Ἀπό πού φαίνεται ὁ ἀληθινά ἐνάρετος ἄνθρωπος; ΜΕΓΑΛΟΥ ΑΝΤΩΝΙΟΥ, Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου

 Από πού φαίνεται ο αληθινά ενάρετος άνθρωπος; ΑΝΤΩΝΙΟΥ ΤΟΥ ΜΕΓΑΛΟΥ-ΠΑΡΑΙΝΕΣΕΙΣ ΠΕΡΙ ΗΘΟΥΣ ΑΝΘΡΩΠΩΝ ΚΑΙ ΧΡΗΣΤΗΣ ΠΟΛΙΤΕΙΑΣ, Φιλοκαλία τόμος Α΄, 2-6-2021, Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου

Ἱ.Μ. Ἁγίας Τριάδος Ἐδέσσης http://hristospanagia3.blogspot.com, http://hristospanagia.gr καί τό νέο ἱστολόγιο http://agiapsychanalysi.blogspot.com

Ποῖος εἶναι ὁ ἀληθινά ἐλεύθερος; ΑΝΤΩΝΙΟΥ ΤΟΥ ΜΕΓΑΛΟΥ Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου (Κήρυγμα)

 Κήρυγμα_

~ΑΝΤΩΝΙΟΥ ΤΟΥ ΜΕΓΑΛΟΥ-ΠΑΡΑΙΝΕΣΕΙΣ ΠΕΡΙ ΗΘΟΥΣ ΑΝΘΡΩΠΩΝ ΚΑΙ ΧΡΗΣΤΗΣ ΠΟΛΙΤΕΙΑΣ, Φιλοκαλία τόμος Α΄, 1-6-2021, Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου Ἱ.Μ. Ἁγίας Τριάδος Ἐδέσσης

«Νά ὀργίζεσθε, ἀλλά νά μήν ἀμαρτάνετε»!..Δέν ἀποτελεῖ λοιπόν ἁμάρτημα ἡ ὀργή, ἀλλά ἡ κακή καί ἀδικαιολόγητη ὀργή.

*Έχουμε τον θυμό, όχι γιά να υβρίζουμε τους πλησίον, αλλά γιά να επιστρέφουμε στο δρόμο του Θεού τους αμαρτάνοντες, γιά να σηκωνόμασθε όταν πέφτουμε, γιά να μην είμασθε νωθροί.*

_Ο θυμός δίνεται σ’ εμάς σαν κεντρί, γιά να τρίζουμε τα δόντια εναντίον του διαβόλου, γιά να είμασθε ορμητικοί εναντίον του και όχι γιά να επαναστατούμε ο ένας εναντίον του άλλου.

Έχουμε όπλα γιά να τα χρησιμοποιούμε εναντίον του εχθρού.

Eίσαι οξύθυμος;

Nα είσαι τέτοιος εναντίον των αμαρτημάτων σου, να επιπλήττεις την ψυχή σου, να μαστίζεις τη συνείδησή σου, να είσαι αυστηρός κριτής και πικρός δικαστής στα δικά σου αμαρτήματα.

Aυτό είναι το κέρδος της οργής.

Γι’ αυτό την έθεσε ο Θεός μέσα μας.

Ο (κακός) θυμός είναι θεληματικός δαίμονας, θεληματική μανία, έλλειψη λογικής.

«Ὁ δικός μου Θεὸς εἶναι ταπεινός»

Ἦρθε στὸ Καλύβι ἕνας νεαρὸς μάγος ἀπὸ τὸ Θιβὲτ καὶ μοῦ διηγήθηκε πολλὰ ἀπὸ τὴν ζωή του. Αὐτὸ τὸ παιδί, μόλις ἀπογαλακτίστηκε, τὸ ἀφιέρωσε ὁ πατέρας του, σὲ ἡλικία τριῶν χρόνων, σὲ μιὰ ὁμάδα τριάντα μάγων ἀνωτέρου βαθμοῦ στὸ Θιβέτ, γιὰ νὰ τὸ μυήσουν στὴν τέχνη τους. Ἔφθασε στὸν ἑνδέκατο βαθμὸ μαγείας· ὁ δωδέκατος εἶναι ὁ ἀνώτερος. Δεκαέξι χρόνων ἔφυγε ἀπὸ τὸ Θιβὲτ καὶ πῆγε στὴν Σουηδία, γιὰ νὰ δῆ τὸν πατέρα του. Ἐκεῖ συνάντησε τυχαίως ἕναν ὀρθόδοξο ἱερέα, πολὺ πιστό, καὶ τοῦ ζήτησε νὰ συζητήσουν. Ὁ νεαρὸς μάγος δὲν ἤξερε καθόλου τί θὰ πῆ ἱερεὺς ὀρθόδοξος. Στὴν αἴθουσα λοιπὸν ποὺ κάθησαν νὰ συζητήσουν, ἄρχισε νὰ τοῦ κάνη μερικὲς ἀπὸ τὶς μαγεῖες του, γιὰ νὰ δείξη τὴν δύναμή του. Κάλεσε ἕνα ἀρχικὸ (=Ἀρχικός: ἀνώτερος, ἡγεμονικός. Ἕνας ἀπὸ τοὺς ἀρχηγοὺς τῶν δαιμόνων. Οἱ δαίμονες, κατὰ τοὺς Πατέρες, συγκροτοῦν στρατιές) δαιμόνιο, τὸν Μήνα, καὶ τοῦ εἶπε: «Θέλω νερό». Σηκώνεται ἕνα ποτήρι ἀπὸ τὴν κουζίνα, πηγαίνει μόνο του στὴν βρύση, ἀνοίγει ἡ βρύση, γεμίζει, περνάει ἀπὸ τὴν κλειστὴ τζαμαρία καὶ ἔρχεται στὴν αἴθουσα. Τὸ πῆρε ἐκεῖνος καὶ ἤπιε. Μετὰ παρουσίασε στὸν ἱερέα, μέσα στὴν αἴθουσα, ὅλο τὸ σύμπαν, τὸν οὐρανό, τὰ ἀστέρια. Χρησιμοποίησε μαγεῖες τετάρτου βαθμοῦ καὶ θὰ προχωροῦσε μέχρι τὸν ἑνδέκατο βαθμό. Ρώτησε τότε τὸν ἱερέα πῶς τὰ ἔβλεπε ὅλα αὐτά. «Ἤμουν ἕτοιμος, μοῦ εἶπε, νὰ τὸν σκοτώσω, ἂν μοῦ ἔβριζε τὸν σατανᾶ». Ὁ ἱερεὺς ὅμως δὲν τοῦ εἶπε τίποτε.

Ἡ ἀποστολική περικοπή τῆς Κυριακῆς τοῦ Τυφλοῦ.Παναγιώτης Τρεμπέλας

Η ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΗ ΠΕΡΙΚΟΠΗ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ ΤΟΥ ΤΥΦΛΟΥ

Πράξεις των Αποστόλων, κεφ. ΙΣΤ΄, εδάφια 16-34

16 ᾿Εγένετο δὲ πορευομένων ἡμῶν εἰς προσευχὴν παιδίσκην τινὰ ἔχουσαν πνεῦμα πύθωνος ἀπαντῆσαι ἡμῖν, ἥτις ἐργασίαν πολλὴν παρεῖχε τοῖς κυρίοις αὐτῆς μαντευομένη. 17 αὕτη κατακολουθήσασα τῷ Παύλῳ καὶ τῷ Σίλᾳ ἔκραζε λέγουσα· οὗτοι οἱ ἄνθρωποι δοῦλοι τοῦ Θεοῦ τοῦ ὑψίστου εἰσίν, οἵτινες καταγγέλλουσιν ἡμῖν ὁδὸν σωτηρίας. 18 τοῦτο δὲ ἐποίει ἐπὶ πολλὰς ἡμέρας. διαπονηθεὶς δὲ ὁ Παῦλος καὶ ἐπιστρέψας τῷ πνεύματι εἶπε· παραγγέλλω σοι ἐν τῷ ὀνόματι ᾿Ιησοῦ Χριστοῦ ἐξελθεῖν ἀπ᾿ αὐτῆς. καὶ ἐξῆλθεν αὐτῇ τῇ ὥρᾳ.

19 ᾿Ιδόντες δὲ οἱ κύριοι αὐτῆς ὅτι ἐξῆλθεν ἡ ἐλπὶς τῆς ἐργασίας αὐτῶν, ἐπιλαβόμενοι τὸν Παῦλον καὶ τὸν Σίλαν εἵλκυσαν εἰς τὴν ἀγορὰν ἐπὶ τοὺς ἄρχοντας, 20 καὶ προσαγαγόντες αὐτοὺς τοῖς στρατηγοῖς εἶπον· οὗτοι οἱ ἄνθρωποι ἐκταράσσουσιν ἡμῶν τὴν πόλιν ᾿Ιουδαῖοι ὑπάρχοντες. 21 καὶ καταγγέλλουσιν ἔθη ἃ οὐκ ἔξεστιν ἡμῖν παραδέχεσθαι οὐδὲ ποιεῖν Ρωμαίοις οὖσι. 22 καὶ συνεπέστη ὁ ὄχλος κατ᾿ αὐτῶν. καὶ οἱ στρατηγοὶ περιρρήξαντες αὐτῶν τὰ ἱμάτια ἐκέλευον ραβδίζειν, 23 πολλάς τε ἐπιθέντες αὐτοῖς πληγὰς ἔβαλον εἰς φυλακήν, παραγγείλαντες τῷ δεσμοφύλακι ἀσφαλῶς τηρεῖν αὐτούς· 24 ὃς παραγγελίαν τοιαύτην εἰληφὼς ἔβαλεν αὐτοὺς εἰς τὴν ἐσωτέραν φυλακὴν καὶ τοὺς πόδας αὐτῶν ἠσφαλίσατο εἰς τὸ ξύλον. 25 Κατὰ δὲ τὸ μεσονύκτιον Παῦλος καὶ Σίλας προσευχόμενοι ὕμνουν τὸν Θεόν· ἐπηκροῶντο δὲ αὐτῶν οἱ δέσμιοι. 26 ἄφνω δὲ σεισμὸς ἐγένετο μέγας, ὥστε σαλευθῆναι τὰ θεμέλια τοῦ δεσμωτηρίου, ἀνεῴχθησάν τε παραχρῆμα αἱ θύραι πᾶσαι καὶ πάντων τὰ δεσμὰ ἀνέθη. 27 ἔξυπνος δὲ γενόμενος ὁ δεσμοφύλαξ καὶ ἰδὼν ἀνεῳγμένας τὰς θύρας τῆς φυλακῆς, σπασάμενος μάχαιραν ἔμελλεν ἑαυτὸν ἀναιρεῖν, νομίζων ἐκπεφευγέναι τοὺς δεσμίους. 28 ἐφώνησε δὲ φωνῇ μεγάλῃ ὁ Παῦλος λέγων· μηδὲν πράξῃς σεαυτῷ κακόν· ἅπαντες γάρ ἐσμεν ἐνθάδε.

Λέμε «νά σώσω τήν ψυχή μου»! Εἶναι ἀρκετό ὅμως αὐτό;

Ἀλλ᾽ ἴσως ρωτήσει κάποιος: «Δέν θά ἦταν ἀρκετό τό ὅτι ἡ ψυχή μένει ἀθάνατη, καί θά μποροῦσε αὐτή μόνη νά σωθεῖ ἤ νά καταδικαστεῖ; Τί χρειάζεται τό σῶμα; δέν εἶναι ἀρκετό νά ὑπάρχει μόνη ἡ ψυχή;».

Ἐξάλλου τόσο συχνά λέμε στήν καθημερινή μας φρασεολογία τήν πρόταση «νά σώσω τήν ψυχή μου». Ἔτσι λέμε: «Φροντίζω νά σώσω τήν ψυχή μου». Δέν λέμε «Φροντίζω νά σωθῶ», ὥστε νά ὑπονοοῦμε τή σωτηρία καί τῆς ψυχῆς καί τοῦ σώματος, ἀλλά λέμε «νά σώσω τήν ψυχή μου»! Εἶναι ἀρκετό ὅμως αὐτό;

᾿Αγαπητοί μου, πρόκειται περί πλατωνικῆς πλάνης. Καί ἔχουν εἰσαχθεῖ ὡς πλάνη μέσα στή ζωή μας, στή φρασεολογία μας, στήν ἀντίληψή μας, στό πιστεύω μας, πάρα πολλά πράγματα, πάρα πολλές πλάνες• μιά ἀπ’ αὐτές εἶναι καί τό ὅτι θά θέλαμε νά σώσουμε μόνο τήν ψυχή μας. Μήν ξεχνᾶμε ὅτι στήν πλατωνική φιλοσοφία τό σῶμα θεωρεῖται θνητό, χωρίς ἀξία, χωρίς σημασία, καί ὅτι ἡ ψυχή συνελήφθη καί κλείστηκε μέσα σέ ἕνα θνητό σῶμα καί ταλαιπωρεῖται μέσα σ᾽ αὐτό.

