Ὁ Νυμφίος τῆς Ἐκκλησίας μας (Μητροπολίτου Μονεμβασίας καί Σπάρτης Εὐστάθιου)

 Η εἰκόνα τοῦ Νυμφίου τῆς Ἐκκλησίας μας, δηλαδή τοῦ Κυρίου μας μέ τό στεφάνι, εἶναι ἡ πιό προσφιλής καί συμπαθής εἰκόνα γιά κάθε χριστιανό καί μάλιστα τόν πονεμένο.

Ὁ πονεμένος ἄνθρωπος ἀναπαύεται κοντά στόν πονεμένο. Ὁ πληγωμένος εὑρίσκει παρηγοριά σ’ ἐκεῖνον πού ἔχει τίς περισσότερες πληγές, γιατί εἶναι σέ θέση νά τόν καταλάβει. Ὁ ἀδικημένος στηρίζεται στήν ἀπελπισία του, ὅταν ἀτενίζει μέ τά σωματικά του μάτια καί ἄλλον διασυρμένο καί καταδικασμένο καί μάλιστα ἀδίκως.

Ἀκριβῶς τό ἴδιο συμβαίνει καί μέ τόν κάθε ἐμπερίστατο ἄνθρωπο. Τό λυπημένο, τό ταπεινωμένο, τό ματωμένο πρόσωπο τοῦ Κυρίου μας προσελκύει κάθε ἄνθρωπο πού ἔχει προβλήματα ἤ ἀντιμετωπίζει δοκιμασίες.

Εἶναι ἀδικημένος καί κατατρεγμένος ἀπό τήν κακότητα τῶν ἀνθρώπων; Ἠρεμεῖ, ὅταν βλέπει μέ τά μάτια τοῦ σώματός του τήν εἰκόνα τοῦ Κυρίου μας ἤ τόν ἀγκαλιάζει μέ τή θερμή του πίστη,ὅταν σκέπτεται ὅτι αὐτός μέν ὡς ἄνθρωπος μπορεῖ νά εἶχε φταίξει, πρίν καταδικαστεῖ, ἐνῶ ὁ Κύριός μας καταδικάσθηκε χωρίς νά πράξει κάποιο, ἔστω μικρό, σφάλμα. Τήν ἀθωότητά του τήν παραδέχεται ἀκόμη καί ὁ Πιλάτος καί μάλιστα τρεῖς φορές ὁμολογεῖ ἐνώπιον τοῦ ὄχλου: «Οὗτος οὐδέν ἄτοπον ἔπραξεν».

Λάμπρος Κ. Σκόντζος, Μεγάλη Τρίτη - «Δεῦτε πιστοί ἐπεργασώμεθα προθύμως τῷ Δεσπότη» (Θεολογικό σχόλιο στό περιεχόμενο καί τά νοήματα τῆς Μεγάλης Τρίτης)

ΜΕΓΑΛΗ ΤΡΙΤΗ

«ΔΕΥΤΕ ΠΙΣΤΟΙ ΕΠΕΡΓΑΣΩΜΕΘΑ ΠΡΟΘΥΜΩΣ ΤΩ ΔΕΣΠΟΤΗ»

(Θεολογικό σχόλιο στο περιεχόμενο και τα νοήματα της Μεγάλης Τρίτης)

ΛΑΜΠΡΟΥ Κ. ΣΚΟΝΤΖΟΥ Θεολόγου Καθηγητού

      «Τη αγία και μεγάλη Τρίτη της των δέκα παρθένων παραβολής, της εκ του ιερού Ευαγγελίου, μνείαν ποιούμεθα». Αυτό είναι το συναξάρι της δεύτερης ημέρας της Μεγάλης Εβδομάδος. Ο Νυμφίος της Εκκλησίας και της ψυχής μας, «ο ωραίος κάλλει παρά πάντας βροτούς», οδεύει προς το εκούσιο Πάθος Του, καλώντας κοντά Του όλους εμάς τους πιστούς Του, για να μας κάνει κοινωνούς των σωτηριωδών παθημάτων Του και του θριάμβου της Αναστάσεώς Του.

      Οι θείοι Πατέρες όρισαν την αγία αυτή ημέρα να θυμηθούμε μια από τις πιο παραστατικές και διδακτικές παραβολές του Κυρίου μας: την παραβολή των Δέκα Παρθένων. Κι’ είχαν το σκοπό τους. Η συνοδοιπορία με το Χριστό μας προς το Θείο Πάθος δεν θα πρέπει να είναι τυπική και απλά συναισθηματική, αλλά θα πρέπει να είναι ολοκληρωτική συμμετοχή στην εν Χριστώ πορεία και να συνοδεύεται από οντολογική αλλαγή  του είναι μας.  Η ενθύμηση της παραβολής των δέκα παρθένων είναι μια άριστη πνευματική άσκηση για να μην διαφεύγει από τη σκέψη μας η επερχόμενη μεγάλη, επιφανής και συνάμα φοβερή ημέρα της Δευτέρας Παρουσίας του Κυρίου μας.

“Ζωντάνεψε ἡ εἰκόνα τοῦ Ἀρχαγγέλου Μιχαήλ μπροστά μου!”

Ένα άλλο θαυμαστό περιστατικό , που δείχνει πόσο ζωντανή είναι παρουσία του Αρχαγγέλου  Μιχαήλ , είναι και το ακόλουθο:

Ένα ανδρόγυνο προχωρημένης ηλικίας από την Θεσσαλονίκη, στολισμένο με ευλάβεια και θεοσέβεια, ήρθαν και προσκύνησαν τον Ιούλιο του 2008 την Παναγία μας. Στην μετέπειτα συζήτηση ο ηλικιωμένος κύριος είπε τα εξής εντυπωσιακά.

“Ένα καλοκαίρι εγώ πήγα κοντά σ’ έναν Γέροντα που ασκείται σ’ ένα μοναστήρι της Μυτιλήνης και μ’ έμαθε να προσεύχομαι. Μ’ έμαθε όλες τις προσευχές και επειδή του είπα πως θα πάω να προσκυνήσω και τον Αρχάγγελο Μιχαήλ στο Μανταμάδο, μ’ έβαλε και έμαθα το απολυτίκιό του, “Όπου επισκιάσει η Χάρις σου, Αρχάγγελε…”

Λάμπρος Χρ. Σιάσιος, Ἀνθρωπιστικοί πόλεμοι τοῦ σήμερα

ΑΝΘΡΩΠΙΣΤΙΚΟΙ ΠΟΛΕΜΟΙ ΤΟΥ ΣΗΜΕΡΑ*

ΤΡΙΩΝ ΑΦΑΝΩΝ ΚΑΙ ΕΝΟΣ ΦΑΝΕΡΟΥ ΣΤΑΔΙΩΝ

ΦΙΛΟΣΟΦΙΚΗ - ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΕΡΜΗΝΕΙΑ

του Δρ Λάμπρου Χρ. Σιάσου, Καθηγητού της Φιλοσοφίας στό Τμήμα Θεολογίας Α.Π.Θ.

Πρώτο στάδιο άφανές

Έδώ καί πολλά χρόνια μεταφέρονται καί στόν τόπο μας θεωρίες - πολεμοφόδια βραδυφλεγή: Ανεκτικότητα, πολυ-πολιτισμός, σεβασμός έτερότητας, διαθρη- σκειακοί διάλογοι. Διανοούμενοι, εφημε­ρίδες, δάσκαλοι, σχολεία, προγράμματα, εκκλησιαστικά γραφεία αναλαμβάνουν νά τά προπαγανδίσουν, νά τά διακινή­σουν. Άλλοτε φανερά, άλλοτε διακριτι­κά, αλλά πάντοτε αποτελεσματικά καί μέ πολλά-πολλά γρόσια κρατικά καί μή. Ό πολύς κόσμος τά καταπίνει αυτά τά Ιδεολογήματα. Άλλά δέν τά χωνεύει. (Δέν τά χωνεύει μεταφορικά καί κυριολεκτικά)

Δεύτερο στάδιο άφανές

Σέ ευαίσθητους χώρους (παιδεία, εκ­κλησία, ιστορία, εξωτερική πολιτική), τό αλλο, τό διαφορετικό, τό τάχα καταπιεσμέ­νο, τό μειονεκτικό ή μειονοτικό, ανεπαί­σθητα ανυψώνεται σέ Ισότιμο έταίρο. Μέ στοχευμένες θεσμικές κινήσεις τακτικης.

Αυτό δύσκολα καταπίνεται. Καί πάν­τως μέ τίποτα δέν χωνεύεται. Αυτό δημι­ουργεί ένταση, θυμό, οργή. Αυτό θέλει τό πολεμικό σχέδιο. Νά σωρεύσει συμπίεση, κοινωνική πίεση. Τόσην πολλή ώστε, ο­ταν δοθεί η εντολή, νά φτιάξει έκρηξη. Έκρηξη κοινωνική, έκρηξη θρησκευτική, έκρηξη πολεμική.

Ἡ Γερόντισσα Χαριθέα – Μιά καρδιά ἀνοικτή γιά κάθε «Χριστό» (1915 – 13/04/2000)

 Η μακαριστή Γερόντισσα Χαριθέα (1915 – 13/04/2000), ηγουμένη Ιεράς Μονής Αγίου Ηρακλειδίου

Η μακαριστή Γερόντισσα Χαριθέα, κατά κόσμο Ελένη Χατζηχάρου, γεννήθηκε το 1915 στο χωριό Αθηένου και ήταν το δεύτερο από τα πέντε παιδιά της οικογένειάς της. Τελείωσε το Δημοτικό Σχολείο και στη συνέχεια βοηθούσε στις διάφορες γεωργικές εργασίες την οικογένειά της η οποία διακρινόταν για την κοινωνική και οικονομική της κατάσταση.

Ο πόθος της για το μοναχικό βίο

Από πολύ νεαρή ηλικία η καρδιά της φλεγόταν από τον πόθο να αφιερώσει τη ζωή της στο Χριστό ακολουθώντας το μοναχικό βίο, πράγμα πολύ ασυνήθιστο για τα κυπριακά δεδομένα, αφού μέχρι τότε δε λειτουργούσε ούτε ένα γυναικείο κοινόβιο στην Κύπρο.

Στην εκπλήρωση της επιθυμίας της αυτής συνάντησε μεγάλη αντίσταση από τους γονείς της οι οποίοι μάλιστα την πίεζαν συνεχώς να παντρευτεί. Σχετικά αναφέρει η ίδια στο προσωπικό της ημερολόγιο: «Αφ΄ ης ημέρας ανεκοίνωσα τον σκοπόν μου στους γονείς μου, άνοιξα εμπρός μου ένα χάος αδιαπέραστον. Δεν το περίμεναν, δεν ήθελαν να ακούσουν περί μοναχικής πολιτείας, τους εφάνη τόσον απαίσιον και δεν εδίσταζαν να μου λέγουν, ότι τους επρόσβαλλα και ότι έπρεπε να παραιτηθώ. Και μέραν και νύκτα είχαμεν ένα πόλεμον ακατάπαυστον. Εγώ επέμενα, εκείνοι με απέτρεπαν και ήμουν διαρκώς λυπημένη και επαρακαλούσα τον Θεόν να με φώτιση τι να κάνω διότι ητο δι΄εμέ ένας θάνατος. Είχα εκ δεξιών μου την αγάπη του Θεού και εξ αριστερών μου την αγάπην των γονέων μου. Τον Θεόν δεν τον έβλεπα, αλλά τον αισθανόμην τόσον πλησίον μου, που δεν ήθελα να απομακρυνθώ, διότι κάτι σα μέθη πνευματική, μία γλυκύτης άρρητος, μία χαρά ανείπωτος επλημμύριζεν την καρδίαν μου και έφρισσεν από πνευματική αγαλλίασιν το πνεύμα μου.

Ἡ μακροθυμία τοῦ Θεοῦ (+Μητροπολίτου Φλωρίνης Αυγουστίνου Καντιώτου)

Ἡ μακροθυμία τοῦ Θεοῦ

(Ομιλία του †Επισκόπου Φλωρίνης Αυγουστίνου Καντιώτου)

«Φθάσαντες πιστοὶ τὸ σωτήριον πάθος Χριστοῦ τοῦ Θεοῦ,τὴν ἄφατον αὐτοῦ μακροθυμίαν δοξάσωμεν...»(αἶν. Μ. Δευτ.)

Ἀπόψε, ἀγαπητοί μου, ἀρχίζει ἡ ἁγία καὶ Μεγάλη Ἑβδομάδα. Ἡ Ἐκκλησία μας, φιλόστοργη μάνα, κάνει μία «οἰκονομία»· ὥρισε τὰ «γράμματα» τοῦ ὄρθρου τῆς αὐριανῆς ἡμέρας νὰ διαβάζωνται σήμερα.Τὰ τροπάρια τῆς Μεγάλης Ἑβδομάδος εἶναι κατανυκτικά . Κεντοῦν καὶ μαλακώνουν καὶ τὴν πιὸ σκληρὴ καρδιά. Τὴν κάνουν νὰ σκεφθῇ τ᾿ ἁμαρτήματά της, νὰ πονέσῃ, νὰ κλάψῃ, καὶμετανοιωμένη νὰ πέσῃ στὰ πόδια τοῦ Χριστοῦ καὶ νὰ πῇ σὰν τὸ λῃστὴ «Μνήσθητί μου,Κύριε, ὅταν ἔλθῃς ἐν τῇ βασιλείᾳ σου» (Λουκ. 23,42).

Ἀρχίζει ἀπόψε ἡ ἁγία καὶ Μεγάλη Ἑβδομάδα. Πολλὰ τροπάρια ἀκούγονται. Ἀπ᾿ ὅλα αὐτὰ θὰ πάρουμε ὡς θέμα ἐκεῖνο ποὺ λέει· «Φθάσαντες πιστοὶ τὸ σωτήριον πάθος Χριστοῦ τοῦ Θεοῦ, τὴν ἄφατον αὐτοῦ μακροθυμίαν δοξάσωμεν...» (αἶν. Μ. Δευτ.). Τί σημαίνει αὐτό;

Πέλαγος ἦταν ἡ ἁγία καὶ Μεγάλη Τεσσαρακοστή, κ᾿ ἐμεῖς τὸ διαπλεύσαμε. Ἐρχόμαστε, ὕστερα ἀπὸ ταξίδι σαράντα ἡμερῶν, νὰ ῥίξουμε ἄγκυρα στὸ λιμάνι τοῦ Ἐσταυρωμένου .Φτάσαμε, λέει, πιστοί. Ποῦ; Στὴν ἁγία καὶ Μεγάλη Ἑβδομάδα. Γιατί ὀνομάζεται Μεγάλη Ἑβδομάδα; Διότι μεγάλα εἶναι ὅσα τελοῦνται κατ᾿ αὐτήν. Ἂν ρωτήσουμε, ποιά εἶναι ἡ σπουδαιότερη ὥρα τῆς ἀνθρωπότητος ἀπὸ τότε ποὺ δημιουργήθηκε μέχρι σήμερα, μερικοὶ τεχνοκράτες θ᾿ ἀπαντήσουν, ὅτι εἶναι ἡ ὥρα ποὺ ὁ ἄνθρωπος πάτησε στὴ Σελήνη. Ματαιότης!

Ὀχτακόσια χρόνια μετά βρέθηκε ἡ Ἱερά Μονή τῆς Ἁγίας Σκέπης Βοσπόρου

ΟΧΤΑΚΟΣΙΑ ΧΡΟΝΙΑ ΜΕΤΑ ΒΡΕΘΗΚΕ Η ΙΕΡΑ ΜΟΝΗ ΤΗΣ ΑΓΙΑΣ ΣΚΕΠΗΣ ΒΟΣΠΟΡΟΥ

 

