6. Ἡ ἐμπιστοσύνη στό λογισμό μας, 3-1-2020, Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου

6. Ἡ ἐμπιστοσύνη στό λογισμό μας, Ἁγίου Παϊσίου-Πνευματικός ἀγώνας, 3-1-2020, Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου, Λευκάδια Ναούσης http://hristospanagia3.blogspot.gr, http://hristospanagia.gr καί τό νέο ἱστολόγιο http://agiapsychanalysi.blogspot.gr

«Μή ᾖ ἐν ὑμῖν σχίσματα», Α΄ Κορ. 1, 10-17, 8-12-2019, Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου

«Μή ᾖ ἐν ὑμῖν σχίσματα», Α΄ Κορ. 1, 10-17, Ἑρμηνεία τοῦ Ἁγ. Νικοδήμου Ἁγιορείτου στήν Α΄ Πρός Κορινθίους ἐπιστολή τοῦ Ἁγ. Ἀπ. Παύλου, 8-12-2019, Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου ζωντανή μετάδοση, Ἱ.Μ. Ἁγίας Τριάδος Ἐδέσσης, http://hristospanagia3.blogspot.gr, http://hristospanagia.gr καί τό νέο ἱστολόγιο http://agiapsychanalysi.blogspot.gr

Γενηθήτω τό θέλημά Σου ..

Ο Αρχιμ. Σάββας ο Αγιορείτης αναγιγνώσκει και σχολιάζει αποσπάσματα από το ημερολόγιο του Στάρετς Σάββα του Παρηγορητή.

«Πολλοί ασθενείς γίνονταν καλά μόνο με το άγγιγμα του ενδύματός του. Παντού συναντούσε μεγάλο σεβασμό για το πρόσωπό του. Μεταξύ αυτών οι αδελφοί της Μονής εκπλήττονταν πολύ με όσα γίνονταν από τον συμοναστή τους επειδή δεν παρατηρούσαν σε αυτόν κανένα ιδιαίτερα εξέχον ασκητικό αγώνισμα. Ούτε αυστηρή νηστεία, ούτε υπερβολικούς κόπους, ούτε κάτι άλλο. Ζούσε όπως όλοι οι άλλοι.

Ένα μόνο πράγμα κρατούσε με αυστηρότητα. …

Όλα όσα του συνέβαιναν τα δεχόταν πρόθυμα και ευχαριστούσε γι’ αυτά τον Θεό. Ένα τον διέκρινε, είχε παραδοθεί ολοκληρωτικά στο θέλημα του Θεού.»

Ό,τι κι αν του γινόταν δηλαδή το δεχότανε σαν να το έπαιρνε κατευθείαν από τα χέρια του Θεού.

«Κάποτε που ο μοναχός αυτός θεράπευσε κάποιους αρρώστους χωρίς κανένα ιατρικό μέσο δια της ζώσης εν αυτώ χάριτος και δυνάμεως, ο προεστώς του κοινοβίου τον ρώτησε ποια ήταν η αιτία της θεραπείας. Γιατί οι προσερχόμενοι σε αυτόν λαμβάνουν την ίαση;

– Και εγώ ο ίδιος εκπλήττομαι που μπορώ να τους δίνω την υγεία τους, απάντησε ο μοναχός. Ντρέπομαι που τα ενδύματά μου έχουν ιαματική δύναμη γιατί εγώ ούτε με την νηστεία, ούτε με άλλα ασκητικά μοναστικά αγωνίσματα αξιώθηκα να λάβω τέτοιο δώρο από τον Θεό.»

Βλέπετε, είχε μία τέλεια αίσθηση της αναξιότητάς του. Δεν το αξίζω, δεν είναι δικό μου. Πως γίνεται δεν μπορώ κι εγώ να το καταλάβω.

«- Αυτό είναι αλήθεια, είπε ο προεστώς. Εμείς βλέπουμε ότι είσαι ένας συνηθισμένος άνθρωπος και σε σένα δεν υπάρχει τίποτα που να σε ξεχωρίζει από την τάξη των υπόλοιπων πατέρων.

