Το αγιογραφικό ανάγνωσμα της Tρίτης 01-09-2015

Ἡ καθημερινή μελέτη τῆς Ἁγίας Γραφῆς εἶναι ἀπαραίτητη γιά τόν Χριστιαν. Ὅπως ὁ ἄρτος γιά τό σῶμα ἔτσι καί ὁ Λόγος τοῦ Θεοῦ γιά τήν ψυχή ἀποτελεῖ ζωτική ἀνάγκη. Ὁ Κύριος μᾶς εἶπε ὅτι ὁ ἄνθρωπος δέν ζεῖ μόνο μέ ψωμί. ἀλλά καί μέ κάθε λόγο πού ἐκπορεύεται ἀπό τό στόμα τοῦ Θεοῦ (Ματθ. 4, 4): «Οὐκ ἐπ' ἄρτῳ μόνο ζήσεται ἄνθρωπος ἀλλ' ἐπί παντί ρήματι ἐκπορευομένῳ διά στόματος Θεοῦ». Εἴθε καθημερινά νά μελετοῦμε τό λόγο Του καί νά τρέφουμε τήν ψυχή μας μ' αὐτόν. Μαζί μέ τά Ἅγια Μυστήρια καί τόν Πνευματικό ἀγῶνα, ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ συντηρεῖ ἀναμμένη τήν λαμπάδα τῆς πίστεως μέσα μας καί μᾶς καθιστᾶ ζωντανά κυτταρα τοῦ Σώματος τοῦ Χριστοῦ, πού εἶναι ἡ Ἁγία Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία μας. Σύν Θεῷ θά ἀναρτῶνται τά ἀναγνώσματα πού ἔχει ὁρίσει ἡ Ἁγία Μας Ἐκκλησία νά ἀναγινώσκονται καθημερινά ἀπό τούς Χριστιανούς γιά τό 2015. Κάνετε κλίκ πάνω στήν εἰκόνα καί μεγενθύνετε γιά νά διαβάσετε τό κείμενο.

Απόστολος: Προς Τιμόθεον Α΄ κεφ. β΄ 1 - 7

β΄ 1 - 7



Ευαγγέλιον: Κατά Λουκάν κεφ. Δ΄ 16 - 22

Δ΄ 16 - 22



Ευχαριστοῦμε τήν ἀδελφότητα Θεολόγων «Ὁ Σωτήρ» γιά τήν ὁλοπρόθυμη ἄδεια χρήσης καί ἀναδημοσίευσης τοῦ κειμένου μετά τῆς συντόμου ἑρμηνείας, πού ἔχει εκπονήσει ὁ μακαριστός θεολόγος Π. Τρεμπέλας.

Again, on sorrows and patience Saint – Dimitry of Rostov

 Patience in trials is a sure way of uniting ourselves to God.

Complaining separates us from God, so patience forges our union with Him. So if you suffer all your trials with patience and gratitude, for His sake, He will reward you with eternal bliss.

Through sorrows and patience, you enter the realm of real knowledge and are cleansed of the multitude of your sins. ‘I waited patiently for the Lord and He attended me and hearkened’ (Ps 39, 1).

Ἡ μετάνοια. Ἅγιος Κύριλλος Ἱεροσολύμων

 

Ἡ μετάνοια

Ἅγιος Κύριλλος Ἱεροσολύμων

 Φοβερό κακό καί ἐπικίνδυνη ἀρρώστια τῆς ψυχῆς εἶναι ἡ ἁμαρτία. Τήν ἀπονευρώνει μέ δολιότητα καί τήν παραδίνει παράλυτη στήν αἰώνια κόλαση. Εἶναι ὅμως κακό πού ἐξαρτᾶται ἀπό τή δική μας θέληση. Εἶναι καρπός τῆς δικῆς μας προαιρέσεως.

Φοβερό κακό εἶναι ἡ ἁμαρτία, ἀλλά ὄχι καί ἀθεράπευτο. Τό θεραπεύει εὔκολα ἡ μετάνοια. Ὅση ὥρα κρατάει κανείς στό χέρι του τή φωτιά, ὁπωσδήποτε καίγεται. Μόλις ὅμως τήν τινάξει, παύει νά καίγεται. Τό ἴδιο συμβαίνει καί μέ τήν ἁμαρτία• γιατί εἶναι κι αὐτή μία φωτιά πού κατακαίει τόν ἄνθρωπο. Γιά ὅσους μάλιστα δέν αἰσθάνονται αὐτό τό κάψιμο, λέει ἡ Γραφή: «μπορεῖ κανείς νά βάλει φωτιά μέσα στόν κόρφο του, δίχως τά ροῦχα του νά κάψει;» (Παροιμ. 6:27).

Ἡ ἀνύστακτος μέριμνα τοῦ γέροντος Γεωργίου Γρηγοριάτη γιά τή Μονή καί τήν Ἱεραποστολή

Κάποτε ένας αδελφός εκ συνεργείας του διαβόλου έφυγε από την Μονή χωρίς ευλογία του Γέροντα. Ο Γέροντας κυριεύθηκε απο μεγάλη συντριβή και πόνο εσωτερικό, που ήταν ζωγραφισμένα στο πρόσωπό του και τις πράξεις του. Έστειλε αμέσως κάποιους πατέρες να ψάξουν στα κοντινά μέρη γύρω απο την Μονή και άλλους μακρυά. Έβαλε να κάνουν Παρακλήσεις στην Παναγία την Γοργοεπήκοο.

Εκείνο το βράδυ έμεινε άυπνος. Έλεγε: «Το παιδί μπορεί να κινδυνεύη. Πως να κοιμηθώ εγώ;». Στην πρωινή ακολουθία δεν πήγε στο ηγουμενικό στασίδι, αλλά έμεινε στον Νάρθηκα. Κάλεσε τους μεγαλοσχήμους μοναχούς και τους είπε: «Περνάμε μεγάλη δοκιμασία. Πρέπει όλοι μας να προσέχουμε, διότι όλοι κινδυνεύουμε. Όταν έχετε λογισμούς, να τους λέτε αμέσως. Τώρα πρέπει όλοι μας να κάνουμε προσευχή για τον αδελφό. Μόλις τελειώνετε τον κανόνα σας, όλη η υπόλοιπη προσευχή σας να είναι για τον αδελφό».

Θά γίνει ἀνάσταση τῶν νεκρῶν; Ὁ βίος τοῦ Ὁσίου Νήφωνος Ἐπισκόπου Κωνσταντιανῆς τῆς κατ’ Ἀλεξάνδρειαν

A

ληθεια, γέροντα, ποτέ δέν ἔχω ἀκούσει τόσο σοφές διδαχές καί ἐξηγήσεις, εἶπε μέ ἔκπληξη ὁ ἄρχοντας. Θά ἤθελα λοιπόν νά σέ ρωτήσω καί κάτι τελευταῖο, ἀλλά, νά φοβᾶμαι μή σέ κουράσω...

-Ὄχι, παιδί μου, δέν εἶν’ αὐτό κόπος! Ρώτησέ με ὅ,τι θέλεις.

