Κεφ.5. Περί ἐλεημοσύνης. Γεροντικό.Ἀρχ. Σάββας Ἁγιορείτης

Κεφ.5. Περί ἐλεημοσύνης. Γεροντικό.Ἀρχ. Σάββας Ἁγιορείτης Ὁμιλία τοῦ π. Σάββα στίς 5-11-2016
(Σύναξη στό Ἀρχονταρίκι)
Ἱ.Μ. Ἁγίας Τριάδος Ἐδέσσης
http://HristosPanagia3.blogspot.gr

Γέροντας Κλεόπας Ηλιέ: Οἱ 12 βαθμοί τῆς ἁμαρτίας

 

 "Πνευματικοί Λόγοι"
Γέροντος Κλεόπα Ηλιέ

Περί αμαρτίας και των 12 βαθμών αυτής

«Το δε κέντρον του θανάτου η αμαρτία» (Α' Κοριν. 15,56).
«Μυρμηκολέων ώλετο παρά το μη έχειν βοράν» (Ιώβ 4,11).

Πριν αρχίσω με ολίγα λόγια σας λέγω ένα παράδειγμα: Έχετε ιδή, όταν κάποτε πάρη φωτιά ένα σπίτι η μία θημωνιά από χόρτο η άχυρο; Εάν συμβή να έχη κάποιος πρόχειρα εκεί ένα λέβητα νερό, μπορεί εύκολα να σβήση την φωτιά, πριν αυτή εξαπλωθή εάν όμως επεκταθή, χρειάζεται πολύς κόπος και πολύ νερό για να κατασταλή. Μάλιστα μερικές φορές είναι αδύνατον να αναχαιτισθή η δύναμις και ορμή της φωτιάς. Το ίδιο ακριβώς συμβαίνει και με την αμαρτία σε εμάς: Όταν με προσοχή και επαγρύπνησι βλέπουμε τις πρώτες κινήσεις του σατανά για να εισέλθη μέσα στον νου μας η πονηρά σκέψις και επιθυμία και αντιδρούμε νοερά με την επίκλησι του Ονόματος του Χρίστου, αμέσως με σβήση η φλόγα της αμαρτωλής σκέψεως και με απαλλαγή η ψυχή μας από την αιχμαλωσία της. Ενώ, όταν δεν αγρυπνούμε στον κατάλληλο καιρό και δεν επικαλούμεθα τον Θεό με την καρδιά μας, η αμαρτία φυτρώνει στον νου μας, αυξάνεται, όπως το δένδρο, και μας πολεμά με δύναμι για να μας οδηγήση στην απώλεια.

Η συνέχεια του λόγου μας αυτού με αναφέρεται για την αμαρτία και τους βαθμούς εκδηλώσεως αυτής.

Αλλά τί είναι αμαρτία; Η αμαρτία, κατά τις μαρτυρίες των Αγίων Γραφών, είναι: παράβασις του νόμου του Θεού (Ρωμ. 5,13 και Ιακώβ.2,9), η αμαρτία είναι το κέντρον του θανάτου κατά τον απόστολο Παύλο (Α' Κορ. 15,56), είναι έργο του σκότους (Ρωμ. 13,13) και βδέλυγμα ενώπιον του Κυρίου. Είναι καρπός των κακών επιθυμιών (Ιακώβ. 1,15) και έργο του διαβόλου.

Αὐτὴ ἡ εἰρηνικὴ κατοικία οἰκοδομῆται σιγὰ σιγά. Ἁγ. Νικοδήμου τοῦ Ἁγιορείτου

Αὐτὴ ἡ εἰρηνικὴ κατοικία οἰκοδομῆται σιγὰ σιγά

Ἅγιος Νικόδημος Ἁγιορείτης 

Φρόντισε, ὅπως λέχθηκε, νὰ μὴ συγχυσθῆ ποτὲ ἡ καρδιά σου, οὔτε νὰ ἀναμιχθῇ σὲ κάποια ὑπόθεσι ποὺ τὴν ἐνοχλεῖ, ἀλλὰ νὰ ἀγωνίζεσαι πάντοτε καὶ νὰ τὴν κρατᾷς εἰρηνικὴ καὶ ἀναπαυμένη. Καὶ ὁ Θεὸς ποὺ σὲ βλέπει νὰ ἐνεργῇς ἔτσι καὶ νὰ ἀγωνίζεσαι, θὰ οἰκοδομήσῃ μὲ τὴν χάρι του στὴν ψυχή σου μία πόλι εἰρήνης.
 Καὶ ἡ καρδιά σου θὰ εἶναι ἕνας οἶκος τρυφῆς (χαρᾶς), ὅπως, κατὰ κάποιον τρόπο, ἐννοεῖται ἐκεῖνο τὸ ψαλμικό: «Ἱερουσαλὴμ ποὺ οἰκοδομεῖσαι ὡς πόλις» (Ψαλμ. 121,2). Αὐτὸ μόνο θέλει ἀπὸ σένα ὁ Θεός· κάθε φορὰ ποὺ θὰ τύχη νὰ ταραχθῇς, ἀμέσως νὰ ἀλλάξης καὶ νὰ προσπαθήσῃς νὰ ἡσυχάζῃς καὶ νὰ εἰρηνεύῃς σὲ ὅλα σου τὰ ἔργα καὶ τοὺς λογισμούς.

Ἁγίου ΝΙΚΟΛΑΟΥ Ἀχρίδος (1956). Εὐλόγησε τούς ἐχθρούς μου, Κύριε' τούς εὐλογῶ καί ἐγώ καί δέν τούς καταριέμαι.

Φιλοσοφημένες καί ευάρεστες προσευχές

Αγίου ΝΙΚΟΛΑΟΥ Άχρίδος (1956)

Ευλόγησε τούς έχθρούς μου, Κύριε'

τούς ευλογώ καί εγώ καί δέν τούς καταριέμαι.

Οί έχθροί περισσότερο άπό τούς φίλους μέ ωθούσαν σέ Σένα, στήν αγκαλιά Σου. Οί φίλοι μέ έδεναν στήν γή, ενώ οί έχθροί έλυναν όλους τούς επίγειους δεσμούς καί άφάνιζαν όλες τίς ελπίδες μου.

Οί έχθροί μέ άποξένωναν άπό τό βασίλειο τής γής καί μέ μετέτρεπαν σέ ένα άχρηστο κάτοικό της. Καί όπως τό θηρίο, όταν τό κυνηγούν, βρίσκει πιό ασφαλές καταφύγιο άπ’ ότι όταν είναι ήρεμο, έτσι καί εγώ κυνηγημένος από τούς έχθρούς μου βρήκα τό πιό ασφαλές καταφύγιο, αφού κρύφτηκα κάτω από τήν σκέπη Σου, εκεί πού ούτε οί φίλοι ούτε οί εχθροί δέν μπορούσαν να σκοτώσουν τήν ψυχή μου.

“Μία γυναίκα πού μοιάζει μέ τήν Παναγία κάθεται ἐδῶ στό παγκάρι”. Καί μέ ρωτάει: "Πού εἶναι, παιδί μου; Πού εἶναι, παιδάκι μου;”, δέν τήν ἔβλεπε ἡ μητέρα μου. ΓΕΡΟΝΤΙΣΣΑ ΜΑΚΡΙΝΑ ΒΑΣΣΟΠΟΥΛΟΥ.

Σήμερα ήρθε ένας κύριος πού μόλις μπήκε μέσα στο Μοναστήρι, είπα: «Αύτός ό άνθρωπος κάτι καλό έχει μέσα στήν ψυχή του». Δέν ξέρω, μιά άλλοίωσι ήρθε μέσα στήν ψυχή μου. Είχε ένα προσωπάκι πού έλαμπε. Πριν έρθη στο αρχονταρίκι, μιλούσα μέ λαϊκούς γιά τήν προσευχή, τί δύναμι έχει ή προσευχή καί τί σοβαρό είναι όταν ό άνθρωπος προσέχη στο θέμα τής ψυχής. 

Όχι προσευχή νά τελειώσουμε μόνο τα κομποσχοίνια μας -και αυτό βέβαια τό δέχεται- άλλα να νοιώσουμε τον Δεσπότη μας Χριστό, νά Τον νοιώσουμε στην καρδιά μας, αύτή είναι πραγματική προσευχή. Καθώς λοιπόν συζητούσαμε τί είναι ή προσευχή, ό άνθρωπος αύτός άκούγοντας προσευχή, μέσα του αλλοιώθηκε. Τό πρόσωπό του έλαμψε περισσότερο- είδα σάν μία ακτίνα στο πρόσωπό του, καί μου είπε: «Γερόντισσα, μπορώ νά σάς μιλήσω;». «Ευχαρίστως, νά μου μιλήσετε», είπα. «Έγώ ήμουν δέκα χρόνων παιδάκι- ή μητέρα μου ήταν εύσεβεστάτη, πολύ άγια γυναίκα, τέτοια άκρίβεια πού είχε στή ζωή της, σάν νά ήταν μία κατά κόσμον μοναχή.

Καί αν δεν ζούσε στο Μοναστήρι, πολιτευόταν σάν νά ήταν μοναχή- τόσο ευλάβεια είχε. Καί μου λέει μιά μέρα: “Παιδάκι μου, νά πάμε στον Εσπερινό, νά πάμε στήν εκκλησία νά άνάψουμε ένα κεράκι;”. “Νά πάμε, μαννούλα”. Αφού φθάσαμε, μόλις μπήκαμε στήν έκκλησία, σάν νά μέ τράβηξε μία δύναμι στο παγκάρι.

Ἡ ἀνάγκη νά ληφθοῦν μέτρα, γιά τήν προστασία ἀπό τήν ἠλεκτρομαγνητική ἀκτινοβολία, τονίστηκε στό πλαίσιο ἡμερίδας πού διοργάνωσε ὁ Ἰατρικός Σύλλογος Ἀθηνῶν

Οι επιστήμονες συνιστούν ιδιαίτερη προσοχή στα παιδιά και προτείνουν να αλλάξουν τα εθνικά όρια έκθεσης.

Ποιοι είναι οι κανόνες, για την ασφαλή χρήση της ασύρματης επικοινωνίας.

Η ανάγκη να ληφθούν μέτρα, για την προστασία από την ηλεκτρομαγνητική ακτινοβολία, τονίστηκε στο πλαίσιο μιας ενδιαφέρουσας ημερίδας, με θέμα «Μη Ιονίζουσα Ακτινοβολία και οι Πιθανές Επιπτώσεις της στην Υγεία» που διοργάνωσε ο ΙΣΑ, το Σάββατο 1η Απριλίου 2017, υπό την αιγίδα της ΚΕΔΕ.

Εισηγήσεις για το θέμα έκαναν ο Δρ. Θεόδωρος Μέτσης, Μηχανολόγος Ηλεκτρολόγος, Μηχανικός Περιβάλλοντος, η Δρ. Στέλλα Κάννα Μιχαηλίδη, χημικός, πρόεδρος της Επιτροπής Κύπρου, για την Προστασία του περιβάλλοντος και της Υγείας των Παιδιών, ο Στυλιανός Ζηνέλης, αντιπρόεδρος της Ελληνικής Αντικαρκινικής Εταιρείας Κεφαλονιάς – Ιθάκης, ο Λουκάς Μαργαρίτης, καθηγητής Ραδιοβιολογίας, τμήμα Βιολογίας Εθνικό Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών, και η Μαρία Φλουράκη, δικηγόρος, διαμεσολαβήτρια. Συντονιστής της ημερίδας ήταν ο επίτιμος πρόεδρος του ΙΣΑ, Σωτήρης Ρηγάκης.

Πῶς χαιρόμαστε τήν Ἀνάσταση μαζί μέ τήν Παναγία_Ἁγίου Νικοδήμου Ἁγιορείτου, Πνευματικά Γυμνάσματα_mp3

Π. Σάββας 2011-05-01_ΠΩΣ ΧΑΙΡΟΜΑΣΤΕ ΤΗΝ ΑΝΑΣΤΑΣΗ ΜΕ ΤΗΝ ΠΑΝΑΓΙΑ _ ΑΓ. ΝΙΚΟΔΗΜΟΥ ΤΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ_ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΑ ΓΥΜΝΑΣΜΑΤΑ_mp3

Ὁμιλία τοῦ π. Σάββα στίς 01-05-2011 (Συνάξεις Κυριακῆς στό Πνευματικό Κέντρο τοῦ Ι. Ν. Ἁγίων Κωνσταντίνου καί Ἑλένης).
Γιά νά κατεβάσετε καί νά ἀποθηκεύσετε τήν ὁμιλία πατῆστε ἐδῶ (δεξί κλίκ, ‘Ἀποθήκευση προορισμοῦ ὡς, ἄν ἔχετε Interntet Explorer ἤ Ἀποθήκευση δεσμοῦ ὡς, ἄν ἔχετε Mozilla. Στή συνέχεια δῶστε τό ὄνομα πού θέλετε καί πατῆστε ΟΚ γιά νά ἀποθηκευθεῖ ἡ ὁμιλία)

«Καρδιά Πάσχα, νοῦς λάμπα, μάτια δάκρυα»

Τοῦ Μητροπολίτου Ναυπάκτου  Ἰεροθέου

 

Θά ἤθελα νά σᾶς πῶ μία διήγηση ἀπό ἕναν σύγχρονο ἁγιορείτη μοναχό, ὁ ὁποῖος ἔζησε σέ ἕνα Φιλοθεϊτικό Κελλί τοῦ Ἁγίου Ὄρους καί ὁ ὁποῖος γεννήθηκε στήν Ρωσία, στήν Πολτάβα, τό 1882, καί κοιμήθηκε τό 1965 στό Ἅγιον Ὄρος, στήν ἰδιόρρυθμη τότε Μονή Φιλοθέου.

Λεγόταν Αὐγουστῖνος μοναχός, γιά τόν ὁποῖο γράφει ὁ ἅγιος Παΐσιος στό βιβλίο πού συνέγραψε γιά τούς Γέροντες πού συνάντησε στά Μοναστήρια καί στίς Σκῆτες τοῦ Ἁγίου Ὄρους. Ὁ Γέροντας αὐτός, ὁ π. Αὐγουστῖνος, ζοῦσε μέσα στό πνεῦμα αὐτό πού σᾶς εἶπα προηγουμένως, γι’ αὐτό καί τό ἀναφέρω...

Τό διακόνημά του ἦταν νά συγκεντρώνη ὅλα τά γέρικα ζῶα τῆς περιοχῆς, τά ὁποῖα οἱ ἄλλοι μοναχοί –δέν εἶχαν αὐτοκίνητα τότε στό Ἅγιον Ὄρος, τουλάχιστον τότε, καί ὅλες οἱ ἐργασίες γίνονταν μέ τά μουλάρια– ὅταν αὐτά γερνοῦσαν καί δέν μποροῦσαν νά προσφέρουν καμμία ἐργασία, τά ἄφηναν στό....

δάσος νά τελειώσουν μόνα τους καί πολλές φορές κατασπαράσσονταν ἀπό τά θηρία καί ἀπό τούς λύκους κλπ. 

Ἐκεῖνος, λοιπόν, λυπόταν αὐτά τά ζῶα, τά συγκέντρωνε καί τά γηροκομοῦσε...

Ἅγιος Νεκτάριος: «Ἀδελφοί μου! Ἡ εὐτυχία βρίσκεται μέσα στὸν ἴδιο σας τὸν ἑαυτό, καὶ μακάριος εἶναι ὁ ἄνθρωπος ποὺ τὸ κατάλαβε αὐτό»

Τίποτα δὲν εἶναι μεγαλύτερο ἀπὸ τὴν καθαρὴ καρδιά, γιατὶ μία τέτοια καρδιὰ γίνεται θρόνος τοῦ Θεοῦ. Καὶ τί εἶναι ἐνδοξότερο ἀπὸ τὸ θρόνο τοῦ Θεοῦ; Ἀσφαλῶς τίποτα.

Λέει ὁ Θεὸς γι᾿ αὐτοὺς ποὺ ἔχουν καθαρὴ καρδιά: «Θὰ κατοικήσω ἀνάμεσά τους καὶ θὰ πορεύομαι μαζί τους. Θὰ εἶμαι Θεός τους, κι αὐτοὶ θὰ εἶναι λαός μου». (Β΄ Κορ. 6, 16).

Ποιοὶ λοιπὸν εἶναι εὐτυχέστεροι ἀπ᾿ αὐτοὺς τοὺς ἀνθρώπους; Καὶ ἀπὸ ποιὸ ἀγαθὸ μπορεῖ νὰ μείνουν στερημένοι; Δὲν βρίσκονται ὅλα τ᾿ ἀγαθὰ καὶ τὰ χαρίσματα τοῦ Ἁγίου Πνεύματος στὶς μακάριες ψυχές τους; Τί περισσότερο χρειάζονται; Τίποτα, στ᾿ ἀλήθεια, τίποτα! Γιατὶ ἔχουν στὴν καρδιά τους τὸ μεγαλύτερο ἀγαθό: τὸν ἴδιο τὸ Θεό!

Αὐτός πού κατορθώνει νά ἔχει συνέχεια τόν νοῦ του στόν Θεό...

Άγιος Παΐσιος Αγιορείτης

 

"Ο Θεός παρακολουθεί όχι μόνον τον άνθρωπο, αλλά και όλο το σύμπαν. «Μνήμη Θεού» σημαίνει ότι ο νους είναι στον Θεό, ζει ο άνθρωπος τον Θεό, οπότε βλέπει παντού τον Θεό. Αυτός που κατορθώνει να έχει συνέχεια τον νου του στον Θεό, αισθάνεται συνέχεια την παρουσία του Θεού και συγκλονίζεται από ευγνωμοσύνη, γιατί όλα τα βλέπει ως ευλογία του Θεού.  Μια ματιά να ρίξει γύρω του, καταλαβαίνει ότι ο Θεός παρακολουθεί όχι μόνον τον άνθρωπο, αλλά και όλο το σύμπαν, και τις πιο μικρές και ασήμαντες λεπτομέρειες.