Ο προεστώς της Μονής αποφάσισε πάση θυσία να αποκαλύψει την πραγματική αιτία του ζωντανού ιαματικού χαρίσματος που είχε ο μοναχός. … Έκανε μακρές συζητήσεις μαζί του, προσπαθώντας να μάθει όλα τα καλά στοιχεία του και να ξεσκεπάσει το μυστικό της καρδιάς του. Στα ερωτήματα του ηγουμένου ο μακάριος μοναχός είπε:

– Θυμήθηκα κάτι σχετικό με το έλεος που μου δόθηκε από τον Θεό. Εγώ σταθερά σε όλα συντονίζω το θέλημά μου με το Θείο θέλημα. Ποτέ και τίποτα δεν φέρνω στην σκέψη μου που θα εναντιωνόταν στο θέλημα του Θεού.»

Ἅγιος Στέφανος, ἀπό ὑπόδικος, ὀρθώθηκε θυελλώδης ἐλεγκτής καί κατήγορος

Ο Άγιος Στέφανος ήταν ένας από τους πιο διακεκριμένους μεταξύ των επτά διακόνων, που εξέλεξαν οι πρώτοι χριστιανοί για να επιστατούν στις κοινές τράπεζες των αδελφών, ώστε να μη γίνονται λάθη και τους χειροτόνησαν οι Άγιοι Απόστολοι. 

Αν και κουραστική η ευθύνη του επιστάτη για τόσους αδερφούς παρ’ όλα αυτά ο Στέφανος έβρισκε καιρό και δύναμη για να κηρύττει το Ευαγγέλιο του Χριστού. Και όπως αναφέρει η Αγία Γραφή: «Στέφανος πλήρης πίστεως καὶ δυνάμεως ἐποίει τέρατα καὶ σημεῖα μεγάλα ἐν τῷ λαῷ».(Πραξ. Αποστόλων, στ΄8-15, ζ΄1-60). Δηλαδή ο Στέφανος, που ήταν γεμάτος πίστη και χάρισμα ευγλωττίας δυνατό, έκανε μεταξύ του λαού μεγάλα θαύματα, που προκαλούσαν κατάπληξη και αποδείκνυαν την αλήθεια του χριστιανικού κηρύγματος.

Ο Στέφανος είχε αφιερώσει τη ζωή του στο κήρυγμα του ευαγγελικού λόγου και στη φιλανθρωπική δράση. Για τη προσφορά και τις αρετές του τιμήθηκε με το χάρισμα της θαυματουργίας. Με το χάρισμα αυτό θεράπευε ασθενείς και αποδείκνυε τη δύναμη του Χριστού. Με τη βαθιά θεολογική του κατάρτιση ανέτρεπε εύκολα τις κακοδοξίες των Ιουδαίων για το έργο του Χριστού, προκαλώντας την οργή και το φθόνο τους.

Ποιός εἶναι τώρα παράλυτος;

Σήμερα πολλά παιδιά υποφέρουνε, εξαιτίας της απιστίας και σκληροκαρδίας των γονέων τους.

Θυμάμαι στην Αθήνα ζούσε ένα αντρόγυνο, που κάλεσε κάποτε έναν γέροντα, ο οποίος είχε Χάρη Θεού (είχε κάνει και κάποιον άλλον καλά) στο σπίτι τους, για να δει το τρίχρονο παράλυτο παιδί τους. 

Φθάνοντας στο σπίτι ο γέροντας, μόνος του τράβηξε προς το δωμάτιο της τραπεζαρίας, αγνοώντας τους γονείς, που τον έλεγαν ότι το παιδί είναι στο υπνοδωμάτιο και όχι στην τραπεζαρία. Καθίσανε στην τραπεζαρία και ρωτάει ο γέροντας τον πατέρα: 

- Από πότε έχεις να πας στην Εκκλησία; 

- Από τότε που με πήγαινε η γιαγιά μου, απάντησε ο πατέρας. 

- Πόσες φορές την ημέρα βλασφημάς την Παναγία; τον ξαναρώτησε ο γέροντας. 

Ψωμοτύρι το είχε αυτό και σιώπησε... 

- Πόσους έχεις αδικήσει και γιατί τον αδελφό σου, τον έκλεισες στο τρελάδικο για να του πάρεις την περιουσία; 

Κόκκαλο ο πατέρας! 

Του έκανε και μια σειρά από άλλες αποκαλύψεις, που ο πατέρας έπρεπε να τρελαθεί... 

Στη συνέχεια ο γέροντας στρέφεται στην μητέρα και της ρωτάει: 

- Ο πρώτος σου άνδρας είναι αυτός; 

Ὁ π. Γεώργιος Μεταλληνός γιά τόν διάλογο μέ τούς παπικούς.