-Ἄκουσα δυό ἀνθρώπους νά συζητᾶνε γιά τήν ἀνάσταση τῶν νεκρῶν. Ὁ ἕνας ἔλεγε ὅτι θ’ ἀναστηθοῦν κάποτε οἱ νεκροί ὅλων τῶν αἰώνων καί ὁ καθένας θά πάρει ἀμοιβή ἀνάλογη μέ τά ἔργα του. Ὁ ἄλλος ὅμως ἰσχυριζόταν τό ἀντίθετο, καί πειστικά μάλιστα. Σάν ἁγιογραφική μαρτυρία ἔφερε καί τό προφητικό χωρίο: «Οἱ δὲ νεκροὶ ζωὴν οὐ μὴ ἴδωσιν, οὐδὲ ἰατροὶ οὐ μὴ ἀναστήσουσι»¹⁷³. Τελικά ἔκανε καί τό συνομιλητή του ν’ ἀλλάζει γνώμη... Ἀπό τότε λοιπόν κλονίστηκε καί ἡ δική μου πίστη στήν ἀνάσταση τῶν νεκρῶν. Γι’ αὐτό, σέ παρακαλῶ, νά μοῦ πεῖς κάτι, δοῦλε τοῦ Θεοῦ, πάνω σ’ αὐτό τό θέμα, γιά νά στηρίξεις τήν ψυχή μου, πού παραδέρνει μέσα στήν ταραχή τῶν λογισμῶν τῆς ὀλιγοπιστίας.

α.Δόγμα καί ἦθος_ β.Περί Θεοῦ_Κατηχήσεις Ἁγ. Κυρίλλου_mp3

Π. Σάββας 2011-05-28_Α)ΔΟΓΜΑ ΚΑΙ ΗΘΟΣ-Β)ΠΕΡΙ ΘΕΟΥ_ΑΓ. ΚΥΡΙΛΛΟΥ_4η ΚΑΤΗΧΗΣΗ_1ο ΜΕΡΟΣ_mp3

Ὁμιλία τοῦ π. Σάββα στίς 11-08-2010 (Συνάξεις Ἀνδρῶν στό Πνευματικό Κέντρο τοῦ Ι. Ν. Ἁγίων Κωνσταντίνου καί Ἑλένης).
Γιά νά κατεβάσετε καί νά ἀποθηκεύσετε τήν ὁμιλία πατῆστε ἐδῶ (δεξί κλίκ, ‘Ἀποθήκευση προορισμοῦ ὡς, ἄν ἔχετε Interntet Explorer ἤ Ἀποθήκευση δεσμοῦ ὡς, ἄν ἔχετε Mozilla. Στή συνέχεια δῶστε τό ὄνομα πού θέλετε καί πατῆστε ΟΚ γιά νά ἀποθηκευθεῖ ἡ ὁμιλία)

Ὁσίου Πέτρου τοῦ Δαμασκηνοῦ: Ἀπόρριψη τῆς ἀπογνώσεως

Οσίου Πέτρου του Δαμασκηνού

Απόρριψη της απογνώσεως

Δεν πρέπει όμως ν’ απελπιζόμαστε, όταν δεν είμαστε όπως πρέπει να είμαστε. Κακό είναι βέβαια, άνθρωπε, που αμάρτησες.

Γιατί όμως αδικείς το Θεό και από άγνοιά σου τον νομίζεις αδύνατο; Μήπως δεν μπορεί να σώσει την ψυχή σου Εκείνος που έκανε για σένα αυτόν τον τόσο μεγάλο κόσμο που βλέπεις; Κι αν πεις ότι «αυτό μάλλον καταδίκη μου είναι, όπως και η συγκατάβασή Του», μετανόησε και δέχεται τη μετάνοιά σου, όπως του ασώτου και της πόρνης.

Αν ούτε αυτό δεν μπορείς να κάνεις, αλλά από συνήθεια αμαρτάνεις σ’ εκείνα που δεν θέλεις, έχε ταπείνωση σαν τον τελώνη και αυτό είναι αρκετό για τη σωτηρία σου. Γιατί εκείνος που αμαρτάνει χωρίς να μετανοεί, αλλά δεν απελπίζεται, εξ ανάγκης βάζει τον εαυτό του κάτω απ’ όλη την κτίση και δεν τολμά να κατακρίνει ή να κατηγορήσει κανένα άνθρωπο.

Ὅσο περισσότερο ὁ ἄνθρωπος προσπαθεῖ μόνος του, μέ τίς δικές του δυνάμεις νά «ξεφορτώσει» τίς στεναχώριες του, τόσο περισσότερο μπερδεύεται στά δίχτυα τους

Όσο λιγότερη πίστη έχουμε, τόσο περισσότερη είναι η στεναχώρια μας. Μια από τις σπουδαιότερες ωφέλειες της πίστης είναι η απελευθέρωση του ανθρώπου από τις πολλές στεναχώριες.
Όσο το παιδί γνωρίζει πώς υπάρχει ο πατέρας, που φροντίζει για το σπίτι και για όλες τις δουλειές του σπιτιού, κάθε στεναχώρια του τελειώνει γρήγορα με τραγούδι. Μόλις όμως χαθεί αυτή η αίσθηση, σωπαίνει το τραγούδι! Τότε το παιδί αισθάνεται ορφανό και μόνο, περιτριγυρισμένο από στεναχώριες, αισθάνεται περιτριγυρισμένο από ένα σμήνος σφίγγες.

Τό ἄφθαρτο λείψανο τῆς Ἁγίας Χριστίνας

Η Αγία μεγαλομάρτυς Χριστίνα, καταγόταν από την Τύρο της Συρίας και ήταν κόρη του στρατηγού Ουρβανού (περί το 200).

Ο πατέρας της, της έχτισε έναν πύργο και την έβαλε μέσα σ' αυτόν. Μάλιστα κατασκεύασε αγάλματα των ειδώλων και την διέταξε να θυσιάσει σ' αυτά. Εκείνη όμως τα έκανε όλα κομμάτια. Για αυτές της τις πράξεις, η αγία υποβλήθηκε σε βασανιστήρια από τον ίδιο της τον πατέρα και μετά φυλακίστηκε.
Στην φυλακή την άφησαν νηστική για να πεθάνει από την πείνα. Όμως, άγγελος Κυρίου της πήγαινε τροφή και της θεραπεύτηκαν όλες οι πληγές της.

ρήματα Ζωῆς: Τόν κάνει ἀπόμακρο

Αυτοί που κάνουν τα πάντα μόνο για τον εαυτόν τους, φροντίζουν για τη φιλαυτία, που είναι το μεγαλύτερο όλων των κακών. Αυτό κάνει τον άνθρωπο απόμακρο, ακοινώνητο, άφιλο, άδικο, ασεβή. Δεν αγαπά ούτε και φροντίζει κανένα.

Άγιος Ιωάννης ο Δαμασκηνός 

http://www.pemptousia.gr/rimata_zois/rimata-zois-ton-kani-apomakro/

Το αγιογραφικό ανάγνωσμα της Δευτέρας 31-08-2015

Ἡ καθημερινή μελέτη τῆς Ἁγίας Γραφῆς εἶναι ἀπαραίτητη γιά τόν Χριστιαν. Ὅπως ὁ ἄρτος γιά τό σῶμα ἔτσι καί ὁ Λόγος τοῦ Θεοῦ γιά τήν ψυχή ἀποτελεῖ ζωτική ἀνάγκη. Ὁ Κύριος μᾶς εἶπε ὅτι ὁ ἄνθρωπος δέν ζεῖ μόνο μέ ψωμί. ἀλλά καί μέ κάθε λόγο πού ἐκπορεύεται ἀπό τό στόμα τοῦ Θεοῦ (Ματθ. 4, 4): «Οὐκ ἐπ' ἄρτῳ μόνο ζήσεται ἄνθρωπος ἀλλ' ἐπί παντί ρήματι ἐκπορευομένῳ διά στόματος Θεοῦ». Εἴθε καθημερινά νά μελετοῦμε τό λόγο Του καί νά τρέφουμε τήν ψυχή μας μ' αὐτόν. Μαζί μέ τά Ἅγια Μυστήρια καί τόν Πνευματικό ἀγῶνα, ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ συντηρεῖ ἀναμμένη τήν λαμπάδα τῆς πίστεως μέσα μας καί μᾶς καθιστᾶ ζωντανά κυτταρα τοῦ Σώματος τοῦ Χριστοῦ, πού εἶναι ἡ Ἁγία Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία μας. Σύν Θεῷ θά ἀναρτῶνται τά ἀναγνώσματα πού ἔχει ὁρίσει ἡ Ἁγία Μας Ἐκκλησία νά ἀναγινώσκονται καθημερινά ἀπό τούς Χριστιανούς γιά τό 2015. Κάνετε κλίκ πάνω στήν εἰκόνα καί μεγενθύνετε γιά νά διαβάσετε τό κείμενο.

