4. Διάβολος, ὁ διαχρονικός ἐχθρός τῆς Ρωμιοσύνης, Δ΄μέρος,17-7-2019, Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου

 

  4. Διάβολος, ὁ διαχρονικός ἐχθρός τῆς Ρωμιοσύνης, Δ΄μέρος,17-7-2019, Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου http://hristospanagia3.blogspot.gr, http://hristospanagia.gr καί τό νέο ἱστολόγιο http://agiapsychanalysi.blogspot.gr

Οἱ κανόνες στή Χριστιανική πρόοδο – Πότε ὑπερβαίνονται οἱ κανόνες;

«Πολλά πνεύματα είναι ισχυρότερα από μας. Αν είμαστε όμως με τον Χριστό, θα κατορθώσουμε να τα νικήσουμε.»

Τού γέροντα Σοφρωνίου Σαχάρωφ

Ο Ντοστογιέφσκυ έλεγε: «Όλα μου επιτρέπονται». Η έκφραση αυτή είναι απόλυτα σωστή στην πνευματική της έννοια, αλλά όχι στην πραγματικότητα που ζούμε. Πού σφάλλει ο Ντοστογιέφσκυ, αν σφάλλει; 

Στο έργο του δεν αναφέρεται στον Απόστολο Παύλο που λέει: «Πάντα μοι έξεστιν, αλλ’ ου πάντα συμφέρει· πάντα μοι έξεστιν, αλλ’ ουκ εγώ εξουσιασθήσομαι υπό τινος» (Α’ Κορ. 6,12). Έχουμε άραγε αυτή την ανεξαρτησία, αυτή τη δύναμη μέσα μας; Όχι βέβαια. Συνεπώς, στερούμαστε την ικανότητα να ζούμε σύμφωνα με το χάρισμα αυτό της θείας ελευθερίας. 

Τι να κάνουμε; Ν’ αρνηθούμε τον Χριστό, να προτιμήσουμε την οδό του κόσμου; Ίσως, αλλά τότε θα ζήσουμε και θα πεθάνουμε με αδιαφορία· η ζωή θα χάσει την αξία της.

Πώς να βρούμε διέξοδο στην καθημερινή ζωή μας; Πώς να οικοδομήσουμε τη σωτηρία μας; Χωρίς το θείο δώρο της ελευθερίας δεν υπάρχουμε, αλλά η ελευθερία αυτή μας ξεπερνά. Είναι απαραίτητη, αλλά δεν μπορούμε να την κατανοήσουμε ούτε να την αντέξουμε. Πώς να ζήσουμε; Η ορθόδοξη ασκητική μας δίνει απάντηση. Με αυτήν αρχίζουμε να ζούμε με συναίσθηση των ορίων μας και το φόβο του Θεού.

Για να μη χάσετε την ευλογία που σας έδωσε ο Θεός αγωνισθείτε ν’ αφομοιώνετε κάθε σκέψη που σας εμπνέει και να διώχνετε κάθε λογισμό που σας φονεύει.

Διηγήθηκε Γέρων: «Κάποτε ἦρθαν καί μέ προσκύνησαν τά δαιμόνια, ἐνῶ ἔψελνα τό Χερουβικό καί εἶχα φθάσει στό «καί τῇ ζωοποιῷ Τριάδι»

~ Διηγήθηκε Γέρων: «Κάποτε ἦρθαν καί μέ προσκύνησαν τά δαιμόνια, ἐνῶ ἔψελνα τό Χερουβικό καί εἶχα φθάσει στό «καί τῇ ζωοποιῷ Τριάδι».

Ἔρχονται λοιπόν πέντε δαίμονες, ἕνας μεγάλος ἀξιωματικός μέ πηλίκιο καί κάτι σήματα δαιμονικά, γαλόνια καί κέρατα πού ἔβγαιναν δίπλα ἀπ᾿ τό πηλίκιο, καί τέσσερις μικροί μαλλιαροί, καί πέφτουν στά γόνατα μπροστά μου. Ὁ μεσαῖος, ὁ ἀξιωματικός, εἶχε τό ἕνα πόδι γονατιστό καί τό ἄλλο μισολυγισμένο ὅπως οἱ καθολικοί καί μοῦ λέει:

«Εἶσαι σπουδαῖος ψάλτης! Εἶσαι θαυμάσιος! Εἶσαι ἄφθαστος!».

Εἶχε τό κεφάλι ψηλά, ἐνῶ οἱ ἄλλοι τέσσερις εἶχαν τό κεφάλι κάτω. Ἐγώ μονολόγησα: «Τά δαιμόνια θά μοῦ πάρουν τό μυαλό. Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ, ἐλέησόν με. Κύριον τόν Θεόν μας προσκυνήσωμεν καί Αὐτῷ μόνῳ λατρεύσωμεν». Ἀμέσως ἔγιναν ἄφαντοι. Αὐτά ἐν ριπῇ ὀφθαλμοῦ. Ἐγώ ἀγρίεψα μέσα μου. Σκέφθηκα: «Αὐτός πού δέν δέχεται νά προσκυνήση τόν Θεό καί νά πῆ ἐλέησόν με ὁ Θεός, ἦρθε νά προσκυνήση ἐμένα νά μέ κάνη συμμέτοχο στήν ὑπερηφάνειά του; Ἀγρίεψα καί ἄρχισα νά λέω τό «Τριάδι» τοῦ Παπανικολάου. Μόλις τελείωσα, μοῦ λένε οἱ πατέρες:

«Τί Τριάδι ἦταν αὐτό! Πανηγύρι μᾶς ἔφερες».

«Ἔ, λέω, καμμία φορά μᾶς πιάνουν καί τά μεράκια».»

Μετά τήν τράπεζα συναντῶ στήν αὐλή ἕνα μοναχό ἁγιορείτη, ὄχι τοῦ Μοναστηριοῦ, πού ἦταν παρών στήν Λειτουργία. Τόν χαιρέτησα καί μοῦ λέει:

–Βρέ, τί ἦταν αὐτό σήμερα! Τί ὡραία ψαλμωδία! Μᾶς ἀνέβασες στόν οὐρανό. Νιώσαμε κατάνυξη.

–Ὄχι ἐγώ, ὁ πατήρ τάδε, τοῦ εἶπα.

–Ποιός πατήρ τάδε. Ἐσύ, ἡ δική σου φωνή, καί μοῦ εἶπε καί διάφορα ἐπαινετικά λόγια.»

Τόν βάζω μετάνοια καί πάω νά φύγω. Ἔρχεται ὁ σατανᾶς δίπλα μου· τόν ἔβλεπα καί μοῦ λέει:

Θαυμαστές παρουσίες τοῦ Ἁγίου Νικολάου

Ο άγιος Νικόλαος, το ευλογημένο όνομα τού οποίου φέρω, αποδεικνύεται και προστάτης τής δικής μου οικογενείας. Γι' αυτό δύο μαρτυρίες θα αναφέρω εδώ, μία τής γιαγιάς μου και μία τής μητέρας μου:

Η γιαγιά μου Θεοδότη Σεκερτζόγλου γεννήθηκε στην Ισπάρτα τής Μικράς Ασίας και έμεινε εκεί ως την ανταλλαγή πληθυσμών το 1922, όταν ήλθε εδώ στην Ελλάδα ως πρόσφυγας. Συχνά λοιπόν, μεταξύ άλλων θαυμάτων αγίων που είχε βιώσει στην πατρίδα της, διηγόταν πώς όταν ήταν μικρή, μια μέρα που έπαιζε κοντά στον τοπικό Ορθόδοξο Ναό, είδε να ανοίγει ο ουρανός πάνω από τον Ναό, και να εμφανίζεται ο άγιος Νικόλαος, όπως τον έβλεπε στις άγιες εικόνες. Έτρεξε και φώναξε τη μητέρα της, η οποία μέχρι να πάει εκεί, το όραμα είχε τελειώσει.

Δεκαετίες αργότερα, η Στυλιανή Μαυρομάγουλου, μητέρα τού γράφοντος και κόρη τής προαναφερθείσας Θεοδότης, κάπου στη δεκαετία τού 1950, βρισκόταν στο κρεβάτι με nευρική aνορεξία, αποστεωμένη και ετοιμοθάνατη, αδυνατώντας να φάει οτιδήποτε για τρεις μήνες. Και ζούσε μόνο από το χαμομήλι που τής έβαζε η μητέρα της στο έντερο ως υποκλυσμό, επειδή αγράμματη όπως ήταν η γιαγιά μου, δεν μπορούσε να καταλάβει ότι αφού δεν έτρωγε η κόρη της, δεν ήταν δυνατόν και να ενεργηθεί! Αυτό όμως αποδείχθηκε σωτήριο για τη μητέρα μου και τη συντήρησε χωρίς καθόλου τροφή για τρεις μήνες.

Κάποια μέρα, και καθώς η μητέρα μου για πρώτη φορά ένιωσε πως πλησιάζει το τέλος της, και αισθάνθηκε μέσα της "να σβήνει", και μη αντέχοντας αυτό το αίσθημα, παραδόθηκε στον θάνατο με τη σκέψη:

Οὔτε μία ὥρα τό ἀντισυνταγματικό βιβλίο στήν τάξη

Ούτε μία ώρα το αντισυνταγματικό βιβλίο στην τάξη

Χαράλαμπου Άνδραλη, δικηγόρου

Οι δύο προηγούμενοι υπουργοί παιδείας, κύριοι Φίλης και Γαβρόγλου, με έντονη πικρία μετά και τις αποφάσεις του ΣτΕ που ακυρώνουν εκ νέου τα προγράμματά τους, μίλησαν πάλι για σκοταδισμό και οπισθοχώρηση, τα χιλιοειπωμένα συνθήματα που καλύπτουν την ένδεια των επιχειρημάτων τους.

Βεβαίως ο κ. Γαβρόγλου, καμία μεταμέλεια δεν έδειξε για την απάτη των «νέων» προγραμμάτων. Με τον κομπιναδόρικο τρόπο της αλλαγής αριθμού πρωτοκόλλου στα ίδια προγράμματα, προσπάθησε να υπερβεί τις αποφάσεις της Δικαιοσύνης, επιδεικνύοντας ασέβεια στη διάκριση των εξουσιών, κατά την τακτική των δικτατορικών καθεστώτων του υπαρκτού σοσιαλισμού.

Η σημερινή ηγεσία του Υπουργείου «μελετάει» ακόμα τις αποφάσεις του ΣτΕ, τις οποίες η υπουργός είχε μελετήσει ενδελεχώς όταν ήταν στην αντιπολίτευση, αναγνωρίζοντας τότε ότι το πολυθρησκειακό μάθημα θρησκευτικών έχει κριθεί αντισυνταγματικό. Τότε ζητούσε, ορθώς, την τήρηση της νομιμότητας. Όμως, όπως φαίνεται με την επιλογή των προσώπων στις θέσεις «κλειδιά», θα επιχειρηθεί εκ νέου, εκ μέρους των συντακτών των παράνομων προγραμμάτων, να υπάρξει κάποια νέα μεθόδευση για υπέρβαση των δικαστικών αποφάσεων.

«Ὅποιος δέν δέχτηκε μέσα του τή βασιλεία τοῦ Θεοῦ δέν μπορεῖ νά ἀναγνωρίσει τόν ἀντίχριστο.. Θά βρεθεῖ τελείως ἀπροετοίμαστος»

Πριν εμφανισθεί το κακό δημόσια, εμφανίζεται μέσα στα άτομα όταν αυτά νικηθούν από κάποιο πάθος. Τον τρόπο εξηγεί περιληπτικά ο άγιος Μάξιμος ο Ομολογητής:

«Από τα υποβόσκοντα στην ψυχή πάθη, παίρνουν οι δαίμονες τις αφορμές να κινήσουν μέσα μας τους εμπαθείς λογισμούς. Κατόπιν δι’ αυτών πολεμούντες τον νου, τον εκβιάζουν να έλθει σε συγκατάθεση της αμαρτίας. Μετά δε την ήττα του, τον οδηγούν στην κατά διάνοιαν αμαρτία. 

Όταν και αυτή συντελεσθεί, τον φέρουν λοιπόν αιχμάλωτο στην πράξη (της αμαρτίας). Μετά δε από αυτήν, οι (δαίμονες) ερημώσαντες την ψυχή (από τη χάρη του Θεού) διά των (κακών) λογισμών, μαζί με αυτούς αποχωρούν. Μένει δε στον νου μόνο το είδωλο της αμαρτίας, για το οποίο λέει ο Κύριος: Όταν δείτε το βδέλυγμα της ερημώσεως να στέκεται σε τόπο άγιο, ο αναγινώσκων ας εννοήσει».

Και εξηγεί ο άγιος Μάξιμος: «Τόπος άγιος και ναός Θεού ο νους (νοερό της ψυχής) υπάρχει του ανθρώπου, μέσω του οποίου διά των εμπαθών λογισμών οι δαίμονες αφού ερήμωσαν (όλη) την ψυχή, έστησαν το είδωλο της αμαρτίας. Ότι δε και ιστορικώς ήδη αυτά έγιναν, ουδείς αμφιβάλλει, όπως νομίζω, από όσους έχουν διαβάσει τα έργα του (Ιουδαίου ιστορικού) Ιωσήππου. Πλην όμως, λένε κάποιοι (από τους Πατέρες ερμηνευτές) ότι και επί του Αντιχρίστου θα γίνουν αυτά».

Μαζί μέ τήν ἐργασία χρειάζεται καί ἡ προσευχή γιά νά προοδεύει ἀληθινά καί ἡ ἐργασία καί ὁ ἄνθρωπος

Κάποτε ένας γέρο βαρκάρης πήγαινε βόλτα με την βάρκα του έναν νεαρό. Στο ένα κουπί είχε γραμμένη τη λέξη προσευχή και στο άλλο τη λέξη εργασία.

Ο νέος το πρόσεξε αυτό και χαμογέλασε ειρωνικά.

Παππού, του λέγει, πηγαίνεις πολύ αργά. Όποιος εργάζεται δεν έχει ανάγκη να προσεύχεται.

Ο Γέρων δεν του απάντησε.

Ψηφιδωτή παράσταση παγωνιῶν μέσα σέ σχέδιο σταυροῦ

Ψηφιδωτή παράσταση παγωνιών μέσα σε σχέδιο σταυρού, λεπτομέρεια ενός μεγάλου μεγέθους ψηφιδωτού (300 τμ) από την εκκλησία των Αγίων Μαρτύρων του 442/447. 

Βρέθηκε στην πόλη Taybat al-Imam της βόρειας Συρίας, 18 χλμ ΒΔ της Χάμα. 

Ἐκεῖνος πού θέλει νά σωθεῖ εἶναι πάντα μάρτυρας...

Ἐκεῖνος πού θέλει νά σωθεῖ εἶναι πάντα μάρτυρας, γιατί ὑποφέρει ἀπό ἐπίθεση ἀπό τόν κόσμο, τή σάρκα, τόν διάβολο.Ἡγούμενος Σάββας (Ostapenko).

https://apantaortodoxias.blogspot.com/2019/08/ostapenko.html

30 Σεπτεμβρίου. Γρηγορίου ἱερομάρτυρος, ἐπισκόπου τῆς Μεγάλης Ἀρμενίας, τοῦ φωτιστοῦ. Ἁγιογραφικό ἀνάγνωσμα.

ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΟ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ. Ἡμέρας. Δευτ. ις΄ ἑβδ. ἐπιστ. (Γαλ. δ΄ 26 - ε΄ 10).

Γαλ. 4,26           ἡ δὲ ἄνω Ἱερουσαλὴμ ἐλευθέρα ἐστίν, ἥτις ἐστὶ μήτηρ πάντων ἡμῶν.

Γαλ. 4,26                  Η δε επουράνιος Ιερουσαλήμ είναι ελευθέρα. Αυτή ακριβώς είναι η μητέρα όλων ημών των Χριστιανών.

Ἡ ἀλήθεια γιά τήν νέα ἐποχή, 1ο μέρος, 14-6-2009, Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου

Ἡ ἀλήθεια γιά τήν νέα ἐποχή, 1ο μέρος, 14-6-2009, Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου http://hristospanagia3.blogspot.gr, http://hristospanagia.gr καί τό νέο ἱστολόγιο http://agiapsychanalysi.blogspot.gr

Ἁγίου Ἰουστίνου Πόποβιτς: Κεφάλαια Ἀσκητικά καί Θεολογικά

Ποῦ εἶναι ὁ Χριστὸς τῆς Εὐρώπης; Ποῦ θὰ γεννηθῆ ὁ Χριστός; Μήπως στὴν ἀτσαλένια κονίστρα ποὺ γεννήθηκε τὸ γερμανικὸ βρέφος, ὁ εὐρωπαϊκὸς πόλεμος; Χριστιανισμοὶ ἐδῶ, χριστιανισμοὶ ἐκεῖ, στὴν ἔρημο καὶ στὶς πόλεις, στὰ κανόνια καὶ στοὺς φόνους, μὰ ὁ Χριστὸς πουθενά: 

«Ὅτι ἦραν τὸν Κύριον μου καὶ οὐκ οἶδα ποῦ ἔθηκαν αὐτόν» (Ἰω. 20, 13). Ἦρθαν πολλοὶ μὲ τὸ ἔνδυμα τοῦ Χριστοῦ ἐπάνω τους καὶ τὸν λύκο μέσα τους. Ἦρθαν πολλοὶ μὲ τὸ ὄνομα τοῦ Χριστοῦ λέγοντας: «Ἐγὼ εἰμὶ ὁ Χριστός», μὰ διέκρινα πὼς ἀγάπη Χριστοῦ δὲν εἶχαν μέσα τους…

Τροφή μου εἶναι τὰ βιβλία, γράμματα τρώω – μὲ τὰ γράμματα τρέφομαι. Βιβλιοφάγος καὶ γραμματοφάγος, γιὰ αὐτὸ εἶμαι μονίμως πεινασμένος καὶ διψασμένος. Σὰν νὰ μοῦ ἔχουν πέσει τὰ αὐτιὰ καὶ δὲν ἀκούω τοὺς λόγους Ἐκείνου: «Ἐμὸν βρῶμά ἐστιν, ἵνα ποιῶ τὸ θέλημα τοῦ πέμψαντός με» (Ἰω. 4, 34). Τὸ γράμμα ἀποκτείνει, τὸ πνεῦμα ζωοποιεῖ. Ὅλη ἡ σοφία τοῦ ἀνθρώπου καὶ ὅλη ἡ ἐπιστήμη δὲν εἶναι τάχα ἕνα κομποσκοίνι ἀπὸ γράμματα; Ὁ ἄνθρωπος ἔγινε γραμματισμένος, ἔγινε ὅλος ἕνα ἀλφάβητο καὶ νομίζει πὼς ἔγινε τὸ ἀλφάβητο ὅλου τοῦ κόσμου καὶ τοῦ Θεοῦ. Ὁ πολιτισμός μας γεννήθηκε μέσα στὰ τυπογραφεῖα, καὶ κάθε τί τὸ πολιτισμένο ὑποκλίνεται μπροστὰ στὰ γράμματα, σὲ αὐτὰ τὰ λεπτεπίλεπτα εἴδωλα. Ἔτσι, τὰ γράμματα ἔγιναν ὁ θησαυρὸς καὶ οἱ ἐκτιμητὲς κάθε ἀξίας. Ἀκόμα καὶ ὁ Θεὸς ἄρχισε νὰ ἐκτυπώνεται ἀφοῦ ἔπαψε νὰ βιώνεται καὶ νὰ ἐπιβιώνη. Τὰ τυπογραφεῖα μεταμορφώθηκαν σὲ ναούς, σὲ βασίλεια τῶν γραμμάτων· αὐτὸς εἶναι ὁ πολιτισμός μας. Βασίλευσε τὸ γράμμα καὶ σήμερα σκοτώνει τὴν Εὐρώπη, ἀφοῦ «τὸ γράμμα ἀποκτέννει, τὸ δὲ πνεῦμα ζωοποιεῖ» (Β΄ Κορ. 3, 6).

Ἡ ἁμαρτία εἶναι τὸ μόνο παρὰ φύσιν μέσα στὴν φύση καὶ μαζί της ὁ θάνατος καὶ ὁ διάβολος. Ἡ τριάδα αὐτὴ εἶναι τὸ μοναδικὸ ἀφύσικο πρᾶγμα μέσα στὴν φύση τοῦ Θεοῦ, τὸ μόνο ἐνάντιο στὴν φύση. Ἐδῶ τὸ ἀφύσικο αὐτοανακηρύχθηκε σὲ φυσικό. Ἐπιπλέον, ὁ θάνατος ἀνακηρύχτηκε σὲ ζωὴ καὶ ὁ διάβολος ἀνακηρύχτηκε σὲ Θεό.

Ὅταν μπαίνω σὲ αἴθουσα δίχως εἰκόνα, μοῦ μοιάζει τυφλή, ἀπρόσωπη, δίχως παράθυρο στὸν οὐρανό.

Ἡ προσευχὴ εἶναι πρόσφορο ζυμωμένο ἀπὸ δάκρυα καὶ καρδιά.

Ἡ δύναμη τοῦ κομποσχοινιοῦ καί τῆς εὐχῆς (Διήγηση Ἁγίου Παϊσίου)

~ Κάποτε, ένας Αγιοπαυλίτης Μοναχός είχε πάει στον Άγιο Γεράσιμο στην Κεφαλλονιά. Την ώρα της Θείας Λειτουργίας έμεινε μέσα στο Ιερό και έκανε κομποσχοίνι – έλεγε νοερώς την ευχή «Κύριε Ιησού Χριστέ, Υιέ του Θεού, ελέησον ημάς» – ενώ έξω έψαλλαν. Είχαν φέρει δε στην Εκκλησία και έναν δαιμονισμένο, για να θεραπευθεί από τον Άγιο Γεράσιμο.

Ενώ λοιπόν έλεγε την ευχή ο Μοναχός μέσα από το Ιερό. το δαιμόνιο έξω καιγόταν και φώναζε:

– Μη τραβάς αυτό το σχοινί, ρε καλόγηρε, γιατί με καίει.

Το άκουσε αυτό και ο Ιερεύς και λέει στον Μοναχό:

– Κάνε, αδελφέ μου, κομποσχοίνι, όσο μπορείς, για να ελευθερωθεί το πλάσμα του Θεού από τον δαίμονα.

Τότε ο δαίμονας οργισμένος φώναξε:

«Μή προσκυνήσεις ποτέ ξανά αὐτήν τήν εἰκόνα κι ἐγώ…»

Υπήρχε κάποιος ασκητής, αφηγείται ο Αββάς Αϊλιώτης, έγκλειστος που δοκιμαζόταν χρόνια πολλά από το δαιμόνιο της πορνείας.

Κάποτε ο Γέροντας είπε στον διάβολο: «Γιατί με πολεμάς με τόσο μίσος;

Φύγε από δω, άφησέ με ήσυχο, γέρασες πιά μαζί μου».

Τότε το δαιμόνιο του είπε:

«Ορκίσου μου ότι δεν θα πείς πουθενά αυτό που θα σού πω και δεν θα σε ξαναπολεμήσω». Ο Γέροντας ορκίστηκε.

Τότε ο δαίμονας του λέει:

ΣτΕ ἢ Σόρος;

Γράφει ὁ Χαράλαμπος Μηνάογλου

Τὸ ἐρώτημα πλέον τίθεται ὠμὰ καὶ ξεκάθαρα: τὸ ἑλληνικὸ κράτος ὑπακούει στοὺς νόμους καὶ τὴν δικαιοσύνη πού τὸ ἴδιο ἔχει θεσπίσει ἢ στὶς ἀρχὲς τοῦ ἱδρύματος Σόρος; Πολὺ φοβοῦμαι ὅτι ἰσχύει τὸ δεύτερο. Δηλαδὴ ὅτι οἱ ἀποφάσεις τῶν δικαστηρίων στὴν Ἑλλάδα γίνονται σεβαστὲς καὶ ἐφαρμόζονται μόνον ἐφόσον συμπίπτουν μὲ τὶς ἀρχὲς τῆς Νέας Τάξης τοῦ ΝΑΤΟ καὶ τοῦ Σόρος. Ὅταν ὅμως τύχει, ἀπὸ λάθος θές, ἀπὸ κακιὰ στιγμή, ἀπὸ τὴν τελευταία ρανίδα συνειδήσεως ποὺ ἔχει ἀπομείνει σὲ κάποιους δικαστὲς καὶ οἱ ἀποφάσεις δὲν συνάδουν μὲ τὶς ἀρχὲς τῶν ἀρχόντων τοῦ κόσμου τούτου, τότε τόσο τὸ χειρότερο γιὰ τὶς ἀποφάσεις: θὰ μείνουν ἀνεφάρμοστες. Γιά νὰ θυμηθοῦμε καλύτερα τὰ πράγματα, ἴδια ἀπόφαση εἶχε ἐκδώσει καὶ πρὸ διετίας περίπου τὸ ΣΤΕ ἀκυρώνοντας τὰ καμπαλιστικὰ θρησκευτικά τοῦ Φίλη. Τότε ὁ ντονμέδικης συνείδησης διάδοχός του τί εἶχε κάνει; Εἶχε μήπως ἐφαρμόσει τὴν ἀπόφαση; Ὄχι, βέβαια! Εἶχε βάλει τὰ ἴδια βιβλία, τὴν ἴδια προερχόμενη ἀπὸ τὴν καμπαλιστικὴ θεολογία ὕλη, σὲ ἄλλο ἀριθμὸ ΦΕΚ καὶ μὲ αὐτὸ τὸ νομικὸ τερτίπι ἐπέβαλε ξανὰ τὴν διδασκαλία τῶν θρησκευτικῶν ποὺ ἀπαγόρευε τὸ ΣΤΕ. Σήμερα λοιπὸν τὸ ΣΤΕ γιὰ δεύτερη φορὰ ἀπαγορεύει τὴν διδασκαλία αὐτῶν τῶν θρησκευτικῶν. Καὶ τί ἔγινε; 

Ἐνημέρωση ἀπό τό ἱστολόγιο http:// hristospanagia3.blogspot.gr γιά τίς 25-9-2019 ἕως 27-9-2019.

 

Ἀγαπητοί ἐν Χριστῷ Πατέρες καί ἀδελφοί 

Δόξα τῇ Ἁγίᾳ καί ὁμουσίῳ καί ζωοποιῷ καί ἀδιαιρέτῳ Τριάδι πάντοτε νῦν καί ἀεί καί εἰς τούς αἰῶνας τῶν αἰώνων

Εἴθε ὁ Πανάγιος Τριαδικός Θεός μας, ὁ Πατήρ, ὁ Υἱός καί τό Ἅγιον Πνεῦμα, νά εὐλογεῖ τήν ζωή μας.

Εἴθε καί ἐμεῖς νά δεχόμαστε τήν εὐλογία Του ζώντας μέ μετάνοια, ταπείνωση, ἀγάπη, ἀδιάλειπτη προσευχή, κατά Χριστόν ἄσκηση καί τακτική συμμετοχή στά Ἅγια Μυστήρια. 

Λαμβάνετε αὐτό τό μήνυμα ὡς ἐνημέρωση ἀπό τό ἱστολόγιο 

http://hristospanagia3.blogspot.gr καί τό νέο ἱστολόγιο http://agiapsychanalysi.blogspot.gr γιά τίς 25-9-2019 ἕως 27-9-2019

1) Ἐνημέρωση ἀπό τό ἱστολόγιο: http://hristospanagia3.blogspot.gr

▼  2019 (2961)

• ▼  Σεπτεμβρίου (302)
  • ▼  27 Σεπ (12)
    • Ἡ ὑπομονή στίς θλίψεις ὡς ὅρος τελειότητας τοῦ χρι...
    • Κυριακή Β Λουκᾶ. Ὁ Ἱερός Χρυσοστόμος γιά τήν ἐντολ...
    • Ἐνημέρωση ἀπό τό ἱστολόγιο http:// hristospanagia3...
    • Σοφά Λόγια ...
    • Ἡ ἀμετανόητη γυναίκα!
    • Ἡ κανονικὴ Ἐκκλησία τῆς Οὐκρανίας τοῦ Μητροπολίτου...
    • Κυριακή Β Λουκᾶ.Ἑρμηνεία τοῦ Ἱεροῦ Χρυσοστόμου στή...
    • Μητροπολίτης Ἠλείας Γερμανὸς: Ὁ Οἰκουμενισμὸς εἶνα...
    • Ἡ Παλαιά Διαθήκη ἐναντίον τοῦ Σιωνισμοῦ

Κυριακή Β Λουκᾶ:«Ἡ χρηστότης».π. Ἀθανάσιος Μυτιληναῖος

ΚΥΡΙΑΚΗ Β΄ΛΟΥΚΑ[:Λουκά 6,31-36]

Απομαγνητοφωνημένη ομιλία μακαριστού γέροντος Αθανασίου Μυτιληναίου 

σχετικά με την ευαγγελική περικοπή της Κυριακής Β΄ Λουκά με θέμα:

«Η ΧΡΗΣΤΟΤΗΣ»

[εκφωνήθηκε στην Ιερά Μονή Κομνηνείου Λαρίσης στις 1-10-1989]

Ακούσαμε, σήμερα, αγαπητοί μου, στην ευαγγελική περικοπή, που είναι ένα απόσπασμα από την επί του Όρους ομιλία του Κυρίου μας, τον χρυσό κανόνα συμπεριφοράς προς τον πλησίον.

Είπε ο Κύριος: «Καὶ καθὼς θέλετε ἵνα ποιῶσιν ὑμῖν οἱ ἄνθρωποι, καὶ ὑμεῖς ποιεῖτε αὐτοῖς ὁμοίως». Πώς θέλετε να σας συμπεριφέρονται; Κατά τον ίδιο τρόπο και εσείς να συμπεριφέρεστε προς τους άλλους ανθρώπους. Και όπως ερμηνεύει ο Θεοφύλακτος: «Ὃ ἐάν θέλῃς σύ ἐπί σεαυτοῦ, τοῦτο ἒνδειξε καί τοῖς ἑτέροις». Ό,τι θέλεις να συμβεί στον εαυτό σου, αυτό να δείξεις και στους άλλους. Και συμπληρώνει ο αυτός πατήρ: «Ὁρᾶς νόμον ἒμφυτον ἐν ταῖς καρδίαις ἡμῶν ἐγγεγραμμένον;». «Βλέπεις», λέγει, «έμφυτο νόμο στις καρδιές μας;» 

Γιατί; Γιατί το κριτήριο του πώς να σταθείς απέναντι στους άλλους, είναι ο εαυτός σου. Δεν θέλω να μου το κάνουν αυτό. Δεν θα το κάνω κι εγώ. Θέλω να μου κάνουν αυτό. Να μ’ αγαπούν· θα αγαπώ και εγώ. Δεν θέλω να με κουτσομπολεύουν· δεν θα κουτσομπολεύω και εγώ. Δηλαδή βλέπει κανείς μία λογική και φυσική συνέπεια, ηθική συνέπεια. Δηλαδή με άλλα λόγια κριτήριο είναι ο εαυτός μας. Όπως ακόμα και εκείνη η λεγομένη δευτέρα εντολή, που μαζί με την πρώτη: «ἀγαπήσεις Κύριον τόν Θεόν σου» κ.λπ. και που λέγει αυτή η δευτέρα «ἀγαπήσεις τόν πλησίον σου ὡς σεαυτόν» κι εδώ έχομε το κριτήριο του εαυτού μας. Τι λέγει; Θα αγαπήσεις τον πλησίον σου, όπως αγαπάς τον εαυτό σου. Οπότε, εάν δεν αγαπάς τον εαυτό σου, δεν μπορείς να αγαπάς τον άλλον. Εάν αγαπάς τον εαυτό σου νοσηρά, τότε νοσηρά θα αγαπάς και τον άλλον. Εάν αγαπάς τον εαυτό σου ορθά και υγιώς, σωστά, όπως πρέπει, τότε θα αγαπάς όπως πρέπει και τον αδελφό σου, και τον πλησίον σου. Μ’ άλλα λόγια, αντιλαμβάνεστε ότι ακραία περίπτωση, ακροτάτη και κορυφαία περίπτωση είναι να θέλω να σωθώ, τη σωτηρία μου. Άρα, τι θα πει «αγαπώ τον πλησίον μου»; Αφού εγώ επιθυμώ να σωθώ, τότε θα πρέπει να αγαπώ τον άλλον στον βαθμό να σωθεί. Θα ήθελα να δείτε δηλαδή ότι εδώ έχομε το κριτήριο του εαυτού μας. Γι' αυτό θα πρέπει ο εαυτός μας να είναι σε καλή κατάσταση, για να αποτελεί ένα σωστό κριτήριο.

Ἡ ἀξία τοῦ θυμιάματος

Η ΑΞΙΑ ΤΟΥ ΘΥΜΙΑΜΑΤΟΣ.

Το θυμίαμα έχει ευλογία, έχει χάρη, έχει δύναμη εναντίον των δαιμόνων, θυμίαμα λοιπόν και θυμιατό, θυμιατήρι πως το λέτε… εκεί στο εικονοστάσι, πλάι στο καντήλι. Δεν πρέπει να το παίρνει μόνο η γιαγιά, και η μαμά και ο πατέρας και το παιδί.

Κατά την ώρα της Προσευχής, πρωί και βράδυ και μεσημέρι όταν υπάρχει ένταση στο σπίτι. Και το σπίτι αλλάζει ατμόσφαιρα, αλλάζει χρώμα, γίνεται ευωδιαστό, σοβαρό, γαλήνιο, αγαπητό, οι ψυχές ξανά αδελφωμένες.

Ενθυμούμαι κάποιο παιδί, παιδάκι 14 χρονών ήταν, 15 ήταν, αυτή ήταν ακριβώς η ηλικία του, όταν έβλεπε τους γονείς του να τσακώνονται πήγαινε αμέσως και άναβε θυμίαμα και τους θυμιάτιζε. Θυμιάτιζε το μπαμπά και τη μαμά!

Χριστιανός εἶναι ἡ ἀπομίμηση τοῦ Χριστοῦ

"Χριστιανός είναι η απομίμησις του Χριστού, όσο είναι δυνατόν στον άνθρωπο, και στα λόγια και στα έργα και στην σκέψι. Πιστεύει δε ορθά και αλάνθαστα στην Αγία Τριάδα.".

"Χριστιανὸς ἐστιν, μίμημα Χριστοῦ

κατὰ τὸ δυνατὸν ἀνθρώπων, λόγοις 

καὶ ἔργοις καὶ ἐννοίᾳ εἰς τὴν Ἁγίαν 

Τριάδα ὀρθῶς, καὶ ἀμέμπτως πιστεύων". 

Εἷπε γέρων...

