Tό ἁγιογραφικό ἀνάγνωσμα της Τετάρτης 29-08-12.

Ἡ καθημερινή μελέτη τῆς Ἁγίας Γραφῆς εἶναι ἀπαραίτητη γιά τόν Χριστιανό. Ὅπως ὁ ἄρτος γιά τό σῶμα ἔτσι καί ὁ Λόγος τοῦ Θεοῦ γιά τήν ψυχή ἀποτελεῖ ζωτική ἀνάγκη. Ὁ Κύριος μᾶς εἶπε ὅτι ὁ ἄνθρωπος δέν ζεῖ μόνο μέ ψωμί. ἀλλά καί μέ κάθε λόγο πού ἐκπορεύεται ἀπό τό στόμα τοῦ Θεοῦ (Ματθ. 4, 4): «Οὐκ ἐπ' ἄρτῳ μόνο ζήσεται ἄνθρωπος ἀλλ' ἐπί παντί ρήματι ἐκπορευομένῳ διά στόματος Θεοῦ». Εἴθε καθημερινά νά μελετοῦμε τό λόγο Του καί νά τρέφουμε τήν ψυχή μας μ' αὐτόν. Μαζί μέ τά Ἅγια Μυστήρια καί τόν Πνευματικό ἀγῶνα, ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ συντηρεῖ ἀναμμένη τήν λαμπάδα τῆς πίστεως μέσα μας καί μᾶς καθιστᾶ ζωντανά κυτταρα τοῦ Σώματος τοῦ Χριστοῦ, πού εἶναι ἡ Ἁγία Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία μας. Σύν Θεῷ θά ἀναρτῶνται τά ἀναγνώσματα πού ἔχει ὁρίσει ἡ Ἁγία Μας Ἐκκλησία νά ἀναγινώσκονται καθημερινά ἀπό τούς Χριστιανούς γιά τό 2012. Κάνετε κλίκ πάνω στήν εἰκόνα καί μεγενθύνετε γιά νά διαβάσετε τό κείμενο.

Απόστολος: Πράξεις Των Αποστόλων κεφ. ιγ΄ 25 - 32

ιγ΄ 25 - 32 

Ευαγγέλιον: Κατά Μάρκον κεφ. Στ΄ 14 - 30

Στ΄ 14 - 26

Στ΄ 27 - 30



Ευχαριστοῦμε τήν ἀδελφότητα Θεολόγων «Ὁ Σωτήρ» γιά τήν ὁλοπρόθυμη ἄδεια χρήσης καί ἀναδημοσίευσης τοῦ κειμένου μετά τῆς συντόμου ἑρμηνείας, πού ἔχει ἐκπονήσει ὁ μακαριστός Θεολόγος Π. Τρεμπέλας.

http://hristospanagia1.wordpress.com/

http://www.hristospanagia.gr/

Γέροντας Παΐσιος: «Σήμερα ἔχουμε κελλιά καί κοιλιά»!

ΓΕΡΩΝ ΠΑΙΣΙΟΣ ΜΠΡΟΣ ΣΤΟ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗ ΝΑΥΠΑΚΤΟΥ ΙΕΡΟΘΕΟ.

 

Πρώτος σταθμός ο Γέροντας Παΐσιος που τότε εγκαταβίωνε στο Καλύβι του Τιμίου Σταυρού πλησίον της Ιεράς Μονής Σταυρονικήτα. Τον γνώριζα από παλαιότερα χρόνια, όταν τον ρωτούσα για θέματα πνευματικής διακονίας, αλλά τώρα, επηρεασμένος από όσα είχα διαβάσει για την νηπτική εργασία και την νοερά προσευχή και είχα ζήσει στην Ιερά Μονή του Essex, ήμουν αποφασισμένος να τον ερωτήσω για τα θέματα αυτά. Η συζήτηση μαζί του ήταν μια μυσταγωγία. Έχω κρατήσει σημειώσεις από την συνομιλία αυτή, τις οποίες έγραψα μόλις βγήκα από το κελλί του, καθισμένος σε ένα μικρό βραχάκι, πορευόμενος προς την Ιερά Μονή Σταυρονικήτα.
Στην αρχή μου μίλησε για την αρχοντική αγάπη του Θεού προς τους ανθρώπους και προς όλη την κτίση. Μάλιστα μου είπε ότι «ο Θεός είναι άρχοντας ακόμη και στον διάβολο, αλλά εκείνος δεν μπορεί να το καταλάβη. Τελικά, ο Θεός στριμώχνει τον διάβολο».

