Ἡ ἀγάπη πρός τόν Θεό καί πρός τόν πλησίον, ἡ φιλοστοργία, ἡ προθυμία νά ὑπομείνουν τά πάντα γιά τήν σωτηρία τῶν ἄλλων

 

 Τά γνωρίσματα τοῦ καλοῦ χριστιανοῦ.Ποῖος εἶναι ὁ καλός, ὁ ἀληθινός χριστιανός;

Οἱ Ἅγιοι ἀγαποῦν τόν Θεό πάντα ἀνεξάρτητα ἀπό τίς ἐξωτερικές συνθῆκες. Στήν θλίψη καί στήν ἄνεση εἶχαν τήν ἴδια διάθεση ἀπέναντι στό Θεό[6]. «Οὔτε ἀπό τήν θλίψη καταπόθηκαν, οὔτε ἐξ αἰτίας τῆς ἄνεσης ἔγιναν πιό χαῦνοι, πρᾶγμα πού πολλοί ἀπό τούς ἀνθρώπους τώρα παθαίνουμε»[7]. Οἱ Ἅγιοι δέν ἀγαποῦν τό Θεό γιά τά δῶρα Του, ἀλλά χαίρονται τά δῶρα Του γι’ Αὐτόν, ἐπειδή προέρχονται ἀπό τόν Θεό, πού ἀγαποῦν πάνω ἀπό ὅλα. Λέγει ὁ Ἱερός Χρυσόστομος: «Τέτοιες εἶναι οἱ ψυχές τῶν Ἁγίων. Περισσότερο ἀπό τά δῶρα χαίρονται γιά τόν Θεό πού τά ἔδωσε. Διότι δέν Τόν ἀγαποῦν ἐξ αἰτίας αὐτῶν πού ἔχει (καί δίδει), ἀλλά ἀγαποῦν ἐκεῖνα ἐξ αἰτίας Αὐτοῦ πού τά δίδει»[8]. «Οἱ ἅγιοι ὅπως ἀκριβῶς ἦσαν φιλόθεοι ἔτσι ἦσαν καί φιλόστοργοι περισσότερο ἀπό ὅλους τούς ἀνθρώπους»[9]. Οἱ Ἅγιοι θυσιάζουν τά πάντα χάριν τῶν ἄλλων.

«Τό γένος τῶν δικαίων εἶναι φιλόστοργο καί προτιμοῦν μέ εὐκολία (εἶναι πρόθυμοι) νά ὑπομείνουν τά πάντα χάριν τῆς σωτηρίας τῶν ἄλλων»[10]. Καί πάλι διδάσκει: «Αὐτό εἶναι τό σύνηθες χαρακτηριστικό τῶν Ἁγίων, τό νά εἶναι φιλόστοργοι καί νά δείχνουν συμπάθεια»[11]. Οἱ Ἅγιοι μεριμνοῦσαν καί μεριμνοῦν γιά ὅλην τήν ἀνθρωπότητα. «Τέτοια εἶναι τά σπλάγχνα τῶν Ἁγίων, ὥστε νά μή μεριμνοῦν μόνο γιά τόν ἑαυτό τους, ἀλλά νά παρακαλοῦν τόν Θεό γιά ὅλην τήν οἰκουμένη, ὡσάν νά πρόκειται γιά ἕνα σπίτι καί (νά παρακαλοῦν) γιά ὅλο τό πλῆθος τῶν ἀνθρώπων, ὡσάν νά πρόκειται γιά ἕνα σῶμα»[12].

Οἱ ἅγιοι διακινδυνεύουν καί τή ζωή τους ἀκόμη χάριν τοῦ πλησίον. «Τέτοιες παντοῦ εἶναι οἱ ψυχές τῶν ἁγίων. Προδίδουν (θυσιάζουν) τήν ἀσφάλειά τους χάριν τῆς διορθώσεως τῶν ἄλλων»[13]. Ἀκόμη καί ὅταν ταλαιπωροῦνται ἀπό κάποιους, δέν προσπαθοῦν νά ἀπαλλαγοῦν ἀλλά νά σώσουν τούς διῶκτες τους. «Τέτοιες εἶναι οἱ ψυχές τῶν ἁγίων. Ὅταν πέσουν σέ κινδύνους, δέν σκοπεύουν νά ἀπαλλαγοῦν ἀπό τούς κινδύνους, ἀλλά κάνουν τά πάντα γιά νά θηρεύσουν αὐτούς πού τούς ρίχνουν στούς κινδύνους»[14].

