Τοῦ Παραδείσου τ' ὄνειρο (Μνῆμες Ὄρους Ἁγίου...Ὀκτ 2013). Νώντας Σκοπετέας

Του Παραδείσου τ' όνειρο (Μνήμες Όρους Αγίου...Οκτ 2013). Μέρος 7ο

Νώντας Σκοπετέας

Στο κάστρο τ’ Αγιορείτικο το Καρακαλληνό ,

του Γεδεών θαυματουργού τα ευλογημένα μέρη ,

στου Ιωαννικίου το κάθισμα με αγάπη σκαλιστό ,

ξεδίψασε το μέσα μας σε Οκτώβρη μεσημέρι…

Μίλησε αλλιώτικα  η σιωπή και του Θεού η γαλήνη…

Για πάντα προσευχήθηκα μες στις καρδιές  να μείνει .

Και έπειτα ο ανήφορος ως τους  Φιλοθεΐτες  ,

χνάρια αγιασμένα , αιώνια γενναίοι  Ερημίτες …

Της Αριζόνας  Άγγελο είχαμε  στο μυαλό ,

και μέγα Εθναπόστολο , Κοσμά τον Αιτωλό …

Η Παναγιά η Πορταΐτισσα στα δεξιά του δρόμου μας  , παρηγορεί καρδιές στης Ιβήρων τα αλύγιστα τα τείχη . Η καντήλα της η ιαματική  και εφέτος με τα ποθητά τα νεύματά της  ,  γέμισε ελπίδα και θάρρος  όσους αγρύπνησαν στου Αυγούστου το λαμπρό το  πανηγύρι Της. Ευχηθήκαμε σύντομα να ξαναβάλουμε μετάνοια μπροστά  Της.

Ύστερα από λίγο ξεπρόβαλλε και  η  Καρακάλλου…  Μια συνεχής πηγή αναμνήσεων που πάντα θα μας ξεκουράζουν και θα γαληνεύουν τρικυμισμένες σκέψεις και καρδιά ανήσυχη.
Ο πύργος της, με τις πολλές Αγίες Τράπεζες και τους Αγίους Μάρτυρες του Θεού που πάντα θα ζωντανεύουν τους ορόφους του, θα μας θυμίζει όσο υπάρχουμε  τις ανεπανάληπτες στιγμές που ζήσαμε ανεβαίνοντας στην κορυφή του λίγα χρόνια πριν.   

Φτάσαμε γύρω στις 10 το πρωί. Οι Πατέρες ησύχαζαν μετά την αγρυπνία προς τιμήν του Αγίου Ιωάννου του Θεολόγου  το προηγούμενο βράδυ. Αποφασίσαμε να περιμένουμε μιας και θέλαμε να ανταμώσουμε με τις γνώριμες και αγαπημένες μορφές τους . 

Ήπιαμε παγωμένο τρεχούμενο νερό απ τη 

μεγάλη βρύση στο προαύλιο πάνω απ την βαθύσκιωτη απλωταριά και έπειτα καθίσαμε  δίχως να μιλάμε στις πεζούλες. Μυρωδιές από θυμάρι, ρίγανη, φρέσκο χώμα και κελαηδίσματα κάναν τα λόγια αταίριαστα.  
Τα  μποστάνια περιμετρικά της  Μονής  γεμισμένα άλλα  με νιόφυτα λαχανικά, και άλλα με αγαθά ώριμα  για συγκομιδή και ανταμοιβή του ευλογημένου κόπου των Μοναχών.
Με τον Νικόλα ανεβήκαμε λίγα μέτρα ως το κοιμητήρι. Ο Γέροντας Μάρκελλος στο κέντρο του και ένας ανθός που θριαμβευτικά και ταπεινά συνάμα ξεπροβάλλει απ τα σωθικά της γης που τον σκεπάζει,  να μας θυμίζει πως : «εν τη υπομονή υμών κτήσασθε τας ψυχάς υμών»…

Θυμήθηκα ότι ο Γέροντας που υπέφερε  φριχτά όσο λίγοι στους τελευταίους χρόνους της ζωής του και  υπέμεινε Ιώβεια όσο ελάχιστοι, έβαζε πάντα ως ευλογία μέσα στα παραμυθυτικά γράμματα που έστελνε σε αναγκαιμένες υπάρξεις στον έξω κόσμο,  ένα λουλούδι κομμένο απ της μετανοίας του τα άγια χώματα.
Να λοιπόν που ένα από εκείνα επέστρεψαν  για να φυτρώσουν  μυστικά στο μέρος της μεγάλης και αγνής , ποιητικής  καρδιάς του. Καθίσαμε στο παγκάκι που έφτιαξε  πριν μισό και πλέον αιώνα ο Γέροντας Ιωαννίκιος με την καθολική θέα που αντικρίζεις να  σε ταξιδεύει, στου ορίζοντα τις  μακρινές τις άκριες.
Σκαλισμένη βαθιά πάνω στο ξύλο του , η μέρα που άνθρωπος πρωτοκάθισε σ αυτό το αλησμόνητο αγνάντι των υπέροχων του Θεού :25-03-1957 !

Ο αδερφός μας ο  Νίκος  έβγαλε ένα μικρό ηχογραφικό μηχάνημα και προσπάθησε να εγκλωβίσει μέσα του εκείνη την υπέροχη γαλήνια σιωπή που τόσο του μίλησε …

Έτσι κύλησε η ώρα και κοντά στο μεσημεράκι ανεβήκαμε στο αρχονταρίκι να συναντήσουμε τον σεβαστό μας Πατέρα .Ν .,την ευγενική αυτή μορφή στην υποδοχή των ταξιδιωτών του ονείρου. Χάρηκε μόλις μας είδε και εμείς νοιώσαμε πως η αγκαλιά ενός δικού μας ανθρώπου άνοιξε για να  μας καλωσορίσει.
Ο Παναγιώτης έλαμπε από χαρά που τον ξανααντάμωνε. Αυτός ο ήσυχος και γαλήνιος Μοναχός του θυμίζει πάντα το Μέσα του Άγιο Όρος…
Καθίσαμε για αρκετή ώρα μαζί του και τον ρωτήσαμε για όλους τους Πατέρες αλλά και για τον πολυσέβαστο Γέροντά τους τον Φιλόθεο. Κάποια στιγμή στο αρχονταρίκι μπήκαν 3 νέοι που έρχονταν φέρνοντας ένα πακέτο με ευλογίες από τις Καρυές όπου έμεναν στο κελλάκι του Αγίου Χρυσοστόμου  και τον Γέροντα Μωυσή

Μας είπαν ότι ο Γέροντας αναπαυόταν αφού πέρασε ακόμα μια δοκιμασία με την εύθραυστη υγεία του . Κι αυτός στης υπομονής το σκάμμα αθλητής προ  πονημένος  άριστα εδώ και έτη πολλά.
Δεν σταματά να μας γεμίζει τις ψυχές με λόγια και γραφές που φέρνουν τον Παράδεισο πιο κοντά μας, έστω και προσωρινά όσο διαρκεί μια εκπομπή του στο ραδιόφωνο ή μια σελίδα από τα θεόπνευστα γραφτά του….  

Στείλαμε τα σεβάσματά μας στον μελίρρυττο Αγιορείτη Μοναχό και κατεβήκαμε μαζί με τον πατέρα Ν. στο Καθολικό για να προσκυνήσουμε και να ξαναγονατίσουμε μπροστά στον Άγιο Γεδεών τον Καρακαλληνό τον Μάρτυρα και θαυματουργό συνπροστάτη της Μονής.
Το Καθολικό των Κορυφαίων Πέτρου και Παύλου  είναι τόσο φωτεινό και ηλιόλουστο, με χρώματα Αγίων και την εικόνα των Δώδεκα Εκλεκτών Διδασκάλων της οικουμένης να στέλνει τις δικές της  ευχές.
Είναι πραγματικά μοναδική , έργο του σπουδαίου Αγιογράφου και δασκάλου της τέχνης Καρυώτη Ιερομονάχου Διονυσίου εκ Φουρνά, που σχεδόν τρείς αιώνες πριν αγιογράφησε αμέτρητες Αγιορείτικες Μονές και Σκήτες, το Πρωτάτο, αλλά και τόσες άλλες Εκκλησίες και Μονές στην Ελλάδα και στα Βαλκάνια…
Ο Πατέρας Ν. μας πληροφορεί ότι η θαυματουργή εικόνα της  σύναξης  των 12 Αποστόλων , είναι η μόνη που έχει την υπογραφή του Ευρυτάνα διαδόχου του μέγιστου  Πανσέληνου.   

Δεν επιμείναμε να συναντήσουμε τον Γέροντα που ησύχαζε προσευχόμενος αδιαλείπτως . Πήραμε νοερώς την ευλογία του και αλληλοευχηθήκαμε την καλή αντάμωση με  τον Πατέρα Ν. 
Αυτός έβγαλε και έδωσε στον καθένα μας από ένα μικρό εγκόλπιο με το Απόδειπνο και τους Χαιρετισμούς του Αναμφιβόλου Καυχήματός μας , δώρο  ανεκτίμητο από τον τόσο σημαντικό Γέροντά τους. Σκέφτηκα ότι είχαμε πάρει στη σειρά όλα τα πνευματικά παιδιά του Γέροντος Εφραίμ του Φιλοθεϊτη.
Μετά τον Γέροντα Αγάθωνα , τώρα ο Γέροντας Φιλόθεος και έπειτα από λίγη ώρα τα  τόσα μεγαλόσχημα  παιδιά του στης Φιλοθέου τα Αγγελικά τα μέρη. Γέμισε το Άγιο Όρος με ευωδιαστά βλαστάρια της υπακοής και της αφοσίωσης στους όρκους τους Μοναχικούς . Απόγονοι Ιωσήφ του ησυχαστή και Σπηλαιώτη .
Τέσσερις πια  γενιές στις τάξεις  του Μοναχικού αγλαόκαρπου δέντρου της προσευχής και της αφοσίωσης στον  Δεσπότη Χριστό.  
Ο Γέροντάς τους βρίσκεται στην μακρινή Αριζόνα, μα  δεν τους αφήνει ποτέ  …Τους επισκέπτεται συχνά με τρόπο πνευματικό και  ενίοτε θαυμαστά υποστατικό …

Πήραμε τον δρόμο για την Φιλοθέου από το γνωστό ανηφορικό  μονοπάτι έξω απ την Καρακάλλου . Μια από τις πιο υπέροχες διαδρομές γεμάτες από σκιερές υπεραιωνόβιες καστανιές και βλάστηση πυκνή , στιβαρή , επιβλητική.
Ρυάκια αφανέρωτα ακόμα καρτερούν της βροχής το γιόμα  και μια σκοτεινή σπηλιά με ένα φιλέρημο προσκυνητάρι να γυρίζει το χρόνο πίσω, τότε που  εξαϋλωμένοι εν σώματι Άγγελοι, ανυπόδητοι, μονοχίτωνες, υστερούμενοι, θλιβόμενοι και  κακουχούμενοι περιπλανώντο σε αυτά τα μέρη αναζητώντας καταφύγια προσευχής και δακρύων σε σπηλιές και αγιασμένες οπές της γης κατά τα Παύλεια τα ρήματα.

Σε λίγο θα βρισκόμουν για πρώτη φορά στου Γέροντα Εφραίμ το παντοτινό ορμητήριο . Από εκεί ξεκίνησε  τριάντα χρόνια πριν για να γεμίσει τον κόσμο όλο  με του Χριστού την ευχή και την αγάπη. Και έφτιαξε ένα δεύτερο Άγιο Όρος στην μακρινή, ζωσμένη από Αντίχριστα δηλητηριώδη φίδια Αμερική. Και τα κατάφερε να κάνει την έρημο εύφορη και τις ψυχές γη, που θα καρπίσει αιώνια  ο σπόρος του Ευαγγελικού λόγου…
Θυμήθηκα την ιστορία της μετάβασής του εκεί, έτσι όπως την άκουσα κάποτε από ένα αγαπημένο του παιδί τον Γέροντα Εφραίμ, που απ την  Φιλοθέου κίνησε για το Σεράι να το κάνει όπως παλιά, αρχοντικό και ανείπωτα μεγαλόπρεπο…

Εφραι …μέσθω τα Ουράνια !

-Την 1η Οκτωβρίου του 1973 ο Γέροντας έγινε Ηγούμενος στην Φιλοθέου . Στα 1969 από το Λόντον  του Καναδά , ένα μέρος δυτικά του Τορόντο , έφτασε το πρώτο γράμμα από την Κυρία ( εμείς Γιαγιά την λέγαμε ) Αργυρώ …και τον σύζυγό της τον Κύριο Γεώργιο ….Του γράφανε : Πάτερ Εφραίμ κάναμε προσευχή , αγρυπνία , παράκληση και πήραμε πληροφορία να σε παρακαλέσουμε να ρθεις να μας βοηθήσεις…

