54. Περί Ἐλπιδίου, Σισιννίου καί Γαδδανᾶ, Ἁγίου Παλλαδίου-Λαυσαϊκή Ἱστορία, 24-9-2018

54. Περί Ἐλπιδίου, Σισιννίου καί Γαδδανᾶ, Ἁγίου Παλλαδίου-Λαυσαϊκή Ἱστορία, 24-9-2018, Ἀρχιμ. Σάββας Ἁγιορείτης, ζωντανή μετάδοση, Ἱ.Μ. Ἁγίας Τριάδος Ἐδέσσης, http://hristospanagia3.blogspot.gr_ht... καί τό νέο ἱστολόγιο http://agiapsychanalysi.blogspot.gr Κατέβασμα ὁμιλιῶν ἀπό τό YouTube σέ mp3 http://hristospanagia3.blogspot.gr/20...

ΜΕΓΑ ΓΕΡΟΝΤΙΚΟΝ: Περί διορατικῶν

 4. Ο αββάς Δανιήλ είπε: Μας διηγήθηκε ο αββάς Αρσένιος -τάχα για κάποιον άλλον, ενώ ο ίδιος ήταν- τα εξής:

Ένας Γέροντας καθώς καθόταν στο κελί του, άκουσε φωνή που έλεγε:

«Έλα, θα σου δείξω τα έργα των ανθρώπων».

Σηκώθηκε και βγήκε. Τον έφερε σε κάποιο τόπο και του έδειξε έναν Αιθίοπα να κόβει ξύλα και να κάνει απ΄αυτά ένα μεγάλο φορτίο, που προσπαθούσε να το φορτωθεί, αλλά δεν μπορούσε. 

Και αντί να αφαιρέσει ξύλα από αυτό, έκοβε κι άλλα και τα στοίβαζε στο φορτίο. Αυτό το έκαμνε για πολλή ώρα.

Προχώρησε λίγο παρά πέρα. Του δείχνει έναν άνθρωπο να στέκεται πάνω σε λάκκο, να βγάζει νερό απ΄αυτόν και να το ρίχνει σε μια δεξαμενή που ήταν όλο τρύπες και έπεφτε το ίδιο το νερό πάλι στον λάκκο.

Ξανά του λέει:

«Έλα, θα σου δείξω άλλο».

Και βλέπει έναν ναό και δύο άνδρες καθισμένους σε άλογα που κρατούσαν οι δυο τους ένα ξύλο σε πλάγια θέση ο ένας δίπλα στον άλλο. Ήθελαν να περάσουν από τη θύρα, αλλά δεν μπορούσαν, γιατί το ξύλο ήταν πλαγιαστό. Και δεν πήρε την ταπεινή θέση ο ένας πίσω από τον άλλο, ώστε να μεταφέρουν το ξύλο κρατώντας το προς την ευθεία που πήγαιναν, και γι΄αυτό έμειναν έξω από την πόρτα.

Αυτοί είναι, εξήγησε, εκείνοι που βαστούν τον ζυγό της δικαιοσύνης με υπερηφάνεια, και δεν ταπεινώθηκαν να διορθώσουν τον εαυτό τους και να βαδίσουν την ταπεινή οδό του Χριστού. Γι΄αυτό και μένουν έξω από τη Βασιλεία του Θεού. Εκείνος που κόβει τα ξύλα, είναι ο άνθρωπος ο πεσμένος σε πολλές αμαρτίες και αντί να μετανοήσει, βάζει κι άλλες πάνω στις αμαρτίες του. Τέλος, εκείνος που τραβά το νερό είναι ο άνθρωπος πού, ναι μέν κάνει καλά έργα, αλλά επειδή σ΄αυτά είχε αναμείξει όχι καλό σκοπό, έχασε εξαιτίας αυτού και τα καλά έργα.

Κάθε άνθρωπος λοιπόν πρέπει να είναι προσεκτικός στα έργα του, για να μην κοπιάσει άδικα.

Πῶς ἡ ταπείνωση γίνεται ἰσχυρότερη ἀπό κάθε δύναμη!

 Ένας γέροντας είπε, πως η ταπείνωση είναι ισχυρότερη από κάθε δύναμη. Διηγήθηκε μάλιστα και τούτο:

Δύο επίσκοποι γειτονικών επαρχιών είχαν κάποτε μεταξύ τους κάποια παρεξήγηση. 

Κι ήταν ο ένας πλούσιος και αυταρχικός, ενώ ο άλλος ταπεινός. Ο αυταρχικός ζητούσε να κάνει κακό στον ταπεινό. Το άκουσε αυτός κι έλεγε στους κληρικούς του:

– Θα νικήσουμε, με τη χάρη του Θεού.

– Ποιος μπορεί, δέσποτα, να τον νικήσει αυτόν; του έλεγαν οι κληρικοί.

– Κάνετε υπομονή, παιδιά μου, και θα δείτε το έλεος του Θεού, τους απαντούσε εκείνος.

Περίμενε λοιπόν την κατάλληλη ευκαιρία. Και όταν ο άλλος επίσκοπος είχε πανήγυρη κάποιων αγίων μαρτύρων, πήρε τους κληρικούς του και κίνησε, λέγοντάς τους:

– Ακολουθήστε με! Και ό,τι με βλέπετε να κάνω, αυτό να κάνετε κι εσείς. Και θα τον νικήσουμε!

Καθώς λοιπόν τον ακολουθούσαν, έλεγαν μεταξύ τους:

– Τι πρόκειται να κάνει άραγε;

Ὁ σταυρός τοῦ π. Σίμωνα θεραπεύει σωματικές καί ψυχικές ἀσθένειες!

 Ο π. Ζωσιμάς (αριστερά) με τον Γέροντά του π. Σίμωνα Αρβανίτη.

Την θαυματουργική χάρη του σταυρού του πατέρα Σίμωνα [Γέροντας π. Σίμων Αρβανίτης (1901-1988)] προσκυνώ, που άφησε τον σταυρό του στον π. Ζωσιμά.

Μια Πέμπτη πρωί τον Ιανουάριο του 2002 είχα κάτι μουδιάσματα στα χέρια μου και δυσκολευόμουν στην εργασία μου. Μια μέρα μιλώντας με την κουμπάρα μου που είναι καλή χριστιανή και πιστή μου λέει:

– Ξέρεις ένα μοναχό [πρόκειται για τον π. Ζωσιμά (1937-2010)] που σε σταυρώνει με τον σταυρό του π. Σίμωνα και γίνεσαι καλά;

Πήρα από τη φίλη μου τη διεύθυνσή και την άλλη μέρα πήγαμε οικογενειακώ στο Χαλάνδρι, όπου και έμενε, βοήθησε ο Θεός και είχε χρόνο και μας σταύρωσε όλους.

Είχα φρικτούς πόνους στο κεφάλι, είχα αυχενικό και κήλη από ένα υπεράριθμο σπόνδυλο· οι γιατροί μου είχαν πει ότι με μία απότομη κίνηση πηγαίνω κατ’ ευθείαν στο χειρουργείο.

Ο μοναχός έβαλε τον σταυρό του Γέροντα στο κεφάλι μου, στα χέρια μου και την σπονδυλική μου στήλη και έγινα τελείως καλά!

[…]

Την επόμενη εβδομάδα το συζητούσα με μία συνάδελφο μου, η οποία είχε κάνει εγχείρηση και είχαν δημιουργηθεί επιπλοκές. Μου ζήτησε η φίλη μου να πάμε στον μοναχό. Πήγαμε λίγο καθυστερημένα· ο μοναχός την σταύρωσε· σταύρωσε επίσης ένα δικό μου βιβλίο με σημειώσεις, που είχα για μετάφραση, και έπρεπε να το παραδώσω σε δεκαπέντε ημέρες.

Η συνάδελφός μου μετά από δύο ημέρες μου είπε, ότι αισθάνεται θαυμάσια!

Ο ΑΡΧΙΜΑΝΔΡΊΤΗΣ ΛΑΖΑΡ (ABASHIDZE): "Ο ΑΝΤΊΧΡΙΣΤΟΣ ΜΠΑΙΝΕΙ ΣΤΗ ΓΕΩΡΓΊΑ"Ἔτσι, ἡ δημιουργία αὐτῆς τῆς νέας κοινωνίας ἀπαιτεῖ τρεῖς παράγοντες: τήν οἰκουμενική θρησκεία (θρησκεία χωρίς χάρη), τήν ἀνηθικότητα, τήν ἀπώλεια δεσμῶν μέ τόν παλαιό ἠθικό καί πνευματικό πολιτισμό (μία κοινωνία χωρίς ἱστορία).

 

  Ο ΑΡΧΙΜΑΝΔΡΙΤΗΣ ΛΑΖΑΡ (ABASHIDZE): "Ο ΑΝΤΙΧΡΙΣΤΟΣ ΜΠΑΙΝΕΙ ΣΤΗ ΓΕΩΡΓΙΑ"

Ο Αρχιμανδρίτης Λαζάρ απευθύνθηκε στους Ορθοδόξους της Γεωργίας με ένα μήνυμα που δημοσιεύει η πύλη Zneoba.

"Στην Εκκλησία μας, οι πιστοί και ακόμη και κάποιοι κληρικοί κηρύττουν την προσέγγιση της θρησκευτικής" αναβίωσης ", λένε ότι ο λαμπρός χρόνος πλησιάζει για τους Χριστιανούς, ότι στις τελευταίες αποκαλυπτικές εποχές ο Αντίχριστος θα κυβερνά παντού και δεν θα εισέλθει στη Γεωργία.

Όμως, πολλοί κληρικοί και λαϊκοί δεν αντιλαμβάνονται (ή δεν θέλουν να παρατηρήσουν) πώς το πνεύμα του αντίχριστου πηγαίνει στη Γεωργία, που τρέχει  με βαθιές ρίζες, που είναι συγκλονισμένοι από ευχάριστα και γλυκά όνειρα, απασχολημένοι με την εκκαθάριση εξωτερικών εκκλησιαστικών υποθέσεων και θέσεων για ξεκούραση  στις ψυχές των ανθρώπων και αρχίζει την κυριαρχία του σε όλα τα επίπεδα της ζωής.

Τώρα όλα εξαρτώνται από εμάς και το χειρότερο είναι ότι οι άνθρωποι είναι σιωπηλοί. Σιωπούν  ιερείς και κληρικοί, μόνο περιστασιακά ακούγεται καμία  προειδοποιητική φωνή .

Προσπαθούν να εισαγάγουν "σεξουαλική διαπαιδαγώγηση" στα σχολεία, να μειώσουν σημαντικά την πορεία της εθνικής ιστορίας – με μέσα  σατανικά, όπου κυριαρχούν  τεράστια κεφάλαια μέχρι την υλοποίηση αυτού του προγράμματος!

Τι σημαίνει αυτό; Όποιος εξοικειωθεί με το νόημα αυτού του έργου "σεξουαλικής διαπαιδαγώγησης", θα εξετάσει νέες εκπαιδευτικές δημοσιεύσεις - θα δουν σαφώς την επιθυμία τους ένα παιδί να ξεκινά να μαθαίνει διάφορες σεξουαλικές αταξίες από πολύ νεαρή ηλικία. Ο στόχος τους είναι να εξαλείψουν κάθε αίσθηση της ντροπής, θέλουν να θέσουν έναν στόχο της ζωής μια αναζήτηση για την ευχαρίστηση της σφοδρής επιθυμίας.

Ἀρχιμ. Γεώργιος Καψάνης - Στήν Ὕψωση τοῦ Τιμίου Σταυροῦ

  Εορτάζουμε την Παγκόσμια Ύψωση του Τιμίου και Ζωοποιού Σταυρού του Κυρίου μας. Και ενώ η σημερινή ημέρα είναι μία ημέρα αναμνήσεως υπό της Εκκλησίας του σταυρικού Πάθους του Λυτρωτή, εντούτοις εμείς  έχουμε μία χαρά. Και αυτή η χαρά οφείλεται στο ότι η Σταύρωση του Κυρίου και ο Σταυρός, το όργανο επάνω στο οποίο συνετελέσθη ο φρικτός αλλά και ζωοποιός συγχρόνως θάνατος του Λυτρωτή μας, αποτελεί συγχρόνως και τη δόξα του Κυρίου.

 

Θα ενθυμείσθε, όταν ο Κύριος πορευόταν προς το σταυρικό Πάθος, είπε τους λόγους: «νυν εδοξάσθη ο Υιός του ανθρώπου» (Ιω. 13:31). Κατά το ανθρώπινο ο σταυρικός θάνατος ήταν ονειδισμός, ήταν η έσχατη ταπείνωση και έσχατη καταφρόνηση του ανθρώπου.

 

Αλλά κατά την θεία προοπτική ήταν η μεγαλύτερη δόξα του ενανθρωπήσαντος Υιού του Θεού, η οποία δόξα προετοίμασε την άλλη δόξα της λαμπροφόρου Αναστάσεώς Του. Επειδή λοιπόν πάσχει στον Σταυρό ο Κύριος, αλλά και δοξάζεται πάσχοντας, γι’ αυτό και η Εκκλησία ακόμα και τη Μεγάλη Παρασκευή, ακόμα και τη σημερινή μέρα, μπορεί να εορτάζει τον Σταυρό του Κυρίου αναστάσιμα, χαρμόσυνα, με τη χαρμολύπη αυτή και το σταυροαναστάσιμο ήθος και φρόνημα που χαρακτηρίζει την Ορθόδοξη πίστη και ευσέβειά μας, η οποία πηγάζει μέσα από το Ευαγγέλιο του Χριστού μας.

 

Αλλά και ο δεύτερος λόγος, για τον οποίο έχουμε χαρά σήμερα, είναι ότι δια της μετοχής μας στον εορτασμό αυτό αξιωνόμαστε και εμείς, παρά την αμαρτωλότητα και αδυναμία και νέκρωση των πνευματικών μας αισθητηρίων, να μεθέξουμε κάπως σ’ αυτό το μυστήριο του σταυρικού Θανάτου και της λαμπροφόρου Αναστάσεως του Κυρίου μας. Διότι αυτή είναι η Χάρη του Θεού και της Αγίας μας Εκκλησίας, ότι μέσα στην Εκκλησία μας την Ορθόδοξη και Αποστολική οι εορτές δεν είναι κάτι έξω από εμάς, δεν είναι μία ανάμνηση ιστορική ή ψυχολογική, αλλ’ είναι προπάντων μέθεξη και μετοχή στα τελούμενα και εορταζόμενα γεγονότα και πρόσωπα.

 

30 ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ .Ὁ Ἅγιος Γρηγόριος ὁ Φωτιστής, Ἐπίσκοπος Ἀρμενίας. Τόν ὑπέβαλε σέ φρικτά βασανιστήρια καί ὕστερα τόν πέταξε σέ ἕνα βαθύ λάκκο γεμάτο μέ δηλητηριώδη ἑρπετά. Ὅμως ὁ Πανόπτης Θεός διαφύλαξε ἀβλαβή τόν ἅγιο Γρηγόριο, ὁ ὁποῖος ἔζησε ἐκεῖ μέσα δεκατέσσερα ὁλόκληρα χρόνια!

Ό άγιος Γρηγόριος ό Φωτιστής, Επίσκοπος Αρμενίας

Ό Γρηγόριος γεννήθηκε σε μια επιφανή οικογένεια πού συνδεόταν με τούς βασιλικούς οίκους της Περσίας (βασιλιάς Άρταβάν) και της Αρμενίας (βασιλιάς Χοσρόης). Όταν ξέσπασε πόλεμος ανάμεσα στους δύο οίκους, ο Γρηγόριος αποσύρθηκε στην Καισαρεία της Καππαδοκίας. Εκεί πρωτάκουσε γιά τη χριστιανική Πίστη, βαπτίστηκε και αργότερα νυμφεύθηκε. Απ’ τον γάμο του απέκτησε δύο γιούς, τον Βαρτάνη και τον Αριστάκη, τούς οποίους αφιέρωσε στην υπηρεσία της Εκκλησίας.

Μετά τον θάνατο της γυναίκας του, ο Γρηγόριος επέστρεψε στην Αρμενία και έθεσε εαυτόν στην υπηρεσία του βασιλιά Τιριδάτη (σ.τ.μ. γιου τού Χοσρόη, 3ος αι.). Τον υπηρετούσε πιστά, γι’ αυτό και ο Τιριδάτης τον αγαπούσε. Όταν όμως έμαθε ότι ο Γρηγόριος είναι χριστιανός, ο βασιλιάς εξοργίστηκε υπερβολικά. Τον πίεζε να αρνηθεί τον Χριστό και να προσκυνήσει τά είδωλα, άλλά απέτυχε. Τον υπέβαλε σε φρικτά βασανιστήρια και ύστερα τον πέταξε σε έναν βαθύ λάκκο γεμάτο μέ δηλητηριώδη ερπετά. Όμως ο Πανόπτης Θεός διαφύλαξε αβλαβη τον άγιο Γρηγόριο, ο οποιος έζησε εκεί μέσα δεκατέσσερα ολόκληρα χρόνια!

Υστερα ο Τιριδάτης εξόρμησε για να εκδιώξει όλους τους χριστιανούς απ’ τό βασίλειό του. Δεν δίστασε μάλιστα να εισβάλει σε γυναικείο μοναστήρι όπου υπήρχαν τριάντα επτά μοναχές, μάξι μέ την Ηγουμένη Γαϊανή. 

Ἅγιος Ἰωάννης Χρυσόστομος - Νά ὁδηγοῦμε τά παιδιά μας στό δρόμο τῆς εὐσεβείας

 

«Σε όποιο έδαφος τοποθετηθεί το φυτό, τέτοιο καρπό παράγει».

«Πως θα μπορέσεις να διορθώσεις τον γιο σου, να δώσεις τις πρέπουσες συμβουλές σε άλλον που είναι αμελής, αφού συ ο ίδιος, που βρίσκεσαι σε προχωρημένα γηρατειά, κάνεις τέτοιες ασχήμιες;

Αυτά τα λέω και επικρίνω τους ηλικιωμένους, όχι για να απαλλάξω από κάθε κατηγορία και μομφή τους νέους, αλλά μέσω των πρώτων να προφυλάξω τους δεύτερους».

«Πως λοιπόν ο πατέρας θα μάθει στους άλλους να συγκρατούν αυτό το πάθος τους, την αυθάδεια και την οργή, όταν ο ίδιος δεν έχει μάθει να συγκρατείται».

Πολλές φορές γιά νά δικαιολογήσουμε τήν κατάκρισή μας λέμε: μά τήν ἀλήθεια λέω!

 

 

Μη κατακρίνετε. Πολλές φορές για να δικαιολογήσουμε την κατάκρισή μας λέμε μα την αλήθεια λέω! Ο Θεός όμως δεν είπε να κατακρίνεις αλήθεια ή ψέματα, είπε να μην κατακρίνεις καθόλου. 

Αββάς Παύλος

 

https://paraklisi.blogspot.com/2018/09/blog-post_290.html

3 Οκτωβρίου Συναξαριστής. Διονυσίου Ἀρεοπαγίτου, Ρουστικοὺ καὶ Ἐλευθερίου, Θεοκτίστου, Διονυσίου Ἱερομάρτυρα καὶ τῶν σὺν αὐτῶ, Αὐδάκτου, Θεαγένη, Θεοτέκνου, Ἰωάννου Χοζεβίτη.

Ὁ Ἅγιος Διονύσιος ὁ Ἀρεοπαγίτης

Καταγόταν ἀπὸ τὴν πόλη τῶν Ἀθηνῶν.
Ἔζησε καὶ μαρτύρησε τὰ χρόνια ποὺ αὐτοκράτορας ἦταν ὁ Δομετιανός. Διακρίθηκε γιὰ τὴ φιλοσοφική του κατάρτιση καὶ τὴν βαθιά του καλλιέργεια.
Ἀρχικὰ ἦταν εἰδωλολάτρης καὶ μέλος τῆς Βουλῆς τοῦ Ἀρείου Πάγου. Τὸ κήρυγμα ὅμως τοῦ Ἀποστόλου Παύλου ἄγγιξε τὴν παιδευμένη καὶ εὐαίσθητη ψυχή του καὶ βαπτίσθηκε.
Ἀργότερα διαδέχθηκε στὸν ἐπισκοπικὸ θρόνο τῶν Ἀθηνῶν τὸν εὐσεβῆ Ἰερόθεο. Ὑπῆρξε συγγραφέας πλήθους θεολογικῶν συγγραμμάτων. Ἐπιβραβεύθηκε ἀπὸ τὸ θεὸ γιὰ τὴ χριστιανική του δράση μὲ τὸ χάρισμα νὰ ἐπιτελεῖ θαύματα.
Περιόδευσε σὲ πολλὰ μέρη τῆς Δύσης, ὅπου κήρυξε τὸν εὐαγγελικὸ λόγο καὶ ἑρμήνευσε τὶς ἱερὲς γραφές. Ὅταν ἔφθασε στὸ Παρίσι συνελήφθη καὶ ἀργότερα ἀποκεφαλίσθηκε.
Μαζί του μαρτύρησαν καὶ δυὸ μαθητές του, ὁ Ρουστικὸς καὶ ὁ Ἐλευθέριος. Ὁ ἡγεμόνας τῆς περιοχῆς ἔδωσε ἐντολὴ νὰ μὴ θάψει κανεὶς τὰ ἅγια λείψανα τῶν μαρτύρων, ὅμως κάποιοι χριστιανοὶ τὰ φύλαξαν καὶ ὅταν δὲν ὑπῆρχε πλέον φόβος τὰ ἐνταφίασαν μὲ τιμές.

Our utilitarian (transactional) relationship with god

ΤΗΕ ROLE OF THE ORTHODOX CHURCH

previous:http://hristospanagia3.blogspot.com/2018/10/how-did-western-theology-influence.html

Many times, our relationship with God, talking about us orthodox Christians, is not at all a loving one; it is kind of a transactional, a utilitarian relationship. In this relationship we actually use God, in order for us to have a good time here on earth, and it has become similar to the relationship believers of other religions have with their so-called gods (e.g. the demons).

These other believers say to themselves: “I’ll go to my Hindu priest, my yogi etc., I will give him some money, fruits etc., I will offer my sacrifice and he will read a special “prayer” in return, so things will finally go well for me in life, so I suppose, and I will not get any diseases, my harvest will go well, my car will stay in perfect condition, my investments in the stock-exchange market will eventually grow, and I will even find a good groom for my daughter! etc.

This is not a joke! It is very sad, but this is how we, orthodox Christians, behave many times towards our God and Lord, Jesus Christ. An example that shows our high degree of ignorance and alienation to God is the following: We go to our priest and say:

“Fr. So and So, please come to my place and offer the Mystery of Holy Unction (or the Mystery of Holy Water) for me.”

“Why should I do them for you, my child?” asks the priest.

“Well…for the good of it.”

Which “good”? Do we know what “good” is?

3 Ὀκτωβρίου. Διονυσίου ἀρεοπαγίτου ἱερομάρτυρος, ἐπισκόπου και πολιούχου Ἀθηνῶν. Ἁγιογραφικό ἀνάγνωσμα.

ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΟ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ - Τοῦ ἁγίου, Ὀκτωβρίου 3. (Πρξ. ιζ´ 16-34).

Πραξ. 17,16       Ἐν δὲ ταῖς Ἀθήναις ἐκδεχομένου αὐτοὺς τοῦ Παύλου, παρωξύνετο τὸ πνεῦμα αὐτοῦ ἐν αὐτῷ θεωροῦντι κατείδωλον οὖσαν τὴν πόλιν. 

Πραξ. 17,16              Ενώ δε ο Παύλος επερίμενε αυτούς εις τας Αθήνας, εξερεθίζετο το πνεύμα του, διότι έβλεπε την πόλιν να είναι γεμάτη είδωλα.