Μάθημα Θρησκευτικῶν: Κλιμακώνονται οἱ ἀντιδράσεις σ' ὅλην τήν Ἑλλάδα

Ὁ ἀγώνας κατά τῆς «σταύρωσης»  τῶν Θρησκευτικῶν συνεχίζεται ἀπ’ τήν μία ἄκρη τῆς Ἑλλάδος ὠς τήν ἄλλη…

1)Συγκέντρωση των προέδρων παραρτημάτων της Π.Ε.Θ στην Αθήνα

Το Σάββατο, 30 Οκτωβρίου 2010 στα κεντρικά γραφεία της Πανελληνίου Ενώσεως Θεολόγων στην Αθήνα, (Χαλκοκονδύλη 37- Τηλ.: 2105224180 - FAX: 2105224420) θα πραγματοποιηθεί πανελλαδική συγκέντρωση των παραρτημάτων της ΠΕΘ.

Θέμα της συγκέντρωσης θα είναι η λήψη αποφάσεων για τον τρόπο αντίδρασης, σχετικά με τις τελευταίες εξελίξεις γύρω από το μάθημα των Θρησκευτικών.

πηγή εἰκόνας: http://eklisval.blogspot.com/2010_03_01_archive.html

2)Κρήτη - Οι θεολόγοι ζητούν υποχρεωτικό μάθημα Θρησκευτικών σύμφωνα με την επιταγή του ελληνικού συντάγματος

Ανοιχτή συζήτηση-διαβούλευση πραγματοποίησε την περασμένη βδομάδα ο Παγκρήτιος Σύνδεσμος Θεολόγων.

Σε κοινή ανακοίνωσή τους, αναφέρουν, μεταξύ άλλων, πως «Οι θεολόγοι ζητούν υποχρεωτικό μάθημα Θρησκευτικών, σύμφωνα με την επιταγή του ελληνικού συντάγματος, και διαφωνούν απολύτως με την κατάργηση ή την υποβάθμισή του, μέσα από τη μετατροπή του σε επιλεγόμενο και μάλιστα με ένα σύστημα επιλογής που δεν θα εξυπηρετήσει τις πραγματικές ανάγκες και επιθυμίες των μαθητών.

Θεολόγος στην θεωρία και την πράξη (μία ἁγιασμένη σύγχρονη μορφή).

Ιωσηφίνα Τσορμπαντζίδου (1980-2006)


ΘΕΟΛΟΓΟΣ ΣΤΗΝ ΘΕΩΡΙΑ ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΠΡΑΞΗ

Η Ιωσηφίνα γεννήθηκε στις 2 Μαρτίου 1980, ημέρα που η Εκκλησία μας γιορτάζει την μνήμη του οσίου Νικολάου Πλανά, του οποίου πολύ αγαπούσε να διαβάζει τον βίο.

Κατά την βάπτισή της πήρε το όνομα του μνήστορος Ιωσήφ.

Από την ηλικία των 3 1/2 ετών άρχισαν να εκδηλώνονται τα συμπτώματα της ασθενείας «Μυοδυστροφία»: έπεφτε πολύ εύκολα κάτω, δεν μπορούσε να ανέβει σκάλες, ένα πετραδάκι που βρίσκονταν κάτω από τα πόδια της ήταν ικανό να την ρίξει κάτω.

Κι όμως, ποτέ δεν έκλαιγε όταν έπεφτε, παρόλο που κάθε φορά σχεδόν που έπεφτε χτυπούσε πρώτα τα γόνατα κι αμέσως μετά το κεφάλι της, γιατί ήταν βαρύ και δεν μπορούσε να το συγκρατήσει.

Από την ηλικία των 5 1/2 ετών σταμάτησε και να περπατάει.

Έτσι σαν παιδί, δεν έτρεξε, δεν έπαιξε μ' άλλα παιδιά, κι όμως από μικρή είχε μια πηγαία καλοσύνη κι ένα αυθόρμητο, χαμόγελο.

Στο Δημοτικό σχολείο, την πήγαινε η μητέρα της σχεδόν αγκαλιά στις πρώτες τάξεις. Μετά συνέχισε Γυμνάσιο στο ΕΛΕΠΑΑΠ (Ελληνική Εταιρεία Προστασίας και Αποκαταστάσεως Αναπήρων Παίδων) και συνέχισε σε Νυκτερινό Λύκειο. Αναπηρικό καρότσι χρησιμοποιούσε από την ηλικία των 12 ετών. Όταν διάβαζε, γυρνούσε τις σελίδες των βιβλίων μ' ένα μολύβι.

Ἡ Μακεδονία εἶναι Ἑλλάδα. Η Συρία έσφαλε που αναγνώρισε την ΠΓΔΜ, ως Δημοκρατία της Μακεδονίας

Αντίοχος, Σέλευκος και Στρατονίκη. Έργο του Gérard de Lairesse (1673)

ΝΙΚΟΣ ΜΑΡΤΗΣ
Πρώην Υπουργός
Αυτοί που εισηγήθηκαν και αναγνώρισε η Συρία τη ΠΓΔΜ ως «Δημοκρατία της Μακεδονίας», προφανώς αποσιώπησαν ή αγνοούν την ιστορία της Συρίας, της οποίας ο Μακεδόνας διάδοχος του Μεγάλου Αλεξάνδρου Σέλευκος, αυτοανακηρύχθηκε ως Βασιλεύς το 205 π.Χ. Ο Στράβων, αφού επισκέφθηκε τη Σελευκιδιακή Συρία και είδε Συριακές πόλεις που είχαν ονόματα πόλεων και αρχαιολογικών χώρων της Μακεδονίας, πριν έρθουν οι Σλάβοι στη Βαλκανική, την αποκάλεσε ΜΙΚΡΗ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ.
Ως γνωστόν, η Αυτοκρατορία του Μεγάλου Αλεξάνδρου από το Αιγαίο μέχρι τον Ινδό Ποταμό διενεμήθη μετά το θάνατο του μεταξύ των Μακεδόνων διαδόχων του κατά την Ελληνιστική Περίοδο (4^ον αιώνα π.Χ. – 1^ον αιώνα π.Χ.).  Ο Αλέξανδρος έκτισε 70 πόλεις. Υπήρξε αήττητος. Ουδέποτε πολέμησε αμυντικά. Το σπουδαιότερο είναι ότι όχι μόνο δε μισήθηκε από τους λαούς που κατέκτησε, αλλά αντίθετα αγαπήθηκε και λατρεύτηκε ως ημίθεος. Αγαπάται μέχρι σήμερα και αποτελεί τιμή για τους λαούς και τις χώρες που κατέκτησε, να ισχυρίζονται ότι είναι απόγονοι του Μεγάλου Αλεξάνδρου.
Γιά την ομιλία του Μεγάλου Αλεξάνδρου στην ΟΠΗΝ, γνωστή ως «Όρκος του Μεγάλου Αλεξάνδρου»  το βιβλίο του Χρ. Ζαλοκώστα «Ο Αλέξανδρος Πρόδρομος του Χριστού», σελ. 60) αναφέρει: «Ο Αλέξανδρος, σε πανεθνικό συμπόσιο αξιωματικών και στρατιωτών από όλες τις Μονάδες, είπε: ‘Σας εύχομαι τώρα που τελειώνουν οι πόλεμοι να ευτυχήσετε με την ειρήνη. Όλοι οι θνητοί από εδώ και πέρα να ζήσουν σαν ένας λαός μονιασμένοι για την κοινή προκοπή. Δεν χωρίζω ανθρώπους όπως κάνουν οι στενοκέφαλοι, σε Έλληνες και Βαρβάρους. Δεν με ενδιαφέρει η καταγωγή των πολιτών ούτε η ράτσα που γεννήθηκαν. Τους χαρακτηρίζω με ένα μόνο κριτήριο, την αρετή. Τον Θεό δεν πρέπει να τον νομίζετε σαν αυταρχικό Κυβερνήτη, αλλά κοινό Πατέρα όλων. Από μέρους μου θεωρώ όλους ίσους λευκούς και μελαμψούς…’». [Ο Ζαλοκώστας αναφέρει ότι χρησιμοποιεί ως πηγή τον Ψευδοκαλλισθένη και τον φιλόσοφο Ερατοσθένη].

Κάρτα τοῦ πολίτη. Συνεχίζεται ὁ διωγμός τῶν ἀστυνομικῶν (ἄλλοι πέντε ἀστυνομικοί διώκονται).

