Letter from An Orthodox Mom

We will not take our children to any church where they see adults in face masks, are not allowed to kiss icons, or see different spoons used for communion. I have no explanation for this to my children. None. This is not Orthodoxy. It is not our Faith...

please read entire letter

I am an Orthodox mother. I have been Orthodox for the last 30 years and my husband is cradle Orthodox, born and raised in the OCA. We have four children here, and one in Heaven.

In the last three months, I have not heard one bishop, or directive from a bishop, speak about our children. Not one. The ONLY reference to children has been that if they cannot distance themselves properly, they will need to remain home.

I am deeply grieved by this and, quite frankly, angry and I believe rightly so. My husband and I, like many other Orthodox parents, have struggled and done the hard work, week after week, year after year, for twelve years now, to take our children to church and teach them our faith.

And with one virus, that we are learning is not nearly as deadly as it was reported to be, they have pulled the thread out of not only our twelve years of work but thousands of years of work combined, by all Orthodox parents, all diligently working to pass on our precious and unique faith to our children, as our parents and grandparents did to us. This is all wrong.

I took my children with me to Church throughout the nine months before they were born. I crossed my belly with the sign of the cross because they could not do it for themselves. They were with me as I stood in the choir while I sang. Through me, they heard the prayers and they partook of communion until they were born and then baptized in a Church full of the faithful, surrounded by love.

After they were born, I stopped singing in the choir to tend to them. When they were antsy or tired, I walked with them around the church as they kissed icons on the walls. The ones they could not reach, I had them kiss their hand and reach up high to put their kisses on the icons above. When they were old enough, they would toddle up to the tall icon stands, and although they could not reach the icons above, they kissed the wooden cross, at their level, the one their father built with his own hands before they were even born.

I still watch children do this because they instinctively recognize the things which represent God and they recognize them devoid of fear. 

Τί εἶναι ὁ ἄνθρωπος κατά τόν Ἅγιο Πορφύριο, Ἀρχιμ Σάββα Ἁγιορείτου

Τί εἶναι ὁ ἄνθρωπος κατά τόν Ἅγιο Πορφύριο, 11 12 2010, Ἀρχιμ Σάββα Ἁγιορείτου

Ψαλμός 44, 7.«Ἡ ράβδος σου, ράβδος εὐθύτητος».Ἀρχ. Σάββας Ἁγιορείτης

Ψαλμός 44, 7.«Ἡ ράβδος σου, ράβδος εὐθύτητος».Ἀρχ. Σάββας Ἁγιορείτης22-12-2016

On August 16, we commemorate for the first time the feast day of St. Joseph the Hesychast.

On August 16, we commemorate for the first time the feast day of St. Joseph the Hesychast.

☦ Saint Joseph has appeared even to people who did not know about him. Metropolitan Athanasios of Lemesos in Cyprus told the following about a woman in America:

Sphe was a good person, but she had been misled by Jehovah’s Witnesses and began to associate with them and accepted their heretical views. One night Elder Joseph appeared to her and started teaching her that what she was doing would destroy her soul. He then took her by the hand and said, “Come, I will take you to venerate Christ, and you will see that the Jehovah’s Witnesses are wrong.” He then took her before Christ, and then Christ Himself told her that our Church has the truth.

☦ Deliverance from Thoughts (Miracles of Saint Joseph the Hesychast)

“Many other people received miraculous help from Elder Joseph. Father Prokopios, a disciple of harsh Papa-Nikiphoros, once was strongly tempted to abandon his elder. So Papa-Ephraim (who was also a disciple of Papa-Nikiphoros) advised him: “Go over to Elder Joseph, do a prostration at his grave, and you will feel relief from your thoughts.”

Father Prokopios did as he said, and he later described what had happened as follows:

When I set off from Katounakia, a fragrance enveloped me. When I reached Geronda’s grave, I did a prostration. I told him my thought, prayed, and then returned to Katounakia. On my way back, the same fragrance surrounded me. When I entered my cell that fragrance was gone, but the temptation also disappeared. I was at complete peace and the thoughts about leaving were gone.

Κυριακή Ζ Ματθαίου. Ἑρμηνεία τῆς Ἀποστολικῆς περικοπῆς ἀπό τόν Ἱερό Χρυσόστομο.

ΚΥΡΙΑΚΗ Ζ΄ΜΑΤΘΑΙΟΥ [:Ρωμ. 15,1-7] 

ΕΡΜΗΝΕΙΑ ΤΗΣ ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΗΣ ΠΕΡΙΚΟΠΗΣ ΑΠΟ ΤΟΝ ΙΕΡΟ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟ 

Αφού λοιπόν ο Παύλος απέδωσε τη δοξολογία προς τον Θεό, πάλι από την ευχή προχωρεί σε παραίνεση, στρέφοντας τον λόγο στους πιο δυνατούς κατά την πίστη και λέγοντας τα εξής: «Ὀφείλομεν δὲ ἡμεῖς οἱ δυνατοὶ τὰ ἀσθενήματα τῶν ἀδυνάτων βαστάζειν, καὶ μὴ ἑαυτοῖς ἀρέσκειν(:οφείλουμε εμείς οι δυνατοί στην πίστη και στην αρετή να δείχνουμε ανεκτικότητα και συμπάθεια στις αδυναμίες των αδυνάτων στην πίστη ανθρώπων και να μην κάνουμε εκείνα που αρέσουν στον εαυτό μας)»[Ρωμ.15,1]. 

Είδες πώς εξύψωσε αυτούς με τους επαίνους, όχι με το να τους πει μόνο δυνατούς, αλλά και με το να τους τοποθετήσει μαζί με τον εαυτό του; Και όχι μόνο έτσι, αλλά και τους παρακινεί πάλι με το χρήσιμο και το ευχάριστο. «Γιατί εσύ βέβαια είσαι δυνατός», λέγει, «και όταν δείχνεις συγκατάβαση δεν βλάπτεσαι καθόλου αλλά σε εκείνον ο κίνδυνος είναι για τα χειρότερα κακά, αν δεν βαστάζεται». Και δεν είπε «να βαστάζουμε τους αδυνάτους», αλλά «τις αδυναμίες των αδυνάτων ανθρώπων», για να παρακινήσει και να οδηγήσει τον δυνατό σε ευσπλαχνία, όπως και αλλού λέγει: «ἐὰν καὶ προληφθῇ ἄνθρωπος ἔν τινι παραπτώματι, ὑμεῖς οἱ πνευματικοὶ καταρτίζετε τὸν τοιοῦτον ἐν πνεύματι πρᾳότητος(:εάν από αδυναμία πέσει ένας άνθρωπος σε κάποιο αμάρτημα, εσείς που είστε πνευματικά ισχυροί, να τον διορθώνετε και να τον παιδαγωγείτε με πνεύμα πραότητας)»[Γαλ.6,1]. 

Έγινες δυνατός; Απόδωσε την αμοιβή στον Θεό που σε έκανε τέτοιον και θα την αποδώσεις, αν διορθώνεις την ασθένεια του αρρώστου. Καθόσον και εμείς ήμασταν ασθενείς, αλλά γίναμε δυνατοί από τη θεία χάρη. Και αυτό δεν πρέπει να το κάνεις μόνο στην περίπτωση αυτή, αλλά και σε εκείνους που πάσχουν από διαφορετική αρρώστια, όπως αν κάποιος είναι οξύθυμος, αν είναι υβριστής, αν έχει κάποιο άλλο παρόμοιο ελάττωμα, να τον βαστάζεις. 

Και πώς θα μπορούσε να γίνει αυτό, άκουσε τα επόμενα. Γιατί, αφού είπε: «οφείλουμε να βαστάζουμε», πρόσθεσε: «και να μην κάνουμε όσα αρέσουν στον εαυτό μας»: «Ἓκαστος ἡμῶν τῷ πλησίον ἀρεσκέτω εἰς τὸ ἀγαθὸν πρὸς οἰκοδομήν(: ο καθένας μας δηλαδή ας γίνεται αρεστός στον διπλανό του, για να συντελεί στο καλό του και να τον οικοδομεί στην αρετή)»[Ρωμ.15,2].Αυτό που λέγει σημαίνει το εξής: Είσαι δυνατός;

Ἡ ἐξομολόγηση ἑνός καρκινοπαθοῦς.

Απόσπασμα ομιλίας του Αρχιμ. Σάββα του Αγιορείτη στις 11/02/2011 – «Ἡ ὑπομονή στίς θλίψεις ὡς ὅρος τελειότητας τοῦ Χριστιανοῦ».

Ακούστε ένα ωραίο διήγημα, πραγματικό, που το έχει ζήσει ο ιερεύς που έχει γράψει αυτό το βιβλίο και το καταθέτει.

«Πριν από χρόνια, όταν ήμουν εφημέριος στον Ιερό Ναό του Αγίου Βασιλείου Πειραιώς, με κάλεσαν να εξομολογήσω εκτάκτως, κατόπιν δικής του επιθυμίας, έναν νέο άνθρωπο 42 ετών του οποίου το όνομα ήτο Ξενοφών.

Όταν πήγα ήταν σε κακή κατάσταση. Ο καρκίνος με τις ραγδαίες μεταστάσεις τον είχε προσβάλει και στο κεφάλι. Οι μέρες του μετρημένες. Ήταν μόνος στο θάλαμο. Το διπλανό κρεββάτι ήταν άδειο. Κι έτσι βρεθήκαμε μόνοι μας και μου είπε τα εξής για το πως πίστεψε, αφού υπήρξε, όπως το τόνισε, σκληρός άθεος και άπιστος.

Ήρθα εδώ πριν από 35 περίπου ημέρες, σ’ αυτό το δωμάτιο των 2 κλινών. Δίπλα μου ήταν ήδη κάποιος άλλος άρρωστος μεγάλος στην ηλικία, 80 περίπου ετών.

Αυτός ο άρρωστος πάτερ μου, παρά τους φοβερούς πόνους που είχε στα κόκαλα -εκεί τον είχε προσβάλει ο καρκίνος- συνεχώς αναφωνούσε: Δόξα σοι ο Θεός, Δόξα σοι ο Θεός. Στη συνέχεια έλεγε και πολλές άλλες προσευχές που εγώ ο ανεκκλησίαστος και άθεος τις άκουγα για πρώτη φορά. Κι όμως, πολλές φορές μετά από τις προσευχές του ηρεμούσε, κι εγώ δεν ξέρω με ποιο τρόπο, και τον έπαιρνε γλυκύτατος ύπνος. Ύστερα από δυο τρεις ώρες ξυπνούσε από τους αφόρητους πόνους για να ξαναρχίσει και πάλι: Ω Χριστέ μου σ΄ ευχαριστώ. Δόξα στο όνομά Σου. Δόξα σοι ο Θεός. Δόξα σοι ο Θεός.

Εγώ μούγκριζα από τους πόνους και αυτός ο συνασθενής μου με τους αφόρητους πόνους (… ο καρκίνος στα οστά πονάει πάρα πολύ) δοξολογούσε τον Θεό. Εγώ βλαστημούσα τον Χριστό και την Παναγία και αυτός μακάριζε τον Θεό. Τον ευχαριστούσε για τον καρκίνο που του έδωσε και τους πόνους που είχε. Τότε εγώ αγανακτούσα, όχι μόνο από τους πόνους τους φρικτούς που είχα, αλλά γιατί έβλεπα αυτόν τον συνασθενή μου να δοξολογεί συνέχεια τον Θεό.

Αυτός έπαιρνε σχεδόν κάθε μέρα την Θεία Μεταλαβιά κι εγώ ο άθλιος ξερνούσα από αηδία: Σκάσε επιτέλους. Σκάσε επιτέλους να λες Δόξα σοι ο Θεός. Δεν βλέπεις πως αυτός ο Θεός που εσύ τον δοξολογείς, αυτός μας βασανίζει τόσο σκληρά; Θεός είναι αυτός; Δεν υπάρχει. Όχι. Δεν υπάρχει.

Γι' αὐτό καί δέν σέ ἐπέτρεψα νά Κοινωνήσεις...

Ήταν κάποτε 2 φίλοι, όπου ο ένας ήταν θρησκεύομενος και κατόρθωσε τον άλλον, που ήταν ένας πολύ αμαρτωλός, να τον πείσει να εξομολογηθεί για πρώτη φορά. 

Όταν τελείωσαν την εξομολόγηση και πήραν το δρόμο της επιστροφής, ο θρησκεύουμενος ρωτάει τον φίλο του, τί κανόνα του έβαλε ο εξομολόγος. 

- Κανένα, απάντησε εκείνος, μάλιστα με άφησε να Κοινωνήσω. 

Παραξενεύτηκε τόσο πολύ ο θρησκεύομενος με αυτά που άκουσε από τον φίλο του, που επέστρεψε πίσω στον εξομολόγο, να του ζητήσει το λόγο. Τον ρώτησε λοιπόν, για ποιό λόγο άφησε τον φίλο του να Κοινωνήσει, αφού ερχόταν για πρώτη φορά να εξομολογηθεί, ενώ τον ίδιο δεν τον άφησε να Κοινωνήσει, ενώ εξομολογείται συνέχεια και μάλιστα χρόνια.Και ο πνευματικός του είπε: 

Κήρυγμα ἀνυπακοῆς σέ καιρούς βεβήλωσης τῆς ὀρθόδοξης πίστης

Κήρυγμα ανυπακοής σε καιρούς βεβήλωσης της ορθόδοξης πίστης

του Νεκτάριου Δαπέργολα, Διδάκτορος Βυζαντινής Ιστορίας

      Ζούμε σε τρομερούς καιρούς αποστασίας από τον Θεό - μιας αποστασίας που δυστυχώς έχει επεκταθεί και σε μέγα μέρος του κλήρου - αλλά και σε καιρούς που έρχονται συγκλονιστικά σημεία άνωθεν (ενδεικτικά θυμίζω την πυρκαγιά στην Παναγία Βαρνάκοβα, αλλά βεβαίως και τη συνεχή κλιμάκωση των τουρκικών προκλήσεων), τα οποία δεν βλέπουμε να συγκινούν ούτε τον λαό μας, αλλά ούτε και τους εκκλησιαστικούς μας ταγούς.

Τουλάχιστον όχι με τρόπο που να τους στρέψει προς τη σωστή κατεύθυνση: της μετάνοιας και της μεταστροφής. Αντιθέτως, βλέπουμε εκ μέρους των τελευταίων να συνεχίζεται η ίδια τακτική αυτοδικαίωσης από τη μια μεριά και επίθεσης από την άλλη σε όσους αρνούνται να ενδώσουν στο άθλιο μεταπατερικό παραμύθι της τυφλής και άνευ όρων υπακοής-υποταγής του χριστεπωνύμου πληρώματος σε οδηγούς που μπορεί και να είναι πλέον «μωροί και τυφλοί», συνεπώς δε και πνευματικά ολέθριοι. Και δεν μιλάμε μόνο για ειρωνίες, προπηλακισμούς και άλλες λεκτικές επιθέσεις, αλλά και για απειλές ή και κανονικές διώξεις προς μοναχούς, ιερείς και λαϊκούς (π.χ. ψάλτες) που «τόλμησαν» να ασκήσουν κριτική σε επισκόπους για τη στάση τους σε μείζονα θέματα πίστεως, όπως ο Οικουμενισμός, η κοινωνία με αιρετικούς και σχισματικούς (βλ. Ουκρανική ψευδοεκκλησία) και η νεοβαρλααμική βλασφημία που ζούμε το τελευταίο τρίμηνο με τους κλειδαμπαρωμένους (και μετά αποστειρωμένους) ναούς - και μαζί όσα αποτρόπαια βλέπουμε να γίνονται σχετικά με τη Θεία Κοινωνία σε ορθοδόξους ναούς του εξωτερικού (αλλά όπως έχω εξηγήσει σε πρόσφατο άρθρο είναι πιθανότατο να τα δούμε σύντομα και στη χώρα μας). Όσα κι αν λένε όμως οι εν πλάνει τελούντες κληρικοί (και οι θολολόγοι λαϊκοί συνοδοιπόροι τους), ούτε το παραμικρό αλάθητο έχουν οι επίσκοποι, ούτε η υπακοή προς αυτούς μπορεί να είναι απροϋπόθετος, ενώ και η υπεράσπιση της πίστης απέναντι σε κακόδοξους επισκόπους όχι μόνο δεν απαγορεύεται, αλλά είναι και καθήκον όλων.   

Κυριακή Ζ Ματθαίου. Ἑρμηνεία τῆς Ἀποστολικῆς περικοπῆς ἀπό τόν Ἱερό Χρυσόστομο. Μέρος Δεύτερο

ΚΥΡΙΑΚΗ Ζ΄ΜΑΤΘΑΙΟΥ [:Ρωμ. 15,1-7] 

ΕΡΜΗΝΕΙΑ ΤΗΣ ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΗΣ ΠΕΡΙΚΟΠΗΣ ΑΠΟ ΤΟΝ ΙΕΡΟ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟ 

[Δεύτερο μέρος: υπομνηματισμός του εδαφίου Ρωμ.15,7 και παραινέσεις για αγνή και ανιδιοτελή αγάπη ακόμα και προς όσους μας περιφρονούν και μας μισούν] 

«Διὸ προσλαμβάνεσθε ἀλλήλους, καθὼς καὶ ὁ Χριστὸς προσελάβετο ὑμᾶς εἰς δόξαν Θεοῦ(:για να κατορθώσετε όμως όλοι σας σαν ένας άνθρωπος και με μια καρδιά να δοξάζετε τον Θεό, σας συνιστώ να δέχεστε με αγάπη ο ένας τον άλλον, όπως και ο Χριστός, σας δέχτηκε όλους και σας έκανε αγαπητούς και δικούς Του, για να δοξάζεται ο Θεός)»[Ρωμ.15,7]. 

Ας υπακούμε λοιπόν και ας είμαστε ενωμένοι μεταξύ μας· γιατί εδώ η προτροπή δεν απευθύνεται προς τους αδυνάτους, αλλά προς όλους. Και αν ακόμη θέλει κανείς να χωριστεί από εσένα, εσύ να μην χωριστείς, ούτε να πεις τον ψυχρό εκείνο λόγο: «αν με αγαπάει, τον αγαπώ»· «αν δεν με αγαπάει το δεξί μάτι μου, το βγάζω»· γιατί τα λόγια αυτά είναι σατανικά και αρμόζουν στους τελώνες και στη μικροψυχία των ειδωλολατρών. Εσύ όμως, που κλήθηκες για μεγαλύτερη πολιτεία και γράφτηκες πολίτης στους ουρανούς, είσαι υπεύθυνος για μεγαλύτερους νόμους. Να μη λες λοιπόν αυτά τα λόγια, αλλά όταν δεν θέλει να σε αγαπάει, τότε να δείχνεις μεγαλύτερη την αγάπη σου, για να τον προσελκύσεις· καθόσον είναι μέλος και όταν το μέλος από κάποια ανάγκη χωρίζεται από το υπόλοιπο σώμα, κάνουμε τα πάντα για να το ενώσουμε πάλι και δείχνουμε τότε μεγαλύτερη φροντίδα· γιατί και ο μισθός είναι περισσότερος, όταν κανείς προσελκύει κάποιον που δεν θέλει να αγαπάει. 

