Περί διορθώσεως τῶν ἐξωτερικῶν αἰσθήσεων, 2ο μέρος (Ἀόρατος Πόλεμος), π. Σάββα Ἁγιορείτου

Περί διορθώσεως τῶν ἐξωτερικῶν αἰσθήσεων, 2ο μέρος (Ἀόρατος Πόλεμος), π. Σάββα Ἁγιορείτου, 06-3-2008

 

Περί διορθώσεως τῶν ἐξωτερικῶν αἰσθήσεων, 1ο μέρος (Ἀόρατος Πόλεμος),Ἀρχ. Σάββα Ἁγιορείτου

Περί διορθώσεως τῶν ἐξωτερικῶν αἰσθήσεων, 1ο μέρος (Ἀόρατος Πόλεμος), π. Σάββα Ἁγιορείτου, 28-2-2008

 

Ὁ πόλεμος τῶν σαρκικῶν παθῶν (Ἀόρατος Πόλεμος), 1ο μέρος, Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου

 Ὁ πόλεμος τῶν σαρκικῶν παθῶν (Ἀόρατος Πόλεμος), 1ο μέρος, Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου, 07-02-2008

Εἶναι ἡ κόλαση αἰώνια; (Εὐεργετινός), Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου

Εἶναι ἡ κόλαση αἰώνια; (Εὐεργετινός), Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου, 23-10-2010

 

Οἱ τρόποι τῆς ἐγκαταλείψεως τοῦ ἀνθρώπου ἀπό τήν Χάρη τοῦ Θεοῦ (Εὐεργετινός), Ἀρχ. Σάββα Ἁγιορείτης

Οἱ τρόποι τῆς ἐγκαταλείψεως τοῦ ἀνθρώπου ἀπό τήν Χάρη τοῦ Θεοῦ (Εὐεργετινός), Ἀρχ. Σάββα, 16-10-2010

 

Πῶς φωτίζεται ὁ νοῦς τοῦ ἀνθρώπου (Εὐεργετινός), 3ο μέρος, Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου

Πῶς φωτίζεται ὁ νοῦς τοῦ ἀνθρώπου (Εὐεργετινός), 3ο μέρος, Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου, 09-10-2010

 

Πῶς φωτίζεται ὁ νοῦς τοῦ ἀνθρώπου (Εὐεργετινός), 2ο μέρος, Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου

 Πῶς φωτίζεται ὁ νοῦς τοῦ ἀνθρώπου (Εὐεργετινός), 2ο μέρος, Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου, 02-10-2010

Οἱ δαίμονες δέν γνωρίζουν τί σκεφτόμαστε (Εὐεργετινός), Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου

Οἱ δαίμονες δέν γνωρίζουν τί σκεφτόμαστε (Εὐεργετινός), Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου, 18-09-2010

 

Πόλεμος τῶν παθῶν μέ ἀνδρεία (Ἀόρατος Πόλεμος), Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου

Πόλεμος τῶν παθῶν μέ ἀνδρεία (Ἀόρατος Πόλεμος), Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου, 24-01-2008

 

Τό ξεκίνημα τῆς πνευματικῆς μάχης κάθε πρωί (Εὐεργετινός), Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου

Τό ξεκίνημα τῆς πνευματικῆς μάχης κάθε πρωί (Εὐεργετινός), Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου, 08-11-2009

 

Ἡ συναναστροφή μέ τούς αἱρετικούς (Εὐεργετινός)

 Ἡ συναναστροφή μέ τούς αἱρετικούς (Εὐεργετινός) 04-09-2010

Ἡ βλασφημία καί ἡ ἀντιμετώπιση τῶν ὑβριστῶν, Αγίου Παϊσίου - Η Ευθύνη της Αγάπης καί τό Χρέος τῆς Ομολογίας, Ἀρχ. Σάββα Ἁγιορείτου

Ἡ βλασφημία καί ἡ ἀντιμετώπιση τῶν ὑβριστῶν, Αγίου Παϊσίου - Η Ευθύνη της Αγάπης καί τό Χρέος τῆς Ομολογίας, 30-6-2024, 

Ἀρχ. Σάββα Ἁγιορείτου

 Ἱ.Μ. Ἁγίας Τριάδος Ἐδέσσης

Ὁ πόλεμος ἐναντίον τῆς ἀμέλειας (Ἀόρατος πόλεμος), Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου

Ὁ πόλεμος ἐναντίον τῆς ἀμέλειας (Ἀόρατος πόλεμος), Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου, 21-02-2008

 

π. Ἀρσένιος Βλιαγκόφτης: «Εὐρωεκλογές: Ἡ Εὐρώπη εἶπε ὄχι στὸν πόλεμο»

Ἐκπομπὴ μὲ τὸν ὁσιολογιώτατο Μοναχὸ Ἀρσένιο Βλιαγκόφτη, μὲ θέμα: «Εὐρωεκλογές: Ἡ Εὐρώπη εἶπε ὄχι στὸν πόλεμο», Κυριακή 16 Ἰουνίου 2024.
http://www.orthodoxia-ellhnismos.gr/2024/06/blog-post_63.html

«Δός μοι Κύριε μετάνοιαν ὁλόκληρον καί καρδίαν ἐπίπονον εἰς ἀναζήτησίν Σου», Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου

 

Πῶς κατεβαίνει ὁ νοῦς στήν καρδιά; Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου

 

Ἅγιοι νεομάρτυρες τῆς Σερβίας (Α)

15 Ιουνίου

Άγιοι νεομάρτυρες της Σερβίας (Α)

Пострадало монаштво и свештенство СПЦ у НДХ -ΕΔΩ

Επ’ ευκαιρία του εορτασμού της δεύτερης χριστιανικής χιλιετίας το έτος 2000, η Ιερά Σύνοδος της Σερβικής Ορθοδόξου Εκκλησίας αποφάσισε να μνημονεύονται την ημέρα αυτή [15 Ιουνίου] όλοι οι νεομάρτυρες της Σερβίας από την εποχή της τουρκοκρατίας έως τον 20ο αιώνα και ιδιαιτέρως τα θύματα του καθεστώτος των Κροατών Ουστάσι που υποστήριζε η ναζιστική Γερμανία. Κατά την περίοδο αυτή (1941-1945) περί τους 700.000 άνδρες, γυναίκες και παιδιά πέθαναν αφού υπέστησαν φρικαλεότητες «τέτοιες που ο κόσμος δεν είχε γνωρίσει από την εποχή του Νέρωνα», επειδή αρνήθηκαν να εγκαταλείψουν την Πίστη των πατέρων τους ασπαζόμενοι τον Ρωμαιοκαθολικισμό που ομολογούσαν οι Ουστάσι.

Ο μητροπολίτης ΔΟΣΙΘΕΟΣ του Ζάγκρεμπ χειροτονήθηκε επίσκοπος Νίσσης το 1913. Στις αρχές του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου φυλακίστηκε και δεν μπόρεσε να μεταβεί στην επισκοπή του παρά μόνο το 1918.

Όταν αποκαταστάθηκε η ειρήνη ορίστηκε αντιπρόεδρος του τοπικού επισκοπικού συμβουλίου και έλαβε μέρος στις συνομιλίες με το Οικουμενικό Πατριαρχείο. Αφού πέρασε τρία χρόνια στην Τσεχοσλοβακία, ορίσθηκε επίσκοπος της νέας επισκοπής Ζάγκρεμπ το 1931. Διέλαμψε εκεί με πλήθος φιλανθρωπικών δραστηριοτήτων και με την δημιουργία ιερατικής σχολής, αφιερωμένης στην αγία Παρασκευή (Πέτκα). Ορίσθηκε επίσης επίτροπος των επισκοπών Γκόρνι-Κάρλοβατς και Μπάνια-Λούκα και βοηθούσε τον επίσκοπο Μύρωνα του Πατράτς. Όταν αρρώστησε βαριά ο πατριάρχης Βαρνάβας, ο Δοσίθεος ανέλαβε να τον αντικαταστήσει, ενώ μετά τον θάνατο του τελευταίου και μέχρι την εκλογή νέου πατριάρχη διοικούσε την αρχιεπισκοπή Βελιγραδίου-Κάρλοβτσι.

Τὸ ἀκόλουθο περιστατικό μας δείχνει πόσο σημαντικὴ εἶναι ἡ τέλεση μνημόσυνου στὴ θεία λειτουργία

Το άφθαρτο λείψανο του Αγ.Θεοδοσίου του Τσερνιγκωφ

Κατά την ανακομιδή των λειψάνων και την αγιοκατάταξη του αγ. Θεοδοσίου του Τσερνίγκωφ [ΕΔΩ](η οποία έλαβε μέρος στις 9/22 Σεπτεμβρίου 1896), ο φημισμένος Στάρετς Αλέξιος (+1917), ιερομόναχος του Ερημητηρίου του Γκολοσέεβ [ΕΔΩ] ο οποίος συμμετείχε στην ανακομιδή των λειψάνων, αποκαμωμένος καθώς καθόταν δίπλα στα λείψανα, λαγοκοιμήθηκε και είδε μπροστά του τον άγιο, ο οποίος του είπε:

--Σ’ ευχαριστώ που κοπιάζεις για μένα και σε παρακαλώ θερμά, όταν τελέσεις τη θεία λειτουργία, να μνημονεύσεις τους γονείς μου – και έδωσε τα ονόματά τους.

--Πώς μπορείς εσύ, ω Άγιε, να ζητάς τις δικές μου προσευχές, όταν εσύ ο ίδιος στέκεσαι στον ουράνιο Θρόνο και ικετεύεις το Θεό να δωρίσει στους ανθρώπους το έλεός Του»; ρώτησε ο ιερομόναχος.

--Ναι, αυτό είναι αλήθεια», απάντησε ο άγιος Θεοδόσιος, αλλά η προσφορά στη θεία λειτουργία έχει περισσότερη δύναμη από την προσευχή μου.

Ἡ Ἑλλάς «μάχεται» καί γιά τά δικαιώματα τῶν ὁμοφυλοφίλων στό Ἰράν καί τό Ἰράκ!

 

Ο ΚΑΤΗΦΟΡΟΣ δέν ἔχει τέλος. Λίγες ἡμέρες μετά τόν διχασμό πού δημιούργησε τό «pride» τῶν Ἀθηνῶν, ἡ ἑλληνική κοινωνία διχάζεται καί πάλι ἐξ αἰτίας σχολίων ὡς πρός τό ποιά εἶναι ἡ «ἀνδρική» συμπεριφορά. Ἄν τά πράγματα δέν ἦταν σοβαρά, θά μποροῦσε κανείς νά θεωρήσει ὅτι πρόκειται γιά ἐξαλλοσύνες ἁρμόζουσες σέ ἥσσονος ποιότητος θεάματα. Ὅμως ὑπάρχουν, ὅπως ἀποκαλύπτουμε σήμερα, καί ἄλλες πολύ σοβαρές πτυχές πού ἅπτονται τῆς διεθνοῦς θέσεως καί τῆς πολιτικῆς τῆς χώρας. Πράγματι, τά ζητήματα τῶν ΛΟΑΤΚΙ ἔχουν καταστεῖ κεντρικό ζήτημα ἐξωτερικῆς πολιτικῆς γιά τήν Ἑλλάδα.

Tοῦ Εὐθ. Π. Πέτρου

Συμφώνως πρός πληροφορίες τῆς «Ἑστίας», τό Ὑπουργεῖο Ἐξωτερικῶν ἔχει δώσει προφορικές καί γραπτές ὁδηγίες στίς διπλωματικές ἀρχές μας νά θέτουν ζητήματα δικαιωμάτων τῶν ὁμοφυλοφίλων καί σέ χῶρες τῆς Ἀνατολῆς σέ ὅλους... τούς διεθνεῖς ὀργανισμούς στούς ὁποίους ἡ χώρα μας ἐκπροσωπεῖται. Νά «μάχονται» δηλαδή ὑπέρ τῶν δικαιωμάτων τῶν ὁμοφυλοφίλων σέ χῶρες ὅπως τό Ἰράκ καί τό Ἰράν καί νά «στιγματίζουν τίς πολιτικές κρατῶν ἐγείροντας ζητήματα διώξεως καί καταπιέσεως.» Δηλαδή ὑπεράνω καί πέραν τῶν συμφερόντων τῆς χώρας καί τῶν συμμαχιῶν τίς ὁποῖες θά πρέπει νά σχηματίσουμε γιά τήν ὑποστήριξη τῆς πολιτικῆς μας ἀνά τόν κόσμο, θά τίθεται τό ἐάν τρίτες χῶρες ἀναγνωρίζουν ἤ ὄχι δικαιώματα (ἤ ἴσως θά ἦταν ἀκριβέστερο νά τά χαρακτηρίσουμε προνόμια) γιά τούς ΛΟΑΤΚΙ.

ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΣ ΙΠΠΩΝΟΣ +430

ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΣ ΙΠΠΩΝΟΣ +430.

Ο μέγιστος εκκλησιαστικός Πατέρας της Δύσεως.

