Ἐξορία καί νίκη

Ἐκάθισεν Ἀδὰμ τότε καὶ ἔκλαυσε ἀπέναντι τῆς τρυφῆς τοῦ Παραδείσου, χερσὶν τύπτων τὰς ὄψεις, καὶ ἔλεγεν, Ἐλεῆμον, ἐλέησόν με τὸν παραπεσόντα.
(από Τροπάριο της Κυριακής της Τυροφάγου)

Ακόμη και αν τα μυστήρια της θείας οικονομίας αποκαλυφθούν σε κάποιους και θελήσουν να τα γράψουν, δεν θα φθάσει ούτε ο χρόνος, ούτε το χαρτί, ούτε το μελάνι, ούτε όλος ο κόσμος θα χωρέσει τα βιβλία που θα γραφούν.
Τί ωφέλησε, πες μου αδερφέ, η ακοπίαστη και αμέριμνη ζωή μέσα στον Παράδεισο, αφού οι προπάτορες ραθύμησαν και από απιστία προς τον Θεό και καταφρόνησαν την εντολή του; Διότι αν τον είχαν πιστέψει, δεν θα θεωρούσε η Εύα τον όφι πλέον αξιόπιστο, ο δε Αδάμ την Εύα πλέον αξιόπιστο από εκείνον, αλλά θα είχαν φυλαχθεί να μη γευθούν τον απαγορευμένο καρπό. Επειδή όμως όχι μόνο έφαγαν αλλά και δεν μετανόησαν, βρέθηκαν έξω από τον Παράδεισο.

Από την εξορία πάλι τίποτα δεν έπαθαν, αλλά και πολύ ωφελήθηκαν, και αυτό συντέλεσε στη σωτηρία όλων μας.  Διότι αφού κατέβηκε από τους ουρανούς ο Κύριός μας, κατετρόπωσε τον εχθρό μας, τον θάνατο, παραδίδοντας ο ίδιος τον Εαυτό του και έτσι ματαίωσε εντελώς την καταδίκη που προήλθε από την παράβαση του Προπάτορος. Και αναγεννώντας και αναπλάθοντας και απαλλάσσοντας μας τελείως από αυτήν με το Άγιο Βάπτισμα, μας καθιστά εντελώς ελεύθερους στον κόσμον αυτό και μη υποκείμενους στην τυραννική ενέργεια του εχθρού. Αλλά τιμώντας μας με το αυτεξούσιο, με τον οποίο μας είχε προικίσει απ’ αρχής, μας δίνει περισσότερη δύναμη εναντίον του, ώστε όποιοι θέλουν να τον νικούν με ευχέρεια, και μετά τον θάνατό τους να μην οδηγούνται στον Άδη, αλλά στον ουρανό και στην τρυφή και στην μακαριότητα του επικρατεί εκεί, και να αξιώνονται να απολαμβάνουν τώρα μεν σε μέτριο βαθμό, μετά δε την εκ νεκρών ανάσταση πλήρως όλη την αιώνια χαρά.
Ω δύναμη της μετανοίας και των δακρύων! Ω πέλαγος ανέκφραστης φιλανθρωπίας και ανεξιχνίαστου ελέους, αδερφοί! Διότι όχι μόνο τον προπάτορα, αλλά και όλους τους απογόνους του, εμάς δηλαδή τα τέκνα του, οι οποίοι μιμούμαστε την εξομολόγησή του, την μετάνοια, τον θρήνο και τα δάκρυα, τους τίμησε και τους δόξασε τόσο, όσο και εκείνον, όλους όσοι  μέχρι σήμερα τον μιμήθηκαν και όσους θα τον μιμηθούν από σήμερα, είτε κοσμικοί είναι είτε μοναχοί.
Ἅγιος Συμεών ο Νέος Θεολόγος (11ος αιώνας)

http://koutloumous.com/el/%CE%B5%CE%BE%CE%BF%CF%81%CE%B9%CE%B1-%CE%BA%CE%B1%CE%B9-%CE%BD%CE%B9%CE%BA%CE%B7/