Αποσπάσματα ομιλίας του μακαριστού π. Γεωργίου Μεταλληνού το 2007.

Ο οικουμενισμός είναι η φοβερότερη αίρεση. Η αίρεση των αιρέσεων. Γιατί, επαναλαμβάνω, οι αιρετικοί των άλλων αιώνων είχαν μία ειλικρίνεια. Ο Άρειος έλεγε τι πιστεύει. Υπήρχαν και κάποιοι που ελίσσοντο. Στην Α’ Οικουμενική Σύνοδο ήταν η ομάδα των Αρειανών και οι Ορθόδοξοι τους έλεγαν, ο Απόστολος Παύλος λέει εκ του Θεού είναι ο Υιός. Αυτό σημαίνει εκ της ουσίας του Πατρός, είναι ομοούσιος με τον Πατέρα. Όταν είπε, εκ του Θεού είναι ο Υιός, οι Αρειανοί, λέει ο ιστορικός, έλεγαν μεταξύ τους…. θα συμφωνήσουμε, και οι άνθρωποι είμαστε εκ του Θεού… Βλέπετε τρικλοποδιές; Αλλά οι άνθρωποι είμαστε κατά χάριν Θεού, ενώ ο Χριστός είναι φορεύς της ουσίας του Πατρός. Άλλη η σχέση του Χριστού ως Υιού και Λόγου του Θεού προς τον Πατέρα και άλλη η σχέση η δική μας προς τον Δημιουργό μας. Όπως ο ωρολογοποιός φτιάχνει ένα ρολόι, εκ του ωρολογοποιού προέρχεται το ρολόι αλλά δεν είναι ωρολογοποιός. Δεν έχει σάρκα, οστέα, ψυχή ανθρώπινη, όπως έχει ο ωρολογοποιός.

Κι έτσι λοιπόν, όταν λες ότι είναι «εκκλησίες» του Χριστού, φτάνουμε σε αυτήν την υποκρισία των οικουμενιστών που σας είπα. Μιλούν για τους Πατέρες, το θέμα ετέθηκε στο συνέδριο αυτό εξ αφορμής κάποιων ή κάποιου μετέχοντος εκεί, ότι από την μια πλευρά φαίνεται υπερ-0ρθόδοξος και από την άλλη είναι φανατικός οικουμενιστής. Το όνομα δεν έχει σημασία [σ.σ. βεβαίως και έχει] το ξέρει ο Θεός, μπορεί να είμαι εγώ ας πούμε. Σημασία λοιπόν έχει ότι κλείνουμε τον δρόμο της σωτηρίας στους άλλους με την πονηρία ότι τιμάμε τους Αγίους, τιμάμε το Ευαγγέλιο, τιμάμε τις Οικουμενικές Συνόδους κτλ. αλλά πράττουμε ακριβώς το αντίθετο.

Έτσι λοιπόν, ενώ γίνονται αυτά στην Αθήνα γίνονται και στην Κωνσταντινούπολη, αλλά η Κωνσταντινούπολη μετά τον Αθηναγόρα είναι δύσκολο να κάνει πίσω. Όχι ότι το δικαιολογώ, διότι ο Αθηναγόρας χάραξε μία πορεία που δεν μπορεί κανείς εύκολα να κάνει πίσω, πρέπει να κάνει επανάσταση.

Ἡ εἰκόνα τῆς Παναγίας τῆς Γοργοεπηκόου καί οἱ παρακλητικοί κανόνες οἱ ἀφιερωμένοι στό ὄνομά Της

Του μακαριστού Καθηγουμένου της Ιεράς Μονής Δοχειαρίου Αρχιμανδρίτου Γρηγορίου

Ὁ λόγος γιά τόν ὁποίο, ὅταν ἐγκαταλείψαμε τήν μονή Προυσοῦ, ἐγκαταβιώσαμε στην μονή Δοχειαρίου ἦταν ἡ θαυματουργός εἰκόνα τῆς Γοργοϋπηκόου, τήν ὁποία ἰδιαίτερα εὐλαβοῦντο οἱ Κολλυβάδες καί ἀπ’ ὅπου πέρασαν ἄφησαν εἰκόνες -ἀντίγραφα καί διηγήσεις τῶν θαυμάτων Της.

