Ποιοί εἶναι οἱ ἀληθινοί θεολόγοι τῆς Ἐκκλησίας μας;

ΠΟΙΟΙ ΕΙΝΑΙ ΟΙ ΑΛΗΘΙΝΟΙ ΘΕΟΛΟΓΟΙ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ;

Πρωτ. Ιωάννη Ρωμανίδη

          ΕΙΝΑΙ μόνο εκείνοι που έφθασαν στη θεωρία. Η θεωρία συνίσταται στη φώτιση και στη θέωση. Η φώτιση είναι μια κατάσταση αδιάλειπτη που υπάρχει εν ενεργεία όλο το ημερονύκτιο ακόμη και στον ύπνο. Ενώ η θέωση είναι μια κατάσταση κατά την οποία βλέπει κάποιος τη δόξα του Θεού και η οποία διαρκεί όσο θέλει ο Θεός.

          Ένας φωτισμένος μπορεί να μη φθάσει ποτέ στη θέωση. Ο Θεός που την χαρίζει, κρίνει αν είναι απαραίτητο να οδηγήσει έναν φωτισμένο στη θέωση.

«Μπορεί να βάλει κανείς κάρβουνα στον κόρφο του και να μην κατακαούν τα ρούχα του;» (mp3+κείμενο).

Πρόσφατα εἴχαμε δημοσιεύσει τήν ὁμιλία:

1)Πῶς ἀγαπᾶμε τόν Θεό, 2) Τί εἶναι ἡ ἁμαρτία) (Κατηχήσεις Ἁγίου Κυρίλλου Ἱεροσολύμων)(mp3)

Ἀκολουθεῖ μέρος τοῦ σχετικοῦ κειμένου τό ὁποῖο ἀναλύεται στήν ἀνωτέρω ὁμιλία

Βαρύ κακό είναι η αμαρτία και βαριά αρρώστια της ψυχής η παρανομία. Αυτή αποδυναμώνει την ψυχή και γίνεται αιτία της κόλασής της στην αιώνια φωτιά. Η διαστροφή του αυτεξουσίου προς το κακό πηγάζει από την προαίρεση του ανθρώπου. Και το ότι αμαρτάνουμε, επειδή εμείς το θέλουμε, το επιβεβαιώνει ο προφήτης Ιερεμίας που λέει: «Εγώ σε φύτεψα απ’ άκρη σ’ άκρη αμπέλι γνήσιο και καρποφόρο. Γιατί, αμπέλι, αλλοτριώθηκες και μου κάνεις πικρά σταφύλια, λες και είσαι ξένο; (Ιερ. 2,21). Το φυτράδι είναι καλό, αλλά ο καρπός που βγαίνει από την προαίρεση είναι κακός. Γι’ αυτό και δεν θα φταίει ο φυτευτής, όταν το αμπέλι θα γίνει στάχτη από τη φωτιά. Επειδή, ενώ φυτεύτηκε για να βγάλει καλό καρπό, εξαιτίας της κακής προαίρεσης, καρποφόρησε κακή καρποφορία.

«Ελάτε να δείτε αυτόν που θέλει όλοι οι άνθρωποι να σωθούν…»

Ο μακάριος Παύλος ο απλός, ο μαθητής του αγίου Αντωνίου, διηγήθηκε στους Πατέρες ότι κάποτε επισκέφθηκε ένα μοναστήρι για ωφέλεια των αδελφών.
Μετά τη συνηθισμένη συνομιλία μεταξύ τους, μπήκαν στην αγία του Θεού εκκλησία να κάνουν την καθιερωμένη ακολουθία. Ο μακάριος Παύλος -λέει- πρόσεχε τον καθένα που έμπαινε στην εκκλησία, άραγε με ποια ψυχική διάθεση ερχόταν στην ακολουθία. Γιατί ο Θεός και αυτό το χάρισμα του είχε δώσει, να βλέπει ποιός είναι ο καθένας στην ψυχή, όπως εμείς βλέπουμε ο ένας τον άλλο.
Όλοι έμπαιναν με λαμπρή την ψυχή και το πρόσωπο χαρωπό και ο άγγελος του καθενός χαιρόταν μαζί του. Έναν -λέει- τον βλέπει μαύρο και σκοτεινό σ΄όλο του το σώμα. Δαίμονες τον περιτριγύριζαν κι απ΄τα δύο μέρη, τον τραβούσαν και του περνούσαν χαλινάρι στη μύτη, ενώ ο άγγελός του ακολουθούσε από μακριά, σκυθρωπός και θλιμμένος.
Ο Παύλος κλαίγοντας και χτυπώντας με το χέρι το στήθος, καθόταν έξω από την εκκλησία και θρηνούσε αυτόν που τον είδε σε τέτοια κατάσταση. Οι Πατέρες μπροστά στην παράξενη στάση του αββά και στην απρόοπτη μεταβολή του σε δάκρυα και πένθος, άρχισαν και οι ίδιοι να θρηνούν, και τον ρωτούσαν και τον παρακαλούσαν να τους πει τί είδε, φοβούμενοι μήπως το έκανε γιατί είχε κάποιο παράπονο από όλους. Τον παρακαλούσαν ακόμη να μπει στην ακολουθία.

Τί βιβλία νά διαβάζουμε; (Γέροντος Παϊσίου)

Πνευματική μελέτη

 -Γέροντα, άνθρωποι που αρχίζουν να έχουν την καλή ανησυχία, τι βιβλία να διαβάσουν για να βοηθηθούν;

-Να διαβάσουν πρώτα το Ευαγγέλιο, για να μάθουν τι θα πη ο Χριστός. Να συγκλονισθούν λίγο, και ύστερα να διαβάσουν την Παλαιά Διαθήκη . Ξέρεις τι κόπος είναι, όταν δεν έχουν διαβάσει τίποτε και σου ζητούν βοήθεια; Σαν να πηγαίνη ένα παιδί του Δημοτικού Σχολείου σε καθηγητή Πανεπιστημίου και να του λέη: « Βοήθησέ με ». Τι να του πη ο καθηγητής; " Ένα κι ένα ίσον δύο " ; Άλλοι πάλι δεν έχουν την καλή ανησυχία . Έρχονται και λένε: " Δεν έχω κανένα πρόβλημα, μια χαρά είμαι, πάτερ, απλώς πέρασα να σε δω » . Ποτέ ο άνθρωπος δεν μπορεί να πη ότι δεν έχει τίποτε. Κάτι θα έχη. Ο αγώνας για πνευματική ζωή δεν τελειώνει ποτέ. Ή μερικοί μου λένε: « Να μας πης πνευματικά ». Σαν να πάνε στον μπακάλη και του λένε: « Δώσε μας ψώνια  ». Τα χάνει και ο μπακάλης . Δεν έχουν κάτι το συγκεκριμένο να ζητήσουν και να πουν " μου χρειάζεται τόση ζάχαρη, τόσο ρύζι κ.λ.π. ", αλλά λένε " δώσε μας ψώνια ".

16.3.2011 - Τὸ μήνυμα τῆς ἡμέρας

Ἀπὸ τὴν Φιλοκαλία

Ἅγιος Διάδοχος Φωτικῆς – Τὰ 100 πρακτικὰ κεφάλαια:

97. Ὅταν ἡ καρδιὰ μὲ ἕναν πόνο ποὺ καίει δέχεται τὰ τοξεύματα τῶν δαιμόνων, ὥστε νὰ νομίζει ὁ ἄνθρωπος ὅτι εἶναι πραγματικὰ βέλη, τότε ἡ ψυχὴ μισεῖ μὲ πόνο τὰ πάθη, καθῶς βρίσκεται στὴν ἀρχὴ τῆς καθάρσεως· γιατὶ, ἂν δὲν πονέσει πολὺ γιὰ τὴν ἀναίδεια τῆς ἁμαρτίας, δὲν θὰ μπορέσει νὰ χαρεῖ πλουσιοπάροχα γιὰ τὴν ἀγαθότητα τῆς ἀρετῆς.

Ἐκεῖνος λοιπὸν ποὺ θέλει νὰ καθαρίσει τὴν καρδιά του, ἂς τὴν φλογίζει διαρκῶς μὲ τὴν μνήμη τοῦ Κυρίου Ἰησοῦ, αὐτὸ μόνον ἔχοντας μελέτη καὶ ἀκατάπαυστη ἐργασία. Δὲν πρέπει ἄλλοτε νὰ προσεύχονται καὶ ἄλλοτε ὄχι, ἐκεῖνοι ποὺ θέλουν ν’ ἀποβάλλουν τὴν σαπρότητά τους, ἀλλὰ πάντοτε ν’ ἀσχολοῦνται μὲ τὴν προσευχὴ καὶ τὴν φύλαξη τοῦ νοῦ, ἀκόμη καὶ ὅταν βρίσκονται ἔξω ἀπὸ τὶς ἐκκλησίες.

Ἐκεῖνος ποὺ θέλει νὰ καθαρίσει τὸν χρυσό, ἂν γιὰ λίγο ἀφήσει τὴν φωτιὰ νὰ σταματήσει, σκληραίνεται πάλι τὸ μετάλλευμα ποὺ καθαρίζει. Ἔτσι κι ἐκεῖνος ποὺ ἄλλοτε θυμᾶται τὸν Θεὸ καὶ ἄλλοτε ὄχι, ἐκεῖνο ποὺ νομίζει ὅτι ἀποκτᾶ μὲ τὴν προσευχὴ τὸ χάνει μὲ τὴν ἀπραξία.

