Ὑπῆρξαν πράγματι μασόνοι οἱ κληρικοὶ οἱ ἀναφερόμενοι κατὰ καιροὺς ὡς τοιοῦτοι εἰς τὰ τεκτονικὰ ἔντυπα ΣΤ'΄

Ὑπῆρξαν πράγματι μασόνοι οἱ κληρικοὶ οἱ ἀναφερόμενοι

κατὰ καιροὺς ὡς τοιοῦτοι εἰς τὰ τεκτονικὰ ἔντυπα;

ΔΙΑΤΙ ΟΥΔΕΠΟΤΕ ΕΧΟΥΝ ΔΙΑΤΑΧΘΗ

ΣΧΕΤΙΚΑΙ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΑΙ ΑΝΑΚΡΙΣΕΙΣ;

ΣΤ΄

 Ὁ Τεκτονισµὸς διεισδύει ἀναµέσον τῶν κληρικῶν µας ὅλων τῶν βαθµῶν, ἰδίως µεταξὺ τῶν ἀγάµων (ἐκ τῶν ὁποίων προέρχεται, ὡς γνωστόν, ἡ κλιµακηδὸν ∆ιοίκηση τῆς Ἐκκλησίας µας), κυρίως διὰ τῆς µυήσεως µερικῶν ἐξ αὐτῶν καὶ τῆς εἰσδοχῆς τους εἰς τὰ διάφορα µασονικὰ Σώµατα, ὅπως µᾶς βεβαιώνουν ἐπίµονα οἱ τέκτονες.

Καί, καθ’ ὅσον µᾶς ἀφορᾶ, ἐκ ΤΟΥΤΩΝ ἐν συνεχείᾳ, τῶν µασόνων κληρικῶν προέρχονται κατὰ κανόνα οἱ προάγοντες τὸν ἑωσφορικῆς ἔµπνευσης Συγκρητιστικὸν Οἰκουµενισµόν, µὲ «ὁδηγὸ» τὸ ἐπισηµότατο Τυπικὸ τῶν Τεκτόνων «τοῦ Βασιλικοῦ Μυστικοῦ» (32^ου βαθµοῦ).

Ἕνας ἄλλος τρόπος διείσδυσης τοῦ µασονισµοῦ στὸν ἐκκλησιαστικὸ χῶρο εἶναι διὰ κάποιων προσώπων, λαϊκῶν αὐτῶν, ποὺ κατὰ καιροὺς ὑπηρετοῦν - ἢ καὶ γυροφέρνουν - «εἰς τὰς αὐλὰς» τῆς Ἐκκλησίας µας.

Ὑπάρχει καὶ τρίτος τρόπος ἐµπλοκῆς, ὡς ἕπεται. Κατὰ τὰ τελευταῖα χρόνια παρατηρεῖται ἀρκετὴ συνάφεια κληρικῶν µας πρὸς τὸν Τεκτονισµό, µὲ ἀφορµὴ τὴν ἄσκηση τῆς φιλανθρωπίας ἐκ µέρους τῶν Στοῶν.

Πῶς ἔχει τὸ πρᾶγµα; Ἰδοὺ ὀλίγα. ∆ι’ εἰσφορῶν τους συγκεντρώνουν οἱ Τέκτονες ἱκανὰ ποσὰ χρηµάτων καὶ τὰ διαθέτουν, ὅπου ἐκτιµοῦν πὼς ὑπάρχουν ἀνάγκες. Προσφέρουν ἐπίσης χρήµατα, δέµατα, ἀκόµη καὶ ἱερὰ σκεύη, εἰκόνες κτλ, σὲ ἐκκλησίες καὶ γενικότερα σὲ ἱερεῖς µας γιὰ τὴν φιλανθρωπική τους δραστηριότητα στὶς ἐνορίες τους. Ἀρκετὰ χρήµατα προσφέρονται κατὰ καιροὺς καὶ σὲ κάποια Πατριαρχεῖα µας γιὰ τὶς µεγάλες ἀνάγκες αὐτῶν καθὼς καὶ γιὰ τὴν ἄσκηση τῆς φιλανθρωπίας πρὸς τοὺς ἐνδεεῖς, ἰδίως τῆς Ἀφρικῆς.

Ἀλλὰ ἐδῶ ἀρχίζει τὸ πρόβληµα. Ποιὸ «πρόβληµα»; Ὅτι οἱ ἀποδέκτες αὐτῶν τῶν δωρεῶν κληρικοί µας, ὅλων τῶν βαθµῶν, στέλνουν στὶς µασονικὲς ἀρχὲς εὐχαριστήριες ἐπιστολές, τὶς ὁποῖες δηµοσιεύουν - βεβαιότατα καὶ καλὰ κάνουν! - οἱ Τέκτονες εἰς τὰ ἔντυπά τους. Ἔχει συµβεῖ δὲ καὶ τοῦτο, ὅτι πρὶν ἀπὸ λίγα χρόνια ἕνας τέκτων ἔκανε προσωπική, γενναιότατη δωρεὰ πρὸς κάποιαν Μητρόπολη. ∆ηµοσιεύοντες µὲ ὑπερηφάνεια αὐτὸ τὸ γεγονὸς οἱ µασόνοι, ἔγραψαν ἐπιπλέον ὅτι ὁ τέκτων αὐτὸς δωρητὴς «ἀνέπτυξε ἔκτοτε στενὴ φιλία µὲ τὸν µητροπολίτην¹ ,», ἀποδέκτην τῆς κοινωφελοῦς δωρεᾶς. Οἱ σχετικοί, ἔτσι, συνειρµοὶ ἔρχονται.

Τί θέλει νὰ πῆ «ὁ ποιητής»;

Τί θέλει ὅµως µὲ ὅλ’ αὐτὰ νὰ εἰπεῖ «ὁ ποιητής», δηλαδὴ ἡ Μασονία, µὲ τὶς δηµοσιεύσεις τῶν δωρεῶν καὶ τῶν εὐχαριστηρίων ἐπιστολῶν τῶν κληρικῶν µας - παντὸς βαθµοῦ - γιὰ τὶς προσφορὲς αὐτὲς τῶν τεκτόνων; Κατὰ τὴν ἡµέτερη γνώµη ὁ «ποιητὴς» θέλει νὰ εἰπεῖ τὰ ἑξῆς: -Βλέπετε πάντες οἱ χριστιανοὶ καὶ οἱ ἐκκλησιαστικοὶ ἄρχοντες, ποὺ µερικοὶ ἀπὸ σᾶς τὰ βάζετε κατὰ καιροὺς µὲ τὴ Μασονία; Βλέπετε τὶς δωρεὲς ποὺ σᾶς στέλνουµε; Βλέπετε καὶ τὶς εὐχαριστήριες ἐπιστολὲς ποὺ µᾶς στέλνουν ἐπίσκοποι καὶ παπάδες µας, µὲ φαρδιὲς- πλατιὲς τὶς ὑπογραφές τους; Μὴ µᾶς κατηγορεῖτε λοιπόν. Χριστιανοὶ εἴµαστε καὶ φίλοι καλοὶ τῆς Ἐκκλησίας µας.

∆ιὰ νὰ εἴµεθα δίκαιοι…

 Γιὰ νὰ εἴµαστε ὅµως δίκαιοι ἐνώπιον Θεοῦ καὶ ἀνθρώπων, δὲν κάνουν οἱ τέκτονες δωρεὲς πρὸς τὴν Ἐκκλησία ΜΟΝΟ γιὰ λόγους σκοπιµότητος, ὅπως θὰ µποροῦσε ἴσως νὰ ὑποθέσει κανείς, ΟΧΙ. Κάνουν δωρεὲς διότι καὶ αὐτὸ περιλαµβάνεται σὲ κάποιους κανονισµούς των, ἀλλὰ καὶ διότι ὡς ἄνθρωποι καὶ αὐτοὶ ἔχουν εὐαισθησίες, ὅπως ἔχουν ὅλα τὰ ὑπὸ τὸν οὐράνιο θόλο κανονικὰ ἀνθρώπινα ὄντα. Αὐτὴ εἶναι ἡ ἀλήθεια. Καὶ τὴν ἐκφέρουµε χωρὶς φόβο καὶ πάθος, πρὸς πᾶσαν κατεύθυνση. Τὸ γενικότερο λοιπὸν πρόβληµα δὲν εἶναι - καθ’ ἡµᾶς - τὰ πρόσωπα τῶν τεκτόνων, ἀλλὰ οἱ θεσµικὰ βαθύτερες καὶ σφόδρα ἀντιχριστιανικὲς διδασκαλίες τῆς Μασονίας, ὅπως προείπαµε. Ἡ Ἐκκλησία ὡστόσο εὔχεται ἀπὸ καρδιᾶς, µὲ ἀγάπη πολλή, γιὰ τὸν ἀπεγκλωβισµὸ τῶν ἐµπλεκοµένων ἐκεῖ συνανθρώπων µας, ἰδιαίτερα τῶν κληρικῶν µας, ὅσοι τυχὸν εἶναι µασόνοι. Ἐδῶ δυνατὸν νὰ ὑπάρξει ἔνσταση γιὰ τὰ µόλις λεχθέντα.

∆υνατὸν νὰ εἰπεῖ κάποιος «εὐσεβὴς» χριστιανός:

-Τί µᾶς λές, Μοναχὲ Ἀβέρκιε; Τὸ γυροφέρνεις, γιὰ «νὰ ρίξεις στὰ µαλακά» τοὺς µασόνους; Ἡ δική µας ἀπάντηση στὴν ὑποθετική, ἀλλὰ πιθανὸν εὔλογη γιὰ κάποιους αὐτή, ἔνσταση, θὰ δοθεῖ κατὰ τὸ - πλησιάζον ἤδη - τέλος τῶν µικρῶν αὐτῶν καὶ ἀτελῶν πονηµάτων µας.

Οἱ «αἰχµάλωτοι» εἰς τὸ Μασονικὸν Στρατόπεδον κληρικοί µας γίνονται ἀσπίδα προστασίας διὰ τὸν Τεκτονισµόν, ὅταν «πιέζεται»;

 Βαρὺς εἶναι ὁ ἐρωτηµατικὸς λόγος ποὺ µόλις ἐκφέραµε. Θὰ παρουσιάσουµε ὅµως τὶς κατὰ τὴν ἐκτίµησή µας ἀποχρῶσες ἐνδείξεις… Νὰ πάρουµε τὰ πράγµατα µὲ τὴ σειρά τους: Ἐκεῖνο ποὺ ἔχει πειράξει πολὺ τὴν Μασονία στὴν πατρίδα µας εἶναι ἡ Πράξη τῆς Ἑλλαδικῆς Ἐκκλησίας µας, ἡ ἐκδοθεῖσα τὴν 12/10/1933, κατὰ τὴν ὁποία, «ἡ Μασονία (,) εἶναι σύστηµα φυσιολατρίας ἀσυµβίβαστον πρὸς τὸν χριστιανισµὸν καὶ κεχωρισµένη καὶ ξένη τῆς χριστιανικῆς θρησκείας,» (Τεκτ. περιοδικὸ Πυθαγόρας- Γνώµων, ἔτος 1934, τεῦχος 3, σελ 88. Ὁλόκληρη ἡ Πράξη τῆς Ἐκκλησίας δηµοσιεύθηκε τότε στὸ περιοδικὸ Ἐκκλησία τῆς 4/12/1933. Τὰ δὲ σχετικὰ πρὸς τὰ γεγονότα ἐκεῖνα, ἡ ἀντίθετη Γνωµάτευση τῶν καθηγητῶν τῆς Θε- ολογίας, ἡ κριτικὴ αὐτῆς κτλ, δηµοσιεύτηκαν στὰ περιοδικὰ Τρεῖς Ἱεράρχες τῆς 28/2/1934 καὶ Ἀνάπλασις τῆς 15/1/1934). Ἡ Πράξη ἐκείνη τῆς Ἑλλαδικῆς Ἐκκλησίας, ποὺ ἐπίκρανε πολύ, ὅπως προείπαµε, τοὺς ἐκ τῶν µελῶν τῆς Στοᾶς χριστιανούς, ἦταν ἡ συνέχεια καὶ τὸ ἀποκορύφωµα ἑνὸς «πολέµου» ποὺ εἶχε ξεσπάσει λίγο ἐνωρίτερα, µεταξὺ τῆς Ἐκκλησίας καὶ τοῦ Τεκτονισµοῦ στὴν Ἑλλάδα, ὡς ἀκολούθως…

 Ὁ θάνατος ἑνὸς µεγάλου ἐπιστήµονος καὶ µασόνου. Ἐγκώµια. Ἡ ἄλλη γνώµη ἑνὸς Μητροπολίτου λογοκρίνεται καὶ φιµώνεται…

