Ο ὑγιής ἄνθρωπος.β'μέρος

 

Η ΑΝΘΡΩΠΟΛΟΓΙΑ ΤΟΥ ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΠΟΡΦΥΡΙΟΥ

Δεῖτε ἐδῶ:α' μέρος

Β΄.Ὁ ὑγιής ἄνθρωπος.

Ὁ ὑγιής πνευματικά ἄνθρωπος φιλοσοφεῖ καί διδάσκεται ἀπό ὅλα. Ἡ Θεία Χάρις τόν διδάσκει· τόν καθιστᾶ ἀληθινά φιλόσοφο καί σοφό. Τέτοιος ἦταν καί μακαριστός Γέροντας. Τό ἐπιβεβαιώνουν τά ὅσα διηγεῖται:«Μιά μέρα, ἕνα πρωινό ἐπροχώρησα μόνος μου στό παρθένο δάσος. Ὅλα, δροσισμένα ἀπό τήν πρωινή δροσιά, λαμπύριζαν στόν ἥλιο. Βρέθηκα σέ μία χαράδρα. Τήν πέρασα. Κάθισα σ' ἕνα βράχο. Δίπλα μου κρύα νερά κυλοῦσαν ἥσυχα κι ἔλεγα τήν εὐχή. Ἡσυχία ἀπόλυτη. Τίποτα δέν ἀκουγόταν. Σέ λίγο, μέσα στήν ἡσυχία ἀκούω μία γλυκειά φωνή, μεθυστική, νά ψάλλει, νά ὑμνεῖ τόν Πλάστη.

Ἅγιος Λουκᾶς ὁ Ἰατρός:Τίς δικές μας ἁμαρτίες πρέπει νά προσέχουμε καί ὄχι τοῦ πλησίον μας!

Μεγάλη και φοβερή είναι αυτή η εντολή του Χριστού. Όλοι μας, αρχίζοντας από μένα, συνεχώς κρίνουμε και κατακρίνουμε ο ένας τον άλλον και γι’ αυτό θα δώσουμε λόγο στη Φοβερά Κρίση του Κυρίου και Θεού μας Ιησού Χριστού. Θα μας κρίνει Αυτός διότι και εμείς κρίνουμε τους άλλους, ψάχνουμε να βρούμε στον πλησίον μας το παραμικρό σφάλμα ενώ τις δικές μας αμαρτίες δεν τις βλέπουμε και ούτε θέλουμε να τις σκεφτόμαστε.

Ο άγιος απόστολος Παύλος στην προς Ρωμαίους επιστολή του λέει το εξής: «Διό αναπολόγητος ει, ω άνθρωπε πας ο κρίνων εν ω γαρ κρίνεις τον έτερον, σεαυτόν κατακρίνεις· τα γαρ αυτά πράσσεις ο κρίνων, οίδαμεν δε ότι το κρίμα του Θεού έστι κατά αλήθειαν επί τους τα τοιαύτα πράσσοντας. Λογίζη δε τούτο, ω άνθρωπε ο κρίνων τους τα τοιαύτα πράσσοντας και ποιών αυτά, ότι συ εκφεύξη το κρίμα του Θεού» (Ρωμ. 2, 1-3).

Περί ἀρνήσεως τοῦ κόσμου, τοῦ ἑαυτοῦ μας. Περί τῶν εὐαγγελικῶν ἐντολῶν καί τῶν μοναχικῶν ὑποσχέσεων. Ἡ ζωή τοῦ Ὁσίου Γέροντος Ἀρσενίου Μπόκα. Μέρος Ε'

Περί ἀρνήσεως τοῦ κόσμου

Οἱ βαθμίδες τῆς μοναχικῆς πολιτείας

Ἱερομονάχου Γέροντα Ἀρσενίου Μπόκα (+1910-1989)

 Μέρος Ε'

Ὁ κόσμος εἶναι ἔργο τοῦ Θεοῦ. Ἀλλά ἡ φθορά τοῦ κόσμου εἶναι  ἔργο τῆς ἀμαρτίας. Οἱ μοναχοί φεύγουν ἀπό τήν φθορά τοῦ κόσμου, διότι αὐτή ἀποσυνθέτει πνευματικά τούς ἀνθρώπους τοῦ Θεοῦ. Καί, ἐπειδή ἡ φθορά αὐτή εἶναι τόσο πολύ ἀνακατωμένη μέ τόν κόσμο, οἱ μοναχοί ἀρνοῦνται τόν κόσμο. Αὐτά ἐν συντομίᾳ.
Πιό ἐκτενέστερα, ἡ φυγή ἀπό τόν κόσμο γίνεται ὡς ἑξῆς: Σέ κάποια ἡλικία ἐξεγείρεται ὁ νοῦς μας καί ἡ χριστιανική μας συνείδησις. Ἡ συνείδησις αὐτή εἶναι τό ἴδιο τό χάρισμα τοῦ Βαπτίσματος. Ἀπ᾿ ἐδῶ μᾶς καλοῦν δύο φωνές: Ὁ Θεός καί ὁ κόσμος. Ὁ καθένας μᾶς τραβᾶ πρός τό μέρος του. Ὁ Θεός μᾶς καλεῖ, μέσῳ τῆς συνειδήσεώς μας, ἐνῶ ὁ κόσμος μέσῳ τοῦ σώματός μας. Φθάνοντας σ᾿ αὐτό τό σταυροδρόμιο ἔχουμε στήν συνέχεια τήν ἐλευθερία νά διαλέξουμε τόν τρόπο τῆς ζωῆς μας γιά τό μέλλον μας.

Γιά νά μήν σταναχωρηθεῖ ὁ γέροντάς μου-Ἡ μοναχή Ἀντωνία καί ὁ ἀρχάγγελος Μιχαήλ

Αυτές οι δύο καλογριές, Λουκία και Αντωνία, πού έφεραν ονόματα Άγιων, προς τιμήν των οποίων υπήρχαν παρεκκλήσια στην μονή του Ευαγγελισμού, ήτανε το ευλογημένο ζευγάρι, πού αροτριούσε τα μπαΐρια του μοναστηριού- τα δυο ευλογημένα ζώα, πού θέρμαιναν με την ζεστή τους αναπνοή το Βρέφος το τεχθέν τα δύο ζώα, πού ανάμεσα τους γνώριζες τον Χριστό Θεό. Εύρισκαν εκπλήρωση τού Προφήτου τα λόγια: «Εν μέσω δύο ζώων γνωσθήση».

Πώς να μη θυμάσαι την Αντωνία, πού αυγή-αυγή σκόλη-καθημερινή με τις γαλότσες στα πόδια και τα ράκη της έτρεχε να περιποιηθεί τα ζώα; Αγαπούσε τόσο πολύ το διακόνημά της, πού πασιχαρής έφθανε στον στάβλο.

Μητροπολίτης Θεσσαλονίκης Ἄνθιμος: ”Εἶναι δάκτυλος εἰς βάρος τῆς Ὀρθοδοξίας ἡ κατάργηση τῆς Κυριακῆς”

“Η Κυριακή είναι μέρα Κυρίου. Ποιος θα βάλει τα χέρια του στη φωτιά κ. υπουργέ της εργασίας; Αν τα βάλετε θα καούν. Δεν μπορούμε να το δεχτούμε αυτό”!
Με τα λόγια αυτά, από άμβωνος, ο μητροπολίτης Θεσσαλονίκης Άνθιμος, προειδοποίησε την κυβέρνηση ότι το μέτρο στο οποίο επιμένουν οι υπουργοί Εργασίας και Ανάπτυξης θα πολεμηθεί!
“Γιατί; Θέλω να το πω από τις θέσεως αυτής. Θα προταθεί από την Ιερά Σύνοδο κι εμείς με κηρύγματα, θα κηρύξουμε αντίσταση κατά της καταργήσεως της Κυριακής αργίας. Αν και λένε ότι τα καταστήματα θα λειτουργούν μετά τις 10, δε γίνεται έτσι η συμμετοχή στην προσευχή της Κυριακής.

Τό ἄθλημα τῆς πίστεως (Κυριακή τῶν Προπατόρων)

Το Άθλημα της Πίστεως

(Κυριακή των Προπατόρων)

Γέροντος Ιωσήφ του Ησυχαστή

 

   Στο απολυτίκιο της εορτής των Αγίων Προπατόρων αναφέρεται ότι «εν πίστει τους Προπάτορας εδικαίωσας, την εξ Εθνών διαυτών προμνηστευσάμενος Εκκλησίαν». Πόσο βαθειά νοήματα έχουν αυτά τα λόγια, αν τα προσέξετε! Εδικαιώθησαν οι Προπάτορες, που αποτελούν το θεμέλιο της Εκκλησίας, και που φανερώνουν την αφορμή της σχέσεως του Θεού μετά των ανθρώπων πρακτικά.

Και ποίοι ήσαν οι Προπάτορες; Άνθρωποι φυσικά, εθνικοί. Όπως και όλοι οι άνθρωποι, εθνικοί ήσαν τότε. Μετά την πτώσι, ο άνθρωπος τα έχασε και ακολουθούσε τον ιδικό του δρόμο. Και ο Θεός εξέλεξε από το σύνολο των ανθρώπων μερικούς, τους οποίους εκάλεσε να τον πιστεύσουν και να τον ακολουθήσουν. Και επείσθησαν. Δια της πίστεως απεδέχθησαν την κλήσι αυτή του Θεού και έγιναν φίλοι Του, ούτως ώστε, όταν ο Θεός απεκαλύφθη, να λέγεται «εγώ ειμί ο Θεός Αβραάμ και ο Θεός Ισαάκ και ο Θεός Ιακώβ».

Ἄρτος ἁρπαγῆς ἤ φακές ταπεινοφροσύνης; Δημήτρης Νατσιός

Άρτος αρπαγής ή φακές ταπεινοφροσύνης;

 
Δημήτρης Νατσιός  Δάσκαλος Κιλκίς

«Αδέρφια μου. Φυλάξτε τα ελληνικά συνήθειά μας, γιορτάστε όπως γιορτάζανε οι πατεράδες σας, και μη ξεγιελιώσαστε με τα ξένα κι άνοστα  πυροτεχνήματα. Οι δικές μας οι γιορτές αδελφώνουν τους ανθρώπους, τους ενώνει η αγάπη του Χριστού. Μην κάνετε επιδείξεις. «Ευφράνθητε εορτάζοντες».
Ακούστε τι λένε τα παιδάκια που λένε τα κάλαντα: «Και  βάλετε τα ρούχα σας, εύμορφα ενδυθήτε, στην εκκλησίαν τρέξετε με προθυμίαν μπήτε, ν’ακούσετε με προσοχήν όλην την υμνωδίαν και με πολλήν ευλάβειαν την Θείαν Λειτουργίαν. Και πάλιν σαν γυρίσετε εις το αρχοντικόν σας, ευθύς τραπέζι στρώσετε, βάλτε το φαγητόν σας. Και τον σταυρό σας κάνετε, γευθήτε, ευφρανθήτε. Δώστε και κανενός φτωχού όστις να υστερήται».

Ὁ παγκόσμια ἀκήρυχτος πόλεμος ἐναντίον τῶν χριστιανῶν

 

Γράφει ο Ναπολέων Λιναρδάτος

Μια μελέτη του Pew Forum εκτιμά ότι οι χριστιανοί διώκονται στις 131 από τις 193 χώρες του κόσμου. Οι δολοφονίες, οι βασανισμοί, οι φυλακίσεις και οι διωγμοί εναντίον των χριστιανών είναι το λιγότερο δημοσιοποιημένο γεγονός όχι μόνο της χρονιάς, αλλά όλης της δεκαετίας.
Είναι γεγονός πλέον ότι η χριστιανική θρησκεία είναι η – και με διαφορά – περισσότερο διωκόμενη σε όλο τον κόσμο. Κι αν νομίζετε ότι αυτό ίσως δεν σημαίνει και πολλά πράγματα, τότε καλό είναι να ξέρετε ότι ο αριθμός των χριστιανών που δολοφονούνται κάθε χρόνο λόγω της θρησκείας τους υπολογίζεται ότι φθάνει τους 105.000.

«Φοβοῦ τούς Δαναούς καί δῶρα φέροντας»

Δούρειος ίππος στη Θεολογική σχολή Θεσσαλονίκης

Στις 18 Δεκεμβρίου 2012 κατέφθασε στη Θεολογική Σχολή του ΑΠΘ ομάδα τριών ατόμων , η οποία διαμοίρασε στο Α΄ Αμφιθέατρο το βιβλίο της Καινής Διαθήκης σε μετάφραση. Η διαμοιρασθείσα έκδοση περιελάμβανε μόνον το νεοελληνικό κείμενο της Κ.Δ., το οποίο είναι εγκεκριμένο από το Οικ. Πατριαρχείο, την Εκκλησία της Ελλάδος και άλλες Ορθόδοξες Εκκλησίες, έκδοση της Ελ. Βιβλικής Εταιρείας. Την κίνηση αυτή εκ πρώτης όψεως θα μπορούσε να τη χαρακτηρίσει κάποιος αξιέπαινη, αν τη δει με αθώα μάτια. Όμως από μόνη της έχει αρνητικά στοιχεία, καθώς αρμόδια για τη διανομή του Λόγου του Θεού είναι μόνο η Εκκλησία και συγκεκριμένα για το Πανεπιστήμιο η Ιερά Μητρόπολη Θεσσαλονίκης, στα όρια της οποίας φιλοξενείται η Θεολογική Σχολή (αλήθεια, πήραν την ευλογία του Παναγιωτάτου Μητροπολίτη Θεσσαλονίκης κ. Ανθίμου για μια τέτοια ενέργεια; ειδάλλως χωρίς ευλογία έχουμε αντιποίηση αρχής και παρασυναγωγή! επιπλέον δεν μοιράστηκαν Καινές Διαθήκες στους αριστεύσαντες και σε όλους τους πρωτοετείς από τον Μητροπολίτη, τον Κοσμήτορα, τους Προέδρους των τμημάτων σε ειδική εκδήλωση παρόντων καθηγητών της Σχολής και φοιτητών; Γιατί εκείνες δεν ήταν σε μετάφραση αλλά στο πρωτότυπο; Δε σημαίνει κάτι αυτό για την επίσημη θέση της Εκκλησίας και της Ορθόδοξης Θεολογικής Σχολής Θεσσαλονίκης;).

Γέροντας Πορφύριος Καυσοκαλυβίτης: Καρτερώντας τόν θάνατο …

«Θὰ φύγουμε. Ἐδῶ δὲν θὰ μείνουμε καὶ πρέπει ὁπωσδήποτε νὰ ἑτοιμαστοῦμε, αὐτὸ εἶναι ὅλο. Καὶ τὸ μυστικὸ εἶναι, ὅταν ἑτοιμαστοῦμε καὶ γίνουμε τέτοιοι ποὺ λέμε, εἴμαστε εὐτυχεῖς. Δὲν φοβούμαστε.

Ὅτι δὲν θὰ πεθάνω, ἐγὼ μέσα μου τὸ πιστεύω καὶ ἂς κάνει ὁ Θεὸς ὅ,τι θέλει. Καὶ ᾿γὼ θὰ πεθάνω βέβαια, ἀλλά, ὅταν πάω στὴν αἰωνιότητα θὰ μὲ δεχτεῖ ἐκεὶ καὶ θὰ μοῦ πεῖ· Ἔ! ἑταῖρε, τί θέλεις ὧδε; Εἶμαι ἁμαρτωλὸς βέβαια. Ἀλλὰ μὲ θάρρος, μὲ ἀγάπη θὰ περιμένω νὰ φύγω. Ὄχι μὲ τὴν κόλαση στὸ μυαλό μου. Θέλω νὰ φύγω μὲ τὸ μυαλό μου στὸ Χριστό. Τώρα οἱ ἁμαρτίες μου θὰ φανοῦν ἐκεῖ πάνω, καὶ Θεὸς θὰ μὲ κανονίσει. Ὅ,τι θέλει ἡ ἀγάπη Του. Δὲν τἄχω πεῖ;