Εὐχή καί πλάνη, μέρος ε' (τελευταῖο)

ΕΥΧΗ ΚΑΙ ΠΛΑΝΗ

μέρος ε΄ (τελευταῖο)

(Ὡς ἐπίλογος ἔχουν χρησιμοποιηθῆ ἀποσπάσματα ἀπό τό βιβλίο τοῦ Γέρονός μου πατρός Ἐφραίμ Φιλοθεΐτου, “Πατρικαί νουθεσίαι”). 

 

«...Σκοπός τῆς Εὐχῆς εἶναι νά ἑνώση τόν Θεό μέ τόν ἄνθρωπο, νά φέρη τόν Χριστό στήν καρδιά τοῦ ἀνθρώπου. Ὅπου ἡ ἐνέργεια τῆς Εὐχῆς, ἐκεῖ καί ὁ Χριστός σύν τῷ Πατρί καί τῷ ἁγίῳ Πνεύματι, ἡ ὁμοούσιος καί ἀδιαίρετος Ἁγία Τριάς...

Ὅπου ὁ Χριστός, τό Φῶς τοῦ κόσμου, ἐκεῖ Φῶς ἀΐδιον τοῦ ἄλλου κόσμου, ἐκεῖ εἰρήνη καί χαρά, ἐκεῖ οἱ Ἄγγελοι καί οἱ Ἅγιοι, ἐκεῖ ἡ φαιδρότης τῆς Βασιλείας. Μακάριοι ἐκεῖνοι, ὅπου ἐνεδύθησαν τό Φῶς τοῦ κόσμου, τόν Χριστό, στήν παρούσα ζωή, διότι αὐτοί ἐφόρεσαν ἤδη τό ἔνδυμα τῆς ἀφθαρσίας...

Καί ὅταν ἀκούης Χριστόν, λέγει ὁ Θεολόγος Συμεών, μή προσέχης στήν σμικρότητα τῆς λέξεως, ἀλλά στοχάσου τήν δόξα τῆς Θεότητος Αὐτοῦ, ὅπου ὑπερβαίνει κάθε νοῦ καί διάνοια. Στοχάσου τήν ὡραιότητα τήν ἀνεκλάλητο, τόν πλοῦτο τόν ἀκατάληπτο ὅπου δίδει στούς ἀγαπῶντας Αὐτόν.

Διότι ἐκεῖνος ὅπου ἠξιώθη νά ἰδῆ τόν Χριστό, δέν ἐπεθύμησε ὕστερα κανένα ἄλλο πρᾶγμα τοῦ κόσμου τούτου, καί ἐκεῖνος πού ἐχόρτασε ἀπό τήν ἀγάπη τοῦ Θεοῦ, δέν ἠθέλησε πλέον νά ἀγαπήση ἄλλο τίποτε ἐδῶ στήν γῆ. Ἐπειδή εἰς ἐκεῖνον ὅπου ἄφησε τά πάντα διά τόν Χριστόν, θέλει γένει εἰς αὐτόν ὅλα, τά πάντα, ἀντί διά ὅλα ἐκεῖνα, ὅπου χάριν Αὐτοῦ κατεφρόνησε...

Λοιπόν, σκοπόν ἔχει ἡ Νοερά προσευχή νά φέρη τόν Χριστό στήν καρδιά τοῦ ἀνθρώπου, ἐξορίζοντας ἐκεῖθεν τόν διάβολο καί χαλῶντας ὅλο τό ἔργο του, ὅπου εἶχε καμωμένο ἐκεῖ διά τῆς ἁμαρτίας. Διότι «εἰς τοῦτο ἐφανερώθη ὁ Υἱός τοῦ Θεοῦ, ἵνα λύσῃ τά ἔργα τοῦ διαβόλου», λέγει ὁ ἠγαπημένος Μαθητής. Ὅθεν, μόνον ὁ διάβολος γνωρίζει τήν ἀνέκφραστο δύναμι αὐτῶν τῶν πέντε λέξεων καί διά τοῦτο μέ λυσσώδη μανίαν ἀντιστρατεύεται καί πολεμεῖ τήν Εὐχή. Ἄπειρες φορές οἱ δαίμονες διά στόματος δαιμονισμένων ὡμολόγησαν ὅτι καίονται ἀπό τήν ἐνέργειαν τῆς Εὐχῆς...

Ἀνίσως ὁ Χριστός εἶναι τό Φῶς τοῦ κόσμου, ἐκεῖνοι ὅπου δέν Τόν βλέπουν, ὅπου δέν Τόν πιστεύουν, ὅλοι βέβαιότατα εἶναι τυφλοί. Καθώς, τό ἐναντίον, πορεύονται εἰς τό φῶς ὅλοι ἐκεῖνοι ὅπου ἀγωνίζονται νά κάμουν τίς ἐντολές τοῦ Χριστοῦ, αὐτοί τόν Χριστό ὁμολογοῦν καί ὡς Θεόν προσκυνοῦν καί λατρεύουν. Καί ἐκεῖνος ὅπου ὁμολογεῖ καί ἔχει τόν Χριστό Κύριο καί Θεό του, ἐνδυναμώνεται μέ τήν δύναμι τῆς ἐπικλήσεως τοῦ ὀνόματός Του στό νά κάμνη καί τό θέλημά Του. Εἰ δέ καί δέν δυναμώνεται, φανερόν εἶναι ὅτι ὁμολογεῖ τόν Χριστό μέ μόνο τό στόμα, καί ἡ καρδιά του εἶναι μακράν ἀπό Αὐτόν...

Λοιπόν, ἡ Εὐχή, ὅσο μᾶς ἑνώνει μέ τόν Χριστόν, τόσο μᾶς ξεχωρίζει ἀπό τόν διάβολον. Καί ὄχι μόνον ἀπό τόν διάβολον, ἀλλά καί ἀπό τό φρόνημα τοῦ κόσμου, ὅπου γεννᾶ καί συντηρεῖ τά πάθη...

Ὁ σατανᾶς τῆς Εὐχῆς εἶναι ἡ ἀκηδία, ὁ σατανᾶς τοῦ σατανᾶ εἶναι ὁ πόθος τῆς Εὐχῆς, ἡ ζέσις τῆς καρδίας. «Τῷ πνεύματι ζέοντες», λέγει ὁ Ἀπόστολος, «τῷ Κυρίῳ δουλεύοντες». Αὐτή ἡ ζέσις τραβᾶ καί κρατεῖ τήν Χάριν στόν εὐχόμενον καί γίνεται εἰς δέ τούς δαίμονας πῦρ καί πικρία, καί φεύγουν. Αὐτή ἡ Χάρις, ὅταν ἔλθη, περιμαζεύει τόν νοῦ ἀπό ὅλους τούς πονηρούς καί ἀκαθάρτους λογισμούς...

Εἰς τά χείλη ἡ Εὐχή καί ἡ Χάρις. Πλήν, ἀπό τά χείλη πρέπει νά περάση στόν νοῦ, νά κατεβῆ στήν καρδιά. Καί τοῦτο θέλει κόπο καί χρόνο πολύ...

Ἡ δυσκολία τῆς Εὐχῆς εἶναι στήν ἀρχήν, ὅπως καί σέ κάθε καλό πρᾶγμα. Πρέπει νά κοπιάση ἡ γλῶσσα, ξεπληρώνοντας ὅλες τίς ἀργολογίες καί πτώσεις της. Καί νά γίνη συνήθεια. Διότι, χωρίς κόπον καί ἄσκησιν, συνήθεια δέν γίνεται. Καί νά φανῆ ἡ ταπείνωσις, διά νά ἔλθη ἡ Χάρις. Κατόπιν ἀνοίγει ὁ δρόμος. Κολλᾶ στήν ἀναπνοή ἡ Εὐχή. Ξυπνᾶ ὁ νοῦς καί τήν παρακολουθεῖ. Καί γίνεται, σύν τῷ χρόνῳ, ἐλάφρυνσις ἀπό τά πάθη. Κοπάζουν οἱ λογισμοί. Γαληνεύει ἡ καρδιά.

Μήν ἀποκάμης φέρνοντας πίσω τόν νοῦν ὅσες φορές καί ἄν φύγη. Θά ἰδῆ τήν προθυμίαν καί τόν κόπον σου ὁ Θεός καί θά στείλη τήν Χάριν του νά τόν συμμαζεύση. Ὅταν εἶναι ἡ Χάρις, ὅλα γίνονται μέ χαρά, χωρίς κόπο.

Μέ τήν Εὐχή, ἀπό τήν μιά χαρά στήν ἄλλη. Χωρίς Εὐχή, πτῶσις στήν πτῶσι, θλῖψις στήν θλῖψι καί βαρύς ὁ ἔλεγχος τῆς συνειδήσεως. Ἐν ὀλίγοις, ὀλίγος κόπος καί πόνος μέ τήν Εὐχή, πολύ χαροποιόν πένθος, κατάνυξις καί δάκρυα καί ἀκολουθεῖ ἡ γλυκύτης τῆς παρουσίας τοῦ Θεοῦ, ὁ ἁγνότατος φόβος Τοῦ, ὅπου καθαρίζει, ἁγνίζει νοῦ καί καρδία...

Κράτησε ὅσον ἠμπορεῖς μέτρο στόν ὕπνο καί στήν κοιλία σου, διά νά ἠμπορέσης νά κρατήσης καί τήν γλῶσσα καί τούς ὀφθαλμούς σου. Καί ὅταν συμβῆ νά φάγης ἤ νά κοιμηθῆς περισσότερο, τότε καί στό ἔργον τοῦ Θεοῦ νά κοπιάσης περισσότερο. Καί θά πικραίνωνται οἱ δαίμονες βλέποντας ὅτι, ἀλλοῦ πειράζοντες, ἀπό ἀλλοῦ νικῶνται...

Βλέπε καί οἰκονόμησε τόν ἑαυτόν σου μέ διάκρισι. Ἐνδέχεται νά ὑπάρχη δυνατή προαίρεσις, ἀλλά σῶμα ἀσθενικόν. Πρόσεχε τί θά κάμης. Ἐάν βαδίσης κατά προαίρεσιν, κατάστρεψες τό ὄργανον τῆς ψυχῆς, τό σῶμα. Κάμε λοιπόν πνευματική ἐργασία. Διοχέτευσε ἐκεῖ τό πλεονάζον τῆς προαιρέσεως, ἀναπληρώνοντας ἔτσι καί τήν ἀσθένεια τοῦ σώματος. Δέν θέλει μόνο κόπο, ἀλλά καί διάκρισι καί μάλιστα πολλή, κατά τούς Πατέρες...»

Οἱ ἔχοντες τήν εὐδόκιμον ἐμπειρία τῆς οὐρανίου γεύσεως τῆς Νοερᾶς προσευχῆς καί πνευματικῆς Λατρείας τοῦ Χριστοῦ, παρακαλῶ ἄς μοῦ ὑποδείξουν τίς τυχόν παρεκκλίσεις, ὑπερβολές καί παραλείψεις, ἐκ τῆς Ὀρθοδόξου Νηπτικῆς παραδόσεως, καί ὡς ὑπάκουος μαθητής θά προβῶ σέ διορθώσεις μέ πολλή προθυμία.

Τέλος καί τῷ Θεῷ πρέπει δόξα τώρα καί πάντοτε καί
στούς αἰῶνες τῶν αἰώνων.
Ἀμήν!

ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ

Κάποιος Πνευματικός πατέρας καί Γέροντας προτρέποντας τά πνευματικά του παιδιά πρός Ὀρθόδοξη χριστιανική ζωή τούς ὑπενθυμίζει μέ τά παρακάτω τίς πνευματικές τούς ὑποχρεώσεις:

1. Νά ἐκκλησιάζεσθε κάθε Κυριακή καί μεγάλη ἑορτή.
2. Νά προσεύχεσθε συνέχεια: Τό πρωΐ μέ Ἑωθινή προσευχή καί τό βράδυ μέ τό Μικρό Ἀπόδειπνο καί τούς Χαιρετισμούς τῆς Παναγίας.
3. Νά ἐξομολογῆσθε πέντε-ἕξη φορές τόν χρόνο ἤ μέ συνεννόησι ὅταν ἡ ψυχή ἔχη ἀνάγκη.
4. Νά νηστεύετε Τετάρτη, Παρασκευή καί Σαρακοστές, ὅπως ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία διδάσκει, ἐκτός ἄν ὑπάρχουν λόγοι ὑγείας καί μέ τήν ἄδεια τοῦ Πνευματικοῦ.
5. Νά μελετᾶτε κάθε μέρα τήν Καινή Διαθήκη καί τό Ψαλτῆρι, τά ἱερά βιβλία τῆς Ἐκκλησίας μας καί τούς Πατέρες.
6. Νά συμμετέχετε ἐνεργά στήν Θεία Λειτουργία μέ τακτική Θεία Κοινωνία καί νά ἔρχεσθε νωρίς.
7. Νά τηρῆτε τόν κανόνα, πού βάζει ὁ Πνευματικός, μέ ἀκρίβεια.
8. Νά ἐφαρμόζετε τίς Εὐαγγελικές ἐντολές καί νά καλλιεργῆτε τίς ἀρετές μέ τά μέσα πού χορηγεῖ ἡ Ἐκκλησία.
9. Νά προσέχετε τίς αἰσθήσεις σας καί εἰδικώτερα τά μάτια καί τήν γλῶσσα.
10. Νά κάνετε πολλή ὑπομονή χωρίς νά γογγύζετε.
11. Νά ἔχετε ἀδιάλειπτα στά χείλη καί στόν νοῦ τήν Εὐχούλα «Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ, ἐλέησόν με».
12. Νά ἀνάβετε κάθε μέρα τό κανδηλάκι σας καί νά θυμιάζετε ὅλο τό σπίτι!
13. Νά ἀγαπᾶτε, νά πιστεύετε, νά ἐλπίζετε, νά εὐχαριστῆτε, νά μακροθυμῆτε, νά συγχωρῆτε, νά ἐλεῆτε.
14. Νά εἰρηνεύετε καί νά μή κατακρίνετε κανένα ἄνθρωπο.
15. Στόν ἐκκλησιασμό οἱ γυναῖκες νά εἶναι σεμνά ντυμένες, χωρίς βάψιμο καί χωρίς ἀνδρικά ροῦχα.
16. Προσπαθῆστε ὅλοι σας νά μήν καπνίζετε, νά μή μεθᾶτε καί νά μή παίζετε τυχερά παιχνίδια.

Τέλος καί τῷ Θεῷ δόξα!

Ἀπό τό βιβλίο: " Ἡ «Εὐχή μέσα στόν κόσμο "

Πρωτ. Στεφάνου Κ. Ἀναγνωστόπουλου

Ἐκδ. Γ. Γκέλμπεσης