The Uncreated Energy (logoi) of God in Nature

The Church has two fundamental doctrines with regard to the creation. The first is that God created the universe out of non-being and not from allegedly pre-existing ideas. The second is that God governs, maintains and provides for the creation through His uncreated energy and not by means of created laws.

The energy of God is single, but it is differentiated into many energies according to its results, namely: existence-bestowing, life-giving, wisdom-imparting or glorifying, just as there is the creative, sustaining, providential and glorifying energy of God. The entire creation participates to varying extents in God’s energy. At this point, when mentioning the energy of God in creation, we shall refer to the creative energy of God but not to His glorifying energy, in which the angels and saints share, as we shall see later.

“All things participate in the creative energy of God, but not in His glorifying energy.”

Δέν πρέπει νά ἀνησυχοῦμε ὅταν ἀντιστεκόμαστε, στό νά εἰρηνεύουμε ἐσωτερικά. Ἀόρατος Πόλεμος, Ἁγίου Νικοδήμου Ἁγιορείτου.Ἱερομόναχος Σάββας Ἁγιορείτης

ΔΕΝ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΑΝΗΣΥΧΟΥΜΕ ΟΤΑΝ ΑΝΤΙΣΤΕΚΟΜΑΣΤΕ, ΣΤΟ ΝΑ ΕΙΡΗΝΕΥΟΥΜΕ ΕΣΩΤΕΡΙΚΑ.ΑΟΡΑΤΟΣ ΠΟΛΕΜΟΣ,ΑΓΙΟΥ ΝΙΚΟΔΗΜΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ

http://hristospanagia3.blogspot.gr/ 

Ἐρωταποκρίσεις περί μετάνοιας καί μνήμης Θεοῦ

Κλίμαξ, Ἁγ. Ἰωάννου τοῦ Σιναΐτου

ΛΟΓΟΣ ΠΕΜΠΤΟΣ

«Περί  μετανοίας»

Ἀπόσπασμα ἀπό ἀπομαγνητοφωνημένη Ὁμιλία,

Ἀρχιμ.  Σάββα  Ἁγιορείτου

πού πραγματοποιήθηκε στό Πνευματικό Κέντρο τοῦ

Ἰ. Ν. Ἁγίου Νικολάου Νικαίας στίς 2 Ἀπριλίου 2011.

Μ Ε Ρ Ο Σ  Δ Ε Υ Τ Ε Ρ Ο

Ἐρωταπαντήσεις

 

α. Ἐρωταποκρίσεις περί μετάνοιας καί μνήμης Θεοῦ

Ἐρώτηση: - Τή μετάνοια ὁ Θεός δέν τή δίνει; Κάπου διάβασα ὅτι τή μετάνοια τή δίνει ὁ Θεός. Ἄρα δέν μποροῦμε νά τήν ἔχουμε ἐμεῖς ἀπό μόνοι μας, ἄρα ζητᾶμε ἀπό τόν Θεό νά μᾶς τή δώσει.

Ἀπάντηση: - Τή δίνει ὁ Θεός ἀλλά καί ἐμεῖς συνεργαζόμαστε μέ αὐτό. Ἀλλιῶς δέν θά μᾶς ἔλεγε ὁ Θεός «Μετανοεῖτε». Ἔτσι; Θά μᾶς ἔλεγε: «Ἐντάξει. Κοιμηθεῖτε ἥσυχοι. Θά σᾶς τή δώσω ἐγώ τή μετάνοια». «Μετανοεῖτε, ἤγγικεν γάρ ἡ βασιλεία τῶν οὐρανῶν». Γιατί νά μᾶς τό πεῖ αὐτό ὁ Χριστός; Καί αὐτό ἦταν τό κήρυγμα του, ἔτσι; Καί τό ἴδιο κήρυγμα ἔκανε καί ὁ Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Πρόδρομος, «Μετανοεῖτε! Μετανοεῖτε! Μετανοεῖτε!». Δέν εἶπε κάτι ἄλλο. Ἀλλάξτε, γυρίστε ἀνάποδα δηλαδή. Γιά νά μᾶς τό λέει σημαίνει ὅτι μποροῦμε νά τό κάνουμε. Καί βέβαια (ἡ μετάνοια) ὁλοκληρώνεται μέ τή θεία χάρη ἀλλά τήν πρώτη κίνηση τήν κάνει ὁ Θεός. Προσέξτε ὄμως, χωρίς νά μᾶς ἀναγκάσει.

Ἡ νηστεία στὴν θεραπευτικὴ Ἰατρική-Ἀθ. Ἀβραμίδης.Ἕνας γιατρός γιά τήν νηστεία στήν σωματική καί ψυχική ὑγεία

H NHΣTEIA ΣTHΝ ΣΩMATIKH KAI ΨYXIKH YΓEIA [ϛ´] 

Ἀπόσπασμα ἀπὸ τὸ βιβλίο τοῦ Ἀθανασίου Ἀβραμίδη,
καρδιολόγου, καθηγ. Παθολογίας Πανεπ. Ἀθηνῶν «Η ΝΗΣΤΕΙΑ, Η ΕΓΚΡΑΤΕΙΑ ΚΑΙ Η ΑΥΤΟΚΥΡΙΑΡΧΙΑ
ΣΤΗΝ ΖΩΗ ΚΑΙ ΤΗΝ ΥΓΕΙΑ» ἐκδ. «ΤΗΝΟΣ»

Ἠλ. στοιχειοθεσία «ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗΣ ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑΣ»

Μέρος Ε´: ΕΝΑΣ ΓΙΑΤΡΟΣ ΓΙΑ ΤΗΝ NHΣTEIA ΣTHΝ ΣΩMATIKH KAI ΨYXIKH YΓEIA [Ε´] (Kίνδυνοι ἀπό τό «ὅπλο» τῆς νηστείας) [Ἀθ. Ἀβραμίδης]

8. Ἡ νηστεία στήν θεραπευτική Ἰατρική

.               Ἡ νηστεία μέ τήν λιτότητά της, μέ τόν κατάλληλο συνδυασμό τῶν εἰδῶν τροφῆς καί ἀνάλογα μέ τήν ἰδιοσυγκρασία τοῦ κάθε συγκεκριμένου προσώπου, μπορεῖ νά γίνεται καί φάρμακο γιά πολλά!

1. Ξεκουράζει τό πεπτικό σύστημα, στομάχι, ἔντερα.

2. Tίς λειτουργίες ἐπίσης τῶν διαφόρων ἀδένων ἐκκρίσεως πεπτικῶν ὑγρῶν.

3. Ξεκουράζει τό ἧπαρ ἀπό τόν κόπο πέψεως τῶν λιπῶν. Tό πάγκρεας ἐπίσης, ἀπό τήν πέψη τῶν ὑδατανθράκων.

Ὁ Ἅγιος Γέροντας τόν ὁποῖο συνάντησε ὁ Ἅγιος Βελιμίροβιτς στό Ἅγιο Ὄρος

Υπάρχουν αληθινοί άγιοι σήμερα;

Απάντηση στο Μοναχό Βαραχία

Παρατηρείς τον κόσμο όπως είναι σήμερα και αναρωτιέσαι με κατάπληξη: Υπάρχουν αληθινοί άγιοι σήμερα; Εγώ θα σου γράψω για έναν απ' αυτούς, πού είχα την καλή τύχη να συναντήσω τελευταία. Αυτός είναι ό γέροντας Μιχαήλ πού ζει στη σκήτη της Θεοτόκου στον Άγιο Όρος.

Τον επισκέφτηκα με μια ομάδα προσκυνητών κατά την επιστροφή μου από τούς Αγίους Τόπους.

Φτάσαμε στη σκήτη την ώρα του εσπερινού. Ό γέροντας Μιχαήλ μας υποδέχτηκε σαν πατέρας, πολύ καλόκαρδα, κι αυτό μας γοήτευσε όλους. Μας οδήγησε πρώτα στην παλιά εκκλησία, μια από τις τρεις πού υπάρχουν στη σκήτη. Μας πήγε να προσκυνήσουμε την πολύ γνωστή εικόνα της Παναγίας, την ονομαζόμενη Γλυκοφιλούσα, μια θαυματουργή εικόνα, πού έχει και μεγάλη καλλιτεχνική αξία.

 

Σε καμιά άλλη εικόνα δεν έχει Ιστορηθεί η Παναγία τόσο χλωμή όσο σ' αυτήν εδώ. Γλυκοφιλούσα ονομάζεται επειδή εικονίζει την Παναγία ν' ασπάζεται το χέρι του Ουράνιου Νυμφίου, του Χριστού. Πλησιάσαμε όλοι κι ασπαστήκαμε ένας ένας την εικόνα.

