«Λόγος γιά τόν φόβο τοῦ Θεοῦ καί γιά τήν ἀγάπη πρός τόν Θεό» μέρος β΄

Ἁγίου Ἰγνατίου Μπριαντσανίνωφ

Ὅποιος ἐπιθυμεῖ νά πλησιάσει τόν Θεό γιά νά Τόν ὑπηρετήσει, πρέπει νά χειραγωγηθεῖ ἀπό τόν φόβο Του. Τό αἴσθημα τοῦ ἱεροῦ φόβου, τό αἴσθημα τῆς βαθύτατης εὐλάβειας πρός τόν Θεό, γεννιέται μέσα μας, ἀφενός, ἀπό τήν ἐπίγνωση τοῦ ἀσύλληπτου μεγαλείου τοῦ θείου Ὄντος καί, ἀφετέρου, ἀπό τή συναίσθηση τῆς δικῆς μας μικρότητας, ἀδυναμίας καί ἁμαρτωλότητας.

Τόν θεῖο φόβο μᾶς τόν διδάσκει καί ἡ ἁγία Γραφή. Κατ᾿ ἀρχήν, ἡ Παλαιά Διαθήκη, ἡ ὁποία ὑποκατέστησε μερικῶς τή φωνή τῆς συνειδήσεώς μας καί τόν φυσικό νόμο, ὅταν αὐτά, λόγω τοῦ προπατορικοῦ ἁμαρτήματος, σκοτίστηκαν καί ἄρχισαν νά μᾶς δίνουν πληροφορίες ἀσαφεῖς καί σέ πολύ μεγάλο βαθμό ψευδεῖς. Ἔπειτα τό Εὐαγγέλιο καί ὁλόκληρη ἡ Καινή Διαθήκη, πού ἀντικατέστησε πλήρως τή φωνή τῆς συνειδήσεως καί τόν φυσικό νόμο.

Το αγιογραφικό ανάγνωσμα της Παρασκευής 05-09-2014

Ἡ καθημερινή μελέτη τῆς Ἁγίας Γραφῆς εἶναι ἀπαραίτητη γιά τόν Χριστιαν. Ὅπως ὁ ἄρτος γιά τό σῶμα ἔτσι καί ὁ Λόγος τοῦ Θεοῦ γιά τήν ψυχή ἀποτελεῖ ζωτική ἀνάγκη. Ὁ Κύριος μᾶς εἶπε ὅτι ὁ ἄνθρωπος δέν ζεῖ μόνο μέ ψωμί. ἀλλά καί μέ κάθε λόγο πού ἐκπορεύεται ἀπό τό στόμα τοῦ Θεοῦ (Ματθ. 4, 4): «Οὐκ ἐπ' ἄρτῳ μόνο ζήσεται ἄνθρωπος ἀλλ' ἐπί παντί ρήματι ἐκπορευομένῳ διά στόματος Θεοῦ». Εἴθε καθημερινά νά μελετοῦμε τό λόγο Του καί νά τρέφουμε τήν ψυχή μας μ' αὐτόν. Μαζί μέ τά Ἅγια Μυστήρια καί τόν Πνευματικό ἀγῶνα, ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ συντηρεῖ ἀναμμένη τήν λαμπάδα τῆς πίστεως μέσα μας καί μᾶς καθιστᾶ ζωντανά κυτταρα τοῦ Σώματος τοῦ Χριστοῦ, πού εἶναι ἡ Ἁγία Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία μας. Σύν Θεῷ θά ἀναρτῶνται τά ἀναγνώσματα πού ἔχει ὁρίσει ἡ Ἁγία Μας Ἐκκλησία νά ἀναγινώσκονται καθημερινά ἀπό τούς Χριστιανούς γιά τό 2014. Κάνετε κλίκ πάνω στήν εἰκόνα καί μεγενθύνετε γιά νά διαβάσετε τό κείμενο.

Απόστολος: Προς Κορινθίους Β΄ κεφ. ια΄ 1 - 6  

ια΄ 1 - 6

Ευαγγέλιον: Κατά Ματθαίον κεφ. Κγ΄ 29 - 39  

Κγ΄ 29 - 39 
 

Ευχαριστοῦμε τήν ἀδελφότητα Θεολόγων «Ὁ Σωτήρ» γιά τήν ὁλοπρόθυμη ἄδεια χρήσης καί ἀναδημοσίευσης τοῦ κειμένου μετά τῆς συντόμου ἑρμηνείας, πού ἔχει εκπονήσει ὁ μακαριστός θεολόγος Π. Τρεμπέλας.

Πρεσβ. Ἀθανάσιος Μηνᾶς, Πῶς ἕνας πανταχοῦ παρών καί τά πάντα πληρῶν καί παντοδύναμος Θεός εἶναι ἀνίκανος νά πάψει τό κακό;

Πῶς ἕνας  πανταχοῦ παρών καί τά πάντα πληρῶν καί παντοδύναμος Θεός εἶναι ἀνίκανος νά πάψει τό κακό;

 

(ΠΡΕΣΒΥΤΕΡΟΥ   ΑΘΑΝΑΣΙΟΥ   ΜΗΝΑ)

 

Μιά ἐρώτηση γεμάτη εἰρωνεία ἤ εἰλικρίνεια.

Κάνοντας καλό λογισμό καί θεωρώντας πώς κρύβει ἀληθινή ἀγωνία γιά ἀπάντηση, ταπεινά καταθέτουμε τά ἑξῆς:

Πράγματι  ὁ Θεός βρίσκεται παντοῦ, καί τά πάντα πληροῖ καί τά πάντα κρατεῖ, ἀλλά ἐνοικεῖ μόνο στούς Ἁγίους, ζώντας μέσα σέ αὐτούς καί γνωριζόμενος διά μέσῳ αὐτῶν ὡς ὀργάνων τῆς ἐνεργείας Του. 

Οἱ Ἅγιοι εἶναι ζωντανές εἰκόνες τοῦ Χριστοῦ, καί κατά τήν Χάριν, ἴδιοι μέ τόν Ἰησοῦ. Πράγματι, ἀφοῦ ἀνύψωσαν τό νοῦ τους πρός τίς θεῖες καί ἄναρχες καί ἀθάνατες Ἀκτῖνες τοῦ Θεοῦ Πατρός, ἀφοῦ ἀναγεννήθηκαν κατά Χάριν διά τοῦ Λόγου ἐν Πνεύματι Ἁγίῳ καί ἀφοῦ ἔφεραν πλήρη τήν ὁμοίωση πρός τό Θεό πού τούς ἀναγέννησε, εὔλογα ἔλαβαν τό ὄνομα θεοί. Ὄχι ἀπό τήν καλλιέργεια τῶν φυσικῶν προσκαίρων ἰδιωμάτων τους, ἀλλά ἀπό τά θεῖα καί μακάρια γνωρίσματα διά τῶν ὁποίων, ὅσο περισσότερο μετεῖχαν σ᾿ αὐτά, τόσο περισσότερο μεταμορφώθηκαν καί θεώθηκαν. Ἔγιναν «Καινή κτίση» (Α΄Κορ., ε΄17), ὁ καθ’εἷς «νέος ἄνθρωπος» (Κολασ., γ΄10).

Ἡ αὐτοβιογραφία μου. Ὅσιος Παΐσιος Βελιτσκοφσκι

Η ΑΥΤΟΒΙΟΓΡΑΦΙΑ ΜΟΥ. ΟΣΙΟΣ ΠΑΙΣΙΟΣ ΒΕΛΙΤΣΚΟΦΣΚΙ (1722-1794) ΜΕΡΟΣ 4. ΕΝΑΣ ΝΕΑΡΟΣ ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΝΕΟΜΑΡΤΥΡΑΣ

ΕΝΑΣ ΝΕΑΡΟΣ ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΝΕΟΜΑΡΤΥΡΑΣ

Βγαίνοντας από τη σκήτη πήραμε τον δρόμο προς τά επάνω, όπου υπήρχε μία τεράστια επίπεδη πεδιάδα, και ο αέρας ήταν πολύ ευχάριστος. Αμέσως λοιπόν άρχισα να αισθάνομαι καλυτέρευση της αρρώστιας μου, σιγά σιγά να δυναμώνω στο σώμα και να περπατάω ευκολότερα και ανετότερα και από όλη μου την ψυχή ανέπεμπα ευχαριστίες στην καλοσύνη τού Θεού γιατί δεν με εγκατέλειψε έως το τέλος. Ενώ λοιπόν βάδιζα πανευτυχής με τούς μοναχούς εκείνους, από το μεσημέρι ντύθηκε ό ουρανός με πολύ σκοτεινά και βαριά σύννεφα, πού μόλις τά είδαν οι σύντροφοί μου άρχισαν να περπατούν πολύ γρήγορα για να αποφύγουν τη βροχή. Εγώ όμως, μή μπορώντας να πηγαίνω μαζί τους τόσο γρήγορα, απόμεινα μόνος, οπότε ξαφνικά άρχισε να έρχεται μεγάλη καταιγίδα με τρομερό θόρυβο χαλαζιού, ξέσπασε δέ μεγάλη βροχή με τρομερές αστραπές και βροντές.

Ὁ Ἅγιος Σάββας ὁ νέος ὁ ἐν Καλύμνω, θεραπεία ὄγκου

Ο ΑΓΙΟΣ ΣΑΒΒΑΣ Ο ΝΕΟΣ Ο ΕΝ ΚΑΛΥΜΝΩ,

Θεραπεία όγκου

        Στις 2 Απριλίου του 1997, ο γιατρός είπε ότι έπρεπε να κάνω κάτι στο στήθος μου, να πάρω κάποιες βιταμίνες, διότι έπασχαν από κάτι τα κόκκαλα.  Δεν μπορούσα να περπατήσω.  Όταν μ’ έστειλε ο γιατρός να κάνω το test ήταν Μεγάλη Πέμπτη.  Τηλεφώνησαν από την κλινική και είπαν ότι πρέπει να πάω πίσω.  Διότι στο στήθος μου βρήκαν ένα μεγάλο καρύδι που αυτό προκαλεί όγκο.  Ο γιατρός παρακάλεσε και είπε˙  Μην πείτε τίποτα, γιατί έρχεται το Ελληνικό Πάσχα.  Να περάσει το Πάσχα τους και ύστερα να τηλεφωνήσουμε.  Όμως οι γιατροί επέμεναν επειγόντως να πάω πίσω.

Ὁ σκοπός τοῦ διαβάσματός νά εἶναι ἡ ἐφαρμογή στόν ἴδιο μας τόν ἑαυτό – Μακαριστός γέρων Παΐσιος Ἁγιορείτης

Ο σκοπός του διαβάσματος να είναι η εφαρμογή στον ίδιο τον εαυτό μας, και όχι να αποστηθίζουμε, αλλά να εσωστηθίζουμε. Όχι να εξασκήσουμε την γλώσσα, αλλά να μπορέσουμε να δεχθούμε την πύρινη γλώσσα και να ζητήσουμε τα μυστήρια του Θεού.

Ἡ ἀγάπη πρός τό συνάνθρωπο.(Γέροντος Ἰωσήφ τοῦ Βατοπαιδινοῦ)

Ο Γέροντας Ιωσήφ αν και έτη πολλά στην ασκητική ησυχία, ποτέ δεν επέτρεψε στον εαυτό του να αποστειρωθεί από το ευρύτερο γίγνεσθαι ώστε να αποστραφείτόσο την θυσιαστική αποστολή του μοναχού όσο και την πνευματική ανάγκη και αγωνία του εν τω κόσμω πληρώματος της στρατευομένης του Χριστού Εκκλησίας, προσφέροντας απλόχερα τη γνώση, την εμπειρία και την προσευχή του σε οποιονδήποτε την επιζητούσε. «Προσέξατε, προσπαθήστε, είμαστε στις έσχατες ημέρες, να μην καταλογιστούμε προδότες, αλλά να μείνουμε συνεχιστές της πατερικής μας παράδοσης και να γίνουμε και φορείς αφυπνισμού στους αδερφούς μας τους κοινωνικούς που χάθηκαν μες στο πέλαγος της απιστίας, της ακαταστασίας, του χαμού.

Ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Χρυσοστόμου, ΤΗ ΝΥΧΤΑ ΑΝΑΠΝΕΟΥΝ ΤΑ ΦΥΤΑ

ΤΗ ΝΥΧΤΑ ΑΝΑΠΝΕΟΥΝ ΤΑ ΦΥΤΑ

Αγίου Ιωάννου του Χρυσοστόμου

        Τότε αναπνέουν τα φυτά, εννοώ την νύχτα.  Και η ψυχή τότε, πολύ περισσότερο από εκείνα, δέχεται την πνευματική δροσιά.  Εκείνα που κατά την διάρκεια της ημέρας τα κατέκαυσε ο ήλιος, αυτά δροσίζονται τη νύχτα.  Περισσότερο από οποιαδήποτε δροσιά κατεβαίνουν τα δάκρυα της νύκτας και εναντίον των επιθυμιών και εναντίον κάθε φλεγμονής και καύσωνα και δεν αφήνουνε να πάθουμε κάτι το φοβερό.

Πειραιῶς: ''Ὁ Σωτηρόπουλος ἤδη προγεύεται τήν αἰώνια δόξα''

Μετεκλήθη στήν ἀνέσπερο Βασιλεία τοῦ Θεοῦ, ὁ ἀκατάβλητος, ἀνυποχώρητος, ἀσυμβίβαστος καί ὀτρηρός ἐργάτης τοῦ Εὐαγγελίου, ὁ μεγαλόπνοος καί βαθυνούστατος Θεολόγος, Ἱεραπόστολος καί ἄφθαστος γνώστης τοῦ ἕλληνος λόγου μακαριστός Νικόλαος Σωτηρόπουλος, πνευματικό ἀνάστημα τοῦ ἀοιδίμου Μητροπολίτου Φλωρίνης κυροῦ Αὐγουστίνου, διά τόν ὁποῖον δυνάμεθα δίχα ὑπερβολῆς νά εἴπωμεν ὅτι ἀνεδείχθη ἐν ὑστέροις χρόνοις διδάχος τοῦ Ὀρθοδόξου Γένους καί μάρτυρας τῆς Ἀληθείας, ὁ ἔργῳ καί λόγῳ μισήσας τά ἔργα τῶν Νικολαϊτῶν.

Ὁ θεσπέσιος καί πεφωτισμένος νοῦς του πού χαριτώθηκε ἀπό τάς ἀκτίστους ἐνεργείας τοῦ Παναγίου Θεοῦ, συνέγραψε ἀνυπερβλήτου δυνάμεως θεολογικάς πραγματείας μέ κορωνίδα τό μνημειῶδες ἔργο «Ἰησοῦς-Γιαχβέ» καθώς καί τούς 4 τόμους ἑρμηνείας δυσκόλων χωρίων τῆς Γραφῆς, ἑρμηνεία τῆς Καινῆς Διαθήκης καί πλῆθος ἄλλων ἐξαιρέτων συγγραφῶν.

Πρός τήν μακαριωτάτην Παρθένον

Χαίρε Δέσποινα, Μήτερ ελέους, ζωή, γλυκύτης και ελπίς ημών, Χαίρε.

Προ σε βοώμεν οι εξόριστοι παίδες της Εύας.

Προς σε ατενίζομεν στενάζοντες και θρηνούντες εν τήδε

Τη του κλαυθμώνος κοιλάδι.

4 Σεπτεμβρίου Συναξαριστής. Βαβύλα και οι συν αυτώ, Προφήτου και Θεόπτου Μωϋσή, των Αγίων Κέγουρου, Σεκενδίνου, Σεκένδου και της μητρός αυτών Ιεροσαλήμ, Βαβύλα διδασκάλου, Ερμιόνης, Θεοτίμου και Θεοδούλου, Πετρωνίου, Χαριτίνης, Σαρβήλου, των Αγίων Κεντυρίωνος, Θεοδώρου, Αμμιανού, Ιουλιανού και Ωκεανού, Θαθουήλ και Βεβαίας, Ανθίμου του νέου Ασκητή, των Αγίων 3608 Μαρτύρων.

Ὁ Ἅγιος Βαβύλας ὁ Ἱερομάρτυρας καὶ οἱ σὺν αὐτῷ

Ὁ Ἅγιος Βαβύλας ἔζησε κατὰ τὰ χρόνια ποὺ αὐτοκράτορας ἦταν ὁ Νουμεριανός, ὁ ὁποῖος δολοφόνησε τὸν γιὸ τοῦ βασιλιὰ τῶν Περσῶν τὸν ὁποῖο κρατοῦσε αἰχμάλωτο.
Τὴν ἐνέργεια αὐτὴ ὁ ἐπίσκοπος Ἀντιοχείας Βαβύλας τὴν ἀποδοκίμασε ἔντονα. Καὶ ὅταν κάποια στιγμὴ θέλησε ὁ Νουμεριανὸς νὰ παρακολουθήσει τὴν λειτουργία στὸν Ἱερὸ Ναὸ τῆς Ἀντιοχείας, τοῦ ἀπαγόρευσε τὴν εἴσοδο λέγοντάς του ὅτι στὸ ναὸ δὲν ἔχουν θέση κοινοὶ ἐγκληματίες σὰν αὐτόν. Ὁ αὐτοκράτορας ὀργισμένος διέταξε νὰ τὸν συλλάβουν καὶ νὰ τὸν φυλακίσουν.
Τὴν ἑπομένη ἡμέρα τὸν ἀποκεφάλισαν. Τρεῖς μαθητὲς τοῦ Βαβύλα ἔτρεξαν νὰ τοῦ συμπαρασταθοῦν. Συνελήφθησαν καὶ αὐτοί, καὶ ἀποκεφαλίστηκαν ἀφοῦ δὲν δέχτηκαν νὰ ἀρνηθοῦν τὴν πίστη τους.

Ἀπολυτίκιον. Ἦχος δ’. Ὁ ὑψωθείς ἐν τῷ Σταυρῷ.
Ἱεραρχίας τῷ φωτὶ ἀπαστράπτων, δικαιοσύνης φυτοκόμος ἐδείχθης, ἀποτεμὼν τὴν ἄκανθαν τῆς πλάνης ἀληθῶς· ὅθεν τῶν αἱμάτων σου, φοινιχθεῖς ταῖς ῥανίσι, τῷ Χριστῷ παρέστηκας, ἀνακράζων Βαβύλα· Ἰδοὺ ἐγὼ καὶ τὰ παιδὶα Ἰησοῦ· ὅθεν προσδέχου, ἡμᾶς ὡς ηὐδόκησας.

Κοντάκιον. Ἦχος δ’. Ἐπεφάνης σήμερον.
Μεγαλεῖα πίστεως ἐν τῇ καρδίᾳ, περιθεὶς ἐφύλαξας, Ἱερομάρτυς Βαβύλα, μὴ δειλιάσας τὸν τύραννον, Χριστοῦ θεράπον· διὸ ἠμᾶς φύλαττε.