Απόστολος: Προς Εβραίους κεφ. θ΄ 1 - 7

θ΄ 1 - 7



Ευαγγέλιον: Κατά Λουκάν κεφ. Ι΄ 38 - 42 & Ια΄ 27 - 28

Ι΄ 38 - 42 & Ια΄ 27 - 28



Ευχαριστοῦμε τήν ἀδελφότητα Θεολόγων «Ὁ Σωτήρ» γιά τήν ὁλοπρόθυμη ἄδεια χρήσης καί ἀναδημοσίευσης τοῦ κειμένου μετά τῆς συντόμου ἑρμηνείας, πού ἔχει εκπονήσει ὁ μακαριστός θεολόγος Π. Τρεμπέλας.

A calibrated eye Saint – John of Kronstadt

The heart is the eye of human existence.
The clearer it is, the quicker, farther and more clearly it sees.
In the saints of God, however, even in this life, the eye is calibrated to the highest degree of clarity, which is why they see clearly, far and wide.
» Saint John of Kronstadt
Source:  pemptousia.com

http://www.diakonima.gr/2015/06/28/a-calibrated-eye-saint-john-of-kronstadt/

Ἡ κατὰ Χριστὸν συζυγία κατὰ τὸν Ἅγιο Ἰωάννη τὸν Χρυσόστομο_2ο μέρος_mp3

Π. Σάββας 2015-08-22_Ἡ κατὰ Χριστὸν συζυγία κατὰ τὸν Ἅγιο Ἰωάννη τὸν Χρυσόστομο_2ο μέρος_mp3

Ὁμιλία τοῦ π. Σάββα στίς 22-08-2015 (Σύναξη Ἀνδρῶν στόν Ι. Ν. Ἁγίων Ἀναργύρων Πενταπλάτανου Γιαννιτσῶν).
Γιά νά κατεβάσετε καί νά ἀποθηκεύσετε τήν ὁμιλία πατῆστε ἐδῶ (δεξί κλίκ, ‘Ἀποθήκευση προορισμοῦ ὡς, ἄν ἔχετε Interntet Explorer ἤ Ἀποθήκευση δεσμοῦ ὡς, ἄν ἔχετε Mozilla. Στή συνέχεια δῶστε τό ὄνομα πού θέλετε καί πατῆστε ΟΚ γιά νά ἀποθηκευθεῖ ἡ ὁμιλία)

«Οἱ δρόμοι τῆς μετάνοιας»

«Οἱ δρόμοι τῆς μετάνοιας»

Ἀπό τό βιβλίο «ΘΕΜΑΤΑ ΖΩΗΣ»

Ὀμιλίες τοῦ ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Χρυσοστόμου

ΤΟΜΟΣ ΠΡΩΤΟΣ

Εἶσαι ἁμαρτωλός; Μήν ἀπελπίζεσαι! Μπές στήν ἐκκλησία μέ μετάνοια. Ἁμάρτησες; Πές στόν Θεό! “Ἁμάρτησα”. Τόσο δύσκολο εἶναι νά ὁμολογήσεις τήν ἁμαρτία σου; Μά, ἄν δέν κατηγορήσεις ἐσύ τόν ἑαυτό σου, θά ἔχεις κατήγορό σου τόν διάβολο. Πρόλαβε, λοιπόν, καί ἅρπαξέ του τό ἀξίωμα· γιατί, πράγματι, ἀξίωμά του εἶναι τό νά κατηγορεῖ. Πρόλαβέ τον καί σβῆσε τό ἁμάρτημα· γιατί ἔχεις κατήγορο πού δέν μπορεῖ νά σωπάσει.

Ἁμάρτησες; Δέν σοῦ ζητῶ τίποτ ἄλλο, παρά τοῦτο μόνο: “Μπές στήν ἐκκλησία καί πές μετανοημένος στόν Θεό τό “Ἁμάρτησα”. Γιατί εἶναι γραμμένο: «Λέγε πρῶτος ἐσύ τίς ἁμαρτίες σου, γιά νά δικαιωθεῖς» (Ἠσ. 43, 26). Πές τήν ἁμαρτία, γιά νά τήν ἐξαλείψεις. Δέν χρειάζονται γι’ αὐτό οὔτε κόπος, οὔτε πολλά λόγια, οὔτε ἔξοδα, οὔτε ἄλλο τίποτα παρόμοιο. Ἕνας λόγος μόνο: «Ἁμάρτησα».

Καί ἀπό ποῦ ξέρω, θά μέ ρωτήσεις, πώς, ἄν πῶ τήν ἁμαρτία μου, τή σβήνω;

Ἡ κατὰ Χριστὸν συζυγία κατὰ τὸν Ἅγιο Ἰωάννη τὸν Χρυσόστομο_1ο μέρος_mp3

Π. Σάββας 2015-08-22_Ἡ κατὰ Χριστὸν συζυγία κατὰ τὸν Ἅγιο Ἰωάννη τὸν Χρυσόστομο_1ο μέρος_mp3

Ὁμιλία τοῦ π. Σάββα στίς 22-08-2015 (Σύναξη Ἀνδρῶν στόν Ι. Ν. Ἁγίων Ἀναργύρων Πενταπλάτανου Γιαννιτσῶν).
Γιά νά κατεβάσετε καί νά ἀποθηκεύσετε τήν ὁμιλία πατῆστε ἐδῶ (δεξί κλίκ, ‘Ἀποθήκευση προορισμοῦ ὡς, ἄν ἔχετε Interntet Explorer ἤ Ἀποθήκευση δεσμοῦ ὡς, ἄν ἔχετε Mozilla. Στή συνέχεια δῶστε τό ὄνομα πού θέλετε καί πατῆστε ΟΚ γιά νά ἀποθηκευθεῖ ἡ ὁμιλία)

Ἡ ἀγάπη καί οἱ ἀγωνίες τοῦ Γέρ. Γεωργίου Γρηγοριάτη

Αλλά και οι μεγάλοι αγώνες του Γέροντος για τα θέματα της πίστεως εγίνοντο πάντοτε από αγάπη προς τον Θεό και τους εν Χριστώ αδελφούς του, των οποίων η σωτηρία ήταν το κινδυνευόμενον. Δεν πρόβαλλε τον εαυτό του, ούτε έγραφε για να γράφη. Ζητούσε επίμονα τον θείο φωτισμό και περίμενε ταπεινά να μιλήσουν οι άλλοι. Όταν τούτο δεν εγίνετο, τότε μιλούσε αυτός, και μάλιστα εξ υπακοής. Ο μακάριος Γέρων Παΐσιος συχνά τον παρακινούσε προς τούτο.

Ο Θεός τον ανέβασε στο ύψος της ηγουμενείας της Ι. Μονής του Οσ. Γρηγορίου, απ’ όπου ως λύχνος που «φαίνει πασι τοις εν τη οικία» έδειξε με το παράδειγμά του και τις διδαχές του τον ίδιο δρόμο, της αληθινής και ανιδιοτελούς αγάπης προς τον Θεό και τους ανθρώπους.

Είναι αξιοσημείωτο ένα γεγονός που συνέβη τις πρώτες ημέρες της εν Άθω διαμονής του.

Τούς ἔδιωξε ἡ Παναγία…

Στην ησυχαστική Καλύβα Κοίμησις της Θεοτόκου στα πάνω Κατουνάκια, με πολλή άσκηση αγωνίζονταν ο Γέροντας Ιγνάτιος που ήταν αόματος.

Ο Γέροντας αυτός είχε και δυο υποτακτικούς τον Νεόφυτο Μοναχό και τον νεώτερο Παπά Ιγνάτιο. Όλοι τους αγωνίζονταν με κάθε τρόπο, με παντός είδους στερήσεις, προσπαθώντας να ευαρεστήσουν τον Κύριο.
Σε μια χρονιά μεγάλης ξηρασίας, έγινε αφορία και το λάδι ήταν πολύ λιγοστό και για τον λόγο αυτόν, ενώ μέχρι τότε άναβαν και τα τέσσερα καντήλια στις εικόνες του τέμπλου της εκκλησίας, τη χρονιά εκείνη έδωσε εντολή ο Γέροντας να ανάβουν μόνον το καντήλι που κρέμεται μπροστά στην εικόνα της Παναγίας.

Προφητικὸ ἄρθρο (Νοέμβριος 2001) τοῦ Γέροντος Θεοκλήτου Διονυσιάτου γιὰ τὴν μαζικὴ εἰσροὴ μεταναστῶν στὴν πατρίδα μας

Παραθέτουμε ἕνα προφητικὸ καὶ ἐπίκαιρο ἄρθρο τοῦ ἀειμνήστου Γέροντος Θεοκλητοῦ Διονυσιάτου ποὺ δημοσιεύτηκε στὸν Ὀρθόδοξο Τύπο στὶς 23 Νοεμβρίου 2001 καὶ ἀναφέρεται στὴν εἰσβολὴ τῶν μεταναστῶν στὴν Ἑλλάδα. Τὸ ἄρθρο τοῦ Γέροντος Θεοκλητοῦ εἶχε τίτλο: «Μελαγχολικαὶ ἐνοράσεις»

Ὁ Ἅγιος Γρηγόριος ὁ Παλαμᾶς, μεταξὺ ἄλλων, λέγει, ὅτι «οἱ Μοναχοὶ εἶναι οἱ κήρυκες τῆς ἐρχομένης Βασιλείας, οἱ προφῆται τῆς Καινῆς Διαθήκης».Τὴν φράση αὕτη μου θύμισαν κάποιες συζητήσεις, ποῦ εἶχα τελευταίως μὲ τρεῖς φίλους ἡσυχαστές, ποῦ καὶ οἱ τρεῖς, ὡσὰν ἀπὸ προφητικὴ διαίσθηση, ἰσχυρίζοντο γιὰ τὴν ἐπέλευση ἀπιθάνων ἐθνικῶν καταστάσεων. Καὶ ποιὲς καταστάσεις εἶναι αὐτές; Ὅτι, τάχα, ἢ  Ἑλλάς, σταδιακῶς, δὲν θὰ συρρικνωθεῖ μὲν ἐδαφικῶς, ἀλλὰ θὰ κατακτηθεῖ ἐκ τῶν ἔνδον ἀπὸ τὸ  Ἰσλάμ! Καὶ ἐστήριζαν τὸν ἰσχυρισμόν των, στὶς ἠλεγμένες πληροφορίες, ὅπως ἔλεγαν, ποῦ τοὺς μετέδιδαν παλαιοὶ φίλοι τους κορυφαίων πολιτικῶν θέσεων, ποῦ τοὺς ἐπεσκέπτοντο στην Ἔρημο τοῦ  Ἀθωνος ἢ τοὺς ἔγραφαν.

Καὶ στὴν ἐρώτησή μου•  Ὁ Θεὸς θὰ ἐπιτρέψει τὴν ἀντικατάσταση τῆς ἁγίας  Ἐκκλησίας Του, πού «ἐπεριποιήσατο τῷ ἰδίω Αἵματι», μὲ τὸν σκοτεινὸ καὶ δαιμονικὸν μουσουλμανισμὸν μέσα στὴν Τοπικὴ Ὀρθοδοξία τῆς  Ἑλλάδος; Μοῦ ἀπήντησαν μὲ ἕνα στόμα ὅτι....

Ἡ καταπολέμηση τῆς ἐπιθυμίας νά μᾶς ἀγαποῦν.

Γιά νά ταπεινωθοῦμε θά πρέπει νά καταπολεμήσουμε τήν ἐπιθυμία νά μᾶς ἀγαποῦν καί νά μᾶς ἀποδέχονται. Ὅταν θέλουμε νά μᾶς ἀγαποῦν φανερώνουμε τήν ἄρρωστη ἀγάπη πού ἔχουμε στόν ἑαυτό μας, τόν ἐγωκεντρισμό μας. Νά τί μᾶς συμβουλεύει ὁ Γέροντας Παΐσιος:

«Νά προσεύχεσαι καί νά ἀγαπᾶς. Νά ἀγαπᾶς τό Θεό καί τούς ἀνθρώπους.Δέν βλέπεις ἐδῶ τί κάνει ἡ ἀγάπη τοῦ Χριστοῦ; Νά μή λές μέσα σου ”μέ ἀγαποῦν οἱ ἄλλοι; ”. Ἄν τούς ἀγαπᾶς ἐσύ πρῶτα,νά ξέρεις ὅτι καί αὐτοί σέ ἀγαποῦν τό ἴδιο”»[1].

Ὁ μαρτυρικός θάνατος τοῦ Τιμίου Προδρόμου_mp3

Π. Σάββας 2015-08-29_Ὁ μαρτυρικός θάνατος τοῦ Τιμίου Προδρόμου_mp3

Ὁμιλία τοῦ π. Σάββα στίς 29-08-2015 (Κήρυγμα στόν Ι. Ν. Ἁγίων Ἀναργύρων Πενταπλάτανου Γιαννιτσῶν).
Γιά νά κατεβάσετε καί νά ἀποθηκεύσετε τήν ὁμιλία πατῆστε ἐδῶ (δεξί κλίκ, ‘Ἀποθήκευση προορισμοῦ ὡς, ἄν ἔχετε Interntet Explorer ἤ Ἀποθήκευση δεσμοῦ ὡς, ἄν ἔχετε Mozilla. Στή συνέχεια δῶστε τό ὄνομα πού θέλετε καί πατῆστε ΟΚ γιά νά ἀποθηκευθεῖ ἡ ὁμιλία)

Ἅγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς:Ὁ θάνατος καί ἡ ζωή ἐξαρτῶνται ἀπό τή γλώσσα

Αυτό δεν επιβεβαίωσε ο Κύριος όταν είπε ότι οι άνθρωποι θα δώσουν λόγο κατά την Ημέρα της Κρίσεως για κάθε αργολογία τους; Δεν είπε σαφώς: «Από τα λόγια σου θα δικαιωθείς και από τα λόγια σου θα καταδικασθείς»(Ματθ. 12, 37); Όποιος δικαιωθεί θα λάβει τη ζωή. Όποιος καταδικαστεί θα λάβει τον θάνατο. Βλέπετε, επομένως, ότι η ζωή και ο θάνατος είναι στη δύναμη της γλώσσας; «Αν κάποιος δεν κάνει σφάλματα με τα λόγια, αυτός είναι τέλειος άνθρωπος και ικανός να χαλιναγωγήσει όλον τον εαυτό του»(Ιακ. 3,2).

Το ανεξερεύνητο μυστήριο των λέξεων είναι πράγματι μεγάλο και η επιρροή των λέξεων δεν μπορεί να μετρηθεί ή να αξιολογηθεί.

Κυριακή ΙΓ Ματθαίου:Ἀπόστολος-Εὐαγγέλιο-Ὁμιλία γέροντος Ἀθανασίου Μυτιληναίου

 Η ΠΑΡΑΒΟΛΗ ΤΩΝ ΚΑΚΩΝ ΓΕΩΡΓΩΝ

ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ

ΠΡΟΣ ΚΟΡΙΝΘΙΟΥΣ Α' ΙϚ´ 13 - 24

¹³ Γρηγορεῖτε, στήκετε ἐν τῇ πίστει, ἀνδρίζεσθε, κραταιοῦσθε. ¹⁴ πάντα ὑμῶν ἐν ἀγάπῃ γινέσθω. ¹⁵ Παρακαλῶ δὲ ὑμᾶς, ἀδελφοί· οἴδατε τὴν οἰκίαν Στεφανᾶ, ὅτι ἐστὶν ἀπαρχὴ τῆς Ἀχαΐας καὶ εἰς διακονίαν τοῖς ἁγίοις ἔταξαν ἑαυτούς· ¹⁶ ἵνα καὶ ὑμεῖς ὑποτάσσησθε τοῖς τοιούτοις καὶ παντὶ τῷ συνεργοῦντι καὶ κοπιῶντι. ¹⁷ χαίρω δὲ ἐπὶ τῇ παρουσίᾳ Στεφανᾶ καὶ Φορτουνάτου καὶ Ἀχαϊκοῦ, ὅτι τὸ ὑμῶν ὑστέρημα οὗτοι ἀνεπλήρωσαν· ¹⁸ ἀνέπαυσαν γὰρ τὸ ἐμὸν πνεῦμα καὶ τὸ ὑμῶν. Ἐπιγινώσκετε οὖν τοὺς τοιούτους. ¹⁹ Ἀσπάζονται ὑμᾶς αἱ ἐκκλησίαι τῆς Ἀσίας. ἀσπάζονται ὑμᾶς ἐν Κυρίῳ πολλὰ Ἀκύλας καὶ Πρίσκιλλα σὺν τῇ κατ’ οἶκον αὐτῶν ἐκκλησίᾳ. ²⁰ ἀσπάζονται ὑμᾶς οἱ ἀδελφοὶ πάντες. ἀσπάσασθε ἀλλήλους ἐν φιλήματι ἁγίῳ. ²¹ Ὁ ἀσπασμὸς τῇ ἐμῇ χειρὶ Παύλου. ²² εἴ τις οὐ φιλεῖ τὸν Κύριον Ἰησοῦν Χριστόν, ἤτω ἀνάθεμα. μαρὰν ἀθᾶ. ²³ Ἡ χάρις τοῦ Κυρίου Ἰησοῦ Χριστοῦ μεθ’ ὑμῶν. ²⁴ ἡ ἀγάπη μου μετὰ πάντων ὑμῶν ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ· ἀμήν.

«…σὰ τὰ πάντα, καὶ ἐκ τῶν σῶν δεδώκαμέν σοι»!

Tοῦ προσφέρουμε τὰ δικά Του

  Στὸ βιβλίο «Α΄ ­Παραλειπομένων» τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης ­ὑπάρχει μιὰ θαυμάσια προσευχὴ τοῦ προφήτου καὶ βασιλιᾶ Δαβίδ. Τὴν ἀπη­ύθυνε στὸν ἅγιο Θεὸ γιὰ νὰ Τὸν εὐ­χαριστήσει καὶ δοξάσει, ὅταν συγκεν­τρώθηκαν τεράστιες προσφορὲς ἀπὸ τοὺς ἄρχοντες καὶ τὸν λαό του γιὰ τὸν περίφημο ναὸ ποὺ ἐπρόκειτο νὰ κτισθεῖ ἀπὸ τὸν υἱό του Σολομώντα.

   Σὲ κάποιο σημεῖο τῆς προσευχῆς ὁ Δαβὶδ μιλάει πολὺ ταπεινὰ γιὰ τὸν ἑαυτό του, γιὰ τὸν λαὸ καὶ τὶς ­προσφορές του. Θεωρεῖ τὸν ἑαυτό του καὶ τὸν λαό του ἀνάξιους τῆς τιμῆς ποὺ τοὺς ἔκαμε ὁ Θεός, νὰ προσφέρουν σ’ Ἐκεῖνον τὰ δῶρα τους: «καὶ τίς εἰμι ἐγὼ καὶ τίς ὁ λαός μου, ὅτι ἰσχύσαμεν ­προθυμηθῆναί σοι κατὰ ταῦτα; ὅτι σὰ τὰ πάντα, καὶ ἐκ τῶν σῶν δεδώκαμέν σοι» (κθ΄ [29] 14). Δηλαδή: Ποιὸς εἶμαι ἐγὼ καὶ ποιὸς εἶναι ὁ λαός μου, ὥστε νὰ ἀξιωθοῦμε νὰ ἀνταποκριθοῦμε μὲ προθυμία καὶ νὰ προσφέρουμε σὲ σένα τὰ δῶρα αὐτά; Διότι δικά σου εἶναι ὅλα, ἀπὸ σένα ὅλα προέρχονται, καὶ ἐμεῖς σοῦ προσφέρουμε ἀπὸ ἐκεῖνα ποὺ σὺ μᾶς χάρισες πλούσια.

   Ὁ Δαβὶδ δὲν θεωρεῖ ὅτι στερεῖται ὅσα προσφέρει γιὰ τὸ ναὸ τοῦ Θεοῦ. Οὔτε βλέπει ἁπλὰ ὅτι εἶναι δίκαιη αὐτὴ ἡ προσφορά, ἀφοῦ ὅσα ἔχουμε τοῦ Θεοῦ εἶναι.

ρήματα Ζωῆς: Ὁ ἕνας καθαρός καί ὁ ἄλλος ἀκάθαρτος

«Ο φόβος του Θεού είναι δύο ειδών: ο ένας καθαρός και ο άλλος ακάθαρτος, επειδή και οι άνθρωποι άλλοι είναι ακάθαρτοι και άλλοι δίκαιοι. Οι δίκαιοι φυλάσσουν μέσα τους τον θείο φόβο με την καθαρότητα της συνειδήσεώς τους, ενώ οι αμαρτωλοί λαμβάνουν από τον Θεό το πρώτο είδος του θείου φόβου, που τους προκαλείται λόγω των αμαρτιών τους και των ενδεχομένων παιδεύσεων, εάν δεν μετανοήσουν.

La guerra invisible, san Nicodemo el Aghiorita PRIMERA PARTE,Capítulo 26,Capítulo 27

ΟΣΙΟΥ ΝΙΚΟΔΗΜΟΥ ΤΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ

ΑΟΡΑΤΟΣ ΠΟΛΕΜΟΣ

La guerra invisible, san Nicodemo el Aghiorita

PRIMERA PARTE

Capítulo 26: El soldado de Cristo debe evitar con toda su fuerza las perturbaciones y molestias, si quiere luchar bien contra sus enemigos.

