Λύπη καί ἀκηδία, Ἁγίου Κασσιανοῦ, Φιλοκαλία. Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου

 Λύπη καί ἀκηδία, Ἁγίου Κασσιανοῦ, Φιλοκαλία. 21-4-2013, Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου

Ἡ ψυχή ἀπολαμβάνει τά οὐράνια ἀγαθά ὅταν ὑποτάξει τό θυμικό καί τό ἐπιθυμητικό στό λογιστικό

  Ἡ ψυχή ἀπολαμβάνει τά οὐράνια ἀγαθά ὅταν ὑποτάξει τό θυμικό καί τό ἐπιθυμητικό στό λογιστικό (τό πεφωτισμένο ἀπό τήν Θεία Χάρη), ΑΝΤΩΝΙΟΥ ΤΟΥ ΜΕΓΑΛΟΥ-ΠΑΡΑΙΝΕΣΕΙΣ ΠΕΡΙ ΗΘΟΥΣ ΑΝΘΡΩΠΩΝ ΚΑΙ ΧΡΗΣΤΗΣ ΠΟΛΙΤΕΙΑΣ, Φιλοκαλία τόμος Α΄, 30-9-2021, Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου

Ὁ ἅγιος Πορφύριος συμβουλεύει σχετικά μέ τόν μοναχισμό

O άγιος Πορφύριος συμβουλεύει σχετικά με τον μοναχισμό

Κάποτε – διηγείται η γερόντισσα Χριστονύμφη, Ιερά Μονή Ευαγγελισμού, Πάτμος – βρεθήκαμε με την Γερόντισσά μου (την μακαριστή γερόντισσα Ευστοχία) στην Αθήνα για εξετάσεις ιατρικές και επισκεφτήκαμε μαζί τον άγιο Πορφύριο.

Αφού μίλησε πρώτα η Γερόντισσα, μετά με την ευλογία της τον ρώτησα κι εγώ κάτι που με προβλημάτιζε και δεν ήξερα πώς να το χειριστώ. Εκείνο τον καιρό ήμουν υπεύθυνη στο Αρχονταρίκι της Μονής και έρχονταν πολλά παιδιά σπουδαστές, φοιτητές, εργαζόμενοι και μιλούσαμε, αφού τους έδινα το καθιερωμένο μοναχικό κέρασμα. Άκουγα τους προβληματισμούς τους και προσπαθούσα να τα βοηθήσω όσο μπορούσα.

Πολλά από αυτά λοιπόν, με ρωτούσαν τι πρέπει να επιλέξουν, τι ν’ ακολουθήσουν στην ζωή τους, τον γάμο ή τον μοναχισμό; Και τα δύο τα ήθελαν, τα έβρισκαν καλά και ευλογημένα, αλλά δεν μπορούσαν να διακρίνουν το θέλημα του Θεού στην δική τους ζωή και λυπόντουσαν. Εγώ τους έλεγα να βρουν τι υπερτερεί μέσα τους περισσότερο κι αυτό ν’ ακολουθήσουν, αλλά και πάλι είχαν τους ενδοιασμούς τους μήπως η επιλογή τους αυτή είναι προσωπική υπόθεση και όχι από τον Θεό και αποτύχουν.

Κόψε τήν ἁμαρτία καί δἐν θά ἔχει ὁ Σατανάς καμμία δύναμη ἀπέναντί σου

Όταν πράττουμε τα κακά και τα πονηρά, δίνουμε δικαίωμα, δίνουμε πολεμοφόδια και εξοπλίζουμε τον Διάβολο να μας πολεμήσει.

Και αν λάμβανε ο άνθρωπος υπόψιν καθετί που του συμβαίνει, αντίξοο και αντίθετο, μα στο σώμα του, μα στο σπίτι του και ήθελε να τονίσει, ότι εγώ είμαι ο υπεύθυνος και έδωσα στον Διάβολο την ευχέρεια να κάνει αυτό το πράγμα, τότε πολλά θέματα θα λύνονταν.

Δυστυχώς εμείς δεν τα πιστεύουμε αυτά και εξηγούμε ως συμπτώσεις αυτά που μας συμβαίνουν και λέμε: ''Αυτό ήταν το τυχερό μου...''. Εφόσον λέει ο Κύριος, ότι ούτε μια τρίχα ή ένα φύλλο δεν πέφτει από το δέντρο, αν δεν πάρει εντολή από τον Κύριο, έτσι ακριβώς, δεν συμβαίνει τίποτα στον άνθρωπο, μα ούτε πονοκέφαλος (!) δεν θα τον πιάσει, άμα κάνει και πράττει σωστά, όπως αναφέρει σε ένα εδάφιο η Παλαιά Διαθήκη.

Κόψε την αμαρτία και δεν θα έχει ο Σατανάς καμμία δύναμη απέναντί σου. Αν είναι παλικαράς και μας κάνει ό,τι μας κάνει, είναι διότι εμείς του δίνουμε φτερούγες και πετάει. Αν είναι έξυπνος απέναντί μας, είναι διότι εμείς είμαστε κοιμισμένοι.

Ἀγώνας ἐνάντια στόν ὁλοκληρωτικό ἀφανισμό μας…

Ἀγώνας ἐνάντια στόν ὁλοκληρωτικό ἀφανισμό μας…

τοῦ Νεκτάριου Δαπέργολα, Διδάκτορος Ἱστορίας

Τά ὅσα ζοῦμε στό μέτωπο τῆς ἀποκαλούμενης πανδημίας, ἡ συνεχῶς κλιμακούμενη παράνοια τῶν διαταγμάτων τοῦ δυστοπικοῦ ἐσμοῦ, μέ τά ὁποῖα ἀποτελειώνει καί τά τελευταῖα ἴχνη που ἀπέμειναν ἄθικτα ἀπό τίς ζωές μας καί κυρίως ἀπό τήν ἀξιοπρέπειά μας, ὁ πρωτοφανής φασισμός τῶν ἀπειλῶν καί τῶν ἐκβιαστικῶν πιέσεων, ἡ συνεχιζόμενη ποινικοποίηση καί δίωξη τῆς πίστης μας (μέ τήν καθοριστική βεβαίως συνέργεια καί συνενοχή τῆς διοικούσας Ἐκκλησίας), τήν ὥρα πού ἄλλες πολυπληθεῖς μαζώξεις - τύπου Ἀμάλ καί gay pride - διεξάγονται ἀπρόσκοπτα καί μέ ἐπίσημη κρατική ἄδεια, ἔχουν πιά ξεκαθαρίσει τό τοπίο. Καί τά ὅσα βιώνουμε αὐτή τή στιγμή μέ τό ἐν ἐξελίξει ἀνελέητο πογκρόμ ὅσων δέν δέχονται νά ἐμβολιαστοῦν (σέ αὐτή τή φάση τῶν ὑγειονομικῶν, μετά ὅλων ἡμῶν τῶν ὑπολοίπων), ἀλλά καί τή χυδαία τους ἐξουθένωση καί ἀπαξίωση ἀπό τά κρατικά ὄργανα, ἀλλά καί ἀπό τά δημοσιογραφικά και ἐκκλησιαστικά τους δεκανίκια, ξεχειλίζουν τό ποτήρι.

Τό ποτήρι ὄχι τῆς πιό ἀπροκάλυπτης, οὔτε βεβαίως καί τῆς πιό βίαιης, ἀλλά σίγουρα τῆς μακράν πιό ξεδιάντροπης, προδοτικῆς καί συνάμα νοσηρῆς δικτατορίας πού ἔχει περάσει ποτέ ἀπό αὐτόν τόν τόπο. Μίας δικτατορίας μέ κοινοβουλευτικό προσωπεῖο, πού δέν τήν ἀποτελοῦν ἄγριοι βασανιστές, ἀλλά κάτι ἐξίσου ἀρρωστημένο: διεστραμμένοι σαδιστές, πού ἠδονίζονται μέ τό νά μᾶς ἀποτελειώνουν καί ταυτόχρονα νά μᾶς ἐξευτελίζουν. Μέ τρόπους πού, ὅπως γράφαμε καί πρίν ἀπό ἀρκετούς μῆνες, θυμίζουν σοκαριστικές παζολίνειες κινηματογραφικές σκηνές. Μόνο πού πλέον δέν τίς θυμίζουν ἀπλῶς, ἀλλά τίς ἀντιγράφουν καί τίς ὑλοποιοῦν ξεδιάντροπα.

ΙΓ Περί τῶν ποιμένων

ΙΓ’

ΠΕΡΙ ΤΩΝ ΠΟΙΜΕΝΩΝ

Οι Απόστολοι μετά την Ανάληψιν του Κυρίου επέστρεψαν εις Ιερουσαλήμ, καθώς λέγεται εν τω Ευαγγελίω, μετά χαράς μεγάλης (βλ. Λουκ. κδ’ 52).

Ο Κύριος γνωρίζει ποίαν χαράν έδωκεν εις αυτούς, και αι ψυχαί αυτών έζων αυτήν την χαράν.

Η πρώτη χαρά αυτών ήτο, ότι εγνώρισαν τον Αληθινόν Κύριον Ιησούν Χριστόν.

Η δευτέρα χαρά, ότι ηγάπησαν Αυτόν.

Η τρίτη, ότι εγνώρισαν την αιώνιον, ουράνιον ζωήν.

Και η τετάρτη χαρά, ότι επόθουν την σωτηρίαν του κόσμου, ως την εαυτών.

Τέλος δε έχαιρον, διότι εγνώρισαν το Πνεύμα το Άγιον και είδον πώς Αυτό ενεργεί εντός αυτών.

Οι Απόστολοι περιώδευον ανά την γην και εκήρυττον εις τον λαόν τον λόγον περί του Κυρίου και της Βασιλείας των Ουρανών, αλλ’ αι ψυχαί αυτών επόθουν και εδίψων όπως ίδουν τον ηγαπημένον Κύριον, και δια τούτο δεν εφοβούντο τον θάνατον, αλλά συνήντων αυτόν μετά χαράς· εάν δε ήθελον να ζουν επί της γης, τούτο ήτο μόνον χάριν του λαού, τον οποίον ηγάπων.

Οι Απόστολοι ηγάπων τον Κύριον και δια τούτο δεν εφοβούντο οιαδήποτε παθήματα. Ηγάπων τον Κύριον, ηγάπων και τον λαόν, και η αγάπη αύτη ήρεν απ’ αυτών πάντα φόβον. Δεν εφοβούντο ούτε μαρτύριον, ούτε θάνατον, διό και ο Κύριος απέστειλεν αυτούς εις τον κόσμον, ίνα φωτίσουν τους ανθρώπους.

Και μέχρι του νυν υπάρχουν μοναχοί, οίτινες γεύονται της αγάπης του Θεού και επιδιώκουν αυτήν ημέρας και νυκτός, και ούτοι βοηθούν τον κόσμον δια της προσευχής και των γραφών αυτών. Αλλ’ η μέριμνα αύτη απόκειται κυρίως εις τους ποιμένας της Εκκλησίας, εις τους οποίους εδόθη τοσούτον μεγάλη χάρις, ώστε εάν ηδύναντο οι άνθρωποι να ίδουν το μεγαλείον της χάριτος αυτής, όλος ο κόσμος θα εξεπλήττετο δι’ αυτήν. Ο Κύριος όμως έκρυψεν αυτήν, ίνα μη υπερηφανευθούν οι λειτουργοί Αυτού, αλλ’ ίνα σώζωνται εν τη ταπεινώσει.

Τους επισκόπους ο Κύριος καλεί να ποιμάνουν το ποίμνιον Αυτού και δωρεάν δίδει εις αυτούς την χάριν του Αγίου Πνεύματος. Το Άγιον Πνεύμα, ως λέγει η Γραφή (Πραξ. κ’ 28), έθεσεν επισκόπους εν τη Εκκλησία και εν Πνεύματι Αγίω ούτοι έχουν την εξουσίαν του δεσμείν και λύειν αμαρτίας. Ημείς δε είμεθα τα πρόβατα του Κυρίου, άτινα Ούτος ηγάπησεν έως τέλους, και έδωκεν εις ημάς αγίους ποιμένας.

Ἀπόσπασμα ἀπ΄τό βιβλίο τοῦ Τίτο Κολλιάντερ, Ὁ δρόμος τῶν ἀσκητῶν, κεφ. Γιά τό σιωπηλό καί ἀόρατο πόλεμο, Μετάφρ. Ἀρχιμ. Εὐσέβιος Βίττης,

Όταν γνωρίζουμε πού γίνεται ο αγώνας που έχουμε αρχίσει, και ποιο σκοπό έχει, τότε καταλαβαίνουμε και γιατί ο αγώνας μας ονομάζεται αόρατος πόλεμος. Όλα διαδραματίζονται στην καρδιά, μέσα στη βαθιά σιωπή που βασιλεύει μέσα μας. Ένα σοβαρό ζήτημα, στο οποίο αποδίνουν μεγάλη βαρύτητα οι άγιοι πατέρες, είναι τούτο: Κράτα κλειστά τα χείλη σου για ό,τι αφορά τα μυστικά σου βάθη. Αν κανείς ανοίξει τις δικλείδες, φεύγει η θερμότητα που κρύβεται μέσα στον λέβητα θερμάνσεως. Κανείς δεν θέλει πια αυτές τις δικλείδες, που δεν κάνουν τη δουλειά τους.

