ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΝ ΓΙΑ ΤΗ ΣΩΤΗΡΙΑ ΠΛΗΣΙΟΝ ΚΑΙ ΠΩΣ ΣΥΜΜΕΤΕΧΟΥΜΕ ΣΤΙΣ ΑΜΑΡΤΙΕΣ ΤΩΝ ΑΛΛΩΝ. ΟΜΙΛΙΑ ΑΡΧ.ΣΑΒΒΑ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ

ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΝ ΓΙΑ ΤΗ ΣΩΤΗΡΙΑ ΠΛΗΣΙΟΝ ΚΑΙ ΠΩΣ ΣΥΜΜΕΤΕΧΟΥΜΕ ΣΤΙΣ ΑΜΑΡΤΙΕΣ ΤΩΝ ΑΛΛΩΝ.ΧΡΗΣΤΟΗΘΕΙΑ,ΑΓΙΟΥ ΝΙΚΟΔΗΜΟΥ ΤΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ.ΟΜΙΛΙΑ ΑΡΧ.ΣΑΒΒΑ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ ΣΤΙΣ 12/02/2012.http://Hristospanagia.gr & http://Hristospanagia3.blogspot.gr , http://agiapsychanalysi.blogspot.gr , Κατέβασμα ὁμιλιῶν ἀπό τό YouTube: http://hristospanagia3.blogspot.gr/2017/12/youtube.html

Ὁ Ἅγιος Ἰωάννης, Ἀρχιεπίσκοπος Κωνσταντινουπόλεως ὁ Χρυσόστομος γιά τήν ἐπίκληση τοῦ ὀνόματος τοῦ Κυρίου Ἰησοῦ Χριστοῦ καί τή διαρκῆ εὐχαριστία πρός τό Θεό

    «καὶ πᾶν ὅ,τι ἂν ποιῆτε ἐν λόγῳ ἢ ἐν ἔργῳ, πάντα ἐν ὀνόματι Κυρίου ᾿Ιησοῦ, εὐχαριστοῦντες τῷ Θεῷ καὶ πατρὶ δι' αὐτοῦ(: Και καθετί που κάνετε με λόγο ή με έργο, όλα να τα κάνετε για να αρέσετε στον Κύριο Ιησού και για τη δική Του δόξα, ευχαριστώντας μέσω Αυτού τον Θεό και Πατέρα, που τόσο πολύ μας αγάπησε)» [Κολ.3,17].

   Πράγματι εάν έτσι πράττουμε, τίποτε δε θα είναι μιαρό, ούτε ακάθαρτο, όπου θα καλείται ο Χριστός με την επίκληση στο όνομά Του. Εάν τρως, εάν πίνεις, εάν παντρεύεσαι, εάν ταξιδεύεις, όλα να τα κάνεις στο όνομα του Θεού, δηλαδή καλώντας Αυτόν βοηθό. Σε όλα πρώτα να προσεύχεσαι σε Αυτόν και μετά να καταγίνεσαι με τις υποθέσεις σου. Θέλεις να πεις κάτι; Να προτάσσεις αυτό το όνομα. Γι’ αυτό και εμείς προτάσσουμε στις επιστολές μας το όνομα του Κυρίου. Όπου βρίσκεται το όνομα του Θεού, τα πάντα είναι ευνοϊκά. Διότι εάν τα ονόματα των υπάτων ασφαλίζουν τα έγγραφα, πολύ περισσότερο το όνομα του Χριστού. Ή ίσως εννοεί το εξής: σύμφωνα με τις εντολές του Θεού να λέγετε και να κάνετε τα πάντα· να μην  εισάγετε επιπλέον τους αγγέλους. Τρως; Ευχαρίστησε τον Θεό, και πριν και μετά το φαγητό. Κοιμάσαι; Ευχαρίστησε τον Θεό και πριν και μετά τον ύπνο. Κάνεις αγοραπωλησία; Το ίδιο να κάνεις. Τίποτε το κοσμικό, τίποτε βιοτικό· τα πάντα να κάνεις στο όνομα του Κυρίου, και όλα θα σου πάνε καλά. Όπου αν τεθεί το όνομα αυτό, όλα είναι ευνοϊκά. Εάν εκδιώκει δαίμονες, εάν απομακρύνει ασθένειες, πολύ περισσότερο διευκολύνει τα πράγματα. Και τι σημαίνει να πράξεις με λόγο ή με έργο; Ή να κρίνεις άξια ή οτιδήποτε να κάνεις.

