Ἄγνοια, Ἀδιαφορία- εὐθύνη, Ἁγ. Παϊσίου , Β' τόμος- Πνευματική ἀφύπνιση, σχόλια-Ἀρχ. Σάββα Ἁγιορείτου

 

Εἰκόνα τῆς Π. Διαθήκης ἡ σωματική ἄσκηση, Ἀββᾶ Ἠσύχιου τοῦ Πρεσβύτερου -Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου

 Κήρυγμα 487. Εἰκόνα τῆς Π. Διαθήκης ἡ σωματική ἄσκηση, Ἀββᾶ Ἠσύχιου τοῦ Πρεσβύτερου - Πρός τόν Θεόδουλο, Λόγος περί νήψεως καί ἀρετῆς χωρισμένος σέ 203 κεφάλαια (τά λεγόμενα ἀντιρρητικά καί εὐκτικά), Φιλοκαλία τόμος Α', Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου, 30-11-2022

Ἡ ἐξάλειψη τῆς ἐσωτερικῆς ἁμαρτίας μέ τήν νήψη καί τῆς εὐχῆς τοῦ Ἰησοῦ, Ἀββᾶ Ἠσύχιου τοῦ Πρεσβύτερου -Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου

 Κήρυγμα 486. Ἡ ἐξάλειψη τῆς ἐσωτερικῆς ἁμαρτίας μέ τήν νήψη καί τῆς εὐχῆς τοῦ Ἰησοῦ, Ἀββᾶ Ἠσύχιου τοῦ Πρεσβύτερου - Πρός τόν Θεόδουλο, Λόγος περί νήψεως καί ἀρετῆς χωρισμένος σέ 203 κεφάλαια (τά λεγόμενα ἀντιρρητικά καί εὐκτικά), Φιλοκαλία τόμος Α', Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορειτου, 29-11-2022

30 Νοεμβρίου. † Ἀνδρέου ἀποστόλου τοῦ Πρωτοκλήτου, πολιούχου Πατρῶν. Φρουμεντίου ἐπισκόπου Ἰνδίας (Αἰθιοπίας) (†380), Ἀλεξάνδρου Μηθύμνης. Ἁγιογραφικό ἀνάγνωσμα.

Ἀποστολικό ἀνάγνωσμα. Τοῦ Πρωτοκλήτου, Κυρ. ι΄ ἐπιστ. (Α΄ Κορ. δ΄ 9-16).

Α Κορ. 4,9          δοκῶ γάρ ὅτι ὁ Θεὸς ἡμᾶς τοὺς ἀποστόλους ἐσχάτους ἀπέδειξεν, ὡς ἐπιθανατίους, ὅτι θέατρον ἐγενήθημεν τῷ κόσμῳ, καὶ ἀγγέλοις καὶ ἀνθρώποις.

Α Κορ. 4,9                Αλλ' ημείς οι Απόστολοι κάθε άλλο παρά βασιλείαν και δόξαν έχομεν κερδήσει στον κόσμον αυτόν. Διότι νομίζω, ότι ο Θεός ημάς τους Αποστόλους μας έχει δείξει εις τα μάτια όλων των ανθρώπων σαν τους πιο τελευταίους, σαν καταδικασμένους εις θάνατον, που βαδίζουν στον τόπον της εκτελέσεως. Διότι εγίναμεν παράδοξον θέαμα εις όλον τον κόσμον, στους αγγέλους που θαυμάζουν, και στους ανθρώπους που χλευάζουν.

Τά παιδιά μέ τούς συνεχεῖς ἐπαίνους δέν οἰκοδομοῦνται.

Τα παιδιά με τους συνεχείς επαίνους δεν οικοδομούνται. Γίνονται εγωιστές και κενόδοξοι.

Θα θέλουν σ’ όλη τους τη ζωή να τους επαινούν όλοι διαρκώς, έστω κι αν τους λένε και ψέματα. Δυστυχώς, σήμερα μάθανε όλοι να λένε και ψέματα και τα δέχονται οι κενόδοξοι, είναι η τροφή τους. «Πες το, κι ας είναι ψέμα, κι ας είναι ειρωνεία», λένε. Ο Θεός αυτό δεν το θέλει. ο Θεός θέλει την αλήθεια. Δυστυχώς, αυτό δεν το καταλαβαίνουν όλοι και κάνουν το εντελώς αντίθετο.

Τα παιδιά όταν τα επαινείς συνεχώς, χωρίς διάκριση, τα πειράζει ο αντίθετος. Τους ξεσηκώνει το μύλο του εγωισμού και, συνηθισμένα από μικρά στους επαίνους από γονείς και δασκάλους, προχωρούν ίσως στα γράμματα, αλλά τι το όφελος; Στη ζωή θα βγουν εγωιστές και όχι χριστιανοί. Οι εγωιστές δεν μπορούν να είναι ποτέ χριστιανοί. Οι εγωιστές θέλουν διαρκώς όλοι να τους επαινούν, όλοι να τους αγαπάνε, όλοι να λένε καλά γι’ αυτούς, πράγμα που ο Θεός μας, η Εκκλησία μας, ο Χριστός μας δεν το θέλει.

Η θρησκεία μας δεν θέλει από μικρά να μαθαίνουν αγωγή. Αντίθετα, θέλει τα παιδιά από μικρά να μαθαίνουν στην αλήθεια. Η αλήθεια του Χριστού τονίζει ότι, άμα επαινείς έναν άνθρωπο, τον κάνεις εγωιστή. Ο εγωιστής είναι ο μπερδεμένος, ο οδηγούμενος υπό του διαβόλου και του κακού πνεύματος. Έτσι, μεγαλώνοντας μέσα στον εγωισμό, η πρώτη του δουλειά είναι ν’ αρνείται τον Θεό και να είναι εγωιστής απροσάρμοστος μέσα στην κοινωνία.

Πρέπει να πεις την αλήθεια, να τη μάθει ο άνθρωπος. Αλλιώς τον υποστηρίζεις στην αμορφωσιά του. Όταν πεις στον άλλο την αλήθεια, αυτός κατατοπίζεται, προσέχει, ακούει και τους άλλους, εγκρατεύεται. Έτσι και στο παιδί θα πεις την αλήθεια, θα το μαλώσεις, για να κατατοπισθεί ότι αυτό που κάνει δεν είναι καλό. Τι λέγει ο σοφός Σολομών; «Ος φείδεται της βακτηρίας, μισεί τον υιόν αυτού, ο δε αγαπών, επιμελώς παιδεύει». Όχι, όμως, να το δέρνεις με τη μαγκούρα. Τότε φεύγομε απ’ τα όρια και γίνεται το αντίθετο.

Παΐσιος ὁ Β'-«Μήν ψάχνεις σχοινί καί χασομερᾶς· ἅμα θέλεις νά μέ κρεμάσεις, ἕτοιμο τό ἔχω τό σχοινί»

Ο Παΐσιος ο Β’ γεννήθηκε στα Φάρασα το 1776 ή το 1777. Το 1804 έγινε ηγούμενος της Μονήςτου Τιμίου Προδρόμου Φλαβιανών (Ζιντζίντερε) και δάσκαλος της Ιερατικής Σχολής. Βοήθησε το Οικ. Πατριαρχείο σε πολύ χαλεπούς καιρούς. Αγωνίστηκε με ζήλο για να αποτρέψει την προσηλυτιστική δράση κατά των Ρωμηών, μερίμνησε για την ανέγερση ή την επισκευή ναών, ίδρυσε σχολεία ορφανοτροφεία και παρθεναγωγεία.

Το κεφαλοχώρι της αγιοτόκου Καππαδοκίας Βαρασός, γνωστότερο ως Φάρασα, υπήρξε η γενέτειρα δύο μεγάλων Αγίων της Εκκλησίας.Του Οσίου Αρσενίου του Καππαδόκη και του κατά πνεύμα διαδόχου του Οσίου Παϊσίου του Αγιορείτου. Και, όπως γράφει ο κ. Λάζαρος Μ. Κελεκίδης στο βιβλίο του «Τα Φάρασα της Καππαδοκίας», ήταν ο Άγιος Παΐσιος εκείνος που έκανε γνωστά τα Φάρασα και χάρη σ’ αυτόν έμαθε όλος ο κόσμος ότι εκεί στα βάθη της Ανατολής, υπήρχε μια πηγή αστείρευτης ρωμαίικης ορθόδοξης πνευματικότητας, ένας φάρος που φώτιζε με το ακοίμητο φως της Ορθοδοξίας.

Τα Φάρασα είχαν αναδείξει τον 19ο αιώνα και μία ακόμα σημαντική εκκλησιαστική μορφή, έναν Ιεράρχη του Οικουμενικού Θρόνου όχι ιδιαίτερα γνωστό στις μέρες μας, του οποίου η ανδρεία, η σύνεση και η πίστη βοήθησαν πολύ και το ποίμνιό του στην Καππαδοκία, αλλά και το Οικουμενικό Πατριαρχείο σε καιρούς ιδιαίτερα χαλεπούς. Ο λόγος για τον Μητροπολίτη Καισαρείας Παΐσιο τον Β΄.

Γιος του ιεροδιδασκάλου παπα- Αναστάση Κεπόγλου, γεννήθηκε στα Φάρασα το 1776 (ή το 1777) και έλαβε το κοσμικό όνομα Πέτρος. Τα πρώτα του γράμματα τα διδάχθηκε από τον πατέρα του, ο οποίος, όταν ο Πέτρος έγινε 16 ετών, τον πήγε στη Μονή του Τιμίου Προδρόμου Φλαβιανών (Ζιντζίντερε), όπου συνέχισε τις σπουδές του «παρά τους πόδας» του ηγουμένου Γερμανού, του σοφού δασκάλου, που αργότερα ο μαθητής του τον αποκάλεσε «το φως της Ανατολής».

Τα Φλαβιανά (Ζιντζίντερε) είναι κωμόπολη που απέχει 15χλμ από την Καισάρεια. Μέχρι το 1922 υπήρχε ευάριθμη Ελληνική Κοινότητα, ενώ κοντά της βρισκόταν η Ιερά Μονή Τιμίου Προδρόμου, έδρα του εκάστοτε Μητροπολίτη Καισαρείας. Στις 29 Αυγούστου γινόταν στη Μονή μεγάλο χριστιανικό πανηγύρι.

Ἡρακλῆς Ρεράκης: "Ἡ συμβολή τῆς Ὀρθόδοξης πίστεως στήν πρόληψη τῆς βίας"

Ἡρακλῆς Ρεράκης, Καθηγητής ΑΠΘ

Πρόεδρος τῆς Πανελλήνιας Ἑνώσεως Θεολόγων

«Ἡ συμβολή τῆς Ὀρθόδοξης πίστεως στήν πρόληψη τῆς βίας»

Ἡ βία ἀποτελεῖ ἕνα θέμα πολυδιάστατο, πού προβληματίζει τήν εὐρύτερη κοινωνία καί ἰδιαίτερα φορεῖς, πού ἐνδιαφέρονται γιά τούς νέους, τούς γονεῖς καί τό σχολεῖο.

Οἱ ἀσκοῦντες βίαιες ἐνέργειες, ἐντός τῆς σύγχρονης κοινωνίας, αὐξάνονται μέ ταχύτατους ρυθμούς, ἐνῶ ἡ ἀντιμετώπιση τοῦ θέματος, λόγῳ τῆς ἰδιαιτερότητάς του, ἀπαιτεῖ προσεκτικούς... καί ἐπιτήδειους χειρισμούς.

Ἰδιαίτερα, ἡ βαθύτερη ἐξέταση καί προσέγγιση τῶν βίαιων ἐπεισοδίων, πού διαδραματίζονται στό χῶρο τῶν νέων μας, ἐμφανίζει πολλές δυσκολίες, καθώς αὐτοί ἔχουν διαφορετική κοινωνική προέλευση, μέ διαφορετική ἀξιακή κουλτούρα καί ποικίλα πρότυπα συμπεριφορᾶς.,συμπεριφοράς.

Γιά τόν λόγο αὐτό, ἡ ἀντιμετώπιση τοῦ προβλήματος τῆς βίας φαίνεται νά εἶναι ἀρκετά δυσχερής, καθώς ὅλο καί πιό πολύ γίνεται σαφές ὅτι ἐπιτυχέστερα καί ἀποτελεσματικότερα ἀντιμετωπίζε-ταί, μέ τό «προλαμβάνειν», παρά μέ τό «θεραπεύειν».

Τήν πρόληψη τῆς βίας, μάλιστα, ἔχει ἐπιλέξει, διαχρονικά, ὡς τόν πλέον ὀρθό τρόπο ἀντιμετώπισης, ἡ ὀρθόδοξη Ἐκκλησία.

