Tό ἁγιογραφικό ἀνάγνωσμα της Παρασκευής 27-09-2013.

Ἡ καθημερινή μελέτη τῆς Ἁγίας Γραφῆς εἶναι ἀπαραίτητη γιά τόν Χριστιαν. Ὅπως ὁ ἄρτος γιά τό σῶμα ἔτσι καί ὁ Λόγος τοῦ Θεοῦ γιά τήν ψυχή ἀποτελεῖ ζωτική ἀνάγκη. Ὁ Κύριος μᾶς εἶπε ὅτι ὁ ἄνθρωπος δέν ζεῖ μόνο μέ ψωμί. ἀλλά καί μέ κάθε λόγο πού ἐκπορεύεται ἀπό τό στόμα τοῦ Θεοῦ (Ματθ. 4, 4): «Οὐκ ἐπ' ἄρτῳ μόνο ζήσεται ἄνθρωπος ἀλλ' ἐπί παντί ρήματι ἐκπορευομένῳ διά στόματος Θεοῦ». Εἴθε καθημερινά νά μελετοῦμε τό λόγο Του καί νά τρέφουμε τήν ψυχή μας μ' αὐτόν. Μαζί μέ τά Ἅγια Μυστήρια καί τόν Πνευματικό ἀγῶνα, ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ συντηρεῖ ἀναμμένη τήν λαμπάδα τῆς πίστεως μέσα μας καί μᾶς καθιστᾶ ζωντανά κυτταρα τοῦ Σώματος τοῦ Χριστοῦ, πού εἶναι ἡ Ἁγία Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία μας. Σύν Θεῷ θά ἀναρτῶνται τά ἀναγνώσματα πού ἔχει ὁρίσει ἡ Ἁγία Μας Ἐκκλησία νά ἀναγινώσκονται καθημερινά ἀπό τούς Χριστιανούς γιά τό 2012. Κάνετε κλίκ πάνω στήν εἰκόνα καί μεγενθύνετε γιά νά διαβάσετε τό κείμενο.

Απόστολος: Προς Γαλάτας κεφ. β΄ 11 - 16

β΄ 11 - 16
 

 

Ευαγγέλιον: Κατά Λουκάν κεφ. Γ΄ 19 - 22  

Γ΄ 19 - 22
 

Ευχαριστοῦμε τήν ἀδελφότητα Θεολόγων «Ὁ Σωτήρ» γιά τήν ὁλοπρόθυμη ἄδεια χρήσης καί ἀναδημοσίευσης τοῦ κειμένου μετά τῆς συντόμου ἑρμηνείας, πού ἔχει εκπονήσει ὁ μακαριστός θεολόγος Π. Τρεμπέλας.

Ἡ Θεία Εὐχαριστία

ΤΑ ΑΣΚΗΤΙΚΑ ΤΗΣ ΕΝΟΡΙΑΣ

Β΄ Η ΜΟΝΑΧΙΚΗ ΚΑΙ Η ΚΟΣΜΙΚΗ ΕΝΟΡΙΑ ΣΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ

3.Η ΠΡΩΤΗ ΕΚΚΛΗΣΙΑ 

Ἡ Θεία Εὐχαριστία

Οἱ πρῶτες Χριστιανικές Ἐνορίες εἶχαν ὡς κέντρο καί σημεῖο ἀναφορᾶς τό Μυστήριο τῆς Θείας Εὐχαριστίας.

Στίς Πράξεις 2, 42, διαβάζουμε ὅτι οἱ πρῶτοι Χριστιανοί «ἦσαν δὲ προσκαρτεροῦντες τῇ διδαχῇ τῶν Ἀποστόλων καὶ τῇ κοινωνίᾳ καὶ τῇ κλάσει τοῦ ἄρτου καὶ ταῖς προσευχαῖς»⁸. Ἡ «κλάσις τοῦ ἄρτου» εἶναι ἡ Θεία Λειτουργία, τό Μυστήριο τῆς Θείας Εὐχαριστίας. Τό ρῆμα «προσκαρτερῶ» σημαίνει παραμένω ἐξακολουθητικά καί ὑπομονητικά.

Οἱ πρῶτοι Χριστιανοί λοιπόν, σύμφωνα μέ τήν μαρτυρία τῶν Πράξεων, παρέμεναν συνεχῶς, σταθερά καί ἐξακολουθητικά στήν τέλεση τῆς Θείας Λειτουργίας, στήν προσευχή, στήν ἀκρόαση τοῦ Θείου Κηρύγματος καί στήν μεταξύ τους ἐν Χριστῷ ἀγαπητική κοινωνία καί ἑνότητα. Κέντρο τῆς ζωῆς τους ἦταν ὁ Χριστός καί ἡ λατρεία Του.

Λίγο πιό κάτω, στό ἐδάφιο 46 τοῦ ἴδιου κεφαλαίου τῶν Πράξεων, ὁ Ἅγιος Λουκᾶς προσθέτει ὅτι ἦσαν «καθ᾿ ἡμέραν τε προσκαρτεροῦντες ὁμοθυμαδὸν ἐν τῷ ἱερῷ, κλῶντές τε κατ᾿ οἶκον ἄρτον, μετελάμβανον τροφῆς ἐν ἀγαλλιάσει καὶ ἀφελότητι καρδίας»⁹.

Ἡ εἰκών τοῦ Τριαδικοῦ Θεοῦ

Εφόδιον Ορθοδοξίας

Βασική Δογματική Διδασκαλία 

Τού Πρωτοπρ. Αντωνίου Γ. Αλεβιζόπουλου Δρ. Θεολογίας Δρ. Φιλοσοφίας

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 6^ο. Η εικών του Τριαδικού Θεού

 

1. Εικών και πρωτότυπον

«Και είπεν ο Θεός* ας δημιουργήσωμεν τον άνθρωπον σύμφωνος προς την ιδικήν μας εικόνα και να έχη την δυνατότητα να ομοιάση με ημάς. Και ας είναι (ο άνδρας και η γυναίκα) άρχοντες και κύριοι… Όλης της γης. Και εδημιούργησεν ο Θεός τον άνθρωπον, τον εδημιούργησε κατ' εικόνα Θεού, άνδρα και γυναίκα, τον εδημιούργησεν απ’ αρχής» (Γεν. 1,26-27. Παράβαλλε Γεν. 5,1. 9,6. Σοφ. Σολ. 2,23).

Ο άνθρωπος, λοιπόν, επλάσθη συμφώνως προς την εικόνα του Τριαδικού Θεού (κατ' εικόνα). Αυτό σημαίνει ότι δια να γνωρίσωμεν πραγματικώς τι είναι ο άνθρωπος εις την ιδίαν την φύσιν του, πρέπει να γνωρίσωμεν τον ίδιον τον Θεόν, ο οποίος είναι το πρωτότυπον του ανθρώπου. Σημαίνει, δηλαδή, ότι ο άνθρωπος δεν είναι το πρωτότυπον, αλλά η εικών του πρωτοτύπου.

Όσον περισσότερον εμβαθύνει ο άνθρωπος εις την ζωήν του Τριαδικού Θεού, όσον καλύτερον ανταποκρίνεται με την ζωήν του εις την ζωήν της Αγίας Τριάδος, τόσον περισσότερον γίνεται άνθρωπος, τόσον καλύτερον ανταποκρίνεται εις την ανθρωπίνην φύσιν του, η οποία είναι εικών του Θεού.

Αντιθέτως, μακράν του Θεού, δεν ζώμεν συμφώνως προς την φύσιν μας, αλλά παρά φύσιν. Αυτό είναι η πτώσις του ανθρώπου, η φθορά της εικόνος του Θεού, ο θάνατος του ανθρώπου.

Τό τέλος ἐγγύς, ἀλλά.. «μή μοῦ χαλᾶτε τήν ἄσκησή μου». Γέρων Ἰάκωβος Τσαλίκης

Ο χειμώνας του 1990/1991 πέρασε μαρτυρικά. Υπέφερε φοβερά εκεί στα βουνά, με κρύο και υγρασίες. Έβγαινε λιγότερο από το κελί. Σπάνια μπορούσε να κατέβει στην τράπεζα. Και όταν έβγαινε, έπρεπε να επιστρέφει γρήγορα, διότι ούτε τα πόδια τον κρατούσαν, ούτε η καρδιά του το επέτρεπε.

Κάθε τόσο ένα σφίξιμο στο στήθος τον έπνιγε…

Τη νύχτα, μα και την ημέρα, πάθαινε κρίσεις. Περνούσανε με τη βοήθεια του Θεού… μα όλο και δυσκολότερα. Και κάθε τόσο έπρεπε να παίρνει τα φάρμακά του… Τα φάρμακα όμως, για να μη βλάπτουν το στομάχι, θέλουνε και φαγητό, καλό φαγητό.

Σ’ αυτό αντιδρούσε ο γέροντας. Αντέδρασε όμως και το στομάχι, που εξασθένησε αφάνταστα και τον ταλαιπωρούσε πια με το παραμικρό.

Ὁ μικρός τυφλός τῆς Θεσσαλονίκης

Μεταπολεμικά, σε έναν από τους οίκους Τυφλών της Θεσσαλονίκης, λειτουργούσε και η ανάλογη σχολή για τυφλούς και ειδικώτερα για τυφλά παιδάκια. Μερικά απ' αυτά ήταν και κωφάλαλα. Κι όμως με τη Χάρι του Θεού που αναπληροί τα ελλείποντα και με τις προσπάθειες μερικών εκλεκτών διδασκαλισσών για τυφλούς, συνεννοούνταν θαυμάσια και έφτειαχναν χειροτεχνήματα , τα οποία ούτε και ένας αρτιμελής θα μπορούσε να φτειάξει. Υπήρξαν και στην Ελλάδα όχι μία αλλά πολλές "Άννυ Σάλιβαν"* , οι οποίες με απροσμέτρητη υπομονή κι αγάπη βοήθησαν τυφλά παιδάκια.

Ανάμεσα σ' αυτά ήταν και ο Πολύκαρπος , περίπου δέκα ετών. Ήταν και τυφλός και κωφάλαλος. Κι όμως, έφτειαχνε τα καλύτερα χειροτεχνήματα. Έκανε πλεκτές τσάντες εξαιρετικής πλεκτικής τέχνης!

Πλην τούτου όμως είχε ψυχή ευαίσθητη και γεμάτη αγάπη.

«Κάϊν ποῦ εἶναι ὁ ἀδελφός σου; ...Μάχαιραν ἔδωκες μάχαιραν θά λάβεις»

«Κάϊν πού είναι ο αδελφός σου; ...Μάχαιραν έδωκες μάχαιραν θα λάβεις»

Πολλοί σκεφτόμαστε τις πολιτικές και κομματικές παραμέτρους ενός γεγονότος, μιας δολοφονίας. Τα αίτια και τις αφορμές. Είναι και αυτά. Χρειάζονται για την ανθρώπινη δικαιοσύνη και τη δημοκρατία. Το βασικότερο όμως είναι αυτό που είπε ο Χριστός: "Ου φονεύσεις". Και για να μη φονεύσεις, δεν πρέπει να θυμώνεις και να οργίζεσαι. Πρέπει να ξέρεις που να σταματάς την αγανάκτησή σου. Αυτό όμως δε φτάνει.
Για να γίνει όλο αυτό χρειάζεται πνευματικό και θεολογικό υπόβαθρο. Ο άλλος άνθρωπος είναι δημιούργημα του Θεού και έχει μέσα του αθάνατη ψυχή, η οποία συνεχίζει το αιώνιο ταξίδι της μετά θάνατο. Ο άνθρωπος έχει αρχή, αλλά δεν έχει ουσιαστικά τέλος. Τήν αρχή του όμως και το βιολογικό του τέλος τα καθορίζει μόνο ο Θεός. Κανένας άνθρωπος δεν έχει τέτοιο δικαίωμα.
Ο Θεός ορίζει την ημερομηνία της εξόδου μας από αυτό τον κόσμο ως Καρδιογνώστης, παίρνοντας τον άνθρωπο στην κατάλληλη στιγμή για να τον σώσει και να τον βάλει στον Παράδεισο.

Μή γελιέσαι. Ἄν δέν συγχωρήσεις, δέν θά συγχωρηθεῖς!

Πριν υψώσουμε ικετευτικά τα χέρια μας στον ουρανό, ας βάλουμε αρχή μετάνοιας. Αλλωστε, επειδή με τα χέρια εκτελούμε πολλές πονηρές πράξεις, γι' αυτό ακριβώς έχει καθιερωθεί να τα υψώνουμε, όταν προσευχόμαστε, ώστε η υπηρεσία που προσφέρουν για την προσευχή, να τα εμποδίζει από την κακία και να τ' απομακρύνει από την αμαρτία.
 
 Έτσι θα θυμάσαι δηλαδή, όταν πρόκειται ν' αρπάξεις κάτι ή να χτυπήσεις κάποιον, ότι αυτά τα χέρια θα τα υψώσεις στο Θεό ως συνηγόρους σου και ότι μ' αυτά θα Του προσφέρεις την πνευματική θυσία της προσευχής.

Τραγικότητα… ἐν Χριστῷ ἐλπίδες… Ἀρχιμ. Σαράντη Σαράντου

Τραγικότητα… ἐν Χριστῷ ἐλπίδες…

Ἀρχιμ. Σαράντη Σαράντου ἐφημέριου Ἱ.Ν. Κοιμήσεως ΘεοτόκουἈμαρουσίου

Ἡ Ἑστία Πατερικῶν Μελετῶν χωρίς φόβο καί πάθος προσπαθεῖ νά διατυπώνει τήν ὀρθόδοξη θεανθρώπινη ἄποψη γιά τήν παροῦσα ζωή καί νά ὁριοθετεῖ τίς ἐν Χριστῷ ἐλπίδες της γιά τή Μέλλουσα.

Μέ ὁποιοδήποτε κόστος ἐπιθυμεῖ νά καταθέτει στόν πονεμένο καί τραυματισμένο λαό μας τήν ἀλήθεια καί μόνο τήν Ἀλήθεια, τό Χριστό, πού εἶναι ἡ πρώτη προϋπόθεση γιά τήν ἀπόκτηση τῆς ἀληθινῆς ἐλευθερίας. «Ἐγώ εἰμι ἡ ἀλήθεια» λέγει ὁ Χριστός.  «Γνώσεσθε τήν ἀλήθειαν καί ἡ ἀλήθεια ἐλευθερώσει ὑμᾶς» (Ἰωάν. η΄ 32),

Ὁ ἅγιος Μάξιμος ὁ Ὁμολογητής, θεοφώτιστος καί ἔμπειρος ἐπόπτης τῶν οὐρανίων καί τῶν ἐπιγείων ἀξιῶν, ὑποστηρίζει ὅτι ὄντως ἐλεύθερος, πραγματικά ἐλεύθερος, εἶναι ὁ ἄνθρωπος πού θέλει νά ὑποτάσσει τό εὐτελές καί γεῶδες θέλημά του στό θέλημα τοῦ ἐν Τριάδι Θεοῦ.  Ἡ πλήρης ἐλευθερία τοῦ ἀνθρώπου βρίσκεται στήν πλήρη ἀποδοχή τοῦ θελήματος τοῦ Θεοῦ. 