Εάν λοιπόν ο Κύριος προστάζει να προσκαλούμε σε γεύμα εκείνους που δεν μπορούν να μας το ανταποδώσουν, για να αυξηθούν όσα προέρχονται από την ανταπόδοση, πολύ περισσότερο πρέπει να το κάνουμε αυτό στην περίπτωση της αγάπης· γιατί εκείνος που αγαπιέται και αγαπάει σου απέδωσε την αμοιβή, ενώ εκείνος που αγαπιέται και δεν αγαπάει, έκανε χρεώστη του τον Θεό αντί για τον εαυτό του. Αλλά και εκτός από αυτά, όταν σε αγαπάει, δεν χρειάζεται πολλή φροντίδα· όταν όμως δεν σε αγαπάει, τότε χρειάζεται τη βοήθειά σου. 

Τά ἱερά Μυστήρια-Τό Ἅγιο Χρῖσμα, Ἀρχιμ. Γρηγορίου, 25-5-2020, Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου (Κήρυγμα)

Τά ἱερά Μυστήρια-Τό Ἅγιο Χρῖσμα, Ἀρχιμ. Γρηγορίου, 25-5-2020, Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου (Κήρυγμα) Ἱ.Μ. Ἁγίας Τριάδος Ἐδέσσης, http://hristospanagia3.blogspot.com, http://hristospanagia.gr καί τό νέο ἱστολόγιο http://agiapsychanalysi.blogspot.com

Χωρίς τό χάρισμα τῆς ἀγάπης, οἱ μεγαλύτερες δεξιότητες δέν ἔχουν οὔτε δύναμη οὔτε τιμή

Δεν είναι καθόλου συχνό φαινόμενο όταν εμφανίζεται ένας άγιος, που συνδυάζει τέτοια διαφορετικά λειτουργήματα και χαρίσματα όπως την αρχιερωσύνη, την διά Χριστόν σαλότητα, τις θαυματουργίες και τον ακραίο ασκητισμό. Ο Απόστολος Παύλος έγραψε για τα χαρίσματα του Αγίου Πνεύματος: «σε άλλον μεν δίνεται διαμέσου του Πνεύματος λόγος σοφίας, σε άλλον δε λόγος γνώσης, σύμφωνα με το ίδιο Πνεύμα· σε άλλον δε πίστη, διαμέσου του ίδιου Πνεύματος· σε άλλον δε χαρίσματα θεραπειών, διαμέσου του ίδιου Πνεύματος· σε άλλον δε ενέργειες θαυμάτων σε άλλον δε προφητεία, σε άλλον δε διακρίσεις πνευμάτων, σε άλλον δε γένη γλωσσών, σε άλλον δε ερμηνεία γλωσσών» (Α’ Κορ. 12, 8-11).

Ἐπιτρέπεται νά κοινωνοῦμε μόνο ἀνά 40 ἡμέρες; Β΄- Ἐνστάσεις Περί Συνεχοῦς Μεταλήψεως, Ἁγ. Νικοδήμου Ἁγιορείτου, Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου

Ἐπιτρέπεται νά κοινωνοῦμε μόνο ἀνά 40 ἡμέρες; Β΄- Ἐνστάσεις Περί Συνεχοῦς Μεταλήψεως, Ἁγ. Νικοδήμου Ἁγιορ., 23-7-2020, Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου

Ὁ ἅγιος Πατήρ ἡμῶν Ἰωάννης Καλαΐδης: "Ἕνα θά μᾶς σώσει, ἡ ἐξομολόγηση"!