Ὡς διάδοχοι τῶν Κολλυβάδων, ἀπό τούς Γεροντάδες μας, Ἀμφιλόχιο Πάτμιο καί Φιλόθεο Λογγοβαρδίτη, προτιμήσαμε νά ἀσκήσουμε τήν μοναχική πολιτεία στίς ἀγαπητές αὐλές τῆς Γοργοϋπηκόου, παρά τήν ἐγκατάλειψη καί τήν ἀνέχεια τῆς Μονῆς. Συναντήσαμε, βέβαια, πολλές δυσκολίες. Κάποιες ἀπ’ αὐτές σχετίζονται μέ τήν εἰκόνα τῆς Γοργοϋπηκόου.

Πρῶτα–πρῶτα γιά τό ὄνομα Γοργοϋπήκοος. Πολλοί πεπαιδευμένοι ἀμφισβήτησαν τό ὄνομα Γοργοϋπήκοος καί ἐπέμεναν ὅτι ὀνομάζεται Γοργοεπήκοος. Ὅμως, στήν χειρόγραφη παράδοση τῆς Μονῆς, τήν ὁποία ὑποστηρίζει καί ὁ ἅγιος Νικόδημος, φέρεται ὡς Γοργοϋπήκοος. Αὐτό τό ὄνομα θέλησε νά δώση ἡ Παναγία στήν εἰκόνα Της.Οἱ φιλόθεες ἀδολεσχίες ἀμφισβητοῦν τό θαῦμα καί τά γενόμενα στόν χῶρο τῆς Εἰκόνος. Ἐμεῖς λοιπόν, Γοργοϋπήκοο τήν παραλάβαμε καί Γοργοϋπήκοο τήν ὀνομάζουμε καί τήν ψάλλουμε καί τήν μεγαλύνουμε. Καί ἀφήνουμε τούς φιλολογοῦντες στίς ἐρεσχελίες τους καί στήν κλονισμένη πίστη τους, στό μεγάλο θαῦμα τῆς θεραπείας τοῦ τυφλωθέντος μοναχοῦ γιά τήν ἀσέβειά του νά μαυρίζη τό πρόσωπο τῆς Παναγίας.

Δεύτερη δυσκολία ἦταν ὅσον ἀφορᾶ τήν παράκληση τῆς Γοργοϋπηκόου. Στό πανάγιο ὄνομά Της ὑπάρχουν τρεῖς παρακλήσεις· μία μέ ἱκετευτικό καί παραμυθητικό χαρακτῆρα, ποίημα Ἰωάννου μοναχοῦ, σύμφωνα μέ τό «Ὑγράν διοδεύσας», μία θριαμβευτική τοῦ ἁγίου Νικοδήμου τοῦ Ναξίου, στούς ἴδιους εἱρμούς, καί μία ἄλλη, τοῦ ἰδίου, σύμφωνα μέ τό «Ἁρματηλάτην Φαραώ». Ἡ πρώτη ἀπό αύτές ἦταν ἡ μόνη γνωστή καί τήν χρησιμοποιούσε ἀνέκαθεν τό μοναστήρι. Ἦταν μάλιστα τυπωμένη σέ βιβλιαράκια καί ἐψάλλετο ἀπό τούς χριστιανούς. Ὁ νῦν ἡγούμενος μέσα ἀπό τά χειρόγραφα ἀνέσυρε τήν ἄγνωστη μέχρι τότε παράκληση τοῦ ἁγίου Νικοδήμου, ἡ ὁποία παιανίζει τά θαύματα τῆς Γοργοϋπηκόου καί τραγουδᾶ τά μεγαλεῖα Της μέ τίς αὖρες τοῦ Ἀρχιπελάγους. Ὡς Ἀρχιπελαγίτης τήν μελοποίησε καί τήν ἔβαλε σέ χρήση στό μοναστήρι του. Αύτή ἡ παράκληση ψάλλεται τριανταδύο χρόνια τώρα. Καί τά μικρά παιδιά ἀκόμη τήν ψάλλουν στούς δρόμους καί οἱ μαννάδες στίς κάμαρες τῶν ἄρρωστων παιδιῶν τους καί οἰ χειρώνακτες στήν δουλειά τους καί οἱ ὁδηγοί στό τιμόνι τους.

