π. Ἀρσένιος Βλιαγκόφτης: Ἅγιος Πορφύριος: «Θά σᾶς δώσουνε ὅλους μία κάρτα...»

 

Ἐκπομπή μέ τόν π. Ἀρσένιο Βλιαγκόφτη [Κυριακή, 10 Ἰουλίου 2022]

http://www.orthodoxia-ellhnismos.gr/2022/07/blog-post_20.html

Ὄχι στίς μικρές ἁμαρτίες-Ἀββᾶ Μᾶρκου, Ἀρχ. Σάββας Ἁγιορείτης

 Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου

Ἱ.Μ. Ἁγίας Τριάδος Ἐδέσσης http://hristospanagia3.blogspot.com, http://hristospanagia.gr καί τό νέο ἱστολόγιο http://agiapsychanalysi.blogspot.com

Ἀσκητές μέσα στόν κόσμο Γ’: π. Εὐστάθιος Γιαννακίδης

Γεννήθηκε τό ἔτος 1891 στό χωριό Σεϊμενέδων Περιφερείας Τσαχαρσαμπᾶ Νομοῦ Ἀμισσοῦ Πόντου. Τό Δημοτικό σχολεῖο τό τελείωσε στήν γενέτειρά του. Τό Σχολαρχεῖο τό τελείωσε στό Τσινίκ Περιφερείας Ἀμισσοῦ. Στό Γυμνάσιο Ἀμισσοῦ συνέχισε μέχρι τήν 28η Μαΐου 1914. Μαθήματα διδάχθηκε στά Ἑλληνικά, Γαλλικά καί Τουρκικά στό Σχολαρχεῖο. Στό Γυμνάσιο διδάχθηκε Λατινικά.Τό 1914 μέ καράβι, 130 ἄτομα καί ὁ ἀδελφός του Δημήτριος, δάσκαλος, ἔφυγαν γιά τήν Ρωσία. Στήν περιφέρεια Σουχούμ Μερχαούλ ἔμεινε δάσκαλος γιά 11 σχολικά ἔτη.

Ἐνυμφεύθη τήν εὐλαβεστάτη Ὄλγα μέ τήν ὁποία ἀπέκτησαν ἐννέα παιδιά, ἐκ τῶν ὁποίων τά τρία ἐκοιμήθησαν. Ἀπό τά παιδιά του μία κόρη ἔγινε μοναχή καί ἕνας γιός του ἱερέας, τοῦ ὁποίου δύο γυιοί του ἔγιναν ἱερεῖς.

Τό 1929 ἦρθε οἰκογενειακῶς στήν Ἑλλάδα φέρνοντας μαζί του καί τόν ἅγιο Γεώργιο Καρσλίδη μέ τόν ὁποῖο εἶχαν πνευματική σχέση καί ἀγάπη μεταξύ τους. Τό 1940 χειροτονήθηκε Ἱερέας ἀπό τόν μακαριστό Μητροπολίτης Δράμας κ. Βασίλειο γιά τό χωριό Μικροκλεισούρα, κάτω Νευροκοπίου. Ἐπειδή ἐπρόκειτο ἡ Γερμανία νά κηρύξη πόλεμο, τό κράτος τούς μετέφερε στά ἐσωτερικά καί ἔτσι τό 1941 πῆγε στό Ἐλαιοχώρι ὡς ἱερέας καί δάσκαλος ἕως τό 1945. Τόν Αὔγουστο τοῦ 1945 συμφώνησε ὡς ἱερέας στά Ἀμισιανά Καβάλας.

