για μέτρο σε τέτοια ζητήματα. Δυσανασχετεί γι’ αυτό ο άνθρωπος του Θεού, όπως είναι φυσικό· αλλά επειδή δεν θεωρούσε σωστό να παρατηρήσει σ’ εκείνους να σταματήσουν την ομιλία, αφού απομάκρυνε τον νου συγχρόνως και από εκείνους και από την υμνωδία, τον στρέφει προς τον εαυτό του, όπως συνήθιζε, και διά του εαυτού του προς το Θεό·

Ὁ πειρασμός τῆς βλασφημίας

Ο πειρασμός της βλασφημίας

Από το Γεροντικό

Κάποιος μοναχός δεχόταν ενοχλήσεις από τον δαίμονα της βλασφημίας. σηκώθηκε, λοιπόν, και πήγε στον αββά Ποιμένα, θέλοντας να του εξομολογηθεί το λογισμό του, μα γύρισε πάλι στο κελλί του δίχως να ’πει τίποτε στον Γέροντα. Νιώθοντας πάλι, πιο δυνατό μάλιστα, τον πόλεμο του ίδιου λογισμού, ξαναπήγε στον Γέροντα. Ντράπηκε όμως πάλι, κι έφυγε άπρακτος, δίχως να πει στο Γέροντα τίποτε. Κι αυτό έγινε πολλές φορές: πήγαινε να εξομολογηθεί το λογισμό του στον Γέροντα και από την ντροπή του, γυρνούσε δίχως να του πει τίποτε. Ο Γέροντας πληροφορήθηκε και εσωτερικά πως ο αδελφός υπέφερε απ’ τον πόλεμο των λογισμών, μα πως ντρεπόταν και δεν έλεγε τίποτε. Μια μέρα, λοιπόν, που ξανάρθε κατά τη συνήθειά του και δεν έλεγε τίποτε, τον ρωτάει ο Γέροντας:

Οἱ «ἐναλλακτικές θεραπεῖες» δέν εἶναι ἀβλαβεῖς (Σύναξις Ὀρθοδόξων Κληρικῶν καί Μοναχῶν)

ΣΥΝΑΞΙΣ ΟΡΘΟΔΟΞΩΝ

ΚΛΗΡΙΚΩΝ ΚΑΙ ΜΟΝΑΧΩΝ

Θεσσαλονίκη, 16 Δεκεμβρίου 2014

Οἱ «ἐναλλακτικές θεραπεῖες» δέν εἶναι ἀβλαβεῖς

Ἡ «Σύναξις Κληρικῶν καί Μοναχῶν» ἀσχολήθηκε κατά τήν συνάντηση της στίς 16 Δεκεμβρίου 2014 καί μέ τό θέμα τῶν λεγομένων ἐναλλακτικῶν θεραπειῶν καί ἐνέκρινε ὁμοφώνως τό παρακάτω κείμενο: Οἱ λεγόμενες ἐναλλακτικές θεραπεῖες προβάλλονται τά τελευταῖα χρόνια καί στήν Ἑλλάδα ὡς μία δυνατότητα στόν χῶρο τῆς ὑγείας, παράλληλα μέ τήν κλασσική ἰατρική.

Ἐκτός ἀπό τήν ἰατρική πλευρά του, τό θέμα ἔχει καί τήν πνευματική του διάσταση, ὅπως καί ἠθικές καί κοινωνικές προεκτάσεις. Ὅσον ἀφορᾶ στήν ἰατρική πλευρά, Εἰδική Ἐπιτροπή, πού συνέστησε ὁ Ἰατρικός Σύλλογος Ἀθηνῶν, ἀσχολήθηκε κατά τό ἔτος 1997 μέ τό θέμα αὐτό καί χαρακτήρισε τίς «ἐναλλακτικές θεραπεῖες» ὡς «Ἀνορθόδοξες Θεραπευτικές Μεθόδους» (ΑΝ.ΘΕ.Μ.), τονίζοντας μέ αὐτόν τόν τρόπο τόν ἀντιεπιστημονικό τους χαρακτῆρα καί τήν ἐν δυνάμει ἐπικινδυνότητα γιά τήν ὑγεία ὅσων τίς χρησιμοποιοῦν.

Ἐκτός ὅμως ἀπό τήν ἐν δυνάμει ἐπικινδυνότητα γιά τό σῶμα, ὑπάρχει καί ἡ σημαντικότερη πνευματική ἐπικινδυνότητα τῶν ἐν λόγῳ «ἐναλλακτικῶν θεραπειῶν».

Νέα ἁγιοκατάταξη στήν Ὀρθόδοξη Οὐκρανική Ἐκκλησία

1. 

