Πιλάτες: Ἡ γιόγκα τῆς Δύσης, Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου

 

Δόξα πού περιμένει τούς ἁγίους στόν οὐρανό_2. Οἱ ψυχές τῶν ἐναρέτων τήν ὥρα τοῦ θανάτου. Ἀρχ. Σάββας Ἁγιορείτης

Δόξα πού περιμένει τούς ἁγίους στόν οὐρανό_2. Οἱ ψυχές τῶν ἐναρέτων τήν ὥρα τοῦ θανάτου, 01-03-2008

 

Τά χαρακτηριστικά τῆς ἀγάπης (Ἁγίου Ἰωάννου Χρυσοστόμου), Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου

Τά χαρακτηριστικά τῆς ἀγάπης (Ἁγίου Ἰωάννου Χρυσοστόμου), Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου, 14-10-2012

 

Πῶς μπορεῖ νά σωθεῖ ἕνας ἄνθρωπος πού ἔχει πίστη; Νεκρά καί ζωντανή πίστη, Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου

 

Ἡ ἀποτελεσματικότητα τῆς ἀγάπης στήν ἀγωγή, Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου

Ἡ ἀποτελεσματικότητα τῆς ἀγάπης στήν ἀγωγή, Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου, 12-08-2012

 

Ποιός εἶναι ὁ ἀληθινός παιδαγωγός (Πατερική Παιδαγωγική), Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου

 Ποιός εἶναι ὁ ἀληθινός παιδαγωγός (Πατερική Παιδαγωγική), Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου, 06-05-2012

Ἡ ἐφηβεία καί ἡ ἀγωγή τῶν ἐφήβων κατά τόν Ἱερό Χρυσόστομο, Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου

Ἡ ἐφηβεία καί ἡ ἀγωγή τῶν ἐφήβων κατά τόν Ἱερό Χρυσόστομο, Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου, 24-06-2012

 

Πολλοί διαδίδουν πλανεμένες ἰδέες ἐνῷ φαινομενικά εἶναι τῆς Ἐκκλησίας, Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου

 

«Τῆς ἁλώσεως προηγεῖται ἡ ἀποστασία καὶ τῆς ἀποστασίας ἕπεται ἡ ἅλωσις»

Ὁμιλία ποὺ ἐκφώνησε ὁ δάσκαλος κ. Σάββας Ἠλιάδης στὸ ἀρχονταρίκι τοῦ Ἱεροῦ Κοινοβίου Ὁσίου Νικοδήμου στὸ Κιλκὶς τὴν Δευτέρα 29 Μαΐου 2017

Ὁ ἅγιος Νικόδημος ὁ Ἁγιορείτης ἑρμηνεύοντας τὸν πρῶτο στίχο ἀπὸ τὸ 4ο κεφάλαιο, τῆς Ἃ΄ πρὸς Τιμόθεον ἐπιστολῆς: «Τὸ δὲ Πνεῦμα ρητῶς λέγει ὅτι ἐν ὑστέροις καιροῖς ἀποστήσονται τινὲς τῆς πίστεως, προσέχοντες πνεύμασι πλάνοις καὶ διδασκαλίαις δαιμονίων, ἐν ὑποκρίσει ψευδολόγων…», γράφει: «Ὁ ἀπόστολος Παῦλος τὰ λέγει διὰ τοὺς ὕστερον γενομένους αἱρετικούς, (…) καὶ διὰ ὅλους τούς ἄλλους, τὸς καταγομένους ἀπὸ τὴν πονηρᾶν φατρίαν τῶν αἱρετικῶν τούτων. Βλέπε δὲ ἀγαπητέ, ὅτι ὁ Παῦλος εἶπε, πὼς οἱ αἱρετικοὶ πρῶτον ἔχουν νὰ ἀποστατήσουν ἀπὸ τὴν...πίστιν καὶ τότε νὰ ξεράσουν τὰς κακοδοξίας αὐτῶν, διὰ νὰ δείξει πὼς ἡ πίστις εἶναι ὡσὰν ἄγκυρα καὶ ὅταν τινὰς ξεπέσει ἀπὸ τὴν ἄγκυραν, ναυαγεῖ καὶ καταποντίζεται εἰς τὴν ἀπώλειαν, κατὰ τὸν θεῖον Χρυσόστομον».

Καὶ συνεχίζει παρακάτω: «Ἐκεῖνα ὁπού οἱ αἱρετικοὶ οὗτοι ψεύδονται, δὲν τὰ ψεύδονται κατὰ ἄγνοιαν, ἀλλὰ γνωρίζοντες ὅτι εἶναι ψευδῆ, ὑποκρίνονται πὼς διδάσκουσι ταῦτα ὡς ἀληθινὰ καὶ βέβαια». Κρατῆστε καλὰ αὐτὴν τὴν μεγάλη διαχρονικὴ ἀλήθεια, ἀδελφοί μου, καθώς, ἀκριβῶς ἔτσι ἐργάζονται καὶ σήμερα οἱ ἐκτός, ἀλλὰ καὶ οἱ ἐντός τῆς Ὀρθοδοξίας, καὶ ἐκπορθοῦν καὶ ἁλώνουν τὶς ψυχές, ἀλλοιώνοντας τὴν Ἀλήθεια καὶ τὰ ὅρια τῆς Ἐκκλησίας.

Ὅταν ὁ ἄνθρωπος ἀφίσταται, ἀπομακρύνεται ἀπὸ τὸ καλό, -καὶ αὐτὸ τὸ καλὸ δὲν εἶναι παρὰ ἡ Ἀλήθεια, τὴν ὁποία διδάσκει ἡ Ἁγία μας Ἐκκλησία, διὰ τοῦ Εὐαγγελίου καὶ τῶν Ἁγίων της- τότε ἀκολουθεῖ ἡ ἰσοπέδωση τῶν πάντων, ἡ ἅλωση, ἡ καταστροφή. Τὸ διδάσκει ἐξάλλου μέσα στὸ χρόνο, μὲ γεγονότα καὶ αὐτὴ ἡ ἱστορία τοῦ ἀνθρώπου, καὶ ἡ Ἅλωση τῆς Πόλης ἀποτελεῖ μία ἀπὸ αὐτὲς τὶς κοσμοϊστορικὲς περιπτώσεις. Αὐτά, ὡς μία μικρὴ εἰσαγωγή, διότι σήμερα ζοῦμε, χωρὶς πάσης ἀμφιβολίας, σὲ «ὕστερους καιρούς».

Ὁ Φώτης Κόντογλου μὲ τὸ δικό του κοντύλι θρηνεῖ τὴν Ἅλωση τῆς Πόλης:

«Ὅπως οἱ ἅγιοι βασανίζουνται καὶ στὸ τέλος τελειώνουνε τὸ μαρτύριό τους μὲ τὸ θάνατο καὶ παίρνουνε τὸ στεφάνι τῆς ἀφθαρσίας, ἔτσι κι ἡ ἁγιασμένη Πόλη, ἡ νέα Σιῶν τῆς χριστιανοσύνης, ἀφοῦ βασανίστηκε, ἔκλαψε, πόνεσε, ἀπὸ κάθε λογὴς τυράννισμα, ἦρθε ἡ μέρα ποὺ παράδωσε τὸ πνεῦμα της. Ἡ Ἱερὰ Κιβωτός, ἡ Δωδεκάτειχος Πόλις, ἔπεσε ματοβαμμένη στὶς 29 Μαΐου 1453, σὰν τὴ σεβάσμια μητέρα τῶν Μακκαβαίων.

Ποιὸ καλέμι μπορεῖ νὰ γράψει μὲ αἷμα, γιὰ νὰ ξιστορήσει τὴ θλίψη καὶ τὸν πόνο ποὺ περάσανε ὅσοι βρεθήκανε μέσα στὴ χιλιόχρονη καὶ γεραρὴ αὐτὴ πολιτεία, ποὺ ἤτανε, κατὰ τὰ θρηνητικὰ λόγια του βασιλιᾶ της Κωνσταντίνου τοῦ Παλαιολόγου:

«ἐλπὶς καὶ χαρὰ πάντων τῶν Ἑλλήνων, τὸ καύχημα πάσι τοῖς οὔσιν ὑπὸ τὴν τοῦ ἡλίου ἀνατολὴν» καὶ ποὺ τώρα ἤτανε σὰν μαραμένο λουλούδι!».

Ὁ ὁμολογητὴς τῶν κομμουνιστικῶν φυλακῶν π.Ιωάννης Iovan

Ο π .Ιωάννης Iovan(1922-2008) έμεινε στις κομμουνιστικές φυλακές για εννιά χρόνια.Το 1955,την ημέρα της συλλήψεως του κατεσχέθη το πετραχήλι του ως ενοχοποιητικό στοιχείο. Ο π. Ιωάννης όμως το περίμενε και είχε ράψει το αντιμήνσιο-απαραίτητο για την τέλεση της Θείας Λειτουργίας-στο μέσα μέρος της φανέλας του. Έτσι είχαν μέσα στα κελιά ένα αντιμήνσιο. Με ένα Ποτήριο που είχε φτιάξει από ένα κουτί φαρμάκων ,όλα τα κελιά από τα οποία πέρασε έγιναν φωτεινοί ναοί.

«Δεν μπορώ και δεν θέλω να ξεχάσω την φυλακή. Εκεί έζησα τις πιο ανυψωτικές πνευματικές στιγμές της ζωής μου. Εκεί γεννήθηκα για δεύτερη φορά και έζησα αναρίθμητα θαύματα» έλεγε ο π. Ιωάννης όταν γύρισε στην Μονή Recea.

«Την μεγαλύτερη ταπείνωση», θυμάται ο π. Ιωάννης, την έζησα την πρώτη μέρα του Πάσχα ,όταν μετά την Θεία Λειτουργία που τελέσαμε στα κρυφά ,άρχισα να μιλάω στους συγκρατούμενούς μου για την Ανάσταση του Χριστού.

Ένας φύλακας,Ταταρικής καταγωγής,που τον είχαμε ονομάσει ''τετράγωνο κεφάλι'',με άκουγε πίσω από το ''ματάκι''της πόρτας.και με ''κάρφωσε''στον αξιωματικό υπηρεσίας.Εκείνος διέταξε να μου ξυρίσουν το μούσι.Μάταια προσπάθησα να αμυνθώ υποστηρίζοντας ότι οι κρατούμενοι άλλων ομολογιών είχαν δικαίωμα να φέρουν μούσι.Δύο φύλακες με άρπαξαν και με πήγαν στον αξιωματικό ο οποίος μου έκοψε το μούσι με ένα ψαλίδι.

Τρομοκρατία εἰς Ἐσθονίαν

Τρομοκρατία εἰς Ἐσθονίαν

Γράφει ὁ κ. Διογένης Βαλαβανίδης, Πρόεδρος «ΚΕΝΤΡΟΥ ΠΡΟΣΤΑΣΙΑΣ ΤΗΣ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗΣ ΤΑΥΤΟΤΗΤΟΣ»

Οἱ Ἀρχὲς τῆς Ἐσθονίας ἀσκοῦν συστηματικὴ πίεση στοὺς ἱεράρχες τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας τῆς Ἐσθονίας τοῦ Πατριαρχείου Μόσχας (ΟΕΕΠΜ) μὲ σκοπὸ νὰ τὴν ἀναγκάσουν νὰ ἐνταχθεῖ στὴ δομὴ τοῦ Πατριαρχείου Κωνσταντινουπόλεως στὴν Ἐσθονία (ἡ ὀνομασία αὐτῆς εἶναι ἡ «Ἐσθονικὴ Ἀποστολικὴ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία», συντόμως ΕΑΟΕ), ἐκβιάζοντας μὲ τὴ δήμευση τῆς περιουσίας.