Στά Ἀμισιανά τόν περίμενε μεγάλος ἀγώνας. Δέν εἶχαν Ἐκκλησία. Μέσα σέ μεγάλη αἴθουσα (ἀχυρώνα) γινόταν ἡ θ. Λειτουργία. Δύσκολα χρόνια, μικρό χωριό, ἦταν ἡ ἐποχή πού μόλις ἔφυγαν οἱ Βούλγαροι. Οἱ γυναῖκες τόν ἀγαποῦσαν καί ὑπάκουαν σέ ὅσα τούς ἔλεγε. Αὐτές τόν βοηθοῦσαν στό κτίσιμο τοῦ Ναοῦ. Ὁ π. Εὐστάθιος ἔκανε ἐράνους στήν Καβάλα καί στά χωριά καί οἱ γυναῖκες μάζευαν αὐγά καί τά χρήματα πού ἔπαιρναν ἀπό τήν πώληση τῶν αὐγῶν τά διέθεταν γιά τόν Ναό. Ἔτσι ἀποπερατώθηκε ὁ Ναός καί ἕνα διώροφο κτίριο καί αἴθουσα γιά τά κατηχητικά.

Εἶχε καλή συνεργασία μέ τούς δασκάλους καί τόν πρόεδρο τοῦ χωριοῦ. Ἔκανε προέκταση τοῦ Σχολείου καί βοήθησε νά κτισθῆ Νηπιαγωγεῖο. Φρόντισε νά ἀνοίξουν ἀρτεσιανό κοντά στό σχολεῖο καί βρῆκαν νερό καί κάθε σπίτι εἶχε τήν βρύση του.

Εἶχε κάνει βιβλιάρια σέ φτωχά κορίτσια, πού ἡ βασίλισσα Φρειδερίκη ἔβαλε ἕνα χιλίαρικο στό κάθε ἕνα. Ἀγαποῦσε πολύ τόν Προφήτη Ἠλία καί ἔκτισε ἕνα μικρό Ἐκκλησάκι στό βουνό. Ὅταν ἤθελαν βροχή στό χωριό, πήγαιναν καί μέ πίστη θερμή ἔκαναν Παράκληση καί ἡ βροχή ἐρχόταν πλούσια. Τώρα τό Ἐκκλησάκι τό μεγάλωσαν. Στό χωριό εἶχαν ἀκόμη τό μικρό Ἐκκλησάκι τοῦ Ἁγίου Γεωργίου. Στό βουνό ὑπάρχει ἡ Ἁγία Παρασκευή μέ Ἁγίασμα. Ἔξω ἀπό τό χωριό ἦταν ἡ Ἁγία Μαρκέλλα, ὅπου πήγαινε καί λειτουργοῦσε.

Ἐκεῖνα τά χρόνια δέν ὑπῆρχαν γιατροί ὅπως σήμερα. Γι’ αὐτό οἱ ἄνθρωποι, ἀκόμη καί τά ζῶα τους ἄν πάθαιναν κάτι ἔτρεχαν στόν παπα-Στάθη καί ὅ,τι τούς ἔλεγε τό ἐκτελοῦσαν. Ἦταν ταπεινός. Εἶχε πίστη. Ὅταν διάβαζε Εὐχή μέ τήν καρδιά του ἔπιανε.

Ὅταν ὁ διάβολος ρώτησε τρεῖς μοναχούς τί θά ἄλλαζαν ἀπό τό παρελθόν.

«Όταν ο διάβολος ρώτησε τρεις μοναχούς τι θα άλλαζαν από το παρελθόν.

Μια μέρα, ο διάβολος εμφανίστηκε σε τρεις μοναχούς και ρώτησε τον καθένα ξεχωριστά τι θα άλλαζαν από το παρελθόν.

Διάβολος: "Αν σου έδινα τη δύναμη να αλλάξεις κάτι στο παρελθόν σου, τι θα άλλαζες;"

Ο πρώτος μοναχός απάντησε γρήγορα με μεγάλο αποστολικό ζήλο:

- Δεν θα σας επέτρεπα να αφήσετε τον Αδάμ και την Εύα να πέσουν στην αμαρτία, για να μην απομακρυνθεί η ανθρωπότητα από τον Θεό.

Ο δεύτερος μοναχός, που είχε καρδιά γεμάτη έλεος, απάντησε:

- Θα σε εμπόδιζα να απομακρυνθείς από τον Θεό που θα σέ καταδίκαζε για πάντα.

Ο τρίτος μοναχός ήταν ο πιο απλός από τους τρεις. Αντί να απαντήσει στον διάβολο, έπεσε στα γόνατα, σταυρώθηκε και προσευχήθηκε:

- Κύριε, λύτρωσε με από τον πειρασμό του τι θα μπορούσε να ήταν και τι δεν ήταν.

Τότε ο διάβολος έβγαλε μια διαπεραστική κραυγή και, στριφογυρίζοντας από τον πόνο, εξαφανίστηκε.

Έκπληκτοι οι άλλοι δύο ρώτησαν τον αδερφό τους:

Ἡ θανατική ποινή (Ἀπόστολος Παπαδημητρίου)

Η θανατική ποινή υπήρξε διαχρονικά η έσχατη τιμωρία τόσο σε καιρό πολέμου, όσο και ειρήνης. Αναφέρομαι βέβαια σε ποινή, που επιβάλλεται από δικαστήριο και όχι στις σφαγές και εκτελέσεις, μετά από συνοπτικές διαδικασίες.

Το ανθρώπινο δίκαιο ατελές, όπως και ο άνθρωπος διαμορφωτής του, διακρίνεται για τις διαχρονικές του αδυναμίες κατά τόπους. Αν αποδεχθούμε ότι η επιβολή ποινής έχει ως σκοπό τον σωφρονισμό του παραβάτη των νόμων, τότε η θανατική οπωσδήποτε δεν σωφρονίζει αυτόν, καθώς δεν του παρέχεται η δυνατότητα μεταμέλειας. Ο όρος μετάνοια ως εκκλησιαστικός δεν είναι σε χρήση στον χώρο του δικαίου. Βέβαια υποστηρίζεται ότι με την επιβολή της θανατικής ποινής επιχειρείται ο σωφρονισμός των άλλων, που ρέπουν προς την παραβατικότητα. Δρα λοιπόν αυτή σωφρονιστικά προς αποφυγή διάπραξης και από άλλους παρομοίων εγκλημάτων.

Θεωρείται στην εποχή μας εσφαλμένα ότι η επιβολή θανατικής ποινής είναι γνώρισμα αρχεγόνων κοινωνιών απολιτίστων. Λησμονούμε ότι αυτή επιβλήθηκε, κατά την κλασική ελληνική αρχαιότητα, στον μέγιστο των φιλοσόφων, τον Σωκράτη, ο οποίος είχε δικαστεί με την κατηγορία ότι «καινά δαιμόνια εισάγει και τους νέους διαφθείρει»! Υπήρξε ο Σωκράτης υπήρξε θύμα κακοδικίας κατηγορηθείς από φθονούντες αυτόν, οι οποίοι είχαν τη δύναμη να επηρεάσουν τους δικαστές ή ορθά του επεβλήθη η θανατική καταδίκη με βάση το ισχύον τότε αθηναϊκό δίκαιο; Είναι τα καινά δαιμόνια νέα θρησκευτική δοξασία, η οποία κλόνιζε τις επικρατούσες θρησκευτικές αντιλήψεις; Ο Σωκράτης στην απολογία του, όπως τη διέσωσε ο Πλάτων αναφέρεται σε έναν Θεό!

Καταδίκες σε θάνατο για λόγους θρησκευτικών πεποιθήσεων έχουμε και σε νεότερες θρησκείες. Στον κόσμο του ισλάμ επιβάλλεται η ποινή σε κάθε αρνούμενο την πίστη του. Στον κόσμο του παπισμού επιβαλλόταν, κατά τον Μεσαίωνα, από την «Ιερή εξέταση» σε κάθε αιρετικό, μάγο ή ύποπτο για άρνηση του Θεού!

Η ΦΩΝΗ ΤΩΝ ΠΑΤΕΡΩΝ (4): Ἡ ἀπροσδόκητη καταιγίδα: ὁργή καί θυμός (Μέγας Βασίλειος)

ΕΛΕΓΕ ο σοφός Σενέκας: «Τίποτα δεν κόστισε στην ανθρωπότητα περισσότερο από την οργή. T’ αποτελέσματά της είναι δολοφονίες, δηλητηριάσεις, πόλεμοι, πυρκαγιές και πόλεις κατεστραμμένες».

Σαν απροσδόκητη καταιγίδα και προσωρινή τρέλα χαρακτηρίζει εύστοχα την οργή ο Μέγας Βασίλειος στο λόγο του «Κατά οργιζομένων».

Ποιος δεν ένιωσε το πυρωμένο βέλος της; Ποιος δεν θρήνησε για τ’ απρόβλεπτα αποτελέσματά της; Η οργή και ο θυμός είναι κοινά σ’ όλους τους ανθρώπους πάθη. Από το πλέον δυσδιάκριτο σκίρτημα της καρδιάς μέχρι την αιματηρή χειροδικία έχουμε μιαν απέραντη κλίμακα εκδηλώσεων, που κάθε άνθρωπος επισημαίνει ανάλογα με την ευαισθησία του. Και η εμπειρία αυτή είναι τόσο οδυνηρή…

Για τον πιστό χριστιανό και η πιο μικρή αντίδραση σε μια δίκαιη ή άδικη προσβολή ενός συνανθρώπου εμφανίζεται ως παράβαση των εντολών τού Θεού, ως έστω και προσωρινό σβήσιμο της αγάπης, ως απομάκρυνση της θείας χάριτος από την καρδιά και ως κυριαρχία πνεύματος δαιμονικού.

Η ομιλία, που ακολουθεί σε νεοελληνική απόδοση, αποτελεί ένα θαυμαστό δείγμα τής σφιχτοδεμένης αρχιτεκτονικής τού βασιλειανού λόγου και της ψυχογραφικής δεινότητος του μεγάλου πατρός της Εκκλησίας.

Αφού περιγράφει με ζωηρά χρώματα τις εκδηλώσεις και τα φοβερά αποτελέσματα της οργής, δεν παραλείπει ν’ αναφέρει και τους τρόπους αντιμετωπίσεώς της, παραθέτοντας περιστατικά από την Αγία Γραφή.

Ιδιαίτερα όμως επιμένει στο μέσο τής ταπεινοφροσύνης και στην προβολή τού παραδείγματος του Κυρίου, για να μας βοηθήσει στη λύτρωση από την πιο συχνή, την πιο κοινή και την πιο απροσδόκητη καταιγίδα που αντιμετωπίζουμε.

IEPA MONH ΠΑΡΑΚΛΗΤΟΥ

***

Η ΩΦΕΛΕΙΑ ἀπὸ τὶς ἰατρικὲς συμβουλὲς φαίνεται μετὰ τὴν ἐφαρμογή τους. Τὸ ἴδιο συμβαίνει καὶ μὲ τὶς πνευματικὲς διδασκαλίες. Η σοφία καὶ ἡ ὠφέλειά τους γιὰ τὴ διόρθωση τῆς ζωῆς καὶ τὴν τελειοποίηση τῶν πιστῶν ἀκροατῶν, φαίνεται μετὰ τὴν ἔμπρακτη ἐφαρμογή τους.

☦ "Δέν πρέπει νά δείχνεις ἀγάπη, ἀλλά νά γίνεις ἀγάπη!"Ὅσιος Παΐσιος Ἁγιορείτης (✞ 12 Ιουλίου 1994)

https://apantaortodoxias.blogspot.com/2022/07/12-1994.html

Ἀποκλειστικό: SOS ἀπό τόν πάτερα τῶν mRNA Ρόμπερτ Μαλόουν στόν Focus FM γιά ἐμβόλια καί ἐπαναλαμβανόμενες δόσεις

“Φθορές στον εγκέφαλο, στην καρδιά και στο αναπαραγωγικό σύστημα από τα εμβόλια. Με τις επαναλαμβανόμενες δόσεις βοηθάμε τον ιο να ξεφύγει και να γίνει δυνητικά πολύ επικίνδυνος”.