Ὡς ἀποδοτική στάση ἔναντι τῆς βίας ἡ διδασκαλία τοῦ Χριστοῦ, ἐπικεντρωμένη στό «ὅστις σέ ραπίσει ἐπί τήν δεξιάν σιαγόνα, στρέψον αὐτῷ καί τήν ἄλλην» Ματθ. 5,39), φανερώνει τή σοφία τῆς μεθόδου τῆς προλήψεως καί ἀποτροπῆς τοῦ κακοῦ, πού προτείνει ἡ Ἐκκλησία, πρός ἀποφυγή τοῦ κύκλου βίας, πού ἐπιφέρουν οἱ ἐπιθετικές ἀμυντικές πρακτικές, πού, ὡς ἐπί τό πλεῖστον, ἐπιλέγουν οἱ ἄνθρωποι καί ἰδιαίτερα οἱ νέοι.

Ἡ ἀντιμετώπιση τῆς βίας, μέ βία, δηλαδή το «ὀφθαλμόν ἀντί ὀφθαλμοῦ» τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης (Λευϊτ. 24, 20-21), ἀνοίγει τήν πόρτα στόν πόλεμο, στό αἷμα, στό μῖσος, στήν ἐχθρότητα καί στήν ἐπέκταση τῆς βίας.

Ἡ περιφρόνηση τοῦ πειρασμοῦ, Βίος καί Λόγοι Ἁγίου Πορφυρίου.Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου

76. Ἡ περιφρόνηση τοῦ πειρασμοῦ, Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου,28-2-2019

[Μᾶρκ. 15,1- 15]

Ὁ κύριος ἡμῶν Ἰησοῦς Χριστός ἦλθε εἰς τήν γῆ γιά νά λύσει τά ἔργα τοῦ διαβόλου. «Τό σπουδαιότερο ὅπλο κατά τοῦ διαβόλου», ἔλεγε ὁ Ἅγιος Πορφύριος, «εἶναι ὁ Τίμιος Σταυρός, πού τόν τρέμει. Ὁ σταυρός ὁ ὁποῖος ὅμως», ἔλεγε ὁ Ἅγιος, «νά γίνεται σωστά. Δηλαδή τά τρία δάχτυλα τοῦ δεξιοῦ χεριοῦ ἑνωμένα ν' ἀκουμποῦν στό μέτωπο, στήν κοιλία, στόν δεξιό ὦμο καί τέλος στόν ἀριστερό, σέ σχῆμα σταυροῦ. Ὁ σταυρός μπορεῖ νά γίνεται συμμετρικά μέ τίς μετάνοιες.

Ἡ ἐπικοινωνία μέ τόν Χριστό», ἔλεγε πάλι ὁ Ὅσιος, «ὅταν γίνεται ἁπλά, ἁπαλά, χωρίς πίεση, κάνει τόν διάβολο νά φεύγει. Ὁ σατανᾶς δέν φεύγει μέ πίεση, μέ σφίξιμο. Ἀπομακρύνεται μέ τήν πραότητα καί τήν προσευχή. Ὑποχωρεῖ, ὅταν δεῖ τήν ψυχή νά τόν περιφρονεῖ καί νά στρέφεται μέ ἀγάπη πρός τόν Χριστό. Τήν περιφρόνηση δέν μπορεῖ νά τήν ὑποφέρει, διότι εἶναι ὑπερόπτης. Ὅταν, ὅμως, πιέζεσθε, τό κακό πνεῦμα σᾶς παίρνει εἴδηση καί σᾶς πολεμάει. Μήν ἀσχολεῖσθε μέ τόν διάβολο, οὔτε νά παρακαλεῖτε νά φύγει. Ὅσο παρακαλεῖτε νά φύγει, τόσο σᾶς ἀγκαλιάζει. Τόν διάβολο νά τόν περιφρονεῖτε. Νά μήν τόν πολεμᾶτε κατά μέτωπο. Ὅταν πολεμᾶς μέ πεῖσμα κατά τοῦ διαβόλου, ἐπιτίθεται κι ἐκεῖνος σάν τίγρης, σάν ἀγριόγατα. Ὅταν τοῦ ρίχνεις σφαίρα, αὐτός σοῦ ρίχνει χειροβομβίδα. Ὅταν τοῦ ρίχνεις βόμβα, σοῦ ρίχνει πύραυλο. Μήν κοιτάζετε τό κακό. Νά κοιτάζετε τήν ἀγκαλιά τοῦ Θεοῦ καί νά πέφτετε μές στήν ἀγκαλιά Του καί νά προχωρεῖτε. Νά Τοῦ δοθεῖτε, νά Τόν ἀγαπήσετε τόν Χριστό, νά ζεῖτε μέ ἐγρήγορση. Ἡ ἐγρήγορση στόν ἄνθρωπο πού ἀγαπάει τόν Θεό εἶναι ἀπαραίτητη»[1].

Μᾶς διδάσκει ἐδῶ ὁ Ὅσιος τόν καλύτερο τρόπο ἀντιμετώπισης τῶν πειρασμῶν καί τοῦ πειρασμοῦ, δηλαδή τοῦ διαβόλου. Καί αὐτός δέν εἶναι ἄλλος ἀπό τήν περιφρόνηση, ἀπό τό νά μήν τοῦ δίνουμε σημασία. Ἐπειδή εἶναι ὁ κατεξοχήν ὑπερήφανος καί ἐγωιστής ὁ διάβολος, δέν ἀνέχεται τήν περιφρόνηση καί ἐνοχλεῖται ἔτσι καί φεύγει.

«Τά πράγματα στήν πνευματική ζωή», ἔλεγε ὁ Ἅγιος, «εἶναι ἁπλά κι εὔκολα στήν ζωή ἐν Χριστῷ, ἀρκεῖ νά ξέρετε νά διακρίνετε. Ὅταν σᾶς ἐνοχλήσει κάτι, ἕνας λογισμός, ἕνας πειρασμός, μία ἐπίθεση, περιφρονώντας ὅλα αὐτά, θά στρέφετε τήν προσοχή σας, τό βλέμμα σας στόν Χριστό. Ἐκεῖνος μετά θά ἀναλάβει νά σᾶς ἀνεβάσει. Ἐκεῖνος θά σᾶς πιάσει ἀπό τό χέρι καί θά σᾶς δώσει πλούσια τήν θεια Του Χάρη. Ἐσεῖς λίγη προσπάθεια θά κάνετε. Παίρνουμε ἕνα ἑκατομμύριο. Τό κόβουμε κομματάκια.

Ὅταν ὁ Ἅγ.Γεώργιος Καρσλίδης συνάντησε κατά τρόπο θαυμαστό , ἕναν ἄσκητή, ποῦ ἦταν θεῖος του.

Το 1936 μετέβη ο όσιος, προσκυνητής στους Αγίους Τόπους.

Στά συναξάρια και στους βίους πολλών ανθρώπων του Θεού παρατηρούμε τον διακαή πόθο να προσκυνήσουν τους τόπους όπου έζησε, δίδαξε και θαυματούργησε ο Κύριος.

Ταπεινός προσκυνητής και ο όσιος Γεώργιος, με κατάνυξη και δέος επισκέπτεται τα ιερά προσκυνήματα.

Σ' ένα άσκητήριο, παρά τη μονή του Αγίου Σάββα του Ηγιασμένου στα Ιεροσόλυμα, συνάντησε, κατά τρόπο θαυμαστό , ένα άσκητή, πού ήταν θείος του.

Ο Θεός φώτισε τον ασκητή και τού φανέρωσε πώς ο διερχόμενος νέος κληρικός είναι ανιψιός του.

Ἡ φιλολογία τῆς Ἀρνήσεως

686. Γιατί απαγγέλλεται το «Πιστεύω» πριν από τη μεταβολή των Τιμίων Δώρων; Γιατί το λέγει και ο ιερεύς μυστικά την ίδια ώρα; Για να θυμώμαστε ότι τη μεταβολή την πραγματοποιεί η Αγία Τριάς.

687. Το μέγιστο θαύμα αυτό είναι: ότι ο Κύριος και Δημιουργός μου ανεγέννησε την αχρειωμένη μου υπόστασι και την άλλαξε όπως μεταβάλλει τον άρτο και τον οίνο σε Σώμα του και Αίμα του.

688. Στις ημέρες μας, οι γραμματισμένοι άνθρωποι υψώνουν ένα πελώριο είδωλο και προστάζουν όλους να το λατρεύουν, λατρεύοντας το και οι ίδιοι. Αυτό το είδωλο είναι η φιλολογία της Αρνήσεως, το αποκύημα του απίστου και υπερηφάνου λογικού. Ο Αρχέκακος σοφίσθηκε ένα νέο είδος ειδωλολατρίας μέσα στους κόλπους του χριστιανικού κόσμου, μιας ειδωλολατρίας λεπτεπιλέπτου, που ανταποκρίνεται στις πνευματικες ροπές του αιώνος. Τι δύναμι έχει ο Σατανάς!

Καλύτερα ἡ μοναξιά ἀπ' τήν κακή παρέα. Κι ἀπό τήν ἄσχημη γιατρειά, καλύτερα ἡ ἀρρώστια.

Κρεῖσσον μόνωσις τῆς κακῆς συνουσίας.

Κρεῖσσον ἀσθενεῖν ἢ κακῶς ὑγιαίνειν.

***

Καλύτερα η μοναξιά απ’ την κακή παρέα.

Κι από την άσχημη γιατρειά, καλύτερα η αρρώστια.

ΣΤΙΧΟΙ ΓΝΩΜΙΚΟΙ

Οσία Κασσιανή η Υμνογράφος

https://wra9.blogspot.com/2022/11/blog-post_10.html

Ὅταν δέν δέχεσαι κάποιον πού δέν συμβαδίζεις, σημαίνει ὅτι δέν ἔχεις ἀγάπη; ,Ἀρχιμ. Σάββα ἁγιορείτου

 

Νά μή παρασυρθοῦμε ἀπό τό κοσμικό πνεῦμα, Ἀρχιμ. Σάββα ἁγιορείτου (ἀπόσπασμα)

 

Τί σημαίνει Ἀντιλαβοῦ ; , Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου

 

Προσοχή στίς νεοεποχίτικες αἱρέσεις, 26-11-2022, Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου (απόσπασμα)

 

Ἀναφέρει στήν Ἁγία Γραφή πῶς νά νηστεύουμε, ἤ τό εἶπαν κάποιοι Πατέρες μετά; , Ἀρχ. Σάββα Ἁγιορείτου

 ΕΡΩΤΗΣΗ-ΑΠΑΝΤΗΣΗ Ἀναφέρει στήν ἁγία Γραφή πῶς νά νηστεύουμε, ἤ τό εἶπαν κάποιοι Πατέρες μετά; , Ἀρχιμ. Σάββα ἁγιορείτου,

Ἅς μήν ἀποκάμνουμε στήν προσευχή- Ἠ παραβολή τῆς χήρας καί τοῦ ἄδικου κριτοῦ, Ἀββᾶ Ἠσύχιου τοῦ Πρεσβύτερου - Ἀρχιμ. Σάββα ἁγιορείτου

 Κήρυγμα 485.  Ἅς μήν ἀποκάμνουμε στήν προσευχή- Ἠ παραβολή τῆς χήρας καί τοῦ ἄδικου κριτοῦ, Ἀββᾶ Ἠσύχιου τοῦ Πρεσβύτερου - Πρός τόν Θεόδουλο, Λόγος περί νήψεως καί ἀρετῆς χωρισμένος σέ 203 κεφάλαια (τά λεγόμενα ἀντιρρητικά καί εὐκτικά), Φιλοκαλία τόμος Α',  28-11-2022, Ἀρχιμ. Σάββα ἁγιορείτου

Προϋποθέσεις ἀποδοχῆς τοῦ λόγου τῆς Ἀλήθειας- Ἀββᾶ Ἰσαάκ Σύρου, Ἀρχιμ. Σάββα ἁγιορείτου

 Ὁμιλια 3. Προϋποθέσεις ἀποδοχῆς τοῦ λόγου τῆς Ἀλήθειας- Ἀββᾶ Ἰσαάκ Σύρου, 27-11-2022,  Ἀρχιμ. Σάββα ἁγιορείτου

Πνευματική ζωή μέσα στόν ὑλικό κόσμο (Ὅσιος Θεοφάνης ὁ Ἔγκλειστος)

Τὸ νὰ κρατηθεῖς μακριὰ ἀπὸ τὸν κόσμο εἶναι, βέβαια, ἀδύνατο. Ἀρνήσου, ὅμως, ὅσο εἶναι δυνατό, νὰ μπεῖς στὸν κυκεώνα τῆς κοσμικῆς ζωῆς. Καὶ ὅταν, παρὰ τὴ θέλησή σου, σὲ κάποια περίπτωση ἀναγκαστεῖς νὰ μπεῖς, φέρσου σὰν νὰ μὴ βρίσκεσαι ἐκεῖ: Βλέπε δίχως νὰ βλέπεις καὶ ἄκου δίχως ν’ ἀκοῦς. Τὰ μάτια σου, δηλαδή, ἂς ἀδιαφοροῦν γιὰ ὅ,τι βλέπουν, καὶ τ’ αὐτιά σου ἂς μὴ δίνουν σημασία σ’ ὅ,τι ἀκοῦνε. Φαινομενικὰ, νὰ συμπεριφέρεσαι ὅπως καὶ οἱ ἄλλοι. Νὰ εἶσαι τίμια καὶ εἰλικρινής. Φύλαξε, ὅμως, τὴν καρδιά σου ἀπὸ συμπάθειες καὶ θέλγητρα. Προσοχὴ προπάντων σὲ τοῦτο: Φύλαξε τὴν καρδιά σου! Ἔτσι θὰ βρίσκεσαι στὸν κόσμο μόνο σωματικά, ὄχι καὶ ψυχικά, ἐκπληρώνοντας τὴν ἀποστολικὴ παραγγελία: «…καὶ ὅσοι ἀσχολοῦνται μὲ τὰ ἐγκόσμια, ἂς ζοῦν σὰν νὰ μὴν ἀσχολοῦνται καθόλου μ’ αὐτά» (Α’ Κορ. 7:31). Θὰ βρίσκεσαι, δηλαδή, σὲ ἐπαφὴ μὲ τὸν κόσμο καί, ὅποτε εἶναι ἀνάγκη, θὰ συμμετέχεις σὲ ἐκδηλώσεις τῆς κοσμικῆς ζωῆς. Ἐφόσον, ὅμως, κρατᾶς τὴν καρδιά σου σὲ ἀπόσταση, δὲν θὰ κάνεις κακὴ χρήση αὐτῆς τῆς ζωῆς. Μ’ ἄλλα λόγια, δὲν θὰ συμμετέχεις στὴν κοσμικὴ ζωὴ ἐπειδὴ τὸ ἐπιθυμεῖς, ἀλλὰ μόνο ἐπειδὴ θὰ σὲ ὑποχρεώνουν κάποιες ἀναπόφευκτες περιστάσεις.

Μοῦ ἔγραψες ὅτι οἱ οἰκιακὲς ἀσχολίες ἀποσποῦν τὴ σκέψη σου ἀπὸ τὸν Θεό… Ὑπάρχει κάποια μέθοδος, μὲ τὴν ὁποία μποροῦμε ὄχι μόνο νὰ ἀποτρέψουμε τὴ μαγνήτιση τοῦ νοῦ ἀπὸ τὰ αἰσθητὰ ἀντικείμενα, ἀλλὰ καὶ νὰ κατορθώσουμε τὴν ἀναγωγὴ του μέσω αὐτῶν τῶν ἀντικειμένων, στὸν Θεό… Καθετὶ τὸ ὑλικὸ θὰ ἀποκαλύπτει στὸν νοῦ σου μία πνευματικὴ ἀλήθεια. Νὰ μερικὰ παραδείγματα:

Γέροντας τῶν Ἀγράφων:Τά παρά φύσιν ἁμαρτήματα γίνονται αἰτία νά γεννιοῦνται αὐτιστικά παιδιά, παιδιά μέ διανοητικά προβλήματα, μέ ἀναπηρικές παθήσεις.

ΓΈΡΟΝΤΑΣ ΤΏΝ ΑΓΡΆΦΩΝ.

Σήμερα κυριαρχεί το αφύσικο και όχι το φυσικό. Αυτό δυστυχώς περνάει σαν μόδα ακόμη και στις κρεβατοκάμαρες των παντρεμένων. Έτσι αποκτά δικαιώματα ο Αντίδικος και σέρνει από τη μύτη άνδρες και γυναίκες. Τους χορεύει στο ταψί. Διαλύει οικογένειες. Κι αυτό είναι το λιγότερο μπροστά στις συνέπειες που ακολουθούν.

Τα παρά φύσιν αμαρτήματα γίνονται αιτία να γεννιούνται αυτιστικά παιδιά, παιδιά με διανοητικά προβλήματα, με αναπηρικές παθήσεις. Αυτά αποτελούν την αιτία των ανεξέλεγκτων επαναστάσεων της εφηβείας. Πέφτει το παιδί στα ναρκωτικά και οι γονείς ψάχνουν να ανακαλύψουν τί έφταιξε.

Ήρθε κάποτε μια μάνα στο Βαλάρι και έκλαιγε με μαύρο δάκρυ. Γιατί κλαις καλή μου γυναίκα; Τι σου συμβαίνει; Τη ρώτησα. “Να γέροντα έχω γιούς ίσαμε κει πάνω ψηλοί. Παιδιά σαν τα κρύα τα νερά. Έμπλεξαν όμως με τα ναρκωτικά και είναι ζωντανοί πεθαμένοι.

Πρόγραμμα Προσκυνητῶν Ἱερᾶς Μονῆς Ἁγίας Τριάδος Ἐδέσσης

Πέμπτη 1-12-2022

Ἀγρυπνία

Σύν Θεῷ τήν Πέμπτη το βράδυ θά πραγματοποιηθεῖ ἀγρυπνία γιά τήν ἑορτή τοῦ Ἁγίου Πορφύριου στό ὁμώνυμο Παρεκκλήσιο τοῦ Ἁγίου Πορφυρίου στήν Λεπτοκαρυά Γιαννιτσῶν.

Ἡ πύλη  θά εἶναι ἀνοικτή ἀπό τίς 21.00 ἔως 22.30

Σάββατο 3-12-2022

Σύν Θεῷ ΜΕΣΟΝΥΚΤΙΚΟΝ-ΟΡΘΡΟΣ-ΘΕΙΑ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ στήν ἱερά μονή Ἁγίας Τριάδος 06.00- 10.30 π.μ.

Ἡ πύλη τῆς Ἱερᾶς Μονῆς θά εἶναι ἀνοικτή ἀπό τίς 06.00 ἔως 08.30 π.μ.

11.30 π.μ. ὁμιλία

Ἁγιορείτικος τόμος ὑπὲρ τῶν ἱερῶς ἡσυχαζόντων.

Ἁγιορείτικος τόμος ὑπὲρ τῶν ἱερῶς ἡσυχαζόντων.

Ἅγιος Γρηγόριος ὁ Παλαμᾶς

(Γι’ αὐτοὺς ποὺ ἀπὸ τὴ δική τους ἀπειρία καὶ τὴν ἀπείθειά τους στοὺς Ἁγίους, ἀπορρίπτουν τὶς μυστικὲς ἐνέργειες τοῦ Πνεύματος, οἱ ὁποῖες, μὲ τρόπο ποὺ ὑπερβαίνει τὸ λόγο, ἐνεργοῦνται σὲ ὅσους ζοῦν πνευματικὰ καὶ φανερώνονται μὲ ἔργα, χωρὶς ν’ ἀποδεικνύονται μὲ λόγια).

Τὰ δόγματα ποὺ τώρα πιὰ εἶναι κοινοποιημένα καὶ γνωστὰ σὲ ὅλους καὶ κηρύττονται δημόσια, ἦταν τὰ μυστήρια τοῦ Μωσαϊκοῦ νόμου, τὰ ὁποῖα μόνον οἱ Προφῆτες προέβλεπαν ἐμπνεόμενοι ἀπὸ τὸ Πνεῦμα.

Τὰ δὲ ὑποσχεμένα στοὺς Ἁγίους ἀγαθὰ κατὰ τὸν μέλλοντα αἰώνα, εἶναι τὰ μυστήρια τῆς εὐαγγελικῆς πολιτείας, τὰ ὁποῖα τώρα γίνονται ὁρατὰ ὡς ἕνα σημεῖο καὶ δίνονται σὰν ἀρραβώνας μόνο σὲ ὅσους ἀξιώθηκαν ἀπὸ τὸ Πνεῦμα νὰ τὰ βλέπουν.

Ἀλλὰ τότε, ἂν κανεὶς Ἰουδαῖος δὲν ἄκουγε μ’ εὐχαριστία τοὺς Προφῆτες νὰ μιλοῦν γιὰ Λόγο καὶ Πνεῦμα Θεοῦ συναιώνια καὶ προαιώνια, μποροῦσε νὰ κλείσει τ’ αὐτιά του, πιστεύοντας πὼς ἀκούει λόγια ἀπαγορευμένα στὴν εὐσεβῆ πίστη καὶ ἀντίθετα στὴ διακήρυξη ποὺ δίδασκε τοὺς εὐσεβεῖς ὅτι· «Ὁ Κύριος ὁ Θεός σου, εἶναι ἕνας Κύριος»(Δεύτ. 6, 4).

Ἔτσι καὶ τώρα μπορεῖ νὰ πάθει κανείς, ἂν δὲν ἀκούει μὲ εὐλάβεια τὰ μυστήρια τοῦ Πνεύματος ποὺ εἶναι γνωστὰ μόνο σ’ ἐκείνους ποὺ ἔχουν καθαρθεῖ διὰ μέσου της ἀρετῆς. Ἀλλὰ ὅπως ἔπειτα ἡ πραγματοποίηση ἐκείνων τῶν προφητειῶν ἔδειξέ τα τότε μυστήρια σύμφωνα μὲ ὅσα ἔγιναν φανερὰ καὶ τώρα πιστεύομε Πατέρα καὶ Υἱὸ καὶ Ἅγιο Πνεῦμα, θεότητα τρισυπόστατη, μία φύση ἁπλή, ἀσύνθετη, ἄκτιστη, ἀόρατη, ἀχώρητη στὸ νοῦ, ἔτσι καὶ ὅταν ἀποκαλυφθεῖ στὸν ὁρισμένο καιρὸ ὁ μέλλων αἰώνας κατὰ τὴν ἀνέκφραστη φανέρωση τοῦ ἑνὸς Θεοῦ ποὺ ἔχει τρεῖς τέλειες Ὑποστάσεις, τότε θὰ φανερωθοῦν τὰ μυστήρια σύμφωνα σὲ ὅλα μὲ τὰ φανερά.

Πρέπει ὅμως νὰ προσέξομε καὶ τοῦτο· ὅτι δηλαδή, ἂν καὶ ἀργότερα φανερώθηκε στὰ πέρατα τῆς γῆς τὸ δόγμα τῶν τριῶν Ὑποστάσεων τῆς θεότητας, χωρὶς νὰ ἀναιρεῖ καθόλου τὴν ἔννοια τοῦ ἑνὸς Θεοῦ, ἐντούτοις στοὺς Προφῆτες ἐκείνους ἦταν μὲ ἀκρίβεια γνωστὸ καὶ πρὶν ἀπὸ τὴν ἔκβαση τῶν πραγμάτων, καὶ τὸ παραδέχονταν ἄνετα ὅσοι τότε πείθονταν στὰ λόγια τῶν Προφητῶν.

Κατὰ τὸν ἴδιο τρόπο, οὔτε τώρα ἀγνοοῦμε τὰ δόγματα τῆς χριστιανικῆς μας ὁμολογίας, κι ἐκεῖνα ποὺ κηρύττονται φανερά, κι ἐκεῖνα ποὺ ἀποκαλύπτονται μυστικὰ ἀπὸ τὸ Πνεῦμα στοὺς ἀξίους. Ἄλλοι δὲν τὰ ἀγνοοῦν γιατί μυήθηκαν σ’ αὐτὰ ἀπὸ τὴν ἴδια τοὺς τὴν πείρα, ὅσοι δηλαδὴ ἀπαρνήθηκαν καὶ χρήματα καὶ δόξα τῶν ἀνθρώπων καὶ κακὲς ἡδονὲς τοῦ σώματος γιὰ χάρη τῆς εὐαγγελικῆς ζωῆς, καὶ δὲν ἔμειναν μόνο σ’ αὐτό, ἀλλὰ καὶ βεβαίωσαν αὐτὴ τὴν ἀπάρνηση μὲ τὴν ὑποταγή τους στοὺς προχωρημένους στὴν κατὰ Χριστὸν ἡλικία.

Ἀφοῦ δηλαδὴ σχόλασαν στὸν ἑαυτό τους καὶ στὸ Θεὸ ἀπαλλαγμένοι ἀπὸ κάθε φροντίδα μὲ τὴν ἡσυχία καὶ τὴν εἰλικρινῆ προσευχή, ξεπέρασαν τὸν ἑαυτό τους κι ἑνώθηκαν μὲ τὸ Θεό, καὶ μὲ τὴ μυστικὴ καὶ ὑπὲρ νοῦν ἕνωση μαζί Του μυήθηκαν στὰ ὑπὲρ νοῦν μυστήρια. Ἄλλοι πάλι τὰ ἔμαθαν μὲ τὸ σεβασμὸ καὶ τὴν πίστη καὶ τὴν ἀγάπη πρὸς αὐτούς.