Ὁμιλία στὴν Κυριακὴ πρὸ τῆς Χριστοῦ Γεννήσεως_mp3

Π. Σάββας 2013-12-21_Ὁμιλία στὴν Κυριακὴ πρὸ τῆς Χριστοῦ Γεννήσεως_mp3

Ὁμιλία τοῦ π. Σάββα στίς 21-12-2013 (Σύναξη στὸ Ἀρχονταρίκι στόν Ι. Ν. Ἁγίων Ἀναργύρων Πενταπλάτανου Γιαννιτσῶν).
Γιά νά κατεβάσετε καί νά ἀποθηκεύσετε τήν ὁμιλία πατῆστε ἐδῶ (δεξί κλίκ, 'Ἀποθήκευση προορισμοῦ ὡς, ἄν ἔχετε Interntet Explorer ἤ Ἀποθήκευση δεσμοῦ ὡς, ἄν ἔχετε Mozilla. Στή συνέχεια δῶστε τό ὄνομα πού θέλετε καί πατῆστε ΟΚ γιά νά ἀποθηκευθεῖ ἡ ὁμιλία).

Περί τοῦ ἀνθρώπου, ὁ ὁποῖος πλάσθηκε δυνάμει ἠθικά ἐλεύθερο ὄν καί ὅτι ὀφείλει νά ἀποβεῖ καί ἐνεργῶς ἠθικά ἐλεύθερος (Ἅγ. Νεκτάριος Πενταπόλεως)

Ο άνθρωπος, εφόσον έχει πλασθεί να εικονίζει σαν σε μικρογραφία στη γη τη θεία εικόνα του Δημιουργού, κατά συνέπεια οφείλει να φέρει και ο ίδιος, σε κάποια σχετική αντιστοιχία, τις ιδιότητες του Θεού. Σαν εικόνα του Θεού, ο άνθρωπος, πρέπει να είναι ύπαρξη με νου αυτεξούσιο, αυτοσυνείδητο και ηθικά ελεύθερο. Διότι ον χωρίς νου, εξαρτημένο, δίχως συνείδηση και ηθικά ανελεύθερο, είναι ανάξιο της υψηλής κλήσης στην οποία φαίνεται ότι έχει κληθεί και στον σπουδαίο προορισμό για τον οποίο προορίσθηκε και την υψηλή θέση στην οποία ανυψώθηκε ο άνθρωπος, από την εξαίσια βούληση του θείου Δημιουργού. Ο άνθρωπος πλάσθηκε άξιος της κλήσης και της υψηλής θέσης που του δόθηκε, αφού αποδεικνύεται ύπαρξη νοερή και αυτεξούσια, η οποία έχει συνείδηση του εαυτού της.
Οι ξεχωριστές αυτές ηθικές δυνάμεις φανερώνουν τον άνθρωπο ως δυνάμει ηθικά ελεύθερο αλλά και ικανό να γίνει ηθικά ελεύθερος, με τη θέλησή του και την ορθή χρήση του αυτεξουσίου του.

Ἅγιος Ἰωάννης ὁ ράφτης – Νεομάρτυρας ἀπό τή Θάσο

Εορτάζει στις 20 Δεκεμβρίου εκάστου έτους.

Το ηρωικό αυτό παιδί, γεννήθηκε στο χωριό Μαρίαις του νησιού Θάσου. Σε ηλικία 14 ετών ήλθε στην Κωνσταντινούπολη και μάθαινε την τέχνη του ράφτη στο Γαλατά.
Κάποτε πήγε σ' ένα κατάστημα Εβραίου εμπόρου για ν' αγοράσει κλωστές και φιλονίκησε μ' αυτόν. Ο Εβραίος βρήκε την ευκαιρία την ώρα που ο Χότζας βρισκόταν πάνω στον μιναρέ, κατηγόρησε τον Ιωάννη ότι βρίζει την πίστη και το προσκύνημα των Τούρκων.

Σέ ποιούς φανερώνεται ὁ Θεός (ἁγίου Συμεών).

Ο άγιος Συμεών ο Νέος Θεολόγος, μέσω (και) της ποίησης, μας χαρίζει ως πνευματική κληρονομιά την δική του θεία εμπειρία. Ακολουθεί απόσπασμα από ύμνο του αγίου, με θέμα «σε ποιους φανερώνεται ο Θεός και ποιοι κάνουν συνήθειά τους το καλό με την εκτέλεση των εντολών» . 

«Πως βλέπεις ενώ είσαι κρυμμένος, πως εποπτεύεις τα πάντα,

πως ενώ εμείς δεν σε βλέπουμε, Εσύ μας βλέπεις όλους;

Δεν αναγνωρίζεις όμως, Θεέ μου, όλους όσους βλέπεις

αλλά μόνο όσους σε αγαπούν αγαπάς κι αναγνωρίζεις

και κάνοντας εξαίρεση φανερώνεσαι σ’ αυτούς.

 

Κυριακή πρό Χριστοῦ Γέννησης (Ματθ. 1,1-25). Τό Ὄνομα, τό ὑπέρ πᾶν Ὄνομα!