Ὁ ἴδιος ὁ Κύριός μας Ἰησοῦς Χριστός στήν Κυριακή προσευχή Του, πού μᾶς δίδαξε καί θέλει μέσῳ αὐτῆς νά Τοῦ ἀπευθυνόμαστε, λέγει μεταξύ ἄλλων «γενηθήτω τό θέλημά Σου ὡς ἐν οὐρανῷ καί ἐπί τῆς γῆς» (Ματθ. ς΄ 10).  Θεωρεῖ δηλαδή ἱερή ὑπο­χρέωση τοῦ δούλου τοῦ Θεοῦ νά ταυτίζει τό δικό του ἀνθρώπινο θέλημα μέ τό ὁσημέραι σταδιακῶς ἀποκαλυπτόμενο θέλημα τοῦ Θεοῦ Πατρός.  Ὁ ἴδιος ὁ Κύριος ὡς ἀγαπητός Υἱός καί Λόγος τοῦ Θεοῦ γίνεται παράδειγμα ἀρχοντικῆς προσφορᾶς τοῦ θελήματός Του πρός τό θέλημα τοῦ οὐρανίου Πατρός Του.   

Ἀποφθέγματα...Ὅσιος Ἰωσήφ τῆς Ὄπτινα

http://agioritis.pblogs.gr

Πῶς νά σηκώνουμε τήν συκοφαντία

ΟΣΙΟΥ ΘΕΟΦΑΝΟΥΣ ΤΟΥ ΕΓΚΛΕΙΣΤΟΥ

Σας συκοφάντησαν. Δεν είστε ένοχος. Οφείλετε, ωστόσο, να υπομείνετε τη συκοφαντία μεγαλόψυχα. Και η υπομονή σας αυτή θα είναι ο κανόνας, το θεραπευτικό επιτίμιο, για παράπτωμα που διαπράξατε και για το οποίο είστε ένοχος. Μέσα στη συκοφαντία, επομένως, είναι κρυμμένο το έλεος του Θεού.

Οπτικό Αγιολόγιο 26 Σεπτεμβρίου

Οπτικοποιημένο Ηχητικό Αγιολόγιο της 26ης Σεπτεμβρίου


Για να γνωρίσετε τους συντελεστές διαβάστε εδώ

Γνωρίστε μέσα ἀπό φωτογραφίες τήν Παναγία τοῦ Αἰγαίου

Παναγία Χρυσοπηγή Σίφνος

La necesidad de la enseñanza. Domingo I de Luca.Κυριακὴ Α΄ Λουκά. Η αναγκαιότης της διδαχής.

(Homilia del †Obispo de Florina Agustin Cantiotis

Ομιλία του †Επισκόπου Φλωρίνης Αυγουστίνου Καντιώτου)

«Y sentándose, enseñaba desde la barca a la multitud (Lc 5,3).

Καὶ καθίσας ἐδίδασκεν ἐκ τοῦ πλοίου τοὺς ὄχλους» (Λουκ. 5,3)

Han escuchado el Evangelio de hoy. ¿Qué dice?. Narra uno de los milagros, los infinitos milagros que hizo, hace y hará el Señor nuestro Jesús Cristo. En un lago los pescadores una vez sin Cristo y la otra junto con Él, y, con su bendición las redes vacías se llenaron de pescados.

Τὸ ἀκούσατε τὸ εὐαγγέλιο. Τί λέει; Διηγεῖται ἕνα ἀπὸ τὰ θαύματα, τὰ ἄπειρα θαύματα ποὺ ἔκανε κάνει καὶ θὰ κάνῃ ὁ Κύριος ἡμῶν Ἰησοῦς Χριστός. Σὲ μιὰ λίμνη οἱ ψαρᾶδες ψάρεψαν τὴ μία φορὰ χωρὶς τὸ Χριστὸ καὶ τὴν ἄλλη μαζὶ μὲ τὸ Χριστό, καὶ μὲ τὴν εὐλογία του τὰ ἀδειανὰ δίχτυα τους γέμισαν ψάρια.

Pero yo queridos míos, hoy no quiero hablar sobre el milagro; quiero hablar de otra cosa superior. El evangelio dice que primero se hizo esto y después el milagro. Es decir, el Cristo antes de bendecir las redes de los pescadores y capturar tantos pescados, hizo otra cosa; subió en la barca y “sentándose, enseñaba desde la barca a la multitud” (Lc 5,3).