151. Ὅτι δέν πρέπει νά θυμώνουμε καί νά κραυγάζουμε, Εὐεργετινός_Β΄ τόμος_Ὑπόθεσις ΛΕ΄, 22-2-2020, Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου
Ἱ.Μ. Ἁγίας Τριάδος Ἐδέσσης, http://hristospanagia3.blogspot.com, http://hristospanagia.gr καί τό νέο ἱστολόγιο http://agiapsychanalysi.blogspot.com
ΚΥΡΙΕ ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΕ ΕΛΕΗΣΟΝ ΜΕ
ΥΠΕΡΑΓΙΑ ΘΕΟΤΟΚΕ ΣΩΣΟΝ ΗΜΑΣ
ΟΙ ΟΜΙΛΙΕΣ ΜΑΣ ΓΙΑ ΚΑΤΕΒΑΣΜΑ ΣΤΟΝ ΥΠΟΛΟΓΙΣΤΗ ΣΑΣ
ΟΔΗΓΙΕΣ: ΚΑΝΕΤΕ ΚΛΙΚ ΣΤΟΝ ΠΑΡΑΚΑΤΩ ΣΥΝΔΕΣΜΟ:
Δίπλα από το όνομα Κύριος Ιησούς Χριστός που υπάρχει ένα μικρό βελάκι , πατάμε εκεί και μας βγάζει διάφορες επιλογές από τις οποίες πατάμε το Download .
Και γίνεται η εκκίνηση να κατέβουν όλες οι ομιλίες.
Σάββατο 29 Φεβρουαρίου 2020
Κυριακή τῆς Τυροφάγου. Ὁ Ἱερός Χρυσόστομος γιά τή συγχώρηση τῶν συνανθρώπων μας ὡς ἀπαραίτητη προϋπόθεση γιά τήν ἄφεση καί τῶν δικῶν μας ἁμαρτιῶν
ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΗΣ ΤΥΡΟΦΑΓΟΥ[:Ματθ.6,14-21]
Ο ΙΕΡΟΣ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ
ΓΙΑ ΤΗ ΣΥΓΧΩΡΗΣΗ ΤΩΝ ΣΥΝΑΝΘΡΩΠΩΝ ΜΑΣ ΩΣ ΑΠΑΡΑΙΤΗΤΗ ΠΡΟΫΠΟΘΕΣΗ
ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΦΕΣΗ ΚΑΙ ΤΩΝ ΔΙΚΩΝ ΜΑΣ ΑΜΑΡΤΙΩΝ
[Υπομνηματισμός των εδαφίων Ματθ.6,14-15]
[…] Έπειτα, όπως είπα παραπάνω, θέλοντας ο Κύριος να δείξει ότι περισσότερο από όλα τα πάθη αποστρέφεται και μισεί τη μνησικακία και πιο πολύ από όλα επιδοκιμάζει την αρετή της συγχωρητικότητας που είναι αντίθετη στην κακία αυτή, και αμέσως μετά την παράδοση της Κυριακής προσευχής, υπενθύμισε πάλι το κατόρθωμα αυτό, οδηγώντας τον ακροατή στην τήρηση της εντολής αυτής και μέσω της επικείμενης τιμωρίας από την παράβασή της και μέσω της καθορισμένης αμοιβής από την υπακοή σε αυτήν. «Ἐὰν γὰρ ἀφῆτε τοῖς ἀνθρώποις τὰ παραπτώματα αὐτῶν(:πρέπει λοιπόν να έχετε υπόψη σας ότι, αν και εσείς συγχωρείτε με όλη σας την καρδιά τα αμαρτήματα που έκαμαν σε σας οι άλλοι)», λέγει, «ἀφήσει καὶ ὑμῖν ὁ πατὴρ ὑμῶν ὁ οὐράνιος(:και ο Πατέρας σας ο ουράνιος θα συγχωρήσει τα δικά σας αμαρτήματα)· ἐὰν δὲ μὴ ἀφῆτε τοῖς ἀνθρώποις τὰ παραπτώματα αὐτῶν, οὐδὲ ὁ πατὴρ ὑμῶν ἀφήσει τὰ παραπτώματα ὑμῶν (:εάν όμως δεν δώσετε συγχώρηση στους ανθρώπους για τα αμαρτήματά τους απέναντι σε σας, τότε ούτε ο Πατέρας σας θα συγχωρήσει τις δικές σας αμαρτίες προς Αυτόν)»[Ματθ.6,14-15].
Για τον λόγο αυτόν πάλι ανέφερε τους ουρανούς και τον Πατέρα, ώστε και με αυτά να συγκρατήσει τον ακροατή, εάν επρόκειτο, μολονότι κατάγεται από τέτοιον Πατέρα, να μεταβληθεί σε θηρίο και, παρά την κλήση του στον ουρανό, να έχει φρόνημα γήινο, βιοτικό και υλιστικό˙διότι δεν πρέπει βέβαια να γίνουμε παιδιά Του δια της χάριτος μόνο, αλλά και με τις πράξεις μας. Και τίποτε δεν μας εξομοιώνει τόσο με τον Θεό, όσο το να παρέχουμε την συγνώμη μας στους πονηρούς και σε όσους μας αδικούν· όπως ακριβώς λίγο πρωτύτερα είχε διδάξει, όταν έλεγε ότι «ο ήλιος ανατέλλει καθημερινά και για τους πονηρούς και τους αγαθούς»[Ματθ.5,45: «Ἐγὼ δὲ λέγω ὑμῖν, ἀγαπᾶτε τοὺς ἐχθροὺς ὑμῶν, εὐλογεῖτε τοὺς καταρωμένους ὑμᾶς, καλῶς ποιεῖτε τοῖς μισοῦσιν ὑμᾶς καὶ προσεύχεσθε ὑπὲρ τῶν ἐπηρεαζόντων ὑμᾶς καὶ διωκόντων ὑμᾶς. ὅπως γένησθε υἱοὶ τοῦ πατρὸς ὑμῶν τοῦ ἐν οὐρανοῖς, τὸν ἥλιον αὐτοῦ ἀνατέλλει ἐπὶ πονηροὺς καὶ ἀγαθοὺς καὶ βρέχει ἐπὶ δικαίους καὶ ἀδίκους(:Εγώ όμως σας λέω να αγαπάτε τους εχθρούς σας, να εύχεστε στον Θεό το καλό γι’ αυτούς που σας καταριούνται, να ευεργετείτε εκείνους που σας μισούν και να προσεύχεστε για χάρη εκείνων που σας μεταχειρίζονται υβριστικά και περιφρονητικά και σας καταδιώκουν άδικα, ακόμη κι όταν ο διωγμός τους αυτός σάς γίνεται για τις θρησκευτικές σας πεποιθήσεις. Για να μοιάσετε έτσι και να γίνετε παιδιά του Πατέρα σας που είναι στους ουρανούς˙ διότι και Αυτός τον ήλιο, που είναι δικός Του, τον ανατέλλει χωρίς διακρίσεις σε πονηρούς και καλούς, και βρέχει τη βροχή Του σε δικαίους και αδίκους)»].
Ἀββᾶς Κασσιανός: Κατά παραχώρηση Θεοῦ, ἔπεσα σέ αὐτά πού κατέκρινα στούς ἄλλους
Του Αγίου Κασσιανού
«Τί μας δίδαξε ο ίδιος Αββάς για την κατάκριση.
Ο ίδιος αυτός Γέροντας, καθώς μας δίδασκε να μην κρίνουμε κανένα, ομολόγησε ότι του είχε συμβεί τρεις φορές να κατακρίνει ή να μεμφθεί αδελφούς:
Μια για το ότι μερικοί είχαν επιτρέψει να τους χειρουργήσουν.
Μια άλλη για το ότι μερικοί είχαν βαρύ σκέπασμα για την ανάπαυσή τους.
Και μια τρίτη φορά για το ότι κάποιοι (μοναχοί) ευλογούσαν το λάδι πριν
το δώσουν στους λαϊκούς που το ζητούσαν.
Ομολόγησε λοιπόν ο Γέροντας ότι, κατά παραχώρηση Θεού, είχε πέσει κι αυτός αργότερα, στα τρία αυτά σφάλματα. Πραγματικά, λέει, προσβλήθηκα από βαριά αμυγδαλίτιδα και ο πόνος που μου προκάλεσε με εξάντλησε τόσο, ώστε, αναγκασμένος από την ένταση του πόνου και τη συμβουλή όλων των Γερόντων, επέτρεψα να με χειρουργήσουν.
Αυτή η ασθένεια με ανάγκασε επίσης να έχω ένα χοντρό σκέπασμα στο κελί μου.
Ὁ Παπαλεόντιος διάβαζε τόν παράλυτο καί ὁ Ἅγιος Χαράλαμπος τόν ἔδιωξε ἀπό τό σπίτι του!
Άλλοτε πάλιν του έφεραν έναν παράλυτον εκ Πόντου [το γεγονός συνέβη στην Θεσσαλονίκη μετά την μικρασιατική τραγωδία]. Δεν ηδύνατο ούτε να κινηθή και οι συγγενείς του τον μετακόμισαν εντός φορίου.
Ο Παπαλεόντιος* είπε να τον τοποθετήσουν προ του Αγίου Βήματος του Αγίου Χαραλάμπους [ναός του Μετοχίου της Ιεράς Μονής Σίμωνος Πέτρας, Αγίου Όρους] και κάθε βράδυ νήστις, μετέβαινε και του εδιάβαζε διαφόρους ευχάς και προσηύχετο πλησίον του γονυπετής μέχρι πρωίας.
Τεσσαράκοντα ημέρας ο παράλυτος έμενεν εις την ιδίαν κατάστασιν και κάθε νύκτα ο Παπαλεόντιος επήγαινε και του εδιάβαζε τας ευχάς και προσηύχετο πλησίον του γονυπετής διά την ίασίν του.
Την τελευταίαν νύκτα ο ασθενής ενώ εκοιμάτο είδεν όνειρον περίεργον. Του εφάνη ότι ο Άγιος Χαράλαμπος εξήλθεν από την Ωραίαν Πύλην και εγγίσας αυτόν με την βακτηρίαν του είπε:
Κυριακή της Ἀπόκρεω: Περὶ τῆς φοβερᾶς Κρίσεως
Ἁγίου Λουκᾶ, Ἀρχιεπισκόπου Κριμαίας
Τρεῖς μῆνες συνεχίζεται τώρα στὴ Νυρεμβέργη ἡ φοβερὰ δίκη στὴν ὁποία δικάζονται οἱ ἐγκληματίες ποὺ δὲν ἔχει ξαναδεῖ ὁ κόσμος, δίκη φοβερὰ γι’ αὐτούς, διότι ξέρουν ὅτι τοὺς περιμένει ἡ καταδίκη σὲ θάνατο. Τὴν ἔσχατη ποινὴ γι’ αὐτοὺς ἀπαιτεῖ ἡ συνείδηση ὅλων τῶν λαῶν, ὅλης της ἀνθρωπότητος, διότι ὁ κόσμος ἔχει συνταραχθεῖ ἀπὸ τὰ ἀποτρόπαια ἐγκλήματά τους! Ποτὲ πρὶν δὲν ἦταν τόσο συνταραγμένος ἀπὸ αὐτὰ τὰ ἐγκλήματα, ποὺ δὲν μπορεῖ νὰ περιγράψει ὁ ἀνθρώπινος λόγος. Ἔχουν ἀφανιστεῖ δεκάδες ἑκατομμύρια ἀμάχου πληθυσμοῦ – δὲν ἀναφέρω αὐτοὺς ποὺ σκοτώθηκαν στὸ μέτωπο – . Μόνο στὸ στρατόπεδο συγκεντρώσεως Ὀσβέντσιμ ἔχουν σκοτωθεῖ 5.121.000 ἄνθρωποι. Ὅλος ὁ κόσμος εἶναι γεμάτος ἀγανάκτηση καὶ περιμένει τὴν ὥρα ὅταν τὸ δικαστήριο θὰ βγάλει τὴν ἀπόφασή του γι’ αὐτοὺς τοὺς ἐγκληματίες…. Ἡ συνείδηση τῶν ἀνθρώπων ἀπαιτεῖ γι’ αὐτοὺς καταδίκη σὲ θάνατο, ἡ συνείδηση τῶν ἀνθρώπων ἀπαιτεῖ αὐτὰ τὰ φοβερὰ ἐγκλήματα νὰ μὴν μείνουν ἀτιμώρητα.
Καὶ τί νὰ ποῦμε γιὰ τὴν δικαιοσύνη τοῦ Θεοῦ; Πώς ὁ Κύριος ἀντέχει αὐτὸ τὸ κακό; Κι ἂν εἶναι τόσο τρομερὸ καὶ μεγάλο αὐτὸ τὸ κακό, εἶναι ὅμως, μόνο μία...
σταγόνα στὸν ὠκεανὸ τῆς κακίας ποὺ βλέπει ὁ ὀφθαλμὸς τοῦ Θεοῦ καὶ γνωρίζει ὁ πάνσοφος νοῦς τοῦ Κυρίου, διότι ἀμέτρητα ποτάμια κακίας πνίγουν τὸ ἀνθρώπινο γένος ἀπὸ τὴν ἀρχὴ μέχρι σήμερα. Ἀπὸ τότε ποὺ δημιουργήθηκε ὁ κόσμος, μπροστὰ στὰ μάτια τοῦ Θεοῦ γίνονταν ἀμέτρητα ἐγκλήματα, λέγονταν βλασφημίες καὶ ἄσεμνοι λόγοι. Συνέχεια ἡ ἀνθρώπινη ἀρετή, σ’ αὐτὸ τὸν κόσμο τὸν ἄπιστο καὶ ἁμαρτωλό, κατεπατεῖτο καὶ διώκετο. Γνωρίζετε πόσο συχνὰ οἱ ἐγκληματίες θριάμβευαν καὶ εὐδαιμονοῦσαν, τὴν στιγμὴ ποὺ οἱ καλοὶ καὶ καθαροὶ ἄνθρωποι καταστρέφονταν. Καὶ πάντα, σὲ κάθε ἐποχή, ἡ συνείδηση τῶν ἀνθρώπων ταραζόταν μ’ αὐτὸ τὸ γεγονός, καὶ παντοῦ οἱ ἄνθρωποι ἀναρωτιόταν: «Ἕως πότε, Κύριε; Πότε θὰ θριαμβεύσει ἡ δικαιοσύνη;» Γιατί ἡ καρδιὰ τοῦ ἀνθρώπου δὲν ἀντέχει τὴν ἀδικία, δὲν ἀντέχει νὰ μένει τὸ κακὸ ἀτιμώρητο καὶ νὰ μὴν τιμᾶται ἡ ἀρετή. Εἶναι δυνατὸν ὅλα στὸν κόσμο νὰ εἶναι τόσο παράλογα, τόσο ἀνυπόφορα ἄδικα, νὰ θριαμβεύει ἡ κακία σ’ αὐτὸν μέχρι τὸ τέλος;
152. Ὅτι δέν πρέπει νά θυμώνουμε καί νά κραυγάζουμε Β΄ (Β΄ τόμος, Ὑπόθεσις ΛΕ΄), 29-2-2020, Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου
152. Ὅτι δέν πρέπει νά θυμώνουμε καί νά κραυγάζουμε Β΄ (Β΄ τόμος, Ὑπόθεσις ΛΕ΄),
29-2-2020, Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου
Ζωντανή μετάδοση, Ἱ.Μ. Ἁγίας Τριάδος Ἐδέσσης, http://hristospanagia3.blogspot.com, http://hristospanagia.gr καί τό νέο ἱστολόγιο http://agiapsychanalysi.blogspot.com
Κυριακή τῆς Τυροφάγου. Ἑρμηνεία τῆς ἀποστολικῆς περικοπῆς ἀπό τόν Ἱερό Χρυσόστομο.Μέρος Τρίτο
ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΗΣ ΤΥΡΟΦΑΓΟΥ[: Ρωμ.14,1-4]
ΕΡΜΗΝΕΙΑ ΤΗΣ ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΗΣ ΠΕΡΙΚΟΠΗΣ ΑΠΟ ΤΟΝ ΙΕΡΟ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟ
[Μέρος τρίτο: υπομνηματισμός των εδαφίων Ρωμ.14,1-4]
«Τὸν δὲ ἀσθενοῦντα τῇ πίστει προσλαμβάνεσθε, μὴ εἰς διακρίσεις διαλογισμῶν. ὃς μὲν πιστεύει φαγεῖν πάντα, ὁ δὲ ἀσθενῶν λάχανα ἐσθίει (: υπάρχουν όμως και μερικοί Χριστιανοί αδύνατοι στην πίστη. Να λοιπόν ποια πρέπει να είναι και προς αυτούς η συμπεριφορά σας: Να δέχεστε με καλοσύνη εκείνον που είναι αδύνατος στην πίστη και εξαρτά τη σωτηρία του και από τη διάκριση των φαγητών και των ημερών, χωρίς να συζητάτε και να επικρίνετε τις ιδέες του. Άλλος βέβαια πιστεύει ότι δεν απαγορεύεται να φάει όλα τα φαγητά, ενώ ο αδύνατος στην πίστη τρώει λαχανικά και αποφεύγει τα άλλα φαγητά από φόβο μήπως μολυνθεί από αυτά)»[Ρωμ.14,1-2].
Γνωρίζω ότι αυτό που ειπώθηκε είναι ακατανόητο στους πολλούς. Γι’ αυτό πρέπει πρώτα να πω την υπόθεση όλου του χωρίου αυτού και τι θέλοντας να κατορθώσει, τα γράφει αυτά. Τι λοιπόν θέλει να διορθώσει; Υπήρχαν πολλοί από τους πιστούς που προέρχονταν από τους Ιουδαίους, οι οποίοι προσκολλημένοι στη συνείδηση του μωσαϊκού νόμου και ύστερα στην πίστη, φύλαγαν ακόμη τη διάκριση των φαγητών, χωρίς να τολμούν ακόμη να απομακρυνθούν οριστικά από τον νόμο. Έπειτα, για να μη γίνουν αντιληπτοί, αποφεύγοντας μόνο το χοιρινό κρέας, απέφευγαν στο εξής όλα τα κρέατα και έτρωγαν μόνο λάχανα, ώστε να φανεί αυτό που γινόταν ότι είναι μάλλον νηστεία και όχι τήρηση του νόμου. Άλλοι πάλι ήταν τελειότεροι, χωρίς να κάνουν κάποια παρόμοια διάκριση, οι οποίοι γίνονταν ενοχλητικοί και δυσάρεστοι σε εκείνους που τηρούσαν αυτά, επιτιμώντας, κατηγορώντας, προκαλώντας στενοχώρια.
Φοβούμενος λοιπόν ο μακάριος Παύλος, μήπως, θέλοντας να κατορθώσουν κάτι μικρό, ανατρέψουν το παν, και προσπαθώντας να τους οδηγήσουν στην αδιαφορία των φαγητών, τους κάνουν να χάσουν και την πίστη τους, και, σπεύδοντας να διορθώσουν το παν πριν από τον κατάλληλο καιρό, προκαλέσουν ζημία στα καίρια, κλονίζοντας αυτούς από την ομολογία στον Χριστό με το να τους επιτιμούν συνέχεια, και μείνουν έτσι αδιόρθωτοι και στα δύο, βλέπε πόση σύνεση χρησιμοποιεί και πώς φροντίζει και για τα δύο μέρη με τη συνηθισμένη σε αυτόν σοφία. Γιατί ούτε τολμάει να πει σε εκείνους που επιτιμούσαν ότι «ενεργείτε κακώς», για να μη φανεί ότι υποστηρίζει εκείνους στην τήρηση του νόμου, ούτε πάλι ότι «κάνετε καλά» για να μην κάνει πιο σφοδρούς τους κατήγορους, αλλά επιτιμάει με σύνεση. Και φαίνεται βέβαια ότι επιτιμάει τους πιο δυνατούς πνευματικά, αλλά όμως το παν του λόγου του προς αυτούς, το στρέφει προς εκείνους. Γιατί αυτή η διόρθωση προπάντων ενοχλεί λιγότερο, όταν κανείς, στρέφοντας σε άλλον τον λόγο, χτυπάει άλλον. Γιατί ούτε εκείνον που επιτιμάται τον αφήνει να φτάσει σε θυμό και παράλληλα, χωρίς να γίνεται αντιληπτό, ρίχνει το φάρμακο της διορθώσεως.
11. Ἀνώνυμη ἁγία, Ἀμμᾶς Δαμιανή, Ἁγία Δομνίνα-πίστις στήν Θεία Πρόνοια, Μητερικόν Α΄ τόμος (Δ. Τσάμη), 29-2-2020, Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου
11. Ἀνώνυμη ἁγία, Ἀμμᾶς Δαμιανή, Ἁγία Δομνίνα-πίστις στήν Θεία Πρόνοια,
Μητερικόν Α΄ τόμος (Δ. Τσάμη), 29-2-2020, Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου
Ζωντανή μετάδοση, Ἱ.Μ. Ἁγίας Τριάδος Ἐδέσσης, http://hristospanagia3.blogspot.com, http://hristospanagia.gr καί τό νέο ἱστολόγιο http://agiapsychanalysi.blogspot.com
Ἡ μεγαλύτερη ἴσως πονηριά τοῦ διαβόλου εἶναι τό ὅτι ἔχει κάνει τούς ἀνθρώπους νά μήν ἔχουν τήν ἀνάγκη νά τραφοῦν ἀπό τό Σῶμα καί τό Αἷμα τοῦ Χριστοῦ.
❈ Υπάρχουν πολλοί Χριστιανοί που εκκλησιάζονται, αγαθοεργούν και προσεύχονται, αλλά δεν κοινωνούν. Αυτοί δεν πρόκειται να σωθούν!
Διότι η σωτηρία είναι αποκλειστικά ζήτημα συγγενείας με τον Θεό. Αυτή η συγγένεια παρέχεται με την Θεία Κοινωνία.
Αυτό δεν σημαίνει ότι όσοι κοινωνούν πρόκειται να σωθούν, διότι εξαρτάται και με τι φρόνημα προσέρχεται κάποιος να κοινωνήσει.
" Δυστυχῶς δέν ὑπάρχει σήμερα Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος !
" Δυστυχώς δεν υπάρχει σήμερα Ιωάννης ό Χρυσόστομος !
Δεν υπάρχει σήμερα Μέγας Βασίλειος, δεν υπάρχει Γρηγόριος ό Ναζιανζηνός.....
Δυστυχώς οι ολίγοι καλοί επίσκοποι που υπάρχουν είναι δειλοί, δεν έχουν σθένος
ν ' αγωνισθούν.
29 Φεβρουαρίου. ♰ Τῶν ἐν ἀσκήσει λαμψάντων ἁγίων ἀνδρῶν καί γυναικῶν. Τοῦ ὁσίου πατρός ἡμῶν Κασσιανοῦ τοῦ Ῥωμαίου. Ἁγιογραφικό ἀνάγνωσμα.
ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΟ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ. Ὁσιακός. Σαβ. κζ΄ ἑβδ. ἐπιστ. (Γαλ. ε΄ 22 - ς΄ 2).
Γαλ. 5,22 ὁ δὲ καρπὸς
τοῦ Πνεύματός ἐστιν ἀγάπη, χαρά, εἰρήνη, μακροθυμία,
χρηστότης, ἀγαθωσύνη, πίστις,
Γαλ. 5,22 Ο καρπός όμως, τον οποίον το Αγιον Πνεύμα παράγει
εις τας καλοπροαιρέτους και πιστάς καρδίας, είναι η αγάπη προς όλους, η χαρά
από την λύτρωσιν που δίδει ο Χριστός, η ειρήνη που παρέχει η αγαθή συνείδησις,
η μακροθυμία προς εκείνους που πταίουν απέναντι μας, η καλωσύνη και η διάθεσις
να είμεθα εξυπηρετικοί προς τους άλλους, η αγαθότης της καρδίας, η αξιοπιστία
στους λόγους και τας υποσχέσεις μας,
Παρασκευή 28 Φεβρουαρίου 2020
Ἡ ἀγάπη πρός τόν Κύριο, Ἁγ Δημητρίου Ροστώφ Πνευματικό αλφάβητο,Ἀρχιμ Σάββα Ἁγιορείτου
27 Ἡ ἀγάπη πρός τόν Κύριο, Ἁγ Δημητρίου Ροστώφ Πνευματικό αλφάβητο,11 2 20, Ἀρχιμ Σάββα Ἁγιορείτου
Ἡ ἀντιμετώπιση τῶν κακῶν ἀνθρώπων, Ἀρχ. Σάββα Ἁγιορείτου
7. Ἡ ἀντιμετώπιση τῶν κακῶν ἀνθρώπων -Ἁγ. Ἰωάννου Χρυσοστόμου, Παιδαγωγική ἀνθρωπολογία (Β. Χαρώνη), 14-2-2020, Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου, Πετριά Σκύδρας.
http://hristospanagia3.blogspot.gr, http://hristospanagia.gr καί τό νέο ἱστολόγιο http://agiapsychanalysi.blogspot.gr
Κυριακή τῆς Τυροφάγου. Ἑρμηνεία τῆς ἀποστολικῆς περικοπῆς ἀπό τόν Ἱερό Χρυσόστομο.Μέρος Δεύτερο
ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΗΣ ΤΥΡΟΦΑΓΟΥ [:Ρωμ. 13,11-14 και 14,1-4]
ΕΡΜΗΝΕΙΑ ΤΗΣ ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΗΣ ΠΕΡΙΚΟΠΗΣ ΑΠΟ ΤΟΝ ΙΕΡΟ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟ
[Μέρος δεύτερο: ο Ιερός Χρυσόστομος για τη μεγάλη σημασία της νήψης στη ζωή του Χριστιανού]
Ας αποτινάξουμε λοιπόν τον πονηρό αυτόν ύπνο. Γιατί, αν η ημέρα μας πιάσει να κοιμόμαστε, θα ακολουθήσει θάνατος αιώνιος. Αλλά και πριν από την ημέρα εκείνη θα είμαστε ευάλωτοι σε όλους τους εχθρούς που προέρχονται από εδώ, και στους ανθρώπους και στους δαίμονες· και αν θελήσουν να μας εξοντώσουν, δεν υπάρχει κανείς που θα τους εμποδίσει. Γιατί, αν ήταν πολλοί όσοι επαγρυπνούσαν, δεν θα ήταν τόσο μεγάλος ο κίνδυνος, επειδή όμως ένας και ίσως και δεύτερος, έχει ανάψει λυχνάρι και μένει επάγρυπνος, ενώ οι άλλοι κοιμούνται όπως ακριβώς στα βαθιά μεσάνυχτα, γι' αυτό επιβάλλεται σε εμάς πολλή επαγρύπνηση και πολλή ασφάλεια, για να μην πάθουμε ανεπανόρθωτα κακά. Δεν φαίνεται τώρα πως είναι φωτεινή η ημέρα; Δεν νομίζουμε όλοι ότι έχουμε ξυπνήσει και είμαστε νηφάλιοι; Αλλά όμως (ίσως και να περιγελάσετε τον λόγο, εγώ όμως θα τον πω), μοιάζουμε όλοι με εκείνους που κοιμούνται μέσα στη βαθειά νύχτα και ροχαλίζουν. Και αν υπήρχε δυνατότητα να δούμε ουσία ασώματη, θα σας έδειχνα πως οι περισσότεροι ροχαλίζουν, ενώ ο διάβολος τρυπάει τους τοίχους και κατασφάζει όσους κοιμούνται και αφαιρεί αυτά που υπάρχουν μέσα, κάνοντας όλα με ασφάλεια σαν μέσα σε βαθύ σκοτάδι. Ή καλύτερα, επειδή και στα μάτια αυτό είναι αδύνατο να το δουν, ας το περιγράψουμε με τον λόγο και ας σκεφτούμε πόσοι έχουν ενοχληθεί από κακές επιθυμίες, πόσοι κατέχονται από τη φοβερή νάρκη της ασέλγειας και πόσοι σβήνουν εντελώς το φως του Πνεύματος. Γι' αυτό λοιπόν βλέπουν άλλα αντί άλλων, ακούν άλλα αντί άλλων και δεν προσέχουν σε τίποτε από τα λεγόμενα εδώ.
Αλλά αν εγώ ψεύδομαι λέγοντας αυτά και στάθηκες ξυπνητός, πες μου, τι έγινε εδώ σήμερα, αν δεν άκουσες αυτά σαν σε όνειρο; Και ξέρω βέβαια, ότι θα το πουν μερικοί, γιατί δεν τα λέγω αυτά εναντίον όλων. Αλλά εσύ που είσαι ένοχος για τα προηγούμενα, που μπήκες εδώ ανώφελα, πες, ποιος προφήτης, ποιος απόστολος μας μίλησε σήμερα και για ποια πράγματα. Αλλά δεν μπορείς να πεις, γιατί ασφαλώς πολλά μίλησες εδώ σαν σε όνειρο, χωρίς να ακούσεις τα αληθινά πράγματα. Αυτά όμως ας τα πω και στις γυναίκες, καθόσον και σε εκείνες είναι πολύς ο ύπνος· και είθε να είναι ύπνος. Γιατί όποιος κοιμάται ούτε κακό λέγει ούτε καλό, ενώ όποιος είναι ξυπνητός έτσι όπως εσείς, λέγει πολλά και για δικό του κακό, μετρώντας τόκους, κάνοντας υπολογισμούς δανείων, φέρνοντας στη μνήμη του αναίσχυντο εμπόριο, φυτεύοντας πυκνά τα αγκάθια στη δική του ψυχή, μην αφήνοντας ποτέ τον σπόρο ούτε για λίγο να βγει. Αλλά ξύπνησε τελείως, και κατάστρεψε από τη ρίζα τα αγκάθια αυτά και αποτίναξε τη μέθη· γιατί και από εδώ προέρχεται ο ύπνος. Μέθη όμως δεν εννοώ μόνο του κρασιού, αλλά και των βιοτικών φροντίδων, και μαζί με αυτές και τη μέθη που προέρχεται από το κρασί.
Ὅσιος Πορφύριος: «Νά πᾶς στό σπίτι σου, ἡ κόρη σου κάνει ἀπόπειρα αὐτοκτονίας!»
 |
| Όσιος Πορφύριος Καυσοκαλύβίτης (1906-1991). |
Κάποια φορά μου είπε ένας γνωστός δικηγόρος:
– Είχα κάποια σοβαρή υπόθεση μιας εξαιρέτου «υψηλής» κυρίας, η οποία ήταν εξαίρετος άνθρωπος, υπερβολικά μορφωμένη, αλλά δεν πήγαινε σε Εκκλησία, δεν εξομολογείτο, δεν πίστευε.
Κάποια φορά βρήκα έναν τρόπο και την έπεισα να έλθη μαζί μου στον γέροντα Πορφύριο. Ήλθε μόνο από ευγένεια προς το πρόσωπό μου.
Μπήκαμε στο κελλάκι του Γέροντα και, όταν έκανα την αρχή για τις συστάσεις περί της κυρίας στον Γέροντα, εκείνος αμέσως μας λέγει:
– Φύγετε! Φύγετε αμέσως! Να πας στο σπίτι σου!
Εγώ τα έχασα και ομολογώ ότι ξαφνιάστηκα με την συμπεριφορά του Γέροντα.
Ὅσιος Παΐσιος, Αὐτόματα, ἐξαφανίστηκε τό ἄγχος, ἡ ἀνασφάλεια καί οἱ τάσεις φυγῆς!
 |
| Όσιος Παΐσιος Αγιορείτης (1924-1994) |
Έχει αξία να σημειώσω την εμπειρία της πρώτης επαφής μου με τη σχολική τάξη (πρώτη χρονιά, χωρίς εκπαιδευτική πείρα και χωρίς παιδαγωγική κατάρτιση).
Την πρώτη, λοιπόν, μέρα της εκπαιδευτικής σταδιοδρομίας μου, βρέθηκα στο σχολικό περιβάλλον ενός Τεχνικού Λυκείου (αφού είχε προηγηθεί η διαδικασία διορισμού μου ως προσωρινού αναπληρωτή).
Μετά τη γνωριμία μου με το Διευθυντή (στον οποίο ανέφερα την εύλογη ανησυχία μου για την απειρία μου), οδηγήθηκα στην τάξη όπου θα δίδασκα. Μετά τη γνωριμία μας και κάποιες γενικές κουβέντες, η συζήτηση «έκανε κοιλιά», κι εγώ κάθισα αμήχανα στην έδρα.
Κάποια στιγμή, παρατήρησα ότι τα παιδιά, έχοντας χαλαρώσει, άρχισαν να μιλούν μεταξύ τους, σαν να ήμουν απών.
Τότε, δέχτηκα σφοδρή επίθεση λογισμών που μου έλεγαν ότι ήμουν εντελώς ακατάλληλος γι’ αυτή τη δουλειά. Μου έλεγε ο λογισμός:
– Σήκω και βγες από την τάξη δεν κάνεις γι’ αυτή τη δουλειά! Ορίστε, βλέπεις ότι ούτε τα παιδιά δεν μπορείς να απασχολήσεις. Σήκω τώρα και φύγε. Τα παιδιά δε θα σε αναζητήσουν.
Και να μην περάσεις μπροστά από το γραφείο των καθηγητών, αλλά να πας από πίσω, από το πάρκιγκ, να πάρεις το αμάξι σου και να φύγεις. Έτσι, δε θα σε αντιληφθεί κανείς…
Δεν πειράζει, δε χάθηκε ο κόσμος! Θα βρεις άλλη δουλειά… Αύριο θα τηλεφωνήσεις στο σχολείο και θα πεις ότι κάτι σου έτυχε και ότι δε θα μπορέσεις να συνεχίσεις…».
Ήταν τόσο πειστική αυτή η φωνή, που, χωρίς να το σκεφτώ, -μιας και τα είχα χαμένα, αλλά και οι μαθήτριες δε με πρόσεχαν- σηκώθηκα από την έδρα και κινήθηκα προς την πόρτα.
Νά ἐφαρμόζεται ὁ Συνοδικός Θεσμός τῆς Ἱεραρχίας τοῦ Θρόνου
ΝΑ ΕΦΑΡΜΟΖΕΤΑΙ Ο ΣΥΝΟΔΙΚΟΣ ΘΕΣΜΟΣ ΤΗΣ ΙΕΡΑΡΧΙΑΣ ΤΟΥ ΘΡΟΝΟΥ
Γράφει ὁ τέως Ἀρχιγραμματεὺς τῆς Ἱερᾶς Κοινότητος Ἁγίου Ὄρους, Ἱερομόναχος Δαμασκηνός
Εἶναι κατεπεῖγον νὰ λειτουργήση τὸ ἀνώτατον συνοδικὸν ὄργανον διοικήσεως τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου.Ὅταν οἱ φύλακες γίνωνται προδόται, οἱ διάδοχοι τῶν Ἀποστόλων λύκοι, σκότος ἀντὶ φωτός, καὶ μεμωραμένον ἅλας. Ἐξ ἀφορμῆς τῆς βραβεύσεωςτοῦ ὑπερμάχου καὶ ψηφίσαντος τὸν ἄθεσμον Γάμον τῶν ὁμοφυλοφίλων Γερουσιαστοῦ A. Bragg, ὑπὸ τοῦ Αὐστραλίας Μακαρίου
Μετὰ τὴν ἀνάστασιν, συναντήσας ὁ Κύριος τοὺς Ἁγίους Ἀποστόλους, εἰς τὸ ὄρος οὗ ἐτάξατο, εἰς τὴν Γαλιλαίαν, ἐλάλησεν αὐτοῖς λέγων: «ἐδόθη μοι πᾶσα ἐξουσία ἐν οὐρανῷ καὶ ἐπὶ γῆς· πορευθέντες οὖν μαθητεύσατε πάντα τὰ ἔθνη, βαπτίζοντες αὐτοὺς εἰς τὸ ὄνομα τοῦ Πατρὸς καὶ τοῦ Υἱοῦ καὶ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, διδάσκοντες αὐτοὺς τηρεῖν, πάντα ὅσα ἐνετειλάμην ὑμῖν. καὶ ἰδοὺ ἐγὼ μεθ’ Ὑμῶν εἰμι πάσας τὰς ἡμέρας, ἕως τῆς συντελείας τοῦ αἰῶνος. Ἀμήν». Ματθ. 28, 16-20.
Εἶναι λοιπὸν αὐτονόητον, ὅτι ἡ Ἐκκλησία ἀποστέλλει ἕνα νέον Ἐπίσκοπον καὶ ποιμενάρχην εἰς μίαν Ἐπαρχίαν, διὰ νὰ κηρύξῃ καὶ μαρτυρήση τὸ Εὐαγγέλιον τοῦ Χριστοῦ εἰς τὸν κόσμον καὶ τὸ ποίμνιόν του «καθὼς ἐνετείλατο»: «χωρὶς νὰ λύσῃ οὐδεμίαν τῶν ἐντολῶν τοῦ Χριστοῦ, ἀλλὰ νὰ τὰς ὑπερασπισθῇ μέχρι θανάτου.
«ὅς ἄν λύσῃ μίαν τῶν ἐντολῶν τούτων τῶν ἐλαχίστων καὶ διδάξῃ οὕτω τοὺς ἀνθρώπους, ἐλάχιστος κληθήσεται ἐν τῇ Βασιλείᾳ τῶν οὐρανῶν, ὅς δι’ ἄν ποιήσῃ καὶ διδάξῃ, οὗτος μέγας κληθήσεται ἐν τῇ Βασιλείᾳ τῶν οὐρανῶν» (Ματθ. 5, 18).
Ὅστις λοιπὸν διδάσκει ἀλλότρια τῆς ἐντολῆς, αὐτονόητον τυγχάνει, ὅτι ποιεῖ καὶ πράττει καὶ ὁ ἴδιος ἀλλοτρίως τῆς ἐντολῆς. Καὶ ὅστις βραβεύει τὸν διώκτην τοῦ Χριστοῦ, αὐτομάτως αὐτοκαταργεῖται ἀπὸ Ἀρχιερεύς, ὡς ἀνάξιος τοῦ Χριστοῦ καὶ τῶν Ἁγίων Ἀποστόλων διάδοχος, καὶ γίνεται ὄργανον τοῦ ἀρχεκάκου ὄφεως, πλάνος καὶ πλανῶν, ὡς ὁ ἴδιος ὁ διάβολος, τὸν λαὸν τοῦ Θεοῦ, ἐκβάλλων ἐκτὸς τῆς Ἐκκλησίας τὸν λαόν, καὶ ἀλλότριος τοῦ ἐργάτου τῆς ἑνότητος τοῦ Σώματος τοῦ Χριστοῦ, ἀφοῦ ὁ Χριστός, εἶπε – προσευχόμενος τῷ Πατρὶ Αὐτοῦ: «οὐκ ἐρωτῶ ἵνα ἄρῃς αὐτοὺς ἐκ τοῦ κόσμου, ἀλλ’ ἵνα τηρήσῃς αὐτοὺς ἐκ τοῦ πονηροῦ… ἁγίασον αὐτοὺς ἐν τῇ ἀληθείᾳ σου· ὁ λόγος ὁ σὸς ἀλήθειά ἐστι. Καθὼς ἐμὲ ἀπέστειλας εἰς τὸν κόσμον, κἀγὼ ἀπέστειλα αὐτοὺς εἰς τὸν κόσμον καὶ ὑπὲρ αὐτῶν ἐγὼ ἁγιάζω ἐμαυτόν, ἵνα καὶ αὐτοὶ ὦσιν ἡγιασμένοι ἐν ἀληθείᾳ. Οὐ περὶ τούτων δὲ ἐρωτῶ μόνον, ἀλλὰ περὶ τῶν πιστευόντων διὰ τοῦ λόγου αὐτῶν εἰς ἐμέ; ἵνα πάντες ἕν ὦσι… ἵνα ὦσιν ἕν καθὼς ἡμεῖς ἕν ἐσμεν» (Ἰωάν. ιζ΄, 15-22).
Κυριακή τῆς Τυροφάγου. Ἑρμηνεία τῆς ἀποστολικῆς περικοπῆς ἀπό τόν Ἱερό Χρυσόστομο.Μέρος Πρῶτο
ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΗΣ ΤΥΡΟΦΑΓΟΥ [:Ρωμ. 13,11-14 και 14,1-4]
ΕΡΜΗΝΕΙΑ ΤΗΣ ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΗΣ ΠΕΡΙΚΟΠΗΣ ΑΠΟ ΤΟΝ ΙΕΡΟ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟ
[Μέρος πρώτο: υπομνηματισμός των εδαφίων Ρωμ.13,11-14]
«Καὶ τοῦτο, εἰδότες τὸν καιρόν, ὅτι ὥρα ἡμᾶς ἤδη ἐξ ὕπνου ἐγερθῆναι (:ας κάνουμε λοιπόν τα έργα αυτά της αγάπης, ακούραστοι και χωρίς αναβολή, γνωρίζοντας σε ποιον καιρό ζούμε. Ζούμε σε εποχή που απαιτεί επειγόντως την άσκηση της αρετής· διότι είναι πλέον ώρα να σηκωθούμε από τον ύπνο της αμέλειας, που μας κάνει δυσκολοκίνητους στο καλό)»[Ρωμ.13,11].
Αφού υπέδειξε όλα όσα έπρεπε ο Παύλος, τους παρακινεί πάλι προς την εκτέλεση των αγαθών από το πιο επείγον. «Γιατί ο καιρός της Κρίσεως», λέγει, «είναι πολύ κοντά», όπως ακριβώς έγραφε και στους Κορινθίους, ότι «ὁ καιρὸς συνεσταλμένος τὸ λοιπόν ἐστιν(:ο καιρός της ζωής αυτής είναι πολύ μικρός και λιγοστός)»[Α΄Κορ.7,29]· και στους Εβραίους πάλι, «ἔτι γὰρ μικρὸν ὅσον ὅσον, ὁ ἐρχόμενος ἥξει καὶ οὐ χρονιεῖ(:δείξτε υπομονή διότι πολύ λίγος χρόνος μένει ακόμη και ο Κύριος που περιμένουμε να έλθει και πάλι, θα έλθει και δεν θα αργήσει)»[Εβρ.10,37]. Αλλά εκεί τα έλεγε αυτά για να τονώσει εκείνους που κοπίαζαν και για να τους παρηγορήσει για τους ιδρώτες για τους διαδοχικούς πειρασμούς, ενώ εδώ για να ξυπνήσει εκείνους που κοιμούνταν· καθόσον αυτός ο λόγος μας είναι χρήσιμος και για τα δύο.
Τι όμως σημαίνει αυτό που λέγει: «ὥρα ἡμᾶς ἤδη ἐξ ὕπνου ἐγερθῆναι (:είναι ώρα να σηκωθούμε από τον ύπνο)»; Δηλαδή, κοντά είναι η ανάσταση, κοντά η φοβερή κρίση, κοντά η ημέρα που καίγεται σαν φούρνος, και πρέπει πλέον να απαλλαγούμε από την αδιαφορία. «Νῦν γὰρ ἐγγύτερον ἡμῶν ἡ σωτηρία ἢ ὅτε ἐπιστεύσαμεν (:διότι τώρα η ημέρα της δευτέρας παρουσίας που θα σημάνει την πλήρη απολύτρωση των πιστών, είναι πλησιέστερη σε μας παρά τότε που πιστέψαμε. Εάν λοιπόν τότε δείξαμε ζήλο και δραστηριότητα, πολύ περισσότερο πρέπει να το δείξουμε και τώρα)»[Ρωμ.13,11]. Βλέπεις ότι παρουσιάζει σε αυτούς τώρα την ανάσταση; «Γιατί καθώς περνάει ο χρόνος», λέγει, «ξοδεύεται ο καιρός της παρούσας ζωής, ενώ έρχεται πιο κοντά ο καιρός της μέλλουσας ζωής. Εάν λοιπόν είσαι προετοιμασμένος και έχεις κάνει όλα όσα διέταξε, η ημέρα γίνεται για σένα σωτηρία, εάν όμως συμβαίνει το αντίθετο, δεν είναι ακόμη».
Στην αρχή όμως δεν προτρέπει από τα λυπηρά, αλλά από τα χρηστά, για να τους απαλλάξει και έτσι από τη συμπάθεια για τα παρόντα. Στη συνέχεια, επειδή ήταν φυσικό να δείχνουν περισσότερη προθυμία στην αρχή και στο ξεκίνημα, αφού ήταν σφοδρός ο πόθος τους, αλλά με το πέρασμα του χρόνου να σβήσει εντελώς κάθε ζήλος, λέγει ότι πρέπει να κάνουν το αντίθετο, να μη χαλαρώνουν όσο περνάει ο καιρός, αλλά να εντείνουν περισσότερο την προσπάθειά τους. Γιατί όσο πλησιάζει ο βασιλιάς, τόσο περισσότερο πρέπει να προετοιμαζόμαστε· όσο περισσότερο κοντά είναι το βραβείο, τόσο περισσότερο πρέπει να μεγαλώνει η προθυμία μας για τους αγώνες. Γιατί και οι δρομείς αυτό κάνουν· όταν φτάνουν κοντά στο τέλος του δρόμου και στην παραλαβή του βραβείου, τότε εντείνουν περισσότερο την προσπάθεια. Γι' αυτό έλεγε «τώρα είναι πιο κοντά η σωτηρία μας, παρά τότε που πιστέψαμε».
Τί σημαίνει δέν ἔχω κακία στήν καρδιά μου..
ΘΕΛΗΣΕ κάποτε να δοκιμάσει δυό νεοφερμένους μοναχούς στην Νέα Σκήτη ένας από τους μεγάλους Γέροντες. Μπήκε στον μικρό τους κήπο και άρχισε να καταστρέφει με το ραβδί του ένα-ένα όλα τα λιγοστά λαχανικά που είχαν για φάνε. Οι αδελφοί τον έβλεπαν από την μισάνοιχτη πόρτα του κελλιού τους, αλλά δεν φανερώθηκαν έως ότου τα κατέστρεψε σχεδόν ολα.
Ἡ Χάρη τοῦ Ἁγίου Πνεύματος κοιτάζει τήν καθαρότητα τῆς ψυχῆς
Κάποια αγράμματη γιαγιά πήγαινε στην Εκκλησία πριν ο παπάς χτυπήσει την καμπάνα. Κάποιος την ρώτησε:
- Βρε γιαγιά, τί κάνεις τόσο πρωϊ και πας στην Εκκλησία;
- Α παιδί μου, εάν δεν πας να ακούσεις τα γράμματα, δεν καταλαβαίνεις τίποτα από την εορτή...
Ποιά γράμματα; Αυτή δεν ήξερε γράμματα... Και εντούτοις πήγαινε στην Εκκλησία, να ακούσει τον Όρθρο, να ακούσει τον Εξάψαλμο, να ακούσει τα Τροπάρια, που είναι δύσκολα να τα καταλάβει κάποιος.
Και πώς τα καταλάβαινε η γιαγιά;
Τό Ἅγιο Πνεῦμα ἀποκαλύπτεται, φωτίζει, ζωοποιεῖ...
Το Άγιο Πνεύμα αποκαλύπτεται, φωτίζει, ζωοποιεί, μάλλον είναι το ίδιο φώς και ζωή. Καθιστά τους ανθρώπους ναούς, τους θεοποιεί και τους τελειοποιεί.
~ Αγίου. Γρηγορίου του Θεολόγου ~
28 Φεβρουαρίου. Τοῦ ὁσίου πατρός ἡμῶν καί ὁμολογητοῦ Βασιλείου, συνασκητοῦ τοῦ ἁγίου Προκοπίου. Ἁγιογραφικό ἀνάγνωσμα.
ΠΡΟΦΗΤΕΙΑ ΤΡΙΘΕΚΤΗΣ. Ἡσαΐου γ΄ 1-14.
Ησ. 1,1 Ὅρασις, ἣν
εἶδεν Ἡσαΐας υἱὸς Ἀμώς, ἣν εἶδε κατὰ
τῆς Ἰουδαίας καὶ κατὰ Ἱερουσαλὴμ ἐν
βασιλεία Ὀζίου καὶ Ἰωάθαμ καὶ Ἄχαζ καὶ Ἐζεκίου,
οἵ ἐβασίλευσαν τῆς Ἰουδαίας.
Ησ. 1,1 Αποκαλυπτικά οράματα, τα οποία εκ μέρους του
Θεού είδε και ήκουσεν ο Ησαΐας, ο υιός του Αμώς, εναντίον της Ιουδαίας και
ειδικώτερον εναντίον της Ιερουσαλήμ κατά το διάστημα της βασιλείας του Οζίου,
του Ιωάθαμ, του Αχαζ και του Εζεκίου, οι οποίοι εβασίλευσαν στο βασίλειον της
Ιουδαίας.
Πέμπτη 27 Φεβρουαρίου 2020
α)Γιατί εὐημεροῦν οἱ κακοί; (Β΄μέρος), Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτη
30. α)Γιατί εὐημεροῦν οἱ κακοί; (Β΄μέρος), β) Τί εἶναι ὁ μαμμωνᾶς τῆς ἀδικίας (Α΄) Ἁγ. Ἀναστασίου Σιναΐτου-Ἐρωταποκρίσεις (11η-12η), 26-2-2020, Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου, Ἀμπελειές (Ἱ.Ν. Ἁγ. Ἀθανασίου) Πέλλας
Ἁγίου Ἰσιδώρου Πηλουσιώτου. Γιά τήν ἱερωσύνη, ἡ ὁποία ἀτιμάζεται ἀπό ἐκείνους πού τή χρησιμοποιοῦν κακῶς
ΑΓΙΟΥ ΙΣΙΔΩΡΟΥ ΠΗΛΟΥΣΙΩΤΟΥ ΣΤΟΝ ΕΠΙΣΚΟΠΟ ΘΕΟΔΟΣΙΟ
Η ιερωσύνη βέβαια είναι θείο πράγμα και το πιο πολύτιμο από όλα, την ατιμάζουν όμως περισσότερο από όλους αυτοί που τη χρησιμοποιούν κακώς, οι οποίοι δεν έπρεπε να χειροτονούνται καθόλου, ώστε οι ανόητοι να μη τολμούν να αποδίδουν σ’ αυτήν τα εγκλήματα αυτών που την ασκούν.
Γιατί, αφήνοντας αυτούς που την ατιμάζουν, στρέφουν σ’ αυτήν τις κατηγορίες, η οποία έπρεπε και να δικαστεί, επειδή ασχημονεί με ανθρώπους αχρείους, και οι οποίοι δεν έπρεπε να συγκαταριθμούνται σ’ αυτήν.
Γιατί, εάν στις κοσμικές εξουσίες, άλλο είναι το αξίωμα, και άλλος εκείνος που δεν το ασκεί όπως πρέπει, και η αρχή, έχοντας τη δική της τάξη και αξία, εκείνον που παρεκτρέπεται σ’ αυτήν, τον τιμωρεί με την πιο βαρειά τιμωρία, για ποιόν λόγο στην ιεροσύνη συγχέουν τα πράγματα, και τις αμαρτίες εκείνων που δεν την υπηρετούν όπως πρέπει, προσπαθούν να τις αποδώσουν σ’ αυτήν;
Ας παύσουν λοιπόν εκείνοι που εξαιτίας τού Ευσεβίου και τού Ζωσίμου και τού Παλλαδίου και τού Μάρωνα εξευτελίζουν την ιερωσύνη, και ας μη ακονίζουν το ξίφος της τιμωρίας εναντίον τους, αλλά εκείνους βέβαια που δεν ανέχονται να ζουν με ευσέβεια, να τους κατηγορούν ως μιαρούς και εχθρούς της ευσέβειας και της αρετής, ενώ αυτήν να την εξυμνούν και να την στεφανώνουν, επειδή παρέχει σε όλους αυτά που πρέπει.
Εἴδαμε θαύματα κοντά στόν ἅγιο Πορφύριο
Ο Γέροντας Πορφύριος –διηγείται η Γερόντισσα Στυλιανή της Ι. Μ. Παντοκράτορος Νταού Πεντέλης– μάς βοήθησε πολύ, και είδαμε θαύματα κοντά του. Χρόνια υπέφερα από κρίσεις ημικρανίας.
Σε μία τέτοια μεγάλη κρίση, κάποιοι δικοί μας ευεργέτες μου έκλεισαν επίσκεψη σε έναν διάσημο Γερμανό γιατρό, ο οποίος ερχόταν στην Ελλάδα κάθε Ιούνιο. Μετά την εξέταση, μου είπε «όσο υπάρχετε, θα έχετε αυτούς τους πονοκεφάλους λόγω μεγάλης ευαισθησίας» και μου έδωσε κάποιο δύσκολο φάρμακο. Επιστρέφοντας από τον γιατρό, πήρα τηλέφωνο τον Γέροντα Πορφύριο και μου είπε ο Παππούλης «δεν θα πάρης κανένα φάρμακο».
Σε λίγες ημέρες με πιάνει φοβερός πονοκέφαλος. Κι έτσι όπως σηκώθηκα για αγρυπνία στις 02:00, χτύπησε το τηλέφωνο. Ήταν ο Γέροντας. «Σε βλέπω, καημένη μου, σε βλέπω. Πω, πω! πώς πονάς πόσο υποφέρεις! Αύριο, έλα ‘δω και θα σου πω τι θα κάνης».
Το πρωί μαζί με δύο αδελφές ξεκινήσαμε για τον Γέροντα. Αφού πήραμε την ευχή του, μου είπε: «Άκου να σου πω, θα φύγετε τώρα για τον άγιο Ιωάννη τον Ρώσσο. Να πάρετε και την γερόντισσα Πορφυρία, την αδελφή μου, που τους ξέρει. Βάλε το σκουφάκι του Αγίου και προσευχήσου με όλη σου την καρδιά κι εγώ θα προσεύχωμαι για σένα. Μετά πήγαινε στην λάρνακα του Αγίου, γονάτισε και παρακάλεσέ τον και όλα θα πάνε καλά!».
Έτσι κι έγιναν όλα. Κι από τότε, αν και πέρασαν κοντά τριάντα τόσα χρόνια, το κεφάλι δεν ξαναπόνεσε!
Ἡ θαυματουργή εἰκόνα τῆς Παναγίας τῆς Γηροκομίτισσας
Η πανίερη και θαυματουργός εικόνα της Παναγίας Γηροκομίτισσας (4ος αι.) είναι η εφέστιος εικόνα της ιεράς μονής Κοιμήσεως Θεοτόκου Γηροκομείου Πατρών, που είναι μία από τις αρχαιότερες μονές της Ελλάδος, της οποίας κτήτωρ είναι ο άγιος μεγαλομάρτυρας Αρτέμιος. Πήρε το όνομά της διότι την βυζαντινή περίοδο στην μονή λειτουργούσε γηροκομείο και η εικόνα ήταν η παρηγοριά των ηλικιωμένων.
Όλοι μιλούν για τα θαύματα Της και συγκινούνται. Τους έχει βοηθήσει σε πολύ δύσκολες στιγμές. Γυναίκα με σοβαρό γυναικολογικό πρόβλημα, επικαλέστηκε τη Μεγαλόχαρη και Της ζήτησε να την απαλλάξει από το πρόβλημά της. Και εκεί που όλα έβαιναν κακώς, ένα θαύμα είθε να ξαναφωτίσει τη ζωή της πιστής γυναίκας. Η ίδια είχε χάσει το νόημα της ζωής, όχι και όμως και την πίστη της.
Θαύματα συμβαίνουν παντού γύρω μας, αρκεί να τα προσέξουμε.
Μία άλλη πιστή είχε πρόβλημα με τον δεξί νεφρό της. «Είχα φτάσει μέχρι και το εξωτερικό αλλά δεν γινόταν τίποτα. Πήγαινα και εφευγα από τη δουλειά μου κλαίγοντας. Προσευχόμουν στην Παναγία την Παντάνασσα. Το νεφρό μου είναι καλά. Η νεφρολόγος μου στις επόμενες εξετάσεις, αναρωτήθηκε: Τι είναι αυτό; – Ρώτησε την Παναγία, της είπα.» Είναι μέσα σου η πίστη», λέει η κ. Αγγελική.
Ο μοναχός από την μονή του Γηροκομείου αναφέρθηκε σε δυο θαύματα:
Γιῶργος Παπαθανασόπουλος, Στόν ἀπόηχο τῆς Ἱεραρχίας γιά τό Οὐκρανικό (Μέρος Ι΄) - Ἡ διάσπαση τῆς Ὀρθοδοξίας
Στον απόηχο της Ιεραρχίας Ι΄ Μέρος (Τελευταίο)
Επίλογος
Η διάσπαση της Ορθοδοξίας
Του Γιώργου Ν. Παπαθανασόπουλου
Το εκκλησιαστικό ζήτημα της Ουκρανίας και η εκ μέρους του Οικ. Πατριαρχείου αναγνώριση ως αυτοκεφάλου Εκκλησίας των σχισματικών της χώρας αυτής έχει προκαλέσει τη διάσπαση της Ορθοδοξίας. Πρόκειται για σοβαρότατο ποιμαντικό, πνευματικό και εκκλησιαστικό πρόβλημα, που έχει άμεσα ολέθριες επιπτώσεις στην εικόνα προς τα έξω της Ορθόδοξης Εκκλησίας.
Την ώρα που γράφονται οι γραμμές αυτές προβλήματα υπάρχουν και είναι γνωστά παγκοσμίως στις σχέσεις μεταξύ του Οικ. Πατριαρχείου και του Πατριαρχείου της Μόσχας, μεταξύ του Οικουμενικού Πατριαρχείου και των Πατριαρχείων Ιεροσολύμων, Αντιοχείας και Σερβίας μεταξύ του Οικ. Πατριαρχείου και των Εκκλησιών Αλβανίας, Τσεχίας και Σλοβακίας, Πολωνίας, μεταξύ του Οικ. Πατριαρχείου και της πλειονότητας των ενοριών των ρωσικής παράδοσης εμιγκρέδων της Δυτικής Ευρώπης, μεταξύ του Πατριαρχείου της Μόσχας και του Πατριαρχείου Αλεξανδρείας, μεταξύ του Πατριαρχείου της Μόσχας και του Αρχιεπισκόπου Ιερωνύμου και όσων Μητροπολιτών της Εκκλησίας της Ελλάδος τον ακολούθησαν στην απόφασή του να αναγνωρίσει τους σχισματικούς της Ουκρανίας. Αν αυτά προστεθούν στα προϋπάρχοντα ζητήματα αντιθέσεων που έχουν προκύψει στην Εσθονία, στην Ιαπωνία, στη Διασπορά και με τους Παλαιοημερολογίτες και στα επερχόμενα των εθνοφυλετιστών του Μαυροβουνίου και των Σκοπίων συμπληρώνεται η εικόνα μιας διασπασμένης Ορθοδοξίας, που μπλεγμένη στα δίχτυα των εσωτερικών διαμαχών στερείται κύρους και λόγου, για να πολεμηθεί η παρακμή, στην οποία βρίσκεται ο κόσμος και να ξεφύγει από τον γλιστερό και αυτοκαταστροφικό δρόμο του ωφελιμισμού και του ηδονισμού που ακολουθεί.
π. Ἀπόστολος Σακελλαρίου: Ἡ ἀξία τῆς Οἰκογένειας στή Σύγχρονη Παιδεία
Μετά την επικράτηση της επαναστάσεως των μπολσεβίκων το 1917 ο Λουνατσάρσκι Ανατόλι Βασιλίεβιτς επίτροπος του λαού για την παιδεία (υπουργός Παδείας δηλαδή) και οργανωτής της σοσιαλιστικής κουλτούρας, δίνει διάλεξη σε μια μεγάλη αίθουσα κατάμεστη από κόσμο. Κατ’ εντολή του κόμματος μιλά με στόμφο για το μύθο της αναστάσεως του Χριστού.
Διαφωτίζει το ακροατήριο για ώρες πολλές και με ύφος θριαμβευτικό καταλήγει.
- Μήπως έχει κανείς να πει τίποτε;
- Ένας σεβάσμιος γέροντας σηκώνεται και ζητά το λόγο.
- Επιτρέπεται να πω και εγώ κάτι;
- Τα ξεκαθάρισα όλα, δεν υπάρχει απορία, του απάντησε . Δίνω όμως δύο λεπτά να μιλήσεις.
- Ένα λεπτό μονάχα θέλω, δυο λέξεις να πω αποκρίθηκε ο γέροντας.
Ανεβαίνει στο βήμα. Ησυχία απλώνεται στην αίθουσα. Όλοι κρατούν την αναπνοή τους. Ένας αγράμματος σ’ ένα λεπτό πώς θα αντιμετωπίσει τον λόγιο ομιλητή;
Σταθερά και ήρεμα τονίζει ο γέροντας τις πανίσχυρες λέξεις του στα ρωσικά
ΧΡΙΣΤΟΣ ΒΟΣΚΡΕΣ (=ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ)
Μύρια στόματα αυθόρμητα χωρίς φόβο απαντούν
ΒΟΪΣΤΙΝΟ ΒΟΣΚΡΕΣ (=ΑΛΗΘΩΣ ΑΝΕΣΤΗ)
Πρώτον. Δεν φοβήθηκε και νίκησε με δυό λέξεις.
Δεύτερον. Ήξεραν όλοι τους το “Αληθώς Ανέστη”.
Σήμερα τα παιδιά μας το ξέρουν; Το μαθαίνουν; Ακόμη και μεγαλύτεροι όταν τους λες “Χριστός Ανέστη” σου απαντούν λέγοντας: «Επίσης». Ας αναρωτηθουμε λοιπόν. Τι μαθαίνουν τα παιδιά μας στη συγχρονη Ελλάδα;Τι τους προσφερει η συγχρονη παιδεία;
Στο ποιός είναι ο ρόλος που πρέπει να διαδραματίσει, η Παραδοσιακή Ελληνική Οικογένεια σήμερα, η απάντηση πρέπει να είναι η εξής:
Η οικογένεια οφείλει να αναλάβει τη φροντίδα της διδασκαλίας της Αλήθειας παντού, τόσο στα σχολειά μας όσο και στα σπίτια μας χωρίς να φοβάται.
Ο ρόλος της σύγχρονης Παιδείας μοιάζει να είναι διαφορετικός από αυτός που υπαγορεύει η Ελληνορθόδοξη παράδοση. Γκρεμίζει, αντί να κτίζει και να ανακαινίζει.
Ὅσιος Σεραφείμ: Θά φύγουν οἱ ἁμαρτίες σου καί θά θεραπευτοῦν οἱ ἀρρώστιες!
Όσιος Σεραφείμ της Βύριτσας (1866-1949).
Πολλοί στην Βύριτσα θυμούνται το απίστευτο περιστατικό, όταν χάρη στις προσευχές του π. Σεραφείμ [όσιος Σεραφείμ της Βύριτσας] μίλησε ένα κωφάλαλο κοριτσάκι.
Ο γέροντας είχε θεραπεύσει από πολλές αρρώστιες και την άρρωστη μητέρα του. Τότε την είχε καλύψει και αυτήν με το επιτραχήλιο και την ώρα που έβαλε τα χέρια του πάνω στο κεφάλι της, είπε:
Ὅπως σπείρεις, ἔτσι καί θά θερίσεις.
Λέει ο Ιερός Χρυσόστομος: Γνωρίζω πολλούς Χριστιανούς, που νηστεύουν, προσεύχονται, στενάζουν και αγαπούν κάθε ευλάβεια, αλλά μια δεκάρα δεν δίνουν ελεημοσύνη στον έχοντα ανάγκη. Ποιο όφελος έχουν αυτοί; Δεν τους δέχεται αυτούς ο Κύριος στην Βασιλεία Του.
Υπάρχουν δυστυχώς πολλοί άνθρωποι, που κρατάνε κομποσχοίνι και λένε: ''Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησόν με'', πολλές φορές το 24ωρο, αλλά έλεος δεν κάνουν στους άλλους. Αυτοί, πώς να ελεηθούν από τον Κύριο;
Ὅλη ἡ βάση εἶναι ὁ θεῖος φωτισμός
Όλη η βάση είναι ο θείος φωτισμός. Και αν έρθει ο θείος φωτισμός, τότε ο άνθρωπος αναπαύει και το περιβάλλον του και ο ίδιος εξελίσσεται πνευματικά. Γι’ αυτό καλά είναι τα φώτα και τα πολύφωτα, οι εφευρέσεις του εγκεφάλου, αλλά ανώτερο είναι το θείο φως της Χάριτος του Θεού, το οποίο φωτίζει τον άνθρωπο. Ο άνθρωπος που έχει θείο φωτισμό βλέπει πολύ καθαρά τα πράγματα, πληροφορείται χωρίς αμφιβολία, και ούτε εκείνος κουράζεται, αλλά και τους άλλους βοηθάει πολύ θετικά.
~ Όσιος Παΐσιος Αγιορείτης ~
27 Φεβρουαρίου. Τοῦ ὁσίου πατρός ἡμῶν καί ὁμολογητοῦ Προκοπίου τοῦ Δεκαπολίτου. Ἁγιογραφικό ἀνάγνωσμα.
ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΟ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ. Πέμ. Τυροφάγου. (Ἰούδα 11-25).
Ιου.
1,11 οὐαὶ αὐτοῖς,
ὅτι τῇ ὁδῷ τοῦ Κάϊν ἐπορεύθησαν, καὶ τῇ πλάνῃ τοῦ Βαλαὰμ μισθοῦ ἐξεχύθησαν, καὶ τῇ ἀντιλογίᾳ τοῦ Κορὲ ἀπώλοντο.
Ιου. 1,11 Αλλοίμονον
εις αυτούς, διότι εβάδισαν τον δρόμον
του Καϊν και εγκληματούν με το παράδειγμά των και τας
ψευδολογίας των, εναντίον των αδελφών των. Αλλοίμονόν
των διότι εχύθηκαν ασυγκράτητοι εις την πλάνην του Βαλαάμ, ένεκα υλικού
κέρδους, και εχάθηκαν μέσα εις την επανάστασιν του Κορε κατά του
Θεού.
Τετάρτη 26 Φεβρουαρίου 2020
Ἀκτημοσύνη-Ἡ διαθήκη τοῦ Ἁγ. Δημητρίου Ροστώφ, Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου
28. Ἀκτημοσύνη-Ἡ διαθήκη τοῦ Ἁγ. Δημητρίου Ροστώφ, 25-2-2020, Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου, Καλή Σκύδρας (Ι.Ν. Ὑψώσεως Τιμίου Σταυροῦ)
26 Φεβρουαρίου. Τοῦ ἐν ἁγίοις πατρός ἡμῶν Πορφυρίου ἐπισκόπου Γάζης. Ἁγιογραφικό ἀνάγνωσμα.
ΠΡΟΦΗΤΕΙΑ ΤΡΙΘΕΚΤΗΣ. Ἰωήλ Β΄ 12-16.
Ιωηλ. 2,12 καὶ νῦν
λέγει Κύριος ὁ Θεὸς ὑμῶν· ἐπιστράφητε πρός
με ἐξ ὅλης τῆς καρδίας ὑμῶν καὶ ἐν
νηστείᾳ καὶ ἐν κλαυθμῷ καὶ ἐν κοπετῷ·
Ιωηλ. 2,12 Και τώρα, λέγει προς σας Κυριος ο Θεός σας·
επιστρέψατε εν μετανοία προς εμέ με όλην σας την καρδίαν, με νηστείαν, με
θρήνους και κοπετούς.
Ἅγιος Πορφύριος: Μέ τήν Χάρη τοῦ Θεοῦ βλέπω
Μαρτυρία Γέροντος Νικοδήμου Αγιορείτου
Τον μακαριστό άγιο Πορφύριο τον γνώρισα σε ηλικία 19 ετών το 1974 στον Άγιο Νικόλαο στα Καλλίσια. Με ρώτησε τι σπουδάζω, του είπα Χημικός και μου λέει: «Ξέρετε να κάνετε λιβάνι εσείς οι Χημικοί; Όχι αυτά τα έτοιμα λιβάνια με τα αρώματα».
Είχε εκεί στην Εκκλησία αρωματικά φυτά και έκανε απόσταξη από αυτά και έβγαζε λιβάνι πρωτότυπο, όπως έλεγε, και έδειχνε πόσο πολύ καταλάβαινε και εισέδυε στην επιστημονική γνώση.
Τον ξαναείδα αρκετές φορές τον Γέροντα, γιατί είχα ανάγκη, και κάθε φορά με συμβούλευε αναλόγως την κατάσταση που είχα. Για τα φάρμακα τα σχετικά που δίνουν οι ψυχίατροι –για κάποιον καιρό έπαιρνα απ’ αυτά– ενώ τον πρώτο καιρό μου είχε πει να τα παίρνω και ότι η Παλαιά Διαθήκη μας λέει να σεβώμαστε τους γιατρούς και να ακούμε τις συμβουλές τους, αργότερα, όταν με την Χάρη του Θεού δυνάμωσα, μου λέει: «Δεν καταλαβαίνεις ότι τα φάρμακα είναι φαρμάκια;»
Η εικόνα που παρουσίαζε ο Γέροντας ήταν η εικόνα ενός χαριτωμένου ανθρώπου, που σε ανέπαυε και αισθανόσουν εμπιστοσύνη. Εξωτερικά φαινόταν σοβαρός, δεν έλεγε πολλά αλλά καταλάβαινε πολλά περισσότερα και προσευχόταν ιδιαιτέρως για την κάθε ψυχή.
Θυμάμαι που αναφέραμε στον Γέροντα μια περίπτωση ενός μικρού κοριτσιού 8-9 χρονών που ήταν έτοιμο να πεθάνη (ήταν στο νοσοκομείο σε πολύ άσχημη κατάσταση, του έδιναν κορτιζόνη) και λέει ο Γέροντας: «Και τι καθόμαστε, μωρέ; Να αρχίσουμε όλοι προσευχή» και τελικά δι’ ευχών του Γέροντα το κορίτσι έγινε καλά. Ήθελε να μας δείξη πόσο η προσευχή της Εκκλησίας έχει πολύ μεγάλη επίδραση σε ό,τι θέλουμε να βελτιωθή.
Όταν ήμουν καθηγητής στην Αθωνιάδα, είχα ένα παιδί δύσκολο στην τελευταία τάξη, ήταν προβληματικό και προσπαθούσα να το προστατεύω. Όταν κατέβηκα να δω τον Γέροντα, πριν καλά-καλά προλάβω να τον δω, μου λέει: «Τι δύσκολο παιδί αυτός ο Παναγιώτης;!» Τον “έβλεπε”, ενώ ο Γέροντας ήταν στον Ωρωπό και εμείς ήμασταν στην Αθωνιάδα.
Ὁ Ἅγιος Ἰωάννης Χρυσόστομος ἄνοιξε τά χέρια του καί δέν μποροῦσαν νά περάσουν οἱ Τοῦρκοι ...
Ο Ανέστης Καραούσογλου διηγήθηκε ότι, όταν έγινε η σφαγή των Αρμενίων από τους Τούρκους, είχαν έρθει στα Φάρασα
[στην Καππαδοκία, το χωριό του οσίου Αρσενίου του Καππαδόκη και του οσίου Παϊσίου του Αγιορείτη] γύρω στα τριακόσια άτομα (Τούρκοι), με σκοπό να λεηλατήσουν και να σφάξουν.
Ο Χατζεφεντής [άγιος Αρσένιος ο Καππαδόκης] μάζεψε τα γυναικόπαιδα και πήγε στην Παναγία (σο Κάντσι) και έκανε προσευχή, και οι άγριοι Τούρκοι δεν μπόρεσαν να μπουν στο χωριό, διότι δεν τους άφησε ο Άγιος Χρυσόστομος .
Ἡ θαυματουργή εἰκόνα τῆς Παναγίας τῆς Παρηγορήτισσας
Πρόκειται για το σπουδαιότερο βυζαντινό μνημείο της Άρτας, αριστούργημα της βυζαντινής τέχνης με δικού της τύπου βασιλικό ρυθμό.
Άρχισε να χτίζεται το 1260 από τον Μιχαήλ Β´ Άγγελο Κομνηνό -Δούκα που ήταν Δεσπότης της Ηπείρου και την γυναίκα του βασίλισσα Θεοδώρα, την κατοπινή Αγία Θεοδώρα και πολιούχο της Άρτας.
Ο επιβλητικός ναός εκπλήσσει και εντυπωσιάζει ακόμα και σήμερα με τον γλυπτό πλούσιο διάκοσμο, τα ψηφιδωτά και τις τοιχογραφίες του. Αυτό όμως που τον κάνει μοναδικό είναι η αρχιτεκτονική έμπνευση και πρωτοπορία.
Ο αρχιτέκτων και πρωτομάστορας της εποχής, θέλοντας να κρατήσει τον τρούλο- στον οποίο δεσπόζει το ψηφιδωτό του Παντοκράτορα- ορατό από την είσοδο της εκκλησίας κατόρθωσε να στηρίξει τον τρούλο με μια εντυπωσιακή μέθοδο, αποφεύγοντας να βάλει κολόνες στο κέντρο του ναού. Στις τέσσερις γωνιές της εκκλησίας τοποθέτησε από ένα ζευγάρι παραστάδες (κολόνες στήριξης).
Πάνω σε αυτές έβαλε οριζοντίως κορμούς κιόνων πακτωμένους στους τοίχους. Στο ελεύθερο τμήμα αυτών που εξείχαν προς το εσωτερικό του ναού, τοποθετήθηκε ένας δεύτερος όροφος από κίονες και έτσι με αυτό το σύστημα, δηλαδή κολόνα σε κολόνα, οδηγήθηκε με ένα πυραμοειδές σχήμα και με σχεδόν αιωρούμενους κίονες προς τον τρούλο.
Σύμφωνα με την παράδοση, το κτίσιμο του ναού είχε αναλάβει ένας σπουδαίος πρωτομάστορας.
Ενώ οι εργασίες είχαν προχωρήσει αρκετά, αυτός επειδή ήταν περιζήτητος κλήθηκε να βγάλει τα σχέδια για μια άλλη εκκλησία.
Αποφάσισε τότε να φύγει για λίγο αναθέτοντας στον βοηθό του τη συνέχιση του έργου μέχρι να επιστρέψει.
Τό ἀπαγορεύει ὁ Χριστός, ὄχι ὁ πνευματικός
Και λέει εγώ έχω την θεολογία του τάδε...ό,τι πει ο αρχιεπίσκοπος, ό,τι πει ο πατριάρχης...ό,τι πει ο πρώτος..
Μα, την θεολογία του αρχιεπισκόπου και του πατριάρχου έχουμε; Ή την θεολογία του Χριστού και των Αγίων Πατέρων;;
Καταλάβατε πόσο μεγάλη πλάνη προκύπτει από όλα αυτά, αν δεν προσέξουμε;
Και πνευματικός σου να είναι...δεν μπορείς να λες, αυτό είναι που λέει ο πνευματικός μου πατέρας! Μα όχι! Και αν σου πει λάθος; Θα πεις αυτό είναι που λέει ο Χριστός, και όχι ο πνευματικός!
Λένε μερικοί, "δεν το κάνω, γιατί δεν με αφήνει ο πνευματικός μου". Μα καλά, εσύ δεν ξέρεις, αν είναι αυτό λάθος ή όχι' Δεν ξέρεις, αν αυτό είναι σωστό ή όχι; Περιμένεις να στο πει ο πνευματικός σου; Και, αν δεν στο πει; Θα κάνεις το λάθος; Δεν οφείλεις να είσαι βέβαιος ότι αυτό που κάνεις και λες, δεν το κάνεις επειδή στο είπε ο πνευματικός σου, αλλά επειδή το λέει ο Χριστός; Στον Χριστό τελικά καταλήγει η υπακοή, δεν είναι υπακοή σε ανθρώπους! Προσέξτε το αυτό! Και όταν μας ρωτάνε, δεν πρέπει να λέμε, μου το είπε ο πνευματικός μου, δεν το κάνω.
«Δύο μεγάλους ἐχθρούς συνάντησε στο δρόμο της ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία, τὸν παπισμὸ καὶ τὸν ἰσλαμισμό»
Μακαριστός Γέροντας Γρηγόριος ο Δοχειαρίτης
«Δύο μεγάλους ἐχθρούς συνάντησε στο δρόμο της ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία, τὸν παπισμὸ καὶ τὸν ἰσλαμισμό»
Περισσότερο ἀπὸ ἑξακόσια χρόνια οἱ πρόγονοί μας ἀγωνίστηκαν νὰ διώξουν τὸν μουσουλμανισμὸ καὶ νὰ διώξουν τὰ τζαμιά. Καὶ σήμερα πλησιάζει ὁ καιρὸς ποὺ θὰ εἶναι περισσότεροι οἱ μουσουλμάνοι στὴ χώρα μας ἀπὸ τοὺς ὀρθοδόξους χριστιανούς. Ἀπὸ αἰῶνες ὁ Θεὸς μοίρασε τὰ ἔθνη καὶ στὸ καθένα ἔδωσε τὸ κομμάτι του...
Μισοῦν τὴν πίστη μας, μισοῦν τὸν Σταυρό, τὸν Χριστὸ καὶ τὴν Παναγία. Αὐτοὶ ποὺ κυβερνοῦν καὶ τοὺς κουβάλησαν ἐδῶ μὲ τὶς δυνάμεις τοῦ σκότους, δὲ ρίχνουν μία ματιὰ στὰ συσσίτια καὶ στὰ ἄστεγα καὶ ταλαίπωρα παιδιὰ τῆς Ἑλλάδος;
Ὅλη ἡ ζωή μας εἶναι ἐξετάσεις στό πνεῦμα τό Ἅγιον - Ἀρχιμ. Σάββας Ἁγιορείτης
Απόσπασμα από την ομιλία "Πῶς εἴμαστε βέβαιοι ὅτι εἶναι ὁ Θεός μέσα μας" 16-6-2019 - Αρχιμ. Σάββας Αγιορείτης
Γιατί ὁ ἐξ ἀριστερῶν ληστής δέν εἶπε καί αὐτός στόν Χριστό τό ''Μνήσθητι'', ὅπως ἔκανε ὁ ἐκ δεξιῶν ληστής;
Βρισκόταν υπό την επήρεια του διαβόλου, διότι είχε δώσει τόσα πολλά δικαιώματα στον διάβολο, που του απαγόρευε να το πει, δεν τον άφηνε δηλ. ο διάβολος να μετανοήσει.
Όταν ο άνθρωπος θεληματικά αμαρτάνει και εξακολουθεί να επιμένει στην αμαρτία πολλά χρόνια, σκληρύνεται η καρδιά του και παρόλο που βλέπει το χάος, δεν μπορεί να μετανοήσει...
Ἐνημέρωση ἀπό τό ἱστολόγιο http:// hristospanagia3.blogspot.gr γιά τίς 22-2-2020 ἕως 24-2-2020
Ἀγαπητοί ἐν Χριστῷ Πατέρες καί ἀδελφοί
Δόξα τῇ Ἁγίᾳ καί ὁμουσίῳ καί ζωοποιῷ καί ἀδιαιρέτῳ Τριάδι πάντοτε νῦν καί ἀεί καί εἰς τούς αἰῶνας τῶν αἰώνων
Εἴθε ὁ Πανάγιος Τριαδικός Θεός μας, ὁ Πατήρ, ὁ Υἱός καί τό Ἅγιον Πνεῦμα, νά εὐλογεῖ τήν ζωή μας.
Εἴθε καί ἐμεῖς νά ἀγωνιζόμαστε ζώντας ἀσκητικά καί μυστηριακά μέσα στήν μόνη ἀληθινή Ἐκκλησία, τήν Μία, Ἅγία, Καθολική καί Ἀποστολική Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία μας.
Ἔτσι θά μετέχουμε στήν θεία Του εὐλογία σ' ὅλη τήν διάρκεια τοῦ νέου ἔτους, ἀλλά καί στήν αἰωνιότητα.
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)
