Όποιος δεν βλέπει στην προσευχή, με τα μάτια της ψυχής, τον Χριστό
αυτός δεν έμαθε να προσεύχεται. Αχ! να ’ξερες τι είναι να δεις τον
Χριστό με τα μάτια! Μόλις τον βλέπεις μέσα σου γεμίζεις μια απερίγραπτη
χαρά. Όμως σε καταλαμβάνει κι ένα ασυγκράτητο δέος, ώστε αυθόρμητα
λυγίζουν τα πόδια, πέφτεις μπροστά του μπρούμυτα και με ασταμάτητους
λυγμούς, μένεις εκστατικός.
Εκεί τι να πεις παρουσία Θεού. Μόνο
θαυμάζεις, συντρίβεσαι και κλαις ασταμάτητα. Mωρέ όχι μια μέρα και δυο,
τρεις μήνες δεν μπορούσα να σταματήσω τα δάκρυα. Ο γλυκύτατος πόθος σε
κατακαίει. Όσο και να θέλεις δεν μπορείς να βαστάξεις τον εαυτό σου.
Μετά τους τρεις μήνες, λιγόστεψαν τα δάκρυα, αλλά η μνήμη δεν
εξαλείφεται.http://www.pemptousia.gr/rimata_zois/rimata-zois-kles-astamatita/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου