El Evangelio de San Juan Capítulo 6

ΚΑΤΑ ΙΩΑΝΝΗΝ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟΝ

El Evangelio de San Juan

Capítulo 6

(En letra normal traducción más literal del texto original en griego clásico y en letra cursiva en griego moderno ampliando un poco el sentido de cada frase, por memorable Panagiotis Trémpelas, teólogo y catedrático, cualquier error por favor avisarnos).

1-15 Multiplicación de los panes y los peces. 16-21 Jesús camina sobre las aguas. 22-59 El pan de la vida. 60-66 El retiro de algunos discípulos. 67-71 La confesión de Pedro.

1 Después de esto Jesús pasó al otro lado del mar de Galilea, el llamado Tiberiades,

2 y le seguía una gran multitud, porque veían los prodigios y los milagros que hacía en los enfermos.

3 Entonces subió Jesús a un monte y se sentó allí con sus discípulos.

4 Y se acercaba la pascua, la fiesta de los judíos.

5 Jesús alzó los ojos y contemplando la gran multitud que había venido a él, le dijo a Felipe: ¿De dónde y con qué dinero compraremos pan para que coman éstos?

Τά βιβλία μας

Παραγγελίες στό τηλέφωνο 6944 577 885 ἤ στό e- mail: hristospanagia@yahoo.gr
Περισσότερες πληροφορίες:
http://www.hristospanagia.gr/?page_id=24

http://hristospanagia3.blogspot.gr/ 

Στή Γέννηση τοῦ Χριστοῦ Α΄ μέρος γ΄

Κεφαλαιο Β΄

Ἁγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς

Κι ἀφοῦ ἐξήγησε στόν Ἰωσήφ ὅσα εἶχαν προηγηθεῖ, ὁ ἄγγελος τοῦ Θεοῦ προχώρησε καί τοῦ ἐξήγησε αὐτό πού ἔπρεπε νά γίνει:

«Τέξεται δέ υἱόν καί καλέσεις τό ὄνομα αὐτοῦ Ἰησοῦν· αὐτός γάρ σώσει τόν λαόν αὐτοῦ ἀπό τῶν ἁμαρτιῶν αὐτῶν».¹

Λέει ὁ ἱερός Χρυσόστομος:

«Δέν εἶπε ὁ ἄγγελος, θά σοῦ κάνει γιό, ἀλλά τέξεται, θά γεννήσει. Γιατί ὁ υἱός αὐτός δέν προοριζόταν μόνο γιά ἐκεῖνον, ἀλλά καί γιά τόν κόσμο ὁλόκληρο».

Ὁ ἄγγελος εἶπε στόν Ἰωσήφ νά φερθεῖ στό Νεογέννητο σά νά ᾿ ταν πραγματικός του πατέρας. Καί καλέσεις τό ὄνομα αὐτοῦ, τοῦ εἶπε. «Ἰησοῦς» σημαίνει «Σωτήρ». Γι᾿ αὐτό κι ἡ ἑπόμενη παράγραφος ἀρχίζει μέ τό «αὐτός γάρ», πού εἶναι αἰτιολογικό. Γιατί Αὐτός θά σώσει. Ἐξηγεῖ ἔτσι γιατί παίρνει τήν ἐντολή νά τόν ὀνομάσει Ἰησοῦ, δηλαδή Σωτήρα.

Ὁ ἀρχάγγελος εἶναι ἀληθινός ἀγγελιοφόρος τοῦ Θεοῦ. Αὐτά πού λέει, τοῦ τά εἶπε ὁ Θεός. Βλέπει τήν ἀλήθεια τοῦ Θεοῦ. Γι᾿ αὐτόν ἡ φύση κι οἱ νόμοι της εἶναι σά νά μήν ὑπάρχουν.

Ἡ συγκύπτουσα Ἑλλάς

Κυριακὴ Ι΄ (Λουκ. 13,10-17)
7 Δεκεμβρίου

 H ΣΥΓΚΥΠΤΟΥΣΑ ΕΛΛΑΣ

Του Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αυγουστίνου Καντιώτου

• Δὲ᾿ μᾶς σῴζει τίποτε· οὔτε τὰ κόμματα, οὔτε οἱ ἰδεολογίες. Καταπέσαμε, διότι φύγαμε ἀπὸ τὸ Θεό, κόψαμε τὴ ῥίζα μας· καὶ ῥίζα μας εἶναι ὁ οὐρανός. Διότι, ἐπαναλαμβάνω, ὁ ἄνθρωπος εἶναι κατ᾿ ἐξοχὴν μεταφυσικὸ ὄν. Ἂς ἐπανέλθουμε στὸ Θεό. Ἂς πλησιάσουμε κι ἂς ἀγγίξουμε τὸ Χριστό. Νὰ μετανοήσουμε καὶ νὰ συνδεθοῦμε μαζί του. Καὶ τότε, νὰ εἶστε βέβαιοι, ἡ Ἑλλὰς θ᾿ ἀνορθωθῇ καὶ πάλι.

    ΕΝΑ ΘΑΥΜΑ τοῦ Κυρίου περιγράφει, ἀγαπητοί μου, τὸ σημερινὸ εὐαγγέλιο. Ἂς τὸ δοῦμε κάπως λεπτομερέστερα.
Ἤτανε, λέει, Σάββατο· ἡμέρα δηλαδὴ λατρείας τοῦ Θεοῦ καὶ ἀργίας. Οἱ Ἑβραῖοι καὶ μέχρι σήμερα, ὅπου κι ἂν βρίσκωνται, τὸ Σάββατο πηγαίνουν ὅλοι στὴ συναγωγή, κ᾿ ἐκεῖ γίνεται διδασκαλία καὶ ἑρμηνεία ψαλμῶν καὶ προφητειῶν. Τὸ τηροῦν τὸ Σάββατο.
Ἐδῶ μοῦ ᾿ρχεται νὰ κλαύσω. Διότι οἱ Ἑβραῖοι τηροῦν τὸ Σάββατο· ἀλλὰ ἐμεῖς τηροῦμε τὴν Κυριακή;

Πῶς μᾶς πολεμοῦν τά πονηρά πνεύματα; (Γέροντας Εὐστράτιος Γκολοβάνσκι)

ΑΠ.: Πρώτα-πρώτα πρέπει να ξέρετε ότι, στον δαιμονικό πόλεμο εναντίον των ανθρώπων, κάθε πονηρό πνεύμα έχει τον δικό του ρόλο. Κάθε αμαρτία γίνεται με την παρακίνηση ή και τη συνεργεία ορισμένου δαιμονίου και κάθε πάθος υποστηρίζεται από ορισμένο δαιμόνιο.

Έτσι, τα ηγετικά δαιμόνια είναι οχτώ, όσα και τα θανάσιμα πάθη: της γαστριμαργίας, της πορνείας, της φιλαργυρίας, της λύπης, της οργής, της ακηδίας, της κενοδοξίας, της υπερηφάνειας.

Κάθε πονηρό πνεύμα, πολεμώντας μας, ενεργεί με τους δικούς του τρόπους, ανάλογα με το πάθος που υποστηρίζει. Όλα, πάντως, τα δαιμόνια συνεργάζονται μεταξύ τους, για να μας βυθίσουν σε όσο το δυνατό περισσότερα πάθη και να μας κάνουν δούλους της αμαρτίας, ώστε να μας χωρίσουν από το Θεό και να μας οδηγήσουν στον αιώνιο θάνατο.

Θαῦμα ἀπό τόν τάφο τοῦ Γέροντα Παΐσιου

  “Από τα δώδεκα μου χρόνια υπέφερα από δαιμόνιο. Η ζωή μου είχε γίνει μαρτύριο. Μετά τους εξορκισμούς που μου διαβάζανε αισθανόμουν σαν να με είχαν δείρει.
Το Α’ Σάββατο των νηστειών, το έτος 1995, ο πνευματικός μου προγραμμάτισε να κάνουμε αγρυπνία στην Σουρωτή.
Πριν ξεκινήσουμε, αισθάνθηκα άγριο πόλεμο. Σε όλη την αγρυπνία δεν αισθάνθηκα καθόλου νύστα. Ήμουν στο κέντρο της Εκκλησίας κάτω και γύρω-γύρω μοναχές. Τελείωσε η αγρυπνία και άρχισαν να διαβάζουν αγιασμό. Αγρίεψα πολύ. Με πήγαν να φιλήσω τα λείψανα του Αγίου Αρσενίου.
Ήταν η πρώτη φορά, το λέω και ανατριχιάζω, που αισθάνθηκα και σωματικά κάψιμο. Στο τέλος γύρισα και είπα “Παΐ., Παΐ.”. Με ρώτησε η Ηγουμένη : “Παΐσιος;” και κούνησα καταφατικά το κεφάλι μου. Τότε αγρίεψα πάρα πολύ, άρχισα να τσιρίζω, με πήγαν στον τάφο, και εκεί φώναξα τρεις φορές “Άγιος”.

Ἡ Β' Βατικανή Σύνοδος καί ἡ νέα θεολογία καί ἡ νέα ἐκκλησιολογία της

ΣΧΟΛΙΑ ΕΠΙ ΜΙΑΣ ΔΙΑΤΡΙΒΗΣ

Η Β' Βατικανή Σύνοδος και η νέα θεολογία και η νέα εκκλησιολογία της

 

του Σεβ. Μητροπολίτου Ναυπάκτου και Αγίου Βλασίου Ιεροθέου 

 

Στις ημέρες μας γίνεται πολύς λόγος για την εκκλησιολογία, δηλαδή για το τί είναι Εκκλησία, ποιά είναι τα μέλη της Εκκλησίας, σε αναφορά με την σχέση μεταξύ της Ορθοδόξου Εκκλησίας και των ετεροδόξων, καθώς επίσης γίνεται πολύς λόγος για την λεγομένη Βαπτισματική θεολογία, που ερευνά το Βάπτισμα των ορθοδόξων και των ετεροδόξων για να βρεθούν τα κοινά σημεία μεταξύ τους.

Τα θέματα αυτά συσχετίζονται μεταξύ τους, γιατί οι οικουμενιστές προσπαθούν να προσδιορίσουν την ενότητα μεταξύ του Χριστιανισμού μέσα από την προοπτική της Βαπτισματικής θεολογίας, που σημαίνει ότι θέτουν ως βάση της ενότητας της Εκκλησίας το Βάπτισμα και ουσιαστικά αυτό είναι «η αρχή της περιεκτικότητας», γιατί προσπαθούν να δουν τα κοινά σημεία της ενότητας μεταξύ των Ομολογιών. Μέ αυτόν τον τρόπο δεν θέτουν ως βάση της ενότητας της Εκκλησίας την πίστη συνδυασμένη με τα Μυστήρια, αλλά θέτουν ως βάση το Βάπτισμα, το οποίο αποδεσμεύουν από την αποκεκαλυμμένη πίστη και από τα άλλα Μυστήρια, ιδιαίτερα το Μυστήριο της θείας Ευχαριστίας.

Ἡ θεραπεία τῆς συγκύπτουσας καὶ τὸ πάθος τῆς ζήλειας_Προκόπιου Μεγαλοσπηλαιώτου_mp3

Π. Σάββας 2013-12-08_Ἡ θεραπεία τῆς συγκύπτουσας καὶ τὸ πάθος τῆς ζήλειας_Προκόπιου Μεγαλοσπηλαιώτου_mp3

Ὁμιλία τοῦ π. Σάββα στίς 08-12-2013 (Σύναξη στὸ Ἀρχονταρίκι στόν Ι. Ν. Ἁγίων Ἀναργύρων Πενταπλάτανου Γιαννιτσῶν).
Γιά νά κατεβάσετε καί νά ἀποθηκεύσετε τήν ὁμιλία πατῆστε ἐδῶ (δεξί κλίκ, 'Ἀποθήκευση προορισμοῦ ὡς, ἄν ἔχετε Interntet Explorer ἤ Ἀποθήκευση δεσμοῦ ὡς, ἄν ἔχετε Mozilla. Στή συνέχεια δῶστε τό ὄνομα πού θέλετε καί πατῆστε ΟΚ γιά νά ἀποθηκευθεῖ ἡ ὁμιλία).

Γιά τό ζύμωμα τῆς Λειτουργιᾶς-Πρόσφορα πρός τόν Σωτήρα μας Ἰησοῦ Χριστό

ΓΙΑ ΤΟ ΖΥΜΩΜΑ ΤΗΣ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑΣ – ΠΡΟΣΦΟΡΑ ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΣΩΤΗΡΑ ΜΑΣ ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΟ

Αφού έχουμε αναμμένο ένα αγνό μελισσοκέρι και το θυμιατό με μοσχοθυμίαμα μπροστά στην Εικόνα του Χριστού ή της Παναγίας, λέμε τις παρακάτω προσευχές και μετά αρχίζουμε να ζυμώνουμε. Πρώτα Σταυρώνουμε το αλεύρι με τα τρία δάκτυλά μας λέγοντας :

Ἅγιος ὁ Θεός, Ἅγιος Ἰσχυρός, Ἅγιος Ἀθάνατος, ἐλέησον ἡμᾶς.

Ἅγιος ὁ Θεός, Ἅγιος Ἰσχυρός, Ἅγιος Ἀθάνατος, ἐλέησον ἡμᾶς.

Ἅγιος ὁ Θεός, Ἅγιος Ἰσχυρός, Ἅγιος Ἀθάνατος, ἐλέησον ἡμᾶς.

Δόξα Πατρὶ καὶ Υἱῷ καὶ Ἁγίῳ Πνεύματι· καὶ νῦν καὶ ἀεὶ καὶ εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων. Ἀμήν.

Παναγία Τριάς, ἐλέησον ἡμᾶς· Κύριε, ἱλάσθητι ταῖς ἁμαρτίαις ἡμῶν· Δέσποτα, συγχώρησον τὰς ἀνομίας ἡμῖν· Ἅγιε, ἐπίσκεψαι καὶ ἴασαι τὰς ἀσθενείας ἡμῶν, ἕνεκεν τοῦ ὀνόματός Σου. Κύριε, ἐλέησον, Κύριε, ἐλέησον, Κύριε, ἐλέησον.

Μητροπολίτης Γόρτυνος Ἱερεμίας, Ὁ Ἅγιος Νικόλαος. Τρεῖς μεγάλες ἀρετές του.

           ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ

ΓΟΡΤΥΝΟΣ ΚΑΙ ΜΕΓΑΛΟΠΟΛΕΩΣ

   ΔΗΜΗΤΣΑΝΑ-ΜΕΓΑΛΟΠΟΛΙΣ

Δημητσάνα - Μεγαλόπολις, Κυριακή 7 Δεκεμβρίου 2014

ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΟ ΕΓΚΥΚΛΙΟ ΚΗΡΥΓΜΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ

 

Ο ΑΓΙΟΣ ΝΙΚΟΛΑΟΣ

ΤΡΕΙΣ ΜΕΓΑΛΕΣ ΑΡΕΤΕΣ ΤΟΥ

 

1. Xθές, ἀδελφοί μου χριστιανοί, 6 τοῦ μηνός Δεκεμβρίου, ἡ ἁγία μας Ἐκκλησία ἑόρτασε τήν μνήμη ἑνός μεγάλου καί πολύ ἀγαπητοῦ ἁγίου, τοῦ ἁγίου Νικολάου, ἀρχιεπισκόπου Μύρων τῆς Λυκίας, τοῦ θαυματουργοῦ. Πραγματικά, ὁ ἅγιος Νικόλαος, μαζί μέ τόν ἅγιο Γεώργιο, εἶναι οἱ πιό ἀγαπητοί ἅγιοι στόν ὀρθόδοξο ἑλληνικό λαό μας. Ὁ εὐσεβής λαός μας ἐπικαλεῖται συχνά τόν ἅγιο Νικόλαο στίς προσευχές του, γιατί τόν πιστεύει, ὅπως καί εἶναι, θαυματουργός ἅγιος. Ἰδιαίτερα τόν ἐπικαλοῦνται οἱ ναυτικοί μας. Στήν Πάρο τόν ἅγιο Νικόλαο τόν λένε «θαλασσίτη». Στά νησιά μας ἰδιαίτερα, σέ κάθε πλοῖο, εἶναι ἡ εἰκόνα τοῦ ἁγίου Νικολάου. Καί ὅταν τό πλοῖο πρόκειται νά ταξιδέψει, λέγουν οἱ ναυτικοί, ἀλλά καί ὅλο τό πλήρωμα, προσευχές στόν ἅγιο, σάν κι αὐτές: «Ἅη Νικόλα, βοήθα μας» ἤ «Ἅη μου Νικόλα, στό τιμόνι» καί «Ἅη Νικόλα στήν πλώρη μας». Ἡ πίστη αὐτή ὅτι ὁ ἅγιος Νικόλαος εἶναι προστάτης αὐτῶν πού ταξιδεύουν στήν θάλασσα προέρχεται ἀπό πολλά θαύματα τοῦ ἁγίου, ἀλλά καί ἀπό τό πρῶτο ἐκεῖνο θαῦμα πού συνέβηκε στό αἰγυπτιακό πλοῖο, ὅταν ὁ ἴδιος ὁ ἅγιος πήγαινε στά Ἰεροσόλυμα, γιά νά προσκυνήσει τόν Πανάγιο Τάφο τοῦ Χριστοῦ. Τότε, ἐνῶ ὅλοι στό πλοῖο περίμεναν τόν πνιγμό τους γιά τήν μεγάλη θαλασσοταραχή πού συνέβηκε, ὅμως μέ τήν προσευχή τοῦ ἁγίου κατέπαυσε ὁ ἄνεμος καί ἡ θάλασσα ἡσύχασε καί ὅλοι στό πλοῖο σώθηκαν καί χάρηκαν.

