Αἱ τάξεις τῶν Ἀγγέλων, Α΄Κανόνας Ἀναλήψεως, Ἀρχ. Σάββας Ἁγιορείτης

Αἱ τάξεις τῶν Ἀγγέλων, Α΄Κανόνας Ἀναλήψεως, Ἀρχ. Σάββας Ἁγιορείτης Ὁμιλία τοῦ π. Σάββα στίς 2-6-2017 (Κήρυγμα)
Ἱ.Μ. Ἁγίας Τριάδος Ἐδέσσης
http://HristosPanagia3.blogspot.gr

Ἀββᾶς Ἰσαάκ ὁ Σύρος: «Τά αἴτια τῆς ἁμαρτίας εἶναι αὐτά: ὁ οἶνος, οἱ γυναῖκες, ὁ πλοῦτος καί ἡ εὐεξία τοῦ σώματος»

 

Άγιος Ισαάκ ο Σύρος

Κεφάλαια για την αμαρτία και τη μετάνοια

Όποιος δεν απομακρύνεται, με τη θέλησή του, από τα αίτια των παθών, χωρίς να το θέλει σέρνεται από την αμαρτία. Τα αίτια λοιπόν της αμαρτίας είναι αυτά: ο οίνος, οι γυναίκες, ο πλούτος και η ευεξία του σώματος. 

Όχι ότι αυτά είναι αμαρτίες από τη φύση τους, αλλά η ανθρώπινη φύση επηρεάζεται απ’ αυτά και κλίνει εύκολα προς τα πάθη της αμαρτίας. Γι’ αυτό οφείλει κάθε άνθρωπος να προφυλάγεται απ’ αυτά με ιδιαίτερη φροντίδα. (19)

 

Αυτός που φοβάται την αμαρτία, θα διαβεί τον επικίνδυνο δρόμο της ζωής του χωρίς προσκόμματα και, όταν αρχίζει να βλέπει σκοτάδι μέσα του ή μπροστά του, θα δει φως ιλαρό. Όταν ένας άνθρωπος φοβάται τις αμαρτίες, ο Κύριος φυλάει τα βήματά του και, όταν γλιστράει στην αμαρτία, τον προλαβαίνει το έλεος του Θεού. Όποιος θεωρεί τα παραπτώματά του μικρά και ασήμαντα, πέφτει σε άλλα, μεγαλύτερα και χειρότερα, και θα τιμωρηθεί επτά φορές περισσότερο, έτσι που κάνει. (20)

Ἡ Ὁσία Γερόντισσα Χρυσή τῆς Ἐορδαίας

Στην περιοχή της Εορδαίας τον εικοστό μόλις αιώνα, στις ημέρες μας, διέλαμψε η οσία κτητόρισσα του Μοναστηριού της Αγίας Παρασκευής, Χρυσή, η ταπεινή και απλοϊκή χήρα από το χωριό Παλαιοχώρι-Φούφα, η γνωστότερη στην ευρύτερη περιοχή της Δυτικής Μακεδονίας  «Μπάμπω-Ρύσσω», δηλαδή «Γιαγιά-Χαρίσω». Αυτή γεννήθηκε το 1877 και το επώνυμό της ήταν Πέτρου-Κύπτη. Ήταν πτωχή μα τίμια γυναίκα που την αξίωσε ο Θεός μετά από γάμου κοινωνία να αποκτήσει τέσσερα παιδιά, τρία αγόρια, το Σταύρο, τον Τρύφωνα και το Θεόδωρο καθώς και μια κόρη, την Ελένη.

Υπάκουη στην Αγία Παρασκευή

Αυτή την ενάρετη Χρυσή με τη σταθερή προσήλωση στις ελληνορθόδοξες παραδόσεις διάλεξε στην ηλικία των πενηνταέξη της χρόνων η Αγία Οσιομάρτυς Παρασκευή, για να την καταστήσει πιστή της θεραπαινίδα. Αυτήν επέλεξε η θαυματουργή Αγία, για να φανερώσει τον κρυμμένο στη γη πνευματικό θησαυρό του παλιού Μοναστηριού της με την πήλινη εικόνα της και άλλα τιμαλφή αντικείμενα.

Όταν τελείωσε τις αποκαλύψεις της προς την Γερόντισσα Χρυσή η Αγία Παρασκευή και την προσέταξε να βοηθήσει στην ανεύρεση αυτού του θησαυρού, η ταπεινή Γερόντισσα έσκυψε το κεφάλι, όπως η Παναγία μας εμπρός στον Αρχάγγελο Γαβριήλ, και της είπε; «Γένοιτό μοι κατά το ρήμά σου» (Λουκ. α 38).

