61. Περί Ἰουλιανῆς καί ἱστορίας τοῦ Ἰππολύτου_ἡ αὐτοθυσία_Ἁγίου Παλλαδίου_Λαυσαϊκή Ἱστορία_4-10-2018

61. Περί Ἰουλιανῆς καί ἱστορίας τοῦ Ἰππολύτου_ἡ αὐτοθυσία_Ἁγίου Παλλαδίου_Λαυσαϊκή Ἱστορία_4-10-2018_ Ἀρχιμ. Σάββας Ἁγιορείτης ζωντανή μετάδοση_ Ἱ.Μ. Ἁγίας Τριάδος Ἐδέσσης_http://hristospanagia3.blogspot.gr_ht... καί τό νέο ἱστολόγιο http://agiapsychanalysi.blogspot.gr Κατέβασμα ὁμιλιῶν ἀπό τό YouTube σέ mp3 http://hristospanagia3.blogspot.gr/20...

«Ἀπό ποῦ ἀρχίζουμε τήν ἄσκηση» Εὐεργετινός Τόμος Α΄, Ὑπόθεση ΚΗ', Ἀρχ. Σάββας Ἁγιορείτης

Ἀκοῦστε τήν ὁμιλία ἐδῶ:«Ἀπό ποῦ ἀρχίζουμε τήν ἄσκηση»

Εὐεργετινός Τόμος Α΄, Ὑπόθεση ΚΗ'

Ὁμιλία στίς 31-3-2018

Μέ τή Χάρη τοῦ Θεοῦ σήμερα, πού εἶναι ἡ μεγάλη γιορτή τῆς ἀναστάσεως τοῦ Λαζάρου καί προανάκρουσμα τῆς Ἀναστάσεως τοῦ Κυρίου, ἀλλά καί τῆς ἀναστάσεως ὅλων τῶν δικαίων καί ὅλων τῶν ἀνθρώπων, συνεχίζουμε νά διαβάζουμε ἀπό τόν Εὐεργετινό καί νά ἑρμηνεύουμε τό κατά δύναμιν. Ἔχουμε φτάσει στήν 28^η Ὑπόθεση, στόν Α΄ Τόμο, ἡ ὁποία ἔχει τόν ἑξῆς τίτλο: «Περί τοῦ ἀπό ποῦ πρέπει νά ἀρχίζουμε τήν ἄσκηση, καί ὅτι ὅσοι ἀρχίζουν ἔχουν ἀνάγκη ὑπομονῆς καί βίας στόν ἑαυτό τους, διότι ἡ ἀρετή στήν ἀρχή μέν φαίνεται ὅτι εἶναι δύσκολη, ἐξαιτίας τῶν παθῶν καί τῶν προλήψεων»¹. Ὅταν λέει «προλήψεις» ἕνα κείμενο πατερικό, νά ξέρετε ὅτι ἐννοεῖ τίς προγενέστερες ἁμαρτίες καί κακές συνήθειες, τά πάθη. Μποροῦμε νά τό ποῦμε καί προκαταλήψεις, μέ τήν ἔννοια τῶν ἁμαρτιῶν καί τῶν παθῶν, τά ὁποῖα ἔχουν κάνει μία κατάληψη μέσα στήν ψυχή τοῦ ἀνθρώπου, ἔχουνε δεσμεύσει κάποιον ὑπαρξιακό χῶρο καί, ἑπομένως, ἐπηρεάζουν τόν ἄνθρωπο. Καί θά πρέπει ὁ ἄνθρωπος, ὅταν ἀρχίζει νά ζεῖ πνευματικά, νά ὑπερβεῖ αὐτές τίς προκαταλήψεις καί προλήψεις, αὐτά τά κακά πάθη, τίς κακές ἕξεις, τίς συνήθειες, τίς ἀντιλήψεις τίς κοσμικές, τούς λογισμούς καί τίς ἐπιθυμίες πού ἔχουν περάσει μέσα του, εἴτε θά λέγαμε ἑκουσίως τίς ἔβαλε ὁ ἴδιος μέσα του ἤ τίς πέρασε τό οἰκογενειακό περιβάλλον καί ἡ κοινωνία γενικότερα. Θά μπορούσαμε νά τό ποῦμε καί ἀλλιῶς κοινωνικά στερεότυπα, κάποιες ἀντιλήψεις καί ἰδέες. Καί ὄχι μόνο, ὅπως εἴπαμε καί κάποιες ἁμαρτίες καί πάθη, τά ὁποῖα ἑδραιώθηκαν μέσα μας λόγω τῆς κακῆς προηγούμενης ζωῆς.

