Ὁ χωρισμός τῶν ἀνθρώπων μπροστά στόν Χριστό, Ἁγ. Νικολάου Ἀχρίδος, (Κυριακή τῶν Βαΐων), 21-4-2019, Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου
ζωντανή μετάδοση_ Ἱ.Μ. Ἁγίας Τριάδος Ἐδέσσης_http://hristospanagia3.blogspot.gr_ht... καί τό νέο ἱστολόγιο http://agiapsychanalysi.blogspot.gr
ΚΥΡΙΕ ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΕ ΕΛΕΗΣΟΝ ΜΕ
ΥΠΕΡΑΓΙΑ ΘΕΟΤΟΚΕ ΣΩΣΟΝ ΗΜΑΣ
ΟΙ ΟΜΙΛΙΕΣ ΜΑΣ ΓΙΑ ΚΑΤΕΒΑΣΜΑ ΣΤΟΝ ΥΠΟΛΟΓΙΣΤΗ ΣΑΣ
ΟΔΗΓΙΕΣ: ΚΑΝΕΤΕ ΚΛΙΚ ΣΤΟΝ ΠΑΡΑΚΑΤΩ ΣΥΝΔΕΣΜΟ:
Δίπλα από το όνομα Κύριος Ιησούς Χριστός που υπάρχει ένα μικρό βελάκι , πατάμε εκεί και μας βγάζει διάφορες επιλογές από τις οποίες πατάμε το Download .
Και γίνεται η εκκίνηση να κατέβουν όλες οι ομιλίες.
Πέμπτη 25 Απριλίου 2019
Ὁ Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος γιά τά γεγονότα τῆς Σταύρωσης τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ, Μέρος πρῶτο
Ο ΑΓΙΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ Ο ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ
ΓΙΑ ΤΑ ΓΕΓΟΝΟΤΑ ΤΗΣ ΣΤΑΥΡΩΣΗΣ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ ΗΜΩΝ ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ,
ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΟ ‘’ΚΑΤΑ ΙΩΑΝΝΗΝ’’ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟΝ
[ΜΕΡΟΣ ΠΡΩΤΟ: υπομνηματισμός των εδαφίων Ιω.19,16-24]
«Τότε οὖν παρέδωκεν αὐτὸν αὐτοῖς ἵνα σταυρωθῇ. Παρέλαβον δὲ τὸν Ἰησοῦν καὶ ἤγαγον· καὶ βαστάζων τὸν σταυρὸν αὐτοῦ ἐξῆλθεν εἰς τὸν λεγόμενον κρανίου τόπον, ὃς λέγεται ἑβραϊστὶ Γολγοθᾶ, ὅπου αὐτὸν ἐσταύρωσαν(:Τότε λοιπόν ο Πιλάτος τούς παρέδωσε τον Ιησού για να σταυρωθεί. Παρέλαβαν τότε οι στρατιώτες τον Ιησού και άρχισαν να Tον οδηγούν προς τον τόπο όπου θα Tον σταύρωναν. Και Aυτός, βαστάζοντας επάνω στον ώμο τον σταυρό Tου, βγήκε έξω από τα τείχη της πόλεως μέχρι κάποια τοποθεσία που λέγεται ‘’Κρανίου τόπος’’ και στην εβραϊκή γλώσσα λέγεται ‘’Γολγοθά’’. Εκεί Tον σταύρωσαν)»[Ιω.19.16-17].
Οι περίοδοι ευημερίας είναι ικανές να καταβάλουν και να παρασύρουν εκείνους που δεν προσέχουν· έτσι και οι Ιουδαίοι ενώ από την αρχή απολάμβαναν τη Χάρη του Θεού, επιζητούσαν τον νόμο της βασιλείας των εθνών και όχι της ουράνιας βασιλείας, καθώς επίσης και στην έρημο, μετά το μάννα με το οποίο ο Θεός καθημερινά τους έτρεφε από τον ουρανό, έφερναν νοσταλγικά στη μνήμη τους και αναπολούσαν τα κρεμμύδια που έτρωγαν ως υπόδουλοι στην Αίγυπτο· κατά τον ίδιο τρόπο λοιπόν και εδώ, αρνούμενοι τη ουράνια βασιλεία του Χριστού, επικαλούνταν για τον εαυτό τους τη βασιλεία του Καίσαρος. Και πράγματι για τον λόγο αυτό ο Κύριος έδωσε σε αυτούς βασιλέα, σύμφωνα με τη θέλησή τους.
Όταν λοιπόν ο Πιλάτος άκουσε αυτά, παρέδωσε Αυτόν για να σταυρωθεί· πάρα πολύ απερίσκεπτα· διότι ενώ έπρεπε να ρωτήσει, εάν ο Χριστός πράγματι επιχείρησε να εγκαταστήσει τυραννική εξουσία, εξέδωσε την απόφαση μόνο από τον φόβο· αν και βέβαια, για να μην το πάθει αυτό ο Πιλάτος, τον προλαμβάνει ο Χριστός και του λέγει : «ἡ βασιλεία ἡ ἐμὴ οὐκ ἔστιν ἐκ τοῦ κόσμου τούτου (:Η δική μου βασιλεία δεν προέρχεται από τον κόσμο αυτό, ούτε στηρίζεται πάνω σε κάποια ανθρώπινη θέληση ή κοσμική δύναμη)»[Ιω.18,36] .Αυτός όμως, παραδίδοντας ολοκληρωτικά τον εαυτό του στα κοσμικά πράγματα, δεν θέλησε να κάνει καμία απολύτως ανώτερη πνευματικά σκέψη· αν και βέβαια το όνειρο της γυναίκας του ήταν ικανό να του προκαλέσει κατάπληξη και φόβο. Αλλά με τίποτα από αυτά ο Πιλάτος δεν έγινε καλύτερος, ούτε έστρεψε το βλέμμα του προς τον ουρανό, αλλά παρέδωσε τον Ιησού για να Τον σταυρώσουν.
Ὁ Ἱερός Χρυσόστομος γιά τή προδοσία καί τή σύλληψη τοῦ Ἰησοῦ
Ο ΙΕΡΟΣ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΡΟΔΟΣΙΑ
ΚΑΙ ΤΗ ΣΥΛΛΗΨΗ ΤΟΥ ΙΗΣΟΥ
[Ματθ. 26,47-50]
«Καὶ ἔτι αὐτοῦ λαλοῦντος ἰδοὺ Ἰούδας εἷς τῶν δώδεκα ἦλθε, καὶ μετ᾿ αὐτοῦ ὄχλος πολὺς μετὰ μαχαιρῶν καὶ ξύλων ἀπὸ τῶν ἀρχιερέων καὶ πρεσβυτέρων τοῦ λαοῦ(:Κι ενώ ο Ιησούς τους μιλούσε ακόμη, ιδού, ήλθε ο Ιούδας, ένας από τους δώδεκα. Και μαζί του ήλθε κι ένα μεγάλο πλήθος από ανθρώπους οπλισμένους με μαχαίρια και με ρόπαλα, τους οποίους είχαν στείλει οι αρχιερείς και οι πρεσβύτεροι του λαού)»[Ματθ.26,47].
Καλά βέβαια είναι τα σκεύη των ιερέων, όμως αυτοί έρχονται εναντίον Του με μαχαίρια και ξύλινα ρόπαλα. Και «ἰδοὺ Ἰούδας(:ιδού ήλθε ο Ιούδας)» λέει «εἷς τῶν δώδεκα ἦλθε (:ένας από τους δώδεκα)». Πάλι τον αναφέρει ότι ήταν ένας από τους δώδεκα μαθητές και δεν ντρέπεται.
«Ὁ δὲ παραδιδοὺς αὐτὸν ἔδωκεν αὐτοῖς σημεῖον λέγων· ὃν ἂν φιλήσω, αὐτός ἐστι· κρατήσατε αὐτόν. καὶ εὐθέως προσελθὼν τῷ Ἰησοῦ εἶπε· χαῖρε, ῥαββί, καὶ κατεφίλησεν αὐτόν(:Εκείνος μάλιστα που τον παρέδωσε, είχε δώσει σ’ αυτούς συνθηματικό λέγοντας: ‘’Εκείνον που θα φιλήσω, αυτός είναι˙ πιάστε τον προσέχοντας καλά μη σας φύγει’’. Και αμέσως πλησίασε τον Ιησού και του είπε: ‘’Χαίρε, διδάσκαλε’’. Και τον φίλησε με προσποιητή εγκαρδιότητα)».
Πω, πω! Πόση πονηρία και κακία δέχτηκε η ψυχή του προδότη! Διότι με ποιους οφθαλμούς αντίκρισε τότε τον Διδάσκαλο; Με ποιο στόμα Τον φιλούσε; Πόσο μολυσμένη σκέψη! Τι σκέφτηκε; Τι τόλμησε να κάνει; Ποιο γνώρισμα της προδοσίας Του έδωσε; «Ὃν ἂν φιλήσω(: εκείνον που θα φιλήσω)» λέει. Είχε εμπιστοσύνη στην επιείκεια του Διδασκάλου, αυτή ακριβώς η οποία περισσότερο από κάθε άλλο ήταν ικανή να τον κάνει να ντραπεί και να τον στερήσει από κάθε συγνώμη, διότι πρόδωσε Αυτόν που ήταν τόσο πράος.
Και γιατί το είπε αυτό; Επειδή ενώ πολλές φορές ο Κύριος κρατιόταν από αυτούς, τους διέφυγε περνώντας ανάμεσά τους χωρίς να Τον αναγνωρίζουν. Αλλά αυτό θα μπορούσε να γίνει και τότε, εάν δεν ήθελε Εκείνος να συλληφθεί. Επειδή λοιπόν ήθελε να τον διδάξει αυτό ακριβώς το πράγμα, τύφλωσε και τότε τους οφθαλμούς τους και ο ίδιος ρωτούσε «τίνα ζητεῖτε;(:ποιον ζητείτε;)»[Ιω. 18,4]. Και δεν Τον γνώριζαν αν και ήταν με φανάρια και δάδες και είχαν και τον Ιούδα μαζί τους.
Ὁμιλία γιά τή φύση πού ἔτρεμε τήν ὥρα τοῦ θανάτου τοῦ Χριστοῦ. Ἁγίου Νικολάου Ἀχρίδος
ΟΜΙΛΙΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΦΥΣΗ ΠΟΥ ΕΤΡΕΜΕ ΤΗΝ ΩΡΑ ΤΟΥ ΘΑΝΑΤΟΥ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ. ΑΓΙΟΥ ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΑΧΡΙΔΟΣ.
και η γη έσείσθη και αί πέτραι έσχίσθησαν
(Ματθ. 27,51)
'Ώ. τί φοβερή μομφή εναντίον του ανθρωπίνου γένους! Ακόμη καί ή νεκρή Φύση αναγνώρισε Αυτόν, τον οποίο οί άνθρωποι ήταν ανίκανοι να άναγνωρίσουν! Όλα τα βουβά πλάσματα της Φύσεως έτρεμαν κι άρχισαν να διαμαρτύρονται, τό καθένα με τον δικό του τρόπο, στη δική του γλώσσα. Ή βουβή γη σείεται - αύτή είναι ή γλώσσα της. Οί πέτρες σχίζονται - αύτή είναι ή γλώσσα τους. Ό ήλιος συστέλλει τό φώς του - αύτή είναι ή γλώσσα του. Όλη ή κτίση αντιδρά με τον δικό της τρόπο. Όλη ή κτίση συγκαταβαίνει σ’ Εκείνον - όπως άλλοτε, στον Παράδεισο, υποτασσόταν στον Άδάμ.
Πώς συμβαίνει καί ή άλογη κτίση Τον γνωρίζει καί υποτάσσεται σ' Αύτόν; Δέν τό γνωρίζουμε είναι κάποιο είδος εγγενούς ενστίκτου τής άλογου κτίσεως, προερχόμενο άπό τον Λόγο τού Θεού πού τή δημιούργησε. Τό ένστικτο αύτό τής άλογου φύσεως είναι πιο πολύτιμο άπό τον νου του έλλογου άνθρώπου, όταν είναι σκοτισμένος άπό τήν αμαρτία!
Απ’ όλα τά όντα επί τής γής, κανένα δέν είναι πιο τυφλό άπό τον άνθρωπο, όταν ό νους του είναι σκοτισμένος άπό τήν άμαρτία! Ό άνθρωπος, όχι μόνον άποτυγχάνει νά δει αύτό πού πλάστηκε για νά είναι ορατό, άλλά επίσης βλέπει έκείνο πού είναι άντίθετο προς τήν ύπαρξη, άντίθετο προς τον Θεό καί άντίθετο προς τήν άλήθεια! Αύτή είναι διαβάθμίση, τυφλότητας πιο πέρα άπό την τυφλότητα: είναι βαθμούς κάτω άπό τό μηδέν!
Συσταυρούμενοι ἤ Ἀνασταυροῦντες; (π. Β. Σπηλιόπουλος)
Η
λειτουργική ζωή της Εκκλησίας μας είναι αυτή που εκφράζει και
υποστασιοποιεί την πίστη και το βίωμα Της. Στη Λειτουργική ζωή ζει
κανείς αυτό που διδάσκει η Εκκλησία, ζει τα ελπιζόμενα και επηγγελθέντα,
ζει την ίδια την Βασιλεία του Θεού. Ακριβώς για τον λόγο αυτό οι τα
πάντα καλώς διαταξάμενοι Θείοι Πατέρες, οι οποίοι ζούσαν το αυθεντικό
Ορθόδοξο βίωμα, «έχτισαν» κατά τέτοιο τρόπο όλη την Λειτουργική Ζωή ώστε
οι δυνάμενοι και βουλόμενοι να διδάσκονται, βιωματικά, το βίωμα αυτό.
Είναι, λοιπόν, θρασύ τόλμημα που αγγίζει τα όρια της βλασφημίας η
οποιαδήποτε αυθαίρετη αλλαγή και επέμβαση συμβεί στις λειτουργικές
διατάξεις. Οποιαδήποτε αλλαγή δεν αλλοιώνει απλώς το τυπικό - τον τύπο
αλλά αλλοιώνει το φρόνημα, το βίωμα, την πίστη, αυτό το ίδιο το
Ευαγγέλιο.
«Εἰ
γάρ ἐπιχειρήσαιμεν τά ἄγραφα τῶν ἐθῶν, ὡς μή μεγάλην ἔχοντα τήν δύναμιν
παραιτεῖσθαι, λάθοιμεν ἄν εἰς αὐτά τά καίρια ζημιοῦντες τό Εὐαγγέλιον,
μᾶλλον δέ εἰς ὄνομα ψιλόν περιϊστῶντες τό κήρυγμα» λέει ο Μ. Βασίλειος και ποιος μπορεί να τον αμφισβητήσει;
Δυστυχώς,
όμως, μέσα στη λειτουργική ζωή παρεισφρέουν πολλές φορές στοιχεία τα
οποία όχι μόνο είναι καινοφανή και καινοτόμα αλλά, πράγματι,
αποδεικνύουν ότι η παραμικρή αλλαγή αλλοιώνει το Ορθόδοξο βίωμα.
Βέβαια μερικά από αυτά έχουν τόσο πολύ εδραιωθεί που η απομάκρυνσή τους
θα δημιουργούσε μεγάλη αναστάτωση και αντιδράσεις καλό είναι όμως να τα
γνωρίζουμε ούτως ώστε αφενός μεν να μην τα επεκτείνουμε, να μην τα
διογκώνουμε ακόμα περισσότερο και αφετέρου, όπου και όποτε είναι
δυνατόν, να τα απομακρύνουμε με διάκριση, κατήχηση και υπομονή.
Όσο
κι αν ακουστεί περίεργο ένα από αυτά τα στοιχεία είναι η συνηθισμένη
έξοδος του Εσταυρωμένου Κυρίου κατά τον Όρθρο της Μ. Παρασκευής που
είθισται να τελείται στους ενοριακούς ναούς, κατ’ άκραν οικονομίαν και
κατά παράβαση της τάξεως, το βράδυ της Μ. Πέμπτης.
Ὁ Ἱερός Χρυσόστομος γιά τήν παραβολή τῶν ταλάντων
Ο ΙΕΡΟΣ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΑΡΑΒΟΛΗ ΤΩΝ ΤΑΛΑΝΤΩΝ
(: Κατά Ματθαίον Ευαγγέλιο, κεφ. 25, χωρία 14 έως 30)
Εάν στον ευαγγελιστή Λουκά εκτίθεται με άλλον τρόπο η παραβολή των ταλάντων[Λουκ. 19,12-21], πρέπει να λεχθεί ως απάντηση το εξής, ότι άλλη είναι η παραβολή αυτή και άλλη εκείνη. Διότι σε εκείνη μεν από το ίδιο κεφάλαιο προήλθαν διάφορα έσοδα· διότι από ένα χρυσό νόμισμα των εκατό δραχμών(μία «μνᾶ») ο μεν ένας παρουσίασε πέντε, ενώ ο άλλος δέκα, και γι' αυτό και δεν αμείφτηκαν κατά τον ίδιο τρόπο. Εδώ όμως συνέβη το αντίθετο, γι' αυτό και η βράβευση ήταν ίση. Διότι εκείνος που έλαβε δύο τάλαντα, έδωσε δύο, και εκείνος που έλαβε τα πέντε τάλαντα πάλι το ίδιο. Ενώ εκεί, επειδή υπό τις ίδιες προϋποθέσεις ο μεν ένας παρουσίασε περισσότερα, ενώ ο άλλος λιγότερα έσοδα, ορθώς και στα έπαθλα δεν τιμώνται και οι δύο εξίσου.
Πρόσεξε επίσης ότι παντού δεν απαιτεί αμέσως αυτά που τους εμπιστεύθηκε. Διότι στην παραβολή του αμπελώνα[βλ. Ματθ.21,33: «Ἄλλην παραβολὴν ἀκούσατε. ἄνθρωπός τις ἦν οἰκοδεσπότης, ὅστις ἐφύτευσεν ἀμπελῶνα καὶ φραγμὸν αὐτῷ περιέθηκε καὶ ὤρυξεν ἐν αὐτῷ ληνὸν καὶ ᾠκοδόμησε πύργον, καὶ ἐξέδοτο αὐτὸν γεωργοῖς καὶ ἀπεδήμησεν(:Άλλη παραβολή ακούστε: Ήταν κάποιος νοικοκύρης, (ο Θεός δηλαδή), ο οποίος φύτεψε αμπέλι, (δηλαδή το ιουδαϊκό έθνος). Κι έδειξε ιδιαίτερη φροντίδα γι’ αυτό. Έβαλε δηλαδή τριγύρω του φράκτη κι έσκαψε μέσα σε αυτό πατητήρι, έκτισε πύργο για να μένουν οι φύλακες και εργάτες, και το εμπιστεύθηκε σε γεωργούς, (στους αρχιερείς και στους άρχοντες του λαού), και αναχώρησε σε άλλη χώρα)»], αφού τον παρέδωσε στους γεωργούς, αποδήμησε· και στη σημερινή παραβολή των ταλάντων εμπιστεύθηκε τα τάλαντα και αποδήμησε, για να μάθεις τη μακροθυμία Του.
Εγώ πάλι νομίζω ότι λέγοντας αυτά υπαινίσσεται και την Ανάσταση. Μόνο που εδώ δεν αναφέρονται πλέον γεωργοί και αμπελώνας, αλλά όλοι είναι εργάτες. Διότι δεν αναφέρεται μόνο στους άρχοντες, ούτε στους Ιουδαίους, αλλά σε όλους. Και εκείνοι μεν που προσφέρουν, ομολογούν με ευγνωμοσύνη και τα δικά τους αλλά και όσα τους έδωσε ο δεσπότης. Έτσι ο μεν ένας λέγει: «Κύριε, πέντε τάλαντά μοι παρέδωκας(: Κύριε, πέντε τάλαντα μου παρέδωσες)»», ο δε άλλος λέγει «Κύριε, δύο τάλαντά μοι παρέδωκας(:‘’Κύριε, δύο τάλαντα μου παρέδωσες)», δείχνοντας ότι από Εκείνον έλαβαν το κεφάλαιο της εργασίας τους και Του αναγνωρίζουν μεγάλη χάρη και αποδίδουν το παν σε Αυτόν.
Ἐνημέρωση ἀπό τό ἱστολόγιο http:// hristospanagia3.blogspot.gr γιά τίς 19-4-2019 ἕως 21-4-2019.
ΥΠΕΡΑΓΙΑ ΘΕΟΤΟΚΕ ΣΩΣΟΝ ΗΜΑΣ
Ἀγαπητοί ἐν Χριστῷ ἀδελφοί
Εἴθε ὁ Κύριος ἡμῶν Ἰησοῦς Χριστός νά μᾶς χαρίζει καλή καί Ἁγία Τεσσαρακοστή. Εἴθε νά εὐλογεῖ τή ζωή μας καί ἐμεῖς νά λάμβάνουμε τήν εὐλογία Του ζώντας μέ ταπείνωση, ἀδιάλειπτη προσευχή καί ἀγάπη μέσα στήν μία καί μόνη ἀληθινή Ἐκκλησία, τήν Ἁγία Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία μας.
Ἡ Παναγία τῶν Παρισίων, ὁ Ἀκάνθινος Στέφανος, ὁ ἅγιος Ἰωάννης Βατάτζης καί οἱ ἱερόσυλοι Λατίνοι
Η ΠΑΝΑΓΙΑ ΤΩΝ ΠΑΡΙΣΙΩΝ, Ο ΑΚΑΝΘΙΝΟΣ ΣΤΕΦΑΝΟΣ, Ο ΑΓΙΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ ΒΑΤΑΤΖΗΣ ΚΑΙ ΟΙ ΙΕΡΟΣΥΛΟΙ ΛΑΤΙΝΟΙ
Κείμενο του Ιωάννη Α. Σαρσάκη (Καστροπολίτη)
Μέσα από τα τραγικά γεγονότα και τις καταστάσεις, που διαδραματίστηκαν κατά την διάρκεια της καταστροφικής πυρκαγιάς, στο ναό της Παναγίας των Παρισίων, μου έκανε ιδιαίτερη εντύπωση η αυτοθυσία του ιερέα Ζαν-Μαρκ Φουρνιέ.
Ο υπόψη ιερέας, αψήφησε τον κίνδυνο από τις τεράστιες φλόγες, και κυριολεκτικά όρμησε μέσα στο ναό, για να σώσει όσα ιερά κειμήλια μπορούσε.Μεταξύ των διασωθέντων κειμηλίων ήταν και ο Ακάνθινος Στέφανος του Χριστού. Εννοείται ότι το συγκεκριμένο γεγονός έκανε τον γύρο του διαδικτύου (και όχι μόνο), και σε πολλά άρθρα έγινε και ιδιαίτερη μνεία για το πως βρέθηκε το Ακάνθινο Στεφάνι στη Γαλλία. Δυστυχώς σε κάποιες ελληνικές ιστοσελίδες, γράφτηκε, ότι το Ιερό αυτό κειμήλιο, πουλήθηκε στον βασιλιά της Γαλλίας Λουδοβίκο Θ΄ από τους Βυζαντινούς/Ρωμηούς, ή απλά ότι προέρχεται από το Βυζάντιο/Ρωμανία.
Η αλήθεια είναι εντελώς διαφορετική, σαφώς και ουδέποτε πουλήθηκε ιερό κειμήλιο από τους Βυζαντινούς/Ρωμηούς, αντιθέτως σε πολλές περιπτώσεις κειμήλια και λείψανα της Ορθοδοξίας, μεταφερόταν στην Κωνσταντινούπολη από άλλες περιοχές της αυτοκρατορίας που είχαν καταληφθεί από εχθρούς, για να διασωθούν. Αποτέλεσμα αυτών των ενεργειών ήταν να αποθησαυριστούν πάρα πολλά και σημαντικά κειμήλια, λείψανα, έργα τέχνης κλπ στην Βασιλεύουσα.