ΓΕΝΙΚΗ ΘΕΩΡΗΣΗ. ΕισαγωγήΟ ιερός Αυγουστίνος υπήρξε ο μέγιστος και ο πολυγραφότερος των εκκλησιαστικών πατέρων και θεολόγων της Δύσεως και τεράστιας επιδράσεως συγγραφέας στον δυτικό χριστιανισμό. Πο­λυτάλαντος και μεγαλοφυής, κυριάρχησε στην μεσαιωνική σκέψη (θεολογία, φιλοσοφία, μεθοδολογία), κυρίως μέχρι την εποχή (ΙΒ'- ΙΓ' αί.), κατά την όποια ο Αριστοτελισμός υιοθετήθηκε - στην θέση του Πλάτωνα και του Νεοπλατωνισμού - ως το απόλυτο όργανο οικοδομήσεως και αποδείξεως της διδασκαλίας της Εκ­κλησίας. Βέβαια, μέσω κυρίως των Φραγκισκανών (Bonaventunκ.ά.) συνέχισε να επηρεάζει βαθιά την ρωμαιοκαθολική περισσότερο - άλλα και την προτεσταντική αργότερα - θεολογική σκέψη, ενώ κοινωνιολόγοι, πολιτειολόγοι και ιστορικοί της φιλοσοφίας ανατρέχουν πάντοτε στα κείμενα του. Η δυτική, γενικά, θεολογία είναι αδιανόητη χωρίς την συνεχή παρουσία του Αυγουστίνου, θετικά περισσότερο αλλά και αρνητικά. Στην χριστιανική Ανα­τολή για αιώνες ο Αυγουστίνος έμεινε σχεδόν άγνωστος και γι’ αυτό η επίδρασή του υπήρξε μηδαμινή έως μηδενική.

Από το 386 περίπου έως το τέλος της ζωής του (+ 430), με σκοπό: να απολογηθεί για την μεταστροφή του στην Εκ­κλησία και να πείσει τον εαυτό του και τους άλλους για την ορθό­τητα της αποφάσεως του αυτής· να καταπολεμήσει τους εθνικούς και τους Μανιχαίους, που αρχικά τον είχανε προσελκύσει· να ανα­τρέψει τους Δονατιστές και τους Πελαγιανούς, που νόθευαν την διδασκαλία της Εκκλησίας ή απειλούσανε την ενότητά της· να οικοδομήσει τους πιστούς, επιλύοντας πρακτικά προβλήματα ηθικής και πνευματικής ζωής· να αναλύσει και να υποστηρίξει την δογματική διδασκαλία· να εξηγήσει την σχέση της σώζουσας Εκ­κλησίας (civitasDei) και του κοσμικού κράτους (civitasterrena) στην ιστορία· και να ερμηνεύσει την άγ. Γραφή.

Τὰ περὶ τοῦ Θεοῦ ἐρωτήματα

Τὰ περὶ τοῦ Θεοῦ ἐρωτήματα

Γράφει ὁ κ. Ἀνδρέας Κεφαλληνιάδης, Δάσκαλος Γ΄ Ἀρσακείου – Τοσιτσείου Δημοτικοῦ Σχολείου Ἑκάλης

Πολλοὶ ἄνθρωποι ἰσχυριζόμενοι ὅτι θέλουν νὰ πιστέψουν, καταφεύγουν σὲ σαθρὰ εὐφυολογήματα ποὺ προδίδουν παχυλὴ ἄγνοια, ἂν ὄχι καὶ προκατάληψη. Ποῦ εἶναι ὁ Θεός; ἀναρωτιοῦνται. Δεῖξτε μας τὸ Θεό, γιὰ νὰ τὸν πιστέψουμε κι ἐμεῖς! Ὁ Θεὸς ὅμως δὲν νοεῖται ὡς ὑλικὴ οὐσία, ποὺ μπορεῖ νὰ δεῖ ὁ ἄνθρωπος μὲ τὰ μάτια τοῦ σώματος.