Μη λες τίποτε σε άλλους για τις καινούργιες σου αποφάσεις που αφορούν την εσωτερική σου ζωή. Δεν χρειάζεται να φλυαρείς για την καινούργια ζωή που έχεις αρχίσει και τη βαθιά εμπειρία που πιστεύεις πως αποκτάς. Η πνευματική ζωή είναι μυστική στην ουσία της. Είναι υπόθεση ανάμεσα σε σένα και τον Θεό. Ανάμεσα στους δυο σας μονάχα. Η μοναδική εξαίρεση μπορεί να ‘ναι ο πνευματικός σου πατέρας.

Αυτή η σιωπή είναι πολύ αναγκαία και ζωτικής σημασίας για την πνευματική σου πορεία. Γιατί καθένας που μιλάει για την προσωπική του ζωή δίνει τροφή στο ναρκισσισμό και τη φιλαυτία του. Και αυτά πρέπει με κάθε τρόπο να κατανικηθούν! Η σιωπή αντίθετα βοηθάει την αύξηση της εμπιστοσύνης στον Θεό, ο οποίος βλέπει «εν τω κρυπτώ». Μέσα από τη σιωπή ασκείται κανείς στο να συνομιλεί με τον Θεό, που ακούει ό,τι του λέμε χωρίς να χρειάζονται λόγια και λέξεις.

"Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ, Ὑιέ τοῦ Θεοῦ, ἐλέησόν με"

Και επειδή, όπως λέγεται ότι οι καλές σκέψεις ακολουθούνται από τις κακές, τότε πρέπει να πιέσετε τον εαυτό σας, να μην επιτρέψετε τέτοιες σκέψεις που νομίζουμε ότι είναι καλές, αλλά να συλλογίζεστε συνεχώς το βάθος της καρδιάς σας και να λέτε: «Κύριε Ιησού Χριστέ, Υιέ Θεέ μου ελέησέ με! »

Πείτε αυτήν την προσευχή όλη, και μερικές φορές τη μισή της: "Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησόν με!" ή: "Υιέ του Θεού, ελέησόν με!"

Δεν είναι απαραίτητο, όμως, να αλλάζουμε συχνά τις λέξεις, αλλά μόνο περιστασιακά.

ΜΕΣΟΝΥΚΤΙΚΟΝ-ΟΡΘΡΟΣ-ΘΕΙΑ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ 1-10-2021

https://youtu.be/S33NcEk-3Kw

Συν Θεω ζωντανή μετάδοση τώρα: ΜΕΣΟΝΥΚΤΙΚΟΝ-ΟΡΘΡΟΣ-ΘΕΙΑ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ 1-10-2021

Τότε θά φεύγει ἀπό μπροστά σου κάθε θάνατος καί κάθε πει­ρασμός...

"Μην πορεύεσαι μονάχος κανένα δρόμο του κό­σμου αυτού παρά μονάχα έχοντας μπροστά σου τον Κύριο Ιησού ή με την ευχή του Ιησού εμπρός σου, με την πίστη σε Εκείνον εμπρός σου, με την αγάπη προς Εκείνον εμπρός σου, με την ανάσα, το δάκρυ και την κραυγή προς Εκείνον εμπρός σου. Τότε θα φεύγει από μπροστά σου κάθε θάνατος και κάθε πει­ρασμός, μα όχι εξαιτίας σου αλλά εξαιτίας Εκείνου που στέκει μπροστά σου."

Αγίου Ιουστίνου Πόποβιτς

1 Ὀκτωβρίου. Ἀνανίου ἀποστόλου᾿ Ῥωμανοῦ τοῦ μελῳδοῦ (ς' αἱ.) καὶ ποιητοῦ τῶν κοντακίων. Ἰωάννου ὁσίου τοῦ Κουκουζέλους. Ἁγιογραφικό ἀνάγνωσμα.

Ἀποστολικό ἀνάγνωσμα. Τοῦ ἁγίου, Ὀκτωβρίου 1 (Πρξ. θ´ 10-18).

Πραξ. 9,10         Ἦν δέ τις μαθητὴς ἐν Δαμασκῷ ὀνόματι Ἀνανίας, καὶ εἶπε πρὸς αὐτὸν ὁ Κύριος ἐν ὁράματι· Ἀνανία. ὁ δὲ εἶπεν· ἰδοὺ ἐγώ, Κύριε·

Πραξ. 9,10               Υπήρχε δε εις την Δαμασκόν ένας μαθητής, ονόματι Ανανίας, και με όραμα είπε προς αυτόν ο Κυριος· “Ανανία”. Εκείνος δε είπε· “ιδού, εδώ είμαι, Κυριε”.