Γνωριμία μέ ὅσιες σύγχρονες μορφές τοῦ ὀρθοδόξου μοναχισμοῦ. Μέρος γ΄

Ἡ Γερόντισσα Μακρίνα εὐλαβεῖτο πολύ καί δύο ἄλλους συγχρόνους χαρισματούχους Γέροντες, τούς μακαριστούς π. Πορφύριο Καυσοκαλυβίτη (1906-1991) καί π. Παΐσιο Ἁγιορείτη (1924-1994). Τόν π. Πορφύριο ἐπισκέφθηκε τό 1984 στήν Ἀθήνα, μέ σκοπό νά τοῦ ζητήση νά «σταυρώση» τό χέρι της, ὅπου εἶχε πάθη κάταγμα, γιά νά ἀποφύγη τήν ἐπέμβσι, ἐπικίνδυνη λόγῳ τοῦ διαβήτου της. Ἐκεῖνος δέν ἔδωσε σημασία στό θέμα τῆς ὑγείας της, μόνο τῆς ζήτησε τά ὀνόματα τῶν ἀδελφῶν τῆς συνοδίας της. Καθώς ἡ Γερόντισσα τίς κατωνόμαζε, ὁ Γέρων Πορφύριος μέ τό διορατικό του χάρισμα τῆς ἀνέλυε τήν ψυχή τῆς κάθε μιᾶς μοναχῆς.

Τόν χειμῶνα τοῦ 1986 συνοδευομένη ἀπό τήν Γερόντισσα Φεβρωνία τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Τιμίου Προδρόμου Σερρῶν καί ἄλλες μοναχές, ἐπισκέφθηκε τό Ἱερό Ἡσυχαστήριο τοῦ Ἀγίου Ἰωάννου τοῦ Προδρόμου στήν Μεταμόρφωσι Χαλκιδικῆς, γιά νά πάρουν τήν εὐχή τοῦ Γέροντος Παϊσίου. Μόλις συναντήθηκαν, ἡ Γερόντισσα Μακρίνα ἔβαλε στρωτή μετάνοια στόν Γέροντα Παΐσιο καί ἀμέσως καί ἐκεῖνος ἔκανε τό ἴδιο. Ὁ Γέροντας δέν σηκωνόταν ἄν δέν προηγεῖτο ἡ Γερόντισσα. Εἶχαν πνευματική ἐπικοινωνία καί ὁ καθένας αἰσθανόταν τήν πνευματική κατάστασι τοῦ ἄλλου. Ἡ Ταπεινοφροσύνη τοῦ Γέροντος Παϊσίου φάνηκε ἐξ ἄλλου καί ἀπό τούς λόγους, τούς ὁποίους εἶπε λίγες στιγμές ἀργότερα ἀναφερόμενος στόν Γέροντά μας, π. Ἐφραίμ:«Τί ἤρθατε σέ μένα, ἐσεῖς ἔχετε τόν πρῶτο λαχνό. Ἐγώ τί νά σᾶς πῶ; Ἐσεῖς ἔχετε τίς νουθεσίες ἀπό τόν Γέροντά σας».

Ἡ Γερόντισσα ἔτρεφε, ἐπίσης, ἰδιαίτερη εὐλάβεια πρός τόν μακαριστό Γέροντα π. Ἰάκωβο Τσαλίκη (1920-1991), τόν ὁποῖο ἐπισκέφθηκε στήν Ἱερά Μονή τοῦ Ὁσίου Δαυΐδ στήν Λίμνη Εὐβοίας τό 1988 καί τό 1990, συνοδευομένη ἀπό μοναχές καί λαϊκούς. Κατά τήν πρώτη ἐπίσκεψι ὁ μακαριστός Γέρων ἦταν πολύ ἄρρωστος, καθώς ἐκτός τῶν ἄλλων ἀσθενειῶν τόν ταλαιπωροῦσε καί ἴλιγγος, καί δέν κατέβηκε ἐκείνη τήν ἡμέρα στήν Θεία Λειτουργία. Οἱ πατέρες τῆς Μονῆς μᾶς διαβεβαίωναν ὅτι ἦταν ἀδύνατο νά μᾶς ἰδῆ. Ἡ Γερόντισσα μας μέ ἀκράδαντη πίστι καί παρρησία μᾶς ἔλεγε: «Κάντε κομποσχοινάκι, θά βγῆ ὁ Γέροντας νά μᾶς δώση τήν εὐχή του». Ὅταν τελικῶς ὁ μετέπειτα ἡγούμενος τῆς Μονῆς καί νῦν μακαριστός Γέρων π. Κύριλλος τοῦ εἶπε ὅτι τόν ἀνέμενε ἡ Γερόντισσα Μακρίνα μέ τήν συνοδία της, μέ κόπο ἀλλά καί μέ μεγάλη χαρά, ὁ Γέρων Ἰάκωβος κατέβηκε, μᾶς καλωσώρισε καί μᾶς νουθετοῦσε ἐπί πολλῇ ὥρᾳ ὄρθιος. Κάποια στιγμή ἀπευθυνόμενος πρός τούς λαϊκούς ὁ Γέρων εἶπε χαρακτηριστικῶς: «Ἐγώ, ἄν ἤμουν στήν θέσι σας, θά πήγαινα μέ τά πόδια κάθε πρωΐ στό Μοναστήρι νά πάρω τήν εὐχή τῆς Γερόντισσας Μακρίνας καί μετά θά πήγαινα στήν δουλειά μου». Τέλος, κατευοδώνοντάς μας μέχρι τήν ἐξώπορτα, καί ἐνῶ ἐμεῖς ἀνεβήκαμε στό λεωφορεῖο γιά νά φύγουμε, ἔψαλε: «Ἐκάθισεν Ἀδάμ ἀπέναντι τοῦ Παραδείσου...» (Δοξαστικόν τῶν Στιχηρῶν τοῦ Ἐσπερινοῦ τῆς Κυριακῆς τῆς Τυρινῆς, σέ ἦχο πλ. β΄).

Κατά τήν δεύτερη ἐπίσκεψί μας στήν Ἱερά Μονή τοῦ Ὁσίου Δαυΐδ τό καλοκαίρι τοῦ 1990, ὁ Γέρων Ἰάκωβος μᾶς ὑποδέχθηκε μέ ἔκδηλο τόν σεβασμό του πρός τήν Γερόντισσα λέγοντας: «Ἡ Γερόντισσα Μακρίνα δέν εἶναι μόνο δική σας Μητέρα εἶναι καί δική μας Μητέρα καί Μητέρα ὅλης τῆς Ἐκκλησίας. Ἄν ἤμουν στόν Βόλο θά πήγαινα κάθε πρωΐ καί θά τῆς φιλοῦσα τό χέρι, τόσο σεβασμό καί εὐλάβεια ἔχω στήν Γερόντισσα Μακρίνα. Καί κάθε πρωΐ πού λειτουργοῦμε βγάζουμε μερίδα διά τήν Γερόντισσα Μακρίνα καί τίς ἀδελφές. Καί αὐτήν τήν μερίδα τήν παίρνει Ἄγγελος Κυρίου –τά πιστεύουμε αὐτά!– καί τήν πάει στόν θρόνο τοῦ Θεοῦ. Καί προσευχόμεθα γιά τίς ψυχές τῶν ἀνθρώπων, γιά τήν Γερόντισσα Μακρίνα, τίς μοναχές, γιά ὅλους τούς ἀνθρώπους γιά ὑγιεῖς, γιά πονεμένους καί γιά τούς ἁμαρτωλούς. Καί Ἐκεῖνος, λοιπόν, δίδει τήν εὐλογία Του». Στήν Γερόντισσα ὁ π. Ἰάκωβος εὐχήθηκε ἰδιαιτέρως: «Νά σᾶς δίνη ὑγεία, ὅσο θέλει ὁ Θεός, μέχρι νά τελειώση ἡ προθεσμία. Εὔχομαι καλόν Παράδεισο. Νά συγκαταριθμηθῆς, Γερόντισσά μου, μέ τήν ἱερά ἀδελφότητά σας μετά τῶν φρονίμων Παρθένων». Ὁ Γέρων Ἰάκωβος συνωμίλησε γιά ἀρκετή ὥρα μαζί της γιά θαυμαστές πνευματικές του ἐμπειρίες καί καταστάσεις τῆς Θείας Χάριτος καί ὅταν οἱ ἀδελφές φεύγοντας ζήτησαν τήν εὐλογία του, ἐκεῖνος τίς εὐλόγησε μέ ἕνα Σταυρό, πού τοῦ εἶχε στείλει κάποτε ἡ Γερόντισσα ὡς δῶρο.

Τέλος καί τῷ Θεῷ δόξα!

ΕΚΔΟΣΕΙΣ: «ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΚΥΨΕΛΗ»
Ἀπό τό βιβλίο: "Λόγια καρδιᾶς"

Ἱ. Μ. Παναγίας Ὁδηγήτριας Πορταριᾶς Βόλου.