Νίκου Χειλαδάκη

Δημοσιογράφου-Συγγραφέα-Τουρκολόγου

Σαν μεγάλο θαύμα(!!!), παρουσίασαν οι Τούρκοι την ανακάλυψη οχτακόσια χρόνια μετά, όπως το τονίζουν ιδιαίτερα, της χαμένης ιεράς μονής της Aγίας Σκέπης στον Βόσπορο που την είχε οικοδομήσει ο βυζαντινός αυτοκράτορας, Μανουήλ ο Κομνηνός. Σύμφωνα με αποκαλυπτικό δημοσίευμα της τουρκικής εφημερίδας, Aksam, υπήρχαν φήμες ότι η ιστορική αυτή ελληνορθόδοξη βυζαντινή μονή βρίσκονταν κοντά στο πανεπιστήμιο, Koç Üniversitesi, (της γνωστής οικογένειας των Koç), και πολλοί περαστικοί στην  περιοχή αυτή είχαν μαρτυρήσει στο παρελθόν για διάφορα εκκλησιαστικά αντικείμενα που βρέθηκαν πέριξ του κυρίως χώρου του πανεπιστημίου.
Για την ακριβή τοποθεσία της ιεράς αυτής μονής, είχαν γράψει στο πρόσφατο παρελθόν, ο Paul Magdalino, βυζαντινολόγος και καθηγητής βυζαντινής ιστορίας στο πανεπιστήμιο του Koç Üniversitesi, ο Άγγλος ιστορικός, Micheal Angold και ο Αυστραλός ιστορικός, Andrew Stone. Οι αναφορές αυτές προκάλεσαν την περιέργεια των Τούρκων που άρχισαν εντατικές έρευνες στη περιοχή όπου πιστεύονταν πως βρίσκεται η ιερά μονή της οποίας, όπως αναφέρει και η τουρκική εφημερίδα, το ολοκληρωμένο όνομά της είναι ιερά Μονή Κατασκεπής του Αγίου Μιχαήλ.

ΑΓΙΟΥ ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΒΕΛΙΜΙΡΟΒΙΤΣ." Ὁ Κύριος βρισκόταν ψηλότερα ἀπό τά ὑλικά στοιχεῖα, ὅπως κι ἀπό τό χρόνο. "

ΜΕΓΑΛΗ ΤΕΣΣΑΡΑΚΟΣΤΗ ΠΕΜΠΤΗ ΚΥΡΙΑΚΗ ΑΓΙΟΥ ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΒΕΛΙΜΙΡΟΒΙΤΣ." Ὁ Κύριος βρισκόταν ψηλότερα ἀπό τά ὑλικά στοιχεῖα, ὅπως κι ἀπό τό χρόνο. "

Και παραλαβών τούς δώδεκα ηρξατο αυτοίς λέγειν μέλλοντα αυτώ συμβαίνειν» (Μάρκ. ι'32). Αυτή δεν ήταν η πρώτη ούτε η δεύτερη ούτε κι η τελευταία φορά πού ο Σωτήρας μας θα τούς μιλούσε για το επικείμενο πάθος Του. Ταξιδεύοντας για τελευταία φορά ως άνθρωπος από τη Γαλιλαία προς τα Ιεροσόλυμα, ο Κύριος τούς μίλησε ξανά για πράγματα πού τους είχε ξαναπεί αρκετές φορές.

 Γιατί επαναλάμβανε τα ίδια πράγματα ξανά και ξανά; Για να ξεριζώσει και το τελευταίο μικρόβιο υπερηφάνειας πού διέκρινε μέσα τους και πού αποκαλύφτηκε την ίδια αυτή στιγμή. Ήθελε επίσης να μην τους βρουν απροετοίμαστους τα φοβερά γεγονότα που θ’ ακολουθούσαν, να μην τους οδηγήσουν σε απόγνωση, να μην χάσουν κάθε ελπίδα που διατηρούσαν στην καρδιά τους.

Φωτογραφίες ἀπό τήν προσκυνηματική ἐπίσκεψη στό σπήλαιο τοῦ Ἁγίου Ἀθανασίου τοῦ Ἀθωνίτη στήν Ἀθωνίτικη Βίγλα.

1.Κατεβαίνοντας στο σπήλαιο.