Και ο Γέροντάς μας άρχισε να κάνει προσευχή …αγρυπνία και προσευχή …Τι να κάνει …. Να πει ένα ωραίο και στολισμένο όχι με διάφορα καλογερικά ; Να πει ναι και να κάνει απλά ένα ωραίο μεγάλο ταξίδι ; Νηστεία και προσευχή λοιπόν …Νηστεία και προσευχή …Μια τεράστια δοκιμασία που κράτησε δέκα και πλέον  ολόκληρα συναπτά έτη ! Από το 1969 έως και το 1979 … Προσευχές παρακλήσεις Λειτουργίες …Τίποτα …ο ουρανός κλειστός ! Καμιά πληροφορία …Όλα αρνητικά . Αυτός συνέχιζε ..Προσευχή – Αγρυπνία . Ένα άγιο πείσμα ! Και είχε και τον λογισμό του να του λέει : Ο ουρανός κλειστός …Μήπως είναι και πλάνη όλο αυτό ; Υπάρχουν και τόσοι και τόσοι ….Εσύ ούτε Αγγλικά δεν γνωρίζεις …ένας απλός Παπαδάκος είσαι …Να κάνεις τί εκεί πέρα …Σώθηκαν τόσοι μορφωμένοι , λόγιοι , διδάκτορες της Θεολογίας …Δέκα ολόκληρα χρόνια αγώνας για την πληροφορία…Το 1973 λοιπόν έγινε ηγούμενος στην Φιλοθέου. Η Μονή πανηγύριζε τότε μόνο του Ευαγγελισμού . Στα 1980 στις 24 Αυγούστου για πρώτη φορά εορτάστηκε ως δεύτερη επίσημη εορτή και πανήγυρις στην Μονή ο Άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός . Εκείνη λοιπόν την χρονιά ο Γέροντας πήρε πληροφορία από τον Άγιο Κοσμά τον Αιτωλό ότι θα ακολουθήσει τα ίχνη του …Κι έτσι για πρώτη φορά τότε πήγε στον Καναδά για 3 μήνες . Την επομένη χρονιά ξαναπήγε …Στην αρχή είχε κάποιον λαϊκό τον κύριο Ιωάννη από την Μηχανιώνα και ύστερα τον πατέρα Σάββα…Στα 1985 πήγε και έμεινε οριστικά …

Η γιαγιά η Αργυρώ λοιπόν ήταν αυτή που βοήθησε να ξεκινήσει αυτό το τεράστιο έργο …Κοιμήθηκε στα 1999. Η Θεία πρόνοια φώτισε αυτήν την Γυναίκα , την Γερόντισσα Αργυρώ ( έτσι τιμητικά την αποκαλούσαν έως την κοίμησή της ) να γράψει μετά από προσευχή και άνωθεν πληροφορία , το πρώτο γράμμα στον Γέροντα και να τον οδηγήσει έτσι στην Αμερική την οποία πλημμύρισε με Χριστό και Ορθοδοξία …Ο Πόλεμος που δέχεται αυτός ο Άγιος Γέροντας , οι απειλές οι συκοφαντίες , δεν έχουν τελειωμό .
Δεν τον πτόησε όμως τίποτα ..Είναι 85 ετών με ψυχή αγγελική και φωνή μικρού παιδιού Ένα σημάδι Αγιότητας που επέτρεψε ο Θεός ώστε να αποκαλύπτεται η παιδικότητα και η αφοπλιστική αθωότητα του  . …Κύριε Ιησού Χριστέ ελέησόν με ! Κύριε Ιησού Χριστέ ελέησόν με ! Κύριε Ιησού Χριστέ ελέησόν με ! Η φωνή του ακούγεται συνεχώς στ’ αυτιά μας . Ομολογία και έλεος δίχως παύση .  Ένα δεύτερο Άγιο Όρος χιλιάδες χιλιόμετρα μακριά από τον Άθωνα θα μαρτυρά πάντα την θαυμαστή πορεία του Μικρού Γιαννάκη από τον Βόλο ο οποίος  λογίζεται και  θα μνημονεύεται  ως μια από τις πιο αγιασμένες μορφές της Ορθόδοξης Χριστιανοσύνης … Πλησιάζαμε στη Φιλοθέου …Συζητούσαμε για το πώς θα καταφέρναμε να συναντήσουμε τον Γέροντα Ισίδωρο τον τυφλό …Είχαμε ακούσει και διαβάσει πολλά γι αυτόν τον χαριτωμένο Γέροντα …Και εκείνος μας περίμενε !Δυο στροφές πριν τη Μονή βρέθηκε μπροστά μας για να ξεκινήσει μια αλησμόνητη για μας συνάντηση , γεμάτη ευλογίες και Αγίους ….

http://anavaseis.blogspot.gr/2013/11/2013_19.html