(συνεχίζεται)

Ἀπόσπασμα ἀπό τήν μελέτη μέ τίτλο:Ποῖος εἶναι ὁ Ἅγιος κατά τόν Ἅγιο Ἰωάννη τόν Χρυσόστομο

Ἀρχ. Σάββας Ἁγιορείτης

hristospanagia3.blogspot.gr

[6] Ἁγ. Ἰω. Χρυσοστόμου, Περί Μετανοίας, Δ΄. ΕΠΕ 30, 166. PG 49, 301. Ἐν θλίψει καί ἀνέσει εἶχον τήν ἰδίαν διάθεσιν ἔναντι τοῦ Θεοῦ.

[7] Ὅ.π. ΕΠΕ 30, 170. PG 49, 302. «Οὔτε ὑπό τῆς θλίψεως κατεπόθησαν, οὕτε ὑπό τῆς ἀνέσεως χαυνότεροι γεγόνασι, ὅπερ πολλοί τῶν ἀνθρώπων νῦν πάσχομεν».

[8] Ἁγ. Ἰω. Χρυσοστόμου, Περί Ἄννης, Ε΄. ΕΠΕ 8Α, 120. PG 54, 671. «Τοιαῦται τῶν ἁγίων αἱ ψυχαί, τῶν δώρων μᾶλλον χαίρουσι ἐπί τῷ δεδωκότι Θεῷ. Οὐ γάρ αὐτόν διά τά αὐτοῦ φιλοῦσιν, ἀλλ’ ἐκεῖνα δι’ αὐτόν».

[9] Ἁγ. Ἰω. Χρυσοστόμου, Εἰς τόν Ἠσαΐαν, κεφ. Στ΄. ΕΠΕ 8, 432. PG 56, 74. «Ὥσπερ ἦσαν φιλόθεοι, οὕτω καί φιλόστοργοι μάλιστα πάντων ἀνθρώπων οἱ ἅγιοι»

[10] Ἁγ. Ἰω. Χρυσοστόμου, Εἰς τήν Γένεσιν, ΚΔ΄. ΕΠΕ 3, 22. PG 53, 210. «Φιλόστοργον τῶν δικαίων τό γένος καί ὑπέρ τῆς τῶν ἄλλων σωτηρίας πάντα ἄν ἕλοιτο εὐκόλως ὑπομεῖναι».

[11] Ἁγ. Ἰω. Χρυσοστόμου, Εἰς τήν Γένεσιν, ΜΔ΄. ΕΠΕ 4, 94. PG 54, 407. «Τοιοῦτον τῶν ἁγίων τό ἔθος φιλόστοργον καί συμπαθητικόν».

[12] Ἁγ. Ἰω. Χρυσοστόμου, Εἰς τόν Θ΄ Ψαλμόν, ΜΔ΄. ΕΠΕ 5, 492. PG 55, 134. «Τοιαῦτα τῶν ἁγίων τά σπλάγχνα, μή τά ἑαυτῶν μεριμνᾶν μόνον, ἀλλ’ ὥσπερ περί μιᾶς οἰκίας, τῆς οἰκουμένης, ἤ σώματος ἑνός, τοῦ τῶν ἀνθρώπων πλήθους, οὕτω παρακαλεῖν τόν Θεόν».

[13] Ἁγ. Ἰω. Χρυσοστόμου, Εἰς τόν Ἠλίαν καί τήν χήραν, ΕΠΕ 8Α, 170. PG 51, 342-343. «Τοιαῦται πανταχοῦ τῶν ἁγίων αἱ ψυχαί. Ὑπέρ τῆς ἑτέρων διορθώσεως τήν ἑαυτῶν ἀσφάλειαν προδιδόασιν».

[14] Ἁγ. Ἰω. Χρυσοστόμου, Εἰς τούς Ἀνδριάντας, ΙΣΤ΄. ΕΠΕ 32, 486-488. PG 49, 166. «Τοιαῦται τῶν ἁγίων αἱ ψυχαί. Ἐπειδάν εἰς κινδύνους ἐμπέσωσιν, οὐχ ὅπως ἀπαλλαγῶσι τῶν κινδύνων σκοπῶσιν, ἀλλ’ ὅπως τούς ἐμβάλλοντας θηρεύσειεν ἅπαντα πράττουσιν».