«…Καὶ ἐκάλεσε τὸ ὄνομα αὐτοῦ  Ἰησοῦν» (Ματθ. 1,25)
 
Το εὐαγγέλιο ποὺ ἀκούσαμε σήμερα,  ἀγαπητοί μου, διαφέρει ἀπὸ τὰ  εὐαγγέλια ὅλου τοῦ χρόνου. Ὅπως εἴδατε, ἔχει πολλὰ ὀνόματα. Τὰ ὀνόματα  εἶναι ἑβραϊκά, ὀνόματα ἀνδρῶν γυναικῶν  παιδιῶν, ἀνθρώπων ποὺ ἔζησαν στὰ παλιὰ  τὰ χρόνια, προτοῦ νὰ ἔρθῃ ὁ Κύριος ἡμῶν  Ἰησοῦς Χριστὸς στὸν κόσμο.

Ὅλοι αὐτοὶ οἱ πρὸ Χριστοῦ ἔζησαν μὲ μιὰ  ἐλπίδα· ὅτι θὰ ἔρθῃ ὁ Χριστὸς στὴ γῆ νὰ  σώσῃ τὸν κόσμο. Ἄλλοι ἀπ᾿ αὐτοὺς ἦταν  βοσκοὶ ποὺ ἔβοσκαν τὰ πρόβατα στὰ  λιβάδια καὶ ἔπαιζαν τὴ φλογέρα, ἄλλοι  ἦταν γεωργοὶ ποὺ ἔσκαβαν τὴ γῆ, ἄλλοι  ἦταν βασιλεῖς ἔνδοξοι ποὺ νίκησαν σὲ  διαφόρους πολέμους, ἄλλοι ἦταν  προφῆται ποὺ μποροῦσαν νὰ δοῦν τί θὰ  συμβῇ ὕστερα ἀπὸ ἑκατὸ – διακόσια  χρόνια, κι ἄλλοι ἀπ᾿ αὐτοὺς ἦταν  πατριάρχαι ὅπως ὁ Ἀβραάμ, ὁ Ἰσαάκ, ὁ  Ἰακώβ.

Τί θὰ πῇ πατριάρχης;

Ἀποστολικό ἀνάγνωσμα Κυριακῆς πρό τῆς Χριστοῦ γεννήσεως: Ἑρμηνεία εἰς τήν πρός Ἐβραίους ἐπιστολήν τοῦ Παύλου (Ἀρχιεπίσκοπος Ἀστραχάν καί Σταυρουπόλεως Νικηφόρος Θεοτόκης)

 

(Εβρ. ια' 9-10, 32-40)

- Γιατί οι θεοφόροι Πατέρες θεσμοθέτησαν προεόρτια και μεθέορτα;
- Ποιά ήταν η γη της επαγγελίας κατά το γράμμα και το αλληγορικό νόημα;

21 Δεκεμβρίου Συναξαριστής. Ιουλιανής, των Αγίων 500 Μαρτύρων, των Αγίων 130 Γυναικών, Θεμιστοκλή, Πέτρου Θαυματουργού

Η Αγία Ιουλιανή

Οι γονείς της Ιουλιανής ήταν ειδωλολάτρες και θέλησαν να τη μνηστεύσουν με κάποιο διακεκριμένο αξιωματούχο της Αντιόχειας, τον Ελεύσιο. Αλλά η Ιουλιανή αρνήθηκε σθεναρά. Η άρνησή της κατέπληξε τους γονείς της, διότι μέχρι εκείνη τη στιγμή δεν τους είχε φέρει καμιά αντίρρηση και ήταν υπάκουη κόρη. Ο Ελεύσιος με πληγωμένο εγωισμό ζητούσε εκδίκηση.
Αφού ερεύνησε και παρακολούθησε για πολύ καιρό την Ιουλιανή, έμαθε ότι εν αγνοία των γονέων της είχε γίνει χριστιανή. Έτσι ο Ελεύσιος την κατήγγειλε στον έπαρχο, με αποτέλεσμα να συλληφθεί και να φυλακισθεί.
Μέσα στη φυλακή, συνεχίστηκαν οι προσπάθειες να γίνει σύζυγος του Ελευσίου και να αποφύγει τον κίνδυνο του θανάτου. Αλλά η Ιουλιανή προτιμούσε να πεθάνει, παρά να πάρει ειδωλολάτρη σύζυγο.
Τότε ο Ελεύσιος με διαταγή του έπαρχου και πολύ μίσος την μαστίγωσε ανελέητα. Έπειτα, έκαψε το πρόσωπό της με πυρακτωμένο σίδερο, και της είπε: "Πήγαινε τώρα στον καθρέπτη να καμαρώσεις την ομορφιά σου".
Η δε Ιουλιανή, με ένα ελαφρό μειδίαμα του απάντησε: "Στην ανάσταση των δικαίων, στα πρόσωπα δε θα υπάρχουν πληγές και εγκαύματα. Θα υπάρχουν μόνο οι πληγές των ψυχών από την αμαρτία.
Γι' αυτό, Ελεύσιε προτιμώ τώρα τις πληγές του σώματος, που είναι προσωρινές, παρά τις πληγές της ψυχής, που βασανίζουν αιώνια".