Capítulo 27: Qué debemos hacer cuando estamos heridos.

Capítulo 26

El soldado de Cristo debe evitar con toda su fuerza las perturbaciones y molestias, si quiere luchar bien contra sus enemigos.

Así como cada cristiano, cuando pierde la paz de su corazón tiene una inevitable obligación hacer lo que sea y pueda para volver adquirirla y de nuevo debe conocer que ningún acontecimiento que ocurre en el mundo, si le sucede a él, no es correcto ni sensato que le prive y perturbe esta paz similar. Efectivamente, debemos entristecernos por nuestros pecados, pero con un dolor y sufrimiento pacífico de la manera que antes os he mostrado en muchos puntos; así, sin molestias al corazón y la disposición con la agapi (amor desinteresado) piadosa del corazón, compadecer cualquier otro pecador y llorar menos interiormente; es decir, que tengamos luto y pena por sus pecados.

Το αγιογραφικό ανάγνωσμα της Κυριακής 30-08-2015

Ἡ καθημερινή μελέτη τῆς Ἁγίας Γραφῆς εἶναι ἀπαραίτητη γιά τόν Χριστιαν. Ὅπως ὁ ἄρτος γιά τό σῶμα ἔτσι καί ὁ Λόγος τοῦ Θεοῦ γιά τήν ψυχή ἀποτελεῖ ζωτική ἀνάγκη. Ὁ Κύριος μᾶς εἶπε ὅτι ὁ ἄνθρωπος δέν ζεῖ μόνο μέ ψωμί. ἀλλά καί μέ κάθε λόγο πού ἐκπορεύεται ἀπό τό στόμα τοῦ Θεοῦ (Ματθ. 4, 4): «Οὐκ ἐπ' ἄρτῳ μόνο ζήσεται ἄνθρωπος ἀλλ' ἐπί παντί ρήματι ἐκπορευομένῳ διά στόματος Θεοῦ». Εἴθε καθημερινά νά μελετοῦμε τό λόγο Του καί νά τρέφουμε τήν ψυχή μας μ' αὐτόν. Μαζί μέ τά Ἅγια Μυστήρια καί τόν Πνευματικό ἀγῶνα, ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ συντηρεῖ ἀναμμένη τήν λαμπάδα τῆς πίστεως μέσα μας καί μᾶς καθιστᾶ ζωντανά κυτταρα τοῦ Σώματος τοῦ Χριστοῦ, πού εἶναι ἡ Ἁγία Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία μας. Σύν Θεῷ θά ἀναρτῶνται τά ἀναγνώσματα πού ἔχει ὁρίσει ἡ Ἁγία Μας Ἐκκλησία νά ἀναγινώσκονται καθημερινά ἀπό τούς Χριστιανούς γιά τό 2015. Κάνετε κλίκ πάνω στήν εἰκόνα καί μεγενθύνετε γιά νά διαβάσετε τό κείμενο.

Απόστολος: Προς Κορινθίους Α΄ κεφ. ιστ΄ 13 - 24

ιστ΄ 13 - 24



Ευαγγέλιον: Κατά Ματθαίον κεφ. Κα΄ 33 - 42

Κα΄ 33 - 42




Ευχαριστοῦμε τήν ἀδελφότητα Θεολόγων «Ὁ Σωτήρ» γιά τήν ὁλοπρόθυμη ἄδεια χρήσης καί ἀναδημοσίευσης τοῦ κειμένου μετά τῆς συντόμου ἑρμηνείας, πού ἔχει εκπονήσει ὁ μακαριστός θεολόγος Π. Τρεμπέλας.

By the same standard Saint – Nicholas Velimirovich

God will behave towards us in the same way as we behave to our brothers and sisters.

We’ll be measured by the same standard we use to measure others.

» Saint Nicholas Velimirovich

Source: pemptousia.com

 http://www.diakonima.gr/2015/06/18/by-the-same-standard-saint-nicholas-velimirovich/

Κυριακή ΙΓ’ Ματθαίου: Ὁμιλία περί τῆς θείας μακροθυμίας (Ἀρχιεπίσκοπος Ἀστραχάν καί Σταυρουπόλεως Νικηφόρος Θεοτόκης)

(Ματθ. κα' 33–42)

- Γιατί πολλές φορές αργούν της θείας δικαιοσύνης τα αποτελέσματα; Μήπως γιατί ο Θεός δεν έχει καμία πρόνοια περί των πράξεων των ανθρώπων; Ή μήπως γιατί δεν τιμωρεί τους αμαρτωλούς;
- Ποια είναι τα λάθος συμπεράσματα που βγάζουν οι άνθρωποι λόγω της μακροθυμίας του Θεού;

Τί μεταθανάτια ὠφέλεια ἔχει μία ψυχή ἀπό τίς προσευχές, τά μνημόσυνα, τίς θεῖες Λειτουργίες καί τίς φιλανθρωπίες, πού γίνονται ἀπό τούς συγγενεῖς της;

Ωφελείται και αυτός που μετανόησε και αυτός που δε μετανόησε. Ο μεν μετανοημένος βελτιώνεται στη χαρούμενη κατάστασή του, ο δε αμετανόητος ανακουφίζεται από την αγωνία και τη θλίψη. Η αγάπη των ζώντων για τους νεκρούς, η μετάνοιά τους και οι φιλανθρωπίες γι’ αυτούς ενεργούν ευεργετικά, όπως συμβαίνει με τις προσευχές για τους συνανθρώπους μας. Τον τρόπο τον γνωρίζει ο Θεός.

Τα μνημόσυνα συνδέονται αναπόσπαστα με τη θεία Λειτουργία. Δε γίνονται μόνα τους.

Το τριήμερο μνημόσυνο γίνεται σε τρεις μέρες από την ταφή του νεκρού, σ’ ανάμνηση της τριήμερης Ανάστασης του Χριστού και της δικής του Ανάστασης στα έσχατα.

Τό μαντήλι τῆς μετάνοιας. «Ἐμφανίσεις καὶ θαύματα τῶν Ἀγγέλων»

ΟΤΑΝ βασίλευε ὁ εὐσεβής αὐτοκράτορας Μαυρίκιος (6ος αἰ.), ζοῦσε στήν περιοχή τῆς Θράκης ἕνας ἀρχιληστής.  Αὐτός εἶχε τρομοκρατήσει τόσο πολύ τούς κατοίκους, ὥστε οἱ δρόμοι κατάντησαν ἀδιάβατοι.  Πολλοί στρατιῶτες καί ληστοδιῶκτες προσπάθησαν νά τόν συλλάβουν, ἀλλά χωρίς ἀποτέλεσμα. Τό ἔμαθε ὁ Μαυρίκιος, καί ἀποφάσισε νά στείλει στόν ἀρχιληστή τά προσωπικά του φυλαχτά.  Αὐτή ἡ βασιλική χειρονομία, μαζί μέ ὅσα καλά τοῦ μήνησε, ἔφεραν τό ληστή, μέ τή συνέργεια καί τοῦ Θεοῦ, σέ ντροπή καί μετάνοια. Ἄφησε τήν παλιά του ζωή, κατέβηκε ἀπό τά βουνά καί πρόσπεσε στά πόδια τοῦ βασιλιά μετανοημένος.

Ἀντίδραση τοῦ ἑλληνικού ΥΠΕΞ στήν κατεδάφιση τοῦ Ἱ.Ναοῦ τοῦ Ἀθανασίου στήν Χειμάρα

Αντέδρασε το ελληνικό υπουργείο εξωτερικών με την έκδοση αυστηρότατης ανακοίνωσης . Αλλά οι Αλβανοί προφανώς « δεν ιδρώνουν» από κάτι τέτοια...