Ἀνοικτή ἐπιστολή τοῦ π. Placide Deseille πρός τούς Ἕλληνες Ὀρθοδόξους

  Ένας αρχιμανδρίτης (γνωστός εδώ σε μας, ως πατήρ Πλακίδας) που κοσμεί επί δεκαετίες την γαλλόφωνη θεολογική σκέψη, με πλήθος βαθυστόχαστων συγγραμμάτων. Γνώστης όσον ολίγοι των προβλημάτων που αντιμετωπίζουν οι κατά τόπους ορθόδοξες εκκλησίες, αφορμώμενος από τον τελευταίο σάλο στους κόλπους της Εκκλησίας της Ελλάδος και στο ρήγμα που έχει δημιουργηθεί μεταξύ αυτής και του ποιμνίου, σε ανοιχτή επιστολή του προς αυτό εκφράζει την λύπη και το σκεπτικισμό του για την στάση των Μ.Μ.Ε. έναντι ιεραρχών, ενώ διαβλέπει μια λανθάνουσα μορφή πίεσης για το σκανδαλισμό του πληρώματος, με απώτερο στόχο την απομάκρυνσή του από τους κόλπους της Μητέρας Εκκλησίας.

Ο αρχιμανδρίτης Placide Deseille εξανίσταται από τον επιχειρούμενο μέσω δημοσιευμάτων διαχωρισμό μεταξύ επισκόπων και λαϊκών και παρατηρεί τα κατωτέρω:

“ΠΟ”

Στα αλβανικά “πο” σημαίνει “ναι”.

Το ακόλουθο συγκινητικό περιστατικό συνέβη στις 3 Απριλίου του 2002 ,το απόγευμα.

Επισκέφτηκε το Μοναστήρι μια νεαρή  Αλβανίδα, βαπτισμένη Ορθόδοξη, πολύ πιστή. Είναι εγκατεστημένη εδώ και μερικά χρόνια σε παραλιακή κωμόπολη του νομού Φωκίδος. Την συνόδευε ένα ζευγάρι Ελλήνων, οι οποίοι  είναι ευσεβέστατοι και προστατεύουν όσο μπορούν την φτωχή Αλβανίδα, η οποία σφουγγαρίζει σκάλες για να ζήση μαζί με την μητέρα της.

Η κοπέλλα αυτή, με τη φώτιση του Θεού κατάλαβε πόση δύναμη έχει το σημείο του Σταυρού, όταν το κάνει ο άνθρωπος στο σώμα του, και συχνά πυκνά το κάνει. Μερικοί ειρωνεύτηκαν κατά καιρούς την τακτική της αυτή, αλλά εκείνη φυσικά απαντά: “ κάνω τον Σταυρό μου, γιατί παίρνω δύναμη από την πίστη μου!” .

Ὁ π. Πορφύριος καί ὁ π. Παΐσιος γιά τόν Πάπα καί τόν διάλογο μαζί του. Ο ΠΑΠΑΣ ΘΕΛΕΙ ΝΑ ΥΠΟΤΑΞΕΙ ΤΗΝ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ.

 Ἐν ὄψει τῆς ἐπίσκεψης το Πάπα στήν Κύπρο ἄς δοῦμε τί φρονοῦσαν οἱ δύο μεγάλοι σύγχρονοι Γέροντες π. Παΐσιος καί π. Πορφύριος γιά τόν Πάπα, τόν Παπισμό, τούς διαλόγους μαζί του καί τήν σχέση του μέ τήν Ὀρθοδοξία. Διαβάζουμε στό: Σωτ. Λυσικάτου, Χαριτωμένες διδαχές τοῦ γέροντος Παϊσίου: «Ἀμερικανίδα καθηγήτρια διαβίβασε σέ Ὀρθόδοξο κληρικό τήν ἐπιθυμία τοῦ πάπα νά προσκαλέσει τόν Γέροντα Παΐσιο καί Γέροντα Πορφύριο νά πᾶνε στό Βατικανό. Ἡ ἀπάντηση καί τῶν δύο ἦταν ἡ ἑξῆς: Ὄχι δέν μποροῦμε νά πᾶμε. Διότι ἡ Ρωμαιοκαθολική Ἐκκλησία καί ὁ Πάπας δέν εἶναι ἕτοιμοι. Ἔχουν πολύ ἐγωισμό. Ὄχι μόνο θέλουν νά μᾶς ὑποτάξουν, ἀλλά καί δέν πιστεύουν ὅτι ἔχουμε τήν ἀλήθεια ἐμεῖς. Δέν χρειάζεται νά πᾶμε. Καλύτερα θά βοηθήσουμε τήν ὑπόθεση μέ τήν προσευχή μας»[1].

Οἱ δαίμονες πολεμοῦν τοὺς σθεναροὺς ἀγωνιστὲς

Οἱ δαίμονες πολεμοῦν τοὺς σθεναροὺς ἀγωνιστές, ἐνῷ ἀδιαφοροῦν γιὰ τοὺς ἀμελεῖς. Ὅσοι ἀγωνίζονται, βρίσκουν συνεργὸ τὸ Θεὸ στοὺς πολέμους ποὺ παραχωροῦνται γιὰ τὸ πνευματικό τους συμφέρον.

Ἀπὸ τὸ Γεροντικό

Ἕνας ἀδελφός, ποὺ πειραζόταν ἀπὸ τοὺς δαίμονες, πῆγε σὲ κάποιον γέροντα καὶ τοῦ φανέρωσε τοὺς πειρασμοὺς ποὺ δοκίμαζε. Κι ὁ γέροντας τοῦ λέει:
- Ἀδελφέ, νὰ μὴ σὲ φοβίζουν οἱ πειρασμοὶ ποὺ σοῦ συμβαίνουν, γιατὶ ὅσο βλέπουν οἱ ἐχθροὶ τὴν ψυχὴ ν᾿ ἀνεβαίνει καὶ νὰ ἑνώνεται μὲ τὸ Θεό, τόσο ὀργίζονται καὶ λιώνουν ἀπὸ τὸ φθόνο τους. Εἶναι, ἄλλωστε, ἀδύνατον νὰ μὴν παραβρίσκονται ὁ Θεὸς καὶ οἱ ἄγγελοί Του, ὅταν ὁ ἄνθρωπος πειράζεται καὶ ζητάει χέρι βοήθειας. Ἐσὺ λοιπὸν μὴ σταματᾷς νὰ σηκώνεις πάντα τὸ βλέμμα σου πρὸς Αὐτὸν καὶ νὰ ζητᾷς τὴ βοήθειά Του μὲ ταπείνωση, ἔχοντας συνάμα στὸ νοῦ σου, κατὰ τὴν ὥρα τοῦ πειρασμοῦ, τὴν ἀκαταμάχητη δύναμη Ἐκείνου, τὴ δική μας ἀδυναμία καὶ τοῦ ἐχθροῦ μας τὴ σκληρότητα. Ἔτσι σύντομα θὰ σὲ βοηθήσει ὁ Θεός.

Μέ γνωρίζω;

  Κύριε γνώρισέ μου αυτόν τον άγνωστο.
Ξέρω το όνομά μου, την ηλικία μου, το βάρος μου, το χρώμα των μαλλιών μου, όμως τον εαυτό μου δεν τον γνωρίζω.

Αυτός σε μένα τον ίδιο, παραμένει κρυμμένος και άγνωστος.
Εσύ όμως Χριστέ μου, που «εξετάζεις νεφρούς και καρδιές» τον γνωρίζεις.
Εσύ γνωρίζεις κάθε άνθρωπο ερχόμενο εις τον κόσμο, «εκ κοιλίας μητρός αυτού».
Εσύ κρατάς στα πλαστουργικά σου χέρια την φωτογραφία του μυστικού και αγνώστου εαυτού μου, σε όλες τις λεπτομέρειες.
Τι δεν θα έδινα να αποκτήσω αυτή την φωτογραφία Κύριέ μου!

28 Αυγούστου Συναξαριστής. Μωυσέως Αιθίοπα, Διομήδους και Λαυρεντίου, Δικαίου Βασιλιά Εζεκία, Άννας θυγατέρας του Φανουήλ, των Αγίων 33 Μαρτύρων από την Ηρακλεία, Δάμωνος Ιερομάρτυρα, Ειρήνης και Σοφίας Μαρτύρων.

Ὁ Ὅσιος Μωϋσῆς ὁ Αἰθίοπας

Ὁ Ὅσιος Μωυσῆς ἔζησε στὴν Αἴγυπτο καὶ στὴν ἀρχὴ ἦταν ληστής. Ἀλλὰ τὸ φῶς τῆς γνώσης καὶ τῆς μετανοίας δὲν ἄργησε νὰ φωτίσει τὸν δρόμο του. Ἡ μεγάλη ἐπιείκεια ποὺ ἔδειξε πρὸς αὐτὸν κάποιος χριστιανός, ἐνῶ αὐτὸς τὸν εἶχε βλάψει, ἐπέφερε στὸν Μωυσῆ ψυχικὴ ἀνακαίνιση.
Πίστεψε, ἔγινε χριστιανὸς καὶ κατόπιν μοναχός. Ἀγωνίστηκε σκληρὰ μέσα στὴν ἔρημο καὶ ἀπέκτησε μεγάλη πνευματικὴ σύνεση καὶ ἀρετή. Ἡ φήμη του ἔφερνε στὸ ἐρημητήριό του πολλοὺς χριστιανούς, ποὺ ἄκουγαν μὲ δέος τὴ διδασκαλία του κατὰ τῆς ὑπερηφάνειας καὶ τῆς κατάκρισης.
«Εἶμαι», ἔλεγε, «ὁ χειρότερος τῶν ἁμαρτωλῶν. Τὰ περασμένα μας ἁμαρτήματα πρέπει νὰ τὰ ἔχουμε πάντα μπροστά μας καὶ νὰ λυπούμαστε γι’ αὐτά. Αὐτὸ εἶναι ἡ καλύτερη μέθοδος γιὰ νὰ φυλάξουμε τὸν ἑαυτό μας, μὲ τὴν βοήθεια τοῦ Θεοῦ, ἀσφαλή. Ἂν νομίσουμε ὅτι εἴμαστε πνευματικὰ ὄρθιοι, τότε ἀκριβῶς εἶναι ὁ μεγάλος κίνδυνος μήπως πέσουμε. Γιὰ νὰ μὴ φοβόμαστε τὸν Θεό, ὀφείλουμε νὰ φοβόμαστε πολὺ τὸν ἑαυτό μας, δηλαδὴ τὶς ἀδυναμίες καὶ τὰ πάθη μας».