†Διονυσίου Κοζάνης: «ΕΝ ΜΙᾼ ΤΩΝ ΣΥΝΑΓΩΓΩΝ» (Ὁ ἐκκλησιασμός τῆς Κυριακῆς)

Κυριακή Ι’ Λουκά

Λουκά ιγ’ 10-17

«ΕΝ ΜΙᾼ ΤΩΝ ΣΥΝΑΓΩΓΩΝ»

(Ο εκκλησιασμός της Κυριακής)

Ο Ιησούς Χριστός και οι Απόστολοι, καθώς ήταν συνήθεια, προσεύχονταν και δίδασκαν κάθε Σάββατο στις συναγωγές των Ιουδαίων. Ύστερα από τους πειρασμούς, λέει το ιερό Ευαγγέλιο, πήγε ο Ιησούς Χριστός στη Ναζαρέτ, την πόλη που ανατράφηκε, και «κατά το ειωθός αυτώ», δηλαδή καθώς το συνήθιζε, ένα Σάββατο μπήκε στη συναγωγή και σηκώθηκε να διαβάση τις Γραφές. Αλλά και στο σημερινό ανάγνωσμα βλέπομε, ότι «ην διδάσκων εν μια των συναγωγών εν τοις σάββασιν», ένα Σάββατο ήταν σε μια συναγωγή και δίδασκε. Εκεί θεράπευσε τη συγκύπτουσα κι έλεγξε την υποκρισία του αρχισυνάγωγου. Από ό,τι έγινε εκείνη την ημέρα στη συναγωγή, καθώς μας το διηγείται το σημερινό Ευαγγέλιο, παίρνομε αφορμή για να μιλήσουμε για τον εκκλησιασμό των χριστιανών.

Η κατάσταση της συγκύπτουσας εκείνης γυναίκας ήταν, αλήθεια, δεινή. Η παραμορφωτική αρρώστιά της την κρατούσε κυρτωμένη και δεν μπορούσε καθόλου να σταθή ορθή· «ην συγκύπτουσα και μη δυναμένη ανακύψαι εις το παντελές». Δεκαοχτώ χρόνια ήταν δεμένη σ’ αυτή την κατάσταση από το σατανά. Γιατί η αρρώστιά της δεν ήταν μια συνηθισμένη αρρώστια, αλλά ήταν αποτέλεσμα σατανικής ενέργειας·

Ἀποστολικό ἀνάγνωσμα: Ἑρμηνεία εἰς τήν πρός Ἐφεσίους ἐπιστολή τοῦ Παύλου τῆς ΚΣΤ' Κυριακῆς (Ἀρχιεπίσκοπος Ἀστραχάν καί Σταυρουπόλεως Νικηφόρος Θεοτόκης)

 (Εφ. 5, 8-19)- Δεν αρκεί να φεύγουμε της αμαρτίας. Πρέπει να καλλιεργούμε και τις αρετές.
- Γιατί ο απόστολος Παύλος ονομάζει τους χριστιανούς "τέκνα φωτός";
- Γιατί σε αυτή την επιστολή του ο Παύλος γράφει ότι οι καρποί του Αγίου Πνεύματος είναι τρεις, ενώ στην επιστολή προς Γαλάτας γράφει ότι είναι εννέα;
- Με ποιό τρόπο μπορούμε να περιπατούμε ως τέκνα φωτός;
- Πώς μπορούμε να γνωρίζουμε ποια έργα είναι αρεστά στο Θεό;
- Ποιά είναι τα άκαρπα έργα; Και πότε συγκοινωνούμε με τα άκαρπα έργα;
- Ο έλεγχος της αμαρτίας είναι πράξη έργου αγαθού. Με ποιόν τρόπο πρέπει να ελέγχουμε τους άρχοντες; Γιατί δεν αρκεί να απέχουμε από την αμαρτία αλλά πρέπει να την ελέγχουμε επί πλέον;

Νά μήν κάθεσθε τήν ὥρα τῆς Θείας Λειτουργίας ( Ὅσιος Γεώργιος Καρσλίδης )

Να μην κάθεσθε την ώρα της Θείας Λειτουργίας.
Ο νους σας να μην πετάει εδώ κι εκεί.

7 Δεκεμβρίου Συναξαριστής. Αμβροσίου Μεδιολάνων, Αθηνοδώρου, Νεοφύτου, Δομετίου, των Αγίων Ισιδώρου, Ακεψιμά και Λέωντος, Αμμούν Οσίου, Γαΐου και Γαϊανού, των Αγίων 300 Μαρτύρων, των Αγίων Ορθοδόξων Μαρτύρων που κάηκαν εντός Ναού, των Αγίων 2 Ιερέων, των Αγίων 60 Ιερέων, της Αγίας Ορθοδόξης Γυναίκας, Ιγνατίου Οσίου, Παύλου Υποτακτικού, Πρίσκου, Μαρτίνου, Νικολάου, Εγκαίνια Ναού Υπεραγίας Θεοτόκου, Γρηγορίου Ησυχαστού, Ιωάννη Νηστευτή, Γερασίμου εξ Ευρίπου, Τυχικού Αποστόλου.

Ὁ Ἅγιος Ἀμβρόσιος Ἐπίσκοπος Μεδιολάνων

Ὁ Ἀμβρόσιος, διακεκριμένος Ρωμαῖος πολίτης, γεννήθηκε περίπου τὸ 340 μ.Χ.
Σπούδασε ρητορική, φιλοσοφία καὶ νομικά. Στὰ Μεδιόλανα ἀσχολήθηκε μὲ τὸ ἐπάγγελμα τοῦ δικαστή. Φύλασσε μὲ λόγια καὶ ἔργα τὴν ἀλήθεια καὶ ἀπέδιδε ἀντικειμενικὰ τὴν δικαιοσύνη , ἂν καὶ δὲν εἶχε βαπτισθεῖ ἀκόμα χριστιανός. Ὅσον ἀφορὰ σ’ αὐτὸ ὅμως, ἀπαντᾶ ὁ θεόπνευστος λόγος τῆς Ἁγίας Γραφῆς:
«Ἀλλ’ ἐν παντὶ ἔθνει ὁ φοβούμενος αὐτὸν καὶ ἐργαζόμενος δικαιοσύνην δεκτὸς αὐτῷ ἐστι». Δηλαδή, σὲ κάθε ἔθνος, ὅποιος σέβεται τὸν Θεὸ καὶ πολιτεύεται στὴν ζωή του μὲ δικαιοσύνη, εἶναι δεκτὸς ἀπ’ Αὐτὸν καὶ εἶναι δυνατὸν νὰ ἀρέσει σ’ Αὐτόν.
Καὶ πράγματι, ὁ Ἀμβρόσιος μὲ τὴν ζωή του ἄρεσε στὸν Θεό. Γι’ αὐτὸ καὶ τὸν ἀξίωσε νὰ βαπτισθεῖ χριστιανός, νὰ γίνει ἔπειτα ἀναγνώστης, καὶ ἀφοῦ μέσα σὲ λίγο χρονικὸ διάστημα πέρασε ὅλους τοὺς ἐκκλησιαστικοὺς βαθμούς, μετὰ ἀπὸ ἀπόφαση τοῦ βασιλιὰ Οὐαλεντιανοῦ τοῦ Α’, χειροτονήθηκε Ἐπίσκοπος Μεδιολάνων.