-Θα σας ασπαστεί κι Εκείνη! Θα σάς ασπαστεί κι Εκείνη! είπε ήρεμα ό γέροντας Μιχαήλ, καθώς τα δάκρυα έτρεχαν ασταμάτητα στο πρόσωπο του. Αργότερα μας είπε:

Γεώργιος Παπαζάχος. Συνέντευξη στὸν Κλεῖτο Ἰωαννίδη (Μέρος Β΄)

Κ. Ι.: Εἶναι ἐκπληκτικὰ αὐτά, ποὺ μᾶς εἴπατε, κύριε Παπαζάχο. 

Γ.Π.: Αὐτὴ ἡ ἱστορία, ἡ ἀφήγησή της, ὑπῆρξε, ὅπως σᾶς εἶπα, ἡ πρώτη μου ἀμοιβὴ ἀπὸ τὸ Γέροντα Πορφύριο. 

Κ. Ι.: Πολὺ σπουδαία ἀμοιβή, πράγματι. 

 Γ.Π.: Καὶ ξέρετε, κύριε Ἰωαννίδη, τί μοῦ ἦρθε στὸ μυαλὸ ὅταν πρωτάκουσα αὐτὴ τὴν ἱστορία καί, φυσικά, κάθε φορὰ ποὺ τὴ θυμοῦμαι; Ἡ Σαμαρείτιδα. Κι αὐτή, ὅπως ὅλοι ξέρουμε, ὅταν ὁ Χριστὸς τῆς εἶπε τὴ ζωή της, συγκλονισμένη ἀπ’ αὐτὰ ποὺ τῆς εἶπε, ἄφησε τὴ στάμνα της στὸ πηγάδι καὶ πῆγε τρέχοντας στὴν πόλη κι ἔλεγε σ’ ὅποιον συναντοῦσε: «Ἐλᾶτε νὰ δεῖτε ἕναν ἄνθρωπο, ὁ ὁποῖος μοῦ εἶπε ὅλα ὅσα ἔκανα, κι αὐτὰ ἀκόμη τὰ μυστικὰ καὶ ἰδιαίτερά μου. Μήπως εἶναι αὐτὸς ὁ Χριστός;» Καὶ βγῆκαν οἱ Σαμαρεῖτες ἀπὸ τὴν πόλη καὶ πῆγαν νὰ συναντήσουν τὸν Χριστό.

 Κ. Ι.: Πολὺ ὡραία αὐτὴ ἡ παρομοίωση, ποὺ κάνατε, διότι καὶ τὸ Γέροντα Πορφύριο ὁ Χριστὸς φώτιζε κι ἔλεγε αὐτά, ποὺ ἔλεγε. 

Γ.Π.: Ἔζησα τόσο πολὺ τὸ Γέροντα Πορφύριο, ποὺ μόνο αὐτοὶ ποὺ ἔζησαν κοντά του μποροῦν νὰ μὲ καταλάβουν σ’ αὐτά, ποὺ λέω. Πᾶμε πίσω, λοιπόν, στὴν πρώτη ἐκείνη ἡμέρα, ποὺ τὸν γνώρισα.

Ἐμεῖς ὀφείλουμε, καί μέ χίλιους ἀκόμα κινδύνους, νά βροντήξουμε τόν ἀχό τῆς σάλπιγγάς μας ὥστε νά ξυπνήσουν οἱ ψυχές. Ἄν δέν τό πράξουμε αὐτό, θά εἴμαστε ἀναπολόγητοι στό Θεό ἐν ἡμέρα Κρίσεως…

 Επίλογος από το βιβλίο του μακαριστού Αρχιμανδρίτου Χαραλάμπους Βασιλοπούλου «Ο Αντίχριστος»

Ο Πανάγαθος Θεός, αναγνώστα μου, μας φανέρωσε αρκετά για τον Αντίχριστο, ώστε να γλυτώσουμε από την πλάνη και την βία, που ασκούν στις μέρες μας οι πρόδρομοί του και ειδικότερα να ξέρουν και να φυλαχτούν στους εσχάτους καιρούς οι χριστιανοί, τότε που αυτός ο ίδιος ο πλάνος θα γίνει σκληρός τύρρανος και για πολλούς ψυχοκτόνος.

Μέσα από τις σελίδες του βιβλίου αυτού είδες όλη την φοβερή και φαρμακερή όψη του Αντιχρίστου. Είδες, ότι δεν υπάρχει μόνο ο Αντίχριστος των εσχάτων καιρών, μα και οι αντίχριστοι. Είδες, ότι πολλοί αντίχριστοι θα προετοιμάσουν τον δρόμο του «διακεκριμένου» Αντίχριστου. Απαριθμήθηκαν και κατονομάστηκαν μερικοί από αυτούς…

Διατί ὁ νοῦς ἐδουλώθη εἰς τὰς αἰσθητὰς ἡδονάς.Ἁγ. Νικοδήμου Ἁγιορείτου

ἀπὸ τὸ «Συμβουλευτικὸν Ἐγχειρίδιον», ἔκδ. Σχοινᾶ, ἐν Βόλῳ 1969, σελ. 37-40

Ἠλ. στοιχειοθεσία«ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗ ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ»

.               Δύο εἶναι τὰ αἴτια, διὰ τὰ ὁποῖα ὁ νοῦς ἐδουλώθη εἰς τὰς αἰσθητὰς ἡδονάς. Τὸ πρῶτον καὶ καθ᾽ αὑτὸ καὶ κυριώτερον αἴτιον εἶναι ὅτι μετὰ τὴν παράβασιν τοῦ Ἀδάμ, τὸ ἰδικόν του ὄργανον, ἤτοι τὸ σῶμα, λαμβάνει ὅλην τὴν ὕπαρξιν καὶ σύστασίν του, ἀπὸ τῆς αἰσθητῆς ἐμπαθοῦς καὶ ἀλόγου ἡδονῆς. Μεθ’ ἡδονῆς γὰρ σπείρεται, μεθ’ ἡδονῆς συλλαμβάνεται καὶ μεθ’ ἡδονῆς αὐξάνει καὶ τελειοῦται ἐν τῇ κοιλίᾳ ἕως ὅτου γεννᾶται. Καὶ τοῦτο δηλῶν ὁ προφήτης Δαβὶδ ἔλεγεν. «Ἰδοὺ γὰρ ἐν ἀνομίαις συνελήφθην καὶ ἐν ἁμαρτίαις ἐκίσσησέ με ἡ μήτηρ μου» (Ψαλμ. ν´ 5). Τὸ δεύτερον δὲ καὶ ἑπόμενον αἴτιον εἶναι ὅτι καὶ ἀφ’ οὗ γεννηθῇ, πάλιν μεθ’ ἡδονῆς ἀνατρέφεται. Εἰς ὅλους γὰρ τοὺς πρώτους χρόνους τῆς παιδικῆς ἡλικίας (καὶ πολλῷ μᾶλλον εἰς ὅλους τοὺς ἐν τῇ μήτρᾳ ἐννέα μῆνας), μὴ οὔσης πεπληρωμένης τῆς διακρίσεως τοῦ λογικοῦ, ὁ νοῦς δὲν δύναται νὰ μεταχειρισθῇ τὰ αἰσθητήρια τοῦ σώματος διὰ νὰ ἐνεργήσῃ τὴν ἰδικήν του ἐνέργειαν καὶ νὰ σχολάσῃ εἰς τὴν νοητὴν ἡδονήν του, ἀλλὰ μόνον τὸ σῶμα τὸ μεταχειρίζεται, ὄχι μόνον διὰ τὴν ἀναγκαίαν τροφήν του, ἀλλὰ καὶ διὰ τὴν ἐμπαθῆ ἡδονήν του· καὶ τὸ χειρότερον εἶναι, ὅτι ἕλκει ἀκόμη καὶ αὐτὸν τὸν νοῦν, ὡς ἀτελῆ καὶ ἀδιάκριτον, εἰς τὴν αὐτὴν αἰσθητὴν ἡδονὴν καὶ τὸν ὑποδουλώνει εἰς αὐτήν.

«Ἐξομολόγηση» χωρίς ἐξομολόγηση: «Μία εὐχή γιά νά κοινωνήσω»

Παρουσιάζονται κατά διαστήματα στους Πνευ­ματικούς άνθρωποι μεγάλης συνήθως ηλικίας, σε σπάνιες περιπτώσεις στις πόλεις, αλλά πολύ συχνό­τερα στα χωριά και ζητούν να τους διαβάσουν (οι Εξομολόγοι) μια ευχή για να κοινωνήσουν.