Ἡ ὑπερνίκηση τῶν πειρασμῶν μέ τήν ἀγάπη πρός τόν Θεό,Βίος καί Λόγοι Ἁγίου Πορφυρίου. Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου

75. Ἡ ὑπερνίκηση τῶν πειρασμῶν μέ τήν ἀγάπη πρός τόν Θεό, Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου,27-2-2019

Ὁ Κύριος ἡμῶν Ἰησοῦς Χριστός ὁ Ὁποῖος γιά τήν σωτηρία μας προδόθηκε καί βασανίστηκε καί σταυρώθηκε, εἶναι πρότυπο γιά τήν δική μας ζωή. «Πολλοί ἄνθρωποι, μέ τήν λαχτάρα γιά τόν Χριστό, μέ τήν δύναμη πού πῆραν ἀπό τόν Χριστό, ξέφυγαν ἀπό τίς παγίδες τοῦ ἀντιθέτου, τοῦ διαβόλου. Ἀντίθετα ἄλλοι, ὅπως ὁ Ἰούδας, πού ἀκούσαμε στήν εὐαγγελική περικοπή, ἔπεσαν θύματά του. «Πολλοί ἄνθρωποι», λέει ὁ Ἅγιος Πορφύριος, «καί μάλιστα χριστιανοί, δέν δέχονται καθόλου τήν ὕπαρξη τοῦ δαίμονα. Τό δαιμόνιο, ὅμως δέν μπορεῖς νά τό ἀρνηθεῖς», λέει ὁ Ὅσιος. «Ὑπάρχει διάβολος, καί μάλιστα», ἔλεγε ὁ Ἅγιος, «ἄν βγάλομε ἀπό τό Εὐαγγέλιο τήν πίστη στήν ὕπαρξη τοῦ διαβόλου, πάει τό Εὐαγγέλιο. Γιατί «εἰς τοῦτο ἦλθεν ὁ Υἱός τοῦ Θεοῦ, ἵνα λύσῃ τά ἔργα τοῦ διαβόλου»[1]», ὅπως λέγει ὁ Ἅγιος Ἰωάννης στήν πρώτη του Καθολική ἐπιστολή. Καί πάλι «στήν Ἁγία Γραφή λέγει: «Καί τά δαιμόνια πιστεύουσι καί φρίσσουσι»[2]. Καί ἀλλοῦ: «...ἵνα διά τοῦ θανάτου καταργήσῃ τόν τό κράτος ἔχοντα τοῦ θανάτου, τοῦτ᾿ ἔστι τόν διάβολον»[3]. Αὐτά τά χωρία ὁμιλοῦν γιά τόν διάβολο καί τήν κατάργησή του ἀπό τόν ἴδιο τόν Χριστό. Δέν μποροῦμε», λέει ὁ Ὅσιος Πορφύριος, «ν' ἀγνοήσουμε τήν ὕπαρξη τοῦ διαβόλου, τοῦ ὁποίου τά ἔργα ἦλθε νά καταργήσει ὁ Χριστός.

«Ἐγώ ὅμως σᾶς λέγω», λέει ὁ Ὅσιος, «ἀντί νά ἀσχολεῖσθε μέ τόν διάβολο καί τίς πονηρίες του, ἀντί νά ἀσχολεῖσθε μέ τά πάθη, νά στραφεῖτε στήν ἀγάπη τοῦ Χριστοῦ. Ὅπως τό λέει ὁ ποιητής στόν κανόνα τοῦ Ἁγίου Ὀνήσιμου: «Ῥωμαλέῳ σου φρονήματι Ὀνήσιμε, πλάνης τά μηχανήματα, κατεπάτησας, εὐσεβείας ταῦτα καθελών, ὀργάνοις θεόσοφε...»[4].

Καί ἐδῶ θαυμάζει κανείς τό πνεῦμα τοῦ ποιητοῦ. Βάζει τέχνη στήν δομή τοῦ τροπαρίου, δηλαδή πλοκή, πλοκή λόγου. «Πλάνης τά μηχανήματα», λέει. Ὁ πονηρός ἔστηνε δόκανα καί παγίδες κι ὁ Ἅγιος Ὀνήσιμος τόν κατατρόπωνε «ρωμαλαίω φρονήματι». Μέ ρωμαλέο φρόνημα νικοῦσε τούς πάντες. Λάτρευε, λαχταροῦσε τόν Χριστό. Ἔτσι γίνεται»[5], παρατηρεῖ ὁ Ὅσιος.

«Ὁ σατανᾶς φτιάχνει τόν μηχανισμό τῆς πλάνης. Χωρίς νά τό καταλάβουμε ἐμεῖς, ὁ πονηρός φτιάχνει παγίδες. Μέ τήν λαχτάρα γιά τόν Χριστό ἡ δύναμη τῆς ψυχῆς φεύγει ἀπ' τίς παγίδες καί πάει στόν Χριστό. Τό νά μάχεσαι τόν ἐχθρό σου εἶναι μιά προσπάθεια μέ σπρωξίματα καί πίεση. Στήν ἀγάπη τοῦ Χριστοῦ, ὅμως, δέν ὑπάρχουν σπρωξίματα. Ἐδῶ ἡ δύναμη τῆς ψυχῆς μεταποιεῖται χωρίς κόπο. Δέν πρέπει ν' ἀντιδρᾶτε μέ τά ἴδια ὄργανα. Ἀδιαφορῆστε! Αὐτή ἡ ἀδιαφορία πρός τόν ἐχθρό εἶναι μεγάλη τέχνη. Τέχνη τεχνῶν! Καί γίνεται μόνο μέ τήν Θεία Χάρη. Ἡ ἀντιμετώπιση τοῦ κακοῦ μέ τήν Χάρη τοῦ Θεοῦ γίνεται ἀναίμακτα καί ἀκοπίαστα, χωρίς σπρώξιμο καί χωρίς σφίξιμο.

Ὁ Ἅγιος Νεκτάριος μᾶς γράφει...

" Στα σαράντα τέσσερά μου χρόνια

ο Θεός μου φανέρωσε αυτό,

που θα με κράταγε μέχρι τέλους τής ζωής μου σταθερό στη στενή και τεθλιμμένη οδό,

που είχα επιλέξει:

Το της «ατιμίας πόμα καθάρσιον»

που λέει και ο Άγιος Ιωάννης ο Σιναϊτης.

Από τότε μέχρι την τελευταία μου αναπνοή

ούτε στιγμή δε μ΄ άφησε η συκοφαντία,

η προσβολή, η περιφρόνηση.

Δε θέλω να σου μιλήσω

ούτε για περιστατικά, ούτε για πρόσωπα.

Μπορεί να σε σκανδαλίσω με λογισμούς αγανάκτησης και κατάκρισης.

Ἀθῶος ὁ Μητροπολίτης Κυθήρων Σεραφείμ, γιά τό «ἀδίκημα» τῆς τέλεσης ἀκολουθίας ἐν μέσῳ ἐγκλεισμοῦ!

Ἀθῶος κρίθηκε ὁ ἐπίσκοπος Κυθήρων καί Ἀντικυθήρων Σεραφείμ, ὁ ὁποῖος δικάστηκε ἀπό τό Β' Τριμελές Πλημμελιοδικεῖο Πειραιῶς γιά παράβαση ἀπαγόρευσης πάσης Θείας ἱερουργίας κατά τόν Μάρτιο 2020, λόγῳ τῶν μέτρων τῆς πανδημίας ὕστερα ἀπό ἐγκύκλιο τῆς Ἱερᾶς Συνόδου. Μάρτυρας ὑπεράσπισης κατέθεσε στήν δίκη καί ὁ Πειραιῶς Σεραφείμ.

ΜΕΣΟΝΥΚΤΙΚΟΝ-ΟΡΘΡΟΣ-ΘΕΙΑ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ [ΑΓΙΟΥ ΙΕΡΟΜΑΡΤΥΡΟΣ ΦΙΛΟΥΜΕΝΟΥ], 29-11-2022

https://youtu.be/axTjstqBbeE

«Ὅταν γιορτάζεις τήν ὀνομαστική σου γιορτή, γιόρταζε μέ σκοπό νά πετύχεις ἔλεος ἀπό τόν Θεό μέ τήν πρεσβεία τοῦ Ἁγίου σου»

«Όταν γιορτάζεις την ονομαστική σου γιορτή, γιόρταζε με σκοπό να πετύχεις έλεος από τον Θεό με την πρεσβεία του Αγίου σου»

Άγιος Συμεών ο Νέος Θεολόγος

πηγή

https://proskynitis.blogspot.com/2022/11/blog-post_17.html

29 Νοεμβρίου. Παραμόνου καὶ τῶν σὺν αὐτῷ 370 μαρτύρων (†250)· Διονυσίου ἐπισκόπου Κορίνθου ἱερομάρτυρος. Φιλουμένου νεο μάρτυρος τοῦ Ἱεροσολυμίτου (†1979). Ἁγιογραφικό ἀνάγνωσμα.

Ἀποστολικό ἀνάγνωσμα. Ἡμέρας, Τρ. κε΄ ἑβδ. ἐπιστ. (Β΄ Θεσ. α΄ 10 - β΄ 2).

Β Θεσ. 1,10        ὅταν ἔλθῃ ἐνδοξασθῆναι ἐν τοῖς ἁγίοις αὐτοῦ καὶ θαυμασθῆναι ἐν πᾶσι τοῖς πιστεύσασιν, ὅτι ἐπιστεύθη τὸ μαρτύριον ἡμῶν ἐφ᾿ ὑμᾶς, ἐν τῇ ἡμέρᾳ ἐκείνῃ.

Β Θεσ. 1,10               όταν θα έλθη να δοξασθή μαζή με όλους τους αγίους του και να θαυμασθή ανάμεσα εις όλους όσοι επίστευσαν εις αυτόν. Και τούτο, διότι έγινε πιστευτόν και παραδεκτόν από αυτούς το κήρυγμά μας και η μαρτυρία μας περί του Ιησού Χριστού, αυτή ακριβώς που εδώκαμεν και εις σας. Και αυτή η δόξα και μακαριότης των αγίων θα πραγματοποιηθή κατά την μεγάλην και επίσημον εκείνην ημέραν.

Εἰς τά Εἰσόδια τῆς Θεοτόκου- ἡ νοητή σιωπή καί ἡ θεία Χάρη, Ἁγ. Γρηγορίου Παλαμᾶ, Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορειτου

 Εἰς τά Εἰσόδια τῆς Θεοτόκου- ἡ νοητή σιωπή καί ἡ θεία Χάρη, Ἁγ. Γρηγορίου Παλαμᾶ, 26-11-2022, Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορειτου

Ὁ ἔλεγχος τοῦ κακοῦ καί ἡ διόρθωση τοῦ ἀδελφοῦ- Ἅγιος Μεγαλομάρτυς Ἰάκωβος ὁ Περσης, Ἀρχιμ.Σάββα Ἁγιορειτου

 Ἀπόσπασμα ὁ ἔλεγχος τοῦ κακοῦ καί ἡ διόρθωση τοῦ ἀδελφοῦ- Ἅγιος Μεγαλομάρτυς Ἰάκωβος ὁ Περσης, 27-11-2022,  Ἀρχιμ.Σάββα Ἁγιορειτου

Ἡ στρατηγική ἀντιμετώπιση τῆς προσβολῆς τοῦ πονηροῦ μέ 3 πράξεις, Ἀββᾶ Ἠσύχιου τοῦ Πρεσβύτερου - Πρός τόν Θεόδουλο.Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου

 Κήρυγμα 484. Ἡ στρατηγική ἀντιμετώπιση τῆς προσβολῆς τοῦ πονηροῦ μέ 3 πράξεις, Ἀββᾶ Ἠσύχιου τοῦ Πρεσβύτερου - Πρός τόν Θεόδουλο, Λόγος περί νήψεως καί ἀρετῆς χωρισμένος σέ 203 κεφάλαια (τά λεγόμενα ἀντιρρητικά καί εὐκτικά), Φιλοκαλία τόμος Α', Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορειτου, 27-11-2022

Τί γίνεται μέ αὐτούς πού δέν γνώρισαν Χριστό, Ἀρχιμ. Σάββα ἁγιορείτου (ἀπόσπασμα)

 

Ἡ χριστιανική ὑπομονή (Γέροντας Εὐστράτιος Γκολοβάνσκι)

Κάθε θλίψη, κάθε δοκιμασία, κάθε συμφορά που μας βρίσκει, με παραχώρηση του Θεού, ονομάζεται μεταφορικά “σταυρός” (Ματθ. 16:24· Μαρκ. 8:34· Λουκ. 9:23). Χριστιανική υπομονή, λοιπόν, κάνει όποιος σηκώνει δίχως βαρυγκώμια αυτόν το σταυρό. Όποιος δεν τον σηκώνει, δεν είναι αληθινός μαθητής του Χριστού, όπως είπε ο ίδιος (Ματθ. 10:38· Λουκ. 14:27), και δεν έχει θέση στη βασιλεία Του. Ο απόστολος Παύλος, άλλωστε, το βεβαιώνει: «Αν υπομένουμε, μαζί Του και θα βασιλέψουμε» (Β’ Τιμ. 2:12). Όμοια και ο άγιος Ιάκωβος: «Μακάριος ο άνθρωπος που δέχεται με υπομονή τις δοκιμασίες! Γιατί, αν τις περάσει με επιτυχία, θα κερδίσει το βραβείο της αιώνιας ζωής που υποσχέθηκε ο Θεός σ’ όσους Τον αγαπούν» (Ιακ. 1:12).