Γι’ αὐτό φαίνεται δύσκολη ἡ ἀρετή, λέει στόν τίτλο, ἐξαιτίας αὐτῶν τῶν προλήψεων καί τῶν παθῶν. «Ὕστερα ὅμως ἀποβαίνει παρά πολύ εὐκολοκατόρθωτη» ἡ ἀρετή, ἐφόσον κανείς ξεπεράσει αὐτή τήν ἀρχική δυσκολία. «Καί ὅτι πάρα πολύ ὠφελεῖ ἡ ἰσχυρή θεμελίωση στήν ἀρχή», νά βάλει δηλαδή κανείς γερά θεμέλια. «Καί ὅτι εἶναι ἀδύνατο νά ἀκολουθήσει κανείς τόν Χριστό ἤ νά κατορθώσει ὁποιαδήποτε ἀρετή, ἐκεῖνος ὁ ὁποῖος δέν θά προετοιμάσει τόν ἑαυτό του εἰς θάνατο»². Νά εἶναι ἕτοιμος δηλαδή νά πεθάνει. Καί σάν νά ἐπίκειται ὁ θάνατός του καί νά εἶναι προτιμητέος ὁ θάνατος καί ὁ ἴδιος νά αἱρεῖται, νά διαλέγει δηλαδή, τόν θάνατο παρά τή ζωή μακράν τοῦ Θεοῦ. Καλύτερα δηλαδή ἕνας θάνατος χάριν τοῦ Θεοῦ, χάριν τῶν ἐντολῶν τοῦ Θεοῦ, παρά μιά ζωή χωρίς τόν Θεό. Οὐσιαστικά δηλαδή, αὐτό τό κεφάλαιο μᾶς βάζει ἕναν ὑπομνηματισμό, θά λέγαμε, στά λόγια τοῦ Κυρίου «ὅστις θέλει ὀπίσω μου ἐλθεῖν..»³. Μᾶς παρουσιάζει ἕναν ὑπομνηματισμό σ’ αὐτά τά λόγια, «ὅποιος θέλει νά Μέ ἀκολουθήσει» -εἶπε ὁ Κύριος- «πρέπει νά ἀπαρνηθεῖ τόν ἑαυτό του καί νά ἄρει τόν σταυρό του καί νά Μέ ἀκολουθήσει»⁴. Πῶς δηλαδή πρέπει νά ξεκινάει κανείς νά ζεῖ πνευματικά. Ἀπό ποῦ ξεκινάει λοιπόν ἡ ἄσκηση, ἀπό ποῦ ἀρχίζει ἡ πνευματική ζωή.

ΓΕΡΟΝΤΙΚΟΝ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΟΡΟΥΣ: Ὁ μάγειρας εἶπε τόν ἄλλο χρόνο δέν ἔρχομαι

 Στην ίδια ησυχαστική Καλύβα «Κοίμησις της Θεοτόκου» στα Κατουνάκια λίγα χρόνια πρίν να φύγουν απ' αυτήν, ο Παπα - Ιγνάτιος με την συνοδεία του, στην εορτή της Παναγίας που έκαναν πανηγυρική αγρυπνία, είχαν για μάγειρα τον Μοναχό Παΐσιο, στον οποίο παρέδωσαν τα ψάρια για να τα παρασκευάσει.

Τα ψάρια, τα οποία μετά βίας έφταναν να φάνε 25 - 30 άτομα, ήταν πολύ λίγα για να φάνε όλοι οι πατέρες που είχαν συντρέξει από ευλάβεια στην πανηγυρική εκείνη αγρυπνία, διότι πριν από 50 χρόνια, που έγινε το θαύμα αυτό, το Άγιον Όρος είχε πολλούς Μοναχούς και έτσι βρέθηκαν από 30, που υπολόγισαν οι πανηγυρίζοντες περισσότεροι από εκατό Μοναχοί.

 

Οι γέροντες της Καλύβης αυτής όταν είπαν στο μάγειρα Γερο -Παΐσιο ότι στο τραπέζι θα καθίσουν να φάνε περισσότεροι από εκατό μοναχοί, τότε ο μάγειρας είπε: «δεν μου λέτε γεροντάδες μου, πώς θα ταΐσω τόσον κόσμο; τι να τους δώσω να φάνε;

Ε! Λεβέντη, γιά στάσου νά σέ φιλέψω!

 Άγιος Παΐσιος Αγιορείτης (1924-1994).

 Ο κύριος Π.Π. επισκέφτηκε τον Γέροντα [τον άγιο Παΐσιο Αγιορείτη] με τον βαφτιστικό του. Ήθελε να πάρει την ευχή του και να συζητήσει μαζί του κάποια θέματα, που τον απασχολούσαν.

Αφού ο Γέροντας τους κέρασε, ο κ. Π. είπε στον μικρό να πάει καμιά βόλτα, για να μιλήσει με τον Γέροντα. Ο μικρός απομακρύνθηκε.

Κάποια στιγμή που το παιδί βρισκόταν από την πίσω πλευρά του κελιού κι έπαιζε, άρχισε να φωνάζει:

– Νουνέ! Νουνέ!

Τότε ο Γέροντας, χωρίς να βλέπει με τα σωματικά μάτια του τίποτα και χαμογελώντας, του φώναξε:

– Πάρ’ τον και φερ’ τον κι αυτόν μαζί σου εδώ!

Σε λίγο, προς έκπληξη του κ. Π., ο μικρός χαρούμενος έφερε μπροστά έναν σκαντζόχοιρο. Τον άφησε κάτω μπροστά τους.

Ἀρχιμ. Κύριλλος Κωστόπουλος, Περί τοῦ δεύτερου γάμου τῶν κληρικῶν

ΠΕΡΙ ΤΟΥ ΔΕΥΤΕΡΟΥ ΓΑΜΟΥ ΤΩΝ ΚΛΗΡΙΚΩΝ

Ἀρχιμ. Κυρίλλου Κωστοπούλου, Ἱεροκήρυκος Ἱ. Μ. Πατρῶν – Δρος Θεολογίας

  Τὰ ἱερὰ μυστήρια τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας μας ἔχουν ἁγιαστικὸ καὶ μεταμορφωτικὸ - ἠθικὸ χαρακτήρα στὴν ἐπίγεια ζωὴ τοῦ ἀνθρώπου. Ἔτσι καὶ ὁ γάμος, ὡς «μυστήριον μέγα» (πρβλ. Ἐφεσ. 5, 32), ἀποτελεῖ γεγονὸς φανερώσεως καὶ πραγματώσεως τῆς ἀγαπητικῆς ἐν τῇ Ἐκκλησίᾳ κοινωνίας. Μὲ τὸ μυστήριο τοῦ γάμου, μέσα ἀπὸ τὴν ἑνότητα ἀνδρὸς καὶ γυναικός, ἔρχεται ἡ Ἐκκλησία νὰ φανερώση τὸ χάρισμα τῆς «ὄντως ζωῆς». Ἡ σχέση τῶν συζύγων γίνεται ἐκκλησιαστικὸ γεγονός, τὸ ὁποῖο πραγματώνεται κυρίως μέσῳ τῆς Ἐκκλησίας. Εἶναι, θὰ λέγαμε, ἐμπειρία μετοχῆς στὴν κοινωνία τῶν Ἁγίων. Ἐξάλλου, ἡ συσχέτιση τῆς κοινωνίας τοῦ γάμου μὲ τὴν Ἐκκλησία ἔχει γίνει ἐξ ἀρχῆς γενικὴ διδασκαλία στὴν Ἱ. Παράδοση τῆς Ἐκκλησίας μας. Γιὰ τὸν λόγο αὐτὸ καὶ ὁ γάμος – οἰκογένεια χαρακτηρίσθηκε ὡς «κατ᾽οἶκον ἐκκλησία» (βλ. Ρωμ. 16, 5. Α´ Κορ. 16, 19. Κολ. 4, 15). Ὁ Ἱερὸς Χρυσόστομος τὸ ὁμολογεῖ: «Οὐ μικρὰ ἀρετή, τὸ καὶ τὴν οἰκίαν ἐκκλησίαν ποιῆσαι» (PG 61, 376).

