Ἀπό
τόν μέγα ἁγιοπνευματικό πλοῦτο τῶν λόγων τοῦ Ὁσίου Πορφυρίου ὅσο καί
ἀπό τήν θεόπνευστη ποιμαντική του πράξη-ἐμπειρία ἐπιλέγουμε κάποια
μαργαριτάρια-ἰαματικά φάρμακα. Αὐτά εἶναι πολυτιμότατα, τόσο γιά τούς
Πνευματικούς Πατέρες-Ἐξομολόγους, ὅσο καί γιά ὅλους τούς πιστούς πού
ἀγωνίζονται στό σκάμμα τοῦ κόσμου καί ζητοῦν ξεκάθαρες ἀπαντήσεις γιά τά
καίρια σύγχρονα ἤ καί παλαιότερα πνευματικά προβλήματα.
Ἡ ἀναγκαιότητα τῆς ἄσκησης καί τῆς ἐγκράτειας.
Ἡ διδασκαλία τοῦ Ὁσίου Πορφυρίου εἶναι ἴδια μέ αὐτήν τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας. Σύμφωνα μέ τήν Ἁγιοπατερική Παράδοση,
ἡ σωτηρία τοῦ ἀνθρώπου γίνεται διά τῆς συνέργειας τοῦ ἀνθρώπου μέ τήν
Θεία Χάρη. Ἡ συνέργεια τοῦ ἀνθρώπου συνίσταται στήν ἄσκηση. Μέ τόν ὅρο
ἄσκηση ὑπονοοῦνται κυρίως τρία πράγματα: ΝΗΣΤΕΙΑ-ΑΓΡΥΠΝΙΑ-ΠΡΟΣΕΥΧΗ.
Αὐτά, μαζί μέ τήν Θεία Χάρη, πού ἔρχεται διά τῶν μυστηρίων, καθαρίζουν
τήν ὕπαρξή μας, τήν φωτίζουν καί τήν θεώνουν.
Ἡ ἄσκηση εἶναι ἀπαραίτητη γιά τόν ἁγιασμό μας, ἀλλά, ὅπως δίδασκε ὁ Ὅσιος Γέροντας, πρέπει νά γίνεται μέ χαρά.
Ἡ ἄσκηση πολύ ὠφελεῖ καί τό σῶμα. Ὁ μέχρι τέλους τῆς ζωῆς του
ἀσκούμενος καί κακοπαθῶν Ἅγιος δίδασκε ὅτι κανείς δέν ἁγίασε χωρίς
ἀσκήσεις. Κανείς, ὅπως διεκήρυττε, δέν μπορεῖ νά γίνει πνευματικός, νά
κατακτήσει τήν ἀληθινή πνευματικότητα, χωρίς νά κάνει ἄσκηση. Βεβαίως, ἡ
ἄσκηση δέν αὐτονομεῖται οὔτε ἀπολυτοποιεῖται. Ὁ στόχος εἶναι ὁ Θεῖος Ἔρωτας καί ἡ ψυχική τελείωση. Παράλληλα ὅμως μέ τήν ἄσκηση, ἐπεσήμαινε, ὠφελεῖται καί τό σῶμα[130].
Ὁ Ὅσιος Γέροντας τόνιζε ὅτι ὁ ἀσκητισμός δέν εἶναι μόνο γιά τά Μοναστήρια, ἀλλά καί γιά τόν κόσμο. «Κάποτε (διηγεῖται πνευματικό του παιδί), μοῦ εἶπε ὁ π. Πορφύριος: "Ὁ ὀρθόδοξος ἀσκητισμός δέν εἶναι μόνο γιά τά Μοναστήρια, ἀλλά καί γιά τόν κόσμο.
Εἶναι μεγάλη εὐλογία ἡ προσευχή μέσα στόν Ναό, οἱ μακρές ἀκολουθίες καί
ἡ δοξολογία τοῦ Θεοῦ ἐν πνεύματι ἀγάπης. Νά 'ξερες πόσο οἱ ψυχές
βασανίζονται ἀπό τά πάθη καί πόσο ἀνακουφίζονται κοντά στήν ἀγάπη τοῦ
Χριστοῦ!"»[131].
συνεχίζεται...
συνεχίζεται...
Ἀρχιμ. Σάββας Ἁγιορείτης
[130] Πρβλ. Βίος καί Λόγοι, Ζ΄, σελ. 332.
[131] Γέροντος Πορφυρίου ἱερομονάχου, Ἀνθολόγιο συμβουλῶν, Α' ἔκδοση, 2002, σελ. 240. (Στό βιβλίο τοῦ Κ. Γιαννιτσιώτη, Κοντά στό Γέροντα Πορφύριο, Ἀθῆναι 1995, σελ. 56).
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου