THE FAITHFUL PEOPLE OF GOD NOT ONLY HAVE THE RIGHT - THEY ARE OBLIGED TO CORRECT ERRING CLERICS

- Excerpt from a homily by the Ever-memorable and Blessed Fr. Athanasius Mytilinaios     

INTRODUCTION

Many believers write to me or ask me when I visit parishes or speak somewhere, what am I able to do, as a lay person, when my priest or bishop diverts from the Faith of the Church or teaches or guides believers in a manner contrary to the received Tradition and teaching of the Holy Fathers. The following excerpt from the homilies of the great Elder and Teacher of the Church, Athanasius Mytilinaios of Greece provides a good answer.

EXCERPT:

There exists the pan-heresy of ecumenism, which has taken hold of Patriarchs and Archbishops by the back of the neck the world over. Patriarchs and Archbishops throughout the world. You know, when someone comes and grabs you by the back of the neck, you are immobilized. If you grab a cat by its neck and you lift it up, he cannot bite you. He is unable to do anything and is immobilized.

Ὁ θεοπάτωρ Δαυΐδ ἥλατο σκιρτῶν, Ἀναστάσιμος Κανόνας. Ἀρχ. Σάββας Ἁγιορείτης

Ὁ θεοπάτωρ Δαυΐδ ἥλατο σκιρτῶν, Ἀναστάσιμος Κανόνας. Ἀρχ. Σάββας Ἁγιορείτης
Ὁμιλία τοῦ π. Σάββα στίς 6-5-2017 (Σύναξη)
Ἱ.Μ. Ἁγίας Τριάδος Ἐδέσσης
http://HristosPanagia3.blogspot.gr

«Αὐτομεμψία, Εὐεργετινός», Ἀρχ. Σάββας Ἁγιορείτης

Ἀκοῦστε τήν ὁμιλία ἐδῶ: «Αὐτομεμψία, Εὐεργετινός»

Ὁμιλία στίς 6-5-2017

Ὑπόθεσις ΜΕ΄ ἀπό τό βιβλίο τοῦ Εὐεργετινοῦ: «Ὅτι χαρακτηριστικό γνώρισμα τοῦ ταπεινόφρονος εἶναι τό νά μέμφεται τόν ἑαυτό του, νά τόν ἐξουθενώνει καί νά θεωρεῖ ὅτι δέν ἀξίζουν τίποτε ὅσα καί ὁποιαδήποτε καλά κι ἄν κάνει. Ποιές εἶναι οἱ ἰδιότητες τῆς ταπεινοφροσύνης καί ποιοί οἱ καρποί της». Αὐτός εἶναι ὁ τίτλος τῆς ὑποθέσεως. Ὁ Εὐεργετινός εἶναι ἕνα πάρα πολύ πνευματικό βιβλίο, τό ὁποῖο ἔχει θέματα λόγια τῶν Ἁγίων Πατέρων ἀπό τό Γεροντικό, ἀπό τόν Ἅγιο Ἐφραίμ, ἀπό τόν Ἅγιο Ἰσαάκ τόν Σύρο, ἀπό τούς ἀσκητικούς Πατέρες καί ὄχι μόνο, γιατί ὅλοι οἱ Πατέρες εἶναι ἀσκητικοί καί ὅλοι εἶναι κοινωνικοί. Εἶναι ψευδής αὐτή ἡ διάκριση πού γίνεται ἀπό κάποιους στούς Πατέρες.

Ὅλοι οἱ Ἅγιοι ἦταν ἀσκηταί καί ὅλοι ἦταν ἄνθρωποι οἱ ὁποῖοι θεράπευαν τόν λαό. Εἶχαν καί ποιμαντικό ἔργο, δηλαδή κοινωνική προσφορά, ἀκόμα κι ἄν ζοῦσαν στό πιό ἀπρόσιτο μέρος τῆς γῆς, γιατί ζοῦσαν τόν Χριστό καί εἴτε μέ τά λόγια τους, εἴτε μέ τά γραπτά τους, εἴτε μέ τήν προσευχή τους, ἐπηρέαζαν ὅλο τόν κόσμο. Καί ἐπηρεάζουν καί τώρα καί θά ἐπηρεάζουν μέχρι τῆς Δευτέρας Παρουσίας, πάντοτε, ὅλους τούς ἀνθρώπους καί ὅλη τήν Ἐκκλησία. Γι’ αὐτό καί ἡ δόξα τους αὐξάνεται ὅσο περνοῦν τά χρόνια καί ὠφελοῦνται οἱ ἄνθρωποι μελετώντας τά κείμενα πού ἔχουν ἀφήσει, τά λόγια τους καί τά ἔργα τους.

Περί μαγείας_mp3

Π. Σάββας 2009-06-21_Περί μαγείας_mp3

Ὁμιλία τοῦ π. Σάββα στίς 21-06-2009 (Συνάξεις Κυριακῆς στό Πνευματικό Κέντρο τοῦ Ι. Ν. Ἁγίων Κωνσταντίνου καί Ἑλένης).
Γιά νά κατεβάσετε καί νά ἀποθηκεύσετε τήν ὁμιλία πατῆστε ἐδῶ (δεξί κλίκ, ‘Ἀποθήκευση προορισμοῦ ὡς, ἄν ἔχετε Interntet Explorer ἤ Ἀποθήκευση δεσμοῦ ὡς, ἄν ἔχετε Mozilla. Στή συνέχεια δῶστε τό ὄνομα πού θέλετε καί πατῆστε ΟΚ γιά νά ἀποθηκευθεῖ ἡ ὁμιλία)

Γιά τόν πλούσιο καί τόν πλοῦτο.Ἅγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς

Γιά τόν πλούσιο καί πλούτο

Ο μεγάλος πλούτος φανερώνει φτώχεια. Οι άρπαγες πλούσιοι ζουν με τήν ψευδή πεποίθηση, πώς ο κόσμος αυτός είναι ένα διαλυμένο καράβι χωρίς καπετάνιο, δίχως τιμόνι καί τιμονιέρη, ένα έρμαιο πού βουλιάζει καί χάνεται καί είναι χρήσιμο μονάχα σέ όσους μπορούν νά αρπάξουν όσα περισσότερα μπορούν νά τά μεταφέρουν στή βάρκα τους.

Όσο περισσότερο πλούτο συλλέγετε, τόσο πιο θλιμμένοι γίνεστε. Όσο περισσότερη γνώση σωρεύετε μέσα σας, τόσο λιγότερο ευτυχείς γίνεστε. 

Όλα είναι λόγια επιφανειακά, όμως τό νόημα τους είναι βαθύ.

Ο πλούτος δεν είναι ζωή, είναι μονάχα ένα υποστήριγμα αυτού του ολιγόχρονου, επίγειου βίου.

ΝΥΜΦΟΔΩΡΑ ΜΟΝΑΧΗ. "Τότε παρέδωσε τήν ψυχή της στό Θεό. Ἤρεμη, γαλήνια καί τό κελί της μύρισε εὐωδία! Ὁ Φύλακας στόν Πανάγιο Τάφο ἐκείνη τήν ὥρα μύρισε νεκρολίβανο καί εἶπε: "Κάποιος πέθανε!".

Από το Μοναχολόγιο της Ιεράς Μονής Βηθανίας αντιγράφουμε ακριβώς ότι μιας απέστειλαν:

«Η Αδελφή Νυμφοδώρα έφθασε στη Βηθανία μαζί με τη Γερόντισσά της, Μοναχή Πελαγία, αλλά τελικά πήγαν στον Άγιο Αβραάμ (δίπλα στο Ναό της Αναστάσεως), όπου εργάστηκαν αρκετά χρόνια, ράβοντας ιερατικά άμφια και βοηθώντας στο πλύσιμο των ρούχων και σε άλλες εργασίες των Ναϊτών Πατέρων. Η Αδελφή Νυμφοδώρα ήταν όμορφη και σε μικρή ηλικία και η Γερόντισσά της την πρόσεχε πολύ, αλλά δυστυχώς, είχε ξεπεράσει το μέτρο! Παράδειγμα, της μουτζούρωνε το πρόσωπο με κάρβουνο όταν ήταν να πάει για δουλειά έξω, τη χτυπούσε, την έκλεινε στο κελί της. Το αποτέλεσμα ήταν, η Νυμφοδώρα να χάσει το λογικό της. Γυρνούσε στα Νεκροταφεία της περιοχής, ώσπου μια ημερα βρέθηκε έξω από την πόρτα του Μοναστηριού της Βηθανίας.

Ο Γέροντας είπε ότι ο Θεός την έφερε τη λυπήθηκε και την έβαλε μέσα, με δυο όρους που έβαλε η ίδια! Να μην πηγαίνει ούτε στην εκκλησία, ούτε στην τράπεζα! Έτσι καί έγινε.

Έμεινε σε ένα σπίτι μονή της. Φόρτωνε πέτρες στην πλάτη της με τον τενεκέ. Έπαιρνε δύο πέτρες και χτυπούσε το σώμα της και τα πόδια της αλύπητα.

Ἡ κακοποίηση καί διαστρέβλωση τῆς προσευχῆς τοῦ Χριστοῦ «ἵνα πάντες ἕν ὦσιν»

Η ΚΑΚΟΠΟΙΗΣΗ ΚΑΙ ΔΙΑΣΤΡΕΒΛΩΣΗ ΤΗΣ ΠΡΟΣΕΥΧΗΣ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ «ΙΝΑ ΠΑΝΤΕΣ ΕΝ ΩΣΙΝ»

«Στὴν Ἀρχιερατικὴ προσευχὴ δὲν γίνεται λόγος γιὰ μιὰ ἐξωτερικὴ ἑνότητα, ἀλλὰ γιὰ ἑνότητα στὸΣῶμα τοῦ Χριστοῦ, ποὺ δόθηκε τὴν ἡμέρα τῆς Πεντηκοστῆς».

Προσευχὴ τοῦ Χριστοῦ γιὰ ἑνότητα

Ἀπὸ τὸ βιβλίο τοῦ Ἀρχιμ. Ἱεροθέου Βλάχου (νῦν Μητρ. Ναυπάκτου)

«Ὀσμὴ Γνώσεως» Ἐκδόσεις «Τέρτιος», Κατερίνη 1985, σελ. 99-102

«Πάτερ ἅγιε, τήρησον αὐτοὺς ἐν τῷ ὀνόματί σου, ᾧ δέδωκάς μοι, ἵνα ὦσιν ἓν καθὼς ἡμεῖς» (Ἰω. ιζ´ 11)

    

Στὴν προσευχὴ τοῦ Χριστοῦ, τμῆμα τῆς ὁποίας ἀποτελεῖ τὸ σημερινὸ εὐαγγελικὸ ἀνάγνωσμα, γίνεται λόγος γιὰ τὴν ἑνότητα τῶν μαθητῶν-Χριστιανῶν. Ὁ Χριστὸς παρακαλεῖ τὸν Πατέρα Του νὰ τηρῆ τοὺς μαθητὰς ἐν τῷ ὀνόματί Του «ἵνα ὦσιν ἓν». Τὸ χωρίον αὐτὸ χρησιμοποιεῖται συχνὰ ἀπὸ τοὺς ἀνθρώπους ποὺ ἐπιδιώκουν τὴν ἕνωσι τῶν «Ἐκκλησιῶν», ἀλλὰ μποροῦμε νὰ ποῦμε ὅτι τὶς περισσότερες φορές, ἂν ὄχι πάντοτε, κακοποιεῖται καὶ διαστρεβλώνεται. Διότι ἐδῶ ὁ Κύριος δὲν παρακαλεῖ γιὰ τὴν μελλοντικὴ ἑνότητα τῶν «Ἐκκλησιῶν», ἀλλὰ γιὰ τὴν ἑνότητα «ἐν τῇ δόξῃ τοῦ Χριστοῦ», ποὺ δίδεται στοὺς ἁγίους καὶ εἶναι παροῦσα πραγματικότητα μέσα στὴν Ἐκκλησία. Αὐτὴ τὴν βαθειὰ σημασία τοῦ αἰτήματος τοῦ Μεγάλου Ἀρχιερέως Χριστοῦ θὰ προσπαθήσουμε νὰ δοῦμε στὰ ἀμέσως ἑπόμενα.

Ἑρμηνεία τοῦ «ἵνα ὦσιν ἓν»

     Γιὰ νὰ μπορέση κανεὶς νὰ ἑρμηνεύση καλὰ τὸ χωρίο αὐτὸ πρέπει νὰ τὸ δῆ μέσα στὰ πλαίσια ὁλόκληρης τῆς ἀρχιερατικῆς προσευχῆς, ποὺ εὑρίσκεται στὸ δέκατο ἕβδομο (ιζ´) κεφάλαιο τοῦ κατὰ Ἰωάννην Εὐαγγελίου. Παρατηρεῖ κανεὶς ὅτι ὅπου ὑπάρχει ἡ φράση «ἵνα ὦσιν ἓν» συνδέεται ἀμέσως μὲ τὸ «καθὼς ἡμεῖς», μὲ τὸ «ἐν ἡμῖν», μὲ τὴν δόξα τοῦ Πατρός, τοῦ Υἱοῦ καὶ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος. Ἡ σύνδεσι αὐτὴ μᾶς δίδει τὴν πραγματικὴ ἑρμηνεία τοῦ χωρίου αὐτοῦ ποὺ μελετᾶμε.

Ὑπομονή

«ΥΠΟΜΟΝΗ»

Ἀπό τό βιβλίο «ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟ ΑΛΦΑΒΗΤΟ»

Ἁγίου Δημητρίου τοῦ Ροστώφ

«Ὑπομονῆς ἔχετε χρείαν, ἵνα τό θέλημα τοῦ Θεοῦ ποιήσαντες κομίσησθε τήν ἐπαγγελίαν» (Ἑβρ. 10. 36). Αὐτοί πού ὑπομένουν ἀγόγγυστα καί μέ καρτερία τά πάντα, μένουν πιστοί στό θέλημα τοῦ Θεοῦ. Κι αὐτοί πού μένουν πιστοί στό θέλημα τοῦ Θεοῦ, θά πάρουν τήν ἀμοιβή πού ὑποσχέθηκε Ἐκεῖνος: τή Βασιλεία τῶν Οὐρανῶν.

Γι᾿ αὐτό κι ἐσύ «μή νικῶ ὑπό τοῦ κακοῦ, ἀλλά νίκα ἐν τῷ ἀγαθῷ τό κακόν... Μηδενί κακόν ἀντί κακοῦ ἀποδιδόντες· προνοούμενοι καλά ἐνώπιον πάντων ἀνθρώπων· μή ἑαυτούς ἐκδικοῦντες, ἀγαπητοί, ἀλλά δότε τόπον τῇ ὀργῇ· γέγραπται γάρ· ἐμοί ἐκδίκησις, ἐγώ ἀνταποδώσω, λέγει Κύριος» (Ρωμ. 12. 21, 17, 19).

Μέ τό ἀστέρι στά χείλη του

ME TO AΣTEPI ΣTA XEIΛH TOY!

''Πέφευγεν ἐχθροῦ τοῦ βροτοκτόνου βέλη, o εὐλογητὸς καὶ μέγας Χριστοῦ λάτρις.