Πολλές φορές εμείς οι χριστιανοί ασχολούμαστε με διάφορα πνευματικά θέματα και αναφερόμαστε στους αγίους Πατέρες της Εκκλησίας και στις παρακαταθήκες που μας άφησαν (και μέσα στο διαδίκτυο, με αναρτήσεις) και αμελούμε την συμμετοχή μας στα σωτήρια μυστήρια Της και ιδιαίτερα στο ιερό μυστήριο της εξομολογήσεως! Μας φαίνεται ευκολότερο να κάνουμε όλα τα άλλα, αλλά στο μυστήριο αυτό δεν προσερχόμεθα για να μην ταπεινωθούμε!

Ὅσο ὁ ἄνθρωπος ἁπλοποιεῖται, θεοποιεῖται...

Ὅταν ἡ καρδιά μας δὲν ἔχει τὴν ἀγάπη πρὸς τὸ Χριστὸ δὲν μποροῦμε νὰ κάνουμε τίποτα. Εἴμαστε σὰν πλοῖα ποὺ δὲν ἔχουν φωτιά, βενζίνη στὴ μηχανή τους. Ὅσο ὁ ἄνθρωπος ἁπλοποιεῖται, θεοποιεῖται. Γίνεται ἄκακος, ταπεινός, πρᾶος, ἐλεύθερος, γίνεται. Γίνεται. Αὐτὰ ποὺ ἀκοῦμε (πολέμους, σεισμούς, καταστροφές) εἶναι βροντὲς καὶ θὰ ἔρθει καὶ ἡ βροχή. Πρέπει λοιπὸν νὰ εἴμαστε ἕτοιμοι πρὸς ἀπολογία καὶ μαρτύριο. Νὰ γίνετε ἄνθρωποι ἄξιοι τῆς ἄνω Ἱερουσαλήμ.

Ἅγιος Ἀμφιλόχιος Μακρῆς

25 Ἰουλίου. ♰ Ἡ Κοίμησις τῆς Ἁγίας Ἄννης, μητρός τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου καί τῶν Ὁσίων Γυναικῶν Ὀλυμπιάδος καί Εὐπραξίας. Τοῦ Ἁγίου Γρηγορίου, Μητροπολίτου Ἡρακλείας, τοῦ Καλλίδου. Ἁγιογραφικό ἀνάγνωσμα.

Ἀποστολικό ἀνάγνωσμα. Τῆς ἁγίας. 23 Σεπτ. (Γαλ. δ΄ 22-27).

ΠΡΟΣ ΓΑΛΑΤΑΣ Δ´ 22 - 27

²² γέγραπται γὰρ ὅτι Ἀβραὰμ δύο υἱοὺς ἔσχεν, ἕνα ἐκ τῆς παιδίσκης καὶ ἕνα ἐκ τῆς ἐλευθέρας. ²³ ἀλλ’ ὁ μὲν ἐκ τῆς παιδίσκης κατὰ σάρκα γεγέννηται, ὁ δὲ ἐκ τῆς ἐλευθέρας δι’ ἐπαγγελίας. ²⁴ ἅτινά ἐστιν ἀλληγορούμενα. αὗται γάρ εἰσι δύο διαθῆκαι, μία μὲν ἀπὸ ὄρους Σινᾶ, εἰς δουλείαν γεννῶσα, ἥτις ἐστὶν Ἄγαρ· ²⁵ τὸ γὰρ Ἄγαρ Σινᾶ ὄρος ἐστὶν ἐν τῇ Ἀραβίᾳ, συστοιχεῖ δὲ τῇ νῦν Ἰερουσαλήμ, δουλεύει δὲ μετὰ τῶν τέκνων αὐτῆς· ²⁶ ἡ δὲ ἄνω Ἰερουσαλὴμ ἐλευθέρα ἐστίν, ἥτις ἐστὶ μήτηρ πάντων ἡμῶν. ²⁷ γέγραπται γάρ· εὐφράνθητι στεῖρα ἡ οὐ τίκτουσα, ῥῆξον καὶ βόησον ἡ οὐκ ὠδίνουσα· ὅτι πολλὰ τὰ τέκνα τῆς ἐρήμου μᾶλλον ἢ τῆς ἐχούσης τὸν ἄνδρα.