Ματαιότης τά πάντα!

«Γοργῶς βάδιζε. Μή χάνης καιρόν. Καθότι ὁ θάνατος μᾶς καταδιώκει ὡς κακός ὁδοιπόρος, ὁ δέ κόσμος ὑπάρχει ψεύτης· καί ὁ βίος εἶναι γεμᾶτος ἀπό παγίδες τοῦ Σατανᾶ, διπλοῦν ἐκφέρων τόν θάνατον εἰς ἡμᾶς.

Ηχητικό Αγιολόγιο 18 Απριλίου

Ακούστε το βίο των Αγίων της Ορθοδοξίας που εορτάζουν σήμερα 18 Απριλίου


Για να κατεβάσετε και να αποθηκεύσετε την ομιλία σε mp3 πατήστε ΕΔΩ (δεξί κλίκ αποθήκευση ως, ή αποθήκευση δεσμού ως)

18 Απριλίου Συναξαριστής. Ἰωάννου Ἠσυχαστοῦ, Σάββα Στρατηλάτου, Ἀκακίου Ἐπισκόπου, Ἀθανασίας Ὁσίας, Ματθαίου Ὁσίου, Κοσμᾶ Ὁμολογητοῦ, Ναυκρατίου Ὁμολογητοῦ, Εὐθυμίου Θαυματουργοῦ, Εὐθυμίου Φωτιστοῦ, Ἀντωνίου καὶ Φήλικος Ὁσίων, Ἰωάννου τοῦ Ράπτου, Ἰωάννου τοῦ Κουλικᾶ, Κυρίλλου Ἱερομάρτυρος, Βασιλείου Θαυματουργοῦ, Σύναξη Ὑπεραγίας Θεοτόκου ἐν Βλαντιμὶρ.

Ὁ Ὅσιος Ἰωάννης ὁ Ἡσυχαστὴς

Ὁ Ὅσιος Ἰωάννης ὁ Ἡσυχαστὴς ἔζησε κατὰ τὸν 8ο αἰῶνα μ.Χ. καὶ ἦταν μαθητὴς τοῦ Ἁγίου Γρηγορίου τοῦ Δεκαπολίτου (τιμᾶται 20 Νοεμβρίου). Ἀπὸ νεαρὴ ἡλικία ζήλωσε τὸν ἀσκητικὸ βίο καὶ ἀπῆλθε πρὸς τὸν Ἅγιο Γρηγόριο τὸν Δεκαπολίτη, ἴσως στὸν Ὄλυμπο, γενόμενος μοναχὸς καὶ διδασκόμενος τὰ τῆς μοναχικῆς πολιτείας.
Ἡ ὑπακοή του πρὸς τὸν διδάσκαλό του ὑπῆρξε περιβόητη, γι’ αὐτὸ δὲ καὶ ὁ Ἅγιος Γρηγόριος ἔχαιρε καὶ δόξαζε τὸν Θεό. Μετὰ τὸν θάνατο τοῦ διδασκάλου του, κατὰ τὸ παράδειγμα αὐτοῦ, ἀφοῦ περιέτρεξε ξένους τόπους, ᾖλθε κατόπιν στὰ Ἱεροσόλυμα, ὅπου καὶ προσκύνησε τοὺς Ἁγίους Τόπους. Ἐκεῖ καλλιεργήθηκαν ἐντός του περισσότερο οἱ πηγὲς τῆς εὐσεβοῦς κατανύξεως καὶ ἡ ἀφοσίωσή του πρὸς τὸν Θεὸ προσέλαβε νέα δύναμη καὶ φλόγα.
Ὁ Ὅσιος Ἰωάννης ἐγκαταβίωσε στὴ μονὴ Χαρίτωνος, ὅπου καὶ κοιμήθηκε μὲ εἰρήνη.

Ἀπολυτίκιον. Ἦχος πλ. α’. Τὸν συνάναρχον Λόγον.
Ἁπαλῶν ἐξ ὀνύχων Χριστὸ ν ἠγάπησας, καὶ τὴν σὴν κλῆσιν θεόφρον καταλαμπρύνεις σαφῶς, πλήρης χάριτος ὀφθεῖς τοῦ θείου Πνεύματος· ἐκκαθάρας γὰρ τὸν νοῦν, τῶν Ἀγγέλων μιμητής, ἐν σώματι ἀνεδείχθης, Πατὴρ ἠμῶν Ἰωάννη, μεθ' ὧν ἱκέτευε σωθήναι ἠμᾶς.