    Άκουσε πως ο Αβραάμ στο όνομα του Θεού απέστειλε τον υπηρέτη του τον Ελεάζαρο να βρει κατάλληλη σύζυγο για τον Ισαάκ[Γεν.κεφ.24,3-4: «ἐξορκιῶ σε Κύριον τὸν Θεὸν τοῦ οὐρανοῦ καὶ τὸν Θεὸν τῆς γῆς, ἵνα μὴ λάβῃς γυναῖκα τῷ υἱῷ μου Ἰσαὰκ ἀπὸ τῶν θυγατέρων τῶν Χαναναίων, μεθ᾿ ὧν ἐγὼ οἰκῶ ἐν αὐτοῖς, ἀλλ᾿ ἢ εἰς τὴν γῆν μου, οὗ ἐγεννήθην, πορεύσῃ καὶ εἰς τὴν φυλήν μου καὶ λήψῃ γυναῖκα τῷ υἱῷ μου Ἰσαὰκ ἐκεῖθεν(: σε εξορκίζω ενώπιον του Κυρίου, του Θεού του ουρανού και της γης, να μη λάβεις για τον υιό μου τον Ισαάκ σύζυγο από τις θυγατέρες των κατοίκων Χαναάν, μεταξύ των οποίων εγώ μέχρι σήμερα ζω, αλλά από τη χώρα της καταγωγής μου, όπου εγώ γεννήθηκα. Θα πας εκεί στη φυλή μου και από τους εκεί συγγενείς μου θα εκλέξεις γυναίκα για τον γιο μου τον Ισαάκ)»], ο Δαβίδ στο όνομα του Θεού νίκησε τον Γολιάθ [Α΄Βασ.17,45: «καὶ εἶπε Δαυὶδ πρὸς τὸν ἀλλόφυλον· σὺ ἔρχῃ πρός με ἐν ῥομφαίᾳ καὶ ἐν δόρατι καὶ ἐν ἀσπίδι, κἀγὼ πορεύομαι πρός σε ἐν ὀνόματι Κυρίου Θεοῦ Σαβαὼθ παρατάξεως Ἰσραήλ, ἣν ὠνείδισας σήμερον(: και είπε ο Δαβίδ προς τον αλλόφυλο[τον Γολιάθ]: ‘’εσύ έρχεσαι εναντίον μου  με ρομφαία και με δόρυ και με ασπίδα. Εγώ όμως προχωρώ εναντίον σου στο όνομα Κυρίου του Θεού του Παντοκράτορος, του Θεού του Ισραηλιτικού λαού, τον οποίο εσύ σήμερα ενέπαιξες και ύβρισες)»].

Τελικά ὁ διάβολος μέ τήν κακία του, χωρίς νά τό θέλη, κάνει καλό: χωρίζει τά πρόβατα ἀπό τά γίδια

 

- Ὁσίου Παϊσίου -

Στίς μέρες μας καί νά μήν θέλουν νά δεθοῦν οἱ πνευματικοί ἄνθρωποι, θά τούς ἀναγκάση ὁ διάβολος νά δεθοῦν. Ὁ διάβολος μέ τήν πολλή του κακία κάνει τό μεγαλύτερο καλό σήμερα στόν κόσμο. Γιατί ἄς ποῦμε ἕνας πατέρας πού εἶναι πιστός καί θέλει λ.χ. νά κάνη φροντιστήριο στά παιδιά του, θά εἶναι ἀναγκασμένος νά βρῆ ἕναν καλό καί πιστό δάσκαλο γιά νά βάλη στό σπίτι του. Ἕνας δάσκαλος πάλι πού εἶναι πιστός καί θέλει νά κάνη φροντιστήριο σέ παιδιά, γιατί δέν διορίσθηκε ἀκόμη, θά ζητᾶ νά βρῆ μία οἰκογένεια καλή γιά νά νοιώθη ἀσφάλεια. Ἤ ἕνας τεχνίτης πού ζεῖ πνευματικά εἴτε ἐλαιοχρωματιστής εἶναι, εἴτε ἠλεκτρολόγος κ.λπ., θά ψάχνη νά βρῆ νά δουλέψη σέ μία καλή οἰκογένεια, ὥστε νά νοιώθη ἄνετα, γιατί σ᾿ ἕνα κοσμικό σπίτι θά βρίσκη τόν μπελά του.

Ἕνας χριστιανός νοικοκύρης πάλι, θά ψάχνη νά βάλη στό σπίτι του ἕναν καλό τεχνίτη πού νά εἶναι καί πιστός ἄνθρωπος. Ἔτσι θά ψάχνη καί ὁ ἕνας καί ὁ ἄλλος νά βρῆ ἕναν πνευματικό ἄνθρωπο γιά νά μπορῆ νά συνεργασθῆ. Σιγά–σιγά, λοιπόν, θά γνωρισθοῦν μεταξύ τους οἱ πνευματικοί ἄνθρωποι ἀπό ὅλα τά ἐπαγγέλματα καί ἀπό ὅλες τίς...ἐπιστῆμες.

 

»Τελικά ὁ διάβολος μέ τήν κακία του, χωρίς νά τό θέλη, κάνει καλό: χωρίζει τά πρόβατα ἀπό τά γίδια. Θά χωρίσουν, λοιπόν, τά πρόβατα ἀπό τά γίδια καί θά ζοῦν ὡς «μία ποίμνη, εἷς ποιμήν».

Νηπτικός Αὐξέντιος Γρηγοριάτης

 Ἀπὸ τὴν Ἀσκητικὴ καὶ Ἡσυχαστικὴ Ἁγιορείτικη Παράδοση

Γεν­νή­θη­κε τό ἔ­τος 1893 στήν Μάνδρα (Κού­ν­του­ρα) Ἐ­λευ­σῖ­νος ἀ­πό τόν Κων­σταν­τῖ­νο Κω­σταν­τώ­νη καί τήν Εὐ­αγ­γε­λί­α. Ἦ­ταν Ἀρ­βα­νί­της. Ἡ μακρυνή καταγωγή τῶν προγόνων του ἦταν ἀ­πό τήν μαρτυρική Βόρειο Ἤ­πει­ρο. Στήν βά­πτι­ση τόν ὠ­νό­μα­σαν Ἀ­θα­νά­σιο. Ἦταν πρω­τό­το­κος ἀ­πό ἄλ­λα τρί­α ἀ­δέλ­φια καί δύ­ο ἀ­δελ­φές, ἐκ τῶν ὁ­πο­ί­ων ἡ Ἀν­τι­γό­νη ἔ­γι­νε καί αὐ­τή μο­να­χή μέ τό ὄ­νο­μα Ἀ­νυ­σί­α. Ὅ­ταν ὁ Ἀ­θα­νά­σιος ἦ­ταν βρέ­φος, δέν θή­λα­ζε τίς Τε­τάρ­τες καί τίς Πα­ρα­σκευ­ές, σάν τόν ἅ­γιο Νι­κό­λα­ο, προ­οι­μι­ά­ζον­τας τήν με­τέ­πει­τα ἰ­σό­βια ἐγ­κρά­τειά του.

Ἀ­γα­ποῦ­σε τήν Ἐκ­κλη­σί­α καί τήν προ­σευ­χή. Τά μι­κρό­τε­ρα παι­διά τόν θα­ύ­μα­ζαν γιά τήν κα­λω­σύ­νη του. Με­γα­λώ­νον­τας βο­η­θοῦ­σε τόν πα­τέ­ρα του στίς ἀ­γρο­τι­κές καί κτη­νο­τρο­φι­κές ἐρ­γα­σί­ες. Ἐ­κεῖ κοντά στό χω­ριό τους ὑ­πῆρ­χε μία σπη­λιά πού τή νύ­χτα φαι­νό­ταν φῶς, γι᾿ αὐ­τό ὁ­λό­κλη­ρη τήν πε­ρι­ο­χή ὠ­νό­μα­ζαν «Καν­τή­λι». Ἦ­ταν σέ ἀ­πό­κρη­μνα βρά­χια, πο­λύ ψη­λά καί κα­νε­ίς δέν κα­τά­φε­ρε ν᾿ ἀ­νε­βῆ. Ὁ Ἀ­θα­νά­σιος κα­τώρ­θω­σε νά ἀ­νε­βῆ καί ἔ­μει­νε δύο με­ρό­νυ­χτα στήν σπη­λιά. Τοῦ συ­νέ­βη ἐκεῖ ἕ­να θε­ϊ­κό γε­γο­νός πού τόν ἐ­πη­ρέ­α­σε. Ὅ­ταν κα­τέ­βη­κε ἀ­πό τήν σπη­λιά, χω­ρίς νά πῆ σέ κα­νέ­ναν τί­πο­τε, ἔ­φυ­γε γιά νά γί­νη μο­να­χός. Πῆ­γε στό Μο­να­στή­ρι τῆς Πεν­τέ­λης, ἀλ­λά δέν ἔ­μει­νε πο­λύ. Ἔ­γι­νε δό­κι­μος στήν μο­νή τοῦ Ὁ­σί­ου Με­λε­τί­ου, ἀλ­λά ἐ­πι­στρα­τε­ύ­τη­κε καί ὑ­πη­ρέ­τη­σε στρα­τι­ώ­της στόν Μι­κρα­σι­α­τι­κό πό­λε­μο γιά δύ­ο χρό­νια. Με­τά τήν ἀ­πό­λυ­σή του ἦρ­θε στό Ἅ­γιον Ὄ­ρος καί κοι­νο­βί­α­σε στήν...Ἱ­ε­ρά Μο­νή Ὁ­σί­ου Γρη­γο­ρί­ου τό ἔ­τος 1920 σέ ἡ­λι­κί­α 28 ἐ­τῶν.

 

Ἡ πρό­θυ­μη δι­α­κο­νί­α του, ἡ ἀ­κρί­βεια στήν ὑ­πα­κοή καί στήν μο­να­χι­κή ζωή του, ἡ ἀ­γω­νι­στι­κό­τη­τα καί ἡ φι­λο­θε­ΐ­α του ἔ­κα­ναν ἐν­τύ­πω­ση στο­ύς πα­τέ­ρες, καί σέ ἕ­να χρό­νο ἔ­γι­νε με­γα­λό­σχη­μος.

 

Δι­α­κό­νη­σε στήν Ἐκ­κλη­σί­α, στό μύ­λο, στό μα­γει­ρεῖ­ο, ἔ­ξω στόν κό­σμο στά Με­τό­χια καί στο­ύς κή­πους. Ἦ­ταν φι­λό­πο­νος, ἐρ­γα­τι­κός καί ἐ­πι­με­λής στό δι­α­κό­νη­μά του. Κου­ρα­ζό­ταν πο­λύ καί στίς ἀρ­χές γιά ἕν­δε­κα χρό­νια εἶ­χε πό­λε­μο μέ τόν ὕ­πνο. Στε­νο­χω­ρι­ό­ταν πού καμ­μί­α φο­ρά με­τά ἀ­πό τήν ὁ­λο­ή­με­ρη κό­πω­ση στό δι­α­κό­νη­μα τόν ἔ­παιρ­νε ὁ ὕ­πνος στήν ἀ­κο­λου­θί­α. Τό ἐ­ξω­μο­λο­γή­θη­κε στόν Ἡ­γο­ύ­με­νο πα­πα–Θα­νά­ση καί ἐ­κεῖ­νος τοῦ εἶ­πε νά μή στε­νο­χω­ρῆ­ται, δι­ό­τι ἡ Ἐκ­κλη­σί­α εἶ­ναι σάν τό κα­ρά­βι πού τα­ξι­δε­ύ­ει. Ἄλ­λος ἀ­γρυ­πνεῖ, ἄλ­λος κοι­μᾶ­ται, ἀλ­λά τό κα­ρά­βι προ­χω­ρᾶ καί θά φθά­σουν κά­πο­τε στόν προ­ο­ρι­σμό τους. Ἐ­νι­σχύ­θη­κε, ἔ­λα­βε θάρ­ρος, συ­νέ­χι­σε τόν ἀ­γῶ­να του καί νί­κη­σε τόν ὕ­πνο.

Κυριακή ΙΒ’ Λουκᾶ: Διδαχή γιά τήν εὐχαριστία καί τή δοξολογία τοῦ Θεοῦ (Ἅγιος Ἰγνάτιος Μπριαντσιανίνωφ)

Η σημερινή ευαγγελική διήγηση για τη θεραπεία από τον Κύριό μας Ιησού Χριστό των δέκα λεπρών (Λουκ. ιζ’ 12-19) έχει οριστεί από την αγία Εκκλησία μας να διαβάζεται σε κάθε περίπτωση κοινής ευχαριστίας προς τον Θεό για κάποια ευεργεσία Του. Από τους δέκα λεπρούς που θεραπεύτηκαν από τον Σωτήρα, μόνο ο ένας σκέφτηκε να Τον ευχαριστήσει. Οι υπόλοιποι εννέα, μολονότι ευεργετήθηκαν εξίσου, μολονότι είδαν στον ίδιο τους τον εαυτό ένα εκπληκτικό σημείο τής θείας ευσπλαχνίας και παντοδυναμίας, δεν εκτίμησαν πνευματικά ούτε την ανέλπιστη θεραπεία τους ούτε Εκείνον που με την προσταγή Του λυτρώθηκαν από την ανίατη ασθένεια. Η συμπεριφορά των αχάριστων, των σκληρόκαρδων, των νεκρών ως προς τον νου και την καρδιά ανθρώπων αποδοκιμάστηκε από τον Κύριο. Όταν ο ένας από τους λεπρούς, που έγιναν καλά, επέστρεψε δοξάζοντας με δυνατή φωνή τον Θεό κι έπεσε στα πόδια τού Σωτήρα με ευχαριστίες, Εκείνος του είπε: «Δεν θεραπεύτηκαν και οι δέκα; Οι άλλοι εννέα πού είναι; Κανένας τους δεν βρέθηκε να επιστρέφει και να δοξάσει τον Θεό;». Τα λόγια αυτά έχουν ένα βαθύ νόημα. Ο Θεάνθρωπος με την ανθρώπινη φύση Του δεν ζητούσε από τους ανθρώπους να Τον δοξάζουν. Τους ζητούσε, για το δικό τους καλό, να τιμούν τον Θεό όπως Του πρέπει. Όσοι είχαν καλή προαίρεση και αληθινή θεοσέβεια, έβρισκαν τον Θεό που ήταν κρυμμένος στην ανθρώπινη μορφή τού Ιησού, έβρισκαν τον Σωτήρα και σ’ Εκείνον τη σωτηρία τους. Αρνήθηκαν τον Σωτήρα όσοι προηγουμένως είχαν αρνηθεί τον Θεό μέσα στην ψυχή τους. Ο Κύριος είπε κάποτε στους Ιουδαίους που Τον μισούσαν και Τον βλασφημούσαν: «Αν ο Θεός ήταν πραγματικά πατέρας σας, θα αγαπούσατε κι εμένα. Γιατί εγώ από τον Θεό βγήκα και ήρθα σ’ εσάς. Εκείνος που κατάγεται από τον Θεό, ακούει τα λόγια τού Θεού- γι’ αυτό εσείς δεν ακούτε (τα λόγια τού Θεού), επειδή δεν κατάγεστε από τον Θεό» (Ιω. 8:42, 47).

Ἡ μεταπατερική θεολογία εἶναι θεολογία προτεσταντική καί ἀντιπατερική

Ἡ μεταπατερική θεολογία εἶναι θεολογία

προτεσταντική καί ἀντιπατερική

Ἡ νεοορθόδοξη καί ἡ διάδοχός της μεταπατερική θεολογία ἔχει ρίζες προτεσταντικές, δηλ. ἀντορθόδοξες καί αἱρετικές. «Ἡ νεορθόδοξη θεολογία», παρατηρεῖ ὁ Δρ. Μ. Γαλενιανός, «αὐτοπροβάλλεται ὡς γνήσιος ἐκφραστής τοῦ ὀρθόδοξου πνεύματος ἐπικρίνοντας τήν «κατεστημένη» θεολογία γιά «ἐκδυτικισμό». Ἰσχυρίζεται ὅτι ἐμπνέεται ἀπό τήν θεολογία τῶν Πατέρων, στήν πραγματικότητα ὅμως ἀπέχει πολύ ἀπό αὐτήν, δεδομένου ὅτι ἔφτασε στό σημεῖο νά ἀμφισβητεῖ τήν ὀρθότητα ἀποφάσεων Οἰκουμενικῶν Συνόδων, ἰδιαίτερα τῶν ἱερῶν κανόνων, νά ὑποτιμᾶ τήν σημασία δογμάτων τῆς Ἐκκλησίας, ὅπως τό ἀειπάρθενο τῆς Θεοτόκου, καί νά ἀρνεῖται ἀκόμα καί καθ' ὁλοκληρία τήν ὕπαρξη ἠθικῆς διδασκαλίας στήν ὀρθόδοξη πίστη. Ἐνῶ λοιπόν κατηγορεῖ ἄλλους γιά ἐκδυτικισμό, εἶναι ἡ ἴδια μία θεολογία δυτικοῦ τύπου καί συγκεκριμένα προτεσταντικοῦ»[1].

Ἡ Μεταπατερική θεολογία, συνεχίζοντας καί ἐπεκτείνοντας τήν νεορθόδοξη διδασκαλία, διατείνεται ὅτι πρέπει νά ὑπερβοῦμε τούς Πατέρες καί τούς ἱερούς κανόνες. «Ὑπάρχουν περιπτώσεις», παρατηρεῖ ὁ Δρ. Μ. Γαλενιανός, «πού δηλώνεται ρητά ἡ ἀντίθεση μεταξύ πατερικῆς καί μεταπατερικῆς θεολογίας ἀπό τούς ἴδιους τούς μεταπατερικούς. Ἐπισημαίνεται γιά παράδειγμα ὅτι, ἐνῶ ἡ πατερική σκέψη στρεφόταν τίς περισσότερες φορές στόν χῶρο τῆς ἠθικῆς, αὐτοί, ἀντίθετα, προβάλλουν μία ἄλλη θεολογία, προσαρμοσμένη στίς πολιτισμικές ἀλλαγές τῆς ἐποχῆς. Τήν ἀλήθεια τῆς παραπάνω ἐπισήμανσης δέν εἶναι δύσκολο νά τήν διαπιστώσει κάποιος, ἀρκεῖ νά συγκρίνει τά πατερικά ἔργα μέ τά ἔργα τῶν μεταπατερικῶν. Τά πατερικά ἔργα βρίθουν ἀπό ἠθικές παραινέσεις πρός τούς πιστούς γιά ἐνάρετη ζωή, σύμφωνη μέ τό παράδειγμα τοῦ Χριστοῦ, τῶν Ἀποστόλων καί τῶν ἁγίων, ἐνῶ στά ἔργα τῶν μεταπατερικῶν, ὅπως καί στά ἔργα τῶν νεορθόδοξων, παρατηρεῖται μία ἀντιπάθεια πρός τά ἠθικά ζητήματα καί μία ἀπαξίωση γενικά τῆς ἠθικῆς διδασκαλίας μέ μειωτικούς χαρακτηρισμούς, ὅπως «ἠθικισμός», «εὐσεβισμός» κ.λπ.

Ἔρχεται καιρός πού οἱ ἄνθρωποι θά παραλογίζονται...

 https://proskynitis.blogspot.com/2019/01/blog-post_59.html?m=1

Ὁ Ἰησοῦς πειραζόμενος ὑπό τοῦ διάβολου

  Ας αναλογιστούμε την αναχώρηση του Κυρίου προς το Όρος του Πειρασμού :

Πώς μετά από τη βάπτισή Του οδηγείται αμέσως και εκουσίως στη νηστεία και την προσευχή-πώς ο διάβολος πειράζει με τις μεθοδείες του κάθε βαπτισμένο άνθρωπο και ιδιαιτέρως κατά την περίοδο της νηστείας και της προσευχής-πώς όμως Εκείνος -άκακος σαν αρνί, άλλα αποφασιστικός ως Δεσπότης και Κύριος- αποκρούει όλους τούς πειρασμούς τού διαβόλου.

Άγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς

https://proskynitis.blogspot.com/2019/01/blog-post_34.html?m=1

21 Ιανουαρίου Συναξαριστής. Μαξίμου Ομολογητού, Αναστασίου Μάρτυρος, Νεοφύτου Μάρτυρος, Ζωσίμου Επισκόπου, των Αγίων Μαρτύρων Ευγενίου, Ουαλεριανού, Κανδίδου και Ακύλα, Αγνής Μάρτυρος, των Αγίων Τεσσάρων Αγίων, Πατρόκλου Μάρτυρος, των Αγίων Πάντων Μαρτύρων, Απολλωνίου Οσίου, Εγκαίνια Ναού Αγίας Ειρήνης, Νεοφύτου Οσίου, Σύναξη της Υπεραγίας Θεοτόκου της Παραμυθίας, Γαβριήλ και Σιωνίου Μαρτύρων, Μαξίμου Γραικού, Τίμωνος Οσίου.

Ο Όσιος Μάξιμος ο Ομολογητής (Εορτή Μάξιμος)

Ο Όσιος Μάξιμος ο Ομολογητής καταγόταν από επιφανή οικογένεια και γεννήθηκε στην Κωνσταντινούπολη το έτος 580 μ.Χ. Έλαβε τη συνήθη εγκυκλοπαιδική μόρφωση και επιδόθηκε ιδιαίτερα στη σπουδή της φιλοσοφίας.
Υπό του αυτοκράτορα Ηρακλείου (610-641 μ.Χ.) προσελήφθη ως αρχιγραμματεύς αυτού. Παρέμεινε στη θέση αυτή για λίγα μόνο χρόνια, αλλά διατήρησε τις σχέσεις του και αλληλογραφία με πρόσωπα του δημόσιου βίου.
Αφού παραιτήθηκε, το 614 μ.Χ., από το αξίωμα του αρχιγραμματέως, εγκατέλειψε τον κόσμο και ακολούθησε τον μοναχικό βίο. Ασκήτεψε σε μονή της Χρυσουπόλεως, που βρισκόταν έναντι της Κωνσταντινουπόλεως και διετέλεσε ηγούμενος αυτής. Εκεί απέκτησε ως μαθητή τον Αναστάσιο, ο οποίος τον ακολούθησε σε όλη του τη ζωή.
Σύμφωνα με την διδασκαλία του Αγίου Μαξίμου η εργασία των εντολών του Θεού και η συμμόρφωση του βίου του ανθρώπου προς την Θεία διδασκαλία αποτελούν βάση στερεά, επί της οποία θα οικοδομηθεί η πνευματική ανύψωση του νου.
Πρώτο βήμα για τον σκοπό αυτό αποτελεί η απόδυση από το νου όλων των παθών που τον ενοχλούν, τα οποία έχουν την βάση και την αφορμή τους στο σώμα.

21 Ἰανουαρίου. Μαξίμου ὁσίου τοῦ ὁμολογητοῦ. Ἁγιογραφικό ἀνάγνωσμα.

ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΟ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ - Ἡμέρας. Δευτ. ιε΄ ἑβδ. ἐπιστ. (Γαλ. β΄ 11-16).

Γαλ. 2,11           Ὅτε δὲ ἦλθε Πέτρος εἰς Ἀντιόχειαν, κατὰ πρόσωπον αὐτῷ ἀντέστην, ὅτι κατεγνωσμένος ἦν.

Γαλ. 2,11                    Οταν δε ήλθεν ο Πετρος εις την Αντιόχειαν, φανερά και κατά πρόσωπον του αντιστάθηκα και διεφώνησα μαζή του, διότι ήτο αξιόμεμπτος και αξιοκατάκριτος.