Στόν μαραγκό Ἠλία Σ. σχετικά μέ τά λόγια τοῦ Χριστοῦ στό Κατά Μάρκον θ΄: 1

Ἁγ. Νικολάου Βελιμίροβιτς

Ἐπίσκοπος Ἀχρίδος

Τά λόγια τοῦ Σωτήρα, γιά τά ὁποῖα ρωτᾶς, εἶναι: «Ἀμήν λέγω ὑμῖν ὅτι εἰσί τινες τῶν ὧδε ἑστηκότων, οἵτινες οὐ μή γεύσωνται θανάτου ἕως ἄν ἴδωσι τήν βασιλείαν τοῦ Θοῦ ἐληλυθυῖαν ἐν δυνάμει» ( Μαρκ. Θ΄: 1). Κάποιοι ἑρμηνεύουν λανθασμένα τό Εὐαγγέλιο λέγοντας, ὅτι δῆθεν ὁ ἴδιος ὁ Κύριος νόμιζε, ὅτι τό τέλος τοῦ κόσμου θά γίνει ἤδη σ᾿ ἐκείνη τή γενιά, ὁπότε κάποιοι μεταξύ τῶν παρόντων θά τό ζήσουν καί θά τό δοῦν.

Ὅμως ὁ Χριστός λέει: «οὐ μή γεύσωνται θανάτου ἕως ἄν ἴδωσι τήν βασιλείαν...» πού σημαίνει, ὅτι ἀφοῦ ζήσουν αὐτό τό γεγονός καί πάλι σωματικά θά πρέπει νά πεθάνουν μετά. Εἶναι σαφές, λοιπόν, ὅτι τά παρά πάνω λόγια δέν ἀναφέρονται στό τέλος τοῦ κόσμου καί στή γενική ὄψη τοῦ Βασιλείου τοῦ Θεοῦ, δηλαδή σ᾿ ἐκεῖνον τόν κόσμο τῶν ἀγγέλων.

Ἀλλά ὁ Σωτήρας ἐδῶ μιλᾶ περί τοῦ Οὐράνιου Βασιλείου, τό ὁποῖο ἀπό ἐκεῖνο τόν κόσμο περνᾶ στίς ψυχές τῶν δικαίων ὡς δύναμη τοῦ Ἁγίου Πνεύματος κατά τή ζωή ἐδῶ στή γῆ πρίν τή δοκιμασία τοῦ θανάτου. Ὅταν ὁ ἄνθρωπος μέ τή μετάνοια καθαρίσει ἀπό κάθε βρωμιά, τότε στήν ψυχή του κατεβαίνει ἀπό πάνω ἡ δύναμη τοῦ Πνεύματος τοῦ Θεοῦ μέσα του. Πῶς τό αἰσθάνεται; Ὅπως τήν «Δικαιοσύνη καί εἰρήνη καί χαρά ἐν Πνεύματι Ἁγίῳ» (Ρωμ. Ιδ΄: 17). Καί ἀκόμα τό αἰσθάνεται ὅπως τήν ἐσωτερική δύναμη, πνευματική, κατά τόν λόγο τοῦ ἴδιου Ἀποστόλου: «Οὐ γάρ ἐν λόγῳ ἡ βασιλεία τοῦ Θεοῦ, ἀλλ᾿ ἐν δυνάμει» (Α΄ Κ ορ. Δ΄: 20). Καί ἀκόμα τό αἰσθάνεται ὅπως τό παράξενο οὐράνιο φῶς: «Ὅτι ὁ Θεός ὁ εἰπών ἐκ σκότους φῶς λάψαι, ὅς ἔλαμψεν ἐν ταῖς καρδίαις ἡμῶν» (Β΄ Κορ. Δ΄ : 6). Ὅταν ἡ ἀνθρώπινη ψυχή γεμίζει μέ τή δικαιοσύνη καί τήν εἰρήνη καί τή χαρά καί τή δύναμη καί τό φῶς, τότε ὁ ἄνθρωπος ἐνθουσιασμένα ζητωκραυγάζει, ὅπως κάποιος πού βρῆκε θησαυρό στόν ἀγρό: «Δόξα Σοι»!

Ὁ Υἱός τοῦ Θεοῦ ταπεινώθηκε καί κατέβηκε ἀνάμεσα στούς ἀνθρώπους, γιά νά κάνει τούς ἀνθρώπους υἱούς Θεοῦ. «Ὅτι δέ ἐστε υἱοί» γράφει ὁ Ἀπόστολος τοῦ Θεοῦ, «ἐξαπέστειλεν ὁ Θεός τό Πνεῦμα τοῦ υἱοῦ αὐτοῦ εἰς τάς καρδίας ὑμῶν, κρᾶζον· ἀββᾶ ὁ πατήρ» (Γαλ. Δ΄: 6). Δηλαδή ὅποιοι δεχθοῦν μέσα τους ἐκεῖνο τό ἴδιο Πνεῦμα, πού ὑπῆρχε στόν Υἱό τοῦ Θεοῦ Ἰησοῦ, αὐτοί γίνονται συγγενεῖς τοῦ Θεοῦ, τέκνα Θεοῦ κατά τό ἔλεος καί τή χάρη τοῦ Πανύψιστου.

Πῶς –θά ρωτήσεις ἐσύ– τό Βασίλειο τοῦ Θεοῦ μπαίνει μέσα μας καί ἐμεῖς πάλι μπαίνουμε στό Βασίλειο τοῦ Θεοῦ; Τοῦτο εἶναι ἐντελῶς ἁπλό. Καί ὁ ἀέρας μπαίνει μέσα μας, κι ἐμεῖς στόν ἀέρα. Καί τό φῶς μπαίνει μέσα μας, κι ἐμεῖς στό φῶς. Καί ἡ μυρωδιά τῶν λουλουδιῶν τοῦ ἀγροῦ μπαίνει μέσα μας ἀπό μακριά, κι ἐμεῖς σέ τούτη τή μυρωδιά. Παρόμοια εἶναι καί μέ τό Βασίλειο τοῦ Θεοῦ. Ἐκεῖνο ἔρχεται σέ μᾶς καί μπαίνει μέσα μας ἤδη κατά τή διάρκεια τοῦ βίου μας ἐδῶ στή γῆ. Ὅταν ἀποχωριζόμαστε αὐτόν τόν κόσμο, ἐμεῖς μαίνουμε στό Βασίλειο τοῦ Θεοῦ. Ὅταν διαβάζουμε τό Πάτερ ἡμῶν λέμε: «Ἐλθέτω ἡ βασιλεία σου»! (Ματθ. Στ΄:10). Δηλαδή ἔλα νά μπεῖς μέσα μας Ἐσύ μέ τό Ἅγιο Πνεῦμα Σου, καί νά κυριαρχήσεις πάνω στίς ψυχές μας ὅπως πάνω στό δικό Σου βασίλειο!

Ὅ,τι εἴπαμε ὥς τώρα ἰσχύει γιά ὅλους τούς χριστιανούς, οἱ ὁποῖοι κοπιάζουν καί ἐκλιπαροῦν τόν Θεό, νά κατοικήσει μέσα τους τό Βασίλειο τοῦ Θεοῦ. Ἀφοῦ ὁ Κύριος εἶπε ἐκεῖνα τά λόγια καί μπροστά στούς Ἀποστόλους καί μπροστά σέ πολύ λαό. Ἀλλά ἰδιαίτερα γιά τούς Ἀποστόλους ἐκεῖνα τά λόγια τοῦ Χριστοῦ ἀναφέρονται προφητικά στή Μεταμόρφωση τοῦ Κυρίου, ἡ ὁποία, κατά τά λόγια τοῦ ἅγιου Θεοφύλακτου τῆς Ἀχρίδας «ἦταν εἰκόνα τῆς μελλοντικῆς οὐράνιας δόξας», δηλαδή ἐκείνης τῆς δόξας, στήν ὁποία θά εἶναι οἱ δίκαιοι. Καί ὅπως ὁ Χριστός κατά τή μεταμόρφωση θαυμαστά ἔλαμψε μέ τίς ἀστραπές ἔτσι κατά τόν ἴδιο τρόπο θά λάμψουν οἱ δίκαιοι. Ὁ Πέτρος, ὁ Ἰάκωβος καί ὁ Ἰωάννης ἦταν ἐκεῖνοι πού εἶδαν τή Μεταμόρφωση τοῦ Χριστοῦ στό Θαβώρ. Ἀλλά ἀκόμα ὅλοι οἱ Ἀπόστολοι κατά τήν Πεντηκοστή εἶδαν καί αἰσθάνθηκαν τό Βασίλειο τοῦ Θεοῦ· πῶς, μέσω τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, κατεβαίνει ἀπό τόν οὐρανό ἐπάνω τους ἐν εἴδει πυρίνων γλωσσῶν.

Ὁ Χριστός νά σέ εὐλογεῖ, καί νά σοῦ δώσει νά αἰσθανθεῖς τό Βασίλειο τοῦ Θεοῦ μέ τήν αἰώνια δύναμη καί στό θνητό σῶμα σου. Νά αἰσθανθεῖς καί νά ἀναγγέλεις στά ἀδέλφια σου τή χαρούμενη εἴδηση γιά τό Βασίλειο τοῦ Θεοῦ, Βασίλειο ζωῆς, φωτός καί τῆς αἰώνιας χαρᾶς.

Αὐτῷ ἡ δόξα εἰς τούς αἰῶνας τῶν αἰώνων.

Ἀμήν!

 

Ἀπό τό βιβλίο: "Δρόμος δίχως Θεό δέν ἀντέχεται..."

Ἱεραποστολικές ἐπιστολές Α΄

Ἐκδόσεις: "Ἐν πλῷ"