Πόσες βαθμίδες υπομονής υπάρχουν;

Απάντηση: Τρεις είναι οι βαθμίδες της υπομονής, σύμφωνα με τους πατέρες της Εκκλησίας: πρώτη, το να υποφέρει κανείς αγόγγυστα τις δοκιμασίες· δεύτερη, το να αποζητάει τις δοκιμασίες από αγάπη προς τον Θεό· και τρίτη, το να χαίρεται στις δοκιμασίες από αγάπη προς τον Θεό. Ο χριστιανός δεν πρέπει να σταματάει στην πρώτη βαθμίδα, αλλά να ανεβαίνει από την πρώτη στη δεύτερη και από τη δεύτερη στην τρίτη.

Ἀπό: Θαύματα τῆς Μητέρας τοῦ Θεοῦ, Τυπώθηκε στά ρουμανικά τό 1820 στό μοναστήρι Neamț

«Σε μια πόλη ήταν ένας άντρας ονόματι Ιωάννης, πολύ ευσεβής και πλούσιος, αλλά το μυαλό του ήταν τόσο βαρύ που δεν μπορούσε να μάθει με κανέναν τρόπο ένα βιβλίο και ούτε μια προσευχή να πει σύμφωνα με την εντολή των χριστιανών. Γι' αυτό πήγε σε ένα μοναστήρι και χαρίζοντας ό,τι είχε, έγινε μοναχός για να του μάθουν οι αδελφοί το βιβλίο.

Έτσι, λόγω του μεγάλου πλούτου που διέθετε, τον δέχτηκαν με αγάπη και όλοι του έλεγαν Ψαλμούς και προσευχές, αλλά δεν μπορούσε να μάθει τίποτα. Τότε ένας επιδέξιος αδελφός με καλές πράξεις, διαβάζοντάς του όλες τις προσευχές, μία προς μία, τον ρώτησε ποια από αυτές φαινόταν η πιο όμορφη, για να τον διδάξει, είπε ότι αυτή: «Χαίρε, Μαρία» του άρεσε περισσότερο.

Καταβάλλοντας λοιπόν πολύ κόπο, μετά από πολύ καιρό έμαθε την αγγελολατρία, δηλαδή αυτή: «ΘΕΟΤΟΚΕ ΚΑΙ ΠΑΡΘΈΝΕ ΧΑΊΡΕ ΚΕΧΑΡΙΤΩΜΈΝΗ ΜΑΡΊΑ » .

Και γέμισε με τόση χαρά και αγαλλίαση που είχε μάθει εκείνη την αγγελική λατρεία, που φαινόταν να βρήκε έναν θησαυρό μεγάλης αξίας. Και όλη την ώρα δεν έλεγε άλλη λέξη, παρά μόνο αυτή: «Να χαίρεσαι, που είσαι προικισμένη, Μαρία», Γι' αυτό όλα τα αδέρφια της έδωσαν ένα παρατσούκλι λέγοντας: «Χαίρε, Μαρία», από το οποίο αυτός εκτός από εκείνος χαιρόταν πολύ, και προσευχόταν πάντα στην παναγία, λέγοντας εκείνη την αγγελική λατρεία με απαράμιλλη χαρά και ευθυμία.

Δημήτριος Ρόιστερ, Ἀρχιεπίσκοπος Ντάλας.

Δημήτριος Ρόιστερ, Αρχιεπίσκοπος Ντάλας. 15/28 Αυγούστου.

Ο Πατέρας Δημήτριος Ρόιστερ, κατά κόσμον Ρόμπερτ Ρόιστερ (Robert Royster) γεννήθηκε στις 2 Νοεμβρίου 1923 στο Τέξας και ήταν Αρχιεπίσκοπος Ντένβερ (1978 - 2009) και έξαρχος Μεξικού (1972 - 2008).

Ο Ρόμπερτ Ρόιστερ γεννήθηκε σε μία οικογένεια βαπτιστών. Από μικρός μελετούσε την Αγία Γραφή και κατάλαβε ότι το πνεύμα της Αγίας Γραφής και το πνεύμα του προτεσταντισμού είναι ασυμβίβαστα. Το 1941 βαπτίστηκε ορθόδοξος μαζί με την αδελφή του.

Το 1941 - 1943 σπούδασε στο πανεπιστήμιο του Τέξας. Από το 1943 υπηρέτησε στον αμερικανικό στρατό ως διερμηνέας της ιαπωνικής γλώσσας. Μετά την εκπλήρωση της στρατιωτικής του θητείας αποπεράτωσε τις σπουδές του παίρνοντας τον τίτλο του Master of Arts στην ισπανική γλώσσα και έγινε καθηγητής ισπανικής φιλολογίας.

Το 1954 χειροτονήθκε ιερέας και ποίμανε στον ναό του Αγίου Σεραφείμ του Σάρωφ στο Ντάλλας μέχρι το 1969. Στις 29 Ιουνίου 1969 χειροτονήθηκε βοηθός επίσκοπος στην επαρχία του Σαν Φραντσίσκο και της Δύσης (Diocese of San Francisco and the West).

Το 1978 ορίστηκε να ποιμάνει την Επαρχία του Νότου (Diocese of Dallas and the South) η οποία περιελάμβανε τις ακόλουθες Πολιτείες: Αλαμπάμα (Alabama), Αρκάνσας (Arkansas), Βόρεια Καρολίνα (North Carolina), Νότια Καρολίνα (South Carolina), Φλώριντα (Florida), Γεωργία/Τζόρτζια (Georgia), Κεντάκι (Kentucky), Λουιζιάνα (Louisiana), Μισισίπη (Mississippi), Νέο Μέξικο (New Mexico), Οκλαχόμα (Oklahoma), Τενεσσί (Tennessee), Τέξας (Texas) και Βιρτζίνια (Virginia).

Ἀγάπη, καλωσύνη, πραότητα, ὑπομονή καί ταπείνωση ἄς ἔχουμε πάντα, Βίος καί Λόγοι Ἁγίου Πορφυρίου.Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγ/του

74. Ἀγάπη, καλωσύνη, πραότητα, ὑπομονή καί ταπείνωση ἄς ἔχουμε πάντα, Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγ/του, 26-02-2019

[Μᾶρκ. 14,10- 42]

Ὁ Κύριος ἡμῶν Ἰησοῦς Χριστός ὑπέφερε περισσότερο ἀπό κάθε ἄλλο ἄνθρωπο εἰς τήν γῆ χωρίς νά φταίει σέ τίποτα, γιά τήν δική μας σωτηρία. Καί βέβαια καί ἐμεῖς οἱ ἄνθρωποι δέν πρέπει νά φερθοῦμε μέ ἀχαριστία, ἀλλά μέ εὐγνωμοσύνη καί νά ἀξιοποιήσουμε αὐτή τήν προσφορά, τήν δωρεά τοῦ Θεοῦ. Βλέπουμε καί γύρω μας πολλούς ἀνθρώπους νά μήν ἀξιοποιοῦν αὐτή τήν δωρεά τοῦ Θεοῦ, τήν δυνατότητα γιά σωτηρία. Δέν πρέπει ὅμως ὑπερβολικά νά λυπόμαστε.

«Συμβαίνει πολλές φορές», λέει ὁ Ἅγιος Πορφύριος, «νά αἰσθάνεται κανείς ὑπερβολική στενοχώρια γιά τήν κατάσταση τοῦ κόσμου. Νά ὑποφέρει πού βλέπει ὅτι τό θέλημα τοῦ Θεοῦ δέν γίνεται σήμερα ἀπό τούς ἀνθρώπους, ἤ καί ἀπό αὐτόν τόν ἴδιο. Νά πονάει μέ τόν πόνο τόν σωματικό καί μέ τόν πόνο τόν ψυχικό τῶν ἄλλων νά πονάει ὁ ἄνθρωπος. Ἡ εὐαισθησία εἶναι ἕνα δῶρο τοῦ Θεοῦ. Στίς γυναῖκες τήν συναντᾶμε συχνότερα. Οἱ ψυχές πού ἔχουν αὐτή τήν λεπτότητα εἶναι ἰδιαίτερα δεκτικές στά μηνύματα καί στήν θέληση τοῦ Θεοῦ. Αὐτές οἱ εὐαίσθητες ψυχές ἔχουν τήν δυνατότητα νά προχωρήσουν πολύ στήν ἐν Χριστῷ ζωή γιατί ἀγαπᾶνε τόν Θεό καί δέν θέλουν νά Τόν λυπήσουν. Διατρέχουν ὅμως ἕναν κίνδυνο∙ ἄν δέν δώσουν στόν Χριστό μέ ἐμπιστοσύνη τήν ζωή τους, εἶναι δυνατό τό πονηρό πνεῦμα νά ἐκμεταλλευτεῖ αὐτή τήν λεπτότητά τους καί νά τίς ὁδηγήσει σέ λύπη καί ἀπελπισία»[1]. Βλέπουμε πῶς ὁ Ἅγιος ἐμβαθύνει στό θέμα τῆς εὐαισθησίας καί τῆς ὑπερευαισθησίας. Θά πρέπει ὁ ἄνθρωπος πολύ προσεκτικά νά σταθεῖ ἐπάνω σέ ἕνα αἴσθημα λύπης, γιατί αὐτό μπορεῖ νά εἶναι καί ἀπό τόν πονηρό. Ὑπάρχει εἰδικό δαιμόνιο τῆς λύπης. Βεβαίως θλιβόμαστε γιά τήν ἁμαρτωλότητα πού βλέπουμε γύρω μας, ἀλλά μέ ἐλπίδα καί μέ πίστη στόν Θεό ἄς ἀγωνιζόμαστε γιά τήν πνευματική πρόοδο ὅλων.

Ὁ νοῦς καί ἡ θέληση τοῦ ἀνθρώπου (Ἀρχ. Κύριλλος Κωστόπουλος, Ἱεροκήρυκας Ι. Μ.. Πατρῶν)

Ὁ νοῦς τοῦ ἀνθρώπου, ὅπως ὅλοι γνωρίζουμε καὶ κυρίως οἱ Ὀρθόδοξοι Χριστιανοί, εἶναι ὁ ὀφθαλμὸς τῆς ψυχῆς, ὁ ὁποῖος, κατὰ τὴν Νηπτικὴ Πατερικὴ διδασκαλία, ὁρᾶ τὸν Δημιουργό του Θεό. Εἶναι ἡ ἐνέργεια ἐκείνη τῆς ψυχῆς, μέσῳ τῆς ὁποίας ὁ ἄνθρωπος ἀποκτᾶ τὴν ἐμπειρία τῆς Θεανθρώπινης πορείας καὶ ζωῆς. Αὐτὴ ἡ ἐμπειρία διατυπώνεται καὶ ἐκφράζεται μέσῳ τῆς λογικῆς. Ὁ Ὅσιος Ἰωάννης ὁ Δαμασκηνὸς μᾶς τὸ λέει καθαρά: «Ὥσπερ γὰρ ὀφθαλμὸς ἐν σώματι, οὕτως ἐν ψυχῇ νοῦς» (Ἔκδ. ἀκρ. ὀρθ. πίστ., 26,48). Ὁ δὲ Ὅσιος Μακάριος ὁ Αἰγύπτιος μᾶς ὁμιλεῖ γιὰ «τὸν ἡγεμόνα νοῦν τὸν ὁρῶντα τὸν Θεόν» (Ὁμ. Κ´, 54).

Αὐτός, λοιπόν, ὁ ὀφθαλμὸς τῆς ψυχῆς μολύνεται ἀπὸ τὰ μικρόβια τῆς ἁμαρτίας, τῆς παρακοῆς στὸ θέλημα τοῦ Θεοῦ. Καὶ ἐνῶ σκοπός του εἶναι νὰ κρατᾶ τὴ ἡνία τῶν λογισμῶν, ἀμαυροῦται καὶ γίνεται δέσμιος τῆς ἁμαρτίας, χωρὶς νὰ ἠμπορῇ πλέον νὰ βοηθήσῃ τὸν ἄνθρωπο στὸ νὰ ἀγαπήσῃ τὸν Δημιουργό του Θεὸ καὶ νὰ μνημονεύῃ συνεχῶς τὸ Ὄνομά Του, παντοῦ καὶ πάντοτε.

Συνεπῶς, γίνεται φανερὸ ὅτι μὲ ἕνα νοῦ κολλημένο στὰ ἁμαρτωλὰ καὶ αἰσθητὰ ἐπίγεια, στὶς παρακοὲς τοῦ θελήματος τοῦ Θεοῦ, δηλαδὴ στὴν ἁμαρτία, ὁ ἄνθρωπος δὲν ἠμπορεῖ νὰ προσευχηθῇ ὀντολογικὰ καὶ ἄρα δὲν δύναται νὰ ἀγαπήσῃ τὸν Δημιουργό του Θεὸ καὶ τὸν συνάνθρωπο. Σιγὰ σιγὰ ἕνας τέτοιος ἄνθρωπος, μὲ αἰχμαλωτισμένο τὸν νοῦ του στὰ πάθη, δένεται μὲ τὰ γήινα, μορφώνεται σύμφωνα μὲ τὴν εἰκόνα τοῦ κόσμου καὶ τελικῶς κοσμικοποιεῖται καὶ ἀλλοτριώνεται. Ὡς ἀποτέλεσμα τῶν ἀνωτέρω δὲν εἶναι δυνατὸν ἡ ψυχὴ μὲ ἕναν τέτοιο νοῦ νὰ ἀτενίσῃ τὸν Δημιουργό της καὶ ἀργὰ ἀλλὰ σταθερὰ ὁδηγεῖται στὸν πνευματικὸ θάνατο.