Ἆλτο ἄημα φαεσφόρον νῦν γε Ἀθανασίοιο''.

Ο Άγιος Αθανάσιος, κατά κόσμον Αναστάσιος, Eπίσκοπος Χριστιανουπόλεως, γεννήθηκε από Kερκυραίους γονείς, τον Ανδρέα και την Ευφροσύνη Κορφηνού, στην Καρύταινα της Γορτυνίας το 1640, κατ’ άλλους στην Κέρκυρα το 1664. Είχε τρία αδέλφια. Τις εγκύκλιες σπουδές του πραγματοποίησε στο σχολείο της γενετείρας του και στην συνέχειαν εφοίτησε στην περίφημη σχολή της Μονής Φιλοσόφου –μετόχι της περιφήμου Μονής Τιμίου Προδρόμου, στο φαράγγι του Λουσίου ποταμού- κάτω από την Δημητσάνα και την Στεμνίτσα. Ως κληρικός εσπούδασε και στην Κωνσταντινούπολη. Από την τρυφεράν ηλικία του ήθελε να αφιερωθή στον Θεόν.

 Βίοι αγίων και το ψαλτήρι ήσαν τα προσφιλή αναγνώσματά του, μακριά από τις κοσμικές απολαύσεις και τα ενδιαφέροντα των συνομηλίκων του. Αγαπημένη του παράκληση στην προσευχή του: «Γνώρισόν μοι, Κύριε, οδόν εν ή πορεύσομαι,ότι προς σε ήρα την ψυχήν μου…». Ο Κύριος δεν άργησε να του δείξη το θέλημά Tου, ανταποκρινόμενος στην αυταπαρνητική προσευχή του. Οι γονείς του ανήσυχοι, καθώς δεν απεφάσιζε να κάνη οικογένεια, τον αρραβώνιασαν παρά την θέλησή του με εξαίρετη νέαν εκ Πατρών. Ο Άγιος ακολουθώντας την εντολή του Θεού «τίμα τον πατέραν σου και την μητέρα σου…» δέχθηκε και συνοδευόμενος πήγε στο Ναύπλιο, για την αγορά των απαραιτήτων για το Mυστήριο. Κατά την διάρκεια του ταξιδιού, έμεινε για λίγο μόνος στον Ναό της Παναγίας του Βιδωνίου, κοντά στο χωριό Σύρνα, για να προσευχηθή να τον φωτίση ο Θεός ποιον δρόμο να ακολουθήση, των γονέων που ήθελαν να αποκατασταθή ή της καρδιάς του που ποθούσε σφόδρα την αφιέρωση στον Θεόν; Εφαρμόζοντας το «Eαυτούς και αλλήλους και πάσαν την ζωήν ημών, Χριστώ τω Θεώ παραθώμεθα…», ανέμενε με θερμή προσευχή την απάντηση του Oυρανού. 

Ρώτησα τόν μακαριστό π. Ἐπιφάνιο Θεοδωρόπουλο: − Γιατί στούς ἐσχάτους χρόνους λέγουν οἱ πατέρες θά κυκλώνουν τό θυσιαστήριο μουλάρια;

Ρώτησα τον μακαριστό π. Επιφάνιο Θεοδωρόπουλο:

− Γιατί στους εσχάτους χρόνους λέγουν οι πατέρες θα κυκλώνουν το θυσιαστήριο μουλάρια;

Γίνεσθε δέ ποιηταί λόγου καί μή μόνον ἀκροαταί

''Γίνεσθε δὲ ποιηταὶ λόγου καὶ μὴ μόνον ἀκροαταί, παραλογιζόμενοι ἑαυτούς''. 

Άγιος Ιάκωβος Ιεροσολύμων

(Ιακώβ.1,22)

https://proskynitis.blogspot.gr/2017/05/blog-post_312.html