Ἡγουμένη Μαρία. Ἀναμνήσεις ἑνός μαθητή. Ἡ περιπλάνησή της στήν Εὐρώπη. Αὐτοβιογραφία.Τοῦ Μητροπολίτου Γαβριήλ τοῦ Λοβτσάνσκ.Στήν Ἀθήνα

Αθήνα

Την άλλη μέρα, το πρωί, έφτασα στην Αθήνα. Εκεί πήγα στην Ρωσική Εκκλησία. Την προσοχή μου τράβηξε η τοιχογραφία του Αγίου Ιωάννη του θεολόγου, στον όποιο προσευχήθηκα πολύ. Καθώς έβγαινα από τον ναό γνώρισα την σύζυγο του νεωκόρου. Εκείνη ήταν Ρωσίδα, ενώ ο ίδιος ήταν Έλληνας. Αφού έμαθε ότι είχα έρθει στην Αθήνα την προηγούμενη ημέρα,

μου είπε: «Έχω ένα εξοχικό σπίτι στο οποίο δεν κατοικεί κανείς αυτήν την εποχή. Εάν θέλετε μπορείτε να μείνετε εκεί». Την ευχαρίστησα, πήρα τα κλειδιά και αναχώρησα δοξολογώντας τον Θεό.

Το σπίτι είχε ένα μικρό κήπο με πηγάδι και απείχε πέντε χιλιόμετρα από την Ρωσική Εκκλησία. Εγκαταστά­θηκα εκεί, και το γεγονός αυτά χαροποίησε την νοικοκυρά, διότι με την παρουσία μου φυλασσόταν το σπίτι. Πρώτη μου μέριμνα ήταν να απευθυνθώ στο Ρωσικά Προξενείο, ώστε να μου εκδώσουν την ειδική άδεια, για να μπορέσω να ταξιδέψω στήν Ρώμη. Το διαβατήριό μου είχε ελλιπείς πληροφορίες, και αυτό θα δημιουργούσε πρόβλημα στήν έκδοση, καθώς απουσίαζε η γαλλική άδεια. Λίγες ημέρες αργότερα, όμως, με κάλεσαν στο Προξενείο λέγοντάς μου: «Τί συμφορά! Ο γραμματέας μας αποδείχτηκε απατεώ­νας. Έκλεψε όλα μας τα αρχεία στα οποία περιλαμβανόταν και το διαβατήριό σας, και δραπέτευσε στήν Αμερική.

Αλλά μην ανησυχείτε, πείτε μας τα στοιχεία σας και θα σάς εκδώσουμε καινούριο».Στήν Αθήνα έζησα πέντε μήνες, μέχρι να παραλάβω την άδεια για την Ρώμη. Κάθε πρωί προσευχόμουν μέχρι την ανατολή του ήλιου, την οποία αγαπούσα ιδιαίτερα, διότι κάνοντας βόλτες βυθιζόμουν στις σκέψεις μου. Κατόπιν πήγαινα στήν Εκκλησία και γυρνώντας από εκεί προσπαθούσα να εμβαθύνω στα βιώματα πού είχα αντλήσει μέσα σ’ αυτήν.

Στο σπίτι, τρώγοντας λίγα φρούτα και ψωμί, με­λετούσα και εργαζόμουν στον κήπο. Όταν πια τελείωνα, πήγαινα στήν πόλη και τα περίχωρα για να επισκεφτώ τα αξιοθέατα. Μου άρεσε πολύ η τέχνη την σπούδασα για πολλά χρόνια και κάποτε θέλησα να ασχοληθώ εντατικά μαζί της. Η παραμονή μου στήν Αθήνα μου έδωσε την ευκαιρία να την απολαύσω ξανά. Ωστόσο, τώρα πια ολη την αγάπη πού είχα στήν καρδιά μου την είχε κερδίσει η Εκκλησία. Ατένιζα τα αριστουργήματα και μπορούσα να τα εκτιμήσω, μα είχαν γίνει ξένα για εμένα. Στήν Ρωσική Εκκλησία ήταν ένας Αρχιερέας, ονόματι Σέργιος.

 Δεν μου ενέπνεε εμπιστοσύνη, και πράγματι αργότερα επιβεβαιώθηκα, διότι εγκατέλειψε την Εκκλησία και ασπάστηκε τον καθολικισμό. Μία φορά στήν εξομολό­γηση, οι ερωτήσεις του μου προκάλεσαν δυσφορία, και μη θέλοντας να απαντήσω τον απέφυγα διπλωματικά. Όμως, με βασάνιζε η συνείδησή μου ότι είπα ψέματα στήν εξομο­λόγηση, γι’ αυτά αποφάσισα με την πρώτη ευκαιρία να ελευθερωθώ από την αμαρτία αυτή, στήν επόμενη εξομο­λόγησή μου.

ΗΓΟΥΜΕΝΗ ΜΑΡΙΑ . ΑΝΑΜΝΗΣΕΙΣ ΕΝΟΣ ΜΑΘΗΤΗ.ΤΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΓΑΒΡΙΗΛ ΤΟΥ ΛΟΒΤΣΑΝΣΚ. ΕΚΔΟΣΕΙΣ  ΙΕΡΑ ΜΟΝΗ ΑΓΙΩΝ ΘΕΟΔΩΡΩΝ ΑΡΟΑΝΙΑΣ.

http://apantaortodoxias.blogspot.gr/2016/05/blog-post_60.html