ST. PAISIOS THE ATHONITE ON ECUMENISM

ST. PAISIOS THE ATHONITE ON ECUMENISM

With the canonization of one of the greatest saints of our days, we wish to publish an article of great interest for all Orthodox faithful.

Elder Paisios of the Holy Mount Athos has been canonized by the Ecumenical Patriarchate, during the session of the Holy Synod on Tuesday, January 13th, 2015. Saint Paisios had already been accepted as a Saint from the faithful and it was a matter of time for his canonization. His feast day has been established as July 12th, the day of his repose. God is wondrous among His Saints! May we have his blessing!

Apolytikion in the First Tone

The offspring of Farasa, and the adornment of Athos, and the imitator of the former righteous, equal in honor, O Paisios let us honor O faithful, the vesselfull of graces, ivho hastens speedily to those who cry out: glory to Him Who gave you strength, glory to Hi?n Who crowned you, glory to Him Who grants through you healings for all.

Kontakion in the Plagal of the Fourth Tone

 The most-famed ascetic of the Holy Moun¬tain, and the newly-enlightened light of the Church, let us praise him with Irymns with all our heart, for he leads the faithful towards a perfect life, filling them with rivers of gifts, therefore we cry out: Hail, O Father Paisios.

Τί πρέπει νά κάνουμε ὅταν είμαστε πληγωμένοι.Ἀόρατος Πόλεμος, Ἁγίου Νικοδήμου Ἁγιορείτου. Ἱερομόναχος Σάββας Ἁγιορείτης

ΤΙ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΚΑΝΟΥΜΕ ΟΤΑΝ ΕΙΜΑΣΤΕ ΠΛΗΓΩΜΕΝΟΙ, ΚΕΦ. ΚΖ΄, ΚΗ΄, ΚΘ΄, Λ΄.ΑΟΡΑΤΟΣ ΠΟΛΕΜΟΣ, ΑΓΙΟΥ ΝΙΚΟΔΗΜΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ.ΟΜΙΛΙΑ Π.ΣΑΒΒΑ ΣΤΙΣ 28/08/2008

http://hristospanagia3.blogspot.gr/ 

Ἐρωταποκρίσεις γιά ἐκζήτηση συγγνώμης ἀπό τόν πλησίον

Κλίμαξ, Ἁγ. Ἰωάννου τοῦ Σιναΐτου

ΛΟΓΟΣ ΠΕΜΠΤΟΣ

«Περί  μετανοίας»

Ἀπόσπασμα ἀπό ἀπομαγνητοφωνημένη Ὁμιλία,

Ἀρχιμ.  Σάββα  Ἁγιορείτου

πού πραγματοποιήθηκε στό Πνευματικό Κέντρο τοῦ

Ἰ. Ν. Ἁγίου Νικολάου Νικαίας στίς 2 Ἀπριλίου 2011.

Μ Ε Ρ Ο Σ  Δ Ε Υ Τ Ε Ρ Ο

Ἐρωταπαντήσεις

 

γ. Ἐρωταποκρίσεις γιά ἐκζήτηση συγγνώμης  ἀπό τόν πλησίον

Ἐρώτηση: - Ἐμένα ὁ ἀδελφός μου μοῦ δημιούργησε πληγές καί τέλος πάντων τοῦ ζήτησα συγγνώμη. Καί αὐτός... δέν τήν δέχεται. Θέλω μία ἀπάντηση.

Ἀπάντηση: - Τόν πλησιάζεις. Τόν πλησιάζεις, τοῦ δείχνες καλή διάθεση. Τοῦ δίνεις τό χέρι καί δέν στό δίνει; Τί κάνεις τότε; Ἔχεις πνευματικό; Τό λές στόν πνευματικό καί σοῦ λέει: «Πολύ ἁπλό. Ἐμεῖς θά κάνουμε αὐτό πού πρέπει καί μετά τά ἄλλα τά ἀναλαμβάνει ὁ Θεός». «Εἰ δυνατόν» λέει ὁ Ἀπόστολος. Τί λέει; «Εἰρηνεύετε μετά πάντων». «Εἰ δυνατόν». Δέν εἶναι δυνατόν πάντοτε. Γιατί; Διότι δέν θέλει ὁ ἄλλος νά εἰρηνεύσει. Ἐ, τί νά κάνουμε, ἀφοῦ δέν θέλει, εἶναι δικά του καί τό λάθος και οἱ συνέπειες.

 - Ὁρίστε. Ναί, κάτι θά πεῖ ὁ π. Ἀντώνιος.

 - Σ’ αὐτό νά πῶ κάτι. Ὅταν ὁ ἄλλος δέν ἀνταποκρίνεται στή δική μας μετάνοια, τοῦ ζητᾶμε συγχώρεση καί δέν τήν παίρνουμε, ἐμεῖς πάντα λέμε ὅτι φταίει ἐκεῖνος. Σκεφτήκαμε μήπως φταῖμε ἐμεῖς;

Τὸ ἀγωνιῶδες πρόβλημα: «Γιατί εὐτυχοῦν οἱ ἀσεβεῖς;»

Ἕνα ἀγωνιῶδες ἐρώτημα ποὺ δη­μιουργεῖται στὴν ψυχὴ τῶν ἀν­θρώπων καὶ ἰδιαίτερα τῶν εὐσε­βῶν εἶναι: «Γιατί εὐτυχοῦν οἱ ἀσεβεῖς; Πῶς ὁ δίκαιος Θεὸς ἀφήνει τοὺς ἀνθρώπους, ποὺ καταπατοῦν τὸν ἅγιο νόμο Του καὶ ζοῦν, συχνὰ μάλιστα ἐπιδεικτικὰ καὶ προκλητικά, μὲ τρόπο ἀσεβὴ καὶ ἀλαζονικό, νὰ εὐημεροῦν; Ποῦ εἶναι ἡ δικαιοσύνη τοῦ σοφοῦ καὶ ἀγαθοῦ Θεοῦ;». Τέτοια ἐρωτήματα καὶ τέτοιοι προβληματισμοὶ βασανίζουν συχνὰ τοὺς θεοσεβεῖς ἀνθρώπους. Ἰδιαίτερα ὅταν διαπιστώνουν ὅτι, ὄχι σπάνια, οἱ καλοὶ καὶ ­δίκαιοι ὑποφέρουν στὴ ζωή. Τὸ πρόβλημα αὐτὸ τῆς σχέσεως εὐδαιμονίας καὶ ἠθικῆς σχετίζεται μὲ τὴ δικαιοσύνη τοῦ Θεοῦ καὶ ὀνομάζεται στὴ θεολογικὴ γλώσσα «θεοδικία». Στὸ ζήτημα αὐτὸ τῆς θεοδικίας τίθεται ὑπὸ κρίσιν ἡ δικαιοσύνη τοῦ Θεοῦ. Ὁ ἄνθρωπος διερωτᾶται μαζὶ μὲ τὸν προφήτη Ἱερεμία: «Τί ὅτι ὁδὸς ἀσεβῶν εὐοδοῦται, εὐθήνησαν πάντες οἱ ἀθετοῦντες ἀθετήματα;» (Ἱερ. ιβ΄ 1). Μὲ ἁπλὰ λόγια: Γιατί νὰ ὑπάρχει στὸν κόσμο αὐτὸ ἡ φανερή, ἐκ πρώτης ὄψεως, ἀνοχὴ τοῦ Θεοῦ στὸ κακό; Πῶς ἀνέχεται ὁ δικαιοκρίτης Θεὸς νὰ ὑποφέρουν οἱ δικοί Του ἄνθρωποι, οἱ δὲ ὑβριστὲς καὶ βλάσφημοι τοῦ ἁγίου ὀνόματός Του νὰ εὐτυχοῦν;

Ἡ συνείδηση

ΣΤΑΡΕΤΣ ΣΑΜΨΩΝ

ΣΥΖΗΤΗΣΕΙΣ ΤΟΥ ΜΕ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΑ ΤΟΥ ΤΕΚΝΑ

 

5. Η Συνείδηση

Ι. Πρέπει να το καταλάβομε: το όργανό μας, που ονομάζεται συνείδηση, είναι ένα ασυνήθιστα εύθραυστο όργανο. Πιο εύθραυστο και από τα γυναικεία ρολογάκια. Με ένα τέτοιο ρολογάκι δεν μπορείς να τρίψεις ούτε ένα σάπιο ξυλαράκι! Και φυσικά δεν θα το αποτολμήσετε ποτέ κάτι τέτοιο. Γιατί διαφορετικά πάει το ρολογάκι! Έτσι και η συνείδηση μας. Η πιο μικρή παρανομία αντανακλάται μέσα στη συνείδηση σαν σε καθρέφτη. Η συνείδηση είναι η φωνή του Αγίου Πνεύματος. Να γιατί η πιο μικρή βία εις βάρος της θελήσεως μας, εις βάρος της συνειδήσεως μας, καταντάει θανάσιμη αμαρτία. Γιατί, όταν εμείς δεν κάνομε πίσω, παρ' όλο που η ελεύθερη θέληση μας, παρ' όλο που μια φωνή από μέσα μας, η συνείδησή μας, διαμαρτύρεται (και το ξέραμε, ότι μας συμβαίνουν και κάτι τέτοια), τότε εμείς τον βάζομε τον εαυτό μας να αμαρτήσει. Εμείς τον πειθαναγκάζομε τον εαυτό μας, να αμαρτήσει. Εμείς εξαναγκάζαμε τον εαυτό μας, να αμαρτήσει. Εμείς τον υποχρεώνομε τον εαυτό μας, να αμαρτήσει. Έτσι δεν είναι; Πόσο θαυμάσια θα ήταν η ζωή μας, αν οι άνθρωποι πρόσεχαν και φύλαγαν την συνείδηση τους! Τότε δεν θα χρειάζονταν ούτε αστυνομία• ούτε δικαστήρια• ούτε φυλακές• τίποτε.

Πραγματικές ἱστορίες πού ἀφηγεῖται ὁ Γέροντας Παΐσιος

Kάποτε, ένας Αγιοπαυλίτης Μοναχός είχε πάει στον Αγιο Γεράσιμο στην Κεφαλληνία.Την ώρα της Θείας Λειτουργίας έμεινε μέσα στο Ιερό και έκανε κομποσχοίνι-έλεγε νοερώς την ευχή Κύριε Ιησού Χριστέ,Υιέ του θεού ελέησον ημάς-ενώ έξω έψαλλαν.Είχαν δε φέρει στην εκκλησία και έναν δαιμονισμένο,για να θεραπευθεί από τον Αγιο Γεράσιμο. Ενώ λοιπόν έλεγε την ευχή ο Μοναχός μέσα από το ιερό,το δαιμόνιο έξω καιγόταν και φώναζε: -Μη τραβάς αυτό το σχοινί ,ρε καλόγηρε,γιατί με καίει. Το άκουσε αυτό και ο Ιερεύς και λέει στον μοναχό: -Κάνε αδελφέ μου κομποσχοίνι όσο μπορείς,για να ελευθερωθεί το πλάσμα του θεού από το δαίμονα. Τότε ο δαίμονας οργισμένος φώναξε : -Ρε παλιόπαπα,τί του λες να τραβάει το σχοινί;Με καίει! Τότε ο μοναχός με περισσοτερο πόνο έκανε κομποσχοίνι και ο βασανισμένος άνθρωπος απαλλάχτηκε από το δαιμόνιο.

Ἐναλλακτικές θεραπεῖες: Ὅταν οἱ καρκινοπαθεῖς πεθαίνουν λόγω πλάνης (Βαγγέλης Πρατικάκης)