Ἐφαρμογή τῶν πατερικῶν κειμένων

Ἐφαρμογή τῶν πατερικῶν κειμένων

οῦ πρωτοπρεσβυτέρου π. Διονυσίου Τάτση

Ἡ Ἐκκλησία προβάλλει τοὺς Ἁγίους Πατέρες καὶ ἀκολουθεῖ τὴν παράδοση ποὺ ἔχουν διαμορφώσει μὲ τὴ ζωή τους καὶ τὰ συγγράμματά τους. Πολλοὶ θεολόγοι, ἰδίως πανεπιστημιακοὶ διδάσκαλοι, μελετοῦν καὶ δημοσιεύουν τὰ πατερικὰ κείμενα, γιὰ νὰ γίνουν προσιτὰ στὸ ἀναγνωστικὸ κοινό. Τὸ ἔργο τους μέχρις ἐδῶ εἶναι θεοφιλὲς καὶ ἀναγνωρίζεται ἀπὸ τὴν Ἐκκλησία. Πρέπει ὅμως νὰ ἔχει καὶ συνέχεια. Νὰ μὴ εἶναι μόνο μελέτη, ἀλλὰ νὰ προχωροῦν καὶ στὴ βιωματικὴ προσ­έγγιση τῶν κειμένων. Νὰ ἐφαρμόζουν οἱ μελετητές, ἀλλὰ καὶ ὁ λαός, τὰ ὅσα ἔλεγαν οἱ Ἅγιοι Πατέρες. Ὁ τρόπος ζωῆς ἐκείνων νὰ γίνει καὶ δικός μας τρόπος. Νὰ ἀποτελοῦν γιὰ μᾶς φῶς καὶ ὁδηγὸ σὲ ὅλους τούς τομεῖς καὶ τὶς πτυχὲς τῆς ζωῆς μας. Δυστυχῶς, σχεδὸν ὅλοι μένουμε στὴ μελέτη καὶ δὲν προχωροῦμε καὶ στὴν ἐφαρμογή. Ἴσως μερικοὶ νὰ δικαιολογοῦν τὸν ἑαυτὸ τους ἰσχυριζόμενοι ὅτι οἱ πατέρες ἔζησαν σὲ ἐποχὲς πολὺ μακρινὲς ἀπὸ τὴ δική μας καὶ τὰ προβλήματά τους καὶ οἱ συν-θῆκες ἦταν ἐντελῶς διαφορετικές. Αὐτὴ εἶναι μία ἀλήθεια, ὅπως ἀλήθεια ποὺ δὲν ἐπιδέχεται καμιὰ ἀμφισβήτηση εἶναι ὅτι ὁ δρόμος τῆς πνευματικῆς ζωῆς παραμένει πάντα ὁ ἴδιος καὶ τὰ μέσα ἐπίσης τὰ ἴδια. Οἱ ἠθικὲς ἀρχές, ἡ τήρηση τῶν ἐντολῶν, ἡ μετάνοια, ἡ προσ­ευχή, ἡ ἀγάπη δὲν ἀλλάζουν, γι’ αὐτὸ ἡ ἐμπειρία τῶν Ἁγίων Πατέρων εἶναι πολύτιμη καὶ γιά μᾶς. Τὸ Εὐαγγέλιο μὲ τὴν ἠθικὴ διδασκαλία δὲν ἀναθεωρεῖται οὔτε παρερμηνεύεται.

Συχνὰ ἐμφανίζονται θεολόγοι ποὺ χρησιμοποιοῦν τὰ πατερικὰ κείμενα, γιὰ νὰ στηρίξουν θέσεις καὶ σχέδια, ποὺ ὑπηρετοῦν διάφορες σκοπιμότητες. Πρόκειται γιὰ ἀνίερες προσπάθειες, οἱ ὁποῖες θυμίζουν δικολαβικὸ ἔργο. Θέλουν νὰ συσκοτίσουν τὴν ἀλήθεια καὶ νὰ συνηγορήσουν γιὰ ἀπαράδεκτα γιὰ τὴν Ἐκκλησία θέματα. Ἐπιστρατεύονται γιὰ παράδειγμα προκειμένου νὰ ἐμφανίσουν τὸν οἰκουμενισμὸ ὡς ἔργο θεοφιλές, ἐνῷ εἶναι παναίρεση! Οἱ θεολόγοι αὐτοὶ πρέπει νὰ ἐλέγχονται, γιὰ νὰ μὴ δημιουργοῦν ἐντυπώσεις διαβάλλοντας τὰ ἱερὰ πρόσωπα τῶν Ἁγίων.

Ὁ χρόνος τῆς ζωῆς εἶναι σπορά, ἡ αἰωνιότητα εἶναι θερισμός. "Ὁ ἄφρων πλούσιος" τοῦ γέροντα Ἐφραίμ (Φιλοθεϊτη) τῆς Ἀριζόνας.

«Καθελῶ μου τάς ἀποθήκας καί μείζονας οἰκοδομήσω, … , καί ἐρῶ τῇ ψυχῇ μου· ψυχή, ἔχεις πολλὰ ἀγαθὰ κείμενα εἰς ἔτη πολλά· ἀναπαύου, φάγε, πίε, εὐφραίνου.

Αυτά σκεφτόταν και μελετούσε να πράξει μια νύχτα, ο άφρων πλούσιος του σημερινού ευαγγελίου με το αρρωστημένο μυαλό του. Δε σκέφτηκε καθόλου ότι ήταν θνητός. Ο θάνατος δεν τον απασχολούσε, μελετούσε με πάθος, πώς να απολαύσει τα όσα του έδωσε ο Θεός με τη σκέψη ότι θα ζήσει πολλά χρόνια.

Δυστυχώς απρόσμενα ακούει τη δικαστική φωνή του Θεού να του λέει : “ ἄφρον, ταύτῃ τῇ νυκτὶ τὴν ψυχήν σου ἀπαιτοῦσιν ἀπὸ σοῦ· ἃ δὲ ἡτοίμασας τίνι ἔσται;” . Άνθρωπε μου μάταιε και θνητέ, του λέγει ο Θεός, αυτή τη νύχτα κόβεται το νήμα της ζωής σου και απέρχεσαι στην αιωνιότητα, τι απολογία θα δώσεις δια την αδιαφορία της ψυχής σου, και τη σπατάλη του πολυτίμου χρόνου μεριμνώντας μόνο περί των γήινων; Αυτά βέβαια ισχύουν για κάθε άνθρωπο, όχι μόνο για τον πλούσιο του σημερινού ευαγγελίου.

Αδελφοί μου ο πιστός χριστιανός βλέπει όχι την παροδικότητα της παρούσης ζωής, αλλά την αιωνιότητα της άλλης ζωής.

Βλέπει έναν ήλιο που δεν θα δύσει ποτέ.

Βλέπει μια ημέρα που δεν θα βραδιάσει ποτέ.

Βλέπει μια ζωή χωρίς νύχτα. Ο θάνατος για τους πιστούς δεν προκαλεί ζημιά, αντίθετα είναι πρόξενος χαράς και ευφροσύνης. Είναι ο αγωγιάτης που μας οδηγεί από τα ρέοντα στα μένοντα.

Εἰς τά Εἰσόδια τῆς Θεοτόκου- Ἑνότης δια τῆς ἀγάπης, Ἁγ. Γρηγορίου Παλαμᾶ, Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου

 Κήρυγμα 9. Εἰς τά Εἰσόδια τῆς Θεοτόκου- Ἑνότης δια τῆς ἀγάπης, Ἁγ. Γρηγορίου Παλαμᾶ, 27-11-2022, Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου

Πρίν ἀπό χρόνια χρειάστηκε νά δανειστεῖ τό ἐξωκκλήσι τοῦ Ἀρχαγγέλου Μιχαήλ τοῦ Κοκκιμίδη στή Σύμη μιά κολυμβήθρα γιά νά γίνει μιά βάπτιση.

Πριν από χρόνια χρειάστηκε να δανειστεί το εξωκκλήσι του Αρχαγγέλου Μιχαήλ του Κοκκιμίδη στη Σύμη μια κολυμβήθρα για να γίνει μια βάπτιση.

Η κολυμβήθρα ήρθε και μπήκε μέσα στο ναό όσο κι αν αυτό φαίνεται απίθανο λόγω της στενότητος της πόρτας του ( εγώ δε μπορώ να μπω κανονικά αλλά κάπως λοξά για να χωρέσω) .

ΜΕΣΟΝΥΚΤΙΚΟΝ-ΟΡΘΡΟΣ-ΘΕΙΑ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ 28-11-2022

https://youtu.be/jyisgAw9EBs

Σπάνια φωτογραφία τῆς Ἁγίας Ματρώνας τῆς Μόσχας

Σπάνια φωτογραφία της Αγίας Ματρώνας της Μόσχας(τέλη δεκαετίας του '20,αρχές δεκαετίας του '30)

https://proskynitis.blogspot.com/2022/11/blog-post_99.html

28 Νοεμβρίου. Στεφάνου ὁσίου τοῦ νέου ὁμολογητοῦ (†767), Εἰρηνάρχου μάρτυρος (†303). Τῶν ἐν Τιβεριουπόλει πεντεκαίδεκα μαρτύρων (πολιούχων Κιλκίς). Ἁγιογραφικό ἀνάγνωσμα.

Ἀποστολικό ἀνάγνωσμα. Ἡμέρας, Δευτ. κε΄ ἑβδ. ἐπιστ. (Β΄ Θεσ. α΄ 1-10).

Β Θεσ. 1,1         Παῦλος καὶ Σιλουανὸς καὶ Τιμόθεος τῇ ἐκκλησίᾳ Θεσσαλονικέων ἐν Θεῷ πατρὶ ἡμῶν καὶ Κυρίῳ Ἰησοῦ Χριστῷ·

Β Θεσ. 1,1                  Ο Παύλος και ο Σιλουανός και ο Τιμόθεος εις την Εκκλησίαν των Θεσσαλονικέων, η οποία έχει ιδρυθή και υπάρχει εν τω ονόματι του Θεού και Πατρός ημών και του Κυρίου Ιησού Χριστού,

Τί γίνεται μέ αὐτούς πού δέν γνώρισαν Χριστό, Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου (απόσπασμα)

 

Οἱ κολασμένοι θά βλέπουν αὐτούς πού εἰναι στόν παράδεισο; , Ἀρχιμ. Σάββα ἁγιορείτου (ἀπόσπασμα)

 

Στόν παράδεισο καί στήν κόλαση, θά εἴμαστε ὅπως εἴμαστε τώρα; , Ἀρχιμ. Σάββα ἁγιορείτου

 Στόν παράδεισο καί στήν κόλαση, θά εἴμαστε ὅπως εἴμαστε τώρα; , Ἀρχιμ. Σάββα ἁγιορείτου (ἀπόσπασμα)

Πῶς πρέπει νά ἀσκούμαστε ὅταν μᾶς ἐπισκέπτονται ἐν Χριστῷ ἀδελφοί, Εὐεργετινός Ἀρχιμ. Σάββα ἁγιορείτου

 Πῶς πρέπει νά ἀσκούμαστε ὅταν μᾶς ἐπισκέπτονται ἐν Χριστῷ ἀδελφοί, Εὐεργετινός Γ΄ τόμος- Ὑπόθεσις ΜΒ', 26-11-2022, Ἀρχιμ. Σάββα ἁγιορείτου

Ἡ προσευχή μας ἐφοδιάζει μέ μιά πεῖρα πνευματικῆς ἐλευθερίας πού ἀγνοοῦν πολλοί ἄνθρωποι...

Η προσευχή μας εφοδιάζει με μια πείρα πνευματικής ελευθερίας που αγνοούν πολλοί άνθρωποι. Το πρώτο σημείο απελευθερώσεως είναι μια αποτροπή στο να θέσει κανείς τη βούληση του στη διάθεση των άλλων. Το δεύτερο, μια εσωτερική απελευθέρωση από τα δεσμά των άλλων στον εαυτό του. Η κυριότητα πάνω στην επιθυμία μας να εξουσιάζουμε τους άλλους είναι ένα πολύ ενδιαφέρον στάδιο, που αμέσως ακολουθείται από την τάση να λυπόμαστε όταν μειώνουμε τον αδελφό μας. Ο άνθρωπος είναι δημιουργημένος κατά την εικόνα του Θεού, ο οποίος είναι ταπεινός αλλά συγχρόνως και ελεύθερος. Επομένως είναι κανονικό και φυσικό ότι θα γίνει «καθ’ ομοίωσιν» του Δημιουργού του και θα παραιτηθεί από την άσκηση ελέγχου πάνω στους άλλους, ενώ ο ίδιος είναι ελεύθερος και ανεξάρτητος με τη δύναμη της παρουσίας του Αγίου Πνεύματος μέσα του. Εκείνοι που κατέχονται από δυνατή επιθυμία για να αποκτήσουν δύναμη, αμαυρώνουν την εικόνα του Θεού μέσα τους. Το φως της αληθινής ζωής τους εγκαταλείπει αφήνοντας ένα τρομερό κενό, μια απελπιστική ανία. Η ζωή χάνει κάθε νόημα. Όταν το Άγιο Πνεύμα με την ευγενική παρουσία του στις ψυχές μας μάς κάνει ικανούς να κυριαρχήσουμε στα πάθη μας, σκεφτόμαστε ότι το να περιφρονούμε τους άλλους είναι αντίθετο με το πνεύμα της αγάπης. Και αν δεν είμαι σπλαχνικός, οτιδήποτε άλλο, ακόμα και χαρίσματα προφητείας, κατανοήσεως όλων των μυστηρίων ή θαυματουργίας, τίποτα δεν με ωφελεί (Α’ Κορ. 13,1-3).

Ὁ ἅγιος νεομάρτυς Ἀναστάσιος ὁ Ἠπειρώτης καί Δανιήλ ὁ ἐξ Ἰσμαηλιτῶν

Ο άγιος νεομάρτυς Αναστάσιος ο Ηπειρώτης και Δανιήλ ο εξ Ισμαηλιτών

18 Νοεμβρίου

Πηγαίνοντας μία ημέρα να θερίσει με την αδελφή του και άλλους χριστιανούς από το χωριό του, την Παραμυθιά της Ηπείρου, ο Αναστάσιος συνάντησε στον δρόμο μία ομάδα Τούρκων καβαλάρηδων με επικεφαλής τον Μουσά, τον νεαρό γιο του Οθωμανού διοικητή της περιοχής. Γοητευμένος αυτός από την ομορφιά της αδελφής του, θέλησε να την αρπάξει για να την κάνει αντικείμενο των χυδαίων απολαύσεών του. Ο Αναστάσιος όμως όρμησε με τόλμη κατά των Τούρκων, αφήνοντας έτσι αρκετό χρόνο στην αδελφή του να διαφύγει.

Κυνηγημένοι από τους χριστιανούς, ο Μουσά και οι συνεργοί του πήγαν να παραπονεθούν στον πασά. Αυτός έβαλε να συλλάβουν τον Αναστάσιο και βλέποντας το θάρρος του, επιχείρησε να τον μεταστρέψει στο Ισλάμ. Καθώς ούτε οι απειλές, ούτε τα κτυπήματα, ούτε η φυλακή δεν μπόρεσαν να κλονίσουν την πίστη του νέου, οι Τούρκοι προσπάθησαν να τον διαφθείρουν με υποσχέσεις για δόξα και κοσμικές τιμές, αλλά ματαίως.

Ο Μουσά, όμως, εμβρόντητος από τη στάση του Αναστασίου, θέλησε να μάθει περισσότερα για τούτη την πίστη που καθιστά τους χριστιανούς ισχυρότερους από όλες τις κοσμικές δυνάμεις και πήγε κρυφά στο κελλί του. Τη στιγμή που ο δεσμοφύλακας άνοιγε την πόρτα, ο Μουσά αντίκρυσε δύο νέους με όψη λαμπρή να περιβάλλουν τον φυλακισμένο και οι οποίοι έγιναν άφαντοι ξαφνικά όταν αυτός μπήκε.

Στις ερωτήσεις του, ο Αναστάσιος απάντησε ότι επρόκειτο για τους φύλακες αγγέλους των χριστιανών, οι οποίοι τους βοηθούν ιδιαιτέρως στα δεινά που υπομένουν για την αγάπη του Χριστού. Του εξήγησε, εξάλλου, για ποιον λόγο οι χριστιανοί μπορούν και καταφρονούν με τόση ιλαρότητα τις απολαύσεις του κόσμου τούτου και δέχονται κάθε είδους μαρτύριο με την ελπίδα των αιωνίων αγαθών.

Κυριακή ΙΓ Λουκᾶ. «Γνωρίζεις τίς ἐντολές;». π. Ἀθανάσιος Μυτιληναῖος

ΚΥΡΙΑΚΗ ΙΓ΄ΛΟΥΚΑ [:Λουκά 18, 18-27]

Απομαγνητοφωνημένη ομιλία μακαριστού γέροντος Αθανασίου Μυτιληναίου

με θέμα:

«ΓΝΩΡΙΖΕΙΣ ΤΙΣ ΕΝΤΟΛΕΣ;»

[εκφωνήθηκε στην Ιερά Μονή Κομνηνείου Λαρίσης στις 26-11-1989]

[Β 228]

Σήμερα, αγαπητοί μου, μας διηγείται ο ιερός Ευαγγελιστής Λουκάς το περιστατικό που κάποιος νεαρός, άρχων και πλούσιος, ερώτησε τον Κύριον λέγοντάς Του: «Διδάσκαλε ἀγαθέ, τί ποιήσας ζωὴν αἰώνιον κληρονομήσω;». Και ο Κύριος τού υπέδειξε την οδόν των αρετών. «Τὰς ἐντολὰς οἶδας», του λέγει, «τις εντολές τις γνωρίζεις». Δηλαδή η οδός κατακτήσεως της αιωνίου ζωής είναι πάρα πολύ γνωστή. Είναι η οδός της τηρήσεως των εντολών.

Στον νεανίσκο, όμως, αυτόν η απάντησις αυτή ήταν απροσδόκητη· γιατί περίμενε κάτι άλλο. Επερίμενε κάτι το υπερέχον, κάτι το εκπληκτικόν. Κι όμως ο Κύριος ανέφερε την πεπατημένη εκείνη οδό, την πολύ γνωστή, της τηρήσεως των εντολών. Υπάρχουν άνθρωποι που έχουν πετάγματα υψηλά και νομίζουν ότι πρέπει να ανακαλύψουν ή να τους προσφερθεί όχι πια κάτι το τετριμμένο, αλλά κάτι το άλλο, κάτι το διαφορετικό, για να κατακτήσουν εκείνα που ποθεί η ψυχή των.

Εμείς όμως, αυτήν την βεβαιωτικήν απάντησιν του Κυρίου, που του είπε: «Τὰς ἐντολὰς οἶδας», δηλαδή «Τις εντολές τις γνωρίζεις», θα την μετατρέψουμε σε ερωτηματική: «Οἶδας τὰς ἐντολὰς;». «Γνωρίζεις τις εντολές;». Γιατί πρέπει να πούμε ότι εμείς οι Χριστιανοί έχομε άγνοια των εντολών του Θεού. Και δεν θα μπορούσε να μας πει ο Κύριος: «Τις εντολές τις γνωρίζεις». Αλλά τίθεται σε μας κατά ερωτηματικόν τρόπον. Γνωρίζομε τις εντολές; Αυτό το θέμα ακριβώς θα διερευνήσομε σήμερα, αγαπητοί μου, στην αγάπη σας, να ιδούμε, γνωρίζομε όντως τις εντολές;

Τι είναι οι εντολές; Εκείνα που εντέλλεται ο Θεός, εκείνα που παραγγέλλει. Εκείνα επί των οποίων ευχαριστείται ο Θεός, όταν εφαρμόζονται από τον άνθρωπο. Εκείνα που συνιστούν τις καλές σχέσεις του ανθρώπου με τον Θεό. Αυτό είναι οι εντολές. Γι’ αυτό γράφει και ο Απόστολος Παύλος εις την προς Ρωμαίους επιστολή του: «Καὶ μὴ συσχηματίζεσθαι τῷ αἰῶνι τούτῳ, ἀλλὰ μεταμορφοῦσθαι τῇ ἀνακαινώσει τοῦ νοὸς ὑμῶν, εἰς τὸ δοκιμάζειν ὑμᾶς τί τὸ θέλημα τοῦ Θεοῦ, τὸ ἀγαθὸν καὶ εὐάρεστον καὶ τέλειον». Ας προσέξομε τι γράφει ο Απόστολος Παύλος εδώ, αγαπητοί μου, εις τους Ρωμαίους. Καταρχάς, κατά έναν αρνητικόν τρόπον, συνιστά και λέγει εις τους Χριστιανούς της Ρώμης να μην συσχηματίζονται με τον κόσμον. Μην παίρνουν το ίδιο σχήμα που έχει ο κόσμος. Ο κόσμος είναι ένα σχήμα. Ένα σχήμα βέβαια του παρόντος αιώνος. Μέσα εις αυτό το σχήμα έρχονται πολλοί Χριστιανοί να τοποθετηθούν. «Σχήμα» θα πει «καλούπι», θα πει «φόρμα». Μέσα στο οποίο καλούπι έρχονται τώρα να καλουπιαστούν και να πάρουν την αυτήν μορφήν οι Χριστιανοί. Τι λέγει λοιπόν ο Απόστολος; «Όχι. Μη συσχηματίζεσθε», λέγει, «με τον κόσμον αυτόν». Αυτό αποτελεί μία βασική προϋπόθεση για να δημιουργηθεί μια, θα λέγαμε, μεταμόρφωση του νου μας, μια μεταμόρφωση της νοοτροπίας μας. Τι είπε; «Ἀλλὰ μεταμορφοῦσθαι τῇ ἀνακαινώσει τοῦ νοὸς ὑμῶν». «Αλλά εις το να μεταμορφώνεσθε, στο να αλλάζετε, η νοοτροπία σας, ο νους σας, και τούτο θα αποτελεί το κριτήριον με το οποίον θα μπορείτε να δείτε ποιες είναι οι εντολές του Θεού, ποιο είναι το θέλημα του Θεού». Στο να μπορέσομε δηλαδή να δοκιμάσομε, «εἰς τὸ δοκιμάζειν ὑμᾶς». Εις το να μπορέσομε να δοκιμάσομε, δηλαδή να μάθομε, να εξακριβώσομε με εμπειρικόν τρόπον το θέλημα του Θεού, τις εντολές του Θεού· οι οποίες, κατά τον Απόστολο Παύλο, όπως είδαμε εδώ, οι εντολές του Θεού εμφανίζονται με τρία γνωρίσματα.

Κυριακή ΙΓ Λουκᾶ. Ὑπομνηματισμός τῆς εὐαγγελικῆς περικοπῆς ἀπό τόν Ἅγιο Κύριλλο Ἀλεξανδρείας

ΚΥΡΙΑΚΗ ΙΓ΄ΛΟΥΚΑ[:Λουκ. 13,10-17]

ΥΠΟΜΝΗΜΑΤΙΣΜΟΣ ΤΗΣ ΕΥΑΓΓΕΛΙΚΗΣ ΠΕΡΙΚΟΠΗΣ

ΑΠΟ ΤΟΝ ΑΓΙΟ ΚΥΡΙΛΛΟ ΑΛΕΞΑΝΔΡΕΙΑΣ

«Καὶ ἐπηρώτησέν τις αὐτὸν ἄρχων λέγων, Διδάσκαλε ἀγαθέ, τί ποιήσας ζωὴν αἰώνιον κληρονομήσω;(:Κάποιος άρχοντας της συναγωγής Τον ρώτησε το εξής: “Διδάσκαλε αγαθέ, τι να κάνω για να κληρονομήσω την αιώνια ζωή;”)·εἶπεν δὲ αὐτῷ ὁ ᾽Ιησοῦς, Τί με λέγεις ἀγαθόν; οὐδεὶς ἀγαθὸς εἰ μὴ εἷς ὁ Θεός(:του είπε τότε ο Ιησούς: “Αφού απευθύνεσαι σε εμένα νομίζοντας ότι είμαι ένας απλός άνθρωπος, γιατί με ονομάζεις ‘’αγαθό’’; Κανείς δεν είναι από μόνος του απολύτως αγαθός παρά μόνο ένας, ο Θεός”)»[Λουκ.18,18-19].

Ο αναφερόμενος εδώ άρχοντας που υπονοείται ότι είναι κάποιος συγκεκριμένος, νόμισε ότι μπορεί να ελέγξει τον Χριστό, ότι τάχα ο Ιησούς περιφρονεί την εντολή που δόθηκε μέσω του Μωυσή και εισάγει δικού του νόμους. Πλησιάζει λοιπόν και προσποιείται ότι ηθικολογεί, γιατί Τον αποκαλεί διδάσκαλο και Τον ονομάζει αγαθό και λέγει ότι θέλει να μάθει. Επειδή όμως ρωτούσε με σκοπό να Τον πειράξει, εύλογα Αυτός που συλλαμβάνει τους σοφούς πάνω στην πανουργία τους[Ιώβ, 5,13: «Ὁ καταλαμβάνων σοφοὺς ἐν τῇ φρονήσει, βουλὴν δὲ πολυπλόκων ἐξέστησεν(:Αυτός, που συλλαμβάνει τους καυχώμενους για τη σοφία τους, ματαιώνει όμως τα σχέδια και τις αποφάσεις των πονηρών ανθρώπων)»], λέγει προς αυτόν: «Εάν δεν έχεις πιστέψει ότι είμαι Θεός, γιατί μου αποδίδεις αυτά που ταιριάζουν μόνο στην ανώτατη φύση και με ονομάζεις αγαθό, εμένα που νομίζεις ότι είμαι άνθρωπος σαν εσένα; Γιατί ο Θεός από τη φύση Του είναι αγαθός, και ιδιαίτερο και ουσιώδες φυσικό και εξαίρετο αξίωμά Του είναι το ότι είναι αγαθός και κατά συμμετοχή οι άγγελοι και εμείς».

Και αυτός βέβαια υπήρξε ο σκοπός του λόγου αυτού για τον Χριστό, δεν θα ανεχθεί όμως ίσως την ορθότητα των εννοιών ο μέτοχος της ασέβειας του Αρείου λέγοντας: «Να, καθαρά αρνήθηκε ότι είναι αγαθός και αυτό το αποδίδει στον μόνο που πρέπει, τον Θεό και Πατέρα. Αλλά εάν ήταν», θα έλεγε αυτός ο αιρετικός, «ομοούσιος με Αυτόν και προερχόταν από Αυτόν κατά φύση, δεν θα ήταν και αυτός ως Θεός αγαθός;».

Πρέπει λοιπόν να λεχθεί σε αυτούς το εξής: Επειδή κάθε λόγος ορθός και ακριβής γνωρίζει ότι ο υιός είναι ομοούσιος με τον Πατέρα, πώς δεν είναι αγαθός και ο Υιός, όντας Θεός; Γιατί δεν μπορεί δένδρο αγαθό να κάνει καρπούς πονηρούς, ούτε από πηγή γλυκιά τρέχει ποταμός όχι γλυκός. Άρα, αφού ο Θεός είναι αγαθός, καρπός αγαθός είναι ο Υιός, και σαν εικόνα Του δείχνει στη δική Του φύση την ωραιότητα Εκείνου που Τον γέννησε. Αλλά αυτά βέβαια είναι αρκετά σε σχέση με τα παρόντα.

Όμως και στο κατά Ματθαίον Ευαγγέλιο έχει λεχθεί: Ενώ ο άρχοντας περίμενε να ακούσει τον Χριστό να λέγει «Απομακρύνσου από τα γραμμένα του Μωυσή και ασπάσου τις δικές μου εντολές", αυτό βέβαια δεν το είπε, επειδή ως Θεός έβλεπε τον σκοπό εκείνου που τον πείραζε και επειδή δεν υπήρχαν άλλες εντολές, εκτός μόνο από εκείνες του Μωυσή, παραπέμπει τον άνθρωπο σε αυτές και λέγει: «Τὰς ἐντολὰς οἶδας· Μὴ μοιχεύσῃς, Μὴ φονεύσῃς, Μὴ κλέψῃς, Μὴ ψευδομαρτυρήσῃς, Τίμα τὸν πατέρα σου καὶ τὴν μητέρα.ὁ δὲ εἶπεν, Ταῦτα πάντα ἐφύλαξα ἐκ νεότητος.ἀκούσας δὲ ὁ ᾽Ιησοῦς εἶπεν αὐτῷ, ῎Ετι ἕν σοι λείπει· πάντα ὅσα ἔχεις πώλησον καὶ διάδος πτωχοῖς, καὶ ἕξεις θησαυρὸν ἐν τοῖς οὐρανοῖς, καὶ δεῦρο ἀκολούθει μοι(:Γνωρίζεις τις εντολές: “Να μη μοιχεύσεις, να μη σκοτώσεις, να μην κλέψεις, να μην ψευδομαρτυρήσεις, να τιμάς τον πατέρα σου και τη μητέρα σου”. Και εκείνος είπε: “Όλα αυτά τα φύλαξα από την παιδική μου ηλικία”. Όταν λοιπόν άκουσε τα λόγια αυτά ο Ιησούς, του είπε: “Ένα ακόμη σου λείπει: πούλησε όλα όσα έχεις και μοίρασέ τα στους φτωχούς και θα έχεις θησαυρό στον ουρανό, και έλα να με ακολουθήσεις ως μαθητής μου, υπακούοντας πάντοτε σε όσα θα σε διδάσκει το παράδειγμά μου και η διδασκαλία μου”)»[Λουκ.18,22].

Ἠ εὐαγγελική περικοπή τῆς Κυριακῆς ΙΓ Λουκᾶ. Παναγιώτης Τρεμπέλας

Η ΕΥΑΓΓΕΛΙΚΗ ΠΕΡΙΚΟΠΗ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ ΙΓ΄ΛΟΥΚΑ

Κατά Λουκάν, κεφάλαιο ΙΗ΄, εδάφια 18-27

18Καὶ ἐπηρώτησέ τις αὐτὸν ἄρχων λέγων· διδάσκαλε ἀγαθέ, τί ποιήσας ζωὴν αἰώνιον κληρονομήσω; 19 Εἶπε δὲ αὐτῷ ὁ ᾿Ιησοῦς· τί με λέγεις ἀγαθόν; Οὐδεὶς ἀγαθὸς εἰ μὴ εἷς ὁ Θεός. 20 Τὰς ἐντολὰς οἶδας· μὴ μοιχεύσῃς, μὴ φονεύσῃς, μὴ κλέψῃς, μὴ ψευδομαρτυρήσῃς, τίμα τὸν πατέρα σου καὶ τὴν μητέρα σου. 21 Ὁ δὲ εἶπε· ταῦτα πάντα ἐφυλαξάμην ἐκ νεότητός μου. 22 Ἀκούσας δὲ ταῦτα ὁ ᾿Ιησοῦς εἶπεν αὐτῷ· ἔτι ἕν σοι λείπει· πάντα ὅσα ἔχεις πώλησον καὶ διάδος πτωχοῖς, καὶ ἕξεις θησαυρὸν ἐν οὐρανῷ, καὶ δεῦρο ἀκολούθει μοι. 23 Ὁ δὲ ἀκούσας ταῦτα περίλυπος ἐγένετο· ἦν γὰρ πλούσιος σφόδρα. 24 Ἰδὼν δὲ αὐτὸν ὁ ᾿Ιησοῦς περίλυπον γενόμενον εἶπε· πῶς δυσκόλως οἱ τὰ χρήματα ἔχοντες εἰσελεύσονται εἰς τὴν βασιλείαν τοῦ Θεοῦ! 25 Εὐκοπώτερον γάρ ἐστι κάμηλον διὰ τρυμαλιᾶς ραφίδος εἰσελθεῖν ἢ πλούσιον εἰς τὴν βασιλείαν τοῦ Θεοῦ εἰσελθεῖν. 26Εἶπον δὲ οἱ ἀκούσαντες· καὶ τίς δύναται σωθῆναι; 27 Ὁ δὲ εἶπε· τὰ ἀδύνατα παρὰ ἀνθρώποις δυνατὰ παρὰ τῷ Θεῷ ἐστιν.

Ερμηνευτική απόδοση από τον μακαριστό Παν. Τρεμπέλα

18 Κάποιος άρχοντας της συναγωγής Τον ρώτησε τα εξής: «Διδάσκαλε αγαθέ, τι να κάνω για να κληρονομήσω την αιώνια ζωή;». 19Του είπε τότε ο Ιησούς: «Αφού απευθύνεσαι σε εμένα νομίζοντας ότι είμαι ένας απλός άνθρωπος, γιατί με ονομάζεις αγαθό; Κανείς δεν είναι από μόνος του απολύτως αγαθός, παρά μόνο ένας, ο Θεός.

Ἠ ἀποστολική περικοπή τῆς Κυριακῆς ΙΓ Λουκᾶ. Παναγιώτης Τρεμπέλας

Η ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΗ ΠΕΡΙΚΟΠΗ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ ΙΓ΄ΛΟΥΚΑ

Προς Εφεσίους, κεφάλαιο Β΄, εδάφια 14-22

14 Αὐτὸς γάρ ἐστιν ἡ εἰρήνη ἡμῶν, ὁ ποιήσας τὰ ἀμφότερα ἓν καὶ τὸ μεσότοιχον τοῦ φραγμοῦ λύσας, 15 τὴν ἔχθραν, ἐν τῇ σαρκὶ αὐτοῦ τὸν νόμον τῶν ἐντολῶν ἐν δόγμασι καταργήσας, ἵνα τοὺς δύο κτίσῃ ἐν ἑαυτῷ εἰς ἕνα καινὸν ἄνθρωπον ποιῶν εἰρήνην, 16 καὶ ἀποκαταλλάξῃ τοὺς ἀμφοτέρους ἐν ἑνὶ σώματι τῷ Θεῷ διὰ τοῦ σταυροῦ, ἀποκτείνας τὴν ἔχθραν ἐν αὐτῷ· 17 καὶ ἐλθὼν εὐηγγελίσατο εἰρήνην ὑμῖν τοῖς μακρὰν καὶ τοῖς ἐγγύς, 18 ὅτι δι' αὐτοῦ ἔχομεν τὴν προσαγωγὴν οἱ ἀμφότεροι ἐν ἑνὶ πνεύματι πρὸς τὸν πατέρα. 19 Ἂρα οὖν οὐκέτι ἐστὲ ξένοι καὶ πάροικοι, ἀλλὰ συμπολῖται τῶν ἁγίων καὶ οἰκεῖοι τοῦ Θεοῦ, 20 ἐποικοδομηθέντες ἐπὶ τῷ θεμελίῳ τῶν ἀποστόλων καὶ προφητῶν, ὄντος ἀκρογωνιαίου αὐτοῦ ᾿Ιησοῦ Χριστοῦ, 21 ἐν ᾧ πᾶσα ἡ οἰκοδομὴ συναρμολογουμένη αὔξει εἰς ναὸν ἅγιον ἐν Κυρίῳ· 22 ἐν ᾧ καὶ ὑμεῖς συνοικοδομεῖσθε εἰς κατοικητήριον τοῦ Θεοῦ ἐν Πνεύματι.

Ερμηνευτική απόδοση από τον μακαριστό Παν. Τρεμπέλα

14 Πλησιάστε και τον Θεό και τις διαθήκες Του με το αίμα του Χριστού, διότι Αυτός είναι η ειρήνη μας. Αυτός έκανε και τους δύο αντιμαχόμενους κόσμους, τον ιουδαϊσμό και τον εθνισμό, ένα. Αυτός γκρέμισε και κατέλυσε τον τοίχο που δημιουργούσε ο φραγμός του νόμου που ορθωνόταν ανάμεσα στους δύο λαούς και τους χώριζε.

Τό ἴδιο γίνεται καί μέ τήν ψυχή πού ἔχει λευκανθεῖ μέ ΜΕΤΑΝΟΙΑ

Μία λευκή πετσέτα λερώνεται πολύ εύκολα, ενώ στα μαύρα ρούχα όταν λερώνονται, οι λεκέδες δε φαίνονται.Το ίδιο γίνεται και με την ψυχή.

Η καθαρή ψυχή που έχει λευκανθεί με ΜΕΤΑΝΟΙΑ, καταλαβαίνει αμέσως όταν την πλησιάζει η αμαρτία, ενώ η άλλη, αυτή που ζει μέσα στην αμαρτία δεν καταλαβαίνει πώς οι αμαρτίες έρχονται η μία μετά την άλλη και την κυριεύουν.

Άγιος Ιωάννης της Κρονστάνδης

https://proskynitis.blogspot.com/2022/11/blog-post_38.html

27 Νοεμβρίου. † ΚΥΡΙΑΚΗ ΚΔ ́ (ΙΓ ́ ΛΟΥΚΑ). Ἰακώβου μεγαλομάρτυρος τοῦ Πέρσου (†421). Δαμασκηνοῦ μητροπολίτου τοῦ καὶ Στουδίτου. Ἁγιογραφικό ἀνάγνωσμα.

Ἀποστολικό ἀνάγνωσμα. Κυρ. κδ΄ ἐπιστ. (Ἐφεσ. β΄ 14-22).

Εφ. 2,14            αὐτὸς γάρ ἐστιν ἡ εἰρήνη ἡμῶν, ὁ ποιήσας τὰ ἀμφότερα ἓν καὶ τὸ μεσότοιχον τοῦ φραγμοῦ λύσας,

Εφ. 2,14                    Διότι αυτός είναι η ειρήνη όλων μας, ο οποίος τον Ιουδαϊσμόν και τον Εθνισμόν, τα δύο αυτά τα έκαμεν ένα, εκρήμνισε και διέλυσε το μεσότοιχον του Νομου, που σαν ανυπέρβλητος φραγμός εχώριζε τους δύο λαούς·