ΕΙΠΕ ΓΕΡΩΝ. Δεν χρειάζεται να ανησυχείτε για να κρατάτε τα πάντα υπό έλεγχο. Ο Θεός κυβερνά. Απλά πρέπει να μάθετε να τον εμπιστεύεστε σε εκείνες τις στιγμές που η κυβέρνησή Του δεν είναι προφανής.

https://apantaortodoxias.blogspot.com/2019/08/blog-post_433.html

29 Σεπτεμβρίου. ♰ ΚΥΡΙΑΚΗ ΙΕ´ (Β´ ΛΟΥΚΑ). Κυριακοῦ ὁσίου. Ἁγιογραφικό ἀνάγνωσμα.

ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΟ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ. Κυρ. ιε΄ ἐπιστ. (Β´ Κορ. δ´ 6 - 15).

Β Κορ. 4,6          ὅτι ὁ Θεὸς ὁ εἰπὼν ἐκ σκότους φῶς λάμψαι, ὃς ἔλαμψεν ἐν ταῖς καρδίαις ἡμῶν πρὸς φωτισμὸν τῆς γνώσεως τῆς δόξης τοῦ Θεοῦ ἐν προσώπῳ Ἰησοῦ Χριστοῦ. 

Β Κορ. 4,6                Και τούτο, διότι ο Θεός, ο οποίος κατά τους χρόνους της δημιουργίας διέταξε να λάμψη φως αντί του σκότους που υπήρχε τότε, αυτός έλαμψεν εις τας καρδίας μας και τας εφώτισεν, όχι μόνον δια να γνωρίσωμεν ημείς, αλλά δια να μεταδώσωμεν και στους άλλους φωτεινήν και καθαράν την γνώσιν της δόξης του Θεού, η οποία δόξα εφανερώθη δια του Ιησού Χριστού. 

Μελέτη εἰς τήν Ἀνάστασιν τοῦ Κυρίου, 16-4-2010, Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου

Μελέτη εἰς τήν Ἀνάστασιν τοῦ Κυρίου, Ἁγίου Νικοδήμου τοῦ Ἁγιορείτου, 16-4-2010, Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου http://hristospanagia3.blogspot.gr, http://hristospanagia.gr καί τό νέο ἱστολόγιο http://agiapsychanalysi.blogspot.gr

Κυριακή Β Λουκᾶ. Ὁ Ἱερός Χρυσοστόμος γιά τήν ἐντολή τῆς ἀγάπης πρός τόν πλησίον.Μέρος Δεύτερο

ΚΥΡΙΑΚΗ Β΄ΛΟΥΚΑ : Κατά Λουκάν Ευαγγέλιο, κεφ. στ΄, χωρία 31 έως 36

Ο ΙΕΡΟΣ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΝΤΟΛΗ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΠΛΗΣΙΟΝ

[Μέρος δεύτερο: υπομνηματισμός των χωρίων Ματθ. 5,42-48]

«Ἠκούσατε ὅτι ἐῤῥέθη, ἀγαπήσεις τὸν πλησίον σου καὶ μισήσεις τὸν ἐχθρόν σου. Ἐγὼ δὲ λέγω ὑμῖν, ἀγαπᾶτε τοὺς ἐχθροὺς ὑμῶν, εὐλογεῖτε τοὺς καταρωμένους ὑμᾶς, καλῶς ποιεῖτε τοῖς μισοῦσιν ὑμᾶς καὶ προσεύχεσθε ὑπὲρ τῶν ἐπηρεαζόντων ὑμᾶς καὶ διωκόντων ὑμᾶς. ὅπως γένησθε υἱοὶ τοῦ πατρὸς ὑμῶν τοῦ ἐν οὐρανοῖς, ὅτι τὸν ἥλιον αὐτοῦ ἀνατέλλει ἐπὶ πονηροὺς καὶ ἀγαθοὺς καὶ βρέχει ἐπὶ δικαίους καὶ ἀδίκους. (:Ακούσατε ότι έχει δοθεί η εντολή: ‘’Να αγαπάς τον πλησίον σου και να μισείς τον εχθρό σου”. Εγώ όμως σας λέω να αγαπάτε τους εχθρούς σας, να εύχεστε στον Θεό το καλό γι’ αυτούς που σας καταριούνται, να ευεργετείτε εκείνους που σας μισούν και να προσεύχεστε για χάρη εκείνων που σας μεταχειρίζονται υβριστικά και περιφρονητικά και σας καταδιώκουν άδικα, ακόμη κι όταν ο διωγμός τους αυτός σας γίνεται για τις θρησκευτικές σας πεποιθήσεις. Για να μοιάσετε έτσι και να γίνετε παιδιά του Πατέρα σας που είναι στους ουρανούς· διότι και Αυτός τον ήλιο, που είναι δικός Του, τον ανατέλλει χωρίς διακρίσεις σε πονηρούς και καλούς, και βρέχει τη βροχή Του σε δικαίους και αδίκους)»[Ματθ. 5,45].

Πρόσεξε ότι την κορωνίδα των αγαθών την άφησε τελευταία. Γι’ αυτό και μας διδάσκει όχι μόνο να συγκρατείται κανείς όταν ραπίζεται, αλλά να δίνει και τη δεξιά του σιαγόνα· κι όχι μόνο να δίνουμε μαζί με τον χιτώνα και το ιμάτιο, αλλά και να ακολουθούμε δύο μίλια όποιον μας αγγαρεύει για ένα, για να δεχτούμε με κάθε ευκολία την εντολή που είναι ανώτερη από αυτές. «Και τι είναι ανώτερο απ’ αυτές;», θα μπορούσε να ρωτήσει κάποιος. Το να μη θεωρείς ούτε εχθρό σου όποιον κάνει όλα αυτά εις βάρος σου· ή μάλλον και κάτι άλλο ανώτερο από αυτό: διότι δεν είπε: «Να μη μισήσεις», αλλά «Να αγαπήσεις». Δεν είπε: «Να μην αδικήσεις», αλλά «Να ευεργετήσεις».

Εάν όμως εξετάσει κανένας με προσοχή αυτά που ειπώθηκαν παραπάνω, θα βρει και σε αυτά τα ίδια να υπάρχει μια προσθήκη πολύ ανώτερή τους· γιατί δεν έδωσε εντολή απλά να αγαπούμε, αλλά και να προσευχόμαστε για τους εχθρούς μας. Είδατε πόσα σκαλοπάτια ανέβηκε και πώς μας έστησε στην ίδια την κορυφή της αρετής;

Ὁσία Παρασκευή τοῦ Σάρωφ: Στούς ἐπισκέπτες της συνήθιζε νά βάζει μπόλικη ζάχαρη στό τσάι τους ἄν πρόβλεπε κάτι κακό

Η Οσία Παρασκευή προέρχονταν από μια οικογένεια χωρικών από την επαρχία Ταμπώφ και το όνομά της ήταν Ειρήνη. Οι γονείς της την πάντρεψαν και έμεινε παντρεμένη για 15 χρόνια χωρίς να αποκτήσει παιδιά. 

Μετά το θάνατο του συζύγου της υπέφερε πολύ. Μετά από ένα ταξίδι της στο Κίεβο αποφάσισε να αφιερωθεί στο Θεό. Η κουρά της έγινε στο Κίεβο και πήρε το όνομα Παρασκευή. Έζησε για 30 χρόνια στο δάσος του Σαρώφ μέσα σε μια σπηλιά την οποία έσκαψε με τα χέρια της.

Από τότε ακόμη θεωρούνταν δια Χριστόν σαλή και επειδή είχε και το προορατικό χάρισμα πολλοί άνθρωποι ζητούσαν τη βοήθειά της και τις προσευχές της. Ο Θεός επέτρεψε να υποφέρει την ίδια δοκιμασία με τον Άγιο Σεραφείμ. Ληστές την χτύπησαν σκληρά και έφτασε κοντά στο θάνατό. Τα τελευταία χρόνια της ζωής της ζούσε κατά μακρά τακτικά διαστήματα στη Μονή του Ντιβέγεβο.

Είχε κάτι παιδικές κούκλες τις οποίες φρόντιζε σαν παιδιά της. Η Παρασκευή ήταν πάντοτε πολύ καθαρή, φορούσε καθαρά και ανοιχτόχρωμα ρούχα και μεριμνούσε να διατηρεί το κελί της σε άριστη κατάσταση, κάτι που δεν συμβαδίζει με το τυπικό των υπόλοιπων σαλών. Το κρεβάτι της το είχε στολισμένο με χοντρά μαξιλάρια και πολλές κούκλες και δεν το χρησιμοποιούσε σχεδόν ποτέ, αφού κοιμόταν ελάχιστα και ποτέ ξαπλωμένη.

Όταν έλεγε την Ευχή συνήθιζε να πλέκει κάλτσες, ενώ όταν έκοβε χόρτα με το δρεπάνι έκανε πολλές εδαφιαίες μετάνοιες.

Μία θεραπεία ζήτησα τοῦ π. Σίμωνος (Ἀρβανίτη), ἐκεῖνος μοῦ ἔκανε δύο!