Είναι προφανώς προκατειλημμένοι από μακροχρόνια επικρατούσα συνήθεια, η οποία εμφανίζεται μάλι­στα και ως «παράδοση»!

Από αμνημονεύτων χρόνων, και μάλλον από της τουρκοκρατίας, λόγω απαιδευσίας κλήρου και λα­ού, διέφυγε το στοιχείο της εξομολογήσεως από το μυστήριο της Μετανοίας και Εξομολογήσεως και ο λαός συνήθισε να «εξομολογείται» χωρίς να εξαγορεύει τα αμαρτήματά του, δηλ. στην ουσία χωρίς να εξομολογείται.

Προσέρχονταν στον Ιερέα και αυτός, χωρίς να τους συστήνει την εξομολόγηση, τους διάβαζε τη συγχωρητική ευχή, ή ατομικώς ή και ομαδικώς. Με­τά κοινωνούσαν έχοντας προφανώς και ήρεμη τη συνείδησή τους!

Γιά νά παραμείνει ἡ εὐλογία στήν οἰκογένεια

Ένα νέο ανδρόγυνο συνεστήθη. Από αυτούς τους ίδιους εξαρτάται τώρα να διατηρήσουν τη χαρά και τη Χάρη που πήραν πλούσια στο Μυστήριο. Και θα γίνει αυτό όταν μαζί τους έχουν τον Χριστό που θα τους ευλογεί και θα τους αγιάζει στη νέα τους ζωή, τη ζωή της οικογένειας.

Πολύ γρήγορα θα πεισθούν οι νεόνυμφοι ότι ο Γάμος για να γίνει ευτυχής, δεν είναι τόσο εύκολο, όσο το φαντάζονταν. [….]

Η ευτυχία και η ειρήνη και η γαλήνη στη νέα οικογένεια δεν είναι τόσο εύκολη. Είναι μάλλον δύσκολη. Και δικαιολογημένα. Δύο άγνωστα, ξένα, διάφορα μεταξύ τους πρόσωπα έρχονται να ταυτισθούν και να αποτελέσουν μία ενότητα ψυχών και σωμάτων. Να γίνουν μια ψυχή, μια καρδιά, ενώ είναι δύο διαφορετικοί χαρακτήρες.

Πόσο δύσκολο είναι αυτό, φαίνεται από την οικογενειακή ζωή. Αδέλφια που έχουν το αυτό αίμα, γεννήθηκαν από τους ίδιους γονείς, μεγάλωσαν στην ίδια στέγη, αντιμετώπισαν από κοινού λύπες και χαρές, και όμως δεν συμφωνούν, δεν «μονιάζουν», δεν τρώγουν γλυκό ψωμί.

Μέ τίς δοκιμασίες γινόμεθα δόκιμοι

Άγιος Ιγνάτιος Μπριαντσιανίνωφ

Εξηγώντας μας πόσο αναγκαίες είναι οι θλίψεις για τον αθλητή του Χριστού ο άγιος Ισαάκ ο Σύρος λέγει:
«Οι δοκιμασίες είναι ωφέλιμες σε όλους ανεξαιρέτως. Αν ήσαν ωφέλιμες σε ένα Παύλο, ας σιωπήση από μόνο του το κάθε στόμα, που λέει, πως δεν ωφελούν! Γιατί διαφορετικά, θα το κάνη να σιωπήση ο ίδιος ο Θεός! Γιατί, όποιος ειπή πως οι δοκιμασίες δεν είναι ωφέλιμες, αυτόματα γίνεται υπόδικος ενώπιον του Θεού[92].
Οι αγωνιστές δοκιμάζονται, για να αυξήσουν τον πνευματικό τους πλούτο.
Οι χλιαροί, για να αναγκαστούν να προφυλάξουν τον εαυτό τους από εκείνα που τους βλάπτουν.
Οι κοιμισμένοι, για να ξυπνήσουν.

ρήματα Ζωῆς: Πνευματική τηλεόραση

Υπάρχουν μοναχοί που έχουν πνευματική τηλεόραση και είναι ασυρματιστές του Θεού.
 
Όσιος Παΐσιος ο Αγιορείτης

http://www.pemptousia.gr/rimata_zois/rimata-zois-pnevmatiki-tileorasi/