Φάρμακο, φαρμάκι

«Έχω χάσει ασθενείς από όλες αυτές τις εναλλακτικές θεραπείες» γράφει στον Guardian η ογκολόγος και συγγραφέας Ρανιάνα Σριβάσταβα, σχολιάζοντας την περίπτωση της νεαρής βρετανίδας που πέθανε από καρκίνο επειδή προτίμησε τις βιταμίνες από τη χημειοθεραπεία.
Η 29χρονη Τζέσικα Έινσκοου δεν είναι η μόνη καρκινοπαθής που πεθαίνει λόγω πλάνης: έρευνες έχουν δείξει ότι το 70% των ασθενών με καρκίνο χρησιμοποιούν εναλλακτικές θεραπείες, επισημαίνει η Σριβάσταβα.
Και έχει πολλά παραδείγματα να παραθέσει.
Όπως μια ασθενής με καρκίνο του μαστού σε τελικό στάδιο, η οποία πέθανε από βλάβες στη σπονδυλική στήλη όταν ένας εναλλακτικός θεραπευτής της σακάτεψε την πλάτη με απρόσεκτους χειρισμούς.
Ή ο ασθενής που είδε τις οικονομίες του να εξανεμίζονται, και τον καρκίνο του προστάτη να φουντώνει, έπειτα από δαπάνες 50.000 δολαρίων για ενδοφλέβιες ενέσεις βιταμινών. Τελικά μετάνιωσε που δεν ακολούθησε τη σύσταση των γιατρών για χημειοθεραπεία.

Ἀκολουθίαι καί λόγοι εἰς τόν ὁσιομάρτυρα Ἰάκωβον τόν νέον

Εἰσαγωγή, προλεγόμενα, κριτικὴ παρουσίασις κειμένων, νεοελληνικὴ ἀπόδοσις, σχόλια, ἐπίμετρον ὑπὸ τῶν πατέρων τῆς ἱερᾶς Μονῆς Παναγίας Χρυσοποδαριτίσσης - Νεζερῶν

ΑΝΘΗ ΕΥΣΕΒΕΙΑΣ 14

Διαβάστε την εισαγωγή του βιβλίου πατώντας εδώ

Δείτε αποσπάσματα και σελίδες του βιβλίου εδώ
 
http://www.alopsis.gr/modules.php?name=News&file=article&sid=3461

Κήρυγμα στην Κυριακή της Σταυροπροσκυνήσεως_mp3

Π. Σάββας 2014-03-23_Κήρυγμα στην Κυριακή της Σταυροπροσκυνήσεως_mp3

Ὁμιλία τοῦ π. Σάββα στίς 23-03-2014 (Κήρυγμα στόν Ι. Ν. Ἁγίων Ἀναργύρων Πενταπλάτανου Γιαννιτσῶν).
Γιά νά κατεβάσετε καί νά ἀποθηκεύσετε τήν ὁμιλία πατῆστε ἐδῶ (δεξί κλίκ, ‘Ἀποθήκευση προορισμοῦ ὡς, ἄν ἔχετε Interntet Explorer ἤ Ἀποθήκευση δεσμοῦ ὡς, ἄν ἔχετε Mozilla. Στή συνέχεια δῶστε τό ὄνομα πού θέλετε καί πατῆστε ΟΚ γιά νά ἀποθηκευθεῖ ἡ ὁμιλία)

Ἀπόγνωση, ἀποθάρρυνση καί θάρρος

Στην πνευματική μας πορεία, υπάρχει κάτι που είναι ο μεγαλύτερος σκόπελος. Και είναι τόσο πολύ σημαντικό, γιατί αυτό, εάν το προσέξει ο άνθρωπος, πολλά κερδίζει. Εάν όμως δεν το προσέξει, πολύ ζημιώνεται. Ο σκόπελος αυτός λέγεται αποθάρρυνση, απογοήτευση και βρίσκεται μέσα στην πρακτική υφή της ζωής μας. Όπως και άλλες φορές είπαμε, οι αρχές και οι γραμμές βάσει των οποίων γίνεται το ξεκίνημά μας, είναι η ορθή πίστη και η αγαθή προαίρεση. Η πρακτική όμως, η κατ’ ενέργειαν, η ενεργοποιός μερίδα του ανθρώπου, είναι εκείνη η οποία τον αποδεικνύει πιστό, δηλαδή επισφραγίζει την ομολογία του. Μέσα σε αυτή την πρακτική, ο άνθρωπος είτε προβιβάζεται και επιτυγχάνει, είτε υποβιβάζεται και χάνει. Το σημείο εκείνο το οποίο είναι τόσο επωφελές για μας, έγκειται σε τούτο, στο να μην χάνουμε το θάρρος μας, αλλά να συνεχίζουμε, παρ’ όλες τις δυσχέρειες και τις επιπλοκές που υπάρχουν μέσα στην ενεργητικότητα της πρακτικής.