Δέν ἔχει καμία ἀξία λοιπόν τό σῶμα. Καί μάλιστα, ἀφοῦ τό σῶμα θεωρεῖται φυλακή τῆς ψυχῆς, μακάρι νά μπορούσαμε νά ἀπαλλαγοῦμε ἀπό αὐτό ὅσο τό δυνατόν γρηγορότερα.

Σ᾽ ἕναν ὡραιότατο διάλογο τοῦ Ἁγίου Ἰουστίνου,

Πρός Τρύφωνα, πού διάβασα συμπτωματικά, λέει σέ

ἐκεῖνον πού πιστεύει στίς πλατωνικές θέσεις τό ἑξῆς:

«Λές ὅτι τό σῶμα εἶναι ἡ φυλακή τῆς ψυχῆς. Πές μου,

σέ παρακαλῶ• ὁ φόνος εἶναι καλό ἤ κακό πράγμα;».

ΑΔΕΛΦΟΙ Η ΜΥΡΟΒΛΥΣΙΑ ΤΗΣ ΠΑΝΑΓΙΑΣ ΜΑΣ ΔΗΛΑΔΗ ΤΟ ΜΥΡΟ ΠΟΥ ΤΡΕΧΕΙ ΣΕ ΟΛΟ ΤΟ ΠΡΟΣΚΥΝΗΤΑΡΙ ΕΙΝΑΙ ΕΝΑ ΠΟΛΥΤΙΜΟ ΔΩΡΟ ΤΟΥ ΘΕΟΥ ΣΤΟΥΣ ΧΑΛΕΠΟΥΣ ΚΑΙΡΟΥΣ ΠΟΥ ΖΟΥΜΕ. ΠΑΤΗΡ ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΟΣ. ΙΕΡΟΣ ΝΑΟΣ ΑΓΙΟΥ ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ ΒΥΡΩΝΑ.

« κόρη μου ΕΒΡΑΙΟΠΟΥΛΑ εἶμαι, ἀλλά σέ ἀγαπάω, γιατί εἶσαι ἄδολη χριστιανή Ἑλληνοπούλα»

Η θυγατέρα του κυρ ΦΩΤΗ ΚΟΝΤΟΓΛΟΥ ήταν μια θεοσεβούμενη κοπέλα που αξιώθηκε να δει πολλές φορές την ΥΠΕΡΑΓΙΑ ΘΕΟΤΟΚΟ στην ζωή της.
Επειδή η ΠΑΝΑΓΙΑ της μιλούσε Ελληνικά θεωρούσε ότι η ΥΠΕΡΑΓΙΑ ΘΕΟΤΟΚΟΣ ήταν Ελληνίδα και το έλεγε στον πατέρα της.
Ήταν η μόνη τους καλοπροαίρετη διαφωνία γιατί ο πατέρας της ο γνωστός αγιογράφος – συναξαριστής και λογοτέχνης κυρ Φώτης Κόντογλου έλεγε στην κόρη του ότι η ΠΑΝΑΓΙΑ ήταν Εβραιοπούλα.

Ἄν θέλεις νά ἐλευθερωθεῖς ἀπό ὅλα μαζί τά πάθη...

«Αν θέλεις να ελευθερωθείς από όλα μαζί τα πάθη, οπλίσου με εγκράτεια, αγάπη και προσευχή»


(Όσιος Θαλάσσιος ο Αφρικάνος)

2 Ἰουνίου. Τετάρτη. «Ἀπόδοσις τῆς Μεσοπεντηκοστῆς». Νικηφόρου Κων|λεως τοῦ ὁμολογητοῦ (+828)∙ Κωνσταντίνου νεομάρτυρος τοῦ ἐξ Ἀγαρηνῶν. Ἁγιογραφικό ἀνάγνωσμα.

Ἀποστολικό ἀνάγνωσμα. Ἡμέρας. Τετ. ε´ ἑβδ. Πράξ. (Πρξ. ιγ´ 13-24).

Πραξ. 13,13       Ἀναχθέντες δὲ ἀπὸ τῆς Πάφου οἱ περὶ τὸν Παῦλον ἦλθον εἰς Πέργην τῆς Παμφυλίας· Ἰωάννης δὲ ἀποχωρήσας ἀπ᾿ αὐτῶν ὑπέστρεψεν εἰς Ἱεροσόλυμα.

Πραξ. 13,13              Αφού δε απέπλευσαν από την Παφον ο Παύλος και οι συνοδοί του, ήλθαν εις την Περγην της Παμφυλίας. Ο Ιωάννης όμως απεχώρησε από αυτούς και επέστρεψε εις Ιεροσόλυμα.