   Ἡ ἱερότητα καὶ ἡ ἀποδοχὴ τοῦ γάμου ὑπῆρξε γεγονὸς ποὺ ἀφοροῦσε καὶ τὸ ἱερατικὸ τάγμα τῆς Ἐκκλησίας ἀπὸ τὴν πρώτη στιγμὴ τῆς ἱδρύσεως αὐτῆς. Ὅλοι γνωρίζουμε ὅτι ἀνάμεσα στὴν χορεία τῶν Ἁγίων Ἀποστόλων ὑπῆρχαν καὶ ἔγγαμοι (πρβλ. Ματθ. 8, 14. Πράξ. 21, 9). Γι᾽ αὐτὸ καὶ στὴν Ὀρθόδοξο Ἐκκλησία μας δὲν ἐφαρμόζεται ἡ ὑποχρεωτικὴ ἀγαμία στὸν κλῆρο, ὅπως δυστυχῶς βλέπουμε νὰ ἐπιβάλλεται στὴν αἵρεση τοῦ Παπισμοῦ. Ἀντιθέτως, ὁ 1^ος κανόνας τῆς ἐν Γάγγρᾳ Συνόδου ἀναθεματίζει ὅποιον βδελύσσεται τὸν γάμο (Σύνταγμα Κανόνων 3, 100), ἐνῶ ἐπίσης στὸν 4^ο κανόνα τῆς ἰδίας Συνόδου ἀναθεματίζεται ὅποιος καταφρονεῖ τοὺς ἐγγάμους κληρικοὺς καὶ προτιμᾶ τοὺς ἀγάμους ὡς καθαρωτέρους (ὅπ.π., 103. Βλ. καὶ Γάγγρ.10). Πρέπει δὲ νὰ ὑπογραμμίσουμε στὸ σημεῖο αὐτὸ ὅτι ἡ ἀγαμία στὸν μοναστικὸ βίο εἶναι εἰδικὸ χάρισμα καὶ δίδεται ἐκ Θεοῦ μὲ τὴν θέληση τοῦ ὑποψηφίου μοναχοῦ. Ὁ Ἴδιος ὁ Κύριός μας ἔχει πεῖ: «οὐ πάντες χωροῦσιν τὸν λόγον [τοῦτον] ἀλλ᾽ οἷς δέδοται» (Ματθ. 19, 11).

Ὁ Ἀπόστολος Παῦλος ρητῶς ξεκαθαρίζει τὰ περὶ γάμου τῶν κληρικῶν.

Λέμε τό "Πάτερ ἡμῶν", ἀλλά κάνουμε τά ἀντίθετα δυστυχῶς... (Ὁσίου Ἰσιδώρου Πηλουσιώτου)

 Επιστολή 24 - ΣΤΟΝ ΔΙΑΚΟΝΟ ΕΥΤΟΝΙΟ

Στο «Πάτερ ημών»

Συ βέβαια φαίνεσαι να θαυμάζεις τη συντομία της προσευχής, εγώ όμως θαύμαζα πάντοτε και θαυμάζω την με λίγα λόγια εξαίσια φιλοσοφία.

Γιατί, αν και η απαγγελία των λόγων είναι εύκολη, δεν είναι όμως εύκολη και η ερμηνεία των νοημάτων. Γιατί δεν είναι μόνο ακρατής των λόγων, αλλά και ποιητής των έργων.

 

Θεωρώ λοιπόν ότι προχωρεί πέρα από κάθε τόλμη αυτός που από τη μια δεν κάνει αυτά που ταιριάζουν σε ευδόκιμο υιό, και από την άλλη τολμά να αποκαλεί και πατέρα τον Δεσπότη, και ενώ κάνει αυτά από τα οποία θα δυσφημισθεί το όνομα του Θεού, επιχειρεί όμως να λέγει, «Ας τιμάται το όνομά σου», και ενώ είναι επισημότατος δορυφόρος του τυράννου, να λέγει, «Ας έρθει η βασιλεία σου», δηλαδή εμφανίσου σ’ αυτούς που τυραννιούνται βασιλιάς νικηφόρος, δίνοντας την ανίκητη συμμαχία εναντίον της αμαρτίας.

 

Και ακόμα, ενώ δεν κάνει τίποτε από αυτά που θέλει ό Θεός, υποκρίνεται την αρετή και λέγει,« Ας γίνει το θέλημά σου, όπως στον ουρανό, έτσι και στη γη», και ενώ επιδίδεται στην απόλαυση και στην ασωτία και αποθηκεύει πολλά όχι μόνο για την τροφή του, αλλά και ως εφόδια για τη γαστριμαργία του, εύχεται: «Το καθημερινό μας άρτο» (δηλαδή ή αυτό που είναι κατάλληλο για την ψυχή, ή εκείνο που αρκεί για το σώμα) «δώσε το μας σήμερα». Γιατί το «σήμερα» σημαίνει τα καθημερινά απαιτούμενα αγαθά. Αφού δηλαδή οδήγησε τη νοερή ψυχή στην ύψιστη φιλοσοφία, ορίζει και τον χρόνο για τον οποίο κάνει το αίτημα.

Ἐσύ νά πιστεύεις καί θά δεῖς καί μεγαλύτερα θαύματα!

Ο Γέροντας, Ιερομόναχος, Πατήρ Σίμων Αρβανίτης (1901-1988).