Ἀπό τή ζωοποίηση τοῦ ἀνθρώπου ἀπό τόν Δαρβινισμό καί τόν Μαρξισμό στήν θέωσή του ἀπό τόν Χριστιανισμό

ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΠΕΙΡΑΙΩΣ

ΓΡΑΦΕΙΟ ΕΠΙ ΤΩΝ ΑΙΡΕΣΕΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΠΑΡΑΘΡΗΣΚΕΙΩΝ

 

Εν Πειραιεί τη 9η  Μαρτίου 2015

 

ΑΠΟ ΤΗΝ ΖΩΟΠΟΙΗΣΗ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ ΑΠΟ ΤΟΝ ΔΑΡΒΙΝΙΣΜΟ ΚΑΙ ΤΟΝ ΜΑΡΞΙΣΜΟ ΣΤΗΝ ΘΕΩΣΗ ΤΟΥ ΑΠΟ ΤΟΝ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΣΜΟ

 

   Δεν αποτελεί πλέον έκπληξη το γεγονός ότι οι σημερινοί άθεοι μαρξιστές δεν έχουν να παρουσιάσουν κάτι καινούριο στον τιτάνιο, αλλά και ατελέσφορο αγώνα τους κατά του Χριστιανισμού. Κατεχόμενοι από σοβαρή ένδεια νέων και πειστικών επιχειρημάτων, «αναμασούν» τις εδώ και αιώνες αναπόδεικτες θεωρίες τους, παρουσιάζοντάς τες ως δήθεν «επιστημονικές» και «διαχρονικές». Μια από τις προσφορότερες εξ’ αυτών είναι και «η θεωρία του Δαρβίνου», η οποία διατυπώθηκε εδώ και διακόσια χρόνια από ένα «θεολόγο», τον Άγγλο φυσιοδίφη Κάρολο Δαρβίνο και η οποία εξακολουθεί να παραμένει μέχρι σήμερα ως μια αναπόδεικτη θεωρία με βάση τα νεώτερα επιστημονικά δεδομένα.

  Αφορμή για την ανακοίνωσή μας αυτή πήραμε από πρόσφατο δημοσίευμα της εφημερίδας «ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ», (φύλλο 12.2.2015), η οποία ως γνωστόν απηχεί τις πλέον «ορθόδοξες» μαρξιστικές θέσεις, αφού είναι το επίσημο όργανο του Κομουνιστικού Κόμματος Ελλάδος. Τίτλος του δημοσιεύματος: «ΜΕ ΑΦΟΡΜΗ ΤΗΝ ΕΠΕΤΕΙΟ ΓΕΝΝΗΣΗΣ ΤΟΥ ΚΑΡΟΛΟΥ ΔΑΡΒΙΝΟΥ».

Ἑρμηνεία τῶν Ψαλμῶν (Εἰσαγωγή-Ψαλμός 1ος) Μέρος γ

Του π. Αθανασίου Μυτηλιναίου

Εἰσαγωγή στό βιβλίο τῶν Ψαλμῶν
Ψαλμός 1ος

Ἀκόμη κάνει ἐντύπωση ὅτι ὁ ἴδιος ὁ Χριστός ἀναφέρθηκε στό Ψαλτήρι ὀνομαστικά. Ὄχι μόνο χρησιμοποίησε χωρία ἀπό τό Ψαλτήρι, ἀλλά ἀναφέρθηκε καί στό ὄνομά του, ὅταν εἶπε «γιά μένα γράφει ὁ Νόμος, οἱ Ψαλμοί καί οἱ Προφῆτες». Καί ὁλόκληρη τήν Παλαιά Διαθήκη ὁ Χριστός τή χώρισε σέ τρία τμήματα: πρῶτα στόν Νόμο –πού εἶναι τά πέντε πρῶτα βιβλία, δηλαδή ἡ Πεντάτευχος– μετά στούς Προφῆτες –πού μ’ αὐτή τή λέξη ἐννοοῦσε ὅλους τούς Προφῆτες– καί τέλος στό Ψαλτήρι, πού τό ξεχωρίζει. Βέβαια κάτω ἀπό τό θέμα Ψαλτήρι, σέ μιά εὐρεῖα ἔννοια, θά μπορούσαμε νά ποῦμε ὅτι εἶναι τά ποιητικά βιβλία, ὅπως ἡ Σοφία Σολομῶντος, ὁ Ἐκκλησιαστής, καί λοιπά· ὡστόσο Ψαλτήρι, σέ τελευταία ἀνάλυση, εἶναι τό βιβλίο
τῶν Ψαλμῶν. Καί ὁ Χριστός τό χρησιμοποίησε εἰδικά μέ τήν ὀνομασία του, ὅτι δηλαδή τό Ψαλτήρι μαρτυρεῖ γι’ Αὐτόν. «Διαβάστε τό Ψαλτήρι, λέει, καί θά βρεῖτε ὅτι μιλάει γιά μένα».

Κυριακή Γ' νηστειῶν (τῆς Σταυροπροσκυνήσεως)-Ἀπόστολος-Εὐαγγέλιο-Ὁμιλία γέροντος Ἀθανασίου Μυτιληναίου

ΤΙΜΙΟ ΞΥΛΟ ΙΕΡΑΣ ΜΟΝΗΣ ΞΗΡΟΠΟΤΑΜΟΥ 

ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ

ΠΡΟΣ ΕΒΡΑΙΟΥΣ Δ´ 14 - 16

¹⁴ Ἔχοντες οὖν ἀρχιερέα μέγαν διεληλυθότα τοὺς οὐρανούς, Ἰησοῦν τὸν υἱὸν τοῦ Θεοῦ, κρατῶμεν τῆς ὁμολογίας. ¹⁵ οὐ γὰρ ἔχομεν ἀρχιερέα μὴ δυνάμενον συμπαθῆσαι ταῖς ἀσθενείαις ἡμῶν, πεπειρασμένον δὲ κατὰ πάντα καθ’ ὁμοιότητα χωρὶς ἁμαρτίας. ¹⁶ προσερχώμεθα οὖν μετὰ παρρησίας τῷ θρόνῳ τῆς χάριτος, ἵνα λάβωμεν ἔλεον καὶ χάριν εὕρωμεν εἰς εὔκαιρον βοήθειαν.

ΠΡΟΣ ΕΒΡΑΙΟΥΣ Ε´ 1 - 6

¹ Πᾶς γὰρ ἀρχιερεὺς ἐξ ἀνθρώπων λαμβανόμενος ὑπὲρ ἀνθρώπων καθίσταται τὰ πρὸς τὸν Θεόν, ἵνα προσφέρῃ δῶρά τε καὶ θυσίας ὑπὲρ ἁμαρτιῶν, ² μετριοπαθεῖν δυνάμενος τοῖς ἀγνοοῦσι καὶ πλανωμένοις, ἐπεὶ καὶ αὐτὸς περίκειται ἀσθένειαν· ³ καὶ διὰ ταύτην ὀφείλει, καθὼς περὶ τοῦ λαοῦ, οὕτω καὶ περὶ ἑαυτοῦ προσφέρειν ὑπὲρ ἁμαρτιῶν. ⁴ καὶ οὐχ ἑαυτῷ τις λαμβάνει τὴν τιμήν, ἀλλὰ καλούμενος ὑπὸ τοῦ Θεοῦ, καθάπερ καὶ Ἀαρών. ⁵ οὕτω καὶ ὁ Χριστὸς οὐχ ἑαυτὸν ἐδόξασε γενηθῆναι ἀρχιερέα, ἀλλ’ ὁ λαλήσας πρὸς αὐτόν· υἱός μου εἶ σύ, ἐγὼ σήμερον γεγέννηκά σε· ⁶ καθὼς καὶ ἐν ἑτέρῳ λέγει· σὺ ἱερεὺς εἰς τὸν αἰῶνα κατὰ τὴν τάξιν Μελχισεδέκ.

