Ἡ νέα κανονικότητα!
Κ. Γ. Παπαδημητρακόπουλος
Ὥς τώρα, καλοί μου φίλοι, ἐκεῖνο ποὺ ἀκούγαμε πολὺ καὶ μὲ ἔμφαση ἦταν ἡ λεγόμενη «νέα ἐποχή». Στὶς μέρες μας ἦρθε νὰ προστεθεῖ καὶ κάτι ἀκόμη. Ἡ λεγόμενη «νέα κανονικότητα»!
Ἡ νέα κανονικότητα ἔχει νὰ κάνει μὲ τὸν κορωνοϊό. Γι’ αὐτὸ καὶ εἶναι ἐντελῶς καινούργια ὁρολογία. Ποὺ σημαίνει ἐπιστροφὴ στὴν κανονικότητα, δηλαδὴ ἐκείνη ποὺ ἦταν πρὸ τοῦ κορωνοϊοῦ. Ὅμως ἂν προσέξουμε θὰ δοῦμε ὅτι δὲν λέει «ἐπιστροφὴ στὴν κανονικότητα», ἀλλὰ λέει ἐπιστροφὴ στὴ «νέα κανονικότητα»! Καὶ ποιὰ εἶναι ἡ διαφορά; Θὰ πεῖτε. Ἀλλ’ ἂς πάρουμε τὰ πράγματα μὲ τὴ σειρά τους…
* * *
Ἐκεῖνο ποὺ προηγήθηκε τῆς «νέας κανονικότητας» εἶναι βέβαια ἡ κρίση. Ἡ κρίση τοῦ κορωνοϊοῦ. Καὶ δὲν μπορεῖ αὐτὴ νὰ μὴ ἦταν κρίση, ὅταν ἔκλεισαν καὶ ἀδρανοποιήθηκαν τὰ πάντα, γεγονὸς πρωτοφανὲς στὴν ἱστορία. Τὸ ἂν αὐτὸ ἦταν δικαιολογημένο ἢ ὄχι, προσχεδιασμένο ἢ μή, εἶναι θέμα χρόνου νὰ ἀποδειχθεῖ. Ἤδη καθημερινὰ ἔρχονται πάρα πολλὰ στὸ φῶς …
Τόσο πολὺ πάγωσε κάθε μας δραστηριότητα (lockdown), ποὺ ἦταν πλέον ἐπιβεβλημένη ἡ ἐξασφάλιση τῆς κυβερνητικῆς ἄδειας, γιὰ νὰ κάνουμε κάτι ἐκτὸς σπιτιοῦ! Ἦταν ἑπόμενο πλέον οἱ ἐπιπτώσεις νὰ εἶναι πολὺ μεγάλες καὶ ἀνυπολόγιστες στὴν οἰκονομία, στὶς δουλειές, στὶς ζωὲς καὶ στὸ μέλλον μας.
Ἡ ἔμφαση στὸ πρόβλημα εἶναι πάρα πολὺ μεγάλη καὶ ἐν πολλοῖς ὑπερβολική. Ὅπως καὶ τὰ μέτρα ποὺ ἐλήφθησαν. Κι αὐτὸ γιὰ νὰ εἶναι καὶ ἡ κρίση ἀνάλογη, βλέπετε. Ἔφθασαν στὸ σημεῖο νὰ τὴν παρουσιάζουν (ἢ νὰ ἐπιδιώκουν νὰ γίνει;) σὰν αὐτὴ τοῦ Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου! Ἐκείνου ποὺ πραγματικὰ ἄλλαξε τὸν ροῦ τῆς ἱστορίας. Μάλιστα ἡ φράση «γιὰ πρώτη φορά μετὰ τὸ Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο» ἀκούστηκε πάρα πολὺ καὶ μὲ ἔμφαση ἐπίσης!
Μόνο ποὺ ἡ κρίση τοῦ Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου δὲν μπορεῖ νὰ συγκριθεῖ μὲ τὴν λεγόμενη «πανδημία» τοῦ κορωνοϊοῦ, ἀφοῦ ἐκείνη ἰσοπέδωσε τὰ πάντα (οἰκονομίες, ἔθνη, ἀνθρώπινες ζωὲς κ.λπ.), πέραν τοῦ ὅτι οἱ πολεμικὲς συγκρούσεις του διήρκεσαν ἕξι χρόνια!
Ἐπιπλέον δὲν μπορεῖ νὰ συγκριθεῖ οὔτε καὶ μὲ τὴν κρίση τῆς ἱσπανικῆς γρίππης τοῦ 1919, τὴν ὁποία ἐπίσης ἐπικαλοῦνται.
Οὔτε δὲ καὶ μὲ τὸ οἰκονομικὸ κρὰχ τοῦ 1929, ποὺ μὲ ἔμφαση παρουσιάζουν, γιὰ τὸν ἁπλούστατο λόγο ὅτι οἱ μέθοδοι, τὰ συστήματα καὶ τὰ ἐξελιγμένα «ἐργαλεῖα» ποὺ διαθέτουμε σήμερα σὲ οἰκονομικὸ ἐπίπεδο, δὲν ὑπῆρχαν τότε.