Δυστυχῶς ὅμως στην Ἐκκλησία ὑπάρχουν τά πιό ἀνυπόληπτα πρόσωπα. Περισσότερο ἀπό κάθε ἄλλο χῶρο, θά βρῆς τήν ἀνυποληψία. Τό ζήσαμε αὐτό σέ ὅλο τό μεγαλεῖο του μετά τήν ἑπταετία. Ἡ Ἐκκλησία ἐκθρονίζει ἐπισκόπους πού οὐδέποτε ἔδωσαν ἀφορμή σκανδαλισμοῦ, οὔτε ἐν ἔργῳ οὔτε ἐν λόγῳ. Ποῦ σκανδάλισε ὁ Λαρίσης Θεολόγος, ποιόν φαρμάκωσε ὁ Παραμυθίας Παῦλος ὁ ἁπλοῦς, ὁ Ἠλίας ὁ Βόλου καί ὁ πολυμαθέστατος καί διδακτικώτατος Νικόδημος Γκατζιρούλης, καί ἀντικαταστάθηκαν μέ ἀνθρώπους, πού στήν πατρίδα μου τούς χαρακτηρίζουν «σημειωμένους»( ὀνόματα δέν θά μνημονεύσω); Κανείς άπό αὐτούς δέν εἶπε: «Μά πῶς θά πάω ἐγώ νά ἀντικαταστήσω τόν ἁπλό, τόν ἀκατηγόρητο, τόν φτωχό, τόν φίλεργο; Πέστε μου ποῦ ἔφταιξε, γιά νά ἀναπαύσω τήν συνείδησή μου καί νά τόν ἀντικαταστήσω». Τίποτα ἀπό αὐτά, ἀλλά μέ κεκαυμένη τή συνείδηση προχώρησαν καί ἀνέβηκαν στούς θρόνους τῶν ἁγίων Νικολάου Χαλκίδος, Κωνσταντίνου Καρδίτσης καί λοιπῶν καί λοιπῶν...

Τά ἴδια συμβαίνουν καί στά γράμματα. Πρό ἐτῶν ὁ ἡγούμενος ἑνός μετοχίου τῆς Μεγίστης Λαύρας τοῦ Ἁγίου Ὄρους πῆρε τόν παρακλητικό κανόνα, ὅπως ψάλλεται στήν μονή Δοχειαρίου, τόν παραποίησε λίγο καί τόν κυκλοφόρησε σέ κασέτες, λές καί οἱ πατέρες τῆς μονῆς Δοχειαρίου ἦταν λίγοι, γιά νά ψάλουνε τήν Παναγία, λές καί ἡ μονή Δοχειαρίου εἶναι ἐγκαταλελειμμένη καί δέν διαθέτει πιστούς διακόνους νά ψάλουν τά μεγαλεῖα τῆς Γοργοϋπηκόου.

564 ἐπιθέσεις κατὰ ὀρθόδοξων λατρευτικῶν χώρων καταγράφηκαν τὸ 2018!

ΑΥΞΗΣΗ ΤΩΝ ΕΠΙΘΕΣΕΩΝ ΚΑΤΑ 300 % ΤΑ ΤΕΛΕΥΤΑΊΑ ΧΡΟΝΙΑ

Αὐξάνονται οἱ ἐπιθέσεις σὲ χώρους θρησκευτικῆς σημασίας, σύμφωνα μέ σχετικὴ ἔκθεση ποὺ δημοσίευσε γιὰ τρίτο συνεχὲς ἔτος, τὸ Τμῆμα Θρησκευτικῶν Ἐλευθεριῶν καὶ Διαθρησκευτικών Σχέσεων τῆς Γενικῆς Γραμματείας Θρησκευμάτων τοῦ ὑπουργείου Παιδείας

Αὐξημένα παρουσιάζονται τὰ περιστατικὰ εἰς βάρος χώρων θρησκευτικῆς σημασίας στὴν Ἑλλάδα. Σύμφωνα μέ ἔκθεση Περιστατικῶν εἰς βάρος χώρων θρησκευτικῆς σημασίας στὴν Ἑλλάδα γιὰ τὸ 2018 κατεγράφησαν πεντακόσια ἐνενῆντα ἕνα (591) περιστατικὰ (αὔξηση σὲ σχέση μὲ τὰ περιστατικὰ ποὺ κατεγράφησαν τὸ 2017 κατὰ 6%) εἰς βάρος χώρων θρησκευτικῆς σημασίας.

Τὸ Τμῆμα Θρησκευτικῶν Ἐλευθεριῶν καὶ Διαθρησκευτικών Σχέσεων τῆς Διεύθυνσης Θρησκευτικῆς Ἐκπαίδευσης καὶ Διαθρησκευτικών Σχέσεων τῆς.... Γενικῆς Γραμματείας Θρησκευμάτων στὴν «Ἔκθεση γιὰ τὰ Περιστατικὰ εἰς βάρος χώρων θρησκευτικῆς σημασίας στὴν Ἑλλάδα» ποὺ ἔλαβαν χώρα κατὰ τὸ ἔτος 2018 τὰ καταγράφει ἀνὰ θρήσκευμα ὡς ἑξῆς:

- Χριστιανισμός: Πεντακόσια ἑξῆντα ἐννέα (569) περιστατικὰ πάσης φύσεως (βανδαλισμοί, διαρρήξεις, κλοπές, ἱεροσυλίες, τοποθετήσεις ἐκρηκτικῶν μηχανισμῶν καὶ λοιπὲς βεβηλώσεις).

Εἰδικότερα:

Ἡ ἐχεμύθεια τῶν πιστῶν σέ θέματα ἐκκλησιαστικά.π. Ἀθανάσιος Μυτιληναῖος

ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ ΟΡΘΟΔΟΞΗΣ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗΣ ΟΜΙΛΙΑΣ ΑΠΟ ΤΟΝ ΜΑΚΑΡΙΣΤΟ (1927- 2006) Π.ΑΘΑΝΑΣΙΟ ΜΥΤΙΛΗΝΑΙΟ

8 Ἰανουαρίου. Γεωργίου τοῦ Χοζεβίτου. Ἁγιογραφικό ἀνάγνωσμα.

ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΟ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ. Μεθέορτον. Λειτουργίας Μεγ. Σαββάτου. (Ῥωμ. ς΄ 3 - 11).

Ρωμ. 6,3            ἢ ἀγνοεῖτε ὅτι ὅσοι ἐβαπτίσθημεν εἰς Χριστὸν Ἰησοῦν εἰς τὸν θάνατον αὐτοῦ ἐβαπτίσθημεν;

Ρωμ. 6,3                    Η δεν γνωρίζετε, ότι όσοι εβαπτίσθημεν με την πίστιν στον Ιησούν Χριστόν, εβαπτίσθημεν συγχρόνως (εβυθίσθημεν τρόπον τινά και εγίναμεν μέτοχοι) στον θάνατον αυτού; (Δια της σταυρώσεως του παλαιού ανθρώπου).

Προετοιμάζουν τὴν ἕνωση μὲ τοὺς Παπικοὺς

Δεῖτε ἕνα ἀποκαλυπτικὸ βίντεο ποὺ ἐνημερώνει τὸν πιστὸ λαὸ γιὰ τὶς ἐνέργειες τοῦ σχισματικοῦ Ἐπιφανίου καὶ τοῦ Πατριάρχη Κωνσταντινουπόλεως ποὺ σκοπὸ ἔχουν τὴν ἕνωση μὲ τοῦ Παπικούς.

Μὲ τὴν ἐμφάνιση τῆς σχισματικῆς «Ἐκκλησίας» στὴν Οὐκρανία (ΟCU) παρατηροῦμε ἔντονη ἐντατικοποίηση τῶν ἐπαφῶν τῶν φαναριωτῶν καὶ σχισματικῶν μὲ τοὺς Οὐνίτες καὶ Ρωμαιοκαθολικούς. Τόσο ὁ Ἐπιφάνιος ὅσο καὶ οἱ ἐκπρόσωποι τῆς UGCC (Οὐκρ. Ἑλληνόρυθμης Ἐκκλησίας) ἔκαναν ἀρκετὲς δηλώσεις γιὰ τὴ μελλοντικὴ συνεργασία καὶ ἑνότητα, οἱ ὁποῖες στέφθηκαν τόσο ἀπὸ τὴν ΟCU ὅσο καὶ ἀπὸ τῆς UGCC ὅτι τὸ κλειδὶ γιὰ τὴν ἑνότητα αὐτῶν τῶν ὁμολογιῶν βρίσκεται στὴν Κωνσταντινούπολη καὶ τὴ Ρώμη.

Ὁ Ἅγιος Ἰωάννης τῆς Κροστάνδης μέ τίς ἀδελφές του Ἄννα καί Δαρεῖα

O Άγιος Ιωάννης της Κρονστάνδης με τις αδελφές του Άννα και Δαρεία

https://proskynitis.blogspot.com/2019/12/o