ΟΧΙ 5 Αστυνομικών στο "χάραγμα του θηρίου"

Τότε, το ΟΧΙ οι Ελληνες το είπαν στον Μουσολίνι και τις σιδερόφρακτες μεραρχίες του. Τώρα από τα Σώματα Ασφαλείας ξεκινάει ο αγώνας κατά του Αντιχρίστου. Τα όρια της αναλγησίας αγγίζει η στάση της ηγεσίας της ΕΛΑΣ μπροστά στο αποτρόπαιο θέαμα της καρατόμησης αστυνομικών που δεν δέχονται για θρησκευτικούς λόγους να πάρουν τη νέα ταυτότητα που φέρει το τσιπ που έχει το 666. Το θέμα δεν είναι τόσο απλό να το χαρακτηρίζουν ως «μαγνητάκι». Τους γράψαμε να μας εξηγήσουν τι εννοούν και δεν υποβλήθηκαν στον κόπο να απαντήσουν. Είναι θέμα ζωής και θανάτου, όχι μόνο φυσικού αλλά και ψυχικού. Ο Χριστιανός που θα σφραγιστεί, αυτομάτως θέτει εαυτόν εκτός Εκκλησίας. Η αιωνία καταδίκη γι’ αυτόν είναι μονόδρομος και δεν του δίνεται κανένα περιθώριο μεταμελείας και συγγνώμης.

Ἁγίου Νικοδήμου Ἁγιορείτου: Ὅτι οἱ μέλλοντες γενέσθαι ἀρχιερεῖς ἐξελέγοντο ὑπό τῶν μοναχῶν, καί ἐγίνοντο πρῶτον μοναχοί

ΣΥΜΒΟΥΛΕΥΤΙΚΟΝ ΕΓΧΕΙΡΙΔΙΟΝ

Ἁγ. Νικοδήμου

ΠΡΟΟΙΜΙΟΝ

Ὅτι οἱ μέλλοντες γενέσθαι ἀρχιερεῖς ἐξελέγοντο ὑπό τῶν

μοναχῶν, καί ἐγίνοντο πρῶτον μοναχοί

Ὦ πόσον εὐτυχεῖς καί χρυσοί αἰῶνες ὑπῆρξαν ἐκεῖνοι, καθ’ οὕς ἐπολιτεύετο εἰς τήν ἁγίαν τοῦ Χριστοῦ Ἐκκλησίαν μία ἐξαίρετος καί καλλίστη συνήθεια, τό νά ἐκλέγωνται δηλαδή ἀπό τοῦ σεμνοῦ τάγματος τῶν Μοναχῶν, ὅλοι ἐκεῖνοι, (ἐκτός ὀλίγων τινῶν, οἵτινες διά τό ὑπερβάλλον τῆς ἀρετῆς, ἐκ λαϊκῶν ἀμέσως ἀνέβησαν εἰς προεδρίαν λαῶν)· ὅσοι ἔμελλον νά ἀναβῶσιν εἰς τούς Ὑπεροχικούς θρόνους τῆς ἀρχιερωσύνης, καί νά ἐγχειρισθῶσι προστασίαν ψυχῶν. Καθώς  τοιάυτην τινά συνήθειαν ἐκκλησιαστικήν, ἀναφέρουσι μέν καί τά πρακτικά τῆς ἐν τῆς ἁγίᾳ Σοφίᾳ συνόδου· ὅπου ὁ Καισαρείας, καί ὁ Χαλκηδόνος εἶπον πρός τόν τοποτηρητήν τοῦ πάπα Ἰωάννου ταῦτα· «Ἐν τῇ Ἀνατολῇ εἴτις μή μοναχός ἐγένετο, οὐ γίνεται ἐπίσκοπος, ἤ πατριάρχης.  Καί πάλιν· «Ἐν τῷ καιρῷ τῆς τούτου (τοῦ Φωτίου δηλ.) ἀρχιερωσύνης, πολλοί συνεψηφίσθησαν, καί κληρικοί, καί μοναχοί». Ἀναφέρει δέ ταύτην καί ὁ ἱστορικός Γεώργιος ὁ Κεδρηνός, καί μάλιστα ὁ τῆς ἐκκλησιαστικῆς ἱεραρχίας ἄριστος ἐξηγητής, ὁ Θεσσαλονίκης, λέγω, ἱερός Συμεών, λέγων· «Ἡ Ἐκκλησία τούς περισσοτέρους τῶν μελλόντων γίνεσθαι ἐπισκόπων, μοναχούς ποιοῦσα πρότερον, οὕτως ἐπισκόπους καθιστᾷ» (Κεφ. σξστ΄).

29 Οκτωβρίου Συναξαριστής. Αναστασίας Ρωμαίας, Αβραμίου και Μαρίας, Κυρίλλου Μίνη και Μηναίου, Σάββα Στρατηλάτη, Άννας Οσίας, Μελιτίνης, Βάσσας, Διομήδους, Αθανασίου Ιερομάρτυρα, Τιμοθέου Εσφιγμενίτη, Αβραμίου Αρχιμανδρίτη.

Ἡ Ἁγία Ἀναστασία ἡ Ρωμαία, ἡ Ὁσιομάρτυς

Ἡ Ὅσια Ἀναστασία ἔζησε στὰ χρόνια τοῦ Διοκλητιανοῦ καὶ καταγόταν ἀπὸ τὴν Ρώμη. Ὅταν πέθαναν οἱ πλούσιοι γονεῖς της, διαμοίρασε τὴν περιουσία ποὺ κληρονόμησε στοὺς φτωχοὺς καὶ ἀποσύρθηκε σὲ μοναστήρι.
Ὅταν τὴν συνέλαβε ὁ ἡγεμόνας Πρόβος, ὑπενθύμισε στὴν Ἀναστασία τὴν ἀνθηρὴ νεότητά της, γιὰ τὴν ὁποία θὰ ἔπρεπε νὰ ἀρνηθεῖ τὸν Χριστό. Τότε, δυναμικὴ ὑπῆρξε ἡ ἀπάντηση τῆς Ἀναστασίας: «Ἐγώ, εἶπε, μία ὡραιότητα καὶ νεότητα γνωρίζω, ἐκείνη ποὺ δίνει ὁ Χριστὸς στὶς πιστὲς καὶ γενναῖες ψυχές, ποὺ προτιμοῦν γι’ Αὐτὸν τὸν θάνατο ἀντὶ ἄλλων ἐγκόσμιων ἀγαθῶν, ὅταν αὐτὰ προτείνονται γιὰ τὴν προδοσία τοῦ Θεοῦ τους. Πλούτη εἶχα ἄφθονα. Δὲν τὰ θέλησα. Ἀλλὰ τὸν Χριστό μου τὸν θέλω καὶ ἀπ’ Αὐτὸν καμία δύναμη δὲν θὰ μπορέσει νὰ μὲ χωρίσει. Ἂν ἀμφιβάλλεις, δοκίμασε».
Ἐξαγριωμένος ἀπὸ τὴν ἀπάντηση ὁ Πρόβος, τὴν μαστίγωσε στὸ πρόσωπο καὶ τὴν ἅπλωσε σὲ ἀναμμένα κάρβουνα. Ἔπειτα, τὴν κρέμασε καὶ τῆς ἔσκισε τὸ σῶμα. Μετὰ ἔκοψε τοὺς μαστούς της, ξερίζωσε τὰ νύχια της καὶ τελικὰ τὴν ἀποκεφάλισε.
Ἔτσι, ἡ Ἀναστασία πῆρε τὸν ἁμαράντινο στέφανο τοῦ μαρτυρίου.

Η αυτοκτονία είναι πολύ βαρύτερη αμαρτία από την ανθρωποκτονία (Αγ. Νικόλαος Βελιμίροβιτς)

Η αυτοκτονία είναι αμαρτία θανάσιμη και πράξη καταφρονήσεως, προσβολής του ίδιου του Ζωοποιού Αγίου Πνεύματος. Η αυτοκτονία είναι πολύ βαρύτερη αμαρτία από την ανθρωποκτονία΄ διότι ένας εγκληματίας μπορεί να μετα­νοήσει, αλλά ο αυτόχειρας δεν έχει περιθώριο μετανοίας.
Ιδού δύο παραδείγματα συγκλονιστικής κακοτυχίας, στην εμφάνιση της οποίας ένας ολιγόψυχος άνθρωπος θα μπο­ρούσε να οδηγηθεί στην αυτοκτονία, ενώ ένας άγιος άνθρωπος του Θεού στην ίδια συγκυρία αναδεικνύεται ήρωας.
Ο άγιος Ευστάθιος βρέθηκε σε μια τραγική συγκυρία γεγονό­των: είχε αφήσει τον ένα γιο του στην όχθη ενός ποταμού, ενώ μετέφερε τον άλλο γιο του στην απέναντι όχθη και επέστρεφε για να πάρει τον πρώτο.
Στα μισά της διαδρομής βλέπει απέναντι ένα λιοντάρι να έχει αρπάξει το αγόρι του και να το μεταφέρει μακριά. Κοιτάζει μετά στην απέναντι όχθη και βλέπει ένα λύκο να αρπάζει τον δεύτερο γιο του και να απομακρύνεται τρέχοντας. Σε μία τέτοια τραγική συγκυρία, άλλος άνθρωπος θα λιγοψυχούσε και θα αφηνόταν να πνιγεί στο νερό για να δώσει τέλος στην τραγωδία της ζωής του.