Ὁ Ὅσιος Συμεών ὁ Μονοχίτων καί Ἀνυπόδητος 19/4/1594
Ο Όσιος Συμεών ο Μονοχίτων και Ανυπόδητος 19/4/1594
Του Κωνσταντίνου Αθ. Οικονόμου, δασκάλου
Ο Όσιος γεννήθηκε μεταξύ των ετών 1566-1574, σε άγνωστο τόπο. Κατά τους συναξαριστές της Εκκλησίας, πατέρας του ήταν ο ιερέας Ανδρέας. Αυτός έστειλε τον γιο του από μικρό να μάθει τα «ιερά γράμματα».
Ο «ΓΑΜΟΣ» ΤΟΥ: Όταν ο Συμεών ενηλικιώθηκε, ο φιλότουρκος κοτσαμπάσης του χωριού που γεννήθηκε, εκτιμώντας τον νεαρό Συμεών, θέλησε να τον παντρέψει με την κόρη του Τριανταφυλλιά, απειλώντας τον πατέρα του πως, αν δε συναινέσει ο γιος του, θα επέτρεπε τους Οθωμανούς να τον πάρουν στο παιδομάζωμα. Έτσι με τη βία, μια βραδιά στο σπίτι του, πάντρεψε τον Συμεών με την κόρη του, με άλλο ιερέα. Στον χρόνο επάνω γέννησε η γυναίκα του ένα αγοράκι, το οποίο ονόμασαν Δημήτρη. Όμως ο Συμεών ήταν βαθιά λυπημένος και συλλογισμένος. Στον πεθερό του, που τον ρωτούσε, ομολόγησε πως δεν ήταν πατέρας του παιδιού και πως δεν γνώρισε την Τριανταφυλλιά ως γυναίκα. Αφού κανείς δε τον πίστεψε αποφασίστηκε ο διά πυρός θάνατός του.
Όταν στην πλατεία ετοιμάστηκε η φωτιά, ο Συμεών ζήτησε για τελευταία φορά να δει σύζυγο και τέκνο μπροστά στον κόσμο. Πλησίασε το γιο του, που ήταν ολίγων μηνών ρωτώντας τον ποιος ήταν ο πατέρας του. Το παιδί, παραδόξως μιλώντας, έδειξε τον αγροφύλακα του χωριού κι έτσι ο Συμεών αθωώθηκε, αφού αποκαλύφθηκε η αλήθεια.
ΙΕΡΟΜΟΝΑΧΟΣ: Όταν ο Συμεών αναχώρησε από το πατρικό του, πήγε στον επίσκοπο Δημητριάδας Παχώμιο (1581-90) στο Βαθύρεμα της Αγιάς, απ' όπου ο Όσιος καταγόταν. Εκεί χειροτονήθηκε ιεροδιάκονος. Επιδιώκοντας την ασκητική ζωή, αναχώρησε στο Οικονομείο μοναστήρι της Όσσας - Κομνήνειος Ι.Μ. Αγ. Δημητρίου - όπου και εφάρμοσε αυστηρή νηστεία, αγρυπνία, ολονύκτια στάση, ενώ έμενε διαρκώς ανυπόδητος και μονοχίτων, φορώντας ένα φτωχικό φθαρμένο ράσο. Λίγα έτη αργότερα, αναχώρησε για τη Μεγίστη Λαύρα του Άθωνα, όπου χειροτονήθηκε ιερέας.
Περισυλλογή Ἁγίου Νικολάου Ἀχρίδος
ΠΕΡΙΣΣΥΛΟΓΗ ΑΓΙΟΥ ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΑΧΡΙΔΟΣ.
Άς αναλογιστούμε τον Κύριο Ιησού εμπαιζόμενο επί τού Σταυρού:
οι σταυρωτές Του έβαλαν περιπαικτικά πάνω από τό κεφάλι Του την επιγραφή Βασιλεύς των Ιουδαίων- οι περαστικοί Τον χλεύαζαν, κουνώντας τα κεφάλια τους καί υβρίζοντάς Το ακόμη καί ο ληστής επάνω στον σταυρό Τον ύβριζε- άνά τούς αιώνες όλοι οι διώκτες των χριστιανών Τον καταφρονούν.
https://apantaortodoxias.blogspot.com/2019/03/blog-post_115.html
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)