Τὸ χαρακτηριστικὸ τοῦ ἀνθρώπου ποὺ ἀγαπᾶ τὴν ἀρετὴ εἶναι νὰ ἀφανίζει πάντοτε, μὲ τὴν μνήμη τοῦ Θεοῦ, ὅ,τι γήινο ὑπαρχει στὴν καρδιά, ὥστε σιγὰ-σιγὰ τὸ κακὸ ν’ ἀφανιστεῖ τελείως ἀπὸ τὴν φωτιὰ τῆς μνήμης τοῦ ἀγαθοῦ καὶ ἡ ψυχὴ νὰ ἐπανέλθει μὲ μεγαλύτερη δόξα στὴν φυσική της λαμπρότητα.

Εἶναι ὁ Θεός αἴτιος τῶν κακῶν; (μέ ἀφορμή τήν καταστροφή στήν Ἰαπωνία).

ΜΕ ΤΗ ΧΑΡΗ ΤΟΥ ΘΕΟΥ ΔΗΜΟΣΙΕΥΟΥΜΕ ΤΟ ΚΑΙ ΣΗΜΕΡΑ ΕΠΙΚΑΙΡΟ ΑΡΘΡΟ ΤΟΥ Π. ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ ΣΧΕΤΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΚΑΚΟ ΜΕ ΑΦΟΡΜΗ ΤΗ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ ΣΤΗΝ ΙΑΠΩΝΙΑ ΑΠΟ ΤΟ ΣΕΙΣΜΟ ΚΑΙ ΤΟ ΤΣΟΥΝΑΜΙ

Πρεσβυτέρου Βασιλείου Σπηλιοπούλου

ΓΙΑΤΙ ΘΕΕ ΜΟΥ;
Μ έ ἀφορμή τή φοβερή καταστροφή στή Νοτιανατολική Ἀσία

 Ἡ ἐρώτηση αὐτή εἶναι ἴσως ἡ πιό συνηθισμένη καί ἡ πιό συχνή πού ἀκούγεται πάνω σ' αὐτήν ἐδῶ τήν γῆ.  Σχεδόν καθημερινά οἰ περισσότεροι ἄνθρωποι ἐκφράζουν τήν ἀπορία αὐτή εἴτε κάτω ἀπό τήν ἐπήρεια μιᾶς προσωπικῆς δύσκολης θέσεως, εἴτε ἀντικρύζοντας τίς μεγάλες καταστροφές, πού προκαλεῖ ὁ ἄνθρωπος ἤ τίς μεγάλες φυσικές καταστροφές πού ἔχει συνηθίσει νά ὀνομάζει "θεομηνίες".

Προσφάτως π.χ συγκλονίστηκε ἡ κοινή γνώμη βλέποντας ἀπό τούς δέκτες τῶν τηλεοράσεων ἤ μαθαίνοντας μέ ὁποινδήποτε ἄλλο τρόπο τή μεγάλη καταστροφή πού προκάλεσαν τά Τσουνάμι στίς περιοχές τῆς ΝΑ Ἀσίας.  Καί τό ἐρώτημα ἐπανῆλθε : "γιατί Θεέ μου τέτοια καταστροφή;"

Ο Άγιος Χριστόδουλος ο εν Πάτμω (16 Μαρτίου) και το “σκάνδαλο” Βατοπαιδίου!

Ο Όσιος Χριστόδουλος, κατά κόσμο Ιωάννης, γεννήθηκε το 1020 στη Νίκαια της Βιθυνίας από ευσεβείς γονείς, τον Θεόδωρο και την Αννα. Ανατράφηκε από τα νεανικά του χρόνια στην μοναχική πολιτεία και ασκήτεψε στον Όλυμπο της Βιθυνίας και στην Παλαιστίνη. Έπειτα απήλθε στο όρος Λάτρον της Καρίας της Μ. Ασίας, στη μονή του Στήλου, όπου ίδρυσε βιβλιοθήκη και συγκέντρωσε γύρω του πολλούς μοναχούς. Εξαιτίας της παραμονής του στο όρος του Λάτρου, ο Όσιος Χριστόδουλος προσονομάζεται «Λατρηνός». Λόγω όμως των βαρβαρικών επιδρομών κατέφυγε, το έτος 1079, στην Πάτμο, όπου με την συνδρομή του αυτοκράτορα Αλεξίου Α’ του Κομνηνού (1081-1118) ανήγειρε την περιώνυμη μονή και βιβλιοθήκη.
Στην συνέχεια μετέβη στην Κωνσταντινούπολη για υποθέσεις της μονής και αργότερα, αφού παραιτήθηκε από ηγούμενος, ήλθε στο Στρόβιλο, πόλη κοντά στην ακτή της Μ. Ασίας και ανέλαβε εκεί την φροντίδα της μονής του Αρσενίου. Από το Στρόβιλο μετέβη αργότερα στη νήσο Κώ.