Μία τέτοια συμπεριφορὰ εἶναι ἐξ ἀπόψεως θρησκευτικῆς ἀπαράδεκτη, διότι πρόκειται περὶ προκλήσεως σχίσματος. Τοῦτο εἶναι ἐξ ἀπόψεως ἠθικῆς ἀπαράδεκτο, διότι πρόκειται περὶ ἐκβιασμοῦ. Τοῦτο εἶναι ἀπαράδεκτο καὶ ἐξ ἀπόψεως ἀμιγῶς νομικῆς, διότι ἡ Ἐκκλησία στὴν Ἐσθονία εἶναι χωρισμένη ἀπὸ τὸ κράτος.

Δὲν θὰ ἀποδώσει ἀγαθοὺς καρποὺς αὐτὴ ἡ πολιτική. Τὸ σχῆμα τῆς «ἑνώσεως» τῆς κανονικῆς πλειοψηφίας μὲ τὴ σχισματικὴ μειοψηφία εἶχαν ἤδη προσπαθήσει νὰ ἐφαρμόσουν στὴν Οὐκρανία μὲ τὴν «Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία τῆς Οὐκρανίας» νὰ γίνει πραγματικότητα. Στὴν Ἐσθονία ἡ κατάσταση εἶναι παρόμοια: σύμφωνα μὲ τὰ ἐπίσημα στατιστικὰ στὴν ΟΕΕΠΜ ἀνήκει ἡ συντριπτικὴ πλειοψηφία τῶν Ὀρθοδόξων χριστιανῶν τῆς χώρας, δηλαδὴ 170 χιλ., ἐνῷ στὴν ΕΑΟΕ 6 φορὲς λιγότεροι, μόλις 27 χιλ.

Μά, πῶς ἔγινε ὥστε στὴν Ἐσθονία συνυπάρχουν ταυτοχρόνως δύο Ὀρθόδοξες ἐκκλησιαστικὲς δικαιοδοσίες; Ἄλλωστε οἱ Ἱεροὶ Κανόνες κελεύουν: «μή ἐν τῇ πόλει δύο ἐπίσκοποι ὦσιν» (8ος Καν. τῆς Α΄ Οἰκουμ. Συν.). Ἀλλὰ καὶ βάσει τῆς ἀποφάσεως τῆς Συνόδου τῶν Πατριαρχῶν τῆς Ἀνατολῆς τὸ 1593, μὲ τὴν ὁποία καθιδρύθηκε τὸ Πατριαρχεῖο Μόσχας, ἡ ἐξουσία τοῦ Πατριάρχη Μόσχας ἐξαπλώθηκε ὄχι μόνον ἐπὶ τῆς Ρωσίας, ἀλλὰ ἐπίσης καὶ ἐπὶ «ὑπερβορείων», δηλαδὴ «βορείων» χω­ρῶν. Ἡ Ρωσικὴ Ὀρθοδοξία ὑπῆρχε στὸ ἔδαφος τῆς σύγχρονης Ἐσθονίας μέχρι τὴν κατάκτησή της ἀπὸ τὴ Λουθηρανικὴ Σουηδία, ὅταν δὲ ὁ Ρῶσος τσάρος Πέτρος Α΄ ἀνακτοῦσε αὐτὰ τὰ ἐδάφη, ἐκεῖ σταδιακὰ καὶ μὲ πολὺ ἀργοὺς ρυθμούς, ἀλλὰ ἀνεπιστρεπτὶ ἄρχισε νὰ ἀποκαθίσταται ἡ Ὀρθοδοξία, ἐπίσης πλήρως ὑπὸ τὴ δικαιοδοσία τῆς Ρωσικῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας.

Γραφεῖσα πρὸς τινα ἀδελφὸν ἀγαπῶντα τὴν ἡσυχίαν.

Επιστολή Α΄

Γραφείσα προς τινα αδελφόν αγαπώντα την ησυχίαν.

Διότι γνωρίζω σε αγαπώντα την ησυχίαν και συμπλέκει σε ο διάβολος εν πολλοίς, προφάσει του αγαθού, ότι γνωρίζει το θέλημα της διανοίας σου, έως αν διασκέ­δαση σε και εμποδίση εκ της αρετής της περιεκτικής των πολλών τρόπων των αγαθών, ώ αδελφέ αγαθέ, ώσπερ μέλος προς το ομόζυγον αυτού αντιλαβέσθαι του πόθου σου του αγαθού εν τω λόγω της ωφελείας, εμερίμνησα ποιήσαι α παρά των σο­φών ανδρών εν τη αρετή και από των γραφών και παρά των πατέρων και εκ της πείρας εκτησάμην αυτά.

Εαν γαρ μη καταφρονήση άνθρωπος των τιμών και των ατιμιών και υπομείνη υπέρ της ησυχίας όνειδος και μυκτηρισμόν και ζημίαν, έως και τυπτήματα, και γένηται κατάγελως και νομισθή μωρός και λήρος παρά των θεωρουντων αύτον, ου δύναται υπομείναι εν τω αγαθώ της ησυχίας σκοπώ. Διότι, εάν προσάπαξ ανοίξη την θύραν ταίς αιτίαις ο άνθρωπος, ουχ ησυχάζει ο διάβολος επάγων αυτώ τινας δια πολλών προ­φάσεων μετά συνεχών απαντήσεων των αναριθμήτων.

Δια τούτο, ώ αδελφέ, εάν αγαπάς εν ακριβεία την αρετήν της ησυχίας, της μη εχούσης διασκεδασμόν και εκπηδασμόν και διακοπήν εν μέσω αυτής, εν η ενίκησαν οι αρχαίοι, ούτως ευρήσεις τελειώσαι την επιθυμίαν σου την επαινουμένην, ηνίκα ομοιώθης τοις πατράσι σου και λάβης εν τη διανοία σου την δήλωσιν του βίου αυτών, οίτινες ηγάπησαν την τελείαν ησυχίαν και ουκ εμερίμνησαν στήσαι την αγάπην των ιδίων αυ­τών ή εζήτησαν απλώσαι εαυτούς προς ανάπαυσιν αυτών, ουδέ ηδέσθησαν φυγείν εκ της απαντήσεως των οιομένων είναι τιμίων.

Και ούτοι ούτως ήσαν οδεύοντες και ουχ ως καταφρονούντες των αδελφών παρά τοις σοφοίς και γνωστικοίς εκρίνοντο, ουδέ ως περιφρονούντες ή αμελούντες ή υστερούντες εν διακρίσει. Καθάπερ ερρέθη τινι αυτών απολογία τιμώντι την ησυχίαν και την υποχώρησιν μάλλον της απαντήσεως των ανθρώπων Άνθρωπος, φησίν, ός μανθάνει εν πείρα την γλυκύ­τητα της ησυχίας εν τω κελλίω αυτού, ουχ ως καταφρονών του πλησίον φεύγει την απάντησιν αυτού, αλλά δια τον καρπόν, όν τρυγά εκ της ησυχίας.

Ὁ πλέον ἀπεχθὴς ἐμπαιγμὸς τοῦ Χριστοῦ γίνεται σήμερα….

Ὁ ἐμπαιγμός…

Ἦταν στρατιῶτες. Φρουροὶ καὶ πο­λε­μιστὲς μισθοφόροι τῆς κοσμοκράτειρας τότε Ρώμης. Ἀ­γροῖκοι ὡς ἐπὶ τὸ πλεῖ­στον. Τὸν παράξενο προφήτη, ποὺ ἔλεγε ὅτι εἶναι βασιλιὰς καὶ Τὸν δίκασαν οἱ ἀρχιερεῖς, Τὸν ἔβλεπαν μὲ περιφρόνηση. Κι ὅταν ὁ Πιλάτος τοὺς Τὸν παρέδωσε γιὰ νὰ Τὸν σταυρώσουν, θεώρησαν ὅτι ἦταν εὐκαιρία γιὰ νὰ διασκεδάσουν μαζί Του.