Ο Γέροντας, Ιερομόναχος, π. Σίμων Αρβανίτης, (1901-1988).

Πριν από έξι με επτά χρόνια, ένα πολύ κοντινό συγγενικό μου πρόσωπο, λόγω χειρουργικής αφαίρεσης μεσοσπονδύλιου δίσκου στον αυχένα, δεν μπορούσε να στρίψει δεξιά το κεφάλι του. Μόνον ελάχιστα.

Είχε και πόνους στον αυχένα, μόλις έκανε προσπάθεια να στρίψει λίγο το κεφάλι του. Τον πονούσα και λυπόμουν κατάκαρδα που βασανιζόταν τόσο πολύ, νέος άνδρας.

Σε κάποια στιγμή έκανα ενδόμυχη ευχή προς τον Κύριο των Δυνάμεων και Τον παρεκάλεσα να λύσει αυτό το πιάσιμο του σβέρκου και να το μεταφέρει σε μένα. Την επομένη μέρα το θαύμα έγινε.

Ο άνθρωπός μου ξύπνησε κατά πολύ ελαφρύτερος και χωρίς πόνους, εγώ δε σηκώθηκα από την στρωμνή μου με μαγκωμένο τον σβέρκο.

Δεν μπορούσα να στρίψω το κεφάλι δεξιά, παρά μόνον λίγο. Το έλεος του Ιησού Χριστού δεν επέτρεψε να μου δοθεί και ο πόνος. Τα χρόνια πέρασαν, είχα συνηθίσει στο πρόβλημα μου αυτό.

Είχα λησμονήσει και τελείως την αιτία. Νόμιζα ότι είχαν πιάσει άλατα οι σπόνδυλοι του αυχένα. Λίγο περίεργο, γιατί η μνήμη μου λειτουργεί καλά.

Ωστόσο, φαίνεται ότι λειτούργησε ο πνευματικός νόμος που λέει: “Κάνε το καλό και ξέχασέ το”. Πριν κάμποσους μήνες από σήμερα ήλθα και πάλι σε σας, πάτερ Ζωσιμά, και με σταυρώσατε με τον σταυρό του γέροντος Σίμωνος και έγινα καλά. Γιατρεύτηκα από εκείνη την ώρα από σοβαρή ζημιά και στα δύο γόνατα από πέσιμο.

Ἡ Ἱερὰ Κοινότητα τοῦ Ἁγίου Ὅρους ζητᾶ τὴν ἀνάκληση τῶν προγραμμάτων Φίλη - Γαβρόγλου καὶ τῶν Φακέλων Μαθήματος!

Ἡ Ἱερὰ Κοινότητα τοῦ Ἁγίου Ὅρους - Ἄθω, ἀπέστειλε ἐπιστολὴ πρὸς τὴν Ὑπουργὸ Παιδείας κ. Νίκη Κεραμέως, μετὰ τὶς νέες ἀποφάσεις τοῦ Συμβουλίου τῆς Ἐπικρατείας γιὰ τὸ μάθημα τῶν Θρησκευτικῶν. Στὴν Ἐπιστολὴ τους οἱ Ἁγιορεῖτες Πατέρες ζητοῦν ἀπὸ τὴν Ὑπουργὸ νὰ ἀνακαλέσει τὰ ὑπάρχοντα προγράμματα σπουδῶν γιὰ τὸ μάθημα τῶν θρησκευτικῶν καὶ νὰ ἀποσυρθοῦν οἱ διανεμηθέντες Φάκελοι Μαθήματος Θρησκευτικῶν. 

Διαβάστε τὴν ἐπιστολὴ τῶν Ἁγιορειτῶν Πατέρων…

Κυριακή Β Λουκᾶ.Ἑρμηνεία τοῦ Ἱεροῦ Χρυσοστόμου στήν Ἀποστολική περικοπή ἀπό τή Β «Πρός Κορινθίους» ἐπιστολή τοῦ Ἀποστόλου Παύλου. Μέρος Τρίτο

ΚΥΡΙΑΚΗ Β΄ΛΟΥΚΑ: Προς Κορ.Β΄4,6-15

Ερμηνεία του Ιερού Χρυσοστόμου στην αποστολική περικοπή 

από τη Β΄«Προς Κορινθίους» επιστολή του αποστόλου Παύλου, κεφ.4,εδαφ. 6-18

[ΜΕΡΟΣ ΤΡΙΤΟ: υπομνηματισμός του εδαφίου Προς Κορ. Β΄ 4,18]

Επειδή λοιπόν τα βλεπόμενα είναι πρόσκαιρα, ενώ τα μη βλεπόμενα αιώνια, προς εκείνα ας έχουμε στραμμένο το βλέμμα μας. Καθόσον ποια απολογία θα μπορούσαμε να έχουμε, προτιμώντας τα πρόσκαιρα αντί των αιωνίων; Γιατί, και αν ακόμα το παρόν είναι ευχάριστο, ωστόσο δεν είναι αιώνιο· όμως το οδυνηρό αυτού είναι αιώνιο και ασυγχώρητο. Ποια λοιπόν απολογία θα έχουν εκείνοι που καταξιώθηκαν να λάβουν το άγιο Πνεύμα και να απολαύσουν τόση μεγάλη δωρεά, όταν μετά από όλα αυτά και προσηλώνονται στη γη και απορροφώνται από τα γήινα; Καθόσον ακούω πολλούς που λέγουν αυτά τα άξια για γέλια, λόγια: «δώσε μου τη σημερινή μέρα, και πάρε εσύ την αυριανή». «Γιατί», όπως λένε, «αν τα εκεί είναι τέτοια που λέτε εσείς, θα συμβεί τότε ένα και ένα, αν όμως δεν υπάρχει το εκεί, τότε θα είναι δύο έναντι κανενός». 

Τι πιο απρεπές υπάρχει από αυτά τα λόγια; Τι πιο ανόητο; Εμείς μιλάμε για τον ουρανό και τα απόρρητα εκείνα αγαθά, και εσύ μας παρουσιάζεις τα των ιπποδρομίων και δεν ντρέπεσαι ούτε πας να κρυφτείς από ντροπή λέγοντας τέτοια λόγια, που είναι λόγια των παραφρόνων; Δεν κοκκινίζεις από ντροπή με το να είσαι τόσο πολύ προσηλωμένος στα παρόντα; Δε θα σταματήσεις να παραφρονείς και να μωρολογείς, λέγοντας ανοησίες και στη νεότητά σου; Και το να τα λέγουν αυτά οι ειδωλολάτρες, δεν είναι καθόλου απορίας άξιο, το να λέγουν όμως πιστοί άνθρωποι τέτοιες ανοησίες, ποια συγνώμη έχει αυτό; Έχεις δηλαδή εξ ολοκλήρου υποψίες για τις αθάνατες εκείνες ελπίδες; Εξ ολοκλήρου νομίζεις ότι αυτά είναι αμφίβολα; Και πώς αυτά θα είναι άξια συγνώμης; 

«Και ποιος», λέγει κάποιος άλλος, «ήρθε και μας τα είπε τα εκεί;». Από τους ανθρώπους κανένας, αλλά αυτά τα είπε ο Θεός, που είναι ο πιο αξιόπιστος από όλους. Αλλά δε βλέπεις τα εκεί; Ούτε τον Θεό βλέπεις· άραγε λοιπόν δε θα πιστέψεις ότι υπάρχει Θεός, επειδή δεν Τον βλέπεις; «Το πιστεύω», λέγει, «και μάλιστα υπερβολικά».

Ἡ γνησιότητα τῆς πνευματικῆς μας ζωής φαίνεται στό παράδειγμά μας.

Όταν ξεκινούμε στην πνευματική ζωή, αρνούμεθα μερικά άσχημα πράγματα, μπαίνουμε στην μετάνοια, μας χαίρεται ο πνευματικός μας , μας χαίρονται οι γύρω, χαιρόμαστε και εμείς τον εαυτό μας. Μας χαίρεται και ο Θεός.

Όταν όμως λίγο παλιώσουμε, περάσουν 6 μήνες, 1 χρόνος. . Τότε δεν διορθωνόμαστε πια, παθαίνουμε ένα είδος στατικότητος και έχουμε μείνει μόνο σε κάποια εξωτερικά πράγματα. Στο να τρέξουμε να ακούσουμε λόγο Θεού, να τρέξουμε στις αγρυπνίες (να πάμε μάλιστα πρώτοι να πιάσουμε και την καλύτερη θέση) και τα λοιπά.

Βέβαια είναι πολύ πολύ σημαντικά όλα αυτά και ειδικά όπου μαθαίνουμε πως ακούγεται Ορθόδοξος λόγος Θεού, να έχουμε την λαχτάρα και την φροντίδα για την αγάπη του Κυρίου να πηγαίνουμε.

Δέν ὑπάρχει μεγαλύτερη κατάρα, ἀπό τό νά ξεχωρίζει ὁ ἄνθρωπος τόν ἑαυτόν ἀπό τόν Χριστόν!

Ο Ἱεροκήρυκας Δημήτριος Παναγόπουλος αναφέρεται σε αυτούς που εκκλησιάζονται,αλλά ποτέ δεν κοινωνούν χρησιμοποιώντας διάφορες δικαιολογίες.Και δυστυχώς είναι πολλοί...

«Ο άνθρωπος που δεν κοινωνεί, είναι αντίχριστος. Δεν υπάρχει μεγαλύτερη κατάρα, από το να ξεχωρίζει ο άνθρωπος τον εαυτόν από τον Χριστόν!

Ταπεινολογίες ακούω:

ΕΡΩΤΗΣΗ: Ποῦ εἶναι ὁ Θεός;

ΕΡΩΤΗΣΗ: Ποῦ εἶναι ὁ Θεός;
ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Ἐκεῖ ποὺ Τὸν ἄφησες. Πήγαινε ΕΚΕΙ καὶ σὲ περιμένει νὰ βαδίσετε πλέον μαζί.


https://apantaortodoxias.blogspot.com/2019/09/blog-post_2.html

28 Σεπτεμβρίου. Χαρίτωνος ὁμολογητοῦ. Ἁγιογραφικό ἀνάγνωσμα.

ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΟ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ. Ἡμέρας. Σαβ. ιε΄ ἑβδ. ἐπιστ. (Α´ Κορ. δ´ 17 - ε´ 5).

Α Κορ. 4,17        Διὰ τοῦτο ἔπεμψα ὑμῖν Τιμόθεον, ὅς ἐστι τέκνον μου ἀγαπητὸν καὶ πιστὸν ἐν Κυρίῳ, ὃς ὑμᾶς ἀναμνήσει τὰς ὁδούς μου τὰς ἐν Χριστῷ, καθὼς πανταχοῦ ἐν πάσῃ ἐκκλησίᾳ διδάσκω. 

Α Κορ. 4,17               Δια τούτο σας έστειλα τον Τιμόθεον, πνευματικόν μου τέκνον, αγαπητόν και πιστόν εν Κυρίω, ο οποίος και θα σας υπενθυμίση πως ζω, πως εγώ φέρομαι και εργάζομαι εν Χριστώ, καθώς επίσης και πως διδάσκω το Ευαγγέλιον του Κυρίου πανταχού εις κάθε Εκκλησίαν. 

Ἡ ὑπομονή στίς θλίψεις ὡς ὅρος τελειότητας τοῦ χριστιανοῦ, 11-2-2011, Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου

Ἡ ὑπομονή στίς θλίψεις ὡς ὅρος τελειότητας τοῦ χριστιανοῦ, 11-2-2011, Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου http://hristospanagia3.blogspot.gr, http://hristospanagia.gr καί τό νέο ἱστολόγιο http://agiapsychanalysi.blogspot.gr

Κυριακή Β Λουκᾶ. Ὁ Ἱερός Χρυσοστόμος γιά τήν ἐντολή τῆς ἀγάπης πρός τόν πλησίον.Μέρος πρῶτο

ΚΥΡΙΑΚΗ Β΄ΛΟΥΚΑ : Κατά Λουκάν Ευαγγέλιο, κεφ. στ΄, χωρία 31 έως 36

Ο ΙΕΡΟΣ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΝΤΟΛΗ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΠΛΗΣΙΟΝ

[Μέρος πρώτο: υπομνηματισμός των χωρίων Ματθ. 5,38-42]

«Ἠκούσατε ὅτι ἐῤῥέθη, ὀφθαλμὸν ἀντὶ ὀφθαλμοῦ καὶ ὀδόντα ἀντὶ ὀδόντος·Ἐγὼ δὲ λέγω ὑμῖν μὴ ἀντιστῆναι τῷ πονηρῷ· ἀλλ᾿ ὅστις σε ῥαπίσει ἐπὶ τὴν δεξιὰν σιαγόνα, στρέψον αὐτῷ καὶ τὴν ἄλλην·καὶ τῷ θέλοντί σοι κριθῆναι καὶ τὸν χιτῶνά σου λαβεῖν, ἄφες αὐτῷ καὶ τὸ ἱμάτιον(:Ακούσατε ότι έχει λεχθεί: ‘’Εκείνος που πλήγωσε και τραυμάτισε κάποιον πρέπει να δώσει ένα μάτι του για το μάτι που έβλαψε, και ένα δόντι του για το δόντι που έσπασε ή πέταξε έξω με το χτύπημά του’’. Εγώ όμως σας λέω να μην προβάλετε αντίσταση στον Πονηρό, που χρησιμοποιεί ως όργανό του, εκείνον που σας βλάπτει. Αλλά όποιος σε ραπίσει στο σαγόνι σου από το δεξιό μέρος, στρέψε σε αυτόν και το άλλο μέρος, για να το ραπίσει κι αυτό. Και σε εκείνον που θέλει να κάνει δίκη μαζί σου και να σου πάρει το πουκάμισο, άφησέ του και το πανωφόρι σου)»[Ματθ.5,38-40].

Βλέπεις ότι δεν εννοούσε τον ίδιο τον οφθαλμό μας προηγουμένως, όταν νομοθετούσε να βγάζουμε τον οφθαλμό που μας σκανδαλίζει[Ματθ. 5,29: «εἰ δὲ ὁ ὀφθαλμός σου ὁ δεξιὸς σκανδαλίζει σε, ἔξελε αὐτὸν καὶ βάλε ἀπὸ σοῦ· συμφέρει γάρ σοι ἵνα ἀπόληται ἓν τῶν μελῶν σου καὶ μὴ ὅλον τὸ σῶμα σου βληθῇ εἰς γέενναν(:Κι αν κάποιο πρόσωπο που είναι χρήσιμο, φιλικό και αγαπητό σε σένα σαν το δεξί σου μάτι σου γίνεται αφορμή εμπαθούς επιθυμίας και αμαρτίας, χωρίσου οριστικά απ’ αυτό και πέταξέ το μακριά από σένα˙ όπως θα έκανες και με το μάτι σου, εάν κινδύνευε να πάθει και να βλαφτεί απ’ αυτό όλο το σώμα σου· διότι σε συμφέρει να χαθεί ένα από τα μέλη σου και να μη ριχτεί όλο το σώμα σου στη φωτιά της κολάσεως. Σε συμφέρει να στερηθείς τη φιλία και τη χρησιμότητα του προσώπου αυτού και να μη ριχτείς μαζί με εκείνο στη φωτιά της κολάσεως)»], αλλά έκανε λόγο για εκείνους που μας βλάπτουν με τη φιλία τους και μας ρίπτουν στο βάραθρο της απώλειας. Πραγματικά, Αυτός που τονίζει εδώ με τόση έμφαση και δεν επιτρέπει να αφαιρεί ως ανταπόδοση κάποιος τον οφθαλμό ακόμα και εκείνου που του βγάζει τον δικό του, πώς είναι δυνατόν να νομοθέτησε να βγάζουμε τον δικό μας οφθαλμό; 

Σοφά Λόγια ...

Όταν γιορτάζεις την ονομαστική σου γιορτή, γιόρταζε με σκοπό να πετύχεις έλεος από το Θεό με την πρεσβεία του Αγίου σου.

Άγιος Συμεών ο Νέος Θεολόγος

Η γέννηση των παιδιών είναι εύκολη. Η αναγέννηση είναι δύσκολη!

Όσιος Παΐσιος ο Αγιορείτης

Πολλοί άνθρωποι έχουν χάσει την πίστη τους επειδή έχασαν το πνεύμα της προσευχής, ή επειδή δεν είχαν ποτέ αυτό το πνεύμα, ή τέλος πάντων δεν το έχουν τώρα. Με λίγα λόγια ολιγοπίστησαν επειδή δεν προσεύχονται. Ο άρχοντας αυτού του κόσμου έχει μεγάλο πεδίο δράσης στις καρδιές τους, έγινε κυρίαρχος.

Άγιος Ιωάννης της Κροστάνδης

Η εξομολόγηση είναι θεληματική και ειλικρινής των αμαρτημάτων που διαπράχθηκαν – χωρίς ντροπή και δισταγμό, αλλά με αυτομεμψία και συντριβή καρδιάς- ενώπιον του προσώπου που η Εκκλησία έχει ορίσει για τη συγχώρεση των αμαρτιών. Για να είναι αληθινή και αποτελεσματική, πρέπει να είναι εκούσια και ειλικρινής, γιατί η βεβιασμένη και ανειλικρινής εξομολόγηση είναι άκαρπη, καθώς δεν αποτελεί γνήσια υπαγόρευση της καρδιάς, έκφραση μεταμέλειας και φανέρωση του πόθου για θεραπεία. Η εξομολόγηση πρέπει να γίνεται χωρίς ντροπή και δισταγμό, αλλά με θάρρος και αυτοκατάκριση, γιατί το θάρρος είναι εκδήλωση αποστροφής προς την αμαρτία, ενώ η ντροπή δείχνει την έλλειψη θάρρους.