  [Διήγηση Μοναχού Ζωσιμά]:

Μια μέρα είχε έλθει ένα πούλμαν στο μοναστήρι με 50 άτομα. Ο Γέροντας [ο Πατήρ Σίμων Αρβανίτης] μου είπε να τους δώσω να φάνε.

Εγώ ετοίμασα την τράπεζα και βλέπω ότι ψωμί δεν είχαμε· είχαμε μόνο ένα καρβέλι.

Τι να κάνω; το παίρνω και πηγαίνω στον Γέροντα και είπα:

– Γέροντα, δεν έχουμε ψωμί· μόνο αυτό το καρβέλι υπάρχει.

Και λέει:

– Φέρ’ το εδώ.

Το δίνω, το ευλόγησε και είπε:

Πατήρ Δαμασκηνός. Γιά τό Θεῖο Φῶς

 

"Όταν αρχίζομε αυτές τις νοητές πορείες, γινόμεθα έκπεινοι και έκδιψοι της θείας αγάπης και ορμάμε εις αναβάσεις τολμηρές. Τολμηρό ανέβασμα είναι η νοητή θεωρία εις τους μυστικούς χώρους των αγγέλων και εν συνεχεία εις τους υπερβατικούς χώρους της ησυχίας και της σιωπής, εκεί όπου κατοικεί ο Θεός. Εκεί επιθυμούμε να φθάσομε και να ομιλήσομε με τον λατρευτό μας Θεόν. Αυτός είναι ο έρως που μας ανυψώνει συνεχώς μέχρι την τελικήν ένωσιν μετά του Θεού. Αυτός ο έρως είναι, δύναμις, δια της οποίας ο μοναχός ξέρει ν αγαπά και να θυσιάζεται έως θανάτου• είναι όλος φως, είναι όλος βασιλεία, όλος άκτιστον φως και ανέσπερο φως". Αυτός ο έρως εκυρίευε ολην την ύπαρξιν του π. Δαμάσκηνου και εζη μέσα εις το θείον φως. Επρόδιδεν ακουσίως τον εαυτόν του, όταν έλεγε: "Να γίνει ο εαυτός μας ολόκληρος ένα φως, μία φωτεινή λαμπάδα. Το είδαμε το φως, το ξαναείδαμε το φως και το ξαναβλέπομε το φως.

Ὑπομονή καί προσευχή! Ὑπομονή καί προσευχή! ἔλεγε πάντοτε ὁ μακαριστός ἅγιος Γέροντάς μας Κύριλλος.

 Υπομονή και προσευχή!  Υπομονή και προσευχή! έλεγε πάντοτε ο μακαριστός άγιος Γέροντάς μας Κύριλλος.    -Κάνω   προσευχή Γέροντα, πόσο, πόσο προσευχή ;     - Λίγα "κύριε ελέησον" παραπάνω , λίγα  "κύριε ελέησον " παραπάνω......

The anti-monastic and anti-hesychastic spirit today

ΤΗΕ ROLE OF THE ORTHODOX CHURCH

previous:https://hristospanagia3.blogspot.com/2018/10/atheistic-education-in-contemporary.html

The anti-monastic and anti-hesychastic spirit today

This New Age spirit, the secularized and syncretistic spirit (a blend of dogmas from various religions) has been submissively adopted by many people. We can observe that when somebody decides to become a monk or a priest… negative reaction by their very parents and relatives and close friends is a common practice. “What are you up to? Are you sure? Do you really mean to become a monk?” are some of the phrases they use.

This mind-set was not present among the Greek peoples before the Revolution (1821 A.D.). They loved both the monks and the nuns, which were considered exemplary models for the laity. Just read about Byzantium and its history.

18 Ὀκτωβρίου. ♰ Λουκᾶ τοῦ ἀποστόλου καί εὐαγγελιστοῦ. Ἁγιογραφικό ἀνάγνωσμα.

ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΟ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ - Τοῦ εὐαγγελιστοῦ. 18 Ὀκτ. (Κλσ. δ΄ 5-11, 14-18).

Κολ. 4,5             Ἐν σοφίᾳ περιπατεῖτε πρὸς τοὺς ἔξω, τὸν καιρὸν ἐξαγοραζόμενοι.

Κολ. 4,5                     Να συμπεριφέρεσθε με σύνεσιν και φρόνησιν προς τους ανθρώπους που ευρίσκονται έξω από την Εκκλησίαν του Χριστού, εκμεταλλευόμενοι κάθε ευκαιρίαν, δια να πράττετε το αγαθόν, κερδίζοντες έτσι τον καιρόν σας.