Αντέδρασε το ελληνικό υπουργείο εξωτερικών με την έκδοση αυστηρότατης ανακοίνωσης . Αλλά οι Αλβανοί προφανώς « δεν ιδρώνουν» από κάτι τέτοια διότι θεωρούμε ότι η κίνηση  κατεδάφισης του   Ι.Ναού του Αγίου Αθανασίου στην Χειμάρα  ήταν προμελετημένη μέχρι τέλους. Ο Έντι Ράμα εκτελεί «εντολές» από την Άγκυρα και θέλει να δείξει « καλό πρόσωπο» στον Σουλτάνο Ρ.Ερντογάν. Αλλιώς για ποιόν λόγο να στοχοποιήσουν ένα ναό 1000 ετών. Ετοιμάζονται  και για  άλλες προβοκάτσιες οι Αλβανοί  , ειδικά όσο αφορά παραλιακές εκτάσεις Ελλήνων σύμφωνα με ανεπιβεβαίωτες πληροφορίες.

Φώτης Μιχαήλ, Τούς Ποιμένες μας, τούς θέλουμε καθαρόαιμους Ὀρθοδόξους καί ὄχι προτεσταντίζοντες καί κρυπτοπαπικούς

Τους Ποιμένες μας, τους θέλουμε καθαρόαιμους Ορθοδόξους και όχι προτεσταντίζοντες και κρυπτοπαπικούς

 

Γράφει ο Φώτης Μιχαήλ, ιατρός

 

Αναρωτιέμαι πολλές φορές, ποια είναι η στάση, που οφείλει να κρατήσει ένας Ρωμηός, σε περιπτώσεις,  που η ουσία της Πίστεώς μας προσβάλλεται από κάποιους ανθρώπους, και μάλιστα από ’’έγκριτους’’ καθηγητές των λεγόμενων θεολογικών μας σχολών ή ακόμα και από γνωστούς ’’προβεβλημένους’’ Ιεράρχες;

Ή αλλιώς, μέχρι ποιο σημείο έχει το δικαίωμα ένας Ορθόδοξος Χριστιανός, εν ονόματι τάχα του δυτικόφερτου κώδικα καλής συμπεριφοράς, να σιωπά και να μην υπερασπίζεται-ομολογεί την Πίστη των Πατέρων του, όταν αυτή η Πίστις περιφρονείται από κάποιους επιτήδειους και -το χειρότερο- παραχαράσσεται και αλλοιώνεται;

Μερικοί θα σπεύσουν να πουν, ότι σ’ εμάς τους Χριστιανούς δεν πρέπουν οι αντεγκλήσεις και ότι, πάνω απ’ όλα, μπαίνει η αγάπη.

Ναι, όντως, η αγάπη είναι ο πυρήνας της Διδασκαλίας του Κυρίου μας, αλλά για ποια αγάπη μιλάμε; Εκείνη που συμβιβάζεται με το ψεύδος ή εκείνη που αληθεύει; Εκείνη που διολισθαίνει προς την αίρεση ή εκείνη που διδάσκει ανόθευτη την Αλήθεια; 

Ἡ σύνδεση κλήρου καί λαοῦ κατά τόν ἱερό Χρυσόστομο

Στον τέταρτο λόγο, ο Χρυσόστομος κάνει αναφορά στις χειροτονίες. Αναφέρει χαρακτηριστικά ότι δε θα πρέπει να γίνονται με ανθρώπινη εισήγηση αλλά με έμπνευση της Θείας Χάριτος. Οι ανάξιοι εκλέγονται και χειροτονούνται από ανθρώπους αλλά όχι από το Θεό. Αυτός που θέλει να επιμεληθεί ψυχές άλλων, για να τα καταφέρει,  θα πρέπει πρώτα να επιμεληθει τη δική του ψυχή. Έτσι, οι χειροτονίες  δε θα πρέπει να γίνονται εσπευσμένα, για να μη γίνονται οι χειροτονούντες μέτοχοι ξένων αμαρτιών. Ο υποψήφιος θα πρέπει να εξετάζεται από τους εκλέκτορές του αλλά πρώτα και καλύτερα από τον ίδιο του τον εαυτό. Αν νιώσει λοιπόν ανάξιος, δεν θα πρέπει να δεχθεί ακόμη κι αν πιέζεται και ό,τι νιώσει έτοιμος να το πράξει.

Επιπροσθέτως, τονίζει με θέρμη ότι η μοναδική θεραπεία για το λαό είναι η διδασκαλία δια λόγου. Ιεροσύνη άνευ διδασκαλίας δε νοείται. 

Ἡ εἰκόνα τοῦ φίλου.(Ἁγίου Νεκταρίου)

Η εικόνα του φίλου

Ο φίλος είναι άνθρωπος αγαθός, υγιής στην ψυχή, σκέπτεται σωστά, αγαπάει την αρετή, είναι ακέραιος στο ήθος, πιστός στην αγάπη, ειλικρινής στον λόγο, σταθερός στην ψυχή, έντιμος σύμβουλος, θαρραλέος, αγαπάει την αλήθεια και τη δικαιοσύνη.

  Ο φίλος ο αληθινός, είναι όμοιος σε όλα με τον φίλο του. Η χαρά του φίλου του προηγείται από τη δική του και η θλίψη του φίλου είναι και δική του θλίψη. Είναι βαθιά ευαίσθητος και διαισθάνεται την ψυχική διάθεση του φίλου πάσχει δε σε ότι πάσχει και ο φίλος του. Προλαβαίνει την εξομολόγηση του φίλου του και τρέχει να τον βοηθήσει πριν του το ζητήσει.

Τὸ ψεῦδος τοῦ Οἰκουμενισμοῦ

Τοῦ πρωτοπρεσβυτέρου π. Διονυσίου Τάτση

ΤΟ ΠΡΩΤΙΣΤΟ καθῆκον κάθε ὀρθόδοξου εἶναι νά ὑπερασπίζεται τήν πίστη του δηµοσίως καί νά εἶναι προετοιµασµένος νά δεχτεῖ ἀπειλές, διωγµούς, χλευασµούς, περιφρόνηση κ.λπ. Ἰδιαίτερα εὐαίσθητος πρέπει νά εἶναι ἀπέναντι στόν οἰκουµενισµό, ὁ ὁποῖος ἀνατρέπει τήν µόνη καί ἀκριβῆ πίστη στόν ἀληθινό Θεό.

Ὁ λόγιος ἁγιορείτης µοναχός Θεόκλητος ∆ιονυσιάτης χρησιµοποιοῦσε πολλές παροµοιώσεις, γιά νά ἀποκαλύψει τόν ὀλέθριο γιά τήν Ὀρθοδοξία οἰκουµενισµό. ∆υστυχῶς ἡ παναίρεση τοῦ οἰκουµενισµοῦ ἐνθαρρύνεται καί διατηρεῖται ἀπό τό Οἰκουµενικό Πατριαρχεῖο, µέ τήν ἐλπίδα ὅτι θά ἀποτελέσει τήν σωσίβιο λέµβο στήν κρίσιµη καί πολλαπλῶς ἐπικίνδυνη ἐποχή µας. Προφανῶς πρόκειται γιά πλάνη, τήν ὁποία δέν µποροῦν νά ἐγκαταλείψουν πολλοί κληρικοί καί θεολόγοι. 

Ὁ οἰκουµενισµός εἶναι κοκτέϊλ διαφόρων παράξενων θρησκευτικῶν δοξασιῶν καί ἐκκεντρικῶν φιλοσοφιῶν.

Λόγοι Γέροντος Εὐσεβίου Γιαννακάκη

 Είτε πέντε χρόνια ζήσει κανείς, είτε εκατόν πέντε δεν έχει σημασία. Αξία έχει η υγεία της ψυχής. Χαρά σ’ αυτούς που αντιμετωπίζουν την περίπτωση της ασθένειας με μετάνοια. Και είτε ζήσουν είτε όχι, θα είναι έτοιμοι. Ο Κύριος περιμένει.

Το αγιογραφικό ανάγνωσμα του Σαββάτου 29-08-2015

Ἡ καθημερινή μελέτη τῆς Ἁγίας Γραφῆς εἶναι ἀπαραίτητη γιά τόν Χριστιαν. Ὅπως ὁ ἄρτος γιά τό σῶμα ἔτσι καί ὁ Λόγος τοῦ Θεοῦ γιά τήν ψυχή ἀποτελεῖ ζωτική ἀνάγκη. Ὁ Κύριος μᾶς εἶπε ὅτι ὁ ἄνθρωπος δέν ζεῖ μόνο μέ ψωμί. ἀλλά καί μέ κάθε λόγο πού ἐκπορεύεται ἀπό τό στόμα τοῦ Θεοῦ (Ματθ. 4, 4): «Οὐκ ἐπ' ἄρτῳ μόνο ζήσεται ἄνθρωπος ἀλλ' ἐπί παντί ρήματι ἐκπορευομένῳ διά στόματος Θεοῦ». Εἴθε καθημερινά νά μελετοῦμε τό λόγο Του καί νά τρέφουμε τήν ψυχή μας μ' αὐτόν. Μαζί μέ τά Ἅγια Μυστήρια καί τόν Πνευματικό ἀγῶνα, ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ συντηρεῖ ἀναμμένη τήν λαμπάδα τῆς πίστεως μέσα μας καί μᾶς καθιστᾶ ζωντανά κυτταρα τοῦ Σώματος τοῦ Χριστοῦ, πού εἶναι ἡ Ἁγία Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία μας. Σύν Θεῷ θά ἀναρτῶνται τά ἀναγνώσματα πού ἔχει ὁρίσει ἡ Ἁγία Μας Ἐκκλησία νά ἀναγινώσκονται καθημερινά ἀπό τούς Χριστιανούς γιά τό 2015. Κάνετε κλίκ πάνω στήν εἰκόνα καί μεγενθύνετε γιά νά διαβάσετε τό κείμενο.

Απόστολος: Πράξεις Των Αποστόλων κεφ. ιγ΄ 25 - 32

ιγ΄ 25 - 32



Ευαγγέλιον: Κατά Μάρκον κεφ. Στ΄ 14 - 30

Στ΄ 14 - 30




Ευχαριστοῦμε τήν ἀδελφότητα Θεολόγων «Ὁ Σωτήρ» γιά τήν ὁλοπρόθυμη ἄδεια χρήσης καί ἀναδημοσίευσης τοῦ κειμένου μετά τῆς συντόμου ἑρμηνείας, πού ἔχει εκπονήσει ὁ μακαριστός θεολόγος Π. Τρεμπέλας.

Put some effort Venerable – Porphyrios of Kavsokalyvia

The indolent, the idle and the lazy are not all right with God. Laziness isn’t a good thing at all. Indolence is a sickness, it’s a sin.

God doesn’t want us to be indolent. Great effort, movement, labour and action are a virtue.

» Venerable Porphyrios of Kavsokalyvia

Source: pemptousia.com

http://www.diakonima.gr/2015/06/19/put-some-effort-venerable-porphyrios-of-kavsokalyvia/

Ἡ ἀγωγή τοῦ ἐπιθυμητικοῦ

Το θυμό λοιπόν έτσι μαλάκωνέ του, ώστε να  γεννάη επιεικείς λογισμούς. Διότι όταν δεν το συγκινή τίποτε, όταν υπομένη τη ζημία, όταν δε χρειάζεται να υπηρετηθή, όταν δεν αγανακτή που τιμάται ο άλλος, από πού τότε θα οργίζεται;

Είναι καιρός πλέον να έρθουμε στην επιθυμία. Σ’ αυτήν είναι διπλή και η σωφροσύνη και η βλάβη∙ πρέπει δηλαδή ούτε ο ίδιος ο νέος να πορνεύη, ούτε να πορνεύη σε κορίτσια. Λένε οι γιατροί ότι η επιθυμία αυτή εμφανίζεται με σφοδρότητα μετά την ηλικία των δεκαπέντε ετών. Πώς λοιπόν θα εμποδίσουμε αυτό το θηρίο; Τι θα κάνουμε; Ποιο χαλινό θα βάλλουμε σ’ αυτό; Δεν ξέρω άλλο παρά μόνο το χαλινάρι της γέεννας.

Κοντά στόν Θεό

π.Επιφάνιος Θεοδωρόπουλος

- Γέροντα, είναι διαπίστωσις πολλών πνευματικών ανθρώπων, ότι ο κόσμος συνεχώς χειροτερεύει. Αυτό τό απότομο κατρακύλισμα κάπου μας φοβίζει. Εμείς τι μπορούμε να κάνουμε;
- Να παραμένουμε κοντά στον Θεό. Όσο είμεθα κοντά Του, ισχύει το: «Παρεμβαλεί άγγελος Κυρίου κύκλω των φοβούμενων αυτόν και ρύσεται αυτούς» (ψαλμ 33, 8).
Όταν ο βασιλιάς της Συρίας είχε στείλει στρατό να συλλάβουν τον προ­φήτη Ελισσαίο, ο προφήτης βρισκόταν με τον υποτακτικό του.
Μόλις ο υποτακτικός του είδε να ανεβαίνουν οι στρατιώτες για να τους συλλάβουν, τρομοκρατήθηκε, τον έπιασε πανικός. Και στράφηκε στον Ελισσαίο και του λέγει:

Ὁ κόπος στήν καθημερινή ζωή τοῦ Ἁγίου Ὄρους καί τό θαῦμα τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου

«Ἀνταναπληρῶ

τά ὑστερήματα τῶν παθημάτων τοῦ Χριστοῦ

ἐν τῇ σαρκί μου» Κολ. 1,24

Ἀπόσπάσματα ἀπό τό βιβλίο «Ἀπό τό περιβόλι τῆς Παναγίας, Νοσταλγικές ἀναμνήσεις»

τοῦ +Ἀρχιμ. Χερουβείμ

Ἀνάμεσα στούς πατέρες πού συναντοῦσα σ’ αὐτές τίς συγκεντρώσεις, στόν ἀρσανά τῆς Ἁγίας Ἄννης, ξεχώριζε ὁ π. Ἀθανάσιος, μικρότερος ἀδελφός κατά σάρκα τοῦ γέροντος Ἰωσήφ τοῦ Σπηλαιώτου. Τό ζωστικό του κατάστικτο ἀπό μπαλώματα λογιῶν – λογιῶν, μόλις ἐκάλυπτε τό σῶμα του. Ἀπό τό χέρι του πότε σχεδόν δέν ἔλειπε ἕνα μεγάλο τριμμένο κομποσχοίνι, δουλεμένο στήν προσευχή τοῦ Ἰησοῦ. Τό φορτίο του ἦταν ἕνα ὁλόκληρο τσουβάλι μέ διάφορα πράγματα. Τό φόρτωνε στήν πλάτη καί ἀκολουθοῦσε τό ἀνηφορικό μονοπάτι πρός τήν σπηλιά τους.