Άγιος Νεκτάριος επίσκοπος Πενταπόλεως

Ἡ ἀμετανόητη γυναίκα!

Κάποτε, μία γυναίκα ζούσε με Νηστείες και Προσευχές.

Φαινόταν εξωτερικά ευλαβής, είχε όμως πολλή υπερηφάνεια και πίστευε πώς ήταν αγία.

Είχε επίσης τόση μνησικακία, πού, αν μάλωνε με κάποια άλλη, όχι μόνο δεν τη συγχωρούσε, μα ούτε ήθελε νά την ξαναδεί στα μάτια της.

Κάποτε αρρώστησε και κάλεσε τον πνευματικό, άλλά δεν εξομολογήθηκε καθαρά.

Αυτό το συνηθίζουν μερικοί επιπόλαιοι χριστιανοί, πού κρύβουν τις μεγάλες αμαρτίες και φανερώνουν τις μικρές.

Ἡ κανονικὴ Ἐκκλησία τῆς Οὐκρανίας τοῦ Μητροπολίτου Ὀνουφρίου εὐχαριστεῖ Ἕλληνες κληρικοὺς καὶ λαϊκοὺς ποὺ ὑπογράφουν τὴν ἐπιστολὴ συμπαράστασης

Μήνυμα μὲ ἀποδέκτες Ἕλληνες κληρικοὺς καὶ λαϊκούς, ἀπέστειλε ὁ Ἀναπληρωτὴς Πρόεδρος τοῦ Τμήματος Ἐξωτερικῶν Σχέσεων τῆς Ἐκκλησίας τῆς Οὐκρανίας τοῦ Πατριαρχείου Μόσχας, Πρωθιερέας Νικόλαος Ντανίλεβιτς.

Ὁ π. Νικόλαος ἐκφράζοντας τὴν Ἐκκλησία τῆς Οὐκρανίας ὑπὸ τοῦ Μητροπολίτη Ὀνούφριο, εὐχαριστεῖ ἀπὸ τὰ βάθη τῆς καρδιᾶς του, ὅλους ἐκείνους ποὺ ὑπογράφουν τὴν ἐπιστολὴ συμπαράστασης γιὰ τὸ Οὐκρανικὸ θέμα.

Τὸ μήνυμα τοῦ π. Νικολάου ἔχει ὡς ἑξῆς:

"Μὲ μεγάλη χαρὰ καὶ συγκίνηση πληροφορηθήκαμε γιὰ τὴν συμπαράσταση τῶν Ἑλλήνων κληρικῶν καὶ πιστῶν, ποὺ ἀπευθύνουν πρὸς τὴν Ἱερὰ Σύνοδο τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος ἀνοικτὴ ἐπιστολὴ γιὰ τὸ οὐκρανικὸ ἐκκλησιαστικὸ θέμα.

Ὅπως ἔχει ἤδη ἀνακοινωθεῖ, πρὸς τὸ παρὸν ἔχουν συγκεντρωθεῖ περισσότερες ἀπὸ...1000 ὑπογραφές!

Ὡς Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία τῆς Οὐκρανίας ἐκφράζουμε τὴν εὐαρέσκεια καὶ τὶς εὐχαριστίες μας, πρὸς τοὺς Ὀρθοδόξους ἀδελφούς της Ἑλλάδας.

Ἡ ἐπιστολὴ αὐτὴ εἶναι πραγματικὰ μία φωνὴ ἀπὸ τὰ βάθη τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος, φωνὴ πραγματικῆς ἐκκλησιαστικῆς συνείδησης, ποὺ ἐκφράστηκε ἀπὸ ἁπλοὺς κληρικοὺς καὶ λαϊκοὺς καὶ ἔρχεται νὰ προστεθεῖ στὶς ἀνησυχίες ποὺ ἔχουν ἐκφράσει πολλοὶ Ἕλληνες Ἀρχιερεῖς.

Κυριακή Β Λουκᾶ.Ἑρμηνεία τοῦ Ἱεροῦ Χρυσοστόμου στήν Ἀποστολική περικοπή ἀπό τή Β «Πρός Κορινθίους» ἐπιστολή τοῦ Ἀποστόλου Παύλου. Μέρος Δεύτερο

ΚΥΡΙΑΚΗ Β΄ΛΟΥΚΑ: Προς Κορ.Β΄4,6-15

Ερμηνεία του Ιερού Χρυσοστόμου στην αποστολική περικοπή 

από τη Β΄«Προς Κορινθίους» επιστολή του αποστόλου Παύλου, κεφ.4,εδαφ. 6-18

[ΜΕΡΟΣ ΔΕΥΤΕΡΟ: υπομνηματισμός των εδαφίων Προς Κορ. Β΄ 4,8-18]

«ἐν παντὶ θλιβόμενοι ἀλλ΄ οὐ στενοχωρούμενοι, ἀπορούμενοι ἀλλ΄ οὐκ ἐξαπορούμενοι, διωκόμενοι ἀλλ΄ οὐκ ἐγκαταλειπόμενοι, καταβαλλόμενοι ἀλλ΄ οὐκ ἀπολλύμενοι(:Κι έτσι συμβαίνει να θλιβόμαστε σε κάθε τόπο και περίσταση, αλλά όμως οι εξωτερικές αυτές δυσκολίες δεν μας δημιουργούν εσωτερικό αδιέξοδο και στενοχώρια αγωνιώδη. Φθάνουμε σε απορία, χωρίς όμως και να απελπιζόμαστε ή να στερηθούμε τελείως κάθε μέσο και δυνατότητα σωτηρίας. Μας καταδιώκουν οι άνθρωποι, αλλά δεν μας εγκαταλείπει ποτέ ο Θεός. Φαίνεται ότι μας κατανικούν και μας ρίχνουν κάτω στη γη σαν τους παλαιστές, αλλά δεν χανόμαστε)»[Β΄Κορ.4,8-9].

Ακόμα επιμένει στο να δείξει ότι το παν είναι έργο της δυνάμεως του Θεού, καταστέλλοντας τα φρονήματα εκείνων που καυχώνται για τον εαυτό τους. «Γιατί δεν είναι μόνο αυτό», λέγει, «το αξιοθαύμαστο, ότι φυλάσσουμε σε πήλινα σκεύη τον θησαυρό αυτόν, αλλά, το ότι αν και πάσχουμε άπειρα κακά και από παντού δεχόμαστε πλήγματα, διατηρούμε αυτόν και δεν τον χάνουμε». Αν και βέβαια και αν ακόμα ήταν αδαμάντινο το σκεύος, δεν θα μπορούσε να βαστάξει τόσο μεγάλο θησαυρό, ούτε θα άντεχε στις τόσες επιβουλές· τώρα όμως και φέρει αυτόν και κανένα κακό δεν πάσχει, εξαιτίας της χάριτος του Θεού. 

Μητροπολίτης Ἠλείας Γερμανὸς: Ὁ Οἰκουμενισμὸς εἶναι αἵρεσις!

Μὲ παρρησίαν καὶ ἀπόλυτoν συνείδησιν τῆς ἀποστολῆς του ὁ Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Ἠλείας κ. Γερμανὸς ἐδήλωσε γραπτῶς ὅτι μόνη Ἐκκλησία εἶναι ἡ Ὀρθόδοξος καὶ ὁ παπισμός, ὁ προτεσταντισμὸς ἀλλὰ καὶ ὁ οἰκουμενισμὸς εἶναι αἱρέσεις! Ἡ δήλωσίς του ἔχει ἰδιαιτέραν βαρύτητα καθὼς εἶναι ἐκ τῶν ἀρχαιοτέρων Ἐπισκόπων τῆς Ἱεραρχίας καὶ ἀποτελεῖ ὑπόδειγμα διὰ τὴν ποιμαντικὴν καὶ τὴν ὁμολογίαν του. Παραθέτομεν τὴν δημοσίαν δήλωσιν τοῦ Σεβασμιωτάτου τῆς 4ης Σεπτεμβρίου 2019:

«Νεαρὸς Θεολόγος ἐξ Ἀμαλιάδος καὶ κάτοικος Ἀμαλιάδος , μέχρι χθὲς Συνεργάτης μου, διὰ τῆς ἀπὸ 25-8-2019 πρὸς ἐμὲ ἐπιστολῆς του, μὲ κατηγορεῖ πὼς πιστεύω καὶ κηρύττω ὅτι ὁ Πάπας τῆς Ρώμης καὶ ὁλόκληρη ἡ Παπικὴ χριστιανοσύνη, ἀλλὰ καὶ πᾶσαι αἱ Προτεσταντικαὶ Παραφυάδες καὶ ὁ λεγόμενος «παναιρετικὸς συγκρητιστικὸς οἰκουμενισμός», εἶναι ἀληθινὴ Ἐκκλησία καὶ ΟΧΙ αἱρετικές.