Συγκεντρώθηκε ὅλη ἡ διμοιρία, ἡ «σπεῖρα», ὅπως ἀνομαζόταν τότε. Τοῦ ἔβγαλαν τὰ ἐνδύματα, Τὸν ἔντυσαν μὲ ψεύτικη – δῆθεν βασιλική – πορφύρα, Τοῦ φόρεσαν ἀγκάθινο στεφάνι ἀντὶ διαδήματος καὶ Τοῦ ἔδωσαν καλάμι γιὰ σκήπτρο.

Ἔπειτα γονάτισαν μπροστά Του καὶ Τὸν ἐνέπαιζαν λέγοντας: «χαῖρε, ὁ βασιλεὺς τῶν Ἰουδαίων»! Στὴ συνέχεια Τὸν ἔφτυσαν. Κατόπιν πῆραν τὸ καλάμι καὶ Τὸν χτυποῦσαν στὸ κεφάλι. Ὅταν χόρτασαν νὰ Τὸν ἐμπαίζουν, ἀφαίρεσαν τὰ ψευδοβασιλικὰ ἐνδύματα καὶ Τὸν ἔντυσαν μὲ τὰ δικά του. Ἡ ὥρα τῆς διασκεδάσεώς τους εἶχε τελειώσει…

Στὴ διάρκεια τῶν περίπου δύο χιλιάδων ἐτῶν ποὺ πέρασαν ἀπὸ τότε, ὁ Κύριος ἀμέτρητες φορὲς περιέπεσε σὲ σπεῖρες ἐμπαικτῶν, οἱ ὁποῖες ξέβρασαν ἐπάνω Του κάθε εἴδους εἰρωνεία, ὕβρι καὶ γελοιότητα. Ὁ Ἰουλιανὸς ὁ παραβάτης Τὸν ὀνόμαζε μαραγκό, διάφοροι φιλόσοφοι Τὸν ὑποτιμοῦσαν ὡς ἀγράμματο. Τὸν περασμένο αἰώνα στὴν ἀθεϊστικὴ Σοβιετία ἐμπνεύσθηκαν κάθε εἴ­δους εἰρωνεία, χλευασμὸ καὶ ψεῦδος, προκειμένου νὰ Τὸν μειώσουν, νὰ Τὸν εὐτελίσουν καὶ νὰ Τὸν καταστήσουν ἀντιπαθὴ στὸν λαό. Στὰ πρῶτα χρόνια τῶν διωγμῶν οἱ λυσσαλέοι ἐμπαῖκτες Τὸν ζωγράφιζαν σταυρωμένο μὲ κεφάλι ὄνου!

Οὐκρανοὶ (Σχισματικοί) εἰς Ἅγιον Ὄρος Ἐν Βίγλᾳ

Ἅγιον Ὄρος (2/15-4-2024)

Σᾶς ἐνημερώνω ἐν Χριστῷ ἀδελφοὶ γιὰ τὴν ἐπίσκεψιν Οὐκρανῶν Σχισματικῶν στὴν Ἱερὰν Μονὴν Μεγίστης Λαύρας. Σύμφωνα μὲ μαρτυρίες Μοναχῶν καὶ λαϊκῶν προσκυνητῶν.

• Ἐπισκέφθησαν τὴν Μονὴ τὴν περασμένη Παρασκευή. Ἦσαν: 1 ἐπίσκοπος, 2 ἱερεῖς καὶ 5 λαϊκοί.

Πρὶν ἐπισκεφθοῦν τὴν Μονή, 3 Ἱερομόναχοι εὐλαβέστατοι καὶ εὐσεβέστατοι, ἀνεχώρησαν ἐκ τῆς Μονῆς, μόνον καὶ μόνον γιὰ νὰ μὴ συμπροσευχηθοῦν μὲ τοὺς Σχισματικούς, γιὰ νὰ μὴ ἀσπασθοῦν αὐτοὺς καὶ ν’ ἀποφύγουν κάθε πειρασμὸν τοῦ Σχίσματος.

• Τὴν Παρασκευὴν ἑσπέρας στὸ τέλος τοῦ Μικροῦ Ἀποδείπνου καὶ τῆς ἐπιτελέσεως τοῦ Ἀκαθίστου Ὕμνου καὶ τῆς Δ΄ στάσεως τῶν Χαιρετισμῶν πρὸς τὴν Θεοτόκον, πῆραν εὐχὴν ὅσοι ἦσαν στὸ Καθολικὸ τῆς Μονῆς, ἀντὶ ἀπὸ τὸν ἡγούμενον, ἀπὸ τὸν Οὐκρανὸν ἐπίσκοπον. Εὐτυχῶς οἱ περισσότεροι Πατέρες ἀνεχώρησαν χωρὶς νὰ πάρουν εὐχήν. Πῆγαν πολὺ λίγοι καὶ ἀπ’ αὐτοὺς οἱ περισσότεροι δὲν γνώριζαν ὅτι ἦταν σχισματικὸς ὁ ἐπίσκοπος καὶ κάποιοι λαϊκοὶ προσκυνητές, ποὺ δὲν γνώριζαν γιὰ τὸ σχίσμα.

...θὰ εἴμαστε αἰώνια εἴτε στὴ Βασιλεία, εἴτε στὴν κόλαση....

Μερικοί μοχθούν σ’ όλη τους τη ζωή για να μάθουν τι υπάρχει στον ήλιο ή στη σελήνη ή κάτι παρόμοιο, αλλ’ αυτά δεν ωφελούν την ψυχή. Αν όμως προσπαθούσαμε να γνωρίσουμε τι υπάρχει μέσα στον άνθρωπο, τότε θα βλέπαμε στην ψυχή του αγίου τη Βασιλεία των Ουρανών, ενώ στην ψυχή του αμαρτωλού σκοτάδι και κόλαση. Και είναι ωφέλιμο να το ξέρουμε, γιατί θα είμαστε αιώνια είτε στη Βασιλεία είτε στην κόλαση.

Άγιος Σιλουανός ο Αθωνίτης.

https://proskynitis.blogspot.com/2024/05/blog-post_478.html

7 Ἰουνίου. Θεοδότου ἱερομάρτυρος τοῦ ἐν Ἀγκύρᾳ. Ζηναΐδος μάρτυρος, Σεβαστιανῆς ὁσίας, Παναγῆ ἱερέως (τοῦ Μπασιᾶ, †1883). Ἁγιογραφικό ανάγνωσμα.

Ἀποστολικό ἀνάγνωσμα. Ἡμέρας, Παρασκευῆς ε´ ἑβδ. Πράξεων (Πρξ. ιε΄ 5-12).

Πραξ. 15,5         Ἐξανέστησαν δέ τινες τῶν ἀπὸ τῆς αἱρέσεως τῶν Φαρισαίων πεπιστευκότες, λέγοντες ὅτι δεῖ περιτέμνειν αὐτοὺς παραγγέλλειν τε τηρεῖν τὸν νόμον Μωϋσέως.

Πραξ. 15,5                Εσηκώθηκαν όμως μερικοί, οι οποίοι προήρχοντο από την τάξιν των Φαρισαίων αλλά είχαν πιστεύσει στον Χριστόν, και έλεγαν, ότι πρέπει να περιτέμνουν τους εθνικούς, που δέχονται την νέαν πίστιν, και να τους παραγγέλουν να τηρούν όλας τας διατάξστου μωσαϊκού νόμου.