Κατεβάστε εδώ το βίντεο με τη μεταφρασμένη συνέντευξη του Δρ Ρόμπερτ Μαλόουν: https://wetransfer.com/downloads/d97619d4a3c2770e76ab9c2552183d7d20220704104322/5d89e85b8782afb8482afcb75b40f18720220704104343/190640

Κατεβάστε εδώ το βίντεο με τη συνέντευξη του Δρ Ρόμπερτ Μαλόουν στα Αγγλικα: https://we.tl/t-kpoYXD9fV0

Μια άκρως αποκαλυπτική και ενδιαφέρουσα συνέντευξη παραχώρησε στον Focus Fm και τον Στέφανο Δαμιανίδη ο Δρ Ρόμπερτ Μαλόουν, εφευρέτης των εμβολίων mRNA.

“Έχω γίνει ο θάνατος, ο καταστροφέας των κόσμων” είχε δηλώσει ο συνονόματός μου, Ρόμπερτ Οπενχάιμερ, όταν δοκιμάστηκε η ατομική βόμβα για πρώτη φορά το 1945 . Το έχω νιώσει, έχω κατηγορηθεί οτι έχω προκαλέσει το θάνατο εκατομμυρίων, διότι εφηύρα, μια αναπτυσσόμενη τεχνολογική δημιουργία. Όταν κάποια δημιουργία παρουσιάζεται ως όπλο πολέμου, τότε είναι όπλο πολέμου. Θεωρώ ότι ο ιός εργαλειοποιήθηκε για άλλους σκοπούς, δυστυχώς. Αναπτύχθηκε με πολύ ανεύθυνο τρόπο. Γι΄αυτό αποφάσισα να βγω μπροστά και να μιλήσω.”

Ὁ ἄνθρωπος εἶναι ἕνα εἶδος ἐκκλησίας μέσα σέ ἐκκλησία.

«Ο άνθρωπος είναι ένα είδος εκκλησίας μέσα σε εκκλησία.

Ακούστε τι λέει ο Άγιος Νικόδημος ο Αγιορείτης, ο νους είναι ο ιερέας, η καρδιά είναι το θυσιαστήριο.

Νά προσεύχεσθε, καί νά ἐπικαλεῖσθε μέ ὅλη σας τήν ψυχή τόν π. Εὐμένιο ...

"Να προσεύχεσθε, και να επικαλείσθε με όλη σας την ψυχή τον π. Ευμένιο γιατί έχει μεγάλη δύναμη ενώπιον της Αγίας Τριάδος".

Γέροντας Αναστάσιος Κουδουμιανός για τον Άγιο Ευμένιο Σαριδάκη

https://apantaortodoxias.blogspot.com/2022/06/blog-post_269.html

12 Ἰουλίου. Πρόκλου καὶ Ἱλαρίου τῶν μαρτύρων (β ́ αἰ.). Παϊσίου ὁσίου τοῦ διορατικοῦ (†1994). Ἁγιογραφικό ἀνάγνωσμα.

Ἀποστολικό ἀνάγνωσμα. Ἡμέρας, Τρ. ε΄ ἑβδ. ἐπιστ. (Ῥωμ. ιδ΄ 9-18).

Ρωμ. 14,9          εἰς τοῦτο γὰρ Χριστὸς καὶ ἀπέθανε καὶ ἀνέστη καὶ ἔζησεν, ἵνα καὶ νεκρῶν καὶ ζώντων κυριεύσῃ.

Ρωμ. 14,9                  Διότι και ο Χριστός δι' αυτόν ακριβώς τον σκοπόν και απέθανεν επί του σταυρού και ανεστήθη εκ των νεκρών και έλαβε πάλιν ως άνθρωπος την ζωήν, δια να είναι κύριος και εξουσιαστής νεκρών και ζώντων.