«Πνεῦμα ὁ Θεὸς» (Ἰωάν. δ΄ 24) διακήρυξε ὁ Ἰησοῦς συνομιλώντας μὲ τὴ Σαμαρείτιδα. Καὶ τὸ πνεῦμα εἶναι ἀόρατο. «Θεὸν οὐδεὶς ἑώρακε πώποτε», δηλ. τὸν Θεό, ὅπως εἶναι, ὡς Πνεῦμα δηλαδή, δὲν εἶδε ποτὲ κανένας (Ἰωάν. Α΄ 18). Ἔπειτα, ἂν ὁ ἄνθρωπος ἔβλεπε τὸ Θεό, δὲν θὰ χρειαζόταν τὴν πίστη, γιατί τότε θὰ εἶχε τὴ γνώση, δηλαδὴ τὴ βεβαιότητα. Ἀλλὰ σ’ αὐτὴ τὴν περίπτωση, ἡ ἐνάρετη ζωὴ τοῦ ἀνθρώπου θὰ εἶχε μόνο σχετικὴ ἀξία, ἀφοῦ δὲν θὰ ἦταν ἀποτέλεσμα ἐλεύθερης ἐπιλογῆς, ἀλλὰ προϊὸν καταναγκασμοῦ. Μόνον ὅταν ὁ ἠθικὸς βίος στηρίζεται στὴν πίστη, ἀποκτᾶ ἀπόλυτη ἠθικὴ ἀξία. Μόνο ὅταν ἡ πίστη ἀποτελεῖ ἀποτέλεσμα τῆς ἐλεύθερης βούλησης τοῦ ἀνθρώπου ἀποτελεῖ ἀρετὴ γιὰ τὸν ἄνθρωπο. Γι’ αὐτὸ καὶ ὁ Κύριος ἀπευθυνόμενος πρὸς τὸν Θωμᾶ μακάρισε ἐκείνους ποὺ ἐνῷ δὲν εἶδαν τὴ σωματικὴ παρουσία Του πάνω στὴ γῆ, θὰ πιστέψουν σ’ Αὐτὸν (Ἰωάν. κ΄ 29).

2 Ἰουλίου. † Κατάθεσις τῆς τιμίας ἐσθῆτος τῆς Θεοτόκου ἐν Βλαχέρναις (473). Ἁγιογραφικό ανάγνωσμα.

Ἀποστολικό ἀνάγνωσμα. Τῆς Θεοτόκου, 21 Νοεμβρίου (Ἑβρ. θ΄ 1-7).

Εβρ. 9,1            Εἶχε μὲν οὖν καὶ ἡ πρώτη σκηνὴ δικαιώματα λατρείας τό τε Ἅγιον κοσμικόν·

Εβρ. 9,1                     Λοιπόν η πρώτη διαθήκη, που εσυμβολίζετο από την σκηνήν του μαρτυρίου, είχε λατρευτικάς διατάξεις, όπως επίσης και το επίγειον θυσιαστήριον.

Εβρ. 9,2            σκηνὴ γὰρ κατεσκευάσθη ἡ πρώτη, ἐν ᾗ ἥ τε λυχνία καὶ ἡ τράπεζα καὶ ἡ πρόθεσις τῶν ἄρτων, ἥτις λέγεται Ἅγια.

Εβρ. 9,2                    Διότι είχε κατασκευασθή το πρώτον τμήμα της σκηνής, όπου υπήρχε η επτάφωτος χρυσή λυχνία και η τράπεζα και οι άρτοι, τους οποίους απέθεταν επάνω εις αυτήν ως προσφοράν προς τον Θεόν. Και αυτό το πρώτον τμήμα της σκηνής, που εκλείετο προς την αυλήν με το πρώτον παραπέτασμα, ελέγετο Αγια.

Ἅγιος Μάρτυς Ἕκτωρ (Ἕκτορας).

Άγιος Μάρτυς Έκτωρ (Έκτορας).
20 Ιουνίου.

ΠΗΓΗ ΕΔΩ


Ο Άγιος Έκτωρ (Άγιος Έκτορας) είναι μάρτυρας των ρωμαϊκών χρόνων. Είναι από τους λησμονημένους Μάρτυρες και δεν αναφέρεται στα γνωστά Συναξάρια.

Θρηνῶ καὶ ὀδύρομαι...

 

Ἦχος πλ. δ´.

Θρηνῶ καὶ ὀδύρομαι, ὅταν ἐννοήσω τὸν θάνατον, καὶ ἴδω ἐν τοῖς τάφοις κειμένην τὴν κατ᾿ εἰκόνα Θεοῦ, πλασθεῖσαν ἡμῖν ὡραιότητα, ἄμορφον, ἄδοξον, μὴ ἔχουσαν εἶδος. Ὢ τοῦ θαύματος! Τί τὸ περὶ ἡμᾶς τοῦτο γέγονε μυστήριον; Πῶς παρεδόθημεν τῇ φθορᾷ, καὶ συνεζεύχθημεν τῷ θανάτῳ; Ὄντως Θεοῦ προστάξει, ὡς γέγραπται, τοῦ παρέχοντος τοῖς μεταστᾶσι τὴν ἀνάπαυσιν.

Ἡ βλασφημία Β'-Οι ύβρεις κατα της Εκκλησίας καί ἀντιμετώπιση, Αγίου Παϊσ...