Ὀνειρεμένο σκηνικό ἐκκλησάκι βγαλμένο ἀπό παραμύθι! (φωτογραφίες)

Το εκκλησάκι βρίσκεται στο εσωτερικό μιας λίμνης κοντά στην Αγία Πετρούπολη, στα σύνορα με τη Φινλανδία, και με την πρώτη ματιά μοιάζει να συνθέτει ένα σκηνικό που λες ότι έχει βγει από σελίδες παραμυθιού. Η εκκλησία δεσπόζει πάνω σε έναν μικρό σωρό από βράχια, σημείο που μοιάζει να είναι απίθανο μέρος για μια εκκλησία.

Ωστόσο, το μέγεθος του νησιού κάνει την εκκλησία να φαίνεται ακόμα πιο μαγική, σαν να επιπλέει πάνω στο νερό. Ο ναός κατασκευάστηκε το 2000 από έναν αρχιτέκτονα και καθηγητή πανεπιστημίου και είναι αφιερωμένη στη Μεταμόρφωση του αγίου Ανδρέα, που κατά σύμπτωση δεν είναι μόνο ο χριστιανός άγιος αλλά και το όνομα του δημιουργού της, που είναι Andrew.

15 Μαρτίου Συναξαριστής. Ἀγαπίου καὶ τῶν σὺν αὐτῷ Μαρτύρων, Ἀριστοβούλου Ἀποστόλου, Νικάνδρου Μάρτυρος, Μανουὴλ Νεομάρτυρος, Παρθενίου Ἱερομάρτυρος, Ἀνάμνηση σωτηρίας τῆς νήσου Λευκάδος.Ὁ Ἅγιος Ἀγάπιος καὶ οἱ σὺν αὐτῷ Μάρτυρες Ἀλέξανδρος, Ἀλέξανδρος (ἕτερος), Διονύσιος, Διονύσιος (ἕτερος), Πλησίον, Ρωμύλου ὑποδιακόνου καὶ Τιμολάου

Ὁ Ἅγιος Ἀγάπιος ὁ Μάρτυρας καὶ οἱ σὺν αὐτῷ μαρτυρήσαντες

Ὁ Ἅγιος Ἀγάπιος καταγόταν ἀπὸ τὴν Γάζα τῆς Φοινίκης, οἱ Ἅγιοι Ἀλέξανδροι ἀπὸ τὴν Αἴγυπτο, οἱ Ἅγιοι Διονύσιοι ἀπὸ τὴν Τρίπολη τῆς Φοινίκης, ὁ Ἅγιος Πλησίον ἀπὸ τὴν Αἴγυπτο, ὁ Ἅγιος Ρωμύλος ἀπὸ τὴ Διόσπολη καὶ ὁ Ἅγιος Τιμόλαος ἀπὸ τὸν Πόντο.
Αὐτοί, ἐνῷ ὑπῆρχε διωγμός, ἀπὸ πόθο γιὰ τὸν Χριστό, ἀφοῦ ἔδεσαν τὰ χέρια τους, ἀπὸ μόνοι τους προσῆλθαν στὸν ἡγεμόνα τῆς πόλεως τῶν Καισαρέων ποὺ τότε βασάνιζε τοὺς Χριστιανούς. Καὶ ἀφοῦ στάθηκαν ἐνώπιόν του, ὁμολόγησαν τοὺς ἑαυτοὺς τους Χριστιανούς. Ὁ ἡγεμόνας τοὺς παρακάλεσε καὶ τοὺς ἀπείλησε πολλὲς φορές, γιὰ νὰ θυσιάσουν στὰ εἴδωλα, ὑποσχόμενος ὅτι θὰ δώσει δῶρα καὶ ἀξιώματα σὲ αὐτούς, ἂν ὑπακούσουν ἢ θὰ τοὺς τιμωρήσει ἂν δὲν ἀρνηθοῦν τὸν Χριστό. Ἐπειδὴ ὅμως δὲν μπόρεσε νὰ τοὺς πείσει νὰ ἔλθουν πρὸς τὸ θέλημά του καὶ νὰ ἀρνηθοῦν τὴν πατρῴα εὐσέβεια, τοὺς βασάνισε σκληρὰ καὶ τοὺς ἀποκεφάλισε.
Ἔτσι παρέδωσαν τὶς Ἅγιες ψυχές τους στὸν Κύριο, στὴν Καισάρεια τῆς Παλαιστίνης μεταξὺ τῶν ἐτῶν 284-305 μ.Χ.