 Τὸ πρωὶ τῆς 13/7/1932 ἀπεβίωνε ὁ Μέγας ∆ιδάσκαλος τῆς Μεγάλης Στοᾶς τῆς Ἑλλάδος ∆ηµ. Παπούλιας, ὁ ὁποῖος ἦταν διακεκριµένος νοµικὸς καὶ καθηγητής. Τὸ πένθος ἦταν µεγάλο, τὰ δὲ ἐγκώµια πολλά… Ἀλλὰ ὁ τότε µητροπολίτης Γόρτυνος, γνωρίζοντας προφανῶς καὶ τὴν ὑψηλὴ θέση τοῦ ἐκλιπόντος στὸν Τεκτονισµό, ἔκανε φαίνεται τὰ σχόλιά του, ὡς κληρικός, στέλνοντας σχετικὴ ἐπιστολὴ στὴν ἐφηµερίδα Ἑστία. Ἡ καλὴ ὅµως ἐκείνη ἐφηµερίδα ἀρνήθηκε νὰ δηµοσιεύσει τὴν ἐπιστολὴ τοῦ Μητροπολίτη. Τὸ περιεχόµενο ὡστόσο αὐτῆς τῆς ἐπιστολῆς τοῦ Μητροπολίτη ἔγινε γνωστὸ στοὺς Τέκτονες καὶ τότε ἐκεῖνοι, διαµαρτυρόµενοι, ἄρχισαν σκληρὸ πόλεµο ἐναντίον τοῦ Γόρτυνος.

∆ιαβάζουµε σχετικῶς εἰς τὸ τεκτ. περιοδικὸ Πυθαγόρας-Γνώµων τοῦ 1932, τόµος Α΄, τεῦχος 8, σελ 154, 159 τὰ ἑξῆς βαρύτατα γιὰ Ἐπίσκοπο τῆς Ὀρθόδοξης Ἐκκλησίας µας (συντετµηµένα, χάριν συντοµίας):

«…Ἐπέπρωτο ὅµως, φεῦ, ἐν τῷ µέσῳ τοῦ γενικοῦ αὐτοῦ ὡσαννά, ὅπερ ὡς εὐῶδες θυµίαµα προέπεµψεν εἰς τὰ ὕψη τὴν µεγάλην ἐκείνην ψυχὴν [τοῦ ∆ηµ. Παπούλια], ν’ ἀκουσθῆ καὶ παράτονος καὶ ἱερόσυλος φωνὴ [τοῦ Μητροπολίτη Γόρτυνος]… Ἡ ἀνευλαβὴς ἐπιστολὴ τοῦ Μητροπολίτου Γόρτυνος, ἥν πολὺ δικαίως ἀπηξίωσε νὰ δηµοσιεύση ἡ ἔγκριτος Ἐφηµερὶς [Ἑστία] πρὸς τὴν ὁποίαν ἀπεστάλη ἀποτελεῖ λυπηρότατον γεγονός, [Ὁ Μητροπολίτης Γόρτυνος] ἐκσπᾶ εἰς ἀδίκους χαρακτηρισµοὺς [κατὰ τοῦ Μεγάλου ∆ιδασκάλου τῆς Μασονίας] καὶ εἰς βιαιότητα γλώσσης, ἥτις οὐδό- λως προσήκει, οὐχὶ εἰς ἀνώτατον κληρικόν, ἀλλ’ οὐδὲ εἰς τὸν πλέον ἄξεστον τῶν λαϊκῶν…».

Συνηγορία ὑπὲρ τῆς ἐφηµερίδος Ἑστία, ἡ ὁποία «ἀπηξίωσε νὰ δηµοσιεύση» τὴν ἐπιστολὴ τοῦ Μητροπολίτη, ἔκανε ἕνας καθηγητὴς πανεπιστηµίου. Ὁ καθηγητὴς τῆς Θεολογίας ∆. Σ. Μπαλάνος!

 Ἡ Μασονία ξαναφιµώνει κληρικούς: ∆ιὰ τῆς «σπάθης» ἑνὸς πολιτικοῦ, τοῦ ὑπουργοῦ Θ. Τουρκοβασίλη…

Κατὰ τὸ ἔτος 1933, κάποιος ἱεροκήρυκας τῆς Ἐκκλησίας συνέχιζε αὐτὸν τὸν (πνευµατικὸ) πόλεµο, ὁµοῦ µὲ ἄλλους, κατὰ τῶν διδασκαλιῶν τοῦ Τεκτονισµοῦ. Ἀποφεύγουσα τότε ἡ Μασονία τὸν σχετικὸ διάλογο (ὑπὸ τὶς συνθῆκες ποὺ ἐπικρατοῦσαν ἐκεῖνον τὸν καιρὸ στὴν Ἑλλάδα, θρησκευτικῶς), κατέφυγε εἰς τὴν «σπάθην» πολιτικοῦ, τοῦ ὑπουργοῦ Παιδείας καὶ Θρησκευµάτων. Ἰδοὺ τὰ «ὡραῖα» ἐκεῖνα κείµενα, τῆς διὰ τῆς πολιτικῆς «βίας» κατασιωπήσεως καὶ φιµώσεως κληρικῶν τῆς Ὀρθόδοξης Ἐκκλησίας µας:

 «Ἕν Ἱστορικὸν διὰ τὸν Τεκτονισµὸν Ἔγγραφον τοῦ κ. Ὑπουργοῦ τῆς Παιδείας καὶ Θρησκευµάτων: Ἐξ ἀφορµῆς ὑπερβασιῶν καὶ ἀδίκων ἐπιθέσεων ἐνίων κληρικῶν, ἡ Γαληνοτάτη Μεγάλη Ἀνατολὴ [ἡ Τεκτονικὴ Ἀρχὴ] τῆς Ἑλλάδος ἔγνω, ὅτι δὲν ἦτο πρέπον νὰ παρίδη τὰς πολλαπλὰς διὰ τὲ τὴν κοινωνίαν καὶ τὸν Τεκτονισµὸν ἐπιζηµίους συνεπείας, ἅς συνεπάγονται τοιαῦται παρεκτροπαί, καὶ ἐν τῇ σειρᾷ τῶν ἐνεργειῶν της, ἅς κατέβαλε πρὸς θεραπείαν τοῦ κακοῦ, ἠνηνέχθη, ὡς Τεκτονικὸν Ἵδρυµα, ἤτοι Σωµατεῖον ἀνεγνωρισµένον ὑπὸ τοῦ κράτους πρὸς τὸν προϊστάµενον ἐσχάτως παρεκτραπέντος ἱεροκήρυκος κύριον Ὑπουργὸν τῆς Παιδείας, ἐπικαλεσθεῖσα δι’ ἐγγράφου της τὴν ἐπέµβασιν αὐτοῦ. Ὁ κύριος Ὑπουργὸς τῆς Παιδείας εὐηρεστήθη, ἅµα τῇ λήψει τοῦ ἐγγράφου, ὅπως ἀποστείλη τῷ ἀµέσως προϊσταµένῳ τοῦ ἱεροκήρυκος Σεβασµιωτάτῳ Μητροπολίτῃ τὴν κάτωθι ὑπουργικὴν διαταγήν, τῆς ὁποίας ἀντίγραφον ἐκοινοποίησε καὶ τῷ προέδρῳ τοῦ Τεκτονικοῦ Ἱδρύµατος…».

Ἰδοὺ ἐν συνεχείᾳ καὶ ἡ «σπάθη» τῆς Νόµῳ Κρατούσης Πολιτείας ἐπὶ τῆς Ὀρθόδοξης Ἐκκλησίας µας, δηλαδὴ τοῦ Τουρκοβασίλη ἐκείνου:

 Ἑλληνικὴ ∆ηµοκρατία Ὑπ. Παιδείας καὶ Θρησκευµάτων

Ἀριθ. Πρωτ. 25924, ἐν Ἀθήναις 26 Μαΐου 1933.

Πρὸς τὸν Σεβ. Μητροπολίτην Σ, (δὲν ἀναφέρεται ὄνοµα)

 ∆ιαβιβάζοντας ὑµῖν συνηµµένως ὧδε ἔγγραφον πρὸς ἡµᾶς τοῦ ἐνταῦθα Τεκτονικοῦ Ἱδρύµατος, παρακαλοῦµεν ὅπως συστήσητε εἰς τὸν παρ’ Ὑµῖν Ἱεροκήρυκα ∆, (δὲν ἀναφέρεται ὄνοµα), ὅπως µὴ θίγη ἐν ταῖς ὁµιλίαις αὐτοῦ Σωµατεῖον, τοῦ ὁποίου ὁ σκοπὸς εἶναι ἠθοπλαστικὸς καὶ ἀγαθοεργός, τὸ εὖ ποιεῖν καὶ τὸ εὖ πράττειν καὶ τὸ ὁποῖον οὐδεµίαν σχέσιν ἢ ἀνάµειξιν ἔχει εἰς τὰ τῆς θρησκείας.

Ὁ Ὑπουργὸς Θ. Τουρκοβασίλης».

 Καὶ τὸ ὅλο ἐκεῖνο δηµοσίευµα κατακλείεται ὡς ἑξῆς:

«…Τὸ Τεκτονικὸν Ἵδρυµα, ὡς εἰκός, ἐκτιµῆσαν δεόντως τὴν ἀκριβοδκαίαν ταύτην ἐνέργειαν τοῦ κυρίου Ὑπουργοῦ, ὑπέβαλεν αὐτῷ θερµὸν εὐχαριστήριον ἔγγραφον…»² . Αὐτὸ ἦταν! Τὸ ποτήρι τῆς ἱερῆς ἀγανάκτησης ὁλόκληρης τῆς Ἱεραρχίας τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος, συµπεριλαµβανόµενων καὶ τῶν - ἐνδεχοµένως - µασόνων ἱεραρχῶν εἶχε ξεχειλίσει. Σὲ λίγους µῆνες ἀπὸ τότε, ἡ ἀγανάκτηση ἐκείνη ἔγινε πράξη, ἐπίσηµη Πράξη πνευµατικῆς «καταδίκης» τῆς µασονίας, ἰσχύουσα µέχρι σήµερα, ἐπαναδιατυπούµενη.

Θὰ θέλαµε ὅµως νὰ κάνουµε λίγα σχόλια ἐπὶ τῶν διαλαµβανόµενων εἰς τὸ τεκτονικὸ καὶ ὑπουργικὸ ἔγγραφο ποὺ µόλις εἴδαµε:

1. Τὸ ὅτι ἡ Μασονία ἐπικαλέστηκε τότε τὴν ἰσχὺ τοῦ ὑπουργοῦ τῆς Παιδείας καὶ Θρησκευµάτων, γιὰ νὰ κατασιωπήσει καὶ νὰ φιµώσει τοὺς κληρικοὺς ἐκείνους (ποὺ προφανῶς θὰ ἐστρέφοντο ἐναντίον της), αὐτὸ ἔρχεται σὲ πλήρη ἀντίθεση πρὸς τὶς διακηρυγµένες ἀρχὲς τοῦ Τεκτονισµοῦ, περὶ ἐλευθερίας τῆς σκέψεως καὶ τῆς ἔκφρασης, ὅτι οὐδὲν ὅριον τίθεται εἰς τὴν ἔρευναν τῆς ἀληθείας καὶ τὰ λοιπὰ εὔµορφα λόγια… Φαίνεται λοιπὸν - γενικότερα - ὅτι στὰ λόγια εἴµαστε ὅλοι «προοδευτικοί», ἀλλὰ στὴν πράξη…
2.  Ἡ ἔκφραση τόσης ἰσχύος τοῦ Τεκτονισµοῦ, τότε, ποῦ ἆραγε νὰ βασιζόταν; Ἀπάντηση: Μὰ στὸ ὅτι εἶχε στὶς τάξεις του κατὰ τοὺς χρόνους ἐκείνους ὁ Τεκτονισµὸς τὰ ἰσχυρότερα πρόσωπα αὐτῆς τῆς Χώρας, ὑπουργούς, στρατηγούς, πρωθυπουργούς, προέδρους ∆ηµοκρατίας… Οἱ τυχὸν µασόνοι κληρικοὶ τῆς ἐποχῆς ἐκείνης «φρονίµως ποιοῦντες» ἐσιώπησαν.

(Στὸ ἑπόµενο φύλλο, ὁ «πόλεµος» Τεκτονισµοῦ καὶ Ἐκκλησίας συνεχίζεται ἀγριότερος. Οἱ Μασόνοι βγάζουν ἀπὸ τὶς ἀποθῆκες τὰ «κανόνια», ὁ «ἀφορισµὸς» αὐτῶν µαταιώνεται,).

Μοναχὸς Ἀβέρκιος

Σηµειώσεις:

1. Πυθαγόρας ἔτους 1998, τεῦχος 64-65, σελ. 284.

2. Πυθαγόρας ἔτους 1933, τεῦχος 6, σελ. 157.

Από τον ΟΡΘΟΔΟΞΟ ΤΥΠΟ (4 ΜΑΡΤΙΟΥ 2016 ΑΡΙΘΜΟΣ ΦΥΛΛΟΥ 2107)

 Αντιαιρετικόν Εγκόλπιον www.egolpion.com 

12  ΑΠΡΙΛΙΟΥ  2016

Read more: http://www.egolpion.com/CF79376C.el.aspx#ixzz48AYSUYAn