Αξίζει εδώ να σημειωθεί ότι ο δεύτερος γιος της Γερόντισσας Χρυσής, ο Τρύφωνας, είχε τυφλωθεί, αλλά η μητέρα του πίστευε ακράδαντα στο Θεό, ότι θα θεραπευθεί. Πήγε, λοιπόν, αυτή στη θέση «Βακούφικα», εκεί που σήμερα είναι κτισμένο το Μοναστήρι της Αγίας Παρασκευής, και όπου υπήρχε από παλιά αγίασμα αγνώστου ως τότε Αγίου και γέμισε ένα κανατάκι. Το έφερε στο καλύβι της και είπε στη νύφη της, τη γυναίκα του Σταύρου, ότι επειδή εκείνη θα ήταν στην Εκκλησία λόγω Κυριακής, να ρίξει στον Τρύφωνα, για να πλυθεί από το νερό που έφερε, όταν εκείνος ξυπνήσει.

«Θά κοιμηθοῦμε ἕνα βράδυ καί θά τά ἔχουμε ὅλα. Καί τό πρωΐ θά ξυπνήσουμε καί δέν θά ἔχουμε τίποτε!»

 Για τον Γέροντα πατέρα Σεραφείμ Δημόπουλο (1937–2008) έχουμε ξαναγράψει και παλαιότερα (20/2/2013) παρουσιάζοντας ακροθιγώς την αγιασμένη του μορφή σε μια σύντομη αλλά περιεκτική ανάρτηση.

Ο σεπτός Ιεροκήρυκας της Μητροπόλεως Λαρίσης ήταν πραγματικά «ένας ασκητής στον σύγχρονο κόσμο» με πολλά θαυμαστά σημεία της Χάριτος του Θεού στην οσιακή του ζωή και στην φιλάνθρωπη δράση του, με έκδηλο το θεόσδοτο χάρισμα των ιάσεων, της προόρασης, καθώς και της προφητείας.

 

Η εκούσια πτωχεία του ήταν ολοφάνερη και υπέρμετρη. Συνδυαζόταν, μάλιστα, με άφθονες εκδηλώσεις και συμπεριφορές μιας επιτηδευμένα αλλοπρόσαλλης και «περίεργης» συμπεριφοράς, δηλαδή μιας αγίας σαλότητας. Ως «Αρχιμανδρίτης» που ήταν ο ίδιος, φορούσε έναν πολύ απλό σιδερένιο σταυρό, με αποτέλεσμα, οι υπόλοιποι ιερείς, όταν και όποτε τον έβλεπαν να τον φοράει, του λέγανε περιπαικτικά:«Από ποιό σιδηρουργείο τον αγόρασες;».

 

«Σέ περιέπαιξε ὁ Σατανάς, Ἰάκωβε. Φύγε τό γρηγορότερο ἀπό τόν τόπο αὐτό καί πήγαινε σέ ἕνα κοινόβιο!»

  Στις 13 του Ιουνίου μήνα εορτάζεται η μνήμη του οσίου Ιακώβου που από δαιμονική απάτη προσκύνησε τον Αντίχριστο.

Ο μακάριος Ιάκωβος είχε απαρνηθεί όλα τα υπάρχοντά του για την αγάπη του Χριστού και ασπάσθηκε με ζήλο την μοναχική πολιτεία. 

Εμπιστευόμενος όμως τον εαυτό του και χωρίς να ζητήσει συμβουλή από τους Γέροντες επιδόθηκε σε μεγάλους ασκητικούς μόχθους, οι οποίοι γέννησαν σε αυτόν αλαζονεία. Μία ημέρα, ο δαίμονας παρουσιάσθηκε σε αυτόν με την όψη ενός αγγέλου φωτός και του είπε:«Ευτρέπισε το κελί σου και κάψε θυμίαμα διότι η άσκησή σου άρεσε στον Χριστό, ο Οποίος θα έλθει απόψε και θα σε πληρώσει χάριτος». Ξεγελασμένος από την οίησή του, ο Ιάκωβος ετοιμάστηκε και εις το μέσον της νυκτός εμφανίσθηκε ο Αντίχριστος, συνοδευόμενος από χιμαιρική δόξα. Μόλις ο Ιάκωβος γονάτισε και τον προσκύνησε, εκείνος τον κτύπησε στο μέτωπο και εξαφανίσθηκε.

Ἡ Ὀρθοδοξία στή Γαλλία. Ἅγιος Γρηγόριος τῆς Τούρ. Γαλλικό πατερικό. Ὁ ζῆλος του κεντρίζεται ἀπό ἕναν ἄγγελο.

ΕΦ ΟΣΟΝ ΕΧΟΥΜΕ μόλις μιλήσει γιά τήν Γέννηση του Κυρίου, θά αναφέρουμε τί συνέβη στον επίσκοπο μας μία ημέρα των Χριστουγέννων. Κατά τήν διάρκεια της πιο Ιερής νύχτας αυτής της ιεροτελεστίας, εξαντλημένος από τις τελετές της αγρυπνίας, είχε ξαπλώσει γιά μιά στιγμή στό κρεβάτι του, όταν ένας άνδρας προχώρησε γρήγορα πρός τό μέρος του καί του είπε: «Σήκω καί επέστρεψε στην εκκλησία». Εκείνος ξύπνησε, έκανε τό σημείο του σταυρού, καί ξανακοιμήθηκε.

 Ο άνδρας δεν παραιτήθηκε, αλλά τόν προειδοποίησε γιά δεύτερη φορά· αισθανόμενος όμως τόν εαυτό του ακόμη βαρύ γιά να ξυπνήσει, ξανακοιμήθηκε.

«Ἂς βγά­λου­με ἀ­πὸ τὴ μέ­ση τὴν πη­γὴ τῶν κα­κῶν (τὴν ἁ­μαρ­τί­α) καὶ ὅ­λα τὰ κύ­μα­τα τῶν ἀ­σθε­νει­ῶν θὰ στα­μα­τή­σουν» - ΚΥΡΙΑΚΗ Β’ ΜΑΤΘΑΙΟΥ

 ΑΓΙΟΥ ΙΩΑΝΝΟΥ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΥ

Πρό­σε­ξε ὅ­μως καὶ τὴν πί­στη καὶ τὴν ὑ­πα­κο­ὴ τῶν μα­θη­τῶν. Ὅ­ταν ἄ­κου­σαν τὸ κά­λε­σμά Του, ἦ­ταν στὴ μέ­ση τῆς ἐρ­γα­σί­ας καὶ ξέ­ρε­τε πό­σο ἀ­παι­τη­τι­κὸ εἶ­ναι τὸ ψά­ρε­μα. Κι ὅ­μως δὲν ἄ­φη­σαν γι’ ἀρ­γό­τε­ρα, δὲν εἶ­παν· 

«Ἅ­μα γυ­ρί­σου­με στὸ σπί­τι, θὰ μι­λή­σου­με μὲ τοὺς δι­κούς μας». Ἀλ­λὰ τ’ ἄ­φη­σαν ὅ­λα καὶ Τὸν ἀ­κο­λού­θη­σαν, ὅ­πως ἔ­κα­με ὁἘ­λισ­σαῖ­ος στὰ χρό­νι­α τοῦ προ­φή­τη Ἠ­λί­α. Τέ­τοια ὑ­πα­κο­ὴ ζη­τᾶ ἀ­πὸ μᾶς ὁ Χρι­στός, ὥ­στε οὔ­τε ἕ­να δευ­τε­ρό­λε­πτο ἀ­να­βο­λὴ νὰ μὴν κά­νου­με, ἀ­κό­μα κι ἂν μᾶς βι­ά­ζει κά­τι ἀ­πὸ τὰ ἀ­πα­ραί­τη­τα.

 Γι’ αὐ­τὸ καὶ κά­ποιον ἄλ­λον, ποὺ τὸν πλη­σί­α­σε καὶ ζή­τη­σε νὰ θά­ψει τὸν πα­τέ­ρα του, οὔ­τε αὐ­τὸ δὲν τὸν ἄ­φη­σε νὰ κά­νει, δεί­χνον­τας ὅ­τι ἀ­πὸὅ­λα πρέ­πει νὰ προ­τι­μοῦ­με νὰ Τὸν ἀ­κο­λου­θή­σου­με. Καὶ ἂν ἰ­σχυ­ρι­στεῖς ὅ­τι ἦ­ταν με­γά­λη ἡ ὑ­πό­σχε­ση ποὺ τοὺς ἔ­δω­σε, θὰ ἀ­παν­τή­σω ὅ­τι γι’ αὐ­τὸ καὶ τοὺς θαυ­μά­ζω πι­ὸ πο­λύ, ἐ­πει­δὴ παρ’ ὅ­λο ποὺ ἀ­κό­μα δὲν εἶ­χαν δεῖ ἀπ’ Αὐ­τὸν κα­νέ­να θαυ­μα­στὸ ση­μεῖ­ο, πί­στε­ψαν σὲ τό­σο με­γά­λη ὑ­πό­σχε­ση καὶ ὅ­λα τὰ ἄλ­λα τὰ θε­ώ­ρη­σαν δευ­τε­ρεύ­ον­τα μπρο­στὰ στὸ νὰ Τὸν ἀ­κο­λου­θή­σουν. Για­τί μὲ ὅ­ποια λό­γι­α πεί­στη­καν οἱ ἴ­διοι, πί­στε­ψαν ὅ­τι μὲ αὐ­τὰ θὰ μπο­ροῦ­σαν κι ἄλ­λους νὰ πεί­σουν. 

Αὐ­τό, λοι­πόν, ὑ­πο­σχέ­θη­κε σ’ αὐ­τούς. Σ’ ἐ­κεί­νους ὅ­μως ποὺ ἦ­ταν μα­ζὶ μὲ τὸν Ἰ­ά­κω­βο καὶ τὸν Ἰ­ω­άν­νη δὲν εἶ­πε τί­πο­τα τέ­τοιο, για­τί ἡ ὑ­πα­κο­ὴ τῶν πρώ­των ἄ­νοι­ξε ἔ­πει­τα τὸ δρό­μο καὶ σ’ αὐ­τούς. Ἐξ ἄλ­λου εἶ­χαν ἀ­κού­σει πολ­λὰ προ­η­γου­μέ­νως γι’ Αὐ­τόν.

Ἡ Εὐρώπη δέν γνωρίζει οὔτε ἐκκλησία, οὔτε διέξοδο ἀπό τά ἀδιέξοδα

Ο Ευρωπαίος άνθρωπος έχει καταδικάσει σε θάνατο και τον Θεό και την ψυχή. Δεν καταδίκασε όμως έτσι και τον εαυτό του σε θάνατο, από τον οποίο θάνατο δεν υπάρχει ανάσταση; 

Κάνετε ειλικρινά και αμερόληπτα τον απολογισμό της ευρωπαϊκής φιλοσοφίας, επιστήμης, πολιτικής, κουλτούρας, πολιτισμού, και θα δείτε ότι αυτές έχουν φονεύσει στον Ευρωπαίο άνθρωπο τον Θεό και την αθανασία της ψυχής. Αν όμως προσέξετε σοβαρά στην τραγικότητα της ανθρώπινης ιστορίας, οπωσδήποτε θα εννοήσετε, ότι η θεοκτονία πάντοτε καταλήγει στην αυτοκτονία. Ενθυμείσθε τον Ιούδα; Εκείνος πρώτος φόνευσε τον Θεό και έπειτα εξόντωσε τον εαυτό του. Αυτό είναι αδυσώπητος νόμος, ο οποίος κυριαρχεί στην ιστορία αυτού του πλανήτη.

 Το οικοδόμημα του ευρωπαϊκού πολιτισμού, οικοδομημένο χωρίς τον Χριστό, κατ’ ανάγκην θα καταρρεύσει και μάλιστα πολύ σύντομα, όπως προφήτευσε ο οραματιστής Ντοστογιέφσκι και ο θλιμμένος Γκόγκολ. Και μπροστά στα μάτια μας πραγματοποιούνται οι προφητείες των ορθοδόξων μας Σλάβων προφητών. Δέκα ολόκληρους αιώνες ανεγείρονταν ο ευρωπαϊκός πύργος της Βαβέλ, και ημείς αξιωθήκαμε του τραγικού οράματος: Ιδού, ανεγέρθηκε πελώριο μηδέν! Επήλθε γενική σύγχυση. Άνθρωπος δεν εννοεί άνθρωπο, ψυχή δεν εννοεί ψυχή, έθνος δεν εννοεί έθνος.

Ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία, μέσα ἀπό τεράστια συσσωρευμένη ἐμπειρία γνωρίζει ὅτι οἱ ἅγιοι τοῦ Θεοῦ εἶναι ζωντανοί, μᾶς βλέπουν, μᾶς ἀκούν καί μᾶς βοηθοῦν. Μᾶς βοηθοῦν καί ἐν γνώσει μας καί ἐν ἀγνοία μας.

Η Ορθόδοξη Εκκλησία, μέσα από τεράστια συσσωρευμένη εμπειρία γνωρίζει ότι οι άγιοι του Θεού είναι ζωντανοί, μάς βλέπουν, μάς ακούν και μάς βοηθούν. Μάς βοηθούν και εν γνώσει μας και εν αγνοία μας.

Το Ευαγγέλιο είναι το χαρμόσυνο Άγγελμα πού ο Κύριος Ιησούς Χριστός φανέρωσε στον κόσμο. Είναι αυτός ο Ίδιος ο Χριστός. Η Ορθόδοξη Εκκλησία είναι η μόνη πού διέσωσε στήν πληρότητα της την πίστη σε Εκείνον.

Ἄνδρας καὶ γυναῖκας ναρκομανεῖς, καὶ πληθὺν ἀνθρώπων, δαιμονώντων ταῖς σαῖς λιταῖς, καὶ τοὺς ἀσθενοῦντας...

Ἄνδρας καὶ γυναῖκας ναρκομανεῖς, καὶ πληθὺν ἀνθρώπων, δαιμονώντων ταῖς σαῖς λιταῖς, καὶ τοὺς ἀσθενοῦντας, πολυειδῶς θεόφρον, Παΐσιε μὴ παύσῃ, σώζων ἑκάστοτε

 https://